Slachtoffer van Narcisme

Als jij in een relatie zit met een persoon die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis kan je leven in een nachtmerrie veranderen. Misbruik en manipulatie kunnen de boventoon krijgen in je relatie en een uitweg lijkt soms moeilijk of onmogelijk te vinden.

Wanneer je houdt van of verliefd bent op een narcist, ben je al in zijn ban. Narcisten zijn eropuit om mensen in te palmen. Zodra dit gebeurd is en de emotionele band daar is, zet de narcist zijn klauwen in zijn “slachtoffer” en laat niet meer snel los.

Een narcist kan in het begin van de relatie vaak overkomen als de perfecte partner. Hij is interessant, straalt zelfvertrouwen uit, is lief en gedraagt zich liefdevol. Dit is echter allemaal schijn.

Natuurlijk is niet iedere narcist hetzelfde en zijn er vele eigenschappen die een narcist kan bezitten. Feit is en blijft dat een narcist zichzelf de belangrijkste persoon op aarde vindt.

Een persoon die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis kan vaak alleen van zichzelf houden. Ruimte voor liefde voor anderen is er niet.

Aandachtsgeil

Narcisten zijn erop uit om aandacht te krijgen. Ze willen graag op een voetstuk geplaatst worden en mensen om zich heen hebben die dit doen. De partner is hiervoor natuurlijk de uitgesproken persoon en deze wordt dan ook vaak op een dwingende manier gecontroleerd en op verschillende manieren gemanipuleerd.

De narcist zal al je aandacht opeisen, zal het niet accepteren als er aandacht gaat naar anderen, wil continu bevestiging van je liefde en wil door je geadoreerd worden.

Daarnaast zal je merken dat hetgeen jij voor de narcist doet, nooit goed genoeg is. De aandacht die je geeft is nooit genoeg en hetgeen wat je doet nooit goed genoeg.

De aandacht die jij van de narcist ontvangt is echter koel en berekenend. Het is alleen maar gericht op het tevreden houden van het ‘slachtoffer’.

Destructieve relatie

Een relatie met iemand die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis is vrijwel altijd een destructieve relatie. De narcist is zo op zichzelf gespitst en zal er alles aan doen om aandacht van jou en anderen te verkrijgen.

Op zeer sluwe wijze weten narcisten vaak misbruik te maken van hun partners door emotioneel misbruik. Soms komt er agressie en fysiek misbruik bij.

Voor een slachtoffer van narcisme is dit een moeilijke situatie en kan het voelen als een ‘emotionele spagaat’.

Door jouw verliefdheid of ‘houden van’ is het natuurlijk moeilijk om je tegen je partner te keren en bij hem weg te gaan. Zeker als je niet precies weet waar dit gedrag bij je partner precies vandaan komt.

Een destructieve relatie tast heel je bestaan aan. Je voelt je ongelukkig, je gezondheid gaat achteruit, je voelt je slap en moe en je eigen persoonlijkheid begint langzaam aan te veranderen. Je bent jezelf niet meer en de relatie vreet aan je energiegehalte.

Mensen die in een relatie zitten met een narcist zien vaak hun hele eigen identiteit verdwijnen. Kortom: je bent een slachtoffer van narcisme.

Illusie

Houden van of verliefd zijn op een persoon die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis is een illusie. De narcist is een bodemloze put en hoeveel liefde en aandacht je er ook aan schenkt, het zal nooit genoeg zijn. En deze liefde zal ook nooit werkelijk beantwoord worden en de aandacht die je terug ontvangt is niet oprecht.

Je bent slachtoffer geworden van de narcist en het is aan jezelf om een einde te maken aan dit misbruik, hoe moeilijk het ook is. Lees meer over loskomen van een narcist.

Carolina

"Via NarcismeGids wil ik meehelpen om het stilzwijgen rondom narcisme te doorbreken. Dit doe ik door kennis en tips te verspreiden en ruimte te bieden voor het delen van ervaringen door (ex-)slachtoffers."

Click Here to Leave a Comment Below

Marijn - januari 29, 2019

Ik heb jaren met een narcist geleefd. Hij heeft mij verlaten en het hele gezin de war geschopt.
Ik heb 3 kinderen die allang uit huis zijn. Ik zie hun vechten met hun vader, wat mij nog meer pijn doet. Zij zien eindelijk in dat hun vader niet normaal functioneert. En er veel leugens zijn verteld.

Ik heb door de jarenlange relatie een flinke deuk opgelopen en ontzettend last van faalangst.
Ik heb een baan gevonden, na 4 jaar thuis te zijn geweest, maar zit weer heel diep in mijn amgsten omdat ik gewoon niet meer durf te . Zo bang om af te gaan, faalangst, er al vanuitgaande dat ik het niet kan en dan uiteindelijk afgewezen word.

Ik moet hier doorheen en zie wel, maar heb er slapeloze nachten van. De druk is zo hoog.
Ik zit de hele dag in mijn angst en er komt niks uit mijn handen.
Mijn kinderen peppen me op maar weten niet dat jet eigenlijk een drama is voor mij om te gaan werken.

Ik was op de goeie weg, maar door de baan die ik nu ga starten ben ik weer helemaal bij af.

Wie heeft hier ervaring mee en kan mij tips geven???.
Ik denk soms echt….was ik maar dood…..dan hoef ik de angst en eenzaamheid niet meer te voelen.

Reply
    Saar - januari 29, 2019

    Het gekke is dat je angst (voorheen terecht) nu wel eens tegen je kan inwerken en eigenlijk het je ook goed kan doen om te gaan werken. Neem je angst serieus genoeg dat je op je grenzen let en te blijven voelen/zien wat je nodig heb, maar weer niet teveel serieus dat je dus helemaal lam blijft. Dit lamgeslagen gevoel is een reactie van je lichaam om je te behoeden tegen gevaar (bevriesmechanisme) en daarmee kan het ook als een onmogelijke taak voelen om te werken omdat je lichaam tegen je in werkt. Neem dat deel serieus genoeg dat je er zorg voor draagt. Neem gesprekken met een hulpverlener en beschrijf wat je ervaart. Wees zacht en lief voor jezelf en let op je grenzen. Daarnaast is het toch goed om kleine stapjes te blijven zetten richting werk (kan ook een cursus zijn of sport) en ga vooral iets doen waarvan je denkt dat je het wel een beetje (of heel goed) kan. Doe dat met mensen die voor jou veilig genoeg voelen om je een beetje te kunnen ontspannen. Je zult merken dat iets doen wat lukt, je kracht en zelfverzekerheid doet toe nemen en de aardigheid van mensen je weer wat meer vertrouwen zal geven. Neem de stapjes bewust en zoveel mogelijk op je eigen tempo, maar zet ze wel, dat is van wezenlijk belang. Alleen zo leert je lichaam dat de situatie nu anders is (en het weer veilig genoeg is). Geef niet op als je terug valt en je weer even niet meer ziet zitten. Het blijft een kwestie van 2 stappen vooruit en dan weer een stap achteruit. Maar je zal zien dat er beweging komt in je situatie en deze zal verbeteren. Veel succes.

    Reply
    Stella Nova - mei 16, 2019

    Herstellen van narcistisch misbruik is hard werken aan jezelf.
    Dit is een proces van lange adem.
    De perfecte prooi van de narcist is sterk maar heeft 1 zwakte, dat is codependentie. Jezelf afhankelijk opstellen van anderen, je aanpassen, pleasen, jezelf wegcijferen of je helemaal verliezen in een ander
    Codependentie is een patroon waarbij je overdreven gericht bent op de ander en je eigen gevoelens en behoeftes aan de kant zet. Je verdwijnt als het ware in de ander met als gevolg dat je vergeet wie je zelf bent.

    Je zelfvertrouwen is helemaal weg en dit voel je extra goed nu je weer moet presteren in een baan.
    Je moet als het ware jezelf terug opbouwen.

    Je werk is hier een onderdeel van. De eerste periode in een nieuwe baan krijg je veel nieuwe prikkels. Je ontmoet nieuwe collega’s, leert je weg kennen in een nieuwe werkomgeving en krijgt veel nieuwe informatie te verwerken. Logisch dat je nu het gevoel hebt enorm onder druk te staan.

    Het duurt ca. 2 maanden om gesetteld te voelen in een nieuwe baan. Wees lief voor jezelf, geef jezelf en je omgeving de tijd om te wennen. Blijf vooral jezelf, gun jezelf tijd en ontspan eenmaal thuis. Ga wandelen, lopen, of zoek een vriendin op om te luchten.
    Mindfulness is een optie, coaching ook. Lees over helen van narcisme.

    Tijd is een zeer belangrijke factor. Het kost nu eenmaal tijd om jezelf weer te vinden na jaren geen identiteit gehad te hebben.

    Sterkte!

    Reply
Sofie Hennebel - september 17, 2018

Ik ben een 38 jarige vrouw,en zou willen breken met mijn vriend, maar ik weet niet goed of ik hem een narcist mag noemen. We zijn bijna een jaar samen, heb hem vorig jaar begin oktober leren kennen, en in het begin van onze relatie was hij lief, vriendelijk en charmant, maar met de tijd zijn er mij wel dingen beginnen opvallen. Officieel woon ik nog bij mijn mama, maar was meer bij hem dan bij mijn ma. Omdat ik zo veel bij hem was verwachtte hij dat ik 400€ per maand aan huur en water, gas,….. betaalde. Ook voor benzine voor zijn auto vroeg hij bijdrages, alsook 1keer per 2 weken de boodschappen betalen. Na een gesprek dat ik mijn treinabonnement ook moest betalen en hij daar niet in tussen kwam, hoefde de benzine niet meer.Na enkele gesprekken met hem heb ik dat kunnen omkeren naar 300 € per maand. Ook wat zijn kinderen betreft, moet ik mijn beloftes nakomen, ondanks het feit dat mijn mama hulp nodig had na een handoperatie. Ik had voor hun gekozen, dus moest ik er maar zijn ook. Ook zie ik dingen die er niet zijn volgens hem, en moet ik lang aandringen eer hij dan misschien eens een belofte nakomt. Ook het volgende zet mij aan het denken, in juli gaat hij met zijn kinderen naar de lilse bergen voor een dag, ik naar mijn beste vriendin in verband met paperassen voor mijn loopbaanbegeleiding. De dag na die uitstap hoor ik plots van hem dat hij een beste vriendin heeft sinds hij 16 was en waar hij alles kan tegen zeggen, hij heeft er vroeger blijkbaar iets mee gehad,hij had die gebeld/gesmst met de vraag of die ook naar de lilse bergen kwam die dag, en eerst wou ze niet, want zze moest studeren. Maar kennelijk is die dan toch gegaan. Als ik vraag aan hem of hij daar iets mee heeft, ben ik degene die dingen zien die er niet zijn. Nu ben ik op het punt gekomen dat ik na een zoveelste ruzie, die ik volgens hem dan steevast begin, dat ik mijn gerief zo goed als mogelijk, bij elkaar heb gezocht en voor een rustpauze bij mijn moeder ben, intussen een week geleden. Ik ondervind bij hem stress, wordt vergeleken met zijn beste vriendin en had er regelmatig stressy huilbuien. Nu bij mijn ma heb ik wat meer rust, is mijn rugpijn, waar ik al jaren mee sukkel, een stukje draaglijkeren heb ik.veel minder huilbuien. Wie kan mij tips of raad geven?

Reply
    Sofie - september 17, 2018

    Gelukkig is er geen fysiek geweld gebruikt geweest

    Reply
    Lilian - september 17, 2018

    Sofie, met dit soort dingen gaat het er niet om of hij wel of geen narcist is. Waar het om gaat is hoe jij je voelt in de gegeven situatie. Voor zover ik het kan lezen heb je jou gevoel steeds bij hem aangekaart of heb je geprobeerd met hem te praten. Daar lijkt hij in jou verhaal eigenlijk nooit iets van aan te nemen, iets mee te willen doen, naar te willen luisteren, serieus te nemen ( en dan ook echt). Dergelijk gedrag is in iedere relatie destructief en dan is het niet gek dat je onzeker wordt over zijn motieven met jou of anderen. Wat je kan doen is deze rust nemen bij je moeder zolang als je nodig hebt en je energie steken in je loopbaan en een stukje van je eigen leven naast deze man. Onderhoudt je eigen sociale contacten. Daarnaast kan je van hem gaan vragen wat hij eigen wil met de relatie. Als hij echt serieus met je is kun je samen overwegen hulp te gaan zoeken bij een therapeut en of beter met elkaar leren te communiceren. Wil hij niets doen en ligt altijd alles aan jou? Dat is een hele grote rode vlag en dat hoef je niet te accepteren.

    Reply
      lilian - september 17, 2018

      Owja.. en je kan voor je stress naar een huisarts. Samen kijken wat er aan te doen valt. Daarnaast zijn er meerdere manieren om mensen geweld aan te doen dan fysiek.

      Reply
    L. - april 7, 2019

    Hallo Sofie. Ik ben slachtoffer van 2 verschillende mannen geweest. in 2 helemaal verschillende landen. Nu zit ik in meerdere groepen van slachtoffer hulp. Ik ben erg ziek geworden . Ik had geen hulp, geen advies, geen informatie. Daarom duurde het te lang . Wat heb ik van de anderen schachtoffers geleerd/ ik zeg tegen jou. WEGRENNEN. Ze veranderen NOOIT. ZE worden steeds slechter. Jij wordt steeds meer aan hem gewend daardoor steeds moeilijker weg te gaan. Jouw gezondheid wordt steeds slechter. Therapie na een relatie met een narcist duurt erg lang. Er Zijn geen goede specialisten in Nederland. Die zijn wel in Amerika en in Rusland. Of alleen zijn of zoek iemand die normaal is . Jij mag niet verdrietig zijn van jouw relatie. WEG RENNEN.

    Reply
Natalie - juli 19, 2018

Hier maar even mijn vraagje, gezien hier nog recent gepost is. Is er nergens een echt forum waar mensen die geregeld te maken hebben met narcisitische persoonlijkheden (ik weiger het woord slachtoffer in de mond te nemen) even kunnen gaan ventileren? Omgaan met een narcist is 1 ding, maar het vraagt wel enorm veel energie, en om batterijtjes op te laden is het soms echt wel interessant om eens te kunnen praten met mensen die hetzelfde meemaken.
Weet 1 ding mensen, twijfel niet aan jezelf. Ja het is deels door je eigen karakter dat je vaak te maken krijgt met narcisten (je bent lief, meegaand, zorgzaam, grote zin voor verantwoordelijkheid), maar jullie zijn goed zoals jullie zijn, laat je karakter niet kapotmaken.

Reply
    J - juli 20, 2018

    Volgens mij is dit het meest actieve ‘forum’ van wat ik gezien heb. Mogelijk zijn er wel engelstalige forums die actiever zijn.

    Hoe komt het dat je narcisten zo vaak tegenkomt, is dat op je werk oid?

    Reply
    Mimi - juli 20, 2018

    Ik kom ze ook vaak tegen. Deels omdat ik ze ben gaan leren herkennen en zien voor wat ze zijn. Het gedrag en de manipulatie is me te bekend. De grap is dat ik daar antennes voor heb ontwikkeld net zoals zij antennes hebben ontwikkeld voor potentiële slachtoffers. Ze zien mij ook, voornamelijk als potentieel slachtoffer of als iemand waar ze zich tegen moeten afzetten/verdedigen/controleren. Stel je voor dat iemand de waarheid kent. Een forum bestaat wel: de narcist.eu. Mijn ervaring is echter dat daar best veel narcisten rondzwerven. Het begint al met een subclubje waar je in terecht kan komen wanneer je gedraagt en de dingen zegt zoals zij dat graag zien en waar ze je ook weer gewoon uitknikkeren bij een eenvoudig meningsverschil. Verder kan het forum best lekker zijn om even te spuien over je ervaringen.

    Reply
    Sab - september 16, 2018

    Ik vraag me dat ook af.. Een forum waar mensen met elkaar kunnen praten hierover. Ik voel me zo alleen hierin.. Soms denk ik ook dat mijn eigen vrienden het niet begrijpen of geloven..
    Mijn relatie is 2,5 jaar geleden gestopt met een verschrikkelijke narsist en ik heb nu een lieve vriend en mijn leven weer op een rijtje. Tenminste dat dacht ik. Mijn exvriend is in dezelfde stad komen wonen op redelijk korte afstand van mij. Hij gaat opeens naar dezelfde kroeg als ik (terwijl hij altijd al een hekel had aan kroegen en cafes). En heeft vrij snel contacten gemaakt met de mensen die ik daar dus ken. Ik kom daar zelf al 13 jaar ong. Maar na de behoorlijke heftige relatiebreuk die wel traumatiserend te noemen valt, was ik daar iets minder regelmatig te vinden. Nu zijn we dus 2,5 jaar verder en heeft hij met zijn charmes het vertrouwen gewonnen van zowat die hele kroeg. ..
    D.m.v kadotjes.. Geld.. Hulp.. Etc.. Hij is nu ook de meest bizarre leugens aan het verspreiden over mijn vriend. Het stopt niet! Ik dacht dat het zou ophouden. Maar hij infiltreert letterlijk mijn (sociale) leven, met waarschijnlijk als doel om iedereen zo voor te liegen en te manipuleren dat ik niemand over houd. En weet je wat zo verrot is? Ik kan er niks aan doen. Alles wat ik zeg word tegen mij gebruikt. Hij kan alles zo goed verdraaien dat mensen denken dat ik gek ben. Een aanstellerig exvriendinnetje. Ik dwing mezelf naar de kroeg te gaan met een vriendin en als ik dan iemand spreek en het gaat over mijn ex, dan is dit de reactie :”o ik vind het een hele toffe aardige gast, hij doet niets verkeerd. Ik hoef niets te weten van wat hij heeft gedaan”
    Kan je je voorstellen hoe dit voelt? Ik word niet gelooft. Ik krijg de kans nog geen eens. Ik word nu sociaal heel langsaamaan stuk gemaakt in mijn eigen stad en woonplaats waar ik ben opgegroeid. Ik heb zo vaak nog nachtmerries en kom net uit een burnout. Ik krijg de kans gewoon niet om mijn eigen leven te leiden zonder dat hij zich we weer mee mengt. Maar emotionele misbruik, kan je niks mee. Hoe oneerlijk is dat?? Je word alleen misschien gelooft als je blauwe plekje hebt!

    Reply
      Saar - september 16, 2018

      Sab, wat je meemaakt is zo herkenbaar. Deze persoon gaat je niet met rust laten. Toen ik soortgelijks meemaakte heb ik niets gedaan. Ga hem niet zwartmaken. Doe helemaal niets. Meestal graven dit soort mensen uiteindelijk hun eigen graf. Blijf met de mensen omgaan waarmee je altijd omging. Wanneer het over je ex gaat, probeer het gesprek dan over iets anders te laten gaan. Voedt dat wat jou in het contact met die mensen sterk maakt. Eigenlijk moet je je ex doodnegeren waar je maar kan, dus ook in gesprekken met anderen. Dit is niet jou moment om met jou verhaal naar mensen toe te gaan. Jou moment komt echter vanzelf wanneer je wacht op jou moment. Weiger te praten over deze ex en weet beter dan de andere mensen. Wat ik zelf wel ben gaan doen op een bepaald moment is tegen mensen zeggen dat wanneer deze N bij ons komt zitten of staan, ik teveel heb meegemaakt met N en dat ik dan liever een momentje weg ga. Dat het niets met de mensen te maken heeft. Laat mensen ook geen keuzes maken tussen jou en deze N. Blijf bij jezelf zoveel je kan. Uiteindelijk zal je een kaf van koren voor je ogen gescheiden zien worden. Je zal steeds beter weten wie je wel en niet kan vertrouwen. Wie vatbaar is voor zijn manipulatie en wie heel goed door heeft wie jij echt bent. Voor erkenning en geloofd worden kan je beter houden bij echt intieme mensen en/of een hulpverlener. Echt alles draait hier om timing en zo eerlijk omgaan met de mensen in je omgeving. Versterk de band die je met ze hebt. In mijn geval kwamen mensen naar me toe die me ook al 13 jaar kenden om me te polsen over een ruzie die ik zou hebben met de N. Ik zei dan steevast: Ik ruzie met hem? Nee hoor, ik heb geen ruzie, misschien heeft hij dan ruzie met mij? Het gesprek viel dan stil en daar liet ik het bij. Echt laat ze hun eigen graf maar graven. Stay strong. Dit zijn gemakkelijke tijden, maar ook deze overleef je en je komt er sterker uit dan ooit. Laat zo min mogelijk zichtbaar worden naar je ex toe als dit kan. Het kan zijn dat je dan jou vaste patronen onregelmatig moet laten worden en dat je gebieden moet gaan zoeken waar jou ex niet komt. Nieuwe mensen en nieuwe dingen kunnen ook helpen overeind te blijven staan in deze tijden. Veel geluk.

      Reply
      J - september 16, 2018

      Hallo Sab, wauw wat een verhaal.
      Het lijkt ook wel echt planmatig wat hij doet, dit is echt een psychopaat narcist, die geniet van het spel.
      Wat me wel opvalt, is dat veel mensen in dat cafe blijkbaar in trappen. Vaak hebben deze mensen toch ook iets van toxische neiging, beetje narcisme gevoeligheid in hun dna zitten, waardoor ze snel de kant van zo’n mongool kiezen.
      Kijk als iemand heel de tijd z’n ex zit zwart te maken tegen mij, dan ga ik niet denken wat een kut ex, nee dan ga ik denken, zwartmaken is een beetje toxisch gedrag, ga met HAAR in gesprek en ga niet triangulation met mij lopen doen, en nou opzouten! Niet iedereen in dat cafe was zo’n goede vriend als jij denkt. Echte vrienden en gezonde mensen geloven jou wel! Je wordt hier ook geloofd, en mensen kennen je niet eens…om maar eens wat te noemen.

      Reply
        mimi - september 17, 2018

        Precies wat J zegt, iemand met trekken van psychopathisch gedrag. Je nadeel is dat hij houdt van de spanning en jij juist teveel aan spanning al hebt en vooral rust nodig hebt. Toch is hij laf omdat hij jou uitkiest om zijn onvrede op bot te vieren. Zijn onvrede is uiteindelijk over zichzelf en jij hebt dat geraakt, alleen al door bij hem weg te gaan. Hij zou er in de bajes voor worden geminacht, ook door andere psychopaten. Zijn egootje is gekrenkt en nu moet dat rechtgezet worden door bij jou alles te vernielen. Hij heeft niet door dat het hem uiteindelijk niets zal brengen behalve nog meer onvrede over zichzelf. Toch is het belangrijk dat jij dit weet. Dat het uiteindelijk geen oorlog is die hij voert met jou, maar een oorlog die hij voert met zichzelf en uitspeelt via jou. Het is belangrijk om te weten dat jij daar helemaal niets aan kon of kan doen en geen enkele verantwoordelijkheid voor hoeft te dragen. Wanneer je deze houding voor jezelf weet te vinden helpt dat door deze situatie heen. Je hoeft ook niet naar anderen verantwoordelijkheid af te leggen over de situatie. Laat hem zijn eigen zaakjes opknappen. Bovendien kan hij toch al zijn giften naar die mensen niet waar maken. Jij weet als geen ander hoe een lege huls hij eigenlijk is, dat zullen andere mensen ook gaan begrijpen.

        Reply
      Tam - oktober 19, 2019

      Beste Sab,

      Vertrouw mij er maar op dat ik zeer ervaren ben met Narcisme…
      12 jaar samen mee geweest… ken mn ex al 25 jaar…7 jaar getrouwd geweest en hebben 2 kids samen (tweeling jongens).

      Ik kom nooit van zijn behandeling af…en heb moeten accepteren dat IK nooit meer dezelfde persoon zal worden of zijn.
      Ondanks, of mn ëx in relatie zit of niet…ik blijf zijn “slachtoffer”… mn ex verzint steeds een nieuw spelletje …of zn troef nu de kids zijn of niet…!!!
      Uit onverwachtse hoek slaat hij toe…telkens weer als het lijkt dat je samen door 1 deur kan … hij blijft hoop geven.

      Het mooie is… en dat zal je uiteindelijk zelf moeten gaan inzien door jezelf te verplaatsten in mensen…(bij zwart maken of roddels die jij aanhoort van personen) …met de vraag: “lig ik daar wakker van snachts?” (Wanneer je de zwart gemaakte persoon graag mag)…”zal ik diegene, ondanks de roddels, daardoor minder mogen?”

      Het feit is…het gevoel dat je overruled wordt door je ex, schiet je in de verdediging! En ga je klagen!!! Dus maak jij jezelf die “aanstellerige ex”… en zo trap.je in zijn game!!!

      Ben daar geweest, zal daar nog steeds zijn en zal daar waarschijnlijk niet gauw uitkomen!!!…dus ja…
      Vergeet niet…voor jullie relatie was hij ook.in jouw ogen die aardige, charmante gozer!!!
      Dat zijn Narcisten haha!!!

      Stop met verdedigen en begin met negeren !!! Alsof je ex niet bestaat!!!
      Het lost zichzelf dan op!!!

      Dat vretende gevoel kan je proberen te kalmeren met…1: je ex kwam op jouw pad om jouw en heeft je zoveel meer wijzer gemaakt
      2: jij weet wat hij is en zij niet

      Succes

      Reply
  • rudy - april 25, 2018

    Ik vraag me dingen af. Ik zal je mijn verhaal in het kort schetsen. Ik ben een man van 56 en reeds 15 jaar weg bij mijn ex.

    En nog steeds lig ik ’s nacht regelmatig wakker en probeer in gedachten vrienden van vroeger uit te leggen dat ik niet zo ben als ze denken.

    In de 14 jaar dat ik met mijn ex ben samen geweest zijn er me dingen overkomen die nooit kon plaatsen. Ik kreeg na een tijd zelfs opmerkingen van vrienden over hoe ik haar behandelde. En ik wist verdomd niet waar ze het over hadden. Het is zelfs zover gekomen dat mijn eigen Moeder me dingen begon te zeggen die ik beter niet zou doen. Hier ben ik gered geweest door mijn toenmalige schoonmoeder. Deze heeft mijn moeder duidelijk gemaakt dat ze haar dochter al lang niet meer geloofde. Ik blijf dat mens eeuwig dankbaar.

    Er is een tweede persoon (die ik H noem) die me toen geholpen heeft. De ex van een ex-vriend van mij. Zei heeft me tegen het einde schromend verteld dat mijn ex haar ooit eens vroeg om niet tegen mij te zeggen dat ze bij haar was geweest. Ze had liever niet dat ik dat wist. H heeft haar laten merken dat ze haar niet geloofde. En kreeg enige tijd later ook opmerkingen van vrienden. Alsof ze een relatie met mij zou hebben gehad.

    En wat ik hier vertel is maar een klein stuk van het verhaal. Er zijn nog verhalen over extreme jaloersheid. Alles in het geniep controleren. Hoe ze me vertelde dat ze door mij zelfmoordgedachten kreeg. Dreigen dat ik de kinderen niet meer zou zien. Spullen waar ik gehecht aan was die verdwenen, Me duidelijk maken dat ze intieme zaken over mij had doorverteld aan vrienden, Mijn kleren verstoppen. …….

    Op het einde was ik een vat vol schaamte. Ik herinner me dat een “vriendin” me vroeg of ik het normaal vond wat ik met mijn ex gedaan had. En ik zei ook dat ik dat niet normaal vond. Ook al had ik geen idee van wat ik dan gedaan had.

    En nu 15 jaar later blijft dit door mijn hoofd spelen en heb ik ondertussen nog andere mentale problemen.

    Ik begrijp dit niet. Hoe kan dit zo veel jaren later blijven invloed op mijn leven hebben. Ik heb een nieuwe relatie. Een fijne vrouw. En ik vertel hierover tegen haar. Alleen krijg ik het gevoel dat ik haar daar ook niet teveel mee mag belasten.

    Door het vele zoeken op internet ben ik bij Narcisme terecht gekomen. En heel veel lijkt er me te kloppen. Alleen was ze niet zorgzaam voor haar uiterlijk. Er mocht zelfs geen spiegel in het huis hangen. Ze was proper maar altijd eenvoudig gekleed in ruime kleren. En doet me twijfelen. Want meestal lees ik dat narcisten heel ijdel zijn op hun uiterlijk. Maar ze zei altijd dat ze zichzelf niet kon zien omdat ze veel te lelijk was. En dat ze wel wist dat ik haar daarom niet graag zag. Ook was ze eerder timide. Ze had veel meegemaakt in haar jeugd. En in het begin geloofde ik dat. Alleen hoe meer ik haar ouders leerde kennen hoe minder ik daarvan geloofde.

    Ik moet zeggen dat ik niet weet wat ik moet denken. Binnen twee weken heb ik een eerste afspraak met een therapeute. Eigenlijk ging ik voor porno verslaving en andere problemen gaan. Maar ik was voor mezelf een tijdslijn van mijn verleden aan het opbouwen. Dingen die ik me herinnerde. En toen ik aan mijn ex kwam leekt alsof in in een stinkende beerput begon te roeren. de ene herinnering na de andere kwam boven. De herinneringen kwamen sneller dan dat ik ze kon opschrijven. Sinds dat moment laat dit me helemaal niet meer los.

    Ik vraag me constant af hoe dit kan na zo een lange tijd. Ook twijfel ik constant aan mijn herinneringen. Klopt dat allemaal wel. Is dat wel echt. Maak ik me niets wijs? Ben ik dan zo een zwakkeling dat ik dat allemaal heb laten gebeuren? Ik ben ook mijn vrienden verloren.

    Reply
      Tiara - mei 16, 2018

      Allemaal erg herkenbaar!!! Ik leef met een narcist het is gewoon verschrikkelijk!!! Totaal geen respect voor mij ik jank bijna iedere dag en ben op zoek naae hulp wand ik wil hier echr vanaf

      Reply
        xxxGrace - mei 17, 2018

        Wat er ook gebeurt, verlies jezelf niet. Een narcist kent geen respect. Als je vraagt om respect, zal er alles aan gedaan worden om je te kleineren en naar beneden te halen. Als je vraagt om één minuut van zijn tijd, zal hij uiteindelijk het dusdanig verdraaien, dat jij de veeleisende partij bent en het afdoen als: “Heb je weer wat te zeuren en te zeiken?!!!” Let maar eens op. En het gaat verder dan “verschrikkelijk!!!” Tiara, droog je tranen. Hij is het niet waard.
        Is dit liefde? Hij zal zeggen: “Oh, ik hou van jou!” Let op, nog geen twee uur later zal hij je voor alles uitmaken. En waarom? Hij weet, dat je jouw dekking en bescherming laat zakken, als hij zogenaamd zijn liefde voor jou verklaart. Dat maakt je kwetsbaar. Als er iets is, waardoor hij groeit, is het wel dat hij als lafaard jouw kwetsbaarheid gebruikt om er nog harder mee bij je binnen te komen.
        Herkenbaar? Als, en let op, als hij je wat geeft met rechts, haalt hij het binnen no-time 3 keer terug met links . . . Een narcist kan niet geven, neemt alleen maar.

        Reply
        winde - september 14, 2018

        heb je ondertussen de stap gezet? ik ben in april vorig jaar weg gegaan bij een narcist na een 5 jarige relatie. het is moeilijk door de vele herinneringen. maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest!

        Reply
      xxxGrace - mei 17, 2018

      Hi Rudy,
      Je bent juist een welopgevoed, begrijpend en eerlijk mens. “Zwakkeling” behoort tot de categorie “narcist”.
      Een narcist is als een “sluipmoordenaar”, die je helemaal kapot maakt. Pakt je alles af: je trots, je eigenwaarde, je zelfrespect, je energie.
      Waarom zou je anders twijfelen aan jouw herinneringen? Waarom noem je jezelf “zwakkeling”?
      15 Jaar later . . . Praten met lotgenoten helpt. Ik hoop dat jouw psycholoog er één is, die je ook letterlijk begrijpen kan . . . Want, hoe vertel je iemand wat pijn is, als die andere persoon nog nooit pijn gehad heeft?
      Sterkte en kracht Rudy. Tot op dit punt is het je al gelukt om los te weken van de narcist. Wees trots op jezelf! Besef dat je weer bent gaan lachen en gaan liefhebben nadat zij uit je directe leven verdween.
      Geef de herinneringen een plaats. Littekens zal je altijd blijven behouden. Laat los. En wees de kanjer zoals je nu bent in alle vrijheid. Laat je niet beperken in je huidige leven door de gebeurtenissen van toen.
      “Als je tijdens het vooruitlopen te veel achterom kijkt, struikel je.”
      Je hebt het recht om gelukkig te zijn. Besef, dat ooit die ander je dat geluk ontzegde . . .
      Begrijpen zal je het nooit. Probeer het ook niet te begrijpen, daar heb je alleen je huidige zelf mee.
      Er zijn in dit leven nou eenmaal “gevers” en “nemers”.
      Als je de verhalen op de forums leest, weet dan dat jij niet die zwakkeling bent, maar juist de sterke figuur.
      Een narcist heeft nou eenmaal een sterk figuur naast zich nodig, waar hij/zij zijn kracht uit put.

      Reply
        Lilian - mei 17, 2018

        Jeetje Rudy, wat je schrijft in deze zin is zo herkenbaar: En nog steeds lig ik ’s nacht regelmatig wakker en probeer in gedachten vrienden van vroeger uit te leggen dat ik niet zo ben als ze denken.

        Zo ontzettend herkenbaar dat ik je dankbaar ben dat je deze zin hebt opgeschreven. De ergste oorlog die een narcist met je heeft vind plaats in je eigen hoofd. Zeker wanneer vrienden, die jou beter zouden moeten kennen en je moeder, die je nog beter zou moeten kennen je niet meer terug spiegelen wie je werkelijk bent, dan zit je in een ver gevorderd stadium van narcistisch misbruik. Wat er nu gebeurd in je hoofd is verdedigen wie je werkelijk bent versus het indringen van de narcist in je hoofd. Aangezien meer mensen deze beeldvorming van de narcist over jou hebben overgenomen is dat nog moeilijker. Ik herken het omdat in mijn geval ik als kind zodanig was geframed (en niemand vraagt je wat als je slachtoffer bent) dat er heel veel mensen in dat plaatje van de narcist geloofden. Het is ook niet waar. Weet dat het niet waar is en weet dat jij het bent die vecht tegen die beelden, om te overleven in je geest. Goed dat je hulp zoekt hierbij en dat je het zo goed kan verwoorden. Blijf zoveel mogelijk en heel dicht bij jezelf. Dank voor je woorden en de beschrijving die je geeft van wat je meemaakt. Ik denk dat het bijdraagt aan een heel juiste beeldvorming van wat narcistisch misbruik voor een langdurige gevolgen kan hebben. Voor slachtoffers fijn en voor omstanders ook goed om te weten. Veel sterkte en succes.

        Reply
      J - juni 18, 2018

      narcisme heeft weinig met ijdelheid te maken, soms wel hoor, maar vaak ook niet. Voor covert narcisme niet echt.

      narcisten zijn erg needy. ze hebben telkens wat van je nodig. ze sturen je aan. ze negeren je compleet.
      je wordt erdoor gek. NVS heet het soms, narcissistic victim syndroom, daarin komt ook terug wat jij beschrijft.

      Succes met de therapie.

      Reply
    An - november 5, 2017

    Lieve mensen,

    Ik ben een meisje van 20 die in een relatie zit met een narcist. Ik ga er aan onderdoor maar ik ben zo verliefd op hem. Voor mijn gevoel kan ik geen kant op. Zijn er mensen die dit herkennen? Die mij kunnen helpen of tips kunnen geven?

    Reply
      J - november 11, 2017

      Zolang je bij de narcist blijft, zitten je hersens in een soort van stress stand waardoor je geen kant meer op kant. Je zult eerst een rustige tijd moeten hebben zodat je hersens kunnen herstellen. Afstand nemen is dus het beste, ook al is het maar een beetje. De narcist zal je uiteraard wel proberen weer bij hem te lokken. Maar als je rust krijgt, en met normale mensen omgaat, gaan je hersens weer in de normale toestand. (tenminste als je geen kind van een narcistische ouder bent, want dan heb je nooit geweten wat normaal is).

      Probeer ook eens objectief naar hem te kijken, waarschijnlijk is het een kleuter met manipulatieve praatjes maar nooit echte daden. Dat is geen echte man, die eerlijk is en het beste met je voor heeft. Wil je echt op een zo iemand verliefd zijn of liever op een echte man.

      Succes.

      Reply
      s - november 20, 2017

      zorg dat je eruit stapt. ouders en vrienden uit leggen wat er aan de hand is en vertellen wat een narcist is en doet. zoek hulp. maar zorg voor jezelf.
      voordat je emotioneel helemaal afhankelijk van hem word en geloof me….. jij gaat er kapot aan en hij zal een ander slachtoffer zoeken

      Reply
      Tomas - januari 4, 2018

      Kies voor je eigen wand zo ga je er onder door bid voor je zelf tot Jezus heb ik ook gedaan helpt echt

      Reply
      Marianna - april 30, 2018

      Lieve An,
      Ik las je bericht en kon niet anders dan reageren, zo herkenbaar, wat je schrijft, zelf ontmoette ik mijn ex op mijn 20e en uiteindelijk lukte het pas op mijn 27e (vandaag drie weken en één dag geleden) om volledig te ontsnappen. Ik gebruik het woord ‘ontsnappen’, omdat dat het was, het was de zoveelste poging om weg te komen, en eindelijk na zo vaak teruggezogen te zijn geworden, is het me eindelijk gelukt, met hulp van een handvol mensen: de grootste uitdaging van mijn leven.
      Hopelijk hoef jij dat nooit mee te maken, An, en kom je er beter uit dan vele anderen.
      Hoe lang zit je al in de relatie? Hoe lang ken je hem al? Hoe vaak ziet hij je, hoe veel van je leven beheerst hij op dit moment?
      Ik wil je niet bang maken, maar probeer voor de zekerheid zoveel mogelijk gebruik te maken van andermans computers (internet café, bibliotheek etc.) zodra je dit onderwerp gaat googlen, en pas op met je smartphone gebruik, ook met je e-mail verkeer, want je kan nooit van te voren weten waar zijn/haar grenzen liggen, als hij/zij die überhaupt heeft, of hoever hij/zij bereidt is om te gaan om jouw leven te (blijven) beheersen. Zelf realiseerde ik me pas een week geleden, dat er een zeer reële kans was dat die van mij me al die tijd online volgde, terwijl ik toch tot op het laatste moment niet kon geloven dat hij echt zover zou kunnen gaan, en dan toch…
      Maak een ander e-mailadres aan, om te gebruiken voor alles wat hij/zij absoluut niet mag weten!
      En als je kan, schaf een tweede telefoon aan, gewoon voor de zekerheid! It’s always better to be safe than sorry!

      En alsjeblieft schroom niet om mij te mailen, voor als je wilt praten, voor als je je geïsoleerd en alleen voelt, als je het gevoel hebt dat het allemaal te veel en te moeilijk is: het maakt niet uit waarvoor je e-mailt, zolang je maar onthoudt dat je het altijd kan doen, uiteindelijk zijn er meer mensen die je kunnen helpen dat je denkt, en niet altijd zijn dit de mensen waarvan je het op de eerste plaats zou verwachten.
      Mijn e-mailadres is levenopnieuw@gmail.com. (dit aanbod geldt voor iedereen, die net zo wanhopig opzoek zijn als ikzelf naar iemand die weet hoe het is, en zich opgesloten voelt doordat het niet uit te leggen valt aan de mensen in je omgeving die het nooit hebben meegemaakt, schroom niet om me te mailen, want dat is precies waar ik zelf meezit.

      Hartelijke groet,
      Marianna

      Reply
    Ruby - september 13, 2017

    Hallo lieve mensen,

    Na wat wikken en wegen heb ik besloten een fractie van mijn verhaal op dit forum te posten.
    Ik heb onderstaande brief *alleen voor mezelf en om mijn frustratie kwijt te kunnen* vandaag geschreven, gericht aan mijn vader, die helaas ook een narcistische persoonlijkheid heeft. De gevolgen zijn groot. En ook de schade, mentaal en financieel.

    “13 september, 2017.

    Vandaag, een zeer onstuimige dag in meerdere opzichten.
    Het is herfst, 2017, en er is een storm voorspeld. Het zal zeker een nasleep zijn van orkaan Irma. Een orkaan zo groot als Frankrijk heeft vast zo’n impact denk ik dan, ook op ons land.

    Maar goed. Onstuimig buiten, zo ook, voor de verandering, binnen.
    Mijn “thuis”, ik noem het tussen aanhalingstekens, voelt nog steeds niet veilig.
    Gisteren was het weer zover. Een zoveelste bericht van een partij die me bij de lurven wilt grijpen.
    Ja, zo voelt het.
    Alsof ik de crimineel ben.

    Jij bent inmiddels al bijna 2,5 jaar uit mijn, ons leven. Het contact is sinds 2015 geheel verbroken tussen jou en mam. Voornamelijk jouw keuze. En na wat vieren en vijven heb ik ook het contact tussen jou en mij stop gezet. Weliswaar na meerdere malen geprobeerd te hebben op een normale manier met jou te communiceren. Ik heb je daarbij wel om een gunst gevraagd; of dat dan eens kon op mijn manier, in plaats van de jouwe.
    Dat ging er helaas niet in.
    Dat ik je dus niet meer zie is deels te wijten aan de *barmhartig te noemen omstandigheden* waarin jij ons hebt laten zitten en deels omdat ik jou op een bepaald moment heb gezegd, je niet meer te willen en kunnen spreken of zien.
    Het is een kwestie van niet kunnen, want dan zou ik mezelf verloochenen.
    Uit zelf-bescherming geboren.
    Na zoveel jaar blijkt dit niet onterecht.

    Wij als homo sapiens hebben een maatschappij ontwikkeld waarin allerlei rechten, plichten, normen en waarden gelden.
    En over het algemeen streven we die allemaal op dezelfde manier na. Althans dat zou het meest ideaal zijn.

    En dan heb je de narcist.
    Omschreven op het internet als een persoon die de maatschappij op meerdere fronten behoorlijke schade kan berokkenen. Mentaal, fysiek, financieel enz.
    Typ het in op google en je komt er vanzelf achter waar ik het over heb. Gecompliceerd is het zeker. En alles verwoestend vooral.

    Jij bent een narcist. Dat hebben wij, mam en ik, niet zelf verzonnen, al heb je ons dat wel naderhand geprobeerd aan te praten. Laat me jou eraan herinneren dat jouw psychiater dat heeft gediagnosticeerd.
    “Iedereen heeft narcistische trekjes in zijn persoonlijkheid, dat is normaal” zei je.
    Dat is correct, echter hangt het er wel vanaf in wat voor mate.
    Bij jou heeft het helaas vormen aangenomen waarbij het meer slecht doet dan goed.
    En dat typ ik met de tranen in mijn ogen. Want ondanks alles geef ik nog steeds om jou en dat maakt het des te erger.
    Jouw handelen is abracadabra voor mij.
    We delen hetzelfde bloed maar voor mijn gevoel komen we ieder van een andere planeet.

    Gisteren dus, een mailtje ontvangen van jouw ‘ex-compagnon’.
    Ik weet hoe de man heet. Hij is naast zogenaamde compagnon ook piloot bij Ryan Air. Daar ga je al; Kut vliegtuig-maatschappij.
    En ik weet hoe hij eruit ziet omdat ik wel eens een video-boodschap heb gezien via de website van het bedrijf dat jullie runnen.
    Zijn hoofd staat me niet aan.
    Hij woont in Utrecht, want je ging dan wel eens naar hem toe.
    En daar houdt het wel een beetje op. Ik heb deze man nog nooit de hand geschud.

    Maar ik heb wel zaken met hem gedaan. En geld van hem geleend. Zo beweert hij dus nu.
    Op een intimiderende manier laat hij mij weten dat ik het door jou geleende geld, en dat is geen kattenpis, aan hem moet terug betalen, aangezien hij jou niet kan bereiken.
    Immers is mijn naam ook gelinkt aan het bedrijf en dus wordt ik mede verantwoordelijk gesteld voor jouw handelen:

    Sinds mijn 17e ben ik eigenaresse van een allround- adviesbureau dat de naam RubyDax Services draagt. En dat “Allround” staat voornamelijk voor advies binnen het beleggen met futures. En het moest dan ook nog wat toevoegen aan mijn, als kunstenares zijnde, creatieve toekomst.. zo spiegelde jij destijds voor.
    Het geld dat je zou verdienen met de door jouw ontworpen futures-grafieken zou voor mij ook financiele zekerheid bieden. Tegelijkertijd kon het bedrijf voor mij als springplank fungeren voor verkoop van mijn schilderijen.

    Ja, destijds heb ik mijn handtekening zelf gezet bij KVK, met het vertrouwen in jou pap, en het goed klinkende verhaal waarmee jij mij hebt overtuigd, correctie gemanipuleerd, om er in mee te gaan. Ik was nog jong en onwetend.

    Een aantal jaren geleden heb ik mijn naam weer van de zaak gehaald, buiten jouw medeweten, nadat een jurist mij op het hart drukte dat per direct te doen om schade te voorkomen. Dus dat deed ik.
    Te laat.

    Naast de schulden die je al eerder hebt gemaakt op mijn naam en op die van mama; naast dat je geld gestolen hebt van opa’s rekening, twee maanden na zijn overlijden; naast dat je geld hebt geleend bij je beste vriend en nooit meer hebt terug gegeven; naast dat ik de afgelopen jaren meerdere keren ben benaderd door mensen die ik helemaal niet ken *ik neem aan zakelijke contacten* met vragen als “hoe gaat het met Joop, je vader, ik kan hem niet meer bereiken en maak me zorgen om hem”.. pff Joop?! WHO THE FUCK IS JOOP?! Wat een giller; naast dat je me hebt laten stikken in de zaak met MIX en ik kan zo nog zoveel meer opnoemen….. Komt nu dit op MIJN pad.

    Ik ben de wanhoop nabij.
    Dit alles ontzegt mij mijn eigen leven op de rails te krijgen. Mezelf af te vragen hoe ik het nu eigenlijk wil. Geld te sparen voor mijn eigen toekomst.
    Ik ben 27 en woon nog steeds thuis.

    En waar ben jij, pap?

    Tot voor kort wist ik niet eens waar je verblijft.
    Dat heb ik moeten achterhalen via mijn advocaat.
    Je had het uit jezelf kunnen laten weten. Je had, ook al ben je boos en mag God weten dat je denkt dat je daar het recht toe hebt, als vader moeten optreden.
    Je hebt, en ook al neem ik mijn telefoon niet meer op, zoveel andere mogelijkheden om te zeggen dat je er voor me wilt zijn, wanneer ik dat wil en nodig heb.
    Maar ja, als dat in jou op zou komen zou het natuurlijk allemaal niet zo gelopen zijn.
    Dat is waar de schoen wringt.
    Er mist bij jou gevoel voor empathie. Je vind waarschijnlijk dat ik jou onrecht heb aangedaan.
    Typerend voor een narcist om de rollen om te draaien.
    Je kunt mij niet aanspreken op het feit dat ik je heb gedagvaard. Na veel tranen te hebben gelaten en de onwil je op die manier te benaderen niet toe te laten, heb ik dat toch gedaan.
    Dat is erg. Dat je je eigen dochter zover tot wanhoop drijft, dat ze geen andere wegen meer ziet.

    Het is ook jouw gave dat je voor elkaar krijgt dat veel van die partijen mij nu boos aan kijken. En dat jij buiten schot blijft.

    En dan nog niet te spreken over de manier waarop jij mij inschat.
    Ik heb via via vernomen hoe: “Als Ruby ouder en wijzer is, komt ze vanzelf wel weer naar me toe. Ik ben en blijf ten slotte haar vader”.
    Heel denigrerend.
    Onbegrijpelijk dat je dat nog uit je strot krijgt.
    Het kan niet anders dan dat je ongelooflijk in de war bent. Ziek bent.
    En niemand krijgt het voor elkaar, jou dat in te laten zien.”

    Er zullen vast een hoop herkenningspunten zijn voor al jullie die actief zijn op dit forum.
    Aangezien de hulp, zoals velen van jullie weten, bij dit soort zaken moeilijk te krijgen is, hoor ik graag jullie gedachten, ervaringen etc. Het lucht in ieder geval al op eens te kunnen vertellen aan mensen die weten waar je het over hebt.

    Hou jullie taai!
    met lieve groet,
    Ruby.

    Reply
      Lola - september 18, 2017

      Wat een onstuimig verhaal Ruby.
      Wat zo lastig is en blijft.. en dat haal ik uit je tekst. De liefde en erkenning van je vader. Omdat het je vader is. En de liefde die nog voelbaar is voor je vader. En daar zit het nou net.. Je omschrijving Is zo in precieze weergegeven. Je weet het. Nu nog het rationele en gevoel een plek geven. Het gaat niet veranderen. Alleen jij kan de omgang met hem in bescherming stellen. Take care!

      Reply
      Anna - november 6, 2017

      Hallo Ruby,

      Is er hier ergens een mogelijkheid om anoniem te chatten? Ik zou graag in contact komen met je.

      Anna

      Reply
        Ruby - november 23, 2017

        Hai Anna,
        Excuus voor de wat late reactie, ik kijk niet zo regelmatig op dit forum.
        Is het handig om te mailen anders?
        Zo ja, je kunt me bereiken via; rubyjanefu@gmail.com.

        Met groet!
        Ruby.

        Reply
    roos - augustus 29, 2017

    loopnaardehel.blogspot.com
    mijn leven met een narcist

    Reply
    el - juli 20, 2017

    hallo lieve mensen
    ik heb een zoon die deze symptomen heeft het is nog niet bekend!
    maar mijn zoon was tot aan zijn 18 de levens jaar zoon ontzettend lief kind als er maar iets was met mij ojee dan was hij niet bij mij weg te slaan!
    tot hij door foute vrienden een pistool op zijn hooft heeft gehad!!
    hij begon te liegen en veel dingen wat niet waar zijn te vertellen aan al mijn vrienden en familie ezv
    dat ik een hoer was en slechte vrouw ben en noem maar op…hij zet werkelijk iedereen tegen mij op
    hij is inmiddels getrouwd en heeft een dochtertje van 2 die ik nooit mocht zien!! hij heeft een eigenbedrijf het lijkt niets aan de hand te zijn…..ik word door sommige mensen met de nek aan gekeken..
    nu heb ik bijna 3 jaar geen contact meer met hem althans ik en mijn man niet met hun 2 tjes ..maar hij blijft mij stalken telefonisch met geheim nummer zegt niets en hangt weer op en of dat het op de dag is of snachts dat maakt hun niet uit…door de straat heen rijden…en als ik op de fiets zit komen hun met de auto achter mij rijden en remmen met gierende banden of snijden mij de weg af en schelden mij voor alles uit…ik heb 5 kinderen en hij is de middelste met de andere 4 ga ik gewoon om…ook heeft hij dit bij zijn broer en en schoonzus gedaan…en zijn kleine broertje die gehandicapt is heeft hij zonder reden in elkaar geslagen politie doet er niet veel mee…
    nu sinds een paar maand heeft hij weer contact met zijn broer ze hadden alles uit gepraat ….en nu laat mijn andere zoon mij ook vallen omdat hij niet tegen zijn broer durft te zeggen van mama en papa zijn hier ook welkom dus je begrijpt dat ik nu mijn andere 4 kleinkinderen van mijn normale zoon ook niet meer kan zien …dit doet zoon pijn ik ben helemaal radeloos ik ben hartpatiënt en ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan.. ik mis mijn kleinkinderen zo vanavond naar mijn zoon en schoondochter gegaan om te vragen of ik mijn kleinkinderen mocht zien ze zij ja dat mag wel maar niet hier ivm mijn andere zoon …..mijn zoon was daar ook en hij schreeuwden tief op ik negeer hem en hij springt zo door het open raam en hij begint mij toe te takelen ben net weer uit ziekenhuis wat blauwe plekken en wat kneuzingen die is maar een puntje van het hele verhaal!! wie herkend dit en wie kan mij raad geven!!!

    Reply
      Monica Lont - augustus 9, 2017

      Herken veel. Ben inmiddels ervaringsdeskundige. Als je wilt mag je contact met mij opnemen. Je mag me om te beginnen, e3n pb sturen via Facebook. Mijn naam is: Monica Lont

      Reply
        verloren ziel - augustus 20, 2017

        Er staan 2 Monica Lont op FB, welke ben jij?

        Reply
        Lientje - november 7, 2017

        Hoi monica ik probeer jou te vinden op fbook maar welke ben je vr gr lientje

        Reply
    Pascal - juli 1, 2017

    Hoi allemaal,

    Ik ben Pascal, 26 jaar, na een relatie van vier jaar. Ik kan mij goed vinden in wat jullie hebben meegemaakt. Het eerste jaar was ze de perfecte vrouw voor mij, ze was enorm sterk, super gemotiveerd, opgeven stond absoluut niet in haar woordenboek en we hadden ook nog eens de zelfde interesses. Perfect! ze was alles wat ik niet was(onzeker en heel erg eenzaam). ‘Samen met haar kan ik enorm groeien.’ dacht ik. Geweldig! De problemen begonnen bij ons omdat ik het eerste jaar van onze relatie nog veel tijd met mijn vrienden doorbracht, toen ik had aangegeven dat ik een keer een weekendje weg wou met mijn vrienden sloeg ze helemaal om. Daarvoor waren er altijd wel kleine hints dat ze narcistisch was; ze was perfect en altijd beter dan iedereen(ze praatte slecht over iedereen die ze kon, haar familie, haar ex). Ik dacht dat ze gewoon onzeker was … Af en toe kwam er een belediging(gepest) uit om mij te kleineren, maar dit ging allemaal zo subtiel dat wanneer ik er wat van zei ze plotseling van niets meer wist. Ik nam genoegen met de situatie, want des ondanks die kleine dingetjes vond ik haar geweldig. Ze was een ubermensch(sieg heil!) en daar was ik het absoluut mee eens.

    Na het weekendje weg met mijn vrienden was ze volledig omgeslagen en probeerde mij een aantal maanden te forceren in seksuele handelingen(met anderen) die volledig buiten mijn grenzen lagen. Ik gaf mezelf op de kop, want ik was immers op vakantie gegaan … Ik liet mij bijna overhalen omdat ik haar niet kwijt wou. Vervolgens heb ik een relatie-break voorgesteld om beter na te kunnen denken en tot mijzelf te komen. Dit heeft ze gelijk aangepakt en de situatie gebruikt om vreemd te gaan. Hierna heeft ze expres foto’s van de daad op de computer opgeslagen en die wou ze absoluut niet weg doen. Tot ik ze zelf verwijderd heb … ook al zal ze er vast een backup van gemaakt hebben. Helaas was ik te onzeker en hield ik te veel van deze dame. Ze heeft mij verteld dat ze seks verslaaft was en ik heb haar proberen te vergeven. Ze zou er alles aan doen om mijn vertrouwen terug te winnen en aan haarzelf te werken.

    De opeenvolgende jaren kon ik bijna niet meer bij mijn vrienden langs, elke keer werd ik subtiel bang gemaakt dat ze vreemd zou gaan(als ik 5 minuten weg was kreeg ik een smsje met ‘ik ben eenzaam :(‘ ). Ze draaide de situatie vaak om en zei vaak dat ze dacht dat ik dingen voor mezelf hield. Als het aan haar lag had ik zelfs mijn opleiding voor haar om moeten geven, maar als ik haar daarmee confronteerde dan had ze dat nooit gezegd. Heel sluw kleineerde ze mij met hele subtiele opmerkingen, isoleerde ze mij van mijn vrienden. En terwijl ze mijn vertrouwen aan het ’terugwinnen’ was en tijdens het ‘lovebomben’ heeft ze haar activiteiten gewoon voortgezet. Dit wist ik natuurlijk niet en binnen jaar heb ik het op kunnen brengen om haar te vergeven. Toch bleef er een stemmetje achter in mijn hoofd hangen dat er iets mis was, maar tegelijkertijd begon ik steeds meer aan mezelf te twijfelen. Ze consumeerde mij. What’s for dinner? I am!

    Tot mijn geluk ben ik na het vreemdgaan hulp gaan zoeken bij een psycholoog, waar ik na anderhalf terecht kon. In eerste instantie kwam ik voor mezelf, ik heb veel meegemaakt in mijn leven. Ik dacht dat er iets mis met mij was en wou mezelf verbeteren voor onze relatie. Hier werd duidelijk dat ik PTSS had, de reden waarom was voor mezelf nog een lange tijd onduidelijk en ik wou het zelf eigenlijk ook niet inzien. Het eerste wat ik daar in ieder geval zei is dat ik niemand vertrouwde, ook de psycholoog niet. De psycholoog had enorm veel moeite om met mij te communiceren en ik liep constant vast(flashbacks, dissociatie). De psycholoog zag mij langzaam maar zeker steeds verder aftakelen. Ze begon weer over mij heen te lopen door mij weer proberen te dwingen om seks te hebben met anderen … ‘Misschien is dat wat onze relatie nodig heeft, wat spanning!’ Ik kreeg een burnout, er was echt niks meer van mij over. Aan het einde van onze relatie was ik zo gedemoraliseerd en voelde ik mij zo bang en alleen dat ik het leven begon op te geven. Ik dacht dat ik gek werd, elke dag kreeg ik te horen dat ze zo veel van mij hield en ik de enigste was voor haar. Ik bleef me maar schuldig voelen omdat ik ‘depressief’ was. Ik dacht dat ik een loser was … een nietsnut. Dat ik zo waardeloos was dat ze van mij ongelukkig werd. Langzaam maar zeker zoog ze mij helemaal leeg.

    De psycholoog vertelde mij al snel heel voorzichtig dat sommige mensen zo beschadigd zijn dat ze van niemand kunnen houden. Ik begreep het niet, maar ze houdt toch van mij! Ze zegt het bijna drie keer op een dag! Gelukkig heeft de psycholoog toch tot mij weten binnen te dringen en aangegeven dat ik bepaalde mensen beter uit mijn leven kon elimineren. Het kwartje viel … Ik was zo gehersenspoeld, getraumatiseerd en ik hield zo veel van haar dat ik haar echt niet los kon laten. Ik ben minstens drie keer een relatie-break aangegaan en ik heb mijn laatste energie gebruikt om mezelf los te wrikken uit haar grip. Ze vertelde mij toen ik het uitgemaakt had dat ze altijd tegen me gelogen heeft, ik vroeg waarom ze alles nu tegen mij vertelde(terwijl ik nog van haar hield en het toch uitmaakte)? Ze antwoorde: ‘Nu maakt het toch niet meer uit, ik doe er toch niemand kwaad mee?’. Voor haar was het de bevestiging die ze nodig had om te stoppen met de schijn op te houden en gelijk haar karma reinigen door ‘eerlijk’ te zijn. ‘Kijk! Ik ben een goed mens. Ik ben eerlijk.’ Ze was binnen een week over mij heen en er zat alweer een nieuw slachtoffer klaar, ik heb de juiste keuze gemaakt … Een aantal weken later zag ik dat ze exact het zelfde deed bij haar nieuwe partner. Ze kent geen liefde en heeft totaal geen inlevingsvermogen! Je hebt nooit wat voor haar betekend, dus je bent ook niks verloren. Het was voor mij een hele openbaring, ook al wist ik diep van binnen altijd wel dat het fout zat.

    Wees trots op jezelf dat jij wel echt van iemand kan houden! Ik heb in ieder geval ontdekt dat ik geen loser ben, geen slecht mens ben, wel te vertrouwen ben, wel een hart heb en soms misschien te veel over had voor mijn partner. Ik was oprecht en had altijd het beste voor met haar, gelukkig maar want ik ben niet beschadigd genoeg om van iemand te kunnen houden. Dat er zulke slechte mensen bestaan kan je enorm lang over in blijven zitten. Maar deze aardkloot zullen wij toch echt moeten delen met allerlei wilde beesten. Denk dus positief, want jij hebt wel een ziel! Ze zal in haar leven nooit echte liefde kennen en die heb jij wel gekend. Helaas kwam het van maar 1 kant, maar een ding weet ik zeker! Ik ben nu beter af en ik ben eindelijk vrij! En wanneer het leven je een nieuwe kans in de liefde aanbiedt zal je nu eerst naar jezelf luisteren.

    Het heeft nooit aan mij gelegen, dat is fijn. Luister dus naar je innerlijke stem, luister naar je intuitie! Ook al ben je zo verliefd of in de war. Ren voor je leven en kijk nooit meer terug. Zoek absoluut geen contact meer met je ex. Je hoeft niet eens wat te zeggen, verdwijn gewoon! Narcisten zijn erg kleverig en met die plakkerige handen stelen ze zo jouw hart. Voordat je het weet lig je in een kist onder de grond en staat die o zo charmante narcist in haar/zijn klompen te dansen op je graf.

    Groetjes en heel veel (echte) liefde gewenst,
    Pascal

    Reply
      Essie - augustus 1, 2017

      Heel herkenbaar, ik zit nog in zo, ’n relatie maar jou reactie zet mij wel weer aan het denken bedankt! En sterkte.

      Reply
      Mark - augustus 22, 2017

      Wauw! Jouw verhaal is precies zo als dat ik heb het meegemaakt. Gelukkig ben ik het ook in gaan zien. Wat een herkenning! Uiteindelijk mogen we trots zijn dat wij wel echte liefde kunnen geven.

      Reply
      sara - september 19, 2017

      Bestaat de fb pagina nog?

      Reply
      Joanne - maart 2, 2018

      Hoi Pascal,
      Ik heb vannacht een einde gemaakt aan mn 4 jaar durende relatie met een narcistische man.
      (Vind het super eng omdat ik weet dat hij maar op het juiste moment in z’n vingers hoeft te knippen en ik mezelf zo weer die kant op voel rennen in de hoop dat het nu eindelijk beter gaat). Ik herken je verhaal ook heel goed, en ben benieuwd welke pieken en vooral welke dalen jij op weg naar herstel zo ver bent tegengekomen tijdens de bevrijding van dat ubermensch…..
      (Had ze ook zo’n grote bewondering voor Hitler als die narcist waar ik mee was?)

      Reply
      Marianna - april 30, 2018

      Lieve Pascal,
      Het is net alsof je de laatste 7 jaar van mijn leven beschrijft: de devaluaties, de zucht naar controle, de seksuele controle (bij mij bereikte het nooit de mate als dat jij dit heb moeten doorstaan, sorry dat je dat allemaal hebt moeten doorstaan!), de voortdurende beschuldigingen, de subtiele leugens, het constant inspelen op je schuldgevoelens, op je angsten, op je onzekerheden, hoe ze alles van je weg proberen te nemen, alles wat waarde voor jou heeft: je vrienden, je studie, je leven, ook ik, net als jij, zakte steeds verder weg: overspannenheid, burn-out, depressie, paniek, angst.
      En dat maakte het alleen maar erger, want alles ligt aan jou, want hoe durf je een punt te bereiken dat je gewoon niet meer verder kan, dat je lichaam ineenstort van vermoeidheid, want wat doe je hen wel niet aan daarmee, hoe durf je wel niet?! De logica van dit soort mensen, het is te bizar, te ongelooflijk, niet te vatten, niet te volgen, niet te begrijpen.
      Uiteindelijk realiseerde ik me pas hoe erg het was, toen ik al weg was (vandaag staat de teller op 3 weken en 1 dag), want hij de persoon waarmee ik samenwoonde, waarvan ik zoveel heb gehouden al die jaren, was nota bene de oorzaak van al mijn angst, paniek en lusteloosheid. Op dit moment zit ik vast, in wat jij ook hebt beschreven, de flashbacks en dissociatie, dag in dag uit, hopeloos wachtend op dag waarop mijn afspraak met een psycholoog staat.
      Ik weet dat het allemaal tot een einde kan komen uiteindelijk, dat betere tijden in het vizier liggen, maar het is moeilijk om dat echt te geloven als je nog steeds (mentaal) vast zit in hun web, hun realiteit, hun universum. Als je in je belevingswereld nog bij hen bent, en hoort en ziet wat je al die jaren niet kon verwerken, waar je simpelweg geen tijd voor had, doordat ze je dansjes lieten dansen, emotionele dansen, door de hysterie van hun handelingen en uitingen, die met zo’n snelheid op je af worden gevuurd, zo snel van gedaante veranderen, bijna onmogelijk om nog te zien wat er gaande is. Uiteindelijk kon ik niet anders denken dan, dit is een shapeshifter, iemand die in zoveel gedaantes verschijnt en zo snel wisselt van gedaantes, dit is een dementor, iemand die mijn ziel wegzuigt.
      Maar je zegt wijze woorden Pascal, uiteindelijk is het de capaciteit om lief te kunnen hebben, om te kunnen houden van, het hebben van een geweten, dat is wat onze levens verrijken, dat is wat zij willen, maar nooit zullen hebben.
      Hoe gaat het nu met jou Pascal? Heb jij een manier gevonden om met je ptss om te gaan, om het te verminderen, te beëindigen? Om het allemaal achter je te laten, alsof het slechts maar een nachtmerrie was? Ik hoop het, Pascal, dat jij geluk en liefde gevonden hebt onderhand, ik gun het je van harte, het gaat je goed!

      Hartelijke groet,
      Marianna

      PS: als je ooit nog is behoefte hebt aan een gesprek, mijn e-mailadres die ik op dit moment gebruik om openlijk te communiceren online is (levenopnieuw@gmail.com), mijn naam is trouwens ook niet Marianna, al is het dat misschien wel geworden onderhand.

      Reply
        j - juni 13, 2020

        Prachtig beschreven!

        Reply
      J - juni 13, 2020

      Ongelofelijk Pascal, ik heb min of meer exact hetzelfde meegemaakt maar wist niets over narcisme. Ik was op een gegeven moment zo wanhopig dat ik haar gedrag begon op te zoeken in Google..en er eindelijk een lampje ging branden in mijn hoofd. Wat een vreselijke ervaring was dit….en ook ik had steeds het idee dat er ergens iets niet klopte. Je afsluiting is ook spot-on. De ex van mijn narcist (de man waarmee ze een relatie had voordat ik haar leerde kennen) is inmiddels overleden aan gigantische hoeveelheden drank en sigaretten. En raad eens wie er sprak op zijn begrafenis? Juist! De narcistische dame. Zogenaamd aangedaan….mooie woorden….maar de beste man die overleden was had haar hardheid niet overleefd. Ik heb het zien gebeuren. Vreselijk. Ongelofelijk hoe deze mensen met totale liefdeloosheid je bijna kapot kunnen maken. Sterkte iedereen.

      Reply
    Dommenik Selen - juni 23, 2017

    HELP mijn directeur is narcistisch en een pathologische leugenaar!!!
    Wat kan je doen als je directrice deze eigenschappen heeft en haar macht misbruikt? Iedereen die niet naar haar pijpen danst probeert ze zoveel mogelijk te pesten tot haar personeel er ziek van wordt. Verschillende mensen zijn al met een burnout of depressie voor lange tijd in ziekenverlof. De inrichtende macht kan ze met haar charmes om haar vingers wikkelen.

    Reply
      J - maart 2, 2018

      Zijn tegenwoordig veel van zo’n bedrijven, heb er zelf ook in gezeten.

      Er zijn helaas maar een paar opties. Weggaan. Ziekmelden en alles uitleggen aan arbo. Naar vertrouwenspersoon of HR en daar je klacht neerleggen, wordt je niet serieus genomen dan direct weggaan want dan zit die in zijn macht of heeft niks door.

      Ik heb me destijds ziekgemeld en klacht bij HR gedaan, ik was de 30e klacht, dus ze gingen het aanpakken, maar pas na mij, want rest durfde geen officiele klacht in te dienen, ik was de eerste.

      Reply
    Yaéla - juni 22, 2017

    Hallo allemaal,

    Ik ben zelf slachtoffer van een narcistische moeder die mij 31 jaar lang gehersenspoeld heeft.
    1.5 jaar geleden eindelijk bevrijd en nu eindelijk mijn leven aan het vinden.

    Ik zou heel graag in contact komen met lotgenoten met een narcistische ouder.

    Alvast bedankt en allemaal veel sterkte!

    Groetjes Yaéla

    Reply
      lelie - juli 8, 2017

      Heb ook een narcistische moeder en heb het gevoel dat ik haar niet ken
      Het ene moment doet ze aardig en ga ik aan mezelf twijfelen en dan opeens moet ze me met haar woorden pijn doen

      Reply
      Anna - november 6, 2017

      Hi Yaéla,

      We kunnen in contact komen. Is via de mail oke?

      Anna

      Reply
    Bloem15 - juni 22, 2017

    De beste tip…altijd naar je onderbuik gevoel luisteren!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ik ben ruim 6 a 7jaar verder…denk je van hem af te zijn.
    Zit deze zogezegde liefdevolle vader mee te spellen dat ik mijn kind aan het hersenspoelen ben….terwijl hij de predator is.
    Mijn kind vertelt, dat het dus ook nog in de nog prillere jaren is misbruikt.
    En, zijn kont kerend en liegen over mij als moeder.
    Hoe ziek ben je als je kind dit vertelt…en jij al zogezegde liefdevolle vader blijft volhouden dat jou niets valt te verwijten.Ook blijven liegen bij instanties.
    Wel, leugens werken….Maar, karma ook.
    Ziekelijk en kleingeestigheid, nooit volgroeid tot een gerijpte volwassen persoon.Ga, weg,…het wordt nooit beter. Dit zijn echt energie vampieren.
    Jij bent het waard als je van jezelf kunt houden…en dat is meer wzaard dan op luchtgeklopte liefde.

    Bloem 15

    Reply
    Leroy - juni 20, 2017

    Ik heb ook met een narcist te maken en ik ga eronder door wie wilt via facebook zijn verhalen delen want ik kan het zelf niet eens geloven.. ga kapot eraan! Gr Leroy Koot

    Reply
      Tomas - januari 4, 2018

      Hey Leroy ik wil er graag met je over praten heb je een mail aderes

      Reply
        Leroy - oktober 10, 2018

        Stuur me op facebook een pb , Leroy Koot

        Reply
      Rob - april 19, 2018

      Ja kut stalker inderdaad. Beetje schijnheilig zitten doen hier, trieste kneus. Zelfs nadat je op tv bent geweest en de waarheid overduidelijk is. Je leeft echt in een droomwereld. Zoek hulp voor jezelf.

      Reply
        Linn - oktober 10, 2018

        Rob , ik denk dat jij een van die kudde dieren bent die zonder enige logica die onzin geloofd. Als je goed kijkt is sinds vandaag de facebook pagina van gestalkt offline gezet omdat ik via de raad van journalistiek en andere onterechte slachtoffers zaak gespannen ben. Als jij met een narcist te maken hebt gehad kan je dingen wel inzien maar blijkbaar zit je hier puur voor je stomme opmerking.

        Reply
    Najat - mei 29, 2017

    Lieve allemaal,

    Wat een ellende allemaal. Het klinkt raar, maar het lezen van jullie ervaringen helpt me bij het verwerken van mijn verdriet, woede en pijn. Gedeelde smart is halve smart zeggen ze toch?

    Ik ben na aan half jaar er achter gekomen dat mijn ex een narcist is, ik denk dat ik al vrij snel signalen zag. Maar steeds dacht ik: ‘nee zo is hij niet’. Maar achteraf vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plek. Ik ben boos, verdrietig dat iemand zoveel kan liegen, zoveel kan manipuleren en niet kan inzien dat hij een ander kapot maakt.

    Het is allemaal nog erg vers, ik ben opgelucht dat ik voor mezelf heb gekozen. Maar ook verdrietig dat ik mijn maatje nu moet missen. Het klinkt heel raar, ik mis hem en hou nog steeds van hem. Maar een toekomst met hem, nooit!

    Het lijkt me leuk om met lotgenoten te praten hierover, hopelijk helpt dit in mijn herstel. Ik heb een pagina gemaakt op Facebook: Verlost van een narcist. Bij weinig animo zal ik de pagina verwijderen. Ik merk echter dat we allemaal behoefte hebben om met iemand hierover te praten…laten we het een kans geven!

    Reply
      jolanda - juni 3, 2017

      Meid, wegwezen en erbij weg blijven. Geloof me….ik heb een relatie van 38 jaar achter de rug en zwaar beschadigd. Ze beloven van alles maar maken niks waar. Vernederen je tot en met, tot je er zelf kapot aan gaat. Ik heb nu therapie nodig om mezelf terug te vinden. Mijn kinderen zijn ook beschadigd, en vertrouwen mij ook niet meer. Uiteindelijk sta je alleen, want ze pakken alles van je af!! je familie deugt niet, vriendinnen deugen niet. En je wordt zelfs door ze bij je kinderen zwart gemaakt!!! en je kan echt niet tegen ze op!!. En ze blijven proberen je verder kapot te maken, zelfs in een nieuwe relatie.

      Reply
        Monica Lont - augustus 9, 2017

        Herken veel. Als je wilt mag je contact met mij opnemen via een pb op Facebook. Kan je een hoop vertellen en misschien dat oraten helpt. Je staat niet alleen. Groet, M.L.

        Reply
          Alfred Biekhram - september 17, 2017

          Hoi kan je me helpen. Met mijn onveilige situaties. Ik heb ook te maken met maunshhausen by proxy Door zie moeder. Vele slechte persoonlijkheidstoornissen en ze heeft mijn baby van 4 weken gegijzeld.
          Ze heeft me puur seksueel misbruik voor een kind.
          Hartelijk dank bij voorbaat.

          Reply
        Petra Pauwels - april 2, 2018

        Dag Jolanda,
        Mag ik aub je mailadres. Ik zelf en mijn kinderen 26 en 23 zijn alle drie slachtoffer van narcist.

        Reply
      Nathalie - juni 5, 2017

      Beste Najat

      Jouw verhaal klinkt me bekend in de oren….
      Ik heb zelf een relatie na amper 5 maanden beëindigd omdat ik er helemaal “onderdoor” zat. Het is pas achteraf dat het me duidelijk werd dat het om iemand met narcisme ging. Op het moment zelf besefte ik dit niet. Het is door erover te lezen dat ik bepaalde signalen herkende. Net als jij mis ik hem en vind ik het heel moeilijk om van hem los te komen. Mijn verstand zegt “nee” en mijn hart zegt “ja”.
      Je mag me mailen op milas963@hotmail.com om verder te praten…. Ik wil graag mijn ervaringen met je delen.Nat
      Veel sterkte!

      Reply
      Nathalie - juni 5, 2017

      Beste Najat

      Jouw verhaal klinkt me bekend in de oren….
      Ik heb zelf een relatie na amper 5 maanden beëindigd omdat ik er helemaal “onderdoor” zat. Het is pas achteraf dat het me duidelijk werd dat het om iemand met narcisme ging. Op het moment zelf besefte ik dit niet. Het is door erover te lezen dat ik bepaalde signalen herkende. Net als jij mis ik hem en vind ik het heel moeilijk om van hem los te komen. Mijn verstand zegt “nee” en mijn hart zegt “ja”.
      Je mag me mailen op milas963@hotmail.com om verder te praten…. Ik wil graag mijn ervaringen met je delen.
      Veel sterkte!

      Reply
        Sterretje - juni 18, 2017

        Hi Iedereen,

        Ik zit op dit moment in een heel moeilijke periode. 35 jaar en twee schatten van kinderen. Ik heb al enkele jaren een heel uitputtende relatie met mijn man. Hij is erg dominant in gesprekken met vrienden, alles draait om hem en heeft op enkele jaren tijd constant zijn job verloren door zijn karakter. Ik bleef altijd geloven dat ik hem kon helpen. Hij kan hele veel drama brengen in ons huwelijk. Kan dan heel boos worden over een stomme cd hoes en bij ruzies draait hij alles om zodra ik alchteraf met een *** gevoel blijf zitten. Enkele jaren geleden heb ik ontdekt dat hij berichten verstuurde met andere vrouwen die nogal erotisch getint waren. Toen ik hel erover aansprak was hij in de eerste plaatst furieus omdat ik in zijn gsm had gelezen en daarna zei hij me dat het gewoon wat teasen was en dat er niets verkeerd mee was. Ik voelde me heel slecht bij deze situatie maar bleef verder gaan. Tot hij in december zei dat hij niet meer gelukkig was in ons huwelijk en naar een parenclub wou, als ik hel graag zie dan zou ik dat voor hem moeten doe. In de eerste instantie was ik zwaar verdrietig en toen dacjt ik misschien moet ik het toch maar doen en dan kan hij daar zien dat het niets voor hem is. Tot dat ik op een dag in de auto zat en ben beginnen huilen dat ik het niet wou, ik dacht bij mezelf stop hiermee, je moet je grenzen niet overschrijden omdat hij het wil. Ik heb hem dat ook gezegd en heb hem tevens gezegd dat ik sterke twijfels heb over ons huwelijk. Ik voel me naam die jaren leeggezogen en het enige naar wat ik nu verlang is rust voor mij en de kindjes. Kan iemand mij helpen in deze situatie?

        Xxx

        Reply
          Jolanda - juni 19, 2017

          Hai sterretje,

          Je gevoel is het juiste gevoel!!! herkenbaar!!!
          Laat deze man snel uit je leven verdwijnen. Hij gaat steeds verder tot je bijna zelfmoord pleegt! En geen mens gelooft je……je staat straks helemaal alleen….want ze jagen je in het harnas en bent straks alles kwijt hoor. Je familie, je kinderen. Je moet jezelf dan bij elkaar rapen wat een hele zware dobbrr is!! je houdt er echt een trauma aan over. Mijn relatie was net iets langer dan joiw relatie, en ik kan je vertellen. Ze dwingen je tot alles en als je er niet in meegaat dan ben jij de gebeten hond. Ze houden niet van je….ze weten niet wat houden van is. Als je kinderen volwassen zijn dan kunnen ze niet meer tegen hun op en dan wordt het gedrag van de narcist alleen maar erger , en jij hebt jet gedaann. Maar ze zullen alles ontkennen. Begin met verzamelen van bewijzen. Sterkte ……

          Reply
            Nancy Mertens - augustus 26, 2017

            Idd ze duwen je emotioneel de afgrond in., alles wordt verdraaid en zoeken flying monkeys. Je gaat eraan kapot emotioneel en als het kan ook financieel. Zelfmoord zie je als uitweg .. maar zelf moest je dat doen geef je hem nog ne keer voeding en hij is dat niet waard

            Reply
            PC - augustus 28, 2017

            Hoe verzamel je je bewijzen? Dit alles klinkt mij heel bekend in de oren… ik zou heel graag contact met lotgenoten willen. Hoe hebben jullie dit aangepakt?
            Ik loop continu met spanning rond 🙁

            Reply
          Monica Lont - augustus 9, 2017

          Herken veel. Als je wilt mag je contact met mij opnemen via een pb op Facebook. Kan je een hoop vertellen en misschien dat oraten helpt. Je staat niet alleen. Groet, M.L.

          Reply
      Vicky - januari 4, 2018

      Hoi najat,
      Ik heb geen Facebook mede door mijn relatie met mijn ex. Ik heb mijn wereld klein gemaakt om het allemaal een beetje te behappen. Ben inmiddels zo gebroken dat ik antidepresiva heb. Het was dat of een opname. Probeer nu op te krabbelen. Herken me heel erg in wat je zegt. Ik ben ook nog totaal in de war en wordt gek van de tegenstrijdige gedachtes en emoties die ik ervaar. Ik snap er nog niks van en mis hem ook. En vooral de droom waar we het in het begin van onze relatie zo vaak over hebben gehad. We zijn gescheiden maar hebben twee jonge kinderen waardoor het onmogelijk is helemaal afstand te nemen waardoor ik telkens weer een beetje teruggetrokken wordt. Ik moet zo ontzettend sterk zijn maar dat is zo onmenselijk moeilijk. Het enige wat helpt is dat ik er lichamelijk aan onderdoor ga en mijn lijf letterlijk zegt dat ik rust nodig heb. Ik denk dat het misschien zou helpen om in contact te komen met lotgenoten. Maar weet niet zo goed hoe zonder social media.

      Groetjes, Vicky

      Reply
        Marianna - april 30, 2018

        Lieve Vicky,

        Ga naar de site https://letmereach.com/. Daar staan allemaal tips en maandkalenders die dag bij dag beschrijven wat je kan doen, wat je moet doen, wat het beste is voor jou en voor jouw kinderen. De moeilijke maar noodzakelijke beslissingen die je moet nemen, om contact te verbreken, zelfs als je gedeelde voogdij hebt, er valt altijd wat te regelen, je kan tussenpersonen en/of bemiddelaars al het contact tussen jullie laten regelen. En pas op, je hebt kinderen, gaat hij jouw kinderen smartphones, tablets, ipods, laptops en andere elektronica geven? Door middel waarvan hij, via spyware, jou in de gaten kan houden? Het is allemaal mogelijk, wees alert daarvoor, misschien zijn je kinderen nu nog jong, maar wellicht over een paar jaar?!
        Heb zelf net als jij mijn facebook verwijderd, mijn groep uitgedund, nieuwe e-mailadressen aangemaakt. Mail me op levenopnieuw@gmail.com als je wilt praten.
        Heel veel sterkte Vicky!

        Hartelijke groet,
        Marianna

        Reply
    Naamloos - mei 18, 2017

    Als ik alles zo lees. Is wat ik dacht toch waar.
    Ik heb een relatie gehad van 19 jaar gescheiden omdat we een broer zus relatie hadden. Toen mijn nieuwe vriend ontmoet. We zijn best al snel gaan samenwonen. Toen was er nog niks aan de hand. Pas toen ik ging samen wonen werd hij extreem klemerig wou altijd weten waar ik was.
    Hij is naar de buitenwereld een super leuke spontane vent met een goeie babbel maar thuis leef ik in een hel. Ik wordt wekelijks bescholden, getreiterd gekleineerd krijg continu commentaar op alles wat ik doe.
    Zijn werk is heilig wat ik doe is maar bijzaak.
    Als ik hem er op aanspreek zegt hij soms sorry maar is het dan binnen 5 min al weer vergeten of ik moet niet zo lopen zeuren.
    Als er iets gebeurt wat fout gaat ben ik de gebeten hond en zegt hij ook doodleuk tegen mensen is haar schuld dat ik nu hier mee zit.
    Daarnaast drinkt hij heel erg veel 3 aan 4x per week is hij dronken ging een tijdje goed maar begind nu weer.
    Hij is dan mega emotioneel of heel vervelend niet een beetje nee heel erg en kan dan ook heel erg agressief.
    Ook als hij nuchter is kan hij als er iets niet gaat zoals meneer dat wil ineens heel agressief zijn.
    Heb besloten om bij hem weg te gaan. Hoe ik dat moet doen weet ik nog niet maar ben er klaar mee begin ook bang voor hem te worden dat wil ik niet

    Reply
    Zonnetje - mei 13, 2017

    Ik ben op zoek naar hulp. Probeer na anderhalf jaar los te komen van mijn ex. Alle stadia doorlopen, de hemel in geprezen, bedrogen, genegeerd voor weken, voor gek verklaard, alle schuld in mijn schoenen geschoven gekregen en x op x weer in dr belofte van beterschap getrapt.
    Inmiddels heeft hij mij ‘gedumpt’, ik zou zijn afspraak verbroken hebben en hij wil met rust gelaten worden. Nu ik aangeef dit goed te vinden en verder te willen gaan met mijn leven zegt hij mij over een tijd wel te zullen bellen als hij hier aan toe is… ik heb aangegeven dit niet te willen, waarna hij mij weer volledig is gaan negeren.
    Helaas heeft hij nog een aantal persoonlijke spullen waaronder sleutels, maar elke vraag hierom wordt ook genegeerd. Probeert hij alsnog de macht op mij te houden?
    Ik ben verward, bang, voel mij ontzettend in de steek gelaten en behandeld als een stuk vuil. En begrijp niet dat als hij van mij aan kan, zoals hij zo gemeen in woorden mij heeft verteld, dan nu niet meewerkt….

    Reply
      Zonnetje - mei 13, 2017

      De laatste zin moet zijn: en ik begrijp niet dat nu hij van mij AF kan zoals hij zo hard en gemeen heeft duidelijk gemaakt, hij dan nu niet meewerkt…

      Reply
      j - mei 15, 2017

      Ja die sleutel kan ie nog gebruiken om over een tijdje als ie contact wil met jou deze aan te bieden, in ruil voor een date of zo. Een vriendin van me heeft zo’n vent gehad die dat deed. Ik weet niet hoe makkelijk je sloten vervangt maar dan kan je iig zeggen hou die sleutels maar ik hoef ze niet meer. En verliest hij een machtsmiddel en baalt ie ervan.

      ps Als je wat meer overzicht in je leven krijgt dan voelt ‘in de steek gelaten door een narcist’ als een geschenk uit de hemel. Maar nu zit je er nog teveel midden in misschien.

      Reply
      Mjw - juli 16, 2017

      Het zijn maar spullen. Echt. Compleet afsluiten van die persoon is écht het beste. Laat je sloten vervangen en neem afscheid van je spullen. Spullen zijn vervangbaar.. jouw leven, geluk en toekomst niet.. hij zal een oude sok nog gebruiken om weer in jouw leven te komen en jou te manipuleren. Geen contact. Overal volledig blokkeren.. dat is echt het enige wat helpt. Hoe moeilijk ook. Succes

      Reply
    SorryNotSorry - april 15, 2017

    Verschrikkelijk als je iemand binnenbrengt in je vriendenkring en denkt er een goede vriendin bij te hebben.. Na een jaar heeft ze onverbiddelijk mijn leven gewoon overgenomen!! Onder andere beste vriend is helemaal in de ban van deze vrouwelijke narciste! Loopt als een hondje achter haar aan en moest alle contact met mij verbreken! Ik kan niet naar mijn sportclub of nog op café gaan in mijn buurt, heeft ze ook allemaal ingepalmd door mij zwart te maken! Breng maar iemand binnen uit medelijden omdat ze alleen zitten!! Ze verwoesten heel je leven!! Eens je het doorhebt is het te laat en zit je er zelf totaal onderdoor…

    Reply
      j - april 16, 2017

      misery loves a good company.

      overigens binnen laten van toxische personen komt ook soms omdat je zelf een klein beetje rescuer in je hebt.

      Dat wil zeggen je hebt moeite met machteloosheid. Dat is het gevoel wat je krijgt als je met iemand meedelijden hebt. maar machteloosheid is prima. accepteer het. en laat hen zelf hen problemen oplossen, want alleen zijzelf kunnen en mogen dat.

      Reply
      j - april 16, 2017

      overigens hoop ik van harte dat je er snel weer bovenop komt.

      Reply
      Cherrie - mei 7, 2017

      Wat een rotwijf! Hoop dat ze snel door de wc wordt gespoeld ! Sterkte iig

      Reply
      Kiddy - juni 25, 2017

      Oooh, dat herken ik…net hetzelfde voor en het maakt mij ook zot. Een collega een lief aan de hand gedaan uit onze vriendengroep. Ik wou niet meer bevriend zijn met haar nadat ik er op uitkwam wat ze allemaal deed. Nu komt er niemand meer bij ons. Zij heeft het voor het zeggen. Ongelofelijk! Enfin dit in het kort. Ik weet niet wat mij overkomt maar ik word stekezot van die vrouw. Op mijn werk, in mijn prive. Hoe heb ik zo blind kunnen zijn!!!

      Reply
        Kiddy - juni 26, 2017

        En klagen dat ze alleen was en geen lief vond. Ik heb haar thuis uitgenodigd voor een feestje. ….de hell. Alles is verandert…

        Reply
    Angelique - april 7, 2017

    Hoi ik heb / had nu 5 jaar een relatie met den narcist ik heb alles wat mij lief was opggeven
    Ik heb dus geen vrienden meer en ook geen familie meer
    Ik probeer nu los te komen van hem maar dat gaat mij heel zwaar
    Ik zou graag in contact willen komen met mensen die mij kunnen helpen
    Jullie mogen mij mailen op anqel1974@hotmail.nl

    Reply
      Broken wings - mei 4, 2017

      Wat ik zo mis, in alle artikelen en boeken over narcisme is hoe slachtoffers hun herstel ervaren hebben. Ik heb onlangs de relatie met mijn narcist verbroken en ik zou graag in contact komen met slachtoffers die mij hierin zouden kunnen adviseren of praktische tips aan de hand zouden kunnen doen.Ik voel me als een rond dobberende boot op zee.

      Reply
        Mirjam Demarthe - mei 6, 2017

        Dag Broken wings,
        Ik weet niet of je dezelfde broken wings bent als op het forum narcist.nl, maar op dit forum kun je alle informatie vinden die je nodig hebt. We zijn allemaal slachtoffers van narcisten en bezig ervan te herstellen. En zo helpen wij lotgenoten. Je kunt op dit forum al je vragen stellen, je bent welkom!

        Reply
          Petra Schmitz - mei 21, 2017

          Ik ben slachtoffer van een narcist (mijn ex) die (door zijn gemanipuleer) het gezag over mijn kinderen heeft en verslaafd is aan methadon/morfine. Mijn kinderen zijn dus nog steeds slachtoffer van hem. Ik word als outcast behandeld terwijl ik al mijn liefde geef.
          Er wordt geadviseerd alle contact met een narcist te verbreken, maar dit kan niet omdat hij de macht over mijn kinderen heeft. Ik probeer nu via de juridische weg het gezag over mijn kinderen terug te krijgen, maar hij zal ze dan zo tegen me opstoken dat ze me helemaal niet meer willen zien.
          Ik ben radeloos en ga kapot van verdriet.wie kan me helpen?

          Petra

          Reply
            Lilian - mei 22, 2017

            Probeer zoveel mogelijk te focussen om de band met je kinderen goed te krijgen/houden. Wat misschien nu niet kan, kan nog wel groeien in de toekomst. Probeer in het contact met je kinderen zo min mogelijk over je ex (hun vader) te hebben, en al helemaal niet op een negatieve manier. Je kan altijd zeggen dat je iets niet wilt bespreken omdat je dat moeilijk vind. Maar sleutelwoord is wel: Een goede band met je kinderen zien te krijgen/houden.

            Reply
            Monica Lont - augustus 9, 2017

            Praten en tips kunnen helpen. Je staat niet alleen. Herken veel. Ben inmiddels een ervaringsdeskundige. Je kunt mij een pb sturen op Facebook. Mijn naam is: Monica Lont.

            Reply
    samirah - april 5, 2017

    hallo,
    Ik heb een narcistische vader hij heeft dan wel geen diagnose.
    Het is heel moeilijk om er mee om te gaan, en er zijn al veel dingen gebeurd maar, dat is een lang verhaal.
    Ik zou ook graag wel mensen willen ontmoeten om er over te praten. Zelf woon ik in zeeuws-vlaanderen.
    en ik doe alles met de ov. Zijn er mensen die daar ook in de buurt van zeeland wonen mag je mij altijd vrijblijvend mailen. nrs4515@gmail.com

    Reply
    Lise - januari 3, 2017

    Jullie zouden me erg helpen met antwoord op deze vraag. Ik ben een tijd geleden erachter gekomen dat mijn beste vriendin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Daarvóór merkte ik dat ze erg manipulatief was en mij in negatieve situaties betrok. Ik heb dit toen met een aantal close vriendinnen van mij (en haar) besproken. Omdat ik me geen raad wist en merkte dat er spanning tussen ons was. In vertrouwen heb ik dit met hun gedeeld en (op aanraden van hun) een goed gesprek met die vriendin gehad. Ik heb gezegd wat me dwars zat, dat ze bijvoorbeeld anderen bewust leek buiten te sluiten. Ik merkte dat het totaal geen zin had om het hier met haar over te hebben. Omdat ze er allerlei bijzaken bij haalde en in discussie probeerde te gaan. Dat gaf me veel duidelijkheid en we hebben het toen bijgelegd. Ik had ook onze vriendinnen laten weten dat het weer goed was tussen ons en ik blij was ik met haar heb gepraat. Nu is zij er na een aantal maanden achter gekomen dat ik met hun hierover heb gesproken. Door een van deze vriendinnen die het tóch aan haar verteld heeft. Dat ik achter haar rug om heb gezegd dat ze een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik weet natuurlijk niet hoe het verhaal precies is verteld. Maar nu is die vriendin bij iedereen in huilen uitgebarsten en wil ze geen vriendschap meer met mij. De andere vriendinnen zeggen dat ze ook de vriendschap zouden beëindigen als ik dit over hun zou hebben gezegd (achter hun rug om). Dat ik hun juist om raad heb gevraagd en de vriendschap wilde behouden lijken ze totaal te zijn vergeten. En dit is er helaas niet bij verteld. Nu is mijn vraag of ik fout zit en zo ja wat ik beter anders had kunnen doen? Zouden jullie ook de vriendschap verbreken? Ik heb er in ieder geval van geleerd dat je verhaal bij diegene zelf moet halen omdat het anders behoorlijk verdraaid kan worden. En als je het met elkaar wil uitpraten dat niet via anderen doet. Daarom ben ik dus naar die vriendin gegaan maar andersom zij niet naar mij helaas. Alvast bedankt voor jullie tips/advies. Ik zit er best mee en word ook onzeker als andere vriendinnen mij verwijten wat ik heb gedaan.

    Reply
      Bart - februari 25, 2017

      Hoi Lise,

      Ik wil hier wel op reageren maar liever niet zo open en bloot. Misschien kan jij je email geven dan schrijf ik je terug.

      Reply
      Mirjam Demarthe - mei 6, 2017

      Dit heet manipulatie Lise, jouw vriendin probeert jou zwart te maken tegenover de andere vriendinnen en is er prima in geslaagd.
      Natuurlijk is het moeilijk een oordeel over jezelf te accepteren, maar jij hebt erover gepraat omdat je jullie relatie wilde redden.
      Ik zou zeggen, als ze echt narcist is, is de vriendschap al ten dode opgeschreven. Deze personen kunnen geen normale reacties hebben, en jij bent altijd de schuld.
      Sterkte!

      Reply
    sjouk - december 10, 2016

    bestaat er niet zoiets als een publieke bekendmaking?? dan zouden er wellicht minder slachtoffers vallen..
    weet niet wat dood gaan met je doet maar het komt in de buurt denk ik…

    Reply
    sjouk - december 10, 2016

    helemaal hol, uitgezogen en op
    na 2 jaar een wrak
    vind aan niks meer leuk
    hoe slecht kan een persoon zijn
    en waarom kom je er pas te laat achter
    mag hem niet laten winnen maar heeeeeeeel moeilijk is het nu wel

    Reply
      Emotioneel kapotgemaakte ziel - december 18, 2016

      De eerste weken zijn het ergst, hoop ik toch, ik weet nu 3weken dat ik 8j een narcistische partner heb gehad en ben al verschillende keren door de hel geweest. Er zoveel mogelijk over lezen en praten met lotgenoten help, uiteindelijk moet je het aanvaarden dat alles fake was, jij zag hem oprecht graag maar hij gebruikte jou om zichzelf beter te voelen.

      Reply
        Charlotte - december 26, 2016

        Ik zou graag met lotgenoten willen praten. Kunnen we niet een keer met de gene die willen praten een ontmoeting organiseren. Ik kan het niet alleen en ik moet van hem af.

        Reply
          Phoenix - december 29, 2016

          Er zijn sites die ook meetings organiseren, maar dan kun je beter even googlen. Onder andere Mjon van de link van deze site organiseert meetings http://narcismeinrelaties.nl/
          Hoe moeilijk het ook is, maar zodra je voor jezelf kiest en niet voor de narcist, gaat het lukken om los te komen!
          Het is absoluut niet makkelijk en uit ervaring weet ik dat je beter niet vlakbij hem kunt wonen, maar uiteindelijk lukt het je. Als je de mogelijkheid hebt, verhuis een eind uit de buurt en bouw een nieuw leven op. Elke dag voel je dat je er goed aan gedaan hebt om bij hem weg te zijn gegaan. Je krijgt meer rust, meer eigenwaarde en veel meer energie!
          Heb je familie of vrienden waar je terecht kunt met alle (bizarre) verhalen en gebeurtenissen?
          Je mag mij ook gerust een mail sturen (ik ben 8 jaar geleden letterlijk ver weggevlucht met kind, hond en wat persoonlijke bezittingen …), maar ik weet niet of deze site je een persoonlijk berichtje met mijn mailadres kan sturen … Vanwege eventuele naamsherkenning zet ik mijn mail hier niet openbaar (en vanwege ongevraagde reacties natuurlijk).
          Heel veel sterkte en heb vertrouwen in jezelf! Je bent sterker dan je denkt, anders had je narcist jou niet uitgezocht! Een zwak slachtoffer biedt minder vreugde aan een narcist.

          Reply
          Inca - januari 3, 2017

          Charlotte
          Dat zou een mooi idee zijn.
          Na een relatie met een narcist val je op jezelf terug.
          Er is weinig begrip van buiten af en heel begrijpelijk ook voor mensen die er geen ervaring mee hebben.

          Reply
          Vergeet me nietje - januari 7, 2017

          Hallo,
          Ik zit met het zelfde probleem, al bijna 2 jaar raak ik mijn gemengde gevoelens die ik van in het begin heel snel had maar niet vanaf. Iedereen zegt me dat hij niet goed met me is en ik weet het wel maar toch weet hij me nog altijd te manipuleren en ga dan weer denken zo slecht is hij toch niet. Ik ben al zo goed als alles kwijt geraakt en vele mensen willen me niet begrijpen. Narcisme word niet herkent tenzij je ermee te maken hebt. Vind het een goed idee om met mensen die het zelfde meemaken of meegemaakt hebben es te praten. Zo weten we zeker dat het niet aan ons ligt maar aan hun…
          Hij heeft het knopje om aan en uit te zetten en dat irriteerd me enorm. Laten wij dat knopje es beheren!!! Grtjs

          Reply
          Silvia - januari 16, 2017

          Hallo charlotte .

          Ik.ben ook opzoek naar een praatgtoep .
          In de buurt van Breda.
          Ik ben gescheiden van een Narcist na een huwlijk van 24 jaar.
          De ellende achtervolgt mij nog steeds .
          Ik wil zo graag is praten met mensen die dit ook overkomen zijn .

          Silvia

          Reply
            Opmntandvlees - januari 17, 2017

            Hoi Charlotte, Silvia ea

            Zijn er al mensen die contact hebben met elkaar? Zou dit ook graag willen. Uit veiligheid wil ik ook liever hier niet m’n verhaal kwijt. Veel bijeenkomsten of coaching kosten helaas veel geld. De huisarts en psychotherapeut kunnen/durven me niet verder te helpen en ben doorverwezen naar de GGZ. Hier zie ik niks in. Ik hoor graag van jullie.

            Reply
              Fish - februari 27, 2017

              Hoi hoi,
              Ben opgegroeid bij een narc. Helft van mijn br en zusssen sporen ook niet. Zijn gevaarlijk. Kunnen we niet eens een bakkie met elkaar doen op een centraal punt in het land? Ik zoek gelijkgestemden ?
              Hoop op snelle reactie.
              Hartelijke groet

              Reply
            Fish - februari 27, 2017

            Zou ook graag iemand ontmoeten om te praten. Ben opgegroeid met een narc moeder. Helft van kinderen toont zelfde zieke gedrag. Ben vrouw van 50 en inmiddels versleten. Stopt nooit. Wil graag een keer een bakkie doen. Maakt me niet uit waar, moet gebruik maken van het OV dus wat mij betreft is een stationsrestauratie al goed. Hoop snel een reactie te krijgen ?
            Groet

            Reply
              j - maart 6, 2017

              Hallo Fish,

              Ik zou eventueel wel kunnen, of in ieder geval alvast contact via de mail. afspreken kan dan wellicht ook.

              Hoe bereiken wij elkaar, ik wil liever niet m’n mail adres op een site zetten. werkgever zoekt een keer en weet dan m’n levensverhaal…

              gr. J

              Reply
          j - maart 6, 2017

          Hoi Charlotte,

          Ik heb nog een oud email adres dat ik hier wel neer durf te zetten. Mocht je me daarop mailen, kunnen we via de mail verder praten, en eventueel een meeting ofzo organiseren.

          Mijn mail: roodbruinzwart@hotmail.com

          Gr. J

          Reply
          Ilona - april 8, 2017

          Ik begrijp het. Zou goed zijn een praatgroep.

          Reply
          Tineke Jager - april 12, 2017

          Zou graag met jou in contact willen komen! Ik heb 17 jaar relatie gehad met narcist. Loskomen heel erg moeilijk. Niemand gelooft mij…fijne man en wat al niet meer. 17 jaar lang mij controleren. 2 jaar geleden heeft hij privedetective ingehuurd, zodat ik zou vreemdgaan…mislukt en toen begon nog meer ellende. Zo gecompliceerd, dat ook ik naar ggz ben doorverwezen. Onbegrijpelijk, dat niemand je serieus neemt.

          Reply
            rachel - april 13, 2017

            ik zou graag in contact willen met jou

            Reply
            Ludwig - januari 4, 2018

            Tineke. Ik ben ook slachtoffer van een narcistische vrouw
            19 jaar misbruik. En de kinderen ook. Totaal zijn die in de war gebracht. Niet te geloven wat er ondergronds allemaal verscholen zit.
            Als er een praatgroep bestaat of iemand daarover wil praten zou ik dat graag doen.

            Reply
    FRANK - november 8, 2016

    dag mede lotgenoten

    ook ik heb een relatie van 19 jaar achter de rug met een narcist ,,een regelrechte hel ,je kunt het ook geen relatie noemen ,,het is alleen maar geven ,ik ben er nu 7 jaar van gescheiden ,en houd je vast ,als je de narcist verlaat begint de ellende nog erger ,de kinderen worden tegen je opgezet ,liegen bedriegen manipuleren ,9 jaar bezig geweest met instantie,s jpp amk bureau jeugdzorg ,paladijn ,ziekenhuis,psycholoog ,,hopeloos om als man ,,iets uit te leggen wat narcisme inhoud ,,niemand die het snapt ,,met heel veel geduld ,geluidsopnames ,hulp leraar school ,bureau jeugdzorg ,,viel ze eindelijk door de mand ,,,,ze is gek ,,,knettergek ,,ik wist het al ,,maar hoe kun je anderen overtuigen ??? kinderen zijn mij toegewezen ,lang voor gevochten ,,eindelijk rust in huis ,,schade ,,,,,,,,,,,,,ebt heel langzaam weg ,alles kwijtgeraakt ,heb alleen mezelf weer terug ,en gelukkig mijn kinderen ,,en nu vraagt iedereen hier zich af natuurlijk ,,waarom heb je het zo lang volgehouden ,,? wilde niet scheiden ,wilde dat mijn kinderen niet aan doen ,en wilde zeer zeker niet dat ze bij de narcistische moeder achterbleven ,ik vocht voor mijn kinderen en voor mijn leven terug ,,het is echt hel,,,
    GA WEG BIJ DE NARCIST WANT HET HOUD NOOIT OP ,,GELOOF ME

    Reply
      Jasmijn - november 9, 2016

      Een relatie met een narcist is inderdaad geen relatie, het is meer een eenzijdige zakelijke overeenkomst. Jij doet alles voor de ander, de ander doet niets voor jou. De ander zuigt je leeg, en jij moet het zonder mokken toelaten anders word je afgestraft alsof je een verschrikkelijk misdrijf hebt gepleegd.

      Dat misdrijf heet ‘jezelf zijn.’ Je wordt gestraft omdat je bestaat, terwijl ze tegelijkertijd ten volle van jouw bestaan profiteren door je leeg te zuigen. Het blijft ingewikkeld om anderen ervan te overtuigen dat je in een zeer destructieve situatie zit, omdat het iets is wat je alleen kunt begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt. Het is niet in enkele zinnen samen te vatten.

      Fysieke mishandeling is in dat opzicht heel anders, een klap is immers tastbaar en laat een zichtbare blauwe plek achter. Maar narcistische/psychische mishandeling is niet tastbaar, wat het behoorlijk moeilijk maakt om dat aan een buitenstaander uit te leggen.

      Reply
        j - maart 6, 2017

        wauw super helder uitgelegd ja. soms voelde ik me ook in een contract. ik had niets getekend, of ja misschien toen ik 2 jaar was, en nog niet kon beslissen, heb ik me erbij neergelegd. het contract was wij hebben ‘alles’ voor jou gedaan en daarmee sta je in het krijt dat je de rest van je leven bezig bent met aflossen. vooral nergens over praten, de schijn hoog houden etc.

        Reply
      Sanneke - november 19, 2016

      Hallo, ik heb 11 jaar een relatie met een man waarvan ik nu zeker weet( na jaren van achterdocht) dat hij niet genoeg heeft aan 1 vrouw. Als ik dit artikel lees weet ik niet goed of ik met een narcist te maken heb of niet. Veel overeenkomsten maar anderszijds geeft hij wel toe dat dit abnormaal is en dat de fout 200% bij hem ligt maar toch blijft hij liegen over alles, zelfs als ik hem op heterdaad betrap of het staat zwart op wit hij blijft liegen, maar voor de rest zorgt hij voor mij en zal nooit aggresief reageren maar is wel heel jaloers… ook al geeft hij dat niet toe, alleen hij kan geen keuze maken

      Reply
      Bart - december 1, 2016

      Hallo, ik ben heel blij dat ik nu deze site gevonden heb,ik heb eergisteren en langs deze weg al veel antwoorden gevonden, ik heb 7jaar samen geweest met mijn vrouw die narcist is, ik heb zo lang met vragen gezeten,na jaren van beschuldigingen en fysieke aanvallen die zomaar dagelijks gebeurden kon ik niet anders denken en zeggen dat ze zot was, ze heeft dan zelfmoord gepleegd,opgehangen in de garage terwijl ik de 4 kids in het bad zette
      Ik heb haar net op tijd gevonden en kunnen redden,ze had dit goed gepland blijkt achteraf en ze gebruikt dit nu al 5 jaar als emotioneel wapen om me bij haar te lokken,.
      11maanden geleden kon ik de ruzie’s niet meer aan, ik moest veranderen of ze vertrok, ik heb toen tegen de kids en haar gezegd als ge wil gaan hou ik u niet tegen.

      Reply
      M - maart 6, 2017

      Frank, wil je mij een mailtje sturen? Mijn broer bevind zichzelf in soortgelijke situatie. Alle tips zijn zeer welkom!

      Reply
    Saskia - oktober 20, 2016

    Ik ben nu even ondanks alle verhalen geschrokken van de zgn Felicia die op de proppen komt met een of andere arts. “Zij” is blij dat die arts haar en d’r ex weer samen hebben gebracht en als je die hulp wil moet je een WhatsApp sturen naar een of ander wazig telefoonnummer??? Nou…. bij mij beginnen alle red flags te wapperen en alarmbellen te rinkelen. Vooral ook door de volgende reactie dat iemand vraagt of dit een Afrikaans nummer is! Doe dit niet aub!! Zorg bij erkende instanties naar hulp. Het lijkt wel of die hele tekst door Google Translate is gehaald. Be warned!!

    Reply
      Lilian - oktober 20, 2016

      Ja dat zou ook je rode vlaggen moeten laten wapperen. Niet doen dus! Jammer ook dat de site beheerder dat niet weghaalt. Daarom goed dat mensen toch reageren zoals jij Saskia. Je kan maar niet genoeg voorzichtig zijn hiermee!

      Reply
    Lotte - oktober 4, 2016

    Leven met een narcist,
    Mijn relatie begon 6 jaar geleden, allebei zwaar verliefd, hij verliet zijn vrouw voor mij, en in het begin begon het al, ruzie als ie te lang bij zij ex bleef, en ik wilde de telefoon niet meer opnemen, hij belde mij wel 30 keer, ik werd er moe van, ok nam maar de telefoon op, en het kwam weer goed, er werden van mij kant eisen gesteld, wat voor jou kinderen geld geld voor die van mij ook, niks afspraak, het veranderde toen wij naar het einde van België gingen verhuizen, ik dacht hier word ik gelukkig na da noppes, het werd een hel voor mij dan, hij was gelukkig, ik werkte mee in zijn bedrijf en als poetshulp en nog was het niet genoeg hij vond mij lui, uiteindelijk nog geen 2 jaar samen kwam ik erachter dat ie een verhouding had met een betaalde dame, voor mij stortte mij wereld in, voor hem niet hij gaf mij de schuld van alle ruzies over zijn kinderen dat ie het zelf bepaalde wat en hoeveel geld hij ze gaf, en met haar zou ie stoppen, als ik ernstig ziek was ik stelde mij aan, hij gaf alleen om macht en geld verdienen dus hij werkte ik ging de 2e reis altijd mee met hem, maar met een leugentje moest ik met een auto terug rijden want hij zat in de autotransport en zei dan ben je eerder thuis, maar uiteindelijk 3 en half jaar later kwam ik erachter dat de relatie nooit gestopt was geweest meneer ging op oude voet verder, hij had nog steeds een verhouding met die ander, en dus was nooit gestopt, hij bleef ontkennen was alleen maar WhatsApp contact met die ander, maar uiteindelijk meneer had voor haar bloemen gekocht dure reisjes en nog het was niet waar, maar de bankrekeningen en dieselfacturen liegen er niet om, en ook niet de telefoonfactuur, hij had ook geen vrienden en altijd wist ie kritiek te geven op iedereen behalve zichzelf, dat is dus denk ik een echte narcist

    Reply
      kato - november 21, 2016

      Beste Lotte,

      Ik ben zelf slachtoffer van een narcist en ik weet heel goed wat ’t betekent . Je zegt “hij heeft zijn vrouw voor mij achter gelaten ” voor jou heeft hij zijn vrouw achter gelaten maar heb je TOEN over zijn vrouw nagedacht ? jullie hielden toen van elkaar, jullie waren zwaar verliefd maar de vrouw van hem ? heb je hierover nagedacht dat misschien zijn vrouw was ook zwaar verliefd op hem? misschien hield ze ook van hem zo erg zoals je van hem ? je kwam tussen ” hun” je hebt hem van haar afgepakt, je hebt haar liefde van haar “gestolen “. Heb je ooit hierover nagedacht dat misschien door je is die vrouw ongelukkig geworden “ondanks een narcist geen liefdes verdiend , ondanks dat ze niet weten wat de liefde is maar toch ” Sorry, maar ik heb geen medelijden voor jou want je hebt ook hetzelfde gedaan wat de narcist aan je heeft gedaan ….door jou/jullie heeft DIE vrouw een pijn heeft gekregen maar TOEN dachten jullie allebei over jullie geluk. Je bent iets vergeten “van iemands ongeluk word je zelf nooit gelukkig ” De liefde die je gestolen hebt is die ook van jou met veel pijn en verdriet weg gegaan.

      Reply
        Inca - januari 3, 2017

        Ik kan me best vinden in de woorden van kato.
        Wat je een ander niet gunt, keert naar jou terug.

        Reply
    Sarina - september 5, 2016

    Hoi ik ben benieuwd of er al een groep is gemaakt op facebook?

    Reply
    hopeloos van onmacht en twijfels - augustus 20, 2016

    Hallo ik (27jaar) heb een relatie van twee en half jaar met inmiddels mijn vrouw (30jaar). Ik heb haar ontmoet in de kroeg waar ik van af me geboorte al kwam met mijn ouders. Ze zat eigenlijk nog in een relatie met iemand anders, wat niet goed ging. Ze zal door hem mishandeld zijn en financieel aan de grond gehouden zijn door hem. Ik had toen medelijden met haar en dacht ik ga jouw laten zien wat nou echte liefde is, ik denk dat daar mijn fout in zat. Ik veroverde haar en het werd wat, attans zo leek het. In het begin enorm verliefd het leek werkelijk waar een sprookje. Ze was stateloos, geen ziekenverzekering, had schulden en kwam later ook op straat te staan. Ik en me ouders hebben hebben haar geholpen. Me oom had een slaapplaats geregeld en ik heb haar met veel dingen gesteund en me ouders hebben haar geholpen met een bed, matras, kussens en dekens. Ze vroeg toen ook aan mij hoe ze daar nou mee om moest gaan, want dat had nog nooit iemand voor haar gedaan. Dat vond ik al vreemd maar dat kan als je een zwaar verleden heb gehad (Later meer). We hebben haar als het waar weer op de rails geholpen. Ik vaar op een binnenvaartschip bij me ouders, al 10 jaar en me droom is om zelf een binnenvaartonderneming te beginnen en was daar ook al op financieel gebied mee bezig. Over haar verleden wilde ze maar weinig kwijt, ik weet dat haar moeder slecht voor der was, een vader had ze niet sinds haar 3de weg en door der broertje werd ze flink geziekt. Zo weet ik dat haar broertje haar met een bepaalde houding bijna een uur vast heb laten zitten aan een lantaarn paal, waar ze gewoon om kan lachen. Ik kan het niet begrijpen heb ook verteld dat het niet grappig is. Ze vertelde ook dat haar moeder altijd slechte dingen over haar vader vertelde. Weinig aandacht schonk, kleurplaten die niet goed imngekleurd waren de prullenbak in verdwenen en nog veel meer. Later kwam het met heel veel pijn en moeite er wel uit dat haar moeder narcistisch is. Ze was ook met haar 16de het huis uitgevlucht. Maar goed ze vertelde me dat ze nog graag kinderen wilde en voor der 30ste getrouwd wilde zijn, maar ze kon geen kinderen meer krijgen vertelde ze mij zoals haar arts verteld had. Dit kwam door een dichtgebrande baarmoeder. Ze zat daar in een kamer bij een oudere man inwoonend. Ze had ongeveer 7000 euro schuld en toch was ze niet blij dat ze daar zo zat want ze miste om iets voor haar zelf te hebben. Ze was wel echt heel goed bezig om al haar schulden af te lossen, soms moest ik even bij springen maar betaalde me wel terug. Ze kon het slecht verdragen als ze geholpen werd want ze had altijd alles zelf gedaan in haar leven. Ze nam alle moeite omdat ik vaar om soms naar me toe te komen, soms wel 7 uur lang in de trein heen en terug voor een weekend. In die weekenden hadden we veel sexueel contact keken we elkaar uren aan en werd me ook verteld dat we best wel onveilig konden sexen, pmdat ze toch geen kinderen meer kon krijgen. En ja half jaar een relatie en ze was zwanger, ik wilde het eerst niet, want het was eigenlijk onmogelijk met de situatie waar we in verkeerde. Uiteindelijk toch besloten om het te houden mede doordat ik ook verminderde kans op vruchtbaarheid heb, spatader in me zak. We hebben gekeken of het mogelijk was om een huisje te nemen maar dat was eigenlijk onmogelijk, besloten dat ze hier op het schip zal komen bij m’n ouders. Het schip van me ouders heeft een achterwoning en een voorwoning met 80 meter er tussen. Ik zal de voorwoning gaan betimmeren, zodat we een eigenplekje voor ons 3en konden krijgen. Vanaf toen is de ellende begonnen. Ze had het er zwaar mee, kregen ook regelmatig ruzie (hormonen dacht ik). Ik was heel de dag bezig met timmeren (9maanden lang) ze hielp af en toe mee. Ik heb later gezegd dat ik het niet meer wilde omdat ze rustig aan moest doen vanwege ons kindje. Maar dan zat ze maar bij me ouders op de bank, ik stelde dan ook van alles voor, stukje wandelen, bij mij kijken enz enz, niks was goed eigenlijk. Later als me ouders weg gingen, die werden het ook zat, want het is natuurlijk wel wat met z’n 4ren in een hok. Waren we alleen en had ze het er over wat nou voor mij de perfecte vrouw was want ze wilde het dalijk wel een beetje goed doen als we samen woonde, ik vond dit ook een rare vraag. Heb dit ook gelijk aan me moeder verteld de volgende dag, die zei percies het zelfde als wat ik zei, zo iets vraag je niet dat doe je. Ik ging regelmatig mee met me ouders lekker naar een restaurant, ik heb dit op ten duur opgegeven, omdat me vrouw gezellig avondje met me wilde. Deze avondjes werden op ten duur avondjes ruzie. Als we op controle moesten voor het kindje, moesten we soms 7 uur rijden en zaten we als het waar 7 uur lang te bekvechten in de auto, hadden controle gehad en wilde ze weer gezellig doen. Ik heb ook verteld dat ik dat even niet kon opbrengen vanwege die 7 uur vooraf, ze kon dat niet begrijpen en vervolgens zaten we weer heel de weg terug te bekvechten. Vervolgens toen we terug waren kon ze gewoon weer gezellig met me ouders babbelen over hoe het was en ik voelde me heus ellendig en ging dan ook naar bed. Op ten duur als ik alleen bezig was met timmeren, kwam ze kijken en kregen we ruzie ik zal niet opschieten en pietje percies zijn enzovoort en was ze weer weg en ik bleef achter vol woede en onbegrip. Als ik dan weer terug kwam deden ik net zo goed als zei of er niks gebeurd was. Ik dacht dat dit de hormonen waren, heb getwijfeld om te trouwen maar toch gedaan. Na een tijdje werd ons zoontje geboren en het was niet klaar, hadden iets minder ruzie tot we introkken. Het ging een tijdje goed, hadden een plan dat ze haar papieren ging halen en dat we na 2/3 jaar voor een scheepje gingen kijken. Dit werd al gouw terug gebracht na het eerste jaar dat ze weg wilde. Ze had het niet naar haar zin, omdat me moeder zich te veel met de opvoeding van onze zoon zou bemoeien. We hielden te weinig over van mijn loon en kon elders meer verdienen. De vraag was of we niet een tussenweg konden vinden een huisje aan de wal en ik ander werk. Ik heb zitten rekenen en het zal er op neer komen dat we in verband met ons plan eigenlijk weer opnieuw gingen beginnen. Dit was niet zo en ik moest het niet zo zien. Op ten duur voelde ze zich geïsoleerd, vanwege ze geen contacten meer had. Heb toen ook aangeboden dat ze met mijn telefoon paar nummers er in kon zetten en dan kon bellen en w’appe. Dit hoefde niet want dat was anders. De ruzies werden erger en erger. Als ik s’avonds vermoeid op de bank in slaap viel was ze boos zette ze alles hard neer, rukte de gordijnen dicht en riep dat ze niks aan me had en dat ik heel ongezellig was. Het werd zo erg dat als ik met het middag eten binnen kwam ze alles hard deed neer zetten en er een heel keukenkastje leeg getrokken werd en door de woning gesmeten. Ik heb dit ook een keer gedaan en vervolgens gevraagd of ze het leuk vond, want dit is wat zij deed. M’n vrouw vond dit raar en kon niet begrijpen dat ik zo iets deed. Me moeder was een hele thema altijd en was altijd eerlijk wat ik met haar besprak en ook van wat ik soms met haar besprak. Later kregen we zelfs ruzie o!mdat ik alles eerlijk vertelde, er werd mij wijs gemaakt dat ik alles omdraaide en niet het juiste vertelde. Na tal van confrontaties bedacht ik dat dit niet goed was, ben gaan pluizen. Lag het aan mij, zal ze stes hebben enz. Ik kwam op huishoudelijke stres uit , ben wat meer gaan helpen maar bleef maar voortduren de confrontaties al vond ze het wel lief van me dat ik dat allemaal deed. Ik pluisde verder en kwam uit op postnatale depressie, na dat ze begon te dreigen dat ze wilde scheiden, niet wilde dat opa en oma mocht oppassen, ze tegen me zoon begon te vloeken als hij z’n eten niet op at wat ze zelf maakte, begon te vloeken als hij niet mee werkte met luier wisselen en als hij huilde overdag ze gewoon bleef zitten . Heb dit ook met m’n ouders besproken want vond het lastig om dat aan haar te gaan vertellen. Uiteindelijk toch gedaan en een week lang ultra ruzies gehad en samen veel gehuild en zelfs geëscaleerd dat we in belgie politie en ambulance gebeld hebben. Ik bracht me zoon in veiligheid, omdat zij weg wilde in belgie en naar rotterdam. Dat kon maar zonder onze zoon ik liet dat niet toe , want vond het waanzin, polietie en ambulance kwamen niet en uiteindelijk weer terug en mee gegaan. Gesprek gehad met z’n 3e ik, zei en me moeder. Zijn uiteindelijk naar de huisarts geweest en ons verhaaltje gedaan, teminste zij heeft het woord gehouden ik klapte dicht en vond het moeilijk. Ze had het niet maar moest wel bloedprikken, haar schildklier checken en haar vorige relatie was zo gezegd nog niet verwerkt en daar werd ze door verwezen naar een spygoloog. Die heeft ze net zo gemakkelijk weer afgebeld. We kregen steeds meer ruzie en er waren in de loop naar alles al zo veel rare conflicten gebeurd. We hadden een keer zand geladen en dacht leuk ga ik met me zoon in het ruim spelen, dit kon niet want dan zou hij verkouden worden. Ik heb toen ook gezegd dat over 2dagen me moeder voor de deur zou staan om hem te halen. Zo gezegd zo gedaan, had het er niet over gehad. En het gebeurde ook, ik werkte natuurlijk expres mee. Ging samen met me moeder en me zoon in het zand zitten en later werd me wijs gemaakt dat me moeder me eerste moment in het zand met me zoon ontnomen werd door haar. Ik trapte er in en werd boos op me moeder. Als we met z’n 3e naar het winkelcentrum gingen en er stond een speelapperaat voor kinderen voor de deur, werd er de godganse tijd dat we boodschappen deden op me ingepraat dat ze het niet wilde hebben. Ik moest altijd er wat van zeggen en zij deed dat nooit, alleen tegen mij. Als ik niks zei tegen me ouders, werd me verteld dat ik niet achter haar stond en hoe ze me nou moest vertrouwen en waar me respect is. Als ik het wel deed zei ze niks tegen me, maar waren me ouders weer boos. Zwaar frusterend allemaal. Ze kon wel leuk doen als we als gezinnetje wat leuks deden, of we met een grote groep uit eten gingen. Maar als onze zoon dan begon te huilen kreeg ik een schop onder tafel en was ze heel gestrest. Tot 4weken geleden werd het me zo veel, ze zal naar het crissis centrum geweest zijn de huisarts en een spygoloog in 2 uur tijd en we hebben om de 10 minuten geappt, wat best raar is want als je een gesprek heb dan heb je geen tijd om te appen. Heb dit ook aan veel familie voor gesteld en die waren het met me eens. Ik heb veel er over gepraat met mensen en inmiddels al veel over bordeline en narcisme gelezen. Had toen ook al kenbaar gemaakt dat ik dacht dat ze een persoonlijkheidsstoornis zal hebben en dat ze hulp moet zoeken. Dit was de bom natuurlijk en het liep zo hoog op dat ik bij me ouders ging zitten. Heb denk wel 150 appjes gehad en te horen gekregen dat ik een waardeloze vader ben en dat ik heel me gezin in de steek liet. Tegen 12 uur s’nachts dacht ik zal kijken of ik toch terug kon komen en gewoon in me eigen bed kon slapen. We hebben een slaap bank waar het matras uit klapt, toen ik binnen kwam lag me vrouw met de dekens op de bank en was het bed niet uitgeklapt. Heb me zoon welterusten gezegd, voelde natuurlijk onraad en ben weer weg gegaan, had geen zin om de confrontatie aan te gaan. Ze heeft toen tot 2 uur s’nachts achter elkaar zitten appe en zitten bellen. Ik ben op ten duur ook bij een spygoloog terecht gekomen voor slachtofferhulp voor partners met narcisme&bordeliners. Me verhaal gedaan en te horen gekregen dat ik afstand moet nemen. Ik heb dit ook gedaan en ging niet ten goeden. Inmiddels is ze weg met me zoon in het huis waar ze zat. Als ik langs kwam voor me zoon ging dit met hoog oplopende confrontaties en met trekken en douwen ze heeft meerdere instanties ingeschakelt en denk dat ze uit is op een klap. Ik mag me zoon alleen zien onder haar toe zicht en krijg hem niet meer mee. Ik weet niet meer wat ik moet doen heel me leven is kapot. Ben bang dat we moeten scheiden maar waarom lukt het me niet om die stap te nemen. ik ben zo bang als ik dat doe dat ik me zoon niet meet bij me krijg. Er is nog zoveel meer maar dit is al zo lang verhaal ze zegt maar dat het niet zo is, dat ze narsistisch is maar ik ben er eigenlijk wel van overtuigd.

    M’n exusses voor eventuele typfouten en het is eigenlijk niet zo goed geschreven maar het moet eruit

    Reply
    Nana - augustus 1, 2016

    Hier nu 8 jaar in een relatie met een narcist. Eigenlijk heb ik vanaf het begin al een gevoel gehad dat er iets niet klopte aan hem, ik kon er alleen geen vinger op leggen. Ik wijtte het aan een moeilijke jeugd (dat excuus gebruikte hij zelf vaak) en ik wilde hem hierin helpen.
    Er gebeurde in het begin al hele nare dingen, ziekelijke jaloezie, dagenlang negeren zonder te zeggen wat ik verkeerd had gedaan, woede uitbarstingen om niks en ik voelde me vaak al minderwaardig. Dit kwam alleen niet erg vaak voor, de leuke dingen overheersten. Pieken waren erg hoog, waardoor de dalen al snel vergeten werden..
    Na de geboorte van ons eerste kind veranderde dit al snel, altijd als ik dacht dat het niet meer erger kon, werd het weer wat erger. Behalve manipuleren, liegen, chantage, psychisch geweld en bedreigingen kwam fysiek geweld nu ook vaker voor. Ik ben meer dan eens bij hem weggegaan, maar altijd kwam hij weer terug, zodra ik mij weer sterker begon te voelen, was hij er weer… nieuwe beloftes werden gemaakt. niemand begrijpt waarom ik steeds weer opnieuw met hem begon. Ik denk dat het alleen te begrijpen is als je zelf in zo’n relatie gevangen hebt gezeten. Hij was dan ook zo “zielig” en kende mij zo goed dat hij precies wist wat hij moest doen of zeggen om mij weer in hem te laten geloven. Na zo’n hereniging ging het dan ook altijd beter dan ooit, en voelde ik me vaak weer zielsgelukkig. Nr. 2 kwam op de wereld en daarna werd het er niet beter op. Mensen vragen zich af waarom je in godsnaam nog kinderen wil met zo’n man, maar tot op dat moment was ik me er nog steeds niet van bewust dat ik te maken had met een narcist. Ik kijk vaak naar mijzelf, ga in alle situaties na wat IK verkeerd heb gedaan, waar IK steken heb laten vallen, en wat IK beter zou kunnen doen. Een narcist weet maar al te goed hoe hij van deze eigenschap misbruik kan maken. Er zijn periodes geweest dat ik dacht dat ik gek was, hulp nodig had en het gewoonweg niet waard was om te leven. De vrouw die ik vroeger was, sociaal, vrolijk, sterk enz was ik niet meer. Mijn sociale leven was zo goed als verdwenen, sterk voelde ik me ook niet meer om over vrolijk nog maar te zwijgen.. doordat ik altijd op mijn tenen moet lopen, mijn mond moet houden om ruzies te voorkomen en totaal aan mij en mijn wensen voorbij ga, ben ik zo ontzettend gefrustreerd dat ik er soms zelf agressief van word.
    Hij geeft mij in eerste instantie de stille behandeling, behalve als ik hem betrap op leugens of confronteer met iets waar hij geen uitweg meer weet, wordt hij extreem agressief. Niets is zijn schuld, hij ontkent alles en hij draait altijd alles om zodat de ruzie ineens niet meer om hem draait, maar om mij.. dat IK iets heb gedaan. Bijvoorbeeld: hij komt sochtends om 7 uur bezopen thuis, zonder van te voren te zeggen wat zijn plannen voor de avond zijn, telefoon pakt hij niet op als ik snachts bel en hij zet zijn telefoon uit. Als ik hem bij binnenkomst sochtends confronteer waar hij geweest is en waarom hij dit zo doet, zal hij niet zeggen dat hij fout is geweest, dat dit inderdaad niet netjes is, dat hij dat andersom ook niet zou pikken. Hij zou in eerste instantie helemaal niets zeggen en geen antwoord geven om vervolgens op een botte manier te zeggen “ja en dus? Wat dan nog? Wie ben jij om mij te zeggen wat ik wel en niet mag? Mag ik niet eens met vrienden een avondje stappen?” Om vervolgens LAAIEND te worden dat ik hem niet vertrouw.. einde van het verhaal gaat de ruzie dus niet meer om wat hij gedaan heeft, maar dat ik een slechte vrouw ben dat ik hem niet vertrouw.
    Zijn gedrag weet hij altijd te rechtvaardigen, als ik dit niet zou doen of zeggen, zou hij niet zo gereageerd hebben. Na zo’n uitbarsting doet hij ineens weer “normaal”, er wordt nergens meer over gesproken. Als ik dit wel doe, begint het weer van voorafaan. Ruzies worden dus nooit uitgesproken of opgelost. Hij bepaald wanneer het klaar is en ik moet hier maar gewoon op wachten. Het gaat altijd om hem, hij doet wat hij wil, mijn planning moet hier op aangepast worden.
    Ik ben altijd alleen en moet alles alleen doen, en als ik commentaar geef, moet ik me niet aanstellen en niet zo zeiken. Totdat ik eens de deur uitga, dan moet hij precies weten waar ik was, met wie, wat er gezegd werd en alles tot in detail. Bevalt hem dit niet, zal ik dit weten en vooral voelen. Soms heeft hij ineens waanideeën die nergens op gebaseerd zijn, wat ik dan ook zeg of doe, hij gelooft me dan niet en ik zit dan gewoon fout. Dat is dan ook de reden waarom ik amper nog wegga, en een leuke dag of avond meestal aan me voorbij laat gaan.
    Voor de buitenwereld is hij een rustige man, iedereen vind hem wel aardig en behulpzaam en totdat ze het met eigen ogen zien geloven ze me niet snel als ik zeg hoe ik behandeld word.
    Na het lezen over de narcist ben ik me bewust waar ik mee te maken heb, en toch ben ik nog altijd niet zo ver dat ik bij hem weg ben. Het maakt me boos op mijzelf dat ik het toelaat dat iemand mij zo behandeld. Dat ik mijn eigen leven zo vergooi om het iemand anders naar zn zin te maken. Ik fantaseer vaak over een beter leven, maar ik kom maar niet in actie. Hoe kan het toch?
    Ik weet dat hij me niet met rust zal laten, na een stille behandeling van een week of langer zal hij me gaan stalken bedreigen en geweld gebruiken omdat hij de controle dan kwijt is.
    Ik weet niet meer hoe ik hier uit kom, ik zit letterlijk gevangen.
    Ik zou sterk moeten zijn, aan de kinderen moeten denken en hun beschermen. Dit doe ik dus niet, en daarom voel ik mij vaak een slechte moeder. Ik heb nauwelijks nog contact met mensen waardoor ik er echt heel erg alleen voor sta. Dit is in het “kort” verteld hoe mijn leven met een narcist eruit ziet, het gaat nog veel verder en dieper dan dit. Wat een puinhoop, tegen beter weten in ga je maar door en door. Ik hoop dat ik snel de stap durf te zetten en daadwerkelijk een beter leven tegenmoet ga.

    Reply
      Mirella van ierland - augustus 6, 2016

      Graag zou ik met mensen in contact komen want ik zit er helemaal doorheen….
      Gr mirella

      Reply
        Maria - augustus 8, 2016

        dat heb ik nou ook…..je kan wel praten met vrienden of wat dan ook…..maar iemand die hetzelfde heeft ervaren zou prettiger zijn, ik hou me aanbevolen want ik zit er ook zoooo doorheen!

        Reply
        Kapot gemaakt - augustus 18, 2016

        Maria en Mirella,

        Idem hier, maar hoe kom je in contact met elkaar?

        Groetjes,
        Kapot gemaakt

        Reply
        Sascha - augustus 18, 2016

        Hi Mirella, je komt hieruit!! Ik ben er nu ook definitief achter dat mijn ex een narcist is! Laten we elkaar helpen, hoe kom ik in contact met je?

        Reply
          S.G. - augustus 18, 2016

          Hey Sascha, hoe kom ik in contact met jou? En met Mirella?

          Reply
            S.G. - augustus 18, 2016

            Kunnen jullie mij een mailtje sturen op dit emailadres:
            Yonnafraser@gmail.com dat is het emailadres van een vriend van mij en dan kunnen we vanaf daar persoonlijk met elkaar in contact komen ik vind het namelijk niet fijn op mijn eigen emaildres hier te plaatsen. Ik ben een jongedame van 25 jaar.

            Reply
          S.G. - augustus 18, 2016

          Als jullie willen kunnen jullie mij mailen op het emailadre yonathanfraser@gmail.com. Vanaf dat emailadres (vriend van mij) kunnen we eventueel persoonlijke emails uitwisselen. Misschien kunne we een groep starten op Facebook waar we met elkaar kunnen communiceren. Ik zit nu in de fase van loskomen van me ex. Het is heftig. Ik heb 7 jaar lang moeten aanhoren dat ik een slechte vrouw ben, het is alsof ik mezelf opnieuw moet vinden.

          Reply
            M - december 1, 2016

            Is er al een groep op facebook gestart? Ik heb een aantal maanden een relatie met een narcist gehad en zit nu in een een paar rechtszaken door hem en heb zo de behoefte om mensen te spreken die hetzelfde hebben meegemaakt en misschien nog tips en adviezen hebben

            Reply
          Hiltje - december 29, 2016

          Ik ben er ook uit gekomen.
          Niemand doet me dit meer aan?

          Reply
        S.G. - augustus 18, 2016

        Hetzelfde hier. Lijkt het je wat om contact met mij te hebben? Ik ben een jongedame van 25 en zit nu in het proces van loskomen van mijn partner.

        Reply
          Angie - september 14, 2016

          Ik ben na een relatie van 33 jaar weg gegaan bij de man waarvan ik heel veel gehouden heb. Het was een moeilijke pijnlijke beslissing maar wel de enige mogelijke beslissing wilde ik niet voorgoed afscheid van mijn eigen ik moeten nemen. Ik heb mezelf na een jaar nu wel terug gevonden. Natuurlijk heb ik nog verdriet en pijn, maar ben ook veel sterker en heb alweer zoveel mooie dingen meegemaakt die ik nooit zou hebben meegemaakt als ik nog bij hem was.
          Ik snap jullie verhalen. Allemaal meegemaakt. Als jullie willen, maak ik een e-mailadres aan die speciaal bedoeld is voor ons om ervaringen uit te wisselen. Ik denk dat we voor elkaar een grote steun kunnen zijn.
          Laat maar weten of jullie hier behoefte aan hebben.

          Reply
            Gerda - november 5, 2016

            Beste allemaal die graag zouden willen praten. Ook ik heb sterk de behoefte om met lotgenoten te praten over de desastreuze relatie die wij met z’n allen hier op dit forum hebben meegemaakt. Ik ben 23 september jl officieel gescheiden na een relatie van 11 jaar waarvan 7 getrouwd geweest. De impact van z’n relatie wordt bij lange na niet begrepen door je omgeving omdat hij naar buiten toe steeds
            zijn charmante masker opzet. Op dit moment ondervindt ik nog steeds de naweeën. Doe 3 stappen vooruit en 2 weer terug. Hoewel ik altijd een sterke, zelfstandige, zorgzame vrouw ben die ook nog zeer empathisch, meelevend en een groot verantwoordelijkheids gevoel heeft (wat jullie ook ongetwijfeld zijn) ben ik mijzelf compleet kwijtgeraakt en vraag mij nog dagelijks af waarom ik het zo lang heb geaccepteerd. Gelukkig had ik nog een beetje zelfrespect om de scheiding in gang te zetten. Mijn ex had er geen moeite mee want naar later bleek had hij tijdens de laatste maanden die wij nog samen waren al contact met 2 vrouwen via datingsites. Pijnlijker kan haast nietmaar dat was de laatste vernedering. Ik werd met alle ellendige ervaringen, fysiek en emotioneel een wrak en energetisch leeggezogen, zonder enige moeite aan de kant gezet. Gelukkig hebben wij geen kinderen (was 49 toen ik met hem een relatie aanging ). Was niet de bedoeling om zoveel te vertellen maar je ontkomt er niet aan. Ik zou graag landelijk lotgenoten ontmoetingen willen organiseren. Ik heb hiertoe brieven gericht aan een aantal sociaal maatschappelijke organisaties om mogelijkheden te bespreken. Het wordt tijd dat er structureel aandacht wordt gegeven aan degenen die dergelijk psychisch geweld hebben meegemaakt. Mocht er inmiddels een facebook adres zijn dan hoor ik dat graag. Met z’n allen staan we veel sterker.

            Reply
        M - december 1, 2016

        Hoi Mirella,

        Ben benieuwd na je verhaal zit zelf veel in de psychologie en lees veel over narcisme.

        Reply
      Martine - augustus 9, 2016

      Hoi Nana,

      Stap op, ga weg bij hem.
      Zo simpel is het.
      Neem je 2 kids mee, en probeer jezelf zoveel mogelijk zelfstandig en onafhankelijk te maken.
      Dit is een stap die je van de één op andere dag maken moet en kijk niet meer achterom.
      Geen enkele man is het waard om je zo druk om te maken.
      Zie hem als degene die jou je kinderen geschonken heeft, en zie vanaf nu alles alleen en enkel positief en zit niet met iemand die ook niet met jou zit.

      Zo simpel is het. Als je het niet zo doet, dan blijf je ellendig en afhankelijk, maar de blijdschap moet terugkomen, voor jou en je kids.
      Weg met die man.

      Reply
      Emotioneel kapotgemaakte ziel - december 2, 2016

      Ik herken dit o zo duidelijk, ik heb onlangs de keuze gemaakt, ik zie haar nog doodgraag, ook al heeft ze nu een ander, ik zou haar zelfs nog een zesde kans gegeven hebben mocht ik enkele dagen geleden niet op deze site terecht zijn gekomen en het zou mijn dood geweest zijn, narcisten ontnemen je alles, van je eigenheid schiet niet veel over als de narcist klaar is met jou, jij blijft ontredderd achter en hij herbegint gewoon met een ander slachtoffer, zonder enige emotie.
      Bescherm jezelf,en lees er zoveel mogelijk over, kennis is je enige wapen tov hem
      Blijf er niet bij, das een goede raad, ik heb ook 8 jaar aan mezelf getwijfeld, geloof hem niet als hij je beloofd en zweert dat alles nu gaat veranderen, hij weet nu al perfect hoe hij jou moet aanpakken om zijn zin te krijgen ik begreep het vroeger ook niet en heb mezelf helemaal weggecijferd voor haar tegen alle raad en advies van familie en vrienden in iedereen zag het en ik verdedigde haar nog ook en nam de schuld op mij.
      Maar eens je weet dat je met een narcist te maken hebt moet je aan jezelf denken

      Reply
      E - februari 1, 2018

      Kan ik met jou in contact komen? Ik herken zoveel en ben benieuwd waar je nu staat.. ben nu zwanger, weet me geen raad

      Reply
    Amy - juli 15, 2016

    Wat is dit herkenbaar zeg! 3 jaar in een relatie waarin ik op mijn tenen loop om te voorkomen dat hij ontploft, want dat doet hij om helemaal niks. Maar wat ik ook doe, hoe ik mijn best doe en zijn adviezen opvolg. De volgende dag had ik het toch weer anders moeten doen, en ontploft hij toch wel! Zo machteloos en hopeloos word ik hier van!
    En als hij ontploft zegt hij de meest gemene dingen over mijn familie, vrienden, werk, mijn moederschap. Niks laat hij heel. Hij maakt mij zo klein dat ik begin te huilen, en dan roept hij dat ik een mietje en overgevoelig ben dat ik begin te huilen, en dat ik dat niet moet doen omdat hij daar niet tegen kan…

    Als ik weg wil lopen in een ruzie houdt hij me tegen. Dan gaat hij voor de deur staan op pakt me vast. Ik word dan zo verdrietig en boos! Ik kan letterlijk geen kant op! Maar wanneer ik hem er de volgende dag mee confronteer, dan komen de leugens. Dan heeft hij me ineens niet vastgepakt, of geen hoer genoemd oid.

    Ik word elke dag overladen met kritieken, terwijl ik volgens mij helemaal niets verkeerd doe. Ik ben juist ook iemand die het de ander graag naar zn zin maakt, het is nooit goed. Ik ben in een zware burn-out beland, en zelfs als ik over mijn ziekte wil praten dan zeikt hij me af. Ik ben iemand die er alles aan doet om zo snel mogelijk te herstellen, maar elke therapeut of dokter ik bezoek, welk boek ik lees. Alles wordt afgezeken. Is allemaal slecht voor me volgens hij. En dan komt hij met de meest bizarre tips, zoals ‘leef eens wat ongezonder’, of ‘slaap eens wat minder, dat doe ik ook en ik ben er ook nog.’ En als ik zijn tips belachelijk vind dan roept hij: ‘Nou, dan blijf je toch lekker ziek, koppig mens!’ Hij is alles behalve een steun op emotioneel gebied.

    Maar of hij nou echt een narcist is weet ik niet zeker. Hij gaat namelijk niet vreemd. (En ja, dat weet ik zeker) En ook al zeikt hij mijn familie en vrienden wel onwijs af (en hemelt hij zijn eigen familie en vrienden op), houdt hij mij niet bij mijn vrienden vandaan. Maar verder herken ik er wel veel uit het narcisme!

    Ik heb hem gevraagd in therapie te gaan voor zijn gedrag. Maar therapeuten zijn kwakzalvers, daar gaat hij echt niet naar toe zegt hij.. (Hij weet het toch altijd beter….)

    Reply
      Jennie - juli 30, 2016

      Hallo Amy,

      Na jaren ben ik eruit gestapt en ik kan jou als ik jouw verhaal lees ook maar 1 tip geven maar dat is wel de enige weg naar jouw leven en naar jouw innerlijke ik! Ga bij hem weg!!
      Twijfel of hij een narcist is snap ik dat je die hebt maar het is overduidelijk dat hij het is en hij zal nooit en dan ook echt nooit de liefdevolle echtgenoot voor jou worden die respect voor jou heeft. Simpelweg omdat hij dat niet kan!
      Het is niet zielig voor hem het is doodzonde voor jou dat jij zo misbruikt wordt!
      Zelf heb ik een geweldige maatschappelijk werker die mij erdoor gesleept heeft en de site “het verdwenen zelf”
      Kijk eens op die site er is ook een boek herstellen van narcistische mishandeling verkrijgbaar via de site. Ik heb het boek doorgewerkt en er is mij erg veel duidelijk geworden daarin.
      Maak niet de fout om met hem te praten over het vermoeden dat hij een narcist is!!! Die fout heb ik gemaakt en dat kost je nog meer energie. Hij gaat het ook omdraaien dat jij de narcist bent en alles aan jou ligt want als jij beter je best doet dan zal hij niet zo hoeven te reageren! Allemaal leugens!
      Jij bent het waard om gelukkig te zijn en om jouw eigen leven te leven. Je leeft nu het leven wat hij wil en je denkt zelfs wat hij wil dat je denkt. Je doet wat hij wil dat je doet en je gedraagt je zo als hij wil dat je je gedraagt. Het gekke is alleen dat je het niet ziet als je erin zit en denkt dat het allemaal jouw eigen keuzes en gedachtes zijn. Pas als je eruit stapt kan je weer bij jezelf komen en dat is zo’n mooie ontdekking! Ik begon zomaar te lachen onderweg in de auto en kon niet meer stoppen. Zo bevrijd voel je je als je weg bent uit die grijze wereld van narcistische mishandeling!
      Zoek hulp als je weg wilt gaan want dit is te zwaar voor je alleen! Zoek het wel op de juiste plek want er heerst erg veel ongeloof over narcisme en veel mensen zullen je niet begrijpen! Doe geen moeite het ze uit te leggen! Als je een paar mensen om je heen weet die je geloven en begrijpen (in mijn geval mijn ouders en mijn zusje vooral) dan is dat genoeg!
      Via de site het verdwenen zelf vind je ook hulp!
      Succes als je de stap neemt naar een leven zo je verdient!

      Reply
        Martine - augustus 9, 2016

        Haha “ik begon zomaar te lachen in de auto en kon niet meer stoppen..” 🙂
        Goed zo! Ik herken het wel ja! 🙂

        Ik ben zelf begonnen met dezelfde mindgaming toe te passen, zoals hij mij bij deed en ben erg bewust geworden van het feit dat hij me gebruiken wil en dus dat ik dat niet meer toelaat en HEM het gevoel geef dat ik HEM gebruik.
        Dit werkt voor de heling van jezelf!
        Ik schakelde m’n gevoel uit voor hem en ging z’n echte zelf zien en uiteindelijk voor seks zelfs wilde ik hem niet meer.
        En dit was een grote klap voor z’n ego en hij veranderde hierdoor zelf in een psychisch klein bang vogeltje!
        En daarna kwam weer z’n boze aard naar boven, dus in mijn ogen zijn narcisten kwaadaardige boze psychopaten!

        Die je zelf net zo goed kunt terugmanipuleren en zo voor jezelf een minder verwoestende uitweg creëeren.

        Een ander kan misschien z’n bedenkingen hebben over deze aanpak, maar ik kan je zeggen dat het voor je eigen gevoel erg goed werkt en je er veel sneller overheen bent dan wat ik lees over vele andere slachtoffers die jarenlang erna nog aan het puinruimen zijn.
        Een klootzak verdiend het niet dat je zoveel pijn en ellende moet doormaken, pak hem net zo hard terug en ga!

        Hoewel ik denk dat narcisten vanwege hun psychische stoornis wel gevaarlijk kunnen zijn, dus voel een beetje aan tot hoe ver je kan gaan.

        Reply
          Cherrie - mei 7, 2017

          Helemaal mee eens! Terugpakken die handel! En inderdaad wel met bedachte rade, want sommige kunnen kille moordenaars zijn als het te ver gaat.

          Reply
    gina - mei 18, 2016

    ik heb ook hetzelfde meegemaakt maar met mijn ouders. ik kreeg nooit wat ik wil.ze ware altijd aan zichzelf aan het denken,ik kreeg nooit mijn zin en zij altijd. vernederen en schelde dagelijks,ik deed nooit goed genoeg en was van alles de schuld,ze prate alleen over zichzelf en wille dat ik alles voor hen doe en mezelf negeer want anders ben ik egoistisch zegge ze. als ze over zichzelf prate is het in een geweldige toon en als het over mij gaat met tegenzin,laatste jare zag ik dat er iet ni klopt.ik zag wat ze echt hadden : NPS syndroom allebei.
    ik kreeg nooit liefde van de ouders.enkel vernedering,haat,dominantie en slaan zelfs.
    als ik hun foute zeg dan worde ze razend en hun ogen zijn als demonen dat ze me wille vermoorden,ze probeerden zelfs 4 keer me te vermoorden,vaak slaan en manipulere,liegen etc

    Reply
    Marjolein - april 2, 2016

    Hallo, ik ben 36 jaar oud en heb nu bijna 3 jaar een relatie met mijn vriendin.
    Sinds kort realiseer ik me dat zij narcistisch is.
    In het begin was alles leuk, hemelde ze me op, ik was helemaal het einde voor haar. De liefde van dr leven en ga zo maar door.
    Er was niks wat ik niet voor dr zou doen, heb een goede vriendschap met mijn ex verbroken omdat zij het niet aan kon dat ik zulke goeie vrienden was met mijn ex. Toendertijd deed ik het af als mijn eigen keus, maar niets is minder waar realiseerde ik me later.
    Na een half jaar begonnen er wel wat problemen te komen, maar dat zag ik niet als verontrustend.
    Ze vond het maar niks als ik weg ging met andere vriendinnen, dan deed en doet ze heel onverschillig. Ik vond het toen nog soort van lief dat ze “jaloers” was.
    Ik maakte me nog geen zorgen, dacht dat het wel bij zou trekken.
    Langzaam maar zeker probeerde ze mijn wereldje heel klein te maken. Heeft een hekel aan iedereen waar ik het mee kan vinden, en wil niet dat ik daarmee praat.
    Het liefst wil ze dat ik niet naar mijn familie ga als zij niet mee kan.
    Ze maakt gemene opmerkingen, kleineert. Duwt me weg, trekt me naar zich toe om me vervolgens weer weg te duwen.
    Iedereen zegt dat ik ermee moet stoppen, maar ik kan me er niet toe zetten. Ik weet niet meer wat te doen.
    We hebben steeds ruzie omdat ik in haar ogen weer iets doe wat zij niet leuk vind. Nooit ligt iets aan haar, ligt altijd aan mij of een ander.
    Ik zit echt met me handen in het haar, en weet niet wat te doen.
    Ik ben niet gelukkig en toch durf ik er geen punt achter te zetten.

    Reply
      Anita - april 27, 2016

      Als jij gelukkig wilt worden moet je echt een punt achter deze relatie zetten.
      Het kan nog erger worden, zelfs totdat je geen vrienden en kennissen meer over hebt.
      Ze wil jou voor haar alleen en zelfs dan kan jij het toch niet goed doen.
      En een heleboel dingen zijn niet jouw schuld, onthoud dat heel goed.

      Reply
    renardo - november 11, 2015

    ik ben nu 54 jaar. Mijn beide ouders hebben beide een onvoorstelbaar verleden. Zijn als twee totaal niet geziene en ongeliefde kinderen elkaar tegen gekomen en verder gegaan. Op 16 jarige leeftijd is mijn broer geboren en later de overige 5 kinderen waaronder ik. Mijn vader was vanaf zijn 13e alcoholist, geen persoonlijkheid op kunnen bouwen (sliep tot zijn 12 boven de varkens in een stal.) Mijn moeder was na haar geboorte weggegeven en als niet- kind in de oorlog aan zichzelf overgelaten. Zowel mijn vader als moeder waren ronduit gewelddadig, leugenachtig, hadden geen empatische vermogens, hadden geen/nauwelijks opleiding. Eigenlijk waren het kansloze mensen.
    Ons hele leven bestond uit overleven. Bedreigingen. Geweld was aan de orde van de dag. We werden voortdurend tegen elkaar uitgespeeld, Bij het minste of geringste werden we in de auto geplaatst om een van ons in een gesticht onder te brengen. Ik heb doodsangsten om mijn broer uitgestaan. Voortdurend werd ons gezegd dat we nergens voor deugden, dat ze wilden dat we dood waren. Toen we zo groot waren om staande te plassen, werd ( omdat mijn moeder vond dat we wel eens naast de pot plaste) een ( bevriende) agent in uniform bij ons naast de WC gezet om ons eens goed aan te spreken dat we er niet naast mochten plassen. Mijn broer begon daarna spontaan in bed te plassen wat een hoop slaag en doodsbedreiging opleverde. Het verheffen van het ene kind boven het ander kind om onderlinge twist aan te wakkeren is altijd een belangrijk onderdeel van het gezin geweest. Telkens werd er weer een ander ’truc ‘ bedacht om ons te schokkeren. Mijn moeder liep dan weg en bleef een puur uur van huis. Mijn vader gaf dan aan dat dit door ons slechte gedrag kwam. We waren dan bijvoorbeeld te druk geweest. We woonden overigens op een appartement met twee slaapkamertjes op stapelbedden.
    Alle ‘vrienden’ die – overigens altijd maar zeer kort over de vloer kwamen – wisten ons altijd direct te vertellen wat een verschrikkelijke kinderen we wel niet waren en wat we onze ouders toch niet aandeden. We waren letterlijk minder dan de oudste stoel in de kamer. De stiefvader van mijn moeder onze opa moest elke week tee keer worden bezocht. Een zeer gelovige man die alleen niet van mij kon blijven. Ik was opa’s oogappeltje… telkens moest ik met opa een rondje maken…. en telkens op elk verjaardagsfeestje zat die…. er ook weer. Mijn moeder wist het en koppelde mij opzettelijk. Er over praten.. twee jaar geleden toen ik het voorzichtig aanroerde zei ze; ja gek he hij stak bij mij ook altijd zijn tong in mijn mond??!! Er is overigens geen enkel gesprek met haar hierover te voeren. Dan ben je hard en begint ze te huilen. Opmerkelijk is dat je – om geliefd te worden – in veel meegaat. Mijn vader is gelukkig overleden. Mijn broers en zussen waren daar meer dan opgelucht over. Deze man bedreigde ons nog op het sterfbed. Al vroeg ( op mijn tiende) heb ik dagenlang gehuild om hun onvermogen om gewoon een beetje mens te zijn en heb toen emotioneel afscheid van hen genomen.
    Mijn moeder sloeg je midden in het gezicht bij alles wat haar niet aanstond. Op mijn 16e durfde ik haar hand op te vangen en te zeggen dat ze dat niet meer mocht doen. Mijn vader had een eigen bedrijfje en bedroog alles en iedereen. Wij moesten daarin meewerken en werden met geweld gedwongen. Wij allen moesten onze middelbare school opzeggen omdat we van stress en de werkverplichting niet konden leren. Gelukkig hebben er toch enkele in de avond uren nog verder kunnen studeren. Ik heb mijn ouders de kans gegeven – gezien hun achtergrond -om nog een beetje contact te hebben met mijn gezin maar dat liep snel spaak en moest ik omwille van mijn kinderen de deur sluiten. Nu op mijn 54 heb ik gebroken met mijn moeder. Ik ben daar niet trots op, maar ik zie geen andere manier. Als zij in mijn huis is moet ik de ramen openzetten om de zwaarte en duisternis uit het huis te laten ontsnappen. Zij is opnieuw getrouwd na de scheiding van mijn ouders – toen ze al 25 jaar waren getrouwd. Ik was toen 17. Ook dit gezin is totaal stuk gemaakt. De kinderen veel te vroeg het huis uitgejaagd en een stiefvader die niet eens meer weet dat hij zelf mag gaan plassen. Het is intens verdrietig. Eigenlijk was mijn hele leven mislukt als ik mijn lieve vrouw niet was tegen gekomen. Liefde heelt echt alles!! Mijn broers en zussen durfde zelf niet voor kinderen te kiezen. Dat heeft hen veel mooie relaties gekost. Mijn broer en zus hebben jaren geworsteld met alcohol- en drugsproblemen. Mijn oudste broer is op 53 jarige leeftijd overleden. Het diepe verlangen om een echte relatie met hen op te bouwen is niet gelukt.
    Er is naast het bovenstaande nog zoveel gebeurd dat er een boek over geschreven zou kunnen worden. Door de gebeurtenissen in mijn leven en het gevecht in mijn hoofd.. ben ik drie jaar geleden uit mijn denken gevallen. Een besef van totale eenheid, vrede en liefde vergezellen me sindsdien. Ik ben zelf als het ware ‘opgelost’ maar ineens is alles volledig omgekeerd. Ik zie nu in alles hoe kostbaar we zijn. Een prachtig cadeau van het leven zelf.
    Soms zou ik willen dat mijn ouders mijn kinderen zouden zijn geweest. Dan had ik ze mogen laten zien dat ze meer dan welkom en gewaardeerd zouden zijn. In mijn leven is het me niet gelukt om maar enigszins tot hun door te dringen.

    Reply
      ietwiet - januari 3, 2016

      Hallo,

      Ik vind het heel erg wat u allemaal hebt meegemaakt. Vind het ook mooi ondanks alles dat u zo positief bent geworden
      Om eerlijk te zijn voelde ik me heel erg rot, omdat ik zelf ook veel dingen heb meegemaakt. Zelf heb ik last van suïcidale gedachten. Door u heb ik wat meer hoop gekregen. En wil u daar heel raar voor bedanken. Wens u alle geluk!

      Reply
        renardo - februari 24, 2016

        Dag Ietwiet, Dank voor je reactie. Jammer dat ik je reactie zo laat zie. Mijn excuses.
        Ik lees dat je in een nare situatie zit en dat het allemaal donker om je heen is. Ik hoop dat het inmiddels wat beter is maar dat weet ik natuurlijk niet. Uiteindelijk moet je inzien dat alles wat je als donker ervaart ‘slechts’ gedachten zijn. Zo kun je je bijvoorbeeld rot voelen omdat de zon niet schijnt…
        (alleen maar als voorbeeldje) en het regent. Let op het is de gedachte dat je het graag anders wilde dat je je vervelend doet voelen. Gedachten kun je zien (let er maar eens op) als ik me irriteer.. kan ik ‘zien’ dat er een geachte achter zit. Bijvoorbeeld dat ik moet haasten voor trein omdat ik vrij laat ben. Alle nare gevoelens hebben een oorzaak. Het zijn altijd gedachten die ik niet wil laten gaan.
        Je bent namelijk geen gedachte. Gedachten komen alleen maar in je op. Kijk ernaar en laat ze gaan.
        Achter die gedachten ligt alleen maar stilte en vrede. Oefen er maar mee dan zul je zien dat na een tijdje je je gedachten kunt waarnemen en weer kunt .. laten gaan. Langzaam ga je zien hoe het werkt. Dat je slachtoffer bent is … een gedachte en als je die loslaat …is er stilte en vrede.
        Ik spreek uit ervaring en ik hoop van harte dat je er wat mee kunt. Natuurlijk zeg ik niet dat er geen problemen zijn, of dat je misschien in een verschrikkelijke situatie zit, maar zolang we ons door onze gedachten gevangen laten houden… zul je je niet kunnen bevrijden. En dat is wat je eigenlijk bent ..vrijheid. Heel veel sterkte ermee! Ik hoop dat het snel wat beter met je gaat.

        Reply
          Nicole - maart 3, 2016

          Mooi geschreven

          Reply
      renske - januari 30, 2016

      Hoi

      Ik ben 34 jaar getrouwd geweest met R .p Herder
      Ik was 16 toen ik hem leerde kennen hij 17
      We trouwden toen ik 20 was
      Kregen onze 1 dochter toen ik 23 was toen ik 29 was een tweeling ook twee meisjes en op 32 jarige leeftijd een zoon.
      Ik werkte 3 dagen en had een druk leven.
      Hij ging voor carrière hij had banketbakker diploma maar wij werkten allebei bij de rps later ing
      Hij werkte dus veel over deed veel interne cursussen. Uiteindelijk schopte hij het Tot chef sparen.
      Hij liet opvoeding huishouden enz enz aan mij ik werkte ook 3 dagen.
      Hij had geen rijbewijs want heeft epilepsie mag dus eigenlijk niet auto rijden.
      Het brengen en halen naar crèche school clubje. Deed ik dus .
      Menig conflict ontstond in de loop der jaren omdat ik alles moest doen.
      En hij zich introk aan gezin .
      Het eerste vreemde vrouwen conflict onstond toen hij chef sparen was en een meisje iets meer interesse had en zelfs privé ging bellen. Ik zei er wat van maar hij ontkende alles.
      Wij stonden op naturistencamping en ook daar gedroeg hij zich soms vreemd. Het werd altijd weg gewimpeld dat ik gek was.
      Via de camping hadden we vrienden die ook op de camping stonden en parenclub hangers waren. Moeten mensen zelf weten ik had er niks mee maar respecteer als mensen dat wel doen. We vierden bij ons thuis oud en nieuw en in kort lag ik in ons bed denk waar is Ruud en loop in de gang en hoor hem letterlijk zeggen tegen die vriendin ik wil zo graag met jou sex hebben. Ik hoor haar zeggen alleen als renske het goed vind . Maanden later zij hij gewoon o ik dacht echt dat jij dat wel goed zou vinden.
      Lang verhaal en vele bizarre dingen later. uiteindelijk krijgt hij depressie. En valt zn masker weg. Komt eerst met ene op andere dag dat hij wil scheiden, zegt tegen zn eigen kinderen dat hij dat echte gevoel niet heeft dat hij van ze houd, zegt over gezette serveerster schande dat zo iemand zich niet schaamt om gezet te zijn en in restaurant te werken, dat dat vele werken was om ego te strellen , hij hield altijd toespraken maar zei nu dat hij dat eng vond, . Hij ging ineens wf spelen en met allerlei vreemde vrouwen chatten. Of facetime. De diagnose van psygoloog was sex probleem nou tien waren de rapen echt gaar . Hij dreigde met zelfmoord moest ook naar psygiater. Ineens kwam verhaal dat hij zn zus sexueel had moeten bevredigen 2 wk later kwam ook dat hij zn broer had moeten bevredigen. Allebei zijn overleden kan het dus nooit navragen. Ik was verlamd van dacht als het waar is hij heeft nooit iets verteld . De psygiater gaf diagnose persoonlijkheid stoornis in cluster 2 en 3.
      In cluster zit narsistiche persoonlijkheid ik had nog nooit van gehoord . Na ruim 18 mnd is de scheiding doorgezet ik trok het niet meer heb zn leven gered ook omdat we 4 kinderen hebben.
      Ik heb 1 jaar therapie gehad om dat ineens kwartje was gevallen ik was mezelf kwijt geraakt want alles moest Hoe hij het wilde . Voor mij werd niet gezorgd hij vergat zelfs mn verjaardag bv. Zelfs onze huisarts zei wees blij dat je er vanaf bent en ga nu eens voor jezelf zorgen. De scheiding was groot drama met veel leugens, belofte,s, gemanipuleer. Zo erg dat zelfs de mediator zei tegen mij ik heb nog nooit zo.n man meegemaakt die dit doet. De ene keer zei hij bv dat hij mij alles gunde en de volgende keer weer echt niks. Uiteindelijk nu 2 jaar later heeft hij vele afspraken van convenant niet na gekomen. Maar grootste grap is is dat hij nu zelf mediator is geworden specialist in werk conflicten en familie conflicten en scheiding. Ongelooflijk een vader die nog nooit van zn eigen indelen hield en dat ook zelf zei. Nu gaat bemiddelen in familie . Sorry
      maar dit is dus echt het klassieke voorbeeld van narsistiche persoonlijkheid. Hij woonde 5 mnd na scheiding al samen met directrice basisschool die twee tienerdochters heeft hij die het normaal vind om te chatten met 14 a 15 jarige meisjes want ach hij is toch geen viezerik zei hij altijd. En als ik of mn dochters zeiden is ni normaal hoor zo’n kind hoort niet met man van 54 te chatten waren wij gek en niet hij. Wij waren dan de gene met rare gedachten. Nu weet ik ik was niet gek maar heb mij zo laten manipuleren.
      Ben er sterker Door geworden.
      Maar heeft diepe littekens gemaakt bij mij maar ook zn kinderen.

      Reply
      Saskia - oktober 20, 2016

      Bedankt voor je mooi verhaal… Ik ben nog maar heel kort geleden begonnen met Byron Katie/the work. Hierbij leer je ook gedachtes los te laten en de volle 100% verantwoording nemen voor je eigen leven. Ik merk dat ik dit helemaal snap maar nog niet goed weet toe te passen vanwege die enorme lagen schijnveiligheid, overlevingsstrategieën, schilden en angsten. En het is nu even zo verwarrend dat ik bijna ga geloven dat ik hier de narcist ben ipv de vader van mijn kinderen. Tegelijkertijd voel ik empathie voor hem omdat je ergens diep van binnen weet dat hij vanuit zijn jeugd deze strategie heeft aangemeten om te kunnen overleven. Helaas denkt hij dat hij niet anders kan, sterker nog, hij heeft geen enkel probleem. Om een of andere reden trekt hij alleen maar mensen aan met problemen, althans, zo ziet hij het. Maar hij en ik hebben diep van binnen de overtuiging dat we niet goed genoeg zijn. Hij heeft als strategie iedereen omlaag te trappen om zich beter te voelen, ik ben een pleaser en hoop zo lief gevonden te worden. Zo zijn we allebei onze ware kern verloren en ons gaan identificeren met onze gedachtes. En het kan anders maar daar moet je voor open willen staan. Ik vind het fijn om te lezen hoe jij dit gedaan hebt. Dan zit ik op de goede weg. Nu is het de kunst om het echt te gaan voelen want die gedachtes kunnen toch behoorlijk hardnekkig zijn. En voelen was altijd te pijnlijk dus daar liet ik dan “lekker” mijn verslavende gedachtes weer overheen gaan…. Pffffff… Maar dankjewel nogmaals, het ga je goed. ?

      Reply
    Fientje - november 8, 2015

    Het enige waf ik wil zeggen is….Ga voor jezelf.
    De Narcist, is zijn/haar leven al gewend om z’n zin te krijgen op veld gebieden.
    Jij, kan daar geen tot weinig verandering in brengen.
    Het heeff mijn leven bijna gekost ……nu na jaren verder dag deze vrouw waar ik de bi-relatie mee had…zo jaloers was zo lief en charmant, thuis indoctrineren, alles negatief afdoen of je naar de mond praten etc…Op gegeven moment kon ik niet meer,….Ik was er echt klaar mee.
    Nu zal ik 3 maal nadenken, met wie ik mij wel of niet inlaat.
    Na bijna 10 jaar, probeert zij toch nog voicemail inspreken of sms te verzenden. In de hoop dat ik over mij hart strijk. Deze persoon moet maar heel ver van mij blijven…En nooit meer contact met mij zoeken!!!!.En, ik heb daarna ook geen vrouwenliefde gedeeld.Blijkt, dat ik toch meer gevoelens heb voor een man.Zelfs dat gevoel wil de zij mij afpakken. Gewoon ziek!
    Mijn advies Ren zo hard je kan weg!…..Jij kan jezelf veranderen maar niet hen.!!!!

    Reply
    Lieveke - oktober 12, 2015

    Hoi, wat een herkenbaarheid hier. Ik heb zelf van mijn 24e t/m mijn 27e een relatie gehad met een narcist. Ik ben hier helemaal kapot aan gegaan. Ook ik dacht constant dat het (ergens diep van binnen) aan mij lag dat ik zo behandeld werd. Ook was ik compleet afhankelijk van hem (daar zorgde hij wel voor). Tijdens mijn relatie met hem liep ik bij een psycholoog omdat het zo slecht met me ging(duh), maar durfte haar nooit echt te vertellen wat hij allemaal deed. Toen ik dat na drie jaar toch heb gedaan vertelde mijn psycholoog me dat ik waarschijnlijk te maken had met een narcist. Na wat speurwerk op internet wist ik niet wat ik las. Hele websites volgeschreven alsof het over hem ging. Letterlijk alle narcistische trekken en manieren had hij in zn bezit. Pas toen durfte ik te gaan inzien dat dit probleem niet aan mij lag(tenminste, ook wel natuurlijk, aangezien ik bij hem bleef), maar dat hij gewoon een psychisch gestoord monster was! Na vier slopende jaren hebben mijn vrienden(de paar die ik nog had) en mijn familie me gedwongen om het uit te maken.
    Ze hebben me letterlijk gezegd: nu ga je het uitmaken anders doen wij het voor je! ..en dit heeft mn leven gered. Uiteraard heeft hij alles uit de kast getrokken om me terug te krijgen en toen dit niet lukte heeft ie mij en mijn familie nog een halfjaar gestalkt(doodsbedreigingen en al). Maar het is de beste keuze van mijn leven geweest. Ik heb me in de jaren hierna een ontzettend leeg vat gevoeld en moest mezelf weer helemaal opbouwen. Naast dit alles ben ik hierna gediagnosticeerd met een Post traumatische stress stoornis en heftige bindingsproblematiek, omdat mijn vertrouwen in mensen(voornamelijk in mannen in liefdesrelaties) echt helemaal weg was. Ik ben ondertussen 32 en heb nu 2 jaar een relatie met een hele lieve betrouwbare jongen/man. Het heeft me zeker 1,5 jaar gekost gewoon te vertrouwen in zijn goedheid, en nog steeds ben ik in therapie hiervoor. Uiteraard is het niet vreemd dat ik met zo’n narcistische man in een relatie ben beland(en gebleven), mijn eigen jeugd was ook niet altijd een pretje met een vader met sterke narcistische trekken. Vaak zijn mensen die met zo iemand in een relatie blijven mensen met heftige verlatingsangst en zogenaamd ‘codependent’, wat in mijn geval ook zeker zo was. Toch wil ik elke man en vrouw hier echt bijna smeken om zo iemand te verlaten. Hoe leeggezogen en kapot je je ook voelt, alleen zijn is beter dan samenblijven met een narcist. Ook is er gelukkig veel psychologische hulp en bijv praatgroepen voor mensen die zo erg verlatingsangst hebben dat ze bij een man blijven(of vrouw) die hen zo erg kapotmaakt.. Want een narcist kan alleen maar zijn gang gaan als daar iemand anders tegenoverstaat die het accepteert door in de relatie te blijven. Ik wens iedereen veel sterkte en nogmaals: WEGWEZEN! Ooit komt er een leuke/lieve man of vrouw op je pad en ben je blij dat je uit deze nachtmerrie bent weggelopen!

    Reply
    EL - september 9, 2015

    Wow wat is dit allemaal herkenbaar.
    Ik heb drie kids met een narcist. Ze heeft haar kinderen bij mij gelaten en wil ineens na bijna drie jaar weer meer contact met ze. Onze oudste heeft zoveel met haar meegemaakt dat zij nu het contact volledig heeft verbroken. Onze tweede gaat vooral uit loyaliteit naar haar toe. Nu heeft ze haar zinnen gezet op onze jongste. Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Ik maak mij echt zorgen! Heeft iemand tips voor mij?

    Reply
    Mr. Wanhoop - september 5, 2015

    Hallo lotgenoten,

    Graag wil ik hier mijn verhaal doen. Ik ben een man van 21 jaar en ik ben al een aantal jaar aan het malen over wat er met mij aan de hand is. Ik zou mezelf willen beschouwen als slachtoffer/dupe van een vader met narcistische trekken. Ik zou hem niet willen omschrijven als ‘een echte narcist’ omdat ik ervan overtuigd ben dat hij een goed en zorgend hart heeft, maar wel als iemand die mij heel veel leed heeft aangedaan wat kenmerkend is voor narcisten. Het ergste vond ik de woedemomenten, waar je zo bang van wordt dat het plas langs de benen loopt. Als kind heeft dit mij dusdanig angstig gemaakt dat dit zich in mijn basis heeft gewrongen. Zo intens schreeuwen en een negatieve sfeer creëren dat het lijkt alsof er een blikseminslag heeft plaatsgevonden. Verbaal, maar ook fysiek door hem aangevallen. Niet in elkaar geslagen, maar corrigerende tikken waren het ook niet. Kwellen, knijpen, zeer harde klappen tegen t gezicht, schoppen, etc. etc.
    Ik vind dat mijn gezondheid, ontwikkeling en welzijn door hem is afgepakt en ik heb hier heel veel moeite mee, vooral in t voelen van een gezonde eigenwaarde en de willpower om verder te gaan in t leven. Dissociëren en isolatie is van de dagelijkse orde.

    Ik wens jullie veel nuchterheid en bescherming toe, laat jezelf niet ten koste gaan van de ander, ook al is het iemand in je meest directe omgeving.

    Mvg,

    Een lotgenoot

    Reply
    netta - juli 21, 2015

    Hallo,
    Ik heb een relatie gehad met een na mijn idee narcist.
    We zijn nu een jaar uit elkaar en officieel ben ik pas 3 maanden los van hem.
    Zelf heb ik ook een kind met hem.
    Ook ik zou graag in contact komen met andere vrouwen die hier nog dagelijks mee te maken hebben of los proberen te komen van een narcist.
    Ik ben emotioneel en lichamelijk mishandeld voor 8 jaar en iedere dag is een gevecht met mezelf.
    Ook ik mis hem nog dagelijks en sta iedere dag in paniek op omdat hij er niet meer is, de andere kant van me ervaart de vrijheid en de rust in mijn leven.. maar zoveel onrust in mijzelf.

    Ik heb echt behoefte om met andere mensen hier over te praten en samen staan we sterker toch?

    Reply
      L - augustus 9, 2015

      Hoi Netta

      Ik zit in zon relatie. We zijn 10 jaar samen maar al veel langer dan ik zou willen word ik mentaal mishandeld. Elke keer maakte ik mezelf wijs dat het aan mij lag en dat ik niet goed ben etc maar na een stuk te hebben gelezen over een narcist weet ik echt wel beter. Samen hebben we een dochtertje van twee en ik weet echt niet meer wat ik miet doen. Ben vanmorgen ook weer overal voor uitgemaakt en alles is natuurlijk mijn schuld. Ik ben gek en moet opgesloten worden, alles is mijn schuld. Ik weet echt njet meer wat ik moet doen. Weggaan durf ik niet, bang voor zijn reactie en voor die van anderen. Dan heb ik echt gefaald.

      Reply
        R - augustus 21, 2015

        Ik heb t zelfde heb een relatie van zoeen 8 jaar gehad en inmiddels 2 kinderen
        Ik mocht nergens na toe mocht niet terug na school mocht niks !
        En het was nooit goed genoeg altijd wel iets mijn eigenwaarde was zo gedaald gewoon onbeschrijfelijk
        Had je een woorden wisseling hoe je het ook keert of draait meneer had altijd gelijk dus gesprekken met zo iemand heeft geen nut ! Die hebben een plank voor hun hoofd
        Nu ben ik 1 jaar van hem af en nog blijf die me lastig vallen al is het maar een belletje voor te zeggen wat een slechte moeder ik wel niet ben . Het is net alsof het nooit stopt ! Hij doet zich overal zop mooi voor om van te kotsen! Net alsof die op de toneelschool gezeten heeft en ik was op zo een slechte vrouw en moeder
        Door stress ben ik in een jaar tijd zoeen 15 tot 20 kg afgevallen
        Toen het wT beter ging ben k ook eens beter voor mezelf gaan zorgen om mezelf ook weer een goed gevoel te geven
        En dan toch weer even een belletje dat k een coke hoer ben etcetera. . Ik weet hier geen uitweg meer in 1 jaar geleden en nog steeds dagelijks bij iedereen zwart gemaak worden .
        En de mensen geloven de bullshit maar allemaal das t ergste van alles hij probeert zelfs m’n eigen familie tege me te keren .
        Hoe ver wil je gaan voor iemand geestelijk kapot te krijgen het is gewoon te erg voor woorden en erg dat zoveel mensen hier zo weinig begrip voor hebben
        Er word maar gezegd stel je niet aan geen antwoord opgeven maar geestelijk maak t je kapot .

        Mischien heeft iemand hier wat tips wat van pas kunnen komen .

        Alvast bedankt xxx

        Reply
          ingrid - augustus 26, 2015

          ZET OP JE FB pagina EEN LINK NAAR DEZE SITE, ZAL VOOR HEEL VEEL MENSEN MISSCHIEN ‘N i opener zijn !!!

          Reply
      L - augustus 9, 2015

      Net zei hij nog: kijk maar uit hoor. Weet niet hoe je denkt dit te gaan spelen, maar verliezen zal je toch. Ze geloven je toch niet. Wat voor bewijs heb je dan…?

      Reply
      T. - augustus 19, 2015

      Ik zit ook sinds 5 jaar in zo een relatie. Ik zie geen uitweg meer. Elke keer als ik bij hem weg wil gaan word ik bedreigd en op een of andere manier weet hij me altijd weer over te halen terug te komen. Dan begint alle ellende weer opnieuw. Ik heb ook geen vrienden of familie bij wie ik steun kan zoeken, alleen mijn moeder en ik vind het zo erg voor haar, want zij gaat er ook kapot aan. Mijn zusje praat al niet meer met me, omdat ik telkens weer bij hem terug ga. Ik weet zelf ook niet eens waarom ik dat doe en ben ook kwaad op mezelf hierom. Hij probeert mij ook telkens te laten geloven dat ik de schuldige ben en dat geloof ik soms ook, maar al ga ik er goed over nadenken is dat helemaal niet zo en zelfs al was ik wel schuldig, niemand verdient het om zo behandeld te worden. Ik heb altijd alles voor hem overgehad en na de ergste dingen die hij me aandeed kwam ik zelfs terug en stond ik aan zijn zij. Ik weet echt niet hoe ik hier vanaf kom. Vanmorgen heb ik er voor de zoveelste keer weer een punt achter gezet en kreeg toen allemaal berichtjes met ik ga je slopen als ik je tegen kom, dit is Nederland, hooguit zit ik een paar maandjes en dit en dat… Een paar uur later zegt ie ja, dat zei ik omdat je niet opnam, als je nou gewoon op had genomen had ik m’n excuses aangeboden. Oh dus omdat ik een keertje m’n telefoon niet opnam vond hij dat ik gesloopt moest worden… Ik word echt helemaal gek hiervan, ik heb het gevoel dat mijn hele leven is verwoest en dat ik hier nooit meer overheen kom. Ik heb ook dingen meegemaakt door hem die ik niet kan verwerken en waar ik elke dag nog mee zit. Ik hoop dat ik bij hem weg kan blijven en dat hij me met rust gaat laten en ik wens iedereen die in zo een relatie zit of heeft gezeten heel veel kracht en moed toe.

      Reply
      R - augustus 21, 2015

      Hoi nette ik zit precies i dezelfde situatie pff
      Gr r

      Reply
      Maaike - september 27, 2015

      Hoe gaat het nu met je?
      Ik herken je gevoel.. mijn partner zelf weggegaan 36 dagen geleden.. Voel me leeg, onrust, constant aan hem denkend, wat heb ik fout gedaan, maar weet en zie dat het niet aan mij ligt. Ben echt op, komt niets uit mijn handen.

      Reply
        Anoniem - december 2, 2015

        En hoe Gaat het nu met je ? Is hij zelf weggegaan ? Niet Meer Terug gekomen ?

        Reply
      Charon - oktober 10, 2015

      Ik lees jullie verhalen en wat is het fijn dat als je dit Lees je weet dat je niet de enige bent! Ik heb 25 jaar samen met een narcist geleefd vanaf me 17e jaar ik werd op handen gedragen met dure spullen mooie woorden en vooral werd ik op een voetstuk geplaats waardoor je gaat denken wat zeur ik ook tegenover de buitenwereld maar ondertussen loop je op je tenen geen discussie geen tegenwoordig geven agressie geweld leugens etc etc je weet het klopt niet maar je trap iedere x weer in hun zielige verhalen ze weten je continu zover te krijgen dat je medelijden met ze heb ipl met je zelf en uit angst voor agressie en fysiek geweld ga je door zijn ogen kijken en je eigen ik gaat verloren ik ben nu een jaar geleden weggelopen kon het niet meer aan maar het gekke is je ervaart de vrijheid de rust en hetcudee dat je zelf weer kunt beslissen over je eigen leven je bent het niet gewend en denk daarom nog dagelijks dat je hem nodig heb en heb je medelijden met hem het is net als een drugs waar je van af moet kicken lees zoveel mogelijk erover zo geef ik het langzaam een plek en bedenk ze zijn ziek in hun hoofd en terug gaan na dag weet je weer waarom je wegging

      Reply
        Mar - juni 27, 2016

        Of ik mijn eigen verhaal lees! Ik worstel nu met de woede in mezelf. Hoe heb ik het zolang door kunnen laten gaan. Dank je voor het delen van jou verhaal.

        Reply
      renske - februari 1, 2016

      Hoi netta
      neem afstand een narsistiche partner hij of zij blijft macht houden zolang jij denkt dat het aan jou ligt.
      Uiteindelijk ga je zelfs aan jezelf twijfelen.
      Denk je ben ik nou gek of hij of zij.
      Een narsistiche persoonlijkheid heeft geen compassie met medemens gaat alleen voor zich zelf.
      Sterkte

      Reply
    Joao - juni 16, 2015

    DE ONTMOETING

    Ik ontmoette haar op een forum op Internet, ze was als au-pair in Nederland, ze kwam uit Nigeria en woonde vlakbij de hoofdstad Abuja. Ik wenste haar een goed verblijf en veel plezier in Nederland. Ik hoorde een paar weken niets van haar tot ze plotseling mij een berichtje stuurde, ik antwoordde netjes en vroeg hoe het ging, na wat e-mails heen en weer gaf ze mij een telefoonnummer. Ik belde haar op en merkte dat ze het moeilijk had, ten minste dat dacht ik toen.

    Ik maakte een afspraak om haar te bezoeken. Het was een erg prettig bezoek, ik had nog nooit zo’n vrouw ontmoet, ze was heel erg lief en zorgzaam, ze vertelde mij dat ze het erg moeilijk had in Nederland en dat ze speciaal in Nederland was gekomen om geld te verdienen voor haar familie. Ik maakte weer een afspraak en beloofde haar te helpen daarna kreeg ik allemaal lieve mailtjes van haar, ze was zelfs al Nederlands aan het studeren.

    ROMANTIEK IN ITALIE

    Niet lang daarna ging ik op vakantie naar Italië. Toen ik in Italië was kreeg ik plotseling een alarmerend telefoontje van haar, ze hadden haar willen verkrachten en was daarna het huis uitgezet op de trein naar Schiphol. Ik gaf haar aan dat ze haar ticket kon omboeken om naar mij te komen in Italië. Gelukkig lukte het om Nigeria om te boeken naar Italië. Daarna had ik een fantastische week met haar en nam haar daarna mee naar huis in Nederland, ze was mij eeuwig dankbaar, ik was haar reddende engel. Overigens was zij erg goed tijdens het nachtelijk samen zijn, terwijl zij beweerde maar een paar vriendje te hebben gehad omdat zij altijd bezig was om voor haar ouders en familie te zorgen.

    TOEKOMSTPLANNEN

    Om een lang verhaal kort te maken, zij was smoorverliefd op mij geworden en omdat het een prachtige vrouw was kon ik haar niet weerstaan. In Nederland maakten wij afspraken voor de toekomst, zij wilde graag bij mij komen en een gezin stichten want ik was haar reddende engel en zo’n man had zij nog nooit ontmoet, ze kwam alleen maar voor mij naar Nederland.

    De maanden daarna Skypten wij veel, ik leerde haar inburgeren via Skype, betaalde haar laptop, haar huur en eten en soms wat geld voor haar ouders. Ik bezocht haar in Nigeria met de kerst en zag heel haar familie en al haar vrienden, iedereen vond haar fantastisch en wenste mij veel succes met haar en de tijd in Nigeria was ook fantastisch, ondanks dat haar familie helemaal niets had. Ik heb nog nooit zo veel armoede gezien als toen in Nigeria. Ze vond mij zelfs zo’n fantastische man dat zij mijn naam op haar bovenarm liet tatoeëren, want ze zou altijd bij mij blijven.

    Terug in Nederland regelde ik haar komst naar Nederland, ze had een verblijfsvergunning en mocht de komende 5 jaar bij mij blijven.

    DE OMSLAG

    Toen zij die verblijfsvergunning kreeg begonnen er steeds meer problemen te komen, het ging van kwaad tot erger, ik moest het interieur van mijn huis veranderen, mocht mijn ouders niet meer uitnodigen, ze hield zich niet meer aan afspraken, bleef soms zo maar een avond of middag weg, ging vervelende discussies met mij aan en met mijn vrienden en deed waar zij zelf zin in had en vond zichzelf plotseling erg goed en fantastisch. Van de sympathieke lieve vrouw welke ik een jaar eerder had ontmoet bleef steeds minder over. Na een cumulatie van problemen gaf ik aan dat zij maar een rustpauze moest nemen in Nigeria. Ze ging voor een maand terug om onze relatie te overdenken, ik kreeg daarna weer allemaal lieve mailtjes van haar dat ze de beste vrouw ooit voor mij zou zijn, ondertussen wist zij mij wel, als vaker, geld te vragen voor haar verblijf en een korte vakantie aan de kust. Want ze zou de komende jaren toch bij mij blijven want ik was weer de liefste man.

    Bij terugkomst verviel zij weer in haar oude gedrag, waarna ik haar meenam op vakantie naar Italië, maar ook daar bleef zij weer het bazige type te spelen, het was niet zo als de eerste vakantie met haar, het was verschrikkelijk. Maar omdat ik nog van haar hield gaf ik haar alweer het voordeel van de twijfel. Thuis deed zij inmiddels weinig meer, lag de halve dag op bed, studeerde geen Nederlands meer en had meer contact met Nigeria dan met mij. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik aangaf dat als zij zich niet aan de gemaakte afspraken zou houden ik de relatie zou beëindigen, wat zou inhouden dat zij terug naar Nigeria zou moeten gaan. Zij lachte mij uit in mijn gezicht en gaf aan dat ik dat toch niet durfde omdat ik te veel van haar hield. Daarop heb ik een brief gestuurd naar Immigratie en Naturalisatie Dienst om aan te geven dat ik de relatie zou beëindigen.

    HET DIEPTEPUNT

    Toen ik de brief had verzonden heb ik dit haar ook meegedeeld, zij vroeg mij om het in te trekken wat ik weigerde, ik had haar genoeg gefinancieerd, erg veel schoenen, koffers vol met kleding gegeven en leuke tripjes laten maken, want zij had geen cent. Ik vroeg mij ook steeds af “waarom doe je dit ?”, want ik had al eerder aangegeven dat als zij zich niet aan de afspraken zou houden zij terug zou gaan naar de armoede in Nigeria, waarop zij steeds antwoordde: “stuur mij maar terug, doe het dan !!”.

    Het was op een zaterdag ik zal het nooit vergeten, ik had haar een week gegeven om haar spullen te pakken en afscheid te nemen van haar vrienden hier, toen plotseling de politie gewapend binnenviel nadat ik de deur had geopend. Ik werd opgepakt en zij werd ook meegenomen, nadat zij was verhoord, mocht ik 6 uur in de cel zitten. Zij had de politie wijs gemaakt dat ik haar met de dood had bedreigd en zij was zo overtuigend dat ik 6 uur vast zat, met vingerafdrukken en de hele mikmak. Na 6 uur werd ik vrij gelaten en de zaak was geseponeerd, de Nigeriaanse schone had de politie ook nog verteld dat ze zwanger was van mij en zij was preventief ondergebracht in een Blijf van mijn lijf huis. Voor dit laatste was ik de politie erg dankbaar, ik denk niet dat zij zonder morren met mij was meegegaan naar Schiphol om definitief terug naar Nigeria te gaan. Het heeft even geduurd, maar intussen is zij weer terug in Nigeria en heb ik thuis foto’s gevonden van een echo, ze is inderdaad zwanger, maar of het mijn kind is ? Ze bleef vaak lang weg en hield zich standaard niet meer aan de afspraken. Zelfs naar de dokter voor haar zwangerschap nam zij mijn niet mee.

    Daarna ging ik wat googlen op haar gedrag en met een paar trefwoorden kwam ik direct op narcisme terecht. Ze had overigens niet alleen mij belogen, maar ook haar ouders, haar familie en haar vrienden, die allemaal geschokt waren en niet geloofden dat zij dit in zich had.

    Ik ben er eigenlijk goed vanaf gekomen, zij is nog geen 8 maanden bij mij geweest, wat zij nu verder doet weet ik niet en het interesseert mij ook niet meer. Nederland kan zij voorlopig niet meer in, de politie heeft haar op het vliegtuig gezet naar Nigeria en ze heeft een strafblad in Nederland wegens het doen van een valse aangifte. Het is vooral de pijn die je hebt als het over is, geld kan je altijd weer opnieuw verdienen, maar je liefde bij deze partner, kan je nooit meer terug verdienen.

    Ook narcisme kent geen grenzen……

    Reply
    Anoniem - mei 30, 2015

    Hoi, ik ga toch maar mijn verhaal doen in de hoop dat ik hier met lotgenoten over kan praten. Ik ben een jonge moeder van 23 jaar. Heb een zoontje van bijna 2 met mijn ex van 13 jaar ouder. Hij heeft nooit een diagnose narcisme gekregen maar als ik erover lees op internet is het net of ik over hem lees. Wij hebben 3 jaar een relatie gehad deden eerst alles samen. De start was al niet super want hij en mijn familie samen was geen succes toch ging ik voor hem. Na een half jaar was ik al zwanger (bewust) toen veranderde alles al vrij snel. Mishandeling. Op bed gooien, blauwe plekken. Maar toch bleef ik. De kleine werd geboren en ondanks dat ik genoot ging het super slecht. Ik dacht aan zelfmoord en zelfs zo erg om me kind mee te nemen met me. De gedachte dat hij zo moest opgroeien. Zo ging het bijna 2jaar door. Met fysieke mishandeling die steeds heftiger werd. Maar vooral het psychische hoe hij mij kapot maakte. Alles lag aan mij. Alles werd zo gedraaid. Ik begon gewoon te twijfelen aan mezelf. Elke dag huilde ik. Hij was super veel weg en de stress maakte me kapot. Tot vorige jaar het compleet uit de hand liep en hij mij 3uur constant heeft mishandeld. Toen ging mijn knop om. Ik deed aangifte. Hij werd direct opgepakt. Er volgde een contactverbod en ik kwam in een huiselijk geweld opvang terecht waar ik een half jaar heb gezeten met mijn zoon. Na het contactverbod bleef hij me gek maken door constant zijn whats app status en afbeelding te veranderen in teksten en plaatjes die naar mij gericht waren. Na verloop van tijd kreeg ik een terugval en sliep soms weer bij hem. Het voelde ook weer fijn.. eindelijk na een half jaar opvang kreeg ik mijn eigen huisje. Maar ons contact was nog steeds. Zelfs de begeleiding van de opvang zei mij dat ik mijn best moest doen om er het beste van te maken tussen ons dat deed hij immers ook. Die man weet zo iedereen om te praten dat zelfs ik vergeet wat hij mij allemaal heeft aangedaan. Tijdens het klussen van mijn hus kreeg ik ruzie met familie. Mijn ex hielp mij dus met het klussen en meubels in elkaar zetten. Achteraf zo dom want nu kon hij weer zeggen hoe slecht mijn familie was en hoe geweldig hij wel niet was. Toen mijn huisje klaar was bleef t contact. T ging redelijk goed ik zei wel duidelijk dat ik geen relatie wou. Maar toch waren we bijna dagelijks samen.. Maar ik merkte gewoon steeds meer dat mij bij bleef wat er allemaal was gebeurd. Wou ik dit wel… En dat is waar ik nu ben. Na weer een ruzie zij. We nu al ruim een week niet samen. Weer is hij constant bezig mij gek te maken met whats app afbeelding te veranderen en zijn status. Maar gister spande hij echt de kroon. Nadat hij me weer op zo een lullige en vernederende manier iets vroeg via de app. En ik antwoord gaf, maar mijn antwoord is nooit goed hij blijft maar doorgaan dat ik me afvraag wat wil je nou? Dus ik zweeg 3 kwartier tegen hem. Na 3 kwartier kwam ik weer online en zag ik dat hij een naakt foto van mij als whats app foto had… Ik dacht dat ik gek werd. Dit is zijn manier om mijn aandacht te krijgen. Want als hij die controle over me kwijtraakt dan gaat ie ver. Ik kan t gewoon niet meer. Een jaar geleden kwam ik in de opvang terecht en nu ben ik nog met die man… En de gedachte nooit helemaal van hem los te komen omdat we samen een kindje hebben maakt mij zo angstig. Ik ben ten einde raad. Hulpverling is wat dat betreft ook waardeloos. Want jeugdzorg, opvang alles heeft handen weer vanaf getrokken. En uiteindelijk sta je er gewoon weer helemaal alleen. Ik hoop zo dat iemand mij kan helpen of dat we elkaar kunnen helpen. Na 4 jaar ben ik echt op.
    Liefs

    Reply
      a - juni 9, 2015

      Beste Anoniem,
      in 1 woord wegwezen en blijven ga je terug kan je kind iets overkomen of jezelf doordat je geestelijk
      helemaal gek wordt en bent gemaakt !
      zoek hulp desnoods een tijdje een soort van medicatie om tot rust te komen hopelijk heb je familie en of vriendinnen die je bij willen staan want dit kun je niet alleen !! Als ik het zo lees heb je zelf last van afhankelijkheid ik zeg geen stoornis maar dat kun je er wel van krijgen aangezien je zegt het fijn te vinden als je weer bij hem bent dat zou een vorm van gevoel van veiligheid kunnen zijn maar je hersenen vatten het verkeerd op ,ik ben geen psychololoog maar zie het als ervaringsdeskundige bij mij was het voornamelijk geestelijk ook met 2 kinderen en geloof me kinderen worden vanzelf groot met je liefde en aandacht ook van 1 ouder ..laat jeugdzorg er lekker buiten want die vatten alles verkeerd op dan ben je nog verder van huis !! je staat met 1 ding in je recht en dat is denk aan jezelf pas dan kun je verder opvoeden als je zo doorgaat heeft straks je lieve kind een ouder minder door dood of een familie drama …je zet dit niet voor niets neer kom op zoek hulp ! je kan het

      Reply
      AH - juni 13, 2015

      Dat is het juist, los maken van ze, Emotioneel vooral. Ze houden NIET van je. Ze doen alles om anderen te overtuigen van hun onschuld, manipuleren naar hartelust en laten jou altijd ik de kou staan. En alles krijg je terug op je bord! Hopen op betere tijden is nutteloos. Beloftes worden nooit nagekomen. Verwacht dus NIKS van ze, doe je eigen ding, maak je sterk en kies voor JOU!
      Ik leef al 33 jaar met een narcist en weet het een paar jaar. Veel geprobeerd maar niks werkt. Ik kies voor mij!
      Gr A

      Reply
      Bert - augustus 21, 2015

      Dit is heel erg Ik ben een slachtoffer en ben een man notabene door oplichters Alles kwijt Kinderen mishandeld door haar nieuwe partner Maaaarr ben opnieuw begonnen met een bedrijf schrijf Maar

      Reply
      Bert - augustus 21, 2015

      En
      Direct wegwezen!!!!! Dit is heel erg Ik ben een slachtoffer en ben een man notabene door oplichters Alles kwijt Kinderen mishandeld door haar nieuwe partner Maaaarr ben opnieuw begonnen met een bedrijf schrijf Maar

      Reply
    anoniem - mei 28, 2015

    Beste allemaal

    Ik ben opzoek naar iemand waar ik mee kan praten die een ex man heeft die narcist is.
    Die je vernederd heeft fysiek mishandeld maar niet te vergeten ook mentaal.
    Ik vraag dit omdat ik niemand in mijn omgeving heb die mij kan begrijpen. Ik ben 21 jaar en alleenstaande moeder van een zoontje van 1.5 jaar.
    Ik zou graag de ervaring horen van andere dames die van een narcist zijn afgekomen.
    Meest van alle zou ik willen weten hoe! Ik wil niet meer mijn leven laten bepalen door hem. Ik wil niet meer leven in angst om verder te leven. hij gebruikt momenteel de omgang regeling om mij te zien en probeerd op die manier ook info over mijn dagelijks leven te krijgen.. wie kan mij tips geven zodat ik sterker in me schoenen sta elke keer als ik hem ontmoet?

    Lieve groetjes

    Annoniem.

    Reply
      Anoniem - mei 30, 2015

      He meid,
      Ik zit zelf in zo een soortgelijke situatie ik ben zelf 23 jaar en moeder van een zoontje van 2. Misschien kunnen we elkaar helpen
      groetjes

      Reply
    Anoniem - april 14, 2015

    Hallo, ik zit al 5 naar in een relatie met mijn partner die narcistisch is, als ik zo terug kijk zijn dit 5 slopende jaren voor mij geweest en al helemaal mentaal. Ik ben mezelf niet meer, ben erg onzeker, ik loop continu op eiren als we samen zijn, het is een aan en uit relatie, hij gaat continu vreemd en wanneer ik hem confronteer heeft hij een tig smoesjes en hij hoeft geen eens moeite te doen om te liegen want dat kan hij als de beste, ik wil graag bij hem weg maar hij is zo goed in manipuleren. We hebben samen een kindje van 2 jaar, ik vind het erg van mezelf dat ik dit hem ook aan doe. We wonen nu gescheiden maar toen we samen woonde was mijn zoontje nog niet geboren maar dat was een erg frustrerende tijd. We hadden de ziekste ruzies en 1 min later wilde hij alweer kroelen en doen alsof er helemaal niks was gebeurd en dit ging altijd zo. Er worden de ziekste dingen tegen me gezegd, over me vriendinnen en familie. Niemand is goed in zijn ogen. We hebben vaak fysieke ruzies gehad. Ik ben mezelf zo kwijt geraakt dat ik niet eens weet waar ik een begin aan moet maken, kan iemand mij helpen en of tips geven?

    Reply
      Ingrid - april 21, 2015

      Hallo anoniem. Ik zit/zat in zo een zelfde fase.. vreselijk. Hij heeft me nu voor de 3e keer verlaten maar zorgde eerst altijd dat zijn bedje is gespreid…bij een andere vrouw. Vreemd gegaan en bij confrontatie nog af liegen ook. Ik wens je veel sterkte, wanneer je met mij wil schrijven mag dat..
      Ingrid

      Reply
    Leonie - april 1, 2015

    mijn moeder was zeer waarschijnlijk een narcist, ik kom daar nu pas achter. Ik word dit jaar 35 en heb geen geluk gehad in relaties. vroeger ben ik misbruikt door haar 2de man en ik denk zelfs dat zij daarvan genoot.
    vriendinnen die ik had waren nooit goed. het stomme is dat ik het altijd geloofd hebt. netzo dat ik geloofd hebt dat mijn vader niet deugde. Nu kom ik er achter dat het dus andersom is…
    gelukkig heb ik nog contact met me vader, maar waar ik tegen aan loop is dat ik de sociale spelregels niet ken.
    ze heeft me helemaal gek gemaakt en nu vraag ik me af hoe ik normaal kan worden.
    haar leefregels zitten in me en ik weet niet waar ik op kan vertrouwen en wat niet. Het maakt me erg onzeker…
    ik lach ook vaak alles weg…
    Ben al vanaf me 19de af en aan in therapie, begin dit jaar weer en toen kwam ik dus tot de ontdekking dat het eigenlijk van me moeder afkomt. De therapeut heeft het echter over hooggevoeligheid, maar ik mijn ogen ben ik eerder zo afgericht. ik let op alles, mijn voelsprieten staan altijd uit en dit is vermoeiend. het valt op, want op mijn werk kreeg ik te horen wat andere collega’s dan op viel (teamuitje), bij mij stond “kijken & denken”. ik heb niet geleerd te op een gezonde manier te communiceren…
    voel me nu zo’n outsider en wil graag deelnemen aan het leven, maar weet niet hoe!
    iemand tips?

    Reply
      lien - mei 3, 2015

      Dit is grotendeels voor mij heel herkenbaar. Alleen gaat het bij mij om mijn vader. De hele wereld draait om hem en daarnaast ligt alles wat fout gaat aan een ander, nooit aan hem.
      Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. Overgevoelig en mezelf voortdurend wegcijferen. Door mijn werk ben ik meer te weten gekomen over narcisme en ben er achter gekomen dat ik al mijn hele leven een narcistische vader heb die een grote invloed heeft op hoe ik me gedraag en met mensen omga. Iets waar ik steeds vaker last van krijg.
      Ik heb een lieve moeder die zich volkomen wegcijfert tbv hem. Wil breken met mijn vader maar mijn moeder niet kwijt. Weet niet wat te doen. Ik zoek lotgenoten. Weet jij toevallig of hier speciale fora of gespreksgroepen voor zijn?

      Reply
      Mona - februari 1, 2016

      Hallo Leonie. Ik ben zelf nu 38 en ik begrijp en voel precies mee met wat je schrijft. Heel herkenbaar. Ik ben grootgebracht door een zeer narcistische manipulatieve vrouw. Een moeder kan ik haar niet noemen, aangezien ze van alles is geweest behalve dat. Ik kan er uren over praten en schrijven. Maar, ik denk dat 1 ding heel belangrijk kan zijn voor iedereen in jou situatie. Je sociale vaardigheden heb je wel degelijk! Je hebt leren kijken en leren voelen en inzien als geen ander. Laat je geen loer draaien, je ziet beter dan de meeste mensen om je heen, en dat maakt het je soms ook wat lastiger. Je ziet dan bijvoorbeeld manipulatie, daar waar de meeste mensen dit onbewust doen uit onzekerheid b.v.
      Gebruik juist die voelsprieten van je! Want ze zijn je gereedschap om eruit te komen. Kijken! Goed kijken en analyseren! En ja.. ook die voelsprieten regelmatig gebruiken om jezelf terug te vinden in al die brokstukken. Jij bent daar nog steeds Leonie, en laat je niet teveel afleiden door de buitenwereld, maar onderzoek ook je binnenwereld. Daar liggen vele kwaliteiten en schatten die je hebt ontwikkeld. Je hebt deze ontwikkeld omdat je moest overleven. Gebruik ze nu om te leren leven. Veel goeds Mona

      Reply
    Julia - maart 12, 2015

    Ik zit nog midden in de relatie en als ik alle verhalen lees over narcisme denk ik “hij is het 100%” maar het is zo moeilijk weg te gaan want hij heeft toch ook die lieve, zorgzame kant. Heb nu 3 jaar een relatie met hem, nadat ik mijn huisje heb opgezegd en we officieel zijn gaan samenwonen werd het erger en erger…..hoevaak hij het wel niet heeft uitgemaakt…..uit..aan…uit..aan…ik was achterdochtig, wantrouwend, ik was ziek in mn hoofd, moest maar naar een psycholoog of psychiater…hij kan soms een hele week zwijgen, zo niet langer…..ik kan niks goed doen, hoe vaak hij al niet heeft gezegd “ik hou niet van jou” maar dan doet hij weer iets leuks…boekt een reisje…..en dan denk ik “er moet toch wel iets zijn…” als ik afstand neem zegt hij “je slaat door, je hebt een dubbele agenda, ik vertrouw je niet” elke vakantie is een ramp…maakt ie het in de vakantie uit, ik natuurlijk helemaal kapot…is het weer aan….heb je verder het “leuk” daar, kom je na de vakantie thuis met je jas nog aan zeg je “we hebben het toch wel leuk gehad” zegt ie ijskoud “nee ik kap ermee, heb er geen zin meer in….”en daar sta je dan weer helemaal flabbergasted. Nooit een knuffel, aai over je bol, zegt keihard als ik vraag of hij even om mn rug wil krabben “heb ik geen zin in”…bij een opmerking van mijn kant die bij hem niet goed overkomt ontploft ie… is er niet tegen te praten…en toch………toch kan ik soms niet geloven dat hij echt zo is, zeker als hij dan weer eens een dag “normaal, leuk en gezellig doet” dan denk ik je bent eigenlijk zo’n leuke aantrekkelijke charmante man…waarom nou toch…ik MOET de stap zetten om weg te gaan, maar vind het zo moeilijk die knoop door te hakken.

    Reply
      Al - mei 6, 2015

      Hai julia
      Ik zit in exact dezelfde situatie, mischien kunnen we elkaar mailen?
      Ik heb veel therapie gehad zonder enig resultaat, wat ik nodig heb is iemand die in t zelfde schuitje zit
      Hoop van je te horen
      Groetjes al

      Reply
      een man - januari 3, 2016

      Dit is heel herkenbaar. Ik ben zelf een man en zit (nog) steeds in dezelfde situatie. Ik ben hard bezig om hier van los te komen. Op de een of andere manier blijf ik van haar houden, terwijl mijn verstand zegt dat het niet klopt, Zij houdt niet van mij, zoals ik van haar houd.
      Constant het gevoel geven dat het aan jou ligt. Wanneer ik mij anders zou opstellen, dan zou alles beter gaan. Ze zegt ik ben zorgzaam, aanhankelijk etc, maar heb dat in al die jaren nooit gezien. Ja heb het gezien, wanneer ik de handdoek in de ring heb gegooid. Vervolgens trap je er weer in, maar het verandert niet, Verder nooit een aai over de bol, nooit sorry zeggen, spontaan een kus of zeggen ‘ik hou van jou’.. Mij de stilte behandeling geven. De reden was dat ik ging koken voor familie en heb mijn vrienden ook uitgenodigd. Ze was het er niet mee eens, maar heb het toch gedaan. Gevolg twee dagen werd ik genegeerd. Tijdens het eten heel leuk en lief doen waar anderen bij zijn, maat toen ze weg waren ging de knop weer om.
      Ik ga er echt aan kapot, want ze verkiest anderen constant boven mij. Gaat liever weg, dan quality time met mij door te brengen..
      Ik ben blij dat ik dit allemaal zo lees en merk dat ik niet de enige ben..

      Reply
        aaraa - december 29, 2016

        IK ben een moeder ,heb een zoon die nu 7 jaar eerst vriendin en nu van september getrouwd , .Hij zweeg altijd over hun relatie hij houd van haar maar ik herken heel goed het gedrag van haar in deze getuigenissen , omdat hij geld had en een woning wou ze hem ze heeft hem constant gemanipuleerd als wij eens op bezoek waren kon ze goed zijn voor hem maar ik voelde al lang dat het niet juist was haar gedrag mijn zoon kan moeilijk neen zeggen ,ze heeft hem volledig uitgezogen ,betalen deed hij voor alles ze was haar werk beu voor kok ging ze leren dat doed ze nu 3 jaar of ze dat volhoud weet ik niet zij wil alle aandacht kent geen medelijden zij heeft altijd iets en dat is veel belangrijker ,mijn zoon heeft een crisis gehad 10 maanden geleden niets is er aan gedaan ( niet belangrijk) ze wilde een winkel beginnen een KOOKWINKEL waar ze kookavonden doed en dat ging voor te belangrijk , mijn zoon ging als een sneltrein ,hij werkte halftijds daar hij ook beroepsfotograaf is alle dagen gaf ze opdrachten aan hem die hij onmogelijk aankon,maar een neen kwam niet tot er weer een zware crisis is gekomen ,ik als moeder heb dan de huisarts gebeld daar is hij dan geholpen en nu gaat hij ook naar de psycholoog , nu wil ik dat hij dat blijft doen ik zit er wel achter hij komt niet veel maar een telefoontje doe ik wel als hij alleen is nu is hij burn-out dus al een paar maanden thuis het huishouden dat gaat wel maar er moet veel veranderen hopelijk gaat hij inzien wat ze allemaal van hem verlangt het is niet normaal als ik het allemaal hoor en zie dat is wel een vorm van narcisme stoornis dat mijn schoondochter heeft , ge voelt als moeder dat uw kind niet gelukkig kan zijn (doen alsof )gaat een tijd maar dat blijft niet het is heel erg , van een andere dame heb ik dit gekregen om te bekijken ben even geschrokken maar zo herkenbaar vertrouwen doe ik haar al lang niet erg ,maar wat kan je doen (niets) ik wil mijn zoon beschermen tegen dat soort mensen hij is gevoelig en onzekerder geworden, ze heeft het in haar hoofd gehaald om naar de Ardennen te gaan wonen zogezegd voor hem, ik kan zo nog voortgaan maar laat het toch even bezinken het is zwaar om te dragen
        Mieke

        Reply
    Diabolos666 - maart 7, 2015

    Hoi ik ben een jongen van 27 jaar met een zus van 24 en wij zijn beide autistisch en hebben een narcistische vader.
    Ik heb een Tip als je niet geloofd word als je hulp vraagt en zegt dat je ouder/partner narcistisch is omdat iedereen zijn/haar toneelspel/masker gelooft, film hem/haar een keer tijdens zo’n idiote uitbarsting, mijn vader is een narcist en mijn zus woonde tot voor kort bij hem en haar recent overleden vriend had een keer bij toeval zo’n uitbarsting van mijn vader gefilmt, ook merk ik dat ze bij “sociale” gebeurtenissen met emotie bvb een begrafenis oid soms door de mand vallen, doordat ze acties uithalen die iedereen shockeren en niet kunnen begrijpen, ikzelf ben van jongs af aan al altijd de kwaaie geweest en was thuis niet welkom, hierdoor heb ik het erg moeilijk gevonden om mensen te vertrouwen, ik ben altijd woedend geweest op mijn vader en voelde me zo dat ik niemand kon vertrouwen en ik altijd alles alleen moest doen omdat anderen er toch niet voor je zijn, nu kijk ik daar iets anders tegen aan alhoewel ik nog steeds een beetje moeite heb met vertrouwen van mensen en hulp vragen, woedend blijf ik nog steeds op mijn vader ookal weet ik dat hij er “niks” aan kan doen, dat is voor mij geen troost, ik kan niet tegen zijn kwetsende ruzie zoekende gedrag, komt misschien ook wel een beetje omdat ik zelf Autisme heb en veel meer emoties en compassie heb dan mijn vader, mijn moeder is gescheiden van hem maar is nog steeds onzeker en depressief, en mijn zus (ook Autisme + angststoornis) is er nog wel het ergste aan toe, ze is bang en afhankelijk en onzeker, hoe mijn vader de laatste paar dagen gedaan heeft rond de crematie van haar vriend kan ze hem niet vergeven en nu heeft ze zelfs niet echt een huis meer, dat zij er erger aan toe is dan ik komt omdat mijn zus lange tijd het lievelingetje van mijn vader was toen we nog allemaal samen woonden en mijn moeder en ik zijn pispaaltje waren, daardoor raakte mijn zus aan het twijfelen dus ging ze bij hem wonen en heeft ze het te lang gepikt, ikzelf had het liefst al jaren geleden toen ik voor het eerst semi zelfstandig ging wonen al het contact met mijn vader gebroken maar mijn zus en ik hebben een Super goede band en we houden zielsveel van elkaar dus ik kan mijn zus niet in de steek laten, de hulp verlening hebben wij tot op heden ook helemaal niks aan gehad, die therapeuten vallen voor mijn vader’s charme en fantastische vader masker dat hij draagt als hun er zijn, dan werkt hij volledig mee en die hulp verleners bagatelliseren het verhaal van mij en mijn zus en ze blijven geloven dat ze het met praten met mijn vader op kunnen lossen, die illusie hebben wij al lang niet meer, waren wij al kwijt lang voordat wij het begrip narcisme kenden, en hij lijkt als die therapeuten er zijn dan wel een erg goede vader die overal aan mee wil werken, zo gauw als hun de deur uit zijn vind hij alles onzin en gaat hij zich geen milimeter aanpassen of rekening houden met mijn zus, zij moet zich aan passen een rekening houden met hem,(nog niemand heeft dat filmpje gezien omdat dat zo recent gemaakt is, we zijn wel van plan dat te laten zien) echt ik hoop dat mijn zus nu met de steun van mij en mijn moeder echt voet bij stuk kan houden en hem kan afzweren want ik kan er niet meer tegen.

    Reply
    Stefanie - maart 4, 2015

    Hallo allemaal..

    Ik vind het erg moeilijk om zulke verhalen en mijn ervaringen zo bloot op internet op te schrijven. Is er ook een site of iemand die me kan helpen om met er over praten?

    Reply
      Ingrid - april 21, 2015

      Ik ben ook op zo een site op zoek naar mensen die er met mij over willen praten, hoe doe ik dat of gaat dat in zijn werk ?
      Graag tips gts Ingrid

      Reply
    M - februari 25, 2015

    Lieve slachtoffers,

    Aangezien ik er ook net achter ben gekomen dat ik in een relatie zat met een narcist ben ik erg benieuwd naar andere verhalen van lotgenoten. Ik ben fotografe en ik zou jullie graag willen ontmoeten en een serie portretten willen maken. Dit wil ik ook doen, omdat ik graag een gezicht wil geven aan dit emotionele misbruik zodat anderen daar wellicht herkenning en dus steun uit kunnen halen.

    Mocht je geïnteresseerd zijn laat het mij dan a.u.b. weten en wie weet tot snel!

    XM

    Reply
      Meggie - maart 4, 2015

      persoonlijk denk ik niet dat portretten van slachtoffers iets toe te voegen hebben. Hun verhaal zal op veel fronten overeenkomen. Lees ratgevallen.nl dat maakt alle toegiften overbodig.

      Reply
      svw - mei 2, 2015

      ik heb enkele dagen geleden het besef gekregen dat mij ex ook narcistisch is, ik heb daarom ook sinds gister het contact volledig verbroken en hoop dat nu ook vol te blijven houden, ik wil weer van mezelf gaan houden. ik zou daarom ook graag in contact komen met lot genoten en wie weet kunnen we elkaar ook helpen om voor ons zelf te blijven gaan en niet meer in die manipulaties te blijven trappen.
      mijn email adres is mijnkindjes@live.nl ik hoop dat hier geen rare dingen mee uitgehaald word en alleen serieuse tegemoet komingen. groetjes en sterke allemaal

      Reply
      Waldo - juni 8, 2015

      Beste XM, een gezicht geven aan het emotionele misbruik kan zeker helpen om deze ellende beter bespreekbaar te maken. Mijn maag draait letterlijk om van alle verhalen die ik hier lees. Nergens hulp te vinden voor slachtoffers en daar mag wat mij betreft verandering in komen.

      W

      Reply
      Tinkerbel - augustus 20, 2016

      Mijn verhaal kun je lezen bij:
      lijdt jij aan narcistische slachtoffersyndroom.
      en dat verhaal heeft ook een gezicht gekregen…
      zelf was ik al bezig met voor en na foto`s.
      de blik in je ogen kun je de 1000 yard stare noemen
      je hebt teveel gezien,te veel meegemaakt
      je hebt samengeleefd met een levensgevaarlijk persoon
      die blik kun je dan het beste omschrijven als:ontnomen ziel.
      want je bent jezelf kwijtgeraakt.
      leven onder constante angst tekent je voor de rest van je leven,hoe duur je pot met creme ook is,en wat de tekst op die pot ook beweerd en beloven,narcisme laat sporen na,het heeft mij in 10 mnd tijd 20 jaar ouder gemaakt.

      Reply
    An - februari 24, 2015

    Hoi ik ben een vrouw…heb hier nog niks neergeschreven omdat ik dan morgen nog bezig ben…ik ben een vrouw en heb al 3j een relatie met een narcist en kan het niet meer aan…ben op…maar heb het toch moeilijk bij hem weg te gaan en zou ook graag eens praten met mensen met dezelfde problemen want heb echt hulp en raad nodig groetjes

    Reply
      Julia - maart 12, 2015

      Hoi An, ik wil graag met je in contact komen, ik zit ook nog in de relatie, weet dat ik eigenlijk weg moet daar, maar het is zo moeilijk, juist omdat hij soms zo lief, aardig en leuk is, maar als hij kwaad is ontploft ie, hoe vaak hij het wel niet heeft uitgemaakt en dan is het weer aan, constant aantrekken en afstoten, zelf even krabben om mijn rug is te veel, dan zegt ie gewoon “heb ik geen zin in”…als het minder gaat boekt hij een reisje en dan is het weer even leuk, hij kan intens gemeen zijn, zegt dat ik ziek in mn hoofd ben dat ik naar een psycholoog of psychiater moet, ik ben jaloers en wantrouwend maar hij voedt het ook alleen maar, zegt als ik vraag of hij mij trouw is/blijft doodleuk “garantie tot aan de deur”… of voor jou een vraag voor mij een weet….iedereen loopt met hem weg…hij doet alles voor iedereen, is charmant, grappig en ziet er in mijn ogen goed uit… en toch als hij zn goede bui heeft denk ik werkelijk “is hij echt zo?”

      Reply
      Julia - maart 13, 2015

      Hoi An,
      Ik zou graag met je in contact willen komen, ik zit ook in een relatie met een narcist (al kan ik het moeilijk geloven dat hij echt zo is en twijfel ik nog steeds aan mijzelf. Ik kan je hele boekwerken vertellen. De negeerbehandelingen, het intens gemene gedrag, het continu uitmaken en dan weer opnieuw de relatie starten, je tergen, als het slecht gaat je “verrassen” met een reisje, weekendje weg of etentje dat je gaat denken zou het toch nog goedkomen….

      Reply
    lotte hendriks - februari 11, 2015

    Hallo allemaal, even voorstellen: Ik ben Lotte, 47, met een narcistische ex. Ik lees en schrijf op meerdere sites over het onderwerp narcisme en de geestelijke gevolgen. Zachtjesaan begint een besef te komen dat we misschien kunnen gaan samenwerken om meer bekendheid en misschien ook wel lotgenotencontact. Dat laatste kan en wil ik wel realiseren, ik heb hier veel ervaring mee als vrijwilliger in de GGZ. Dus als er belangstelling is, wil ik mijn schouders daar wel onder zetten.

    Reply
      M - februari 25, 2015

      Hoi Lotte,

      Wat een goed initiatief. Misschien kunnen we samenwerken: ik ben fotografe en wil graag een serie portretten maken van mede-slachtoffers om een gezicht te geven aan het emotionele misbruik. Ik denk dat dit van een groot belang is om meer bekendheid hieraan te geven, omdat er teveel slachtoffers in het duister tasten en we ze met verhalen van anderen wellicht kunnen helpen.

      XM

      Reply
      Al - mei 6, 2015

      Mijn steun heb je! Dit is echt superonderschat, dit sloopt een mens.

      Reply
      Gerda - november 5, 2016

      Beste Lotte, zie mijn reactie van vandaag (5 november 2016). Had jou reactie nog niet gelezen. Graag verneem ik van je of er al mogelijkheden zijn gecreëerd om een lotgenoten groep te starten. Er schijnt hiervoor veel behoefte te zijn en het zou ideaal zijn als dit landelijk zou kunnen.. Deze vorm van mishandeling krijgt weinig tot geen aandacht terwijl het serieuze psychische en lichamelijke problemen met zich meebrengt. Hoop van je te mogen horen

      Reply
    Robert - november 27, 2014

    Hallo lotgenoten,

    Aan de reacties te lezen schijnen Narcisten vaak mannen te zijn. Niet in mijn geval…
    Ik ben al 20 jaar getrouwd met een Narcistische vrouw. Hier ben ik eigenlijk pas vorig jaar achter gekomen, dat wil zeggen: dat “Narcisme” de term hiervoor is.

    Ik herken zoveel dingen dat het bijna eng is…
    – Geen respect voor anderen en hun mening
    – Autoritair naar de kinderen toe
    – Geen liefde (en intimiteit) kunnen geven
    – Alles moet gericht zijn op haar
    etc etc

    Ik heb al die tijd in de veronderstelling geleefd dat het aan mij lag; Ik ben een zachtaardig persoon die het anderen graag naar de zin maakt.
    Een paar jaar terug ben ik echter met een een andere vrouw “in aanraking” gekomen en voelde toen dingen die al al heel lang niet gevoeld had… Zij was ook getrouwd dus hebben we er op een gegeven moment een punt achter gezet.

    Nu zou ik niets liever doen dan bij haar weggaan maar door de (financiele) situatie waar wij in zitten is dit nagenoeg onmogelijk.
    Ik heb een eigen zaak, zij werkt niet en heeft ook nog eens lichamelijke problemen.

    Dit geeft mij het gevoel dat ik niets anders kan dan blijven…

    Als ik dit ga doen zal ik het goed moeten voorbereiden…

    Iemand tips?

    Reply
      paul - juni 24, 2015

      Hallo Robert

      Ik ben Paul een man van 44 jaar en mijn ex is ook een narcist. Ik ben hier eigenlijk net achter gekomen. Er waren al wat tekenen aan de wand maar ik deed ze eerst af als incidenten. De ruzies, vernederingen en het schuldgevoel aanpraten werden steeds frequenter. Ook zei ze dat ik therapie nodig had omdat ik psychisch niet in orde zou zijn. Het verstoren van mijn sociale netwerk is ook een manipulatie van haar om mij mijn vrienden te willen ontnemen. Ik heb een ander slot op de deur laten zetten en een ander telefoon nummer genomen. Ze heeft me totaal berooid achtergelaten in de chaos die zij gecreeerd heeft! Nu zit ik nog angstvallig te wachten op represailles van haar kant maar ik laat haar op geen enkele manier weer toegang of vat op mij proberen te krijgen…Ze heeft MS en maakt ook misbruik van dit feit in de ergste gevallen. Ik weet niet meer wat ik van haar geloven moet. In ieder geval kies ik voor mezelf en trap die bitch mijn leven uit! Ze laat me geen keus!

      Reply
        Robert - juni 25, 2015

        Paul,
        Bedankt voor je reactie. Je geeft mij de bevestiging dat ik niet gek ben en het niet aan mij ligt.
        Ik heb eigenlijk niet veel mensen om mij heen waarmee ik hierover kan praten. Als ik een afspraak met vrienden maak weet zij mij altijd weer een schuldgevoel aan te praten zodat ik niet meer ga. Zelfs mijn ouders wil zij liever niet bij ons in huis hebben. Ik heb al gezegd dat zij mij hier enorm mee kwetst maar het is net alsof dit haar bedoeling is.
        Zelf ligt zij hele dagen op de bank en het enige wat ze nog doet is commentaar leveren op andere mensen terwijl ze zelf niets uitvoert. Gek wordt ik van die negatieve houding…
        Goed, ze heeft lichamelijke beperkingen, maar dat betekend niet dat je de bank niet meer af hoeft te komen en iedereen te kwetsen om je heen, inclusief de kinderen…

        Reply
    Andrea - oktober 24, 2014

    Wat herkenbaar dit! Heb 1,5 jaar in een relatie gezeten met een narcistist. Ik wist nooit precies wat het inhield, maar ging al vrij snel in de relatie zoeken op internet en kwam hierbij uit.
    Meerdere malen ging hij vreemd, vind zichzelf de beste partner ooit en kon zo mooi praten, hij hield van me, was verliefd, maar dat gevoel had ik nooit echt, toch kon ik niet bij hem weggaan. Steeds was het uit, en weer aan, op een bepaalde manier kon ik niet zonder zijn “foute aandacht”. Hij heeft me mishandeld, geslagen, bedreigd,familie bedreigd enz, ik heb op een gegeven moment aangifte gedaan en deze later ingetrokken, omdat ik toch steeds geloofde in een verandering, maar dit is natuurlijk nooit gebeurd. Hij geloofde zo heilig in zijn eigen leugens, al had ik bewijzen voor me, het was nooit waar. Soms dacht ik dat ik gek werd! Ik mocht nooit uitgaan met vriendinnen, als ik met mijn zusje was dacht hij al dat ik vreemdging, maar ben die 1,5 jaar zo trouw als een hond geweest. Hij ging wel uit, het liefst zonder mij, ik snap wel waarom natuurlijk. Hij heeft altijd contact gehouden met andere meiden, in het begin checkte ik zijn telefoon wekelijks en vond altijd ontzettend veel, later ben ik ermee gestopt omdat ik de relatie niet wilde kwijtraken. Ik ben veel vrienden kwijtgeraakt door deze relatie en niemand in mijn familie of vriendenkring was het met de relatie eens, hij was thuis niet welkom, wat ik goed begrijp. Meerdere malen maakte ik het uit, maar dat duurde nooit lang, ik trapte keer op keer in zijn liefdevolle praatjes. Mijn redding was dat hij iemand tegen kwam die hij leuk vond en er dus zelf mee wilde stoppen, de vraag is voor hoelang, maar ondertussen heb ik hem overal geblokt en verwijderd. Ik leerde hem kennen 3 maanden nadat mijn moeder was overleden, ik had al slechte verhalen over hem gehoord maar ik denk dat ik een soort vervanging zocht voor mijn moeders liefde, het gat wilde opvullen, ook al was dat met foute aandacht. Ik ben in 1,5 jaar tijd mezelf totaal verloren, heb me helemaal moeten veranderen voor hem, nu moet ik mezelf terug gaan zoeken en proberen te genieten van het leven. Ik vind het nog steeds ontzettend moeilijk, ik voel me eenzaam, alleen, en gebruikt.

    Reply
      Sandra - december 2, 2014

      Wat een vervelend verhaal. Wat je zegt over geloven in verandering maar dat is altijd tevergeefs.

      Ook die verslaving aan aandacht, al is het negatief ken ik heel goed. Helaas heb ik niet zelf voor die partner gekozen, ik koos voor mijn partner en kreeg zijn moeder erbij.

      Altijd krijg ik aandacht, helaas nooit positief. Of ik ben egoístisch als ik zelf ook iets voor mezelf koop, of ik ben jaloers als ik boos ben dat hij alweer onder het eten naar haar toe moet, of ik ben een dief als zij iets kwijt is of ik ben een leugenaar als ik een verhaal vertel en het volgens haar niet kan of haar mening niet is.

      Geloven in mijn kunnen zal zij ook nooit, al zal ik alle diploma’s die ik heb onder haar neus wrijven dan nog blijft ze ontkennen, gewoon niet WILLEN zien of geloven. Zij en haar dochter zijn en blijven beter dan ik en ik ben en blijf een dom geval in hun ogen.

      Jaaaaren heb ik me druk lopen maken, op lopen winden en druk doen met me aanpassen om maar een klein beetje respect of liefde terug te krijgen maar hoe meer ik dit deed hoe erger het werd. Uiteindelijk kregen zij en haar dochters het bijna voor elkaar. We gingen bijna scheiden en zij vierden uiteraard bijna een feestje maar tot hun grootste ergernis is het tussen mijn man en ik weer goedgekomen…en zouden hun niet meer tussen ons in komen.

      Hij heeft woord gehouden, hij beschermd mij nu meer en houdt zijn ogen meer open. Voor mij is die negatieve aandacht fijner dan die stiltebehandeling.

      Al met al is het nu de hoogste tijd dat ik de stiltebehandeling bij hun ga toepassen. Al is het moeilijk nu mijn (lieve schoonvader) in het verpleeghuis ligt. Die was ook altijd de dupe. Voor hem offer ik me nu op, maar voel me al jaren een succesvol acteur, ben mezelf allang niet meer. Maar doodvermoeiend is het wel.

      Sterkte ermee.

      Reply
      Hallo Andrea - mei 4, 2015

      Ik zou heel graag met jou willen praten is dat mogelijk?

      Reply
      Al - mei 6, 2015

      Andrea ik heb exact tzelfde wat jij hebt meegemaakt, graag zou ik comtact hebben met een van jullie. Mn email is beekowitz@hotmail.com

      Reply
    anoniem - september 17, 2014

    O wat herken ik dingen. Die van mij wil iedere dag sex , zo niet dan heb ik ruzie. Dit alles probeerde hij zo te verpakken dat hij het mooi praat, komt omdat ik zo lekker ben, hij me zo nodig heeft, zo verliefd is etc. Verder op slinkse wijze stoken tussen mij en mijn vrienden. Na elk uitje dat ik heb heb ik daarna ruzie. Controleerd mij in alles. Boos om de kleinste dingen vooral als hij denkt dat hij niet genoeg aandacht krijgt. Plaats mij sky high op een voetstuk maar wanneer boos krijg ik de grofste beledigingen. Geprobeerd het te beëindigen maar is me niet gelukt door zijn grote smeekbede. Echter heeft hij mijal tig keer gedumpt, meestal voor een halve dag, met de opmerkingen dat het nu echt echt is

    Reply
    happy_again - september 11, 2014

    Nou, wat ben ik blij dat ik eindelijk van die lastpost af ben, na bijna 3 jaar, waarvan ik in het begin al zei dat hij zich heiliger voordeed dan hij was( en hij maar ontkennen natuurlijk) .Ik dacht dus echt dat ik het groot lot uit de loterij had gewonnen, maar manipuleren, liegen, hij vond zichzelf god en goed voor deze wereld want hij stond toch voor iedereen klaar?Vooral voor zijn moeder, dat arm schaap(van hetzelfde laken een pak, dus ik kan het hem niet eens kwalijk nemen, de jong weet niet beter).Mij afkraken, niks was goed, mijn huis niet, mijn auto niet, mijn collega’s waren debielen, mijn dokter, tandarts, kinderen , ik kon mij niet kleden volgens hem, meneer houdt van plooienrokken, communiekanten complex noemde ik het, maagdelijk wit enz.Zijn exen die gestoord waren, ik dus ook, ik had dringend hulp nodig en het ergste van al…….ik begon het te geloven, volgens hem had ik bindingsangst, verlatingsangst (had ik als kind) borderline, rare gedachtengang en ik zag dingen die er niet waren….volgens hem, ik was achterdochtig, ja hallo hij maakte mij zo, altijd alles verdraaien, eerst iets zeggen daarna ontkennen dit gezegd te hebben en zo kan ik nog uren doorgaan. Na 3 keer de relatie verbroken te hebben, kan ik na deze keer echt zeggen, het is voorbij, ik lach weer, ik ga weer dansen, ben koffie gaan drinken met een oude vriend van mij en ………ik moet de eerste traan nog laten, omdat hij waarschijnlijk ook dit weer gaat lezen, want raar maar waar, als ik op een site iets vertel, heeft hij het gezien en reageert dan ook………….maar dat is toeval volgens hem 🙂 dus bij deze ex…………het ga je goed, I’m happy again :-))))))))))))) en voor de vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten, ga er bij weg, er lopen vele betere rond oftewel, beter gelukkig alleen dan ongelukkig samen .

    Ik had geen energie meer, werd lastig, woede aanvallen, angsten en paniek, maar dat is voorbij, mensen zien het ook aan mij, die nog nooit tegen mij gesproken hebben, komen nu op mij af, dus ik moet toch wel iets positiefs uitstralen, terwijl ik volgens hem zwartgallig en negatief was, alles wat hij zelf was kopieerde hij naar mij, ik was altijd een vrouw die lachte tegen het leven, maar de voorbije 2,5 jaar niet meer……….die is weer terug en alles beter dan leven met zo’n psychopaat want dat zijn ze, met dank aan jan storms, lees het boek’destructieve relatie’s op de schop” en alle puzzelstukjes vallen samen.

    Reply
    Christina - augustus 9, 2014

    Hai,

    Wat eng om te lezen dat ik er echt mee te maken heb gehad. Gelukkig niet in agressieve vorm maar wel manipuleren. Ik heb op andere sites de punten gelezen die overeenkomen, nou 9 van de 10 punten kwamen overeen. Vooral: emotieloos, negeren, alleen geïnteresseerd zijn in zichzelf, sex wanneer hij wil, liegen en bedriegen. Ik heb hem onbewust tegen gewerkt. In de relatie (van 2 jaar, niet samenwonend-wilde hij pertinent niet- maar altijd bij mij in huis zijn) wist ik niks van narcisme. Nu is het 2 weken uit en weet er alles van.

    Mijn narcis, geliefd in het dorp en de plaatselijke kroeg. Is altijd gezellig bij binnenkomst etc, is 2 maanden geleden contact aan het leggen met een vrouw, die we samen met onze vriendengroep, waren tegengekomen. Kreeg meteen een onderbuik gevoel. Heb het scherp in de gaten gehouden, en ja hoor … het appen begon. Ook tijdens onze vakantie dit jaar. Ik heb na de vakantie wel 10 keer gevraagd in allerlei emotionele uitingen om dr mee te stoppen. Hij zei gewoon NEE. Want het was alleen maar vriendschappelijk. Appjes gingen nergens over volgens hem. Ik zei: dan wil ik ze zien, weer het antwoord: NEE, waarom. Hij is door zijn werk de hele week weg, dus hij kan doen wat hij wil. Tot het weekend 2 weken geleden, ze appte weer… ik ben uit mijn vel gesprongen en hem naar zijn eigen huis gestuurd.

    In de week die volgde heb ik telefonisch aangegeven een time out te willen. Hij heeft donderdagavond zijn spullen opgehaald. We hebben 10 min gesproken, geen enkele poging wordt gedaan om de situatie te keren, daarentegen heeft ie een half uur stil boor zich uitgekeken en op de grond gelegen om te knuffelen met mijn hond. Ik was flebbergested.

    Ik heb dit nog nooit meegemaakt. In het dorp heeft ie vervolgens gemeld dat het uit is en dat ie eruit getrapt is, maar dat het wel weer goedkomt. Hij appt nog wel naar mij en ik beantwoord ze ook. Maar zie nu door jullie dat dat niet goed is om te doen.

    Ook heb ik de afgelopen 2 weken verschillende emotionele stemmingen. De ene keer zie ik alleen maar de mooie dingen die we hadden en beleeft hebben. De andere keer ben ik zoooo boos dan weer teleurgesteld en ongeloof. Ik heb gelukkig veel vrienden (die hij niet moest maar ik ze nooit heb laten vallen voor hem) die mij helpen door te luisteren en te adviseren. Ik heb 2 engeltjes op mijn schouder. De een zegt kappen en heel hard weglopen. De andere is mijn emotionele engel. Ik word verscheurd door die gekke gevoelens die ik nog nooit heb meegemaakt.

    Hoe moet ik acteren ? Hoe lang duurt het voordat ik geen gevoelens meer heb voor die gek ?

    Reply
      happy_again - september 11, 2014

      Ik hoop voor jou, dat je toch geen gevoelens meer hebt voor zo iemand, dat psychopaten, maar ik weet wat je bedoelt….heb dit ook lang gehad en steeds maar denken dat het aan mij lag, dat ik nog te weinig geduld met hem had, dat ik degene was die ruzie zocht, maar nee, hij lokte het uit en net zolang tot ik reageerde en hij weer kon zeggen, dat ik kuren had en niet leefbaar was, dus totaal geen contact meer nemen, ander nummer nemen , heb ik ook gedaan, veel succes

      Reply
        Christina - september 14, 2014

        Hai happy-again,
        Ik heb doorgezet en geluisterd naar het ene engeltje die zei: kappen. Het is nu 7 weken geleden en het gaat steeds brter.

        Reply
    Kli - mei 8, 2014

    Ik heb nu een jaar geleden een narcist ontmaskerd waarmee ik eerst een vriendschappelijke en later een soort van relatie mee heb gehad. Doordat ik haar ontmaskerd heb heeft zij er alles aan gedaan om mijn leven tot een hel te maken. Ik heb er nog elke dag last van. Het is vreselijk uit de hand gelopen met aangiftes, vernielingen en bedreigingen. Vrienden raden me aan om naar een psycholoog te gaan. Ik zelf weet niet of dit mijn onbeantwoorde vragen beantwoordt.

    Reply
      Andrea - mei 22, 2014

      Als je het niet doet zul je het helemaal niet weten!
      Misschien doet het je enorm goed en lucht het je op, een psycholoog staat van je af en kun je alles vertellen en vragen…

      Reply
    anna - mei 4, 2014

    mijn moeder is een narcist. Maar dan in de vorm die heel eng is. Ze komt over als een zeer lief kwetsbaar vrouwtje. Ze is ook klein haast kinderlijk en zeer afhankelijk. Tot dat je niet meer mee gaat in haar wereld dan wordt het een duivelin. Ze manipuleert me nu al 43 jaar en ik lees jullie verhalen en weet verstandelijk dat ik er een punt achter moet zetten. Maar ze heeft me zo geïndoctrineerd , ze weet zo de me te raken dat ik me continue schuldig voel. Het wordt me te veel ik sta er mee op en ga ermee naar bed. Voor de zoveelste keer probeert ze me weer in de tang te nemen door van alles te verzinnen qua ziekte , ze doet alsof ze de ernstigste ziektes heeft en pijnen . Al vanaf dat ik een klein kind ben dreigt ze met zelfmoord en wil ze dat ik voor haar zorg. Ik ga er steeds afstandelijker mee om maar dat maakt alleen dat ze nog dwingerder wordt. Mag ik asjeblieft even bij je huilen , mijn nekharen gaan overeind staan waarom gil ik niet dat ze op moet houden. Ze stalkt mijn kinderen vertelt hun dat ze bang is voor hun vader , werkelijk de liefste man van de wereld die al heel veel van haar gepikt heeft uit loyaliteit voor mij. Mijn leven lang heeft ze me voorgehouden dat ik haar huwelijk kon redden , ik kon mijn vader veranderen , hij was volgens haar een grote alcoholist , ik vraag me nu weleens af hoe erg dit daadwerkelijk was. Ze gunt me niets, ik kreeg ooit mooie kleding van iemand , maar zij wilde dit graag hebben in plaats van blij te zijn voor mij liet ze de kleding vermaken zij wist wel iemand die dit goed kon , de kleding was vermaakt naar haar maat en zo kan ik wel 1000 dingen opnoemen. Maar altijd weer wist ze het zo te draaien dat ik me ongemakkelijk voelde en haast schuldig. Nu is ze op een punt dat ze haast niemand meer heeft en haar gedrag wordt steeds extremer maar ik weet er ook niet meer mee om te gaan wordt er gek van . Mijn psychologe maakt me attent dat ze waarschijnlijk narcistisch is herken wel veel op deze site .

    Reply
    dochter van hem - februari 14, 2014

    Hallo,

    Ik weet nog maar ong. Een half jaar dat men vader deze stoornis heeft. Het is mijn psychiater die me dat zei. Heb zelf ook psychische problemen, daarom dat ik hulp heb gezocht. Vroegere thuissituatie was het meeste van de tijd heel erg gespannen. Men vader had ook een alcoholverslaving. Dit eindigde dan vaak in plotselinge ruzie en roepen, vooral tegen men moeder. Wij gingen dan meestal naar onze kamer en hoorde de felle ruzies. Heb dikwijls geweend omdat ik toch wel angstig was. Tijdens het eten was de sfeer ook vaak gespannen. Kon meestal niet goed eten. omdat ik het gevoel had niet te kunnen slikken. Als hij dan is later at, voelde ik me beter om samen met men moeder en broer te eten. Dat vond ik aangenaam en gezellig. Hij kon zomaar op een moment heel erg boos worden, geheel onverwachts, dat waren meestal bange momenten. Zo waren we ook altijd voorbereid dat dit kon gebeuren. Als hij lachte waren we opgelucht en konden we gewoon verder spelen. Gewoon aan zijn gelaatsuitdrukking wisten we aan wat we ons konden verwachten. Mijn broer kon weinig goeds doen, hij was dikwijls boos op men broer, ook al deed hij zen best. Ik ben de jongste, ik heb ook wel ruzie gehad maar op men broer had hij altijd wel iets aan op te merken. Men moeder was een sterke vrouw, maar heb dikwijls de tranen over haar gezicht zien rollen, wel als hij het niet zag. Ik probeerde haar dan te troosten, ik vond dit pijnlijk om te zien. Zij deed het huishouden en buiten. En als men vader zin had deed hij ook wel dingen. Wanneer het hem uitkwam. Men moeder is op jonge leeftijd onverwachts overleden. Het was voor ons allemaal een enorme klap. Het is al vele jaren geleden maar de pijn blijft. Men vader die was niet gewoon om iets in het huishouden te doen dus deed dit dan ook niet. Ik nam dan het initiatief, kreeg wel soms hulp en raad van men oudere zus. Ik moest opeens eten gaan maken en dergelijke. Ik verwaarloosde men studies dan ook. We hadden allemaal een groot verdriet te verwerken. Men vader was ook kapot van verdriet en deed niks. Als we allemaal het huis uit waren kon hij niet anders als voor zichzelf zorgen, tot een aantal jaren geleden. Zen lichaam lijdt onder het jarenlange overmatige drankgebruik. Hij is hulpbehoevend en wil geen hulp van buitenaf. Hij heeft problemen in benen, maar persoonlijk denk ik wel dat hij toch nog wel dingen kan doen. Hij laat alles aan ons over. Heb een hele tijd wekelijks voor hem gezorgd tot ik er zelf helemaal aan onderdoor ging. Ben dan een paar maanden niet meer naar hem gegaan. Het was een opluchting, want een gewoon bezoekje zat er niet in. Hij wist altijd wel iets dat ik voor hem kon doen. Nu ben ik gisteren op bezoek geweest en had voorgesteld om terug wat taken te doen. Dom van mij, want ik weet dat hij men arm gaat nemen als ik men hand geef bij manier van spreken. Ik wil er niet terug aan onderdoor gaan. Maar dat lijkt hem niets te schelen. Had al eens iets voorgesteld, en kreeg dan als antwoordt:”als dat al teveel is”. Terwijl ik zen was deed, boodschappen deed, enz….. dit was blijkbaar niet genoeg. Ik wil gerust wat dingen voor hem doen, maar hulp van thuishulp of zo zou f’ijn zijn. Maar hij wil dit absoluut niet. Ik weet eerlijk gesegd niet wat ik moet doen. Zijn wil is wet, zo komt het echt over. Ik zie hem graag, het blijft men vader maar er mogen wel toegevingen komen langs zijn kant. Ben blij dat ik men verhaal kwijt kon. Het mag toch niet ten koste van onze gezondheid.

    Reply
    Anoniem - februari 10, 2014

    Na 28 jaar huwelijk had ik de moed te gaan scheiden. Ik had toen nog geen flauw benul van het feit dat ik met een narcist was getrouwd. Ik dacht, de kinderen zijn nu volwassen, zij snappen het misschien dat ik niet gelukkig ben. Nee dus, de kinderen waren intens verdrietig. We hadden toch nooit echt ruzie? Nee, want ik hield altijd de schone schijn op en hield mijn mond wel of had seks. Dan was hij wel aardig op zijn manier. Ik was nog een schim van mezelf … alles was mijn schuld, ik deed altijd alles fout, vrienden of familie van mij deugden niet. Hij kon mij dagen negeren als ik bv iets fout had gezegd of kritisch was geweest. Echt, geen woord sprak hij dan tegen me en het ging vaak om helemaal niks, omdat het eten niet smaakte of zo. Alleen met seks kon ik dat weer goedmaken en dat deed ik dan voor mijn kinderen, dan was hij weer aardig tegen ze. Als ik tijdens het eten bv praatte met de kinderen over gevoelens of zo, deed hij zijn handen over zijn oren. Hij wilde het niet horen. Zo oneindig veel dingen meegemaakt. Teveel om op te schrijven. Na 1 jaar gescheiden te zijn zocht hij weer contact en hij was lief!!!!! Echt veranderd dacht ik. En toen … na 3 jaar zijn we hertrouwd. Ik was zo gelukkig, dacht dat de scheiding hem had laten inzien dat hij moest en kon veranderen. En de kinderen huilden van geluk! Hun ouders weer samen. Dat is nu 7 jaar geleden en hij is weer net zo erg als vroeger en ik weer een schim van mezelf. En weer dacht ik dat het door mijzelf kwam, ik was niet goed genoeg, hield te weinig rekening met zijn gevoelens etc. Ik was een egoist dacht ik maar ….. Nu 4 jaar geleden is onze oudste zoon overleden aan een hersentumor. Ik beloofde hem op zijn sterfbed dat ik altijd bij zijn vader zou blijven. Ik wilde dat mijn zoon rustig kon sterven. Vorig jaar las ik heel toevallig een artikel over narcisme en op alle punten klopte het. Ik was compleet in shock. Ik ben radeloos nu, weet niet meer wat te doen. Niemand in mijn omgeving snapt het, hij is toch charmant en aardig? Ze hebben geen flauw idee. Ik zit hier nu echt radeloos achter mijn laptop. Ongelooflijk dat ik er met open ogen ingetuind ben. Ik heb het mijn overleden zoon beloofd te blijven.

    Reply
      eva - februari 28, 2014

      blijf bij je eigen gevoel, je zoon wilde beslist niet dat jij zo zou weg kwijnen. Je hebt dat stukje noit laten zien.
      Je belofte aaan je zoon zegt ook veel over jou. Alsof het geluk afhangt van ouders die kosten wat het kost samen blijven! Niet allen de narcisten zijn schuldig aan de foute relatie, het zijn ook de slachtooffers, Er zijn er echt twee nodig voor deze foute relaties, beiden zijn ze ziek, Jij mag je grenzen aangeven, jij alleen kunt de relatie stoppen. Zolang je blijft dansen naar de pijpen van de ander stopt het nooit Ook zelfs de ruzies agv manipulaties horen hierbij. Narcisten zoeken vaak relatief lieve, volgzame figuren die hun eigen grenzen niet of nauwelijks kennen, een slecht zelfbeeld hebben en best verguld zijn met de aandacht van de ander maar zodra de aandacht voor de ander niet deugt (in zijn ogen) worden we afgewezen/dood gezwegen, schuldig bevonden etc. Zowle de negatieve als de positieve aandacht heeft de narcist nodig maar wij als slachtoffers doen hetzelfde. We raken veslaafd aan deze negatieve spiraal. Addiction kan alleen stoppen door: cold turkey!! Dus alles stoppen. Kinderen zien ook vaak de ruzies in dit soort relaties en kunnen het niet vatten. Ik heb het allemaal zelf ook meegemaakt.Lees het monsterverbond van Carolien Rootvoets en je zult versteld staan!

      Veel sterkte, gr

      Eva

      Reply
    Lijdt Jij Aan Narcistisch Slachtoffer Syndroom? | Narcistische Persoonlijkheidsstoornis - januari 29, 2014

    […] mensen die slachtoffer zijn van een narcist, vragen zich vaak af hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen. In het begin van de relatie met […]

    Reply
    Thea - januari 21, 2014

    Ik kwam mijn moeder tegen vanmiddag na maanden geen contact, ze liep door en begon achter mij allerlei verwensingen te slissen. Ben daaar al de hele dag mee bezig.

    Reply
      cindy - januari 22, 2014

      Beste Thea,
      Als je wilt kun je mij mailen, mijn moeder heeft ook nps.
      mvg
      Cindy
      e.burger6@telfort.nl

      Reply
      admin - januari 22, 2014

      Beste Thea,

      ik kan me helemaal voorstellen dat je daar al de hele dag mee bezig bent. Zeker als het je moeder betreft. Mijn eigen moeder had totaal geen contact meer met haar ouders, zelf verbroken na vele malen proberen. Is een vreselijke situatie! Hoe gaat het nu met je?

      Reply
    Sol - december 29, 2013

    Ik wil jullie graag vragen wat ik moet doen want ik ben zelf het spoor bijster. Na een spoor van vernieling, vreemdgaan, psychologische spelletjes, verdraaien van feiten en letterlijk en figuurlijk te zijn leeggezogen van alles wat ik bezit, emotioneel fysiek en matrieel moet ik onder ogen zien dat hij een narcist is. Ik wil zo snel mogelijk van hem af maar er is een probleem dat me tegenhoudt. Ik heb hem €10.000 geleend omdat hij zo diep in de schulden zit. Ik weet dat hij het me niet nu kan betalen hij heeft nog €40.000 schuld, maar ik wil het wel terug. Mijn allerlaatste spaarcent heeft hij, ik kan toch niet accepteren dat hij daar ook mee weg komt. Ik ben bang dat als ik het contact verbreek ik het nooit meer terug zie. Help me ajb, wat moet ik doen?

    Reply
    sunshine - december 29, 2013

    ik ben wel heel erg geïnteresseerd in hulp! hoe blijf je uit de ban van de narcist.vind t vreselijk moeilijk.na 5 jaar en al 6 x der uitgegooid neem ik hem steeds weer terug. dit was nu de laatste x, nu een leeg gevoel.energie is standje nul.hij heeft me helemaal opgeslokt.maar het is klaar nu! wie heeft er tips!!

    Reply
    bloem - december 29, 2013

    Ik vrees dat mijn vriend ook een narcist is als ik alles zo eens lees … het drama sinds verleden week is te groot om nog te kunnen verwerken… ik realiseer me na al jullie verhalen, dat ik hulp nodig heb, want ik ben echt geheel alleen en heb niemand om op te steunen… morgen maar proberen hulp te vinden… allemaal heel veel sterkte met het vele leed..

    Reply
    Cindy - december 29, 2013

    Beste Patricia,
    Ik denk dat het niet alleen de mensen zijn die met een partner of ex partner tegen die hulpvaardig aanlopen maar dat er ook veel mensen zijn die 1 of beidde ouders hadden/ hebben met deze stoornis die tegen dezelfde hulpvaardig aanlopen.
    Ook deze mensen ondervinden iedere dag problemen door dat ze zolang hebben geleefd met iemand die dit heeft.
    Groetjes Cindy

    Reply
    Patricia - december 27, 2013

    Wie is er geinteresseerd in het opzetten van een praatgroep met lotgenoten? ” Een partner of ex-partner die een narcist is / was”. Uit de ovenstaande reakties loopt lijkbaar iedereen tegen deze hulpvraag aan.

    Groet,

    Patricia

    Reply
      nancy - januari 15, 2014

      Beste,

      Ik zou wel graag eens een gesprek hebben met mensen die hebben samen geleefd met een alcoholist/narcist , ik heb een groot vermoeden dat ik ook met een narcist een aan/uit relatie heb .
      mvg Nancy

      Reply
        admin - januari 17, 2014

        Misschien dat één van onze andere lezers ervaring heeft met een alcoholist/narcist. Een narcist heb ik zelf ook ervaring mee, alleen niet in combinatie met alcohol. Er zijn hier meerdere leden die contact met elkaar hebben gezocht, lees de berichten maar eens terug.

        Reply
          Noella - januari 17, 2014

          Hallo, ik ben 5 jaar samen met een narcist-alcoholist. Ik ben zelfs 2 jaar getrouwd met hem. De problemen zijn komen bovendrijven een maand nadat we getrouwd waren… Ik wil zeker mijn verhaal doen, maar vandaag heb ik even de tijd niet… Ikzelf ben maar een week geleden geconfronteerd met het begrip “narcisme” en ik moet zeggen dat echt 99 % van de omschrijvingen overeenkomt met mijn man… Ik ben op het begrip terecht gekomen door te googlen “iemand die geen liefde kan geven”… Het lezen van deze sites en andere sites hierover maken mij ergens bang, maar ook ergens blij… Het is zo typisch! Ik kreeg altijd van alles de schuld en ik begon er ook aan te twijfelen of ik wel de normale ben…

          Reply
        Cindy - januari 17, 2014

        Beste Nancy
        Mijn moeder is een narcist/alcoholist en mij vader alcoholist.
        Als je wilt kun je contact met mij opnemen.
        Mijn email is e.burger6@telfort.nl.
        Groetjes
        Cindy

        Reply
      anoniem - september 17, 2014

      Beste Patricia,
      Je bericht is weliswaar van vorig jaar, maar ik ben benieuwd of zo’n praatgroep inmiddels is opgericht.
      Groet,
      anoniem

      Reply
      Al - mei 6, 2015

      praatgroep vind ik echt een superidee! . Mn email is beekowitz@hotmail.com

      Reply
    cindy - december 24, 2013

    Hallo allemaal,
    Mijn moeder is een narcist daar ben ik nu pas achter gekomen door het lezen van vele site`s.
    Ik ben nu 31 jaar en woon al vanaf mijn 17de niet meer thuis.
    In mijn jeugd heb ik veel voor mijn kiezen gekregen omdat mijn moeder volgens mijn vader “ziek” was en dat we dat wel even thuis zouden oplossen en er rekening gehouden moest worden met haar.
    Wat ik ook deed voor haar en hoe ik ook probeerde de perfecte dochter te zijn tot mijn 17de niets was ooit goed genoeg ze was nooit tevreden.
    Bij alles vertelde ze hoe stom ik was en dat ze wou dat ik nooit geboren was en dat ze me beter weg had kunnen geven.
    Ik voelde me vaak onzichbaar, alleen, klein verdrietig en waardeloos.
    Het werd helemaal erg toen mijn broertje werd geboren hij was haar lieveling en ik was een soort assepoester.
    Ik deed het huishouden bracht mijn broertje naar school zorgde dat mijn vader naar zijn werk kon , moest zelf ook naar school en was dag in dag uit bezig om mijn moeder tevreden te houden (een strijd die ik altijd weer verloor)
    Mijn moeder lag altijd dronken of zo goed als dronken op de bank als ik thuis kwam.(zij is ook alcoholist).
    Ik kon na schooltijd bijna nooit weg omdat mijn moeder niet alleen kon blijven en mijn vader ook in de middag en avond vaak moest werken.
    Koken kon ze zo genaamd niet want ze had geen smaak meer en ze rook ook niets zei ze.
    Mijn vader die bijna altijd aan het werk was en als hij thuis was hem ook flink raakte ging altijd achter mijn moeder staan.
    Als mijn moeder haar zin niet kreeg ging zij schreeuwen janken brullen en dreigde zij dat ze naar haar moeder ging (deze was toen al meer dan tien jaar dood) en wou mijn broertje dan meenemen.
    Ik ben toen op mijn 17de van huis weggelopen omdat ik geestelijk gebroken was ik zag het niet meer zitten en vroeg mij elke dag af waarom ik niet goed genoeg was.
    Ik heb op mijn 15de mijn vriend leren kennen en we zijn nu nog altijd bij elkaar.
    Al hebben mijn ouders er alles aan gedaan om ons uit elkaar te drijven.
    Toen ik het huis uit was richte mijn moeder alle pijlen op mijn broertje alles wat hij voor heen nog mocht, was toen over nu ging zij hem kleineren kwetsen en proberen te sturen in alles wat hij deed.
    Hij moest bijvoorbeeld op voetbal blijven want anders hadden hun niets te doen op zaterdag en ging ze zich vervelen.
    In de jaren dat ik op me zelf woon hebben we verschillende keren contact gehad met mijn ouders maar het liep steeds stuk.
    Mijn moeder was nog altijd dezelfde die alles deed om haar zin te krijgen ook al deed en zei ze dingen die mij erg kwetste en mij met de grond gelijk maakte.
    Mijn broertje is inmiddels 27 en woont sinds eind vorig jaar ook niet meer thuis maar hij ondervind net als ik nog elke dag de gevolgen van mijn “zieke” moeder.
    Sinds afgelopen zondag in weer ieder contact verbroken met mijn ouders dit maal is het stuk gelopen omdat mijn ouders wilden dat mijn man mijn broertje en ik op kerstavond naar hun kwamen en wij met met ons drieeen bij ons thuis wilden blijven omdat we ook al 1ste kerstdag en oud en nieuw bij hun zouden zijn.
    Maar ze konden natuurlijk (en dan vooral mijn moeder) geen nee accepteren.
    Ze begon na 100 keer vragen en 100 keer nee te hebben geoord tegen mij dat ik mijn vader zoveel verdriet deed als we niet kwamen tegen mijn broertje zei ze dat we respectloos waren dat mijn huis niet goed genoeg was dat mijn man niet goed genoeg was en dat hij maar eens realistisch naar het leven moest kijken.
    Natuurlijk was mijn vader niet thuis toen deze telefoongesprekken plaats vonden en was mijn moeder onder invloed van drank.
    Toen mijn vader eenmaal thuis kwam die zaterdagavond was mijn moeder overstuur en kregen wij er de schuld van want wij hadden mijn moeder overstuur gemaakt.
    Afgelopen zondag heb ik dan ook met mijn vader gesproken die zoals altijd achter mijn moeder ging staan en hem verteld dat wij ze nooit meer wilden zien of spreken.
    Lekker zo 2 a 3 dagen voor kerst.
    Jaren lang heb ik mijn afgevraagd waarom ik niet goed genoeg was waarom wat ik ook deed het nooit goed genoeg was, mijn zelfvertrouwen was nul en zelfs in mijn relatie van nu bijna 15 jaar heb ik er last van gehad want als je niet goed genoeg bent voor je eigen ouders waarom voor een ander dan wel?
    Als je eigen ouders niet van je konden houden waarom een ander dan wel?
    Nu na zoveel jaar wees mijn broertje mij op het narcistisch persoonlijkheidsstoornis en ben ik op internet gaan zoeken en lezen en ineens werd mij alles duidelijk.
    Veel van de verhalen van andere slachtoffers leken op die van mij, alles wat beschreven werd als kenmerk en als gevolg van deze stoornis sloegen op ons gezin.
    Eindelijk na al die jaren van waarom had ik nu een antwoord ik kon het een naam geven en het voelde als een bevrijding als een opluchting.
    Echt ik zou aan iedereen aan willen raden die met iemand te maken heeft met deze stoornis ouders of niet neem afstand kies voor jezelf jij bent ook belangrijk en het ligt niet aan jou.
    Deze mensen kun je niet veranderen en zullen je altijd pijn en verdriet doen.
    Je kunt pas jezelf terug vinden en sterk worden als je deze mensen niet meer in je leven hebt, echt ik spreek uit ervaring.
    Ik hoop dat er iemand is die iets heeft aan mijn verhaal.
    En geloof me: MENSEN DIE NIETS AAN JE LEVEN TOEVOEGEN KUN JE BETER UIT JE LEVEN BANNEN!
    Ik wens iedereen fijne kerstdagen en een heel gelukkig nieuwjaar

    Reply
    Jojo - december 22, 2013

    Fantastische site dit. Zo herkenbaar en zo goed beschreven wat narcisme is. Narcisme is BAD NEWS!

    Ook op plazilla staan veel artikelen over narcisme.
    Bekendheid voor narcisme is zo enorm belangrijk.
    Immers zodra je weet dat iemand narcisme heeft, valt alles op zijn plek en moet het makkelijker zijn om van deze persoon los te komen toch? Deze persoon is immers ziek!

    Ik heb mijn narcist gedumpt na zoveel pijn en verdriet. Ik wist niet dat het narcisme was of heette, had er nog nooit van gehoord. Had ik het maar eerder geweten. Maar goed, beter laat dan nooit. Ik stond voortdurend onder invloed van manipulatie, maar het is gelukt. Ik begon stilletjes aan van hem te walgen, steeds een beetje meer, en uiteindelijk finaal afgeknapt! Brr wat een engerd. En inmiddels heeft hij een nieuw slachtoffer. Goed voor mij, jammer voor haar.

    Reply
    rika - december 18, 2013

    De roofbouw op mijzelf,de schade is groot na meer dan 50 jaar (ongezond en grensoverschrijdend tav mijzelf)te hebben geopereerd naar/ en te hebben “gezorgd” voor de vrouw van mijn(inmiddels overleden)vader. In zijn kielzog deed ik hetzelfde als hij(hij “hield” ook van haar…), ik bleef verregaand loyaal door te beantwoordden aan zijn voortdurende appèl dat hij op mij deed; rekening houden met haar! (van haar had hij niets te verwachten…)Hoe naïef zijn mijn vader alsook ik geweest!Gelukkig kan ik goed terug kijken op mijn persoonlijke relatie met hem maar het heeft ons beiden veel gekost!
    Ik heb uiteindelijk de moed gevonden(het is nooit te laat!) haar huisarts en haar kinderen(in het buitenland) in te lichten. Ik kon het niet meer, het hoeft niet meer.
    Eindelijk eindelijk ben ik vrij!

    Ik wens iedereen in een soortgelijke situatie toe NIET alleen te blijven met vragen en moeilijkheden (tav mensen met ernstige narcistische trekken- ook anderszins).
    Zoek hulp, praat, bespreek!! en zoek je eigen weg!!
    Het is een illusie om te denken dat je het bij deze mensen goed kunt doen, het blijft water naar de zee dragen.
    Je hoeft er zelf NIET kapot aan te gaan- neem afstand of neem afscheid!

    Rika

    Reply
    Ingrid - december 15, 2013

    Ja, heeel herkenbaar. Elke narcist is natuurlijk uniek, maar er zijn toch zoveel vergelijkengen! Wat ik bij ‘mijn’ narcist niet heb/had is dat niet loslaten van hém. Ik heb mezelf in de afgelopen 5 jaar ook zó vernederd, was zo aan het einde van mijn latijn en had zó veel grenzen overschreden dat er niets geen respect of achting nog mogelijk wás voor mij van hem. Ws genoeg leeggezogen, dat hij wist dat er niets meer te halen viel. Daarnaast ben ik dus zelf weggegaan. Tja, had ook geen keuze meer: óf er fysiek nog meer aan onder door gaan, nog meer ons kind met al onze heftige ruzies kwellen óf weggaan, het was immers zijn huis (dat ik gevonden, geregeld en qua verbouwing helemaal ontworpen had… jaa, viel óok niet mee om dat los te laten).
    Ik voel de dus dat ik nu moest gaan. Begin dit voorjaar was dat. Ik heb nu nog heel veel verdriet van het feit dat ik me toen zo respectloos heb laten behandelen. gewoon zo zielig. Iemand die zooo graag liefde wil en er alles, veel te veel, voor doet om het te krijgen. En dan nóg krijgt ze het niet…
    Ik denk dat ie me op dei manier ook probeerde weg te krijgen. Veel te laat komen, exen op zijn erf laten rondlopen, blowen voor de neus van mijn kind terwijl ik dat niet wilde etc etc. ws was het allemaal een dikke middelvinger! Om me kwaad te krijgen, waardoor hij weer een goede reden voor zichzelf en anderen had om te denken en zeggen: zie je nou wel wat voor stomme bitch het is……
    Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat mensen echt zo kunnen zijn. Ik niet tenminste. Heb dit van huis uit echt nooit mee gemaakt. Dus het accepteren van het feit dat ik tóch zo’n mens zó dichtbij heb gelaten én tot overmaat van ramp uitgerekend met hem een kind heb gekregen… tja, dat lukt me gewoon nog steeds niet (en let wel, ik ben ondanks dat het juist zo moeilijk is echt helemaal afstand te nemen van deze narcist vanwege die kleine, ben ik heel dankbaar dat hij er is).
    Ik kan ook de gekst dingen vertellen, moeilijk vaak om na te vertellen omdat het zo slinks in elkaar zit en vaak om niets begint. Maar idd, de kleinste misverstanden of miscommunicaties kunnen uitlopen in de meest ongelooflijke gruwelijke situaties; dat je tijdens en naderhand denkt dat je gek geworden bent!
    Op de een of andere manier zijn ze sociaal gehandicapt, maar ad andere kant zo slim! Gewetenloos, egoïstisch. Ze stralen zoveel zelfvertrouwen en overtuiging uit (en zijn vaak prettig om naar te kijken, hebben geld en aanzien, ze zijn de leider, kleinschalig of grootschalig) dat je er zelf ook iedere keer weer intrapt; dat je dus gaat twijfelen aan jezelf, Terwijl je verstand wéét dat hij fout was. Maar in mijn geval heb ik me dus ook zo verlaagd (heb hem 2x een klap gegeven omdat… ja, …het was té erg wat hij zei deed, te beledigend, harteloos, gemeen.) En zo heeft de slimme narcist iets om met beide handen aan te grijpen: ‘JIJ bent gewelddadig en gestoord! Dit is me nog nooit overkomen!’ terwijl ik in zijn ogen wel eens zag dat hij me het liefst een harde klap had gegeven, maar zo slim als hij was wist hij dat als hij dát zou doen hij zijn geloofwaardigheid zou kwijtraken (oid). Maar mij tot over de afgrond duwen.

    and so on and so on….
    4,5 à 5 jaar.

    Ik ben nu dus bij hem weg. Heb mijn eigen huisje, heb m’n werk nog (gelukkig nooit financieel afhankelijk geworden, al had hij dat wel graag gezien) en een leuk kind. Maar de nasleep is ONGELOOFLIJK zwaar!!!! En láng! Zeker omdat we een kind hebben, dat hij ook vaak wil zien, en we dus nog bijna dagelijks contact hebben! (dat komt door hem).
    De ellende is dat ik, door mijn wat hogere leeftijd, al mijn dromen aan hem had opgehangen (mn een gezin!) en ik in mijn hoofd niet kan loslaten. Ik doe redelijk zakelijk tegen hem maar in mijn hart voel ik nog zoveel pijn, zeker als we weer even contact hadden. Hij gaat gewoon door, Niets geen tekenen van wroeging, spijt, excuses, niets. Ook al is hij 100+ keer vreemdgegaan, en waren er nog zóveel andere dingen waarvan een normaal iemand zou hebben ingezien dat hij erg fout zou zijn geweest.
    Maar niet bij hem. En op de een of andere manier maakt dat het ook erg moeilijk…

    Nou… ik kan er wel een boek overschrijven.
    Ik hoop alleen dat ik snel kan gaan accepteren dat het over is, dat het allemaal zo rot is verlopen, dat ik m’n kind er mee verdriet doe, dat een intact gezin vormen niet gelukt is enz. Want dit verdriet elke dag weer en het gebrek aan vreugde is erg deprimerend….

    Reply
      Roos - juli 16, 2014

      Hallo Ingrid,

      Alsof ik mijn eigen leven lees. Alleen het verschil is dat ik nog steeds bij hem ben.
      Graag zou ik met je in contact komen. Hoop dat je hier ook interesse in hebt.
      je mag mij mailen op narcist@outlook.com.
      Alvast bedankt

      Groetjes Roos

      Reply
    Vlinder - november 20, 2013

    Hallo lotgenoten en kanjer,

    Sinds een paar weken heb ik me relatie verbroken met een wat schijnt een narcist.
    sinds het verbroken is definitief(meerdere keren geprobeerd maar niet gelukt)heeft mnr een nieuw slachtoffer gevonden. Mijn geluk anders was ik nooit los van hem gekomen.Hij wou graag contact houden vriendschappelijk. Na het leven van verschillende site’s zoals deze en http://www.denarcist.nl begrijp ik dat ik hem hier mee blijf voeden. Helaas heb ik nog zijn auto en motor op mijn naam staan waardoor ik zo nu en dan contact had,maar ook omdat hij momenten heeft dat hij lief is.En ik naïef dacht ach ik ben van hem af dus hij zal het wel laten rusten… NOT Helaas is dat masker niet de echte.
    Vandaag had ik na een lange periode weer eens afgesproken met een vriendin”mijn steun en toeverlaat in al mijn moeilijke periodes in mijn leven”. Omdat hij vond dat ze de reden was van onze k*t relatie mocht ik niet meer met haar omgaan. Nu 2 mnd later had ik toch met haar afgesproken. En ja hoor mnr belt op vaste lijn,mobiele nr en tweede mobiel in huis. uiteindelijk opgenomen. Waarna hij vraagt of zegt. “ik ben in de buurt dus kom even een bakkie doen” waarop mijn reactie was dat komt niet uit want ik heb visite. Oh WIE?? was zijn vraag. heel snel ging door me heen,blijf ik op mijn tenen lopen voor hem of pak ik mijn eigen leven. Dat laatste heb ik gedaan door te zeggen wie ik op bezoek had. en ja alle ellende begon weer. schelden,verwijten,beschuldigen,bedreigingen naar mij en me vriendin,ik pak hem terug,ik doe hem bewust pijn,ik heb altijd gelogen,ik maak alles kapot. er was geen spelt tussen te krijgen. geluidsopnames zijn er weer gemaakt en het bewijs ligt er weer.uiteindelijk werd de verbinding weer verbroken met de opdracht hem vandaag terug te bellen en hem van dit vervelende gevoel af te helpen…Ik heb hier nog geen gehoor aangegeven en ben dit niet van plan te doen. Ergens ben ik nog steeds als de dood voor hem. Wat als ik niet terug bel?Zal hij zijn dreigementen waar maken? elke dag lees ik wel eens een stuk van een site om me sterk te maken en hier niet aan onder door te gaan. ik baal er van dat hij nog invloed heeft op mijn dag en humeur. Ik baal dat ik me heb laten inpakken. Ik baal dat hij zoveel invloed heeft gehad dat ik iedereen kwijt ben of was maar voornamelijk me zelf.

    Reply
    John - november 9, 2013

    Jee…..wat is dit alles zo verschrikkelijk herkenbaar. Voor mij is het enige verschil dat de persoon in kwestie bij mij een vrouw is…..
    Leerde haar drie jaar geleden kennen en was de vrouw van mijn leven, een echte ‘soulmate’. Het eerste half jaar merkte ik wel ‘kleine’ leugentjes op en in gezelschap van anderen flirterig gedrag en regelmatig ‘iets’ te seksistische opmerkingen. Ook te extreme uitbarstingen, maar de liefdevolle uitingen thuis en de ‘super’ sex nadien maakten natuurlijk alles snel goed en vergeven. Echter NIET vergeten voor mij. Toen na een drie kwart jaar naar boven kwam dat zij een alcoholverslaafde was dacht ik dat de oorzaak van dit alles naar boven was gekomen. Zij was verslavingsgevoelig en had in haar verleden ook al eens een cocaïne verslaving gehad. Na twee en een half jaar, met naar mij vernederingen, verbaal misbruik, verschrikkelijke zorgen, de gehele tijd leugens aan gehoord te hebben, bij familie en kennissen zwart gemaakt te zijn, de met ook momenten van ‘ultiem geluk’ te hebben gevoeld en al mijn zelfwaarde kwijt geraakt te zijn, was er eindelijk een einde aan de alcoholverslaving. Nu zou het geluk ons gaan toekomen. Mijn bedrijf was failliet gegaan, maar dat was mijn keuze, hoe dan ook wij zouden hier dan wel doorheen komen.
    Toch merkte ik dat zij bleef liegen en geheimzinnig bleef doen en wat bleek…..stiekem een relatie met een ander. Ik was al die drie jaar de paranoïde, ik was degene die de problemen veroorzaakte, ik was wantrouwend, ik kon niet omgaan met mijn problemen…….,maar ik was diegene die mijn leven aan haar had gegeven. Ik was diegene die alles vergaf. Ik was diegene die alles heb moeten geven en op mijn tenen heb gelopen en alles had gegeven. Ik was op, maar kon nu gaan verwerken en verder samen weer een leven kon gaan opbouwen met de liefde van mijn leven.
    Niet dus……ik was uitgezogen en er viel niets meer te halen, trots kon ze niet meer op mij zijn want mijn bedrijf was failliet en ik was een wrak……, dus de zoek naar een nieuwe partner was daar.
    Ik heb haar eerst aangesproken op veranderend gedrag dat leek dat zij een ander had, maar dat was weer een paranoïde gedachte van mij. Totdat ik een seksueel getint sms onderschepte, maar dat nummer kende zij niet en was gewoon verkeerd verzonden…..????
    Alles ging gewoon verder, ook zonder de alcohol. Ik ben toen ingestort en bij een phsygoloog gekomen die mij attendeerde op de narcistische relatie en ohhhhhhhhhh……. wat was dit alles, echt alles, zo herkenbaar. Toen deze mij vroeg of ik, nu alles duidelijk was, over twee of drie weken terug wilde komen, zei ik NEE!!!!!! Ik heb hulp nodig mij hiervan los te kunnen maken. Dit is zo verschrikkelijk moeilijk, al is het zo dat het vreemdgaan het een stuk makkelijker maakt. Niet eens het vreemdgaan, dat kan veel mensen overkomen, maar het volhardend liegen hierover en het negeren van de leugens hierover, DAT ben ik zat. Ieder die door heeft met een narcist in een relatie te zitten……REN, ZO HARD JE KAN EN VRAAG HULP. Het breekt je hart, maar ik meen dat er zeker een ander zal zijn die dat gebroken hart komt lijmen en ik ga er van uit die tegen te komen. Dit laat ik mij nooit meer overkomen……….dan sterf ik liever alleen……maar wel gelukkig.

    Reply
    Udo Kollges - oktober 27, 2013

    Ik heb gelukkig geen intieme relatie met een Narcist, maar leef wel samen met een narcist in groepsverband. Het gedrag van de narcist isoleert mij totaal en maakt mijn leven tot een hel. Ook al is er geen relatie wil hij mij bezitten, ik moet leven volgens zijn regels en boven alles is zijn wil wet. Dit manifesteert zich onder andere in het gebrek aan empathie en groepsgevoel, de gemeenschappelijke ruimte is dus niet ons gebied, maar zijn gebied. Hij bakent zijn territorium hierdoor af en dit bekneld mij en zet mij volledig buitenspel, de vrijheid om mijzelf te zijn heeft hij van mij geroofd. Hij wil voortdurend in je bewustzijn aanwezig zijn en dat doet hij op verschillende manieren, door het geven van geluidsprikkels, veranderingen aanbrengen, minachting, zich altijd zelf op een voetstuk verheffen, over je rug heen lopen enz.

    Ook al zie ik wel dat het zijn gedrag is en niet de persoon ansich. Hij is een klein 50-jarig kind, wat schreeuwt om aandacht en ik begrijp ook dat er in zijn leven dingen gebeurd zijn die hem tot een narcist gemaakt hebben, maar ik ben ook een mens en ook ik heb een recht op een vrij leven. Samenhorigheid in de trant van een groepsleven is helaas niet gegeven en dat zuigt mij helemaal leeg.

    Reply
    Leeg - oktober 23, 2013

    Ik heb al 10 jaar een relatie met een narcist en ben echt helemaal op. Al vele malen geprobeerd om weg te gaan, maar tevergeefs. Hij blijft terugkomen; dag en nacht. Hij heeft namelijk een eigen bedrijf en gaat dan gewoon niet werken. Dat heeft hij bij de laatste poging vijf weken volgehouden. Totdat ik uiteindelijk helemaal op ben en dan toch maar bezwijk; mijn huis en baan kan hij toch ook niet afpakken? Dan ben ik naast mezelf helemaal alles kwijt.

    De beschrijvingen zijn zo herkenbaar: liegen, bedriegen, vreemdgaan (en dat is natuurlijk ook mijn schuld, want ik geef hem te weinig aandacht), je proberen af te zonderen van alles en iedereen, macht, controle, al je energie uit je lijf zuigen, je geestelijk kapot maken, elke dag seks willen hebben (en anders echt kwaad worden), drugs en noem maar op. Daarnaast natuurlijk ook zijn charme in de strijd gooien, je behandelen als een prinses en laten voelen dat je de enige voor hem bent. En dit alles kan in 10 seconden weer omslaan naar het eerste.

    Ik ben al blij als ik mijn dagen doorkom. De hele dag op mijn tenen lopen, continue maar schakelen op zijn gedrag. En maar weer afwachten wanneer hij weer om kan slaan in ‘het monster’.

    Mijn grote vraag is: waar hebben jullie de kracht vandaan gehaald om ervan los te komen? Ik weet me zo langzamerhand geen raad meer. Ben helemaal op en weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik heb het gevoel dat als ik nogmaals probeer weg te gaan ik dan totaal geen kracht meer heb. Hij blijft maar bellen ’s nachts en als ik niet opneem dan komt hij langs. Hij bedreigt niet alleen mij, maar ook mijn vriendinnen, buren en familie als het moet. Als gevolg dat mijn buren nu zo bang zijn dat als hij voor de deur staat ze niet de politie durven te bellen.
    Ik wil niet eindigen op het nieuws in Hart van Nederland met ‘de hulpverleners waren op de hoogte’… Daarnaast wil ik ook anderen niet in gevaar brengen. Tot de dag van vandaag heeft hij nog geen fysiek geweld gepleegd, maar hij heeft nog niet zo lang geleden nog gezegd ‘als ik jou niet krijg, krijgt niemand jou’. Uiteraard ben ik boos geworden en heb gezegd dat ik niemands bezit ben, maar diep van binnen maakt dat me echt bang.

    Hulpinstanties bieden ook niet de hulp waar ik naar op zoek ben. Ik mag 1 keer per week en in hoge uitzondering 2 keer per week komen praten… Maar daar heb ik toch niets aan? Wie past erop mijn huis als ik niet thuis ben en wie staat er voor mijn veiligheid in als ik de politie zou bellen en deze een kwartier later een keer komen kijken?

    Zoals jullie misschien lezen ben ik aardig wanhopig. Alle tips zijn welkom. Welke stappen moet ik zetten zonder dat mijn dierbare en ik in gevaar komen? Ik ben nu 29 en hoop dat ik hier echt uit kan komen.

    Alvast bedankt voor jullie tips en hulp.

    Reply
      Ge - oktober 28, 2013

      O wat erg dat jij hier zo diep in zit. En je bent nog maar 29! Je hebt nog een heel leven voor je! Eén ding weet je kennelijk al. Get out!!!!!!!!!!!!!!
      Maar hoe is je vraag..en veilig.. Het hangt ervan af hoe gevaarlijk hij écht is. Dat weet je zelf en uit zijn verleden; is hij crimineel geweest ooit? Iemand fysiek mishandeld ooit o.i.d.? Hoe dan ook je moet een escape-plan maken waar alleen jij en mensen die jij nodig hebt en 180% vertrouwt van weten. Misschien moet je verhuizen, al is het maar tijdelijk (voor een paar maanden op zijn minst). Plan alles zorgvuldig en praat hem ondertussen naar de mond. Jij kent hem, jij weet wat hij graag wil horen. Speel dat uit. Ondertussen maak jij alles in orde voor jou vertrek. Licht de politie in met zijn naam, toenaam en redenen, dat jij je bedreigt voelt. Ze zetten je dan op een lijst en je kunt ze dan meteen bellen als er iets aan de hand zou zijn. Zorg dat je ongemerkt de belangrijkste zaken regelt en in veiligheid brengt. Papieren; paspoort, creditcards, alle financiën. Als je je vluchtadres hebt, verhuis beetje voor beetje je belangrijkste spullen. Je zult iets achter moeten laten helaas maar dat is vervangbaar. Plan zorgvuldig het moment dat je weg gaat. Een dag dat hij aan het werk is ofzo. Blokkeer die dag alle social-media voor hem; facebook e.d. Licht de politie in over je vertrek. Stuur hem een email waarin je zegt dat je helemaal geen contact meer met hem wilt en dat je de politie hebt ingelicht over de situatie en dat als hij jou of iemand anders gaat lastig vallen direct aangepakt gaat worden. Hou je email en sms open maar reageer niet op hem. Alles wat hij gaat sturen zal bedreigend zijn en jou en de politie helpen hem te stoppen.
      Als jij dit vol kan houden met al jou pijn van het misbruik door hem wordt jij sterker en gaat hij op zoek naar een nieuw slachtoffer. Hou wel je deuren goed op slot en een honkbalknuppel ofzo in de buurt tot die tijd. Heel veel sterkte en succes. Ge

      Reply
      Andrea - mei 22, 2014

      Oh mijn god wat herken ik je verhaal, en ook op gebied afgedwongen seks (je bent de eerste waarvan ik zie dat je het ook hebt ervaren)
      Wat verschrikkelijk voor je!

      Ik ben er inmiddels 2 jaar weg, maar lijd aan post traumatische stress stoornis met als gevolg nu ook dissociatie.
      Ga daar weg, desnoods naar vrouwenopvang!!!

      Reply
    Help - september 7, 2013

    Ik wil graag weten of ik met een Narcistisch persoon te maken heb. 3 jaar geleden een relatie gehad met deze persoon. Ik zat toen zelf niet lekker in mijn vel. Hij wilde me helpen door direct samen te gaan wonen. Ik heb dit afgehouden. Daarna deugde niets meer aan mij. Ik was een psychisch verhaal waar hij niet mee kon leven.
    Mijn huis was Ikea, zijn kat was liever dan die van mij. Vakantie? Een dagje Efteling en de rest moest in het teken staan van zijn hobby. Ik was aan het einde van de relatie aan het einde van mijn verhaal. Op de een d andere manier heeft hij vaker contact gezocht tot ik weer vreemde dingen merkte als ik vraag en hij doet bewust niets. Als ik hem daarop attendeerde maakte ik ruzie en was het einde verhaal.

    Begin dit jaar ( na een jaar negeren van zijn kant, ik mailde nog weleens maar geen antwoord) kreeg ik mail.
    Hij mistte mij, had respect voor mij en wilde weten hoe het met me ging. Even over en weer gemaild een paar weken en hij leek oprecht geïnteresseerd.
    We spraken af, en hij zei op het laatste moment af. Hij zou me later wel vertellen waarom. Hij kwam die week en vertelde me dat hij eigenlijk in een relatie zat die niet zo goed ging. “Als hij mij de verkeerde intenties had gegeven dan sorry” .. Het was al te laat, kon geen afstand doen van hem. Paar maanden lang als vriendin met hem omgegaan. Waarbij het achteraf soms ronduit kwetsend was. Toen de relatie tussen hem over was, wilde hij kijken wat er tussen ons was. Ik weet nog goed de eerste keer dat we kusten zei hij: ” ja, dit wil jij he?” Je wilt mij.. Ik kreeg er de kriebels van. Maar nog niet loslaten.

    Daarna volgde sex, maar daarop kwam de tirannie.
    Je houdt meer van mij dan ik van jou, als ik hem belde zei hij je kan niet wachten tot ik jou bel he? Het heeft tijd nodig van je te kunnen houden en jij kunt mij niet geven wat ik wil. Alles draait om hem. Het is zo’n lang verhaal.
    Maar zijn dit narcistische trekken?

    Reply
    lily - september 5, 2013

    hallo
    ook ik ben slachtoffer geworden van een exhabitionist/sadist/narcist en sinds een jaar is hij weg
    dagelijks leef ik nog in een posttrauma ervan
    waarom kunnen ze deze mensen niet opsluiten zodat er niet nog meer slachtoffers vallen
    ik ben mijn werk kwijt /mijn collega,s /vrienden /hobby .mezelf ,had zelfmoordneigingen
    en hij is ver weg ,godzijdank ,maar de wonden lijken wel nooit te helen
    pas nadat hij weg was en ik erover ging lezen viel t kwartje ,ik dacht dat ik mijn eigen leven las van 5 jaar kwellingen en wat ik ook deed ,niks was goed genoeg en t begon met een droom te mooi om waar te zijn ,en al gauw werd t controleren ,domineren /isoleren en financieel kompleet kapot maken
    ik ben geestelijk kapot ,al mijn energie is uit mijn lichaam gezogen
    deze mensen moeten psychisch behandeld en mogen geen meer slachtoffers maken
    sterkte aan alle die t zelfde hebben meegemaakt en voor wie er nog mee leeft
    ren voor je leven !!!!!!

    Reply
    Hans - augustus 15, 2013

    Mijn vader is narcist en alcoholist. Hij heeft in een kliniek gezeten waar beide ziekten zijn vastgesteld. Dat is 5 jaar geleden en inmiddels ontkent hij dat er iets met hem aan de hand is. Ook zijn omgeving gelooft hem. Hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin die weinig van z’n verleden afweet. Ik heb constant ruzie met hem en vervolgens word ik afgeschilderd als het gefrustreerde koppige egoïstische kind.

    Inmiddels ben ik radeloos en weet ik niet wat ik moet doen. Ik heb al meerdere malen voor een aantal malen het contact verbroken. We zijn samen in therapie geweest. Elke keer geeft hij aan spijt te hebben en mij te begrijpen, maar telkens blijkt weer dat dit niet het geval is.

    Reply
      lily - september 5, 2013

      kies voor jezelf ,heus ,deze mensen kunnen echt geen liefde geven !!!!!!!

      Reply
      eva - december 9, 2013

      hoi hans,
      mijn vader was ook een narcist en alcoholist( 5jaar geleden overleden).manipulatie, leugens, schreeuwen en geweld was bij mij thuis normale gang van zaken. ik heb na het overlijden gedaan alsof het allemaal niet gebeurd is en ben gewoon gaan leven.
      nu breekt het me op en kan ik niet meer ontkennen, ik heb zoveel pijn en verdriet voor wat hij ons heeft aangedaan .
      mer ons bedoel ik ook mijn moeder en mijn broer. hij heeft ervoor gezorgd dat ik mijn broer niet meer zie, hij is een kloon van mijn vader geworden.
      mijn vader is overleden en ik zal er alles aan willen doen om als volwassene nog met hem te kunnen praten.
      daarom vind ik het erg moeilijk om te zeggen ,laat hem gaan. het is wel je vader!
      en deze mensen kunnen geen liefde geven? dat vind ik ook geen juiste opmerking. ik weet zeker dat mijn vader diep in zijn hart ook hele andere keuzes had willen maken, maar hij is vroeger ook mishandeld.
      de schuld helemaal gooien op de narcist vind ik niet ok. ik weet wat mishandeling met je kan doen, dat heb ik ook bij mijn broer gezien, die nu dezelfde stoornis heeft. hij is in zijn hart echt een goed mens.
      dit wilde ik even kwijt

      ik wil jou ook heel veel sterkte wensen met deze moeilijkheden. ik kan je niet vertellen wat je nu het beste doen kan, maar misschien wel een luisterend oor bieden.

      groeten

      Reply
    trisje - augustus 11, 2013

    Ik sta paf!!
    Deze morgen heb ik voor de zoveelste keer mijn relatie verbroken met mijn vriend, we hadden een relatie van meer dan 2 jaar. Het ging moeizaam, maar als hij lief was, dan was hij ook zo lief en palmde me helemaal in.
    Kleine leugentjes had ik al gauw in de smiezen, maar hij kon er zich altijd uitpraten. Als het dan toch eens tot een dispuut kwam door een leugen dan wist hij het gesprek altijd zo te draaien dat ik me slecht begon te voelen. Vergevings gezind als ik ben heb ik het alles altijd gauw vergeven. Vergeten echter niet.
    Tijdens het gesprek dat we gisteren hadden zag ik opeens zijn arrogantie. Hij betichtte me ook steeds van liegen, terwijl ik dat helemaal niet had gedaan. Hij bleef daar maar op doordraven en deze nacht is er iets geknapt bij me…en heb het weer maar eens uitgemaakt. Nou…”hij” denkt dat hij het uitgemaakt heeft, paar dagen geleden, maar hij bleef me wel steeds uitlokken en mailen en sms’sen, als het uit is, dan is het uit. Punt!

    Ik ben vooral geschrokken hier van het gedeelte waar er geschreven wordt dat mijn identiteit aan het verdwijnen is. Er waren al een paar vrienden die mij daar op attendeerden, maar ik heb momenteel nogal ernstige problemen met mijn kinderen, dus dacht ik dat het daaraan lag.
    Ik volg therapie, en mijn psychologe had me al eens verwittigd en gezegd dat m’n vriend een narcist is. Toen was ik ff gaan googlen, maar had het algauw weer weggedaan, want zoooo erg was het toch nog niet met hem, dat maakte ik mezelf wijs.

    Ik dank de kracht in me die toch heeft doen inzien dat deze relatie heel slecht is voor me en dat ze voorgoed moet stoppen. Ook dank aan jullie, aan de site, het heeft mijn ogen helemaal geopend en vastberaden gemaakt om voorgoed een einde te maken aan deze relatie, hoe graag ik hem ook zag. Maar ook daar begin ik zo stilaan mijn twijfels te hebben, want hij zei zo vaak tegen me:”jij ziet me niet graag genoeg, je opent je hart niet” dat ik het idee heb dat ik om hem toch maar niet te verliezen, mezelf wijsmaakte dat ik hem graag zag.
    Hij was zo charmant, op het eerste zicht zo attentvol, maar tevens ook zo egocentrisch. Praten met hem, dat ging niet. Alles wat ik zei daar maakte hij er een eigen interpretatie van.
    Jaloers was ook een van de trekken die ik al gauw merkte. In het begin was dat wel fijn; “hij ziet me graag” dacht ik dus is hij wat jaloers. Maar het werd om den duur echt ziekelijk.
    Soms kwam er zo maar opeens een vraag: “wie was die man?” En dan wist ik niet waarover hij het had, maar blijkbaar stond die persoon op een bepaald moment te dicht bij me. Echt ziekelijk als ik het nu zo achteraf lees.

    Niets wat ik deed was ook goed genoeg. Ik herinner me nog heel in het begin…hij had ergens in een straat in een haag een pakje gelegd voor me dat ik mocht gaan ophalen, een roos met een mooi gedichtje. Heel charmant en romantisch zou je denken. Maar zijn wegbeschrijving van waar het pakje lag, dat klopte niet en het regende dat het goot, dus ik zag dat niet zitten om met mijn fiets daarnaar toe te rijden. Ik dacht…dat zal er morgen ook nog wel liggen en als het niet meer regent ga ik het ophalen.
    Daar is me toch een scéne over geweest, ik zag hem niet graag genoeg, hij deed speciaal voor mij een gedichtje maken, een roos kopen, dat ergens verstoppen, beetje romantisch doen en ik ga dat nog niet eens ophalen in de gietend regen met een verkeerde wegbeschrijving? Jeetje, wat ben ik voor iemand zeg, dat is geen liefde hé.
    En zo kan nog wel meerdere voorvallen vertellen. Het ergste van al is, na een tijd begon ik dat allemaal te geloven ook nog, nochtans ben ik helemaal niet zwak van karakter en laat niet gauw met me sollen.

    Ik ben efkens helemaal ondersteboven van de overeenkomsten die ik hier heb gelezen.
    Maar ik ga nu voor mezelf, voor het te laat is.

    Met dank
    Trisje

    Reply
      lily - september 5, 2013

      wat ik t ergste vind is dat hun verder leven ,wij t slachtoffer zijn en de hulp voor ons is ver te zoeken !!!!
      ik ga nu na een jaar in groepstherapie ,maar is grotendeels voor lichamelijk mishandelde mensen
      sadistische narcististen kwellen je geestelijk
      tegelijkertijd doen ze oh zo lief en charmant maar gunnen je werkelijk niks in t leven
      mijjne was stinkend jaloers ,ik mocht niet eens een normaal gesprek met mijn kinderen voeren aan de eettafel dan liep hij woedend weg ,ik begreep er niks van ,ik begreep van alles van heel,zijn gedragingen niks /hij genoot er op en top van als ik in zak en as zat en me oh zo beroerd voelde ,huilde ect en ik had t nieteens door ,mocht met niemand op straat praten of zelfs gedag zeggen /dan liep hij boos hard door ,en ik begreep er niks van
      ging nooit mee naar feesten /verjaardagen ,kerst ,hij had of een rothumeur of had de pest erin dat ik ging
      verpeste de kerst ,uitstapjes /ik mocht kortom met geen mens ter wereld contact hebben /elke dag sex en oh wee als ik niet wou ,dan was er wat mis met mij of ik had misschien wel een ander
      ik vergooide mijn baan erdoor ,want hij werkte er ook en ik mocht geen contact met collega,s ,deze stomme trut pastte zich kompleet aan hem aan want ik dacht als ik t hem maar naar de zin maak want ik wil dat hij van me houdt!hij had zogezegd nooit geld ,maar later toen hij weg was en ik nu in de bijstand zit kwam ik erachter dat hij duizenden op een bankrekenijg heeft ,ik moest altijd voor hem klaar staan ,voor alle problemen die hij had want was portugees en sprak geen nederlands ,maar owee als ik iets fout deed in zijn ogen en al mijn problemen waren totaal niet belangrijk of hij zei ,misschien kan ik t gauw voor je oplossen
      hij probeerde ruzies te veroorzaken tussen mij en mijn kinderen
      waarom wou ik zo graag dat hij van me hield ,ik zag allang dat hij er niks van meende ,ik zag allang dat hij me vernederde ,kwelde en me nooit ergens blij mee wou maken
      maar ik [dacht ] dat hij de ware voor me was
      hoe kan een mens zo stekeblind zijn en tegelijkertijd t zien en voelen
      waarom kon ik me niet van hem los maken
      …omdat ik telkens weer dacht ,ik wil die charmante galante man weer van toen ik hem net leerde kennen ,die me volop aandacht gaf met de mooiste woorden ,mijn missing peace ,mijn engel ,waar was je heel mijn leven ,,ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld
      oh zo galant en meelevend
      ja in t begin ..wat veranderde dat gauw in een vreselijk monster .een duivel ,
      hijzelf raakte steeds meer verstikt in zijn eigen leugens en uiteindelijk kon hij niks anders meer dan ver weg vluchten
      dat is mijn bevrijding ,al ben ik er nog lang niet ,maar was hij langer gebleven was t misschien wel mijn dood geweest !
      wat zou ik toch graag met lotgenoten praten ,voel me zooooooooo onbegrepen en alleen !]

      Reply
        karin - september 14, 2013

        Ik zou heel graag met lily in contact willen komen omdat ik ook hetzelfde heb meegemaakt. Zou met lotgenoten willen praten want dat Ditzijn de enige die je begrijpen. Dit is mijn mail karin_m_01@hotmail.com

        Reply
        Final answer - oktober 8, 2013

        Ik heb een relatie achter de rug van maarliefst 23 jaar!
        Leeg, op, moegestreden. Voel je vrij om te mailen
        hjlanec@gmail.com

        Reply
    hariette - juli 4, 2013

    ik heb net een week geleden de relatie van3jaar met een narcist verbroken.Het is mijn zusje die mij er op attend maakte off mijn ex geen narcist was.Ik had nooit van het woord narcist gehoord. Ik ben toen gaan googelen en alles wat werd beschreven kwam overeen met mijn ex,misbruik,vooral financieel,lichamelijke mishandeling,psygische spelletjes en vooral liegen,dat is zijn tweede natuur.Ik heb een kindje van een jaar met hem en moet nu goed gaan na denken hoe of wat met deomgangs regeling.Ik mis hem wel en zit in een verwerkings periode en ik moet sterk zijn.

    Reply
      admin - juli 4, 2013

      Sterk zijn is inderdaad belangrijk in deze fase, hoe moeilijk het soms ook lijkt. Natuurlijk kennen we de ins- en outs van je relatie niet maar zo te horen heb je er goed aan gedaan om de relatie te verbreken. Iemand die je zowel lichamelijk als mentaal mishandeld, is niet de moeite waard om voor te vechten. Vaak is totaal de banden met een narcist verbreken de beste oplossing. In jouw geval kan dit echter moeilijk zijn ivm het kind wat jullie samen hebben. Ik hoop dat je de kracht houdt om voor jezelf op te komen en weer een eigen bestaan op te bouwen waarin mishandeling niet bijna vanzelfsprekend is. Misschien zijn er dierbaren die je bij kunnen staan. De eerste belangrijke stap is al gezet! Veel sterkte en geluk toegewenst in deze moeilijke periode…

      Reply
        Mel - juni 7, 2017

        Na zoveel verhalen te lezen allemaal kenbaar, gelukkig leef ik al jaren niet meer met deze partner en geloof me weer heerlijk om weer mezelf te zijn en de dingen te doen wat ik leuk vindt zonder drama. Alleen een probleem nog, weet niet of iemand dit herkend? Heb een dochter van 7 die haar vader (narcist) wel wilt leren mee om te gaan. Contact is er meestal wel telefonisch geweest paar keer per jaar natuurlijk wanneer het hun uit komt. Nu spreken ze afentoe af dit gaat natuurlijk niet zonder drama, maar ja zolang zei dat wilt heb ik zoiets van ieder kind heeft het recht om zijn vader te kennen. Maar continue is het drama waar ik me weer afvraag hoe gezond is dit. heeft iemand hier ervaring mee??? heb al gedreigd dat ik haar met een professional wil laten praten zodat die misschien haar vragen kan beantwoorden, Natuurlijk wilt hij dat niet want zogenaamd zou dat natuurlijk weer slecht zijn.

        Reply
      sofie - november 7, 2014

      hallo, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt maar ik ben nog maar 2 maanden weg. Ik had graag jouw tips gehoord om het draaglijker te maken want aangezien mijn gevoelig karakter heb ik het zo moeilijk met zijn voortdurende verwijten, de Spiegel van zijn gedrag en het feit dat hij zijn omgeving zo weet de bedriegen en manipuleren dat zij mij natuurlijk de grootste feeks vinden. Ik vind het zo moeilijk om met dit onrecht en zijn verwijten om te gaan… kan je mij aub zeggen hoe jij het er het afgelopen jaar vanaf gebracht hebt? Ook met de regeling voor jullie kindje want ja, als hij mij maar kan raken, ongeacht wie of wat het slachtoffer is….

      Reply
    Leave a Reply: