Omgaan met narcisme

Omgaan met een narcist

Omgaan met een persoon die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis is een lastige klus. Hoewel het soms onmogelijk lijkt, is omgaan met narcisme niet geheel onmogelijk. Kenmerken van een narcist zijn dat hij voor zichzelf leeft, geen rekening houdt met het gevoel of de mening van anderen en personen waarmee hij een relatie heeft manipuleert om de hoeveelheid aandacht te krijgen die hij wil.

Partners van narcisten zijn vaak ongelukkig en weten ze niet meer wat ze hieraan moeten doen. Ze lijken niet tot de narcist door te dringen en er komt weinig liefde van de narcist af. Probleem is dat partners gevoelens hebben voor de narcist en tijd en moeite hebben geïnvesteerd in deze relatie. Een optie is om de narcist te verlaten en je leven weer op te bouwen naar een waardig niveau. Want samenleven met een narcist vraagt om een investering die niet mild is. Omgaan met een persoon die lijdt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis vraagt om fulltime energie en is emotioneel vaak zwaar. Het gevaar dreigt dat de persoon rondom de narcist er aan onderdoor gaat.

Wil of moet je toch met een narcist omgaan? Hieronder vind je een aantal tips die helaas wel om opoffering vragen.

Een narcist is vrijwel onveranderbaar

Een narcist is vrijwel niet te veranderen. Daarom moet je de narcist zien voor wat hij is. Het is belangrijk om zijn ware gedaante te ontdekken. Ze liegen en manipuleren om hun zin te krijgen. Ze zullen altijd de schuld op iemand anders afschuiven en deze nooit zelf nemen. Niets is immers hun fout. Vaak zul je in discussies een schuldgevoel aangepraat krijgen. Als je dit allemaal weet en hiermee om kunt gaan, dan blijf je immuun voor dit gedrag en kun je de ware persoon in de narcist zien.

Heb geen verwachtingen

Heb totaal geen verwachtingen van een narcist! Narcisten willen vaak geen liefde, ze willen aandacht en bewondering en zoeken mensen om zich heen die dit kunnen geven. Dit is de harde waarheid! Verwacht daarom van de narcist geen empathie, begrip, steun of liefde. De kans dat je het ontvangt is klein en mocht je het ontvangen, dan is het te betwijfelen of het echt is. Vaak tonen narcisten dit alleen als ze iets van jou willen.

Een narcistische persoonlijkheidsstoornis is een serieuze aandoening waarvoor therapie noodzakelijk is. Een narcist zal zich dus absoluut niet gedragen als een gemiddeld persoon. Hij vertoont abnormaal gedrag en zal je vaak willen laten geloven dat jij degene bent met een probleem. Prik hier doorheen en pak de narcist op zijn eigen kunstje.

Speel geen spelletjes

In een relatie met een narcist sta je altijd 1-0 achter. Je bent kwetsbaarder omdat jij meer gevoel hebt voor de narcist, dan andersom. Hierdoor ben je in het nadeel. Een narcist deinst niet terug voor manipulatie en zal alle middelen gebruiken om te krijgen wat hij wil, daar waar een normaal mens vaak uitgaat van eerlijkheid. Om toch een voorsprong te krijgen binnen deze relatie is het belangrijk om het spel niet mee te spelen. De narcist moet weten dat het genoeg is en dat je zijn spelletjes niet langer mee speelt. Je moet hem zijn macht over jou ontnemen. Ga niet meer in op zijn uitlokkingen en laat hem duidelijk merken dat jij net zoveel controle hebt als hem.

Bewaak je grenzen

Je zult je moeten bedenken hoever je bereid bent om te gaan. Je zult getest worden, geïrriteerd raken en de narcist zal proberen je een schuldgevoel aan te praten. Weiger om je schuldig te voelen en laat je emotioneel niet gebruiken. Je zult achter je beslissing moeten staan om toch met de narcist om te blijven gaan. Laat je niet uit de tent lokken en blijf vooral kalm. Neem de regie in handen en geef duidelijk je grenzen aan. Durf “NEE” te zeggen tegen de narcist. Gesprekken waarin schuldgevoel of ander misbruik de boventoon voeren, kap je af of je luister er beperkt naar. De narcist geeft alleen om zijn eigen gevoel en zolang je je grenzen niet duidelijk aan geeft, zal hij je overlopen.

Ultimatum

Een narcist zal alles doen om je in zijn macht te houden. Hij wil je emotioneel aan hem verbinden. Hij zet zijn klauwen in je en is niet van plan om los te laten. Wat kun je doen?

Als het je allemaal teveel wordt, kun je hem verlaten of dreigen te verlaten. De narcist zal hierdoor bang worden om de macht kwijt te raken. Ergens heeft hij je toch nodig, hij realiseert het zich alleen niet omdat hij alleen met zichzelf bezig is. Door te zeggen dat je weg gaat, gebruik je een emotioneel wapen tegen de narcist. Als hij hier vatbaar voor is, zal hij een stapje terug doen.

Narcisten hebben een bepaald trauma ervaren, vaak in de jongere jaren. Emotioneel te dicht bij iemand komen, is voor een narcist vreselijk. Het stellen van een ultimatum kan twee kanten op gaan. Hij zegt dat je maar moet gaan of hij zal zich realiseren dat hij je toch kwijtraakt. In beide gevallen zal het hem iets doen. Kenmerk voor een narcist is wel dat hij van relatie naar relatie gaat om zijn gevoel te bevredigen. Indien dit het geval is, is het beter dat je van hem af bent.

Carolina

"Via NarcismeGids wil ik meehelpen om het stilzwijgen rondom narcisme te doorbreken. Dit doe ik door kennis en tips te verspreiden en ruimte te bieden voor het delen van ervaringen door (ex-)slachtoffers."

Click Here to Leave a Comment Below

Arno - juli 31, 2021

Ik vraag me iets af. Ik heb nu bijna 10 maandan een relatie met een vrouw. Zij heeft een huwelijk gehad waarin ze werd geslagen en via een rechter heeft ze de scheiding moeten forceren. Ook had ze een rechtszaak aangespannen vanwege de mishandeling. De rechercheur heeft haar ook verteld dat hij een narcist is. Dus ze heeft het heel zwaar gehad. Had me nooit echt verdiept in het narcisme maar sinds een week ben ik me daar per toeval in gaan verdiepen. Nu lees ik heel veel en zie ik bij haar ook bepaalde trekjes die echt heel erg richting narcisme neigen. Maar ook zijn er bepaalde dingen die juist tegenovergesteld zijn van hoe zij doet. Mijn vraag is eigenlijk of het bij haar dan iets is wat ze haar hele leven al doet of bij zich draagt of kunnen die trekjes pas zijn onstaan na of tijdens haar narcistische misbruik? Iemand die dit weet of er ook ervaring mee heeft?

Reply
Martijn - november 21, 2020

Je ben een seksist, want anders had je meer over haar geschreven en minder over hem. of tenminste hij/zij gebruikt.
Heel makkelijk schrijven zo uit eigen perspectief, je raakt wel de verkeerde noten bij anderen. Valse klank. onprettig geluid.

Reply
Cornelia - april 25, 2020

Is het mogelijk dat iemand die altijd al wat erg veel op zichzelf gericht was en weinig gevoel voor de medemens had, door veranderende omstandigheden (een baan die niet lukt, ouder worden etc) een veel sterker narcistisch gedrag gaat vertonen?
Kortom ineens helemaal doorslaat in veel van de eigenschappen die hier op de site als narcistisch genoemd worden?

Reply
    Anoniem - mei 26, 2020

    Beste Cornelia

    Dat kan zeker! Mijn vader is daar een goed voorbeeld van. Sinds hij rond zijn 55 verplicht met pensioen moest, is het alleen maar erger en erger geworden. We zijn nu 21 jaar later. Ondertussen heeft hij mijn moeder al het bloed van onder haar nagels gehaald, haar pijn gedaan, gekwetst, vernederd, noem maar op. Gelukkig is mijn mama een heel sterke vrouw! Ikzelf heb ondertussen volledig emotionele afstand van hem genomen. Ik laat hem mij niet meer manipuleren en vernederen: zo weinig mogelijk contact en heel oppervlakkig. Het is jammer voor mijn moeder, want daardoor zie ik haar ook minder, maar ik moet aan mezelf denken. Ik heb zelf een relatiegeschiedenis met enkel verborgen narcisten. Ook mijn ‘vriendenkring’ bestaat voornamelijk uit narcisten. En dan bedoel ik niet zo een klein beetje egoïstische/egocentrische mensen, nee, ze zijn heel manipulatief en zuigen me leeg. Ik weet sinds een half jaar wat narcisme is, maar het is zo moeilijk om er van los te komen. Ik heb nog werk aan de winkel voor mezelf.
    Zorg voor jezelf en zie jezelf graag!
    Groetjes
    Anoniem

    Reply
  • Yeppi - november 26, 2018

    Datgene dat echt leidde tot mijn weg naar herstel was het verbreken van de relatie met mijn moeder.

    Dan pas kon ik de rust vinden om er echt over na te denken. Wat ik allemaal meegemaakt had, op welke manier zij mij onderuit haalde. De brede waaier aan manipulatietechnieken. Het komt met beetjes naar boven. Het doet enorm pijn, maar elke keer kan ik het ook loslaten. Mijn leven zonder ouders is nu veel mooier, dan met hen. Alleen ik kan dit begrijpen, waardoor het een eenzame strijd is. Tegen beter weten van therapeut, consulent en kennissen in was de breuk de beste beslissing.
    Het geluk is aan de zijde van de sterke, onafhankelijke mens, niet aan de zijde van de de makke meeloper.

    Reply
      Saar - november 26, 2018

      Dag yeppie, Ik ben meer dan 25 jaar geleden weggelopen uit het gezin waar ik vandaan kom en ik heb daar geen moment spijt van gehad. De mensen zijn soms hard en je moet oppassen met dat je niet nog meer narcisten aantrekt, Onbewust vallen ze je toch meer op. Maar de echte vriendschappen die ik heb gemaakt zijn meer familie voor mij geweest dan het gezin waar ik uit kom. Daarom zeg ik ook dat familie je wel kiest. Kies ze zorgvuldig en met je onafhankelijkheid zal je nog meer geluk ervaren. Het spijt me van je pijn, wat het kleine kind allemaal heeft moeten meemaken. Bij mij kwam er heel erg veel boosheid ook naar boven, ik heb de boosheid gezien als energie die vrijkwam, die ik om kon buigen en gebruiken voor het creëren van de rest van mijn leven. De neiging om met wraak te komen was er wel, maar kost alleen maar energie die ze eigenlijk niet langer waard zijn. Ze hadden als zoveel van me afgenomen en gepakt. Het ergste lijden van een narcist is dat hij geen aandacht en energie meer krijgt. Hij heeft dat nodig van de buitenwereld, van jou, van mij van iedereen om te kunnen bestaan. Meer zit er eigenlijk niet achter hun daden. Toen ik door kreeg dat ik al die tijd alleen maar een energieleveraar was voor ze, hielp me dat wel in het proces van loslaten. Ik wens je veel geluk toe en veel mooi vriendschappen.

      Reply
    Iv - november 15, 2018

    wow we zouden een club moeten beginnen. Of een festival zou leuk zijn. Ik denk dat het heel mooi en vredig gaat zijn.
    Maar goed, ten allereerste sterkte iedereen. Ik ga zelf door een situatie waar de weg naar onafhankelijkheid letterlijk wordt geblokkeerd door een narcistische moeder. Je gaat je hele leven door met een gekweld zelfbeeld met alle gevolgen van dien. Door even een beroep te doen op haar ‘gastvrijheid’ na een relatiebreuk (en ik eigenlijk gewoon op straat zou komen te staan) heb ik mijzelf vastgezet in een web. Lang verhaal kort: Als het niet was om meditatie, de woorden van Osho Rajneesh en J. Krishnamurti, veel zelfreflectie vergeving en acceptatie zou ik de waarheid nooit zien. Niet eens hebben durven bekijken zelfs, want het kost wat om te accepteren en los te breken. Dat besef ik steeds meer en meer. Er hebben zich een reeks aan avonturen afgespeeld die ik bijna letterlijk kan ‘copy/ pasten’ uit de comments hierboven met alle ongunstige levenskeuzes die ermee gepaard gaan. Uiteindelijk herken je dat niet jij degene bent met een angststoornis, maar zij. Tenzij je die nonsens van ze gelooft en er echt aan onderuit gaat. meestal kunnen ze alleen met vermeende schuld en/of schaamte op je inpraten en zeg eerlijk dat is alleen maar ego en trots. Misschien moet er soms een instantie aan te pas komen, maar dan moet het maar zou ik zeggen.
    Begin bij jezelf zou ik zeggen. Alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaamheid. Herken je eigen kracht en de kracht van liefde. Geloof me een glimlach doet een narcist meer pijn dan een opmerking. Iets wat ik meestal doe is lachen of een liedje zingen misschien zelfs een dansje doen. Hahah gek genoeg stopt het hele gesprek. De beste wraak is altijd nog succes. En succes is voor ons (festivalgangers) is een dag blij opstaan en met een blij en voldaan gevoel te gaan slapen. Wees dankbaar voor alle mooie dingen en onverschillig naar negativiteit, geef het geen energie. Vaar je eigen koers en sterkte iedereen.
    liefs Iv

    Reply
      gerrit - oktober 19, 2019

      Er zijn enkele steungroepen op facebook. Dat is voor n poosje best goed. Het zijn geen professionele groepen maar het ontmoeten van lotgenoten en kunnen delen, is al een hele stap.

      Reply
    Claudy - juni 23, 2018

    Ik heb een tweelingzus (zij is exact 10 min ouder dan mij). En ik weet bijna zeker dat zij een narcist is.
    Ik ben nu 43 en ben er net sinds een half jaar pas achter. Altijd voelde ik me de mindere. Ruzies waarbij zij zulke rare en beechuldigende dingen zei die niet waar waren dat je geen idee hebt hoe te reageren. Ze drukte me altijd in de verdediging.
    En als ik dan dus wel boos werd lag het natuurlijk aan mij. Ik zag het verkeerd en zo bedoelde ze het niet dus ik moest niet zo overdreven reageren.

    Vroeger hadden zij en ik wel een goede band. We waren 2 handen op 1 buik. Waar zij was was ik en andersom.
    Tot we moeders werden. Zij had al een dochter en werd zwanger van haar zoon. Ik op dat moment van mijn dochter.
    Daarna liep het fout. Zij was dus al moeder en wist het dus beter. Hoe ik mijn dochter opvoedde was stom en raar en ik moest niet raar opkijken als er van mijn dochter niks terecht kwam. Want ik moest veeeeel strenger zijn. En niet alles ,overleggen met een kind,. (Ik werd alleenstaand toen mn dochter een jaar was).
    Inmiddels is haar dochter het huis uit en is de relatie tussen hun zo goed als kapot. Haar zoon wil zodra hij 18 is ook het huis uit. En mijn dochter en ik hebben een supergoede band.
    Ik heb het contact inmiddels 3 maanden verbroken. Maar het doet zo zeer want ik mis mijn zus van vroeger. En die zus wil ik terug maar die zis bestaat niet meer.

    Reply
      Slagmulder David - oktober 9, 2018

      Zo herkenbaar, ik heb ook een tweelingszus, (ik ben man van 39.) Mijn zus vernederde mij ook, zij ontkende mijn bestaan.
      Toen zij beviel van haar tweede dochter was ik op bezoek in de kraamafdeling. Toen ik daar aankwam zat zij met haar pasgeboren dochter in haar armen, omringd door haar schoonfamilie. (Toen was zij al meer dan tien jaar samen met haar man.) Eén van de leden van haar schoonfamilie vroeg mij wie ik was. Ik antwoordde dat ik de broer was van haar. De gehele groep sprong van zijn stoel, en zei tegen mijn zus; ik dacht dat je broer lang geleden overleden was!? Zij antwoordde niet een deed onverstoord verder. Toen wist ik dat ik haar moest verlaten.

      Ik mis haar nu na drie jaar niet meer. Het voelt eigenlijk als een opluchting dat ik haar niet meer onder ogen hoef te komen. Soms is het gewoon beter om iets los te laten, het leven gaat enorm snel en is te leuk om te verspillen aan verkeerde dingen.

      Reply
    Ccvpijn - mei 17, 2018

    Ik heb zulke ouders, dat gaat net wat anders, aangezien de wereld steeds meer verandert in narcistisch gedrag, is het ernstig gesteld met de mensheid, het is niet pessimistisch bedoeld voor mij is het een harde waarheid, ik ben iemand die veel meegemaakt heeft en ook ik heb mijn fouten.dit gaat over gedrag dat schade brengt aan anderen.ik heb veel moeten lezen on erachter te komen hoe en wie in mij leven zo of zo deden.ik heb zelf therapie gehad voor mijn eigen dingen en ook mijn minpunten.ik denk dat narcisten daar niet toe in staat zijn, ze zien het niet blijkbaar.ik zeg nooit nooit maar makkelijk is het niet om hiervan te genezen.ik houd toch vaak van deze types.niet omdat ik graag afgewezen word maar ik wil de persoon fixen.ik zie dat verborgen verdriet bij ze.ik weet wat het is om grote diepe pijn te hebben.ik heb helaas ook schoon-familie gehad met deze aandoening, in mijn geval moest ik me distantiëren van hun het ging te ver!als een zwerm wespen werd ik en mijn gezin incl mijn ex man getreitert.gelukkig 1 familie-lid daarvan over met de zelfde ervaring.het is,triest en helaas val ik ook op zulke mannen. Niet zo zeer uiterlijk maar hun charme en pijn omdat ik het graag zou helen bij ze.ik wil graag liefde geven en zo’n persoon kunnen overtuigen dat ie het waard is.ik heb geen last van het ” nurse syndrom ” maar het is gekomen door eigen liefde gebrek dat ik opliep.ik zal nu weer in therapie moeten om meer aan mezelf te gaan denken, ik kan geen wereld verbeteraar zijn.en pijn verwerken waarvan ik nog niet bewust was dat ik die dingen niet verwerkt had, therapie helpt als je een goede therapeut hebt!!! Ik heb goede ervaring daarmee, doen! Ook narcisten! Die het gewoon! Be a better person! ????❤️

    Reply
      Sssst - oktober 9, 2018

      Ik leid af uit je tekst dat je met een illusie te kampen hebt. Je kan NOOIT een narcist veranderen. Zij voelen zich bijlange zo slecht niet als jij zou denken. Zij spelen gewoon in op jouw behoeften. Heb jij een hulpeloze man nodig om te verzorgen? Wel, dan worden zij er één! Speciaal voor jou.

      Een narcist is als een slang die je, onderweg naar huis, op straat tegen komt. Hulpeloos ligt zij op de grond. Jij bekommert je over de slang en neemt ze mee naar huis. Eens de slang aan de beterhand is, bijt zij jou genadeloos en vergiftigd jou dodelijk. Jij ligt te sterven op je vloer en vraagt aan de slang: “waarom, na alles wat ik voor je gedaan heb?” De slang antwoordt voldaan: “dit heb je aan jezelf te danken, ik ben een giftige slang!”

      Geloof mij, laat die narcisten lopen, zij vinden wel een ander slachtoffer.

      Reply
    Lissa - mei 8, 2018

    Ik herken mijn ex hier in.
    Met als gevolg ik bijna mijn ouders en zus kwijt was. Was ook zo tot ik iets meer tot het besef kwam dat er iets niet klopte, Hij maakt me het leven zuur en is met allerlei instanties bezig om mijn kind en ongeboren kind af te nemen. Ja ongeboren kind ik beval binnen een maand en het kind is van hem) ik leid hieronder en het is zelfs zo ver gekomen dat ik een maand in opname ben geweest en ik 2keer een verhoor heb moeten afleggen. Alsook dat de agent die mijn verhoor had gedaan bijna zijn job kwijt was met als gevolg hij was gaan rond bazuinen dat ik seks had gehad met de agent. Ik heb uren research gedaan en ben tot de conclusie gekomen dat ik in de val ben gelokt en hij allerlei instanties misbruikt om mij te laten isoleren. Ik heb mij tot op de dag van vandaag moeten bewijzen dat ik niet gek ben. Hij laat mensen inzien dat ik psyschisch gestoord ben en mijn kind mishandel. Altijd klaarstaan voor anderen. Maar achter gesloten deuren mij naar beneden halen en mijn familie de rug toe laten keren. Ik dacht daardoor dat het aan mezelf lag want tegen die anderen is hij wel aardig. Ik wordt steeds gestrester, vermoeider, en naar buiten toe is het te zien. Hij blijft naar buiten toe de kalmte zelve. Daardoor denk je nog meer dat het aan jezelf ligt. Narcisten hebben meerdere karaktertrekken maar de belangrijkste is egoïsme. Ze worden gemotiveerd door wat het beste voor hen is, niet door wat het beste voor jou is.
    Fysiek geweld kun je herkennen, maar psychische agressie kan lastig te identificeren zijn

    Natuurlijk heeft een narcist back up nodig. Hun egos zijn enorm (en niet enkel bij mannen), maar hoe groot ze ook mogen zijn, ze zijn ook even kwetsbaar! Dit betekent dat wat je ook zegt of hoe logisch je ook mag zijn of welke feiten je ook maar aanbrengt, je zal nooit kunnen winnen!

    Zij hebben er al voor gezorgd dat ze iemand van hun of jou familie, vrienden of collega’s aan hun kant hebben staan. Waar jij echter geen weet van hebt.

    Je hersenspoelen of je gek laten lijken!

    Deze beide vormen van manipulatie kan zorgen voor serieuze mentale en emotionele schade. Dit komt omdat we stilaan aan onszelf beginnen twijfelen!!! Wat bij mij het geval is. en onze geestelijke gezondheid. We beginnen ons af te vragen of we dat nu werkelijk gezegd hebben, of zij dat nu werkelijk gezegd hebben, of ziet iedereen nu echt wat jij ziet of niet? Het probleem is dat ze naar de buitenwereld toe, zich heel anders kunnen voordoen. En zolang jouw vrienden, familie of andere buitenstaanders niet onder hetzelfde dak wonen met hen, ze nooit echt zullen weten hoe het er echt aan toe gaat en zo zal niemand hetzelfde zien wat jij ziet en ervaart.

    Ik ga hier letterlijk aan kapot. En heb geen idee of er instanties zijn die je daarmee kunnen helpen want het is al zo ver gekomen dat weinig mensen me nog geloven.

    Reply
      Richard - mei 20, 2018

      Hi Lisa,

      Sorry om te lezen hoe moeilijk, onterecht en zwaar alle is. Het leest ook alsof je het niet persoonlijk opgelost gaat krijgen. Zorg dat je een raadsman/raadsvrouw hebt die als objectief gezien kan worden en de nodige stappen kan zetten. Best hier niet te lang mee wachten. Alleen trek je dit niet.

      Reply
      Beer - juli 15, 2018

      Lissa, ik heb het allemaal meegemaakt wat je beschrijft. Maar er zijn wél mensen die kunnen helpen. Ga naar het Sociaal Team van je gemeente en geef aan dat een sociopaat je kapot maakt en dat je dringend hulp nodig hebt, zoek hulp bij de GGZ. Bel Veilig Thuis en leg je situatie uit! zij weten wat te doen in het geval van emotionele, narcistische en psychische mishandeling. Zoek een advocaat die ervaring heeft met narcisten, sociopaten en psychopaten. Word lid van FB forums over narcistische mishandeling.
      Ben je nu bevallen van je kindje? Gefeliciteerd dan! het is dan is wel loodzwaar, maar bel mensen die er verstand van hebben. De sociopaat in je leven zal van zo’n moment misbruik maken omdat je in een zwakkere positie staat met een baby waar je voor moet zorgen en door je hormonen etc ben je een makkelijk slachtoffer. Dit soort momenten zijn ideaal voor narcisten om je helemaal kapot te maken. Laat hem niet in de buurt komen, emotioneel en fysiek.
      Trek overal aan de bel! Je huisarts, maatschappelijk werk, de politie. Al er iemand tussen zit die je niet lijkt te begrijpen bel dan de volgende! Want ook bij hulpverleners is er nog onbegrip over narcistische mishandeling. Geen probleem, niet bij stilstaan, gewoon zoeken tot je wél iemand aan de telefoon hebt die je begrijpt en dan deze instantie niet loslaten. Laat je helpen. Je bent niet alleen.

      Reply
      jamba - oktober 9, 2018

      Als ik jou een raad mag geven; maak dat je daar weg bent.
      Je zal nooit kunnen herstellen in het bijzijn van hem.
      Je zit in een diepe put, en je hebt tijd en begeleiding nodig om eruit te kruipen.
      En blijf voor de rest van je leven zo ver mogelijk weg van die man.
      Wil je er toch bij blijven, dan is dat een beslissing dat je hoe dan ook zal berouwen.
      Niemand zal je geloven, in tegendeel. Voor de buitenwereld ben jij de narcist.
      En zal je ernaar behandeld worden.
      Je komt terecht in een hel tot aan de dood.
      Vele vrouwen zitten in die situatie. Echt jammerlijk, maar hun eigen schuld!

      Reply
      Sara - november 13, 2018

      Hey Lissa,
      ik herken wat je zegt.
      En begrijp de twijfel aan jezelf maar al te goed.
      Zelf ben ik drie jaar gescheiden van hem en nog steeds weet hij flinke verwarring in mijn hoofd te veroorzaken.
      Heel triest als ik er over nadenk hoeveel energie ik, in allerlei vormen, van mijn leven verspil en wat ik daardoor mis.
      Iedere keer weer maakt het me toch sterker, en ik voel me een tevreden mens omdat de tussenpozes van zijn tirades steeds langer zijn.
      Afgelopen week week belde hij weer en mijn zus was op bezoek, ze heeft alles gehoord.
      En ik kon me niet anders voelen, of iets anders denken, dan dat ik zo blij was dat er eindelijk iemand was die nu weet hoe hij is wanneer hij denkt dat er niemand weet van heeft.
      misschien stom. Maar het geeft een soort bevestiging tegen de twijfel aan jezelf en een gevoel van rechtvaardigheid.
      Iemand die begrijpt hoe oneerlijk en respectloos hij met mij omgaat.
      Ik houd mijn hart vast voor de kinder, zij zijn tenslotte ook mensen waar hij mee samen leeft en worden op een zeker punt volwassen, en gaan ook een manier ontwikkelen om met hem om te gaan.
      Het enige dat ik kan doen is er voor ze zijn. Altijd en overal.

      Reply
    Moedeloos - mei 5, 2018

    Hallo ik ben een vrouw van bijna 70. Ik heb mijn hele leven al veel problemen met mijn nu 48 jarige zoon gehad. Hoe meer ik over Narcisme lees hoe meer ik er van overtuigd ben dat hij een Narcist is. Volgens mij haat hij vrouwen elke relatie gaat mis en wanneer ik het met een van zijn vrouwen, b.v. de moeder van mijn kleinzoon eens ben is het oorlog. Ze zijn uit elkaar zoals elke relatie er is met hem niet te leven. Maar hij wil dat ik ook met haar breek en dat vertik ik. Zij is de moeder van mijn kleinzoon. Ik heb een slechte gezondheid en denk er hard over helemaal met hem te breken. Hij heeft verschillende hulpverleners gehad met meervoudige persoonlijkheid storingen. Maar ik kan niet meer. Elke x die conflicten en ruzie, soms zie ik het aankomen soms word ik er weer helemaal door verrast. Hij gebruikt zijn kind om mij emotioneel te bewerken. Steeds heb ik na een tijd afstand te nemen het weer geprobeerd. In het begin doet hij iets meer zijn best maar echt leuk of gezellig is het nooit. Hij is ook verslaafd geweest en regelmatig met justitie in aanraking geweest. Maar ik kan niet meer. Een moedeloze moeder

    Reply
      Marte - mei 16, 2018

      Wat een vervelende situatie voor u. Goed dat u doet, wat goed voelt. Voer altijd je eigen koers! Sterkte met alles. Groet Marte

      Reply
      yeppi - oktober 9, 2018

      Jij vandaag moedeloos, hij morgen moederloos. 😉
      Ik zou zeggen; behandel hem voor wat hij is.
      Wees schaamteloos genadeloos. En voel je vrij.

      Reply
    Rebekka - april 4, 2018

    Na deze site ontdekt te hebben weet ik eindelijk dat ik niet gek ben. Mijn schoonzus past perfect in het plaatje van een narcist en een pathologische leugenaar. Helaas is ze zo charismatisch dat iedereen erin trapt. Allereerst natuurlijk mijn broer maar ook de rest van mijn familie. Ze richt vooral al haar woede op mij. Ze heeft zelfs iemand mij met de dood laten bedreigen. Ze verspreid allerlei roddels over me die niet waar zijn en heeft ervoor gezorgd dat mijn broer het contact met mij heeft verbroken door te zeggen dat ik de doodsbedreiging verzonnen heb. Helaas neemt nog niemand mij serieus hierin. Niemand ziet hoe ze werkelijk is en ik raak steeds meer mensen kwijt die ze dan weer tegen me opzet met haar leugens. Ze is slim en doortrapt. Heeft iemand tips om mensen toch te laten zien wie ze werkelijk is? Of hoe er mee om te gaan. Ik ben al mijn vrienden, mijn ouders en mijn broer kwijt aan haar en ik ga er zo langzaam aan onderdoor.

    Reply
      Ccvpijn - mei 17, 2018

      OMG! hier ook zelfde dingen, kunnen we ergens praten?! Liefs

      Reply
      Beer - juli 15, 2018

      Klinkt zo bekend. Heel heel moeilijk om mee om te gaan en om het te begrijpen.
      Mijn ex-man is (hier ben ik na 18 jaar achter) een narcistische sociopaat en hij heeft nu twee van mijn schoonzussen en een broer die onder de plak zit bij een van hen, voor zijn karretje gespannen om mij kapot te maken. Ze liegen voor hem en maken me helemaal zwart bij iedereen die ze kennen. Hij heeft blijkbaar achteraf jarenlang mijn familie vreemde verhalen over mij ingefluisterd. Gelukkig heb ik nog andere familieleden die hem niet geloofden maar deze twee schoonzussen dus blijkbaar wel. Ik herken nu veel van het gedrag van mijn ex-man in deze schoonzussen, gedrag dat ik niet kon plaatsen omdat ik niet wist wat narcisme en een narcistische persoonlijkheidsstoornis was. Nu zie ik het allemaal heel duidelijk. Ik praat met instanties, op fb fora, met therapeuten, met vrienden en familie, met mensen die mijn schoonzussen kennen, familieleden van ze en alles begint op nu op zn plaats te vallen. Er was wel veel narigheid maar nu begrijp ik pas dat ze alledrie geen empathie hebben, ze zijn niet in staat iets voor een ander te voelen. Een van mn broers is overleden en ik vraag me nu zelfs af of het geen zelfmoord was of dat hij zo gesard werd door mijn schoonzus thuis dat hij te moe en kapot was gemaakt en niet meer kon opletten.
      Geniepig, achterbaks, gaslighten, emotioneel mishandelen, over anderen heen walsen, ongevoelig zijn, kwaadspreken achter de rug om, liegen, boos zijn, woede aanvallen…gewoon rot gedrag, toxisch gedrag! En dan naar de buitenwereld kunnen ze zich zo leuk, gezellig, en fantastisch voordoen! Ze hebben het alledrie in andere mate en vorm maar het komt overeen. Ze herkennen elkaar denk ook in hun gedrag.
      Het lijkt erop alsof mijn hele familie een soort lekker hapje is voor dit soort toxische mensen. We zijn allemaal empatisch en gevoelig en tolereren veel te veel. Heb ze altijd over mijn grenzen laten gaan, hoe pijnlijk het ook was voor me. Heerlijk moeten die schoonzussen en mijn ex dit gevonden hebben! Ideaal zo’n vuilnisbak waarin ze al hun shit konden dumpen. Nu ik dus verander en sterk word, grenzen aangeef en geen contact meer met ze heb doen ze extra hun best om me weer klein te krijgen. Ze willen hun vuilnisbak terug. Toen ik zei tegen mijn ex dat ik hem door had en dat hij in behandeling moest bij een psychiater was hij ook meteen verdwenen, naar het buitenland en weer getrouwd (terwijl wij nog getrouwd waren) met een ander slachtoffer.
      Narcisten kunnen het niet uitstaan als mensen ze doorhebben. Die mensen moeten dan zwart en kapot gemaakt worden anders vertellen ze het grote geheim nog door aan anderen! Dus wijzen ze de vinger, maken je zwart, maken je uit voor gestoord, doen alsof zij het slachtoffer zijn. Allemaal tactieken van de narcist en sociopaat.

      EMDR traumaverwerkingstherapie en vooral Geen Contact met ze doet wonderen.
      Laat de narcisten in je leven links liggen. Grote boog eromheen. Hap niet toe, ze willen een reactie van je, daar kicken ze op en ze kunnen reacties verdraaien, de vinger wijzen en zeggen :”zie je wel, zij is gek, ik niet” . Het zijn beschadigde mensen, emotionele vampieren en ze zijn niet te helpen.

      Reply
        J - juli 16, 2018

        Inderdaad ze verdraaien je woorden, of leggen je iets in de mond wat je niet gezegd hebt. Gaat heel subtiel, bijv als ze ruzie hebben met iemand en jij vraagt waarom heb je ruzie, dan zeggen ze, ik heb geen ruzie. Wat is dan waar, wat jij gezien/gehoord hebt, of wat hij zegt…
        Zodra je het doorhebt en ze erop wijst, dan heb je ze wel ff te pakken, maar 2 zinnen verder proberen ze het opnieuw. Bijna niet bij te houden.

        Reply
      Yeppi - oktober 9, 2018

      Het antwoord is simpel:

      “De varkens hebben elk hun eigen smaak,
      zij hebben elk hun eigen tepel aan de zeug.
      Maar ’t varken is ’t zelfde, zulle,
      ’t komt allemaal van hetzelfde varken.”

      Je hebt te maken met een varkensput,
      Het enige wat je kan doen is maken dat je uit die stank bent,
      en ga ergens anders met je neus in de frisse lucht staan. 🙂

      Het zal je goed doen.

      Reply
    Nick - april 2, 2018

    Dit is een erg interessant artikel. Het is moeilijk om met iemand om te gaan die narcisistisch is. Zeker wanneer het een familielid betreft.

    Reply
    NN - maart 28, 2018

    Ik ben een paar maanden achtergekomen dat mijn moeder een narcistische stoornis heeft. Het is een lange verhaal, maar ik ben blij dat ik weet nu hoe het heet. Ik heb het wel moeilijk mee. Ik ben de “gouden kind” en daarnaast ook de enige kind. Ik ben 40+, en zelf arts, kan me niet voorstellen dat ik het zolang niet kon ontdekken. Ik ging google-en erover omdat met de jaren lijkt het steeds slechter te gaan. Ik vind het wel moeilijk te accepteren. Dat mijn moeder niet gaat/niet kan veranderen, dat ik nooit een normale relatie met haar kan krijgen. Ze weet me enorm uit te kunnen lokken, ik beloof me elk keer dat ik niet haar reageren, toch verlies ik vaak de controle als ik met haar praat. Letterlijk je zegt A, ze maakt er een B van. Ze is nooit schuldig. Onze laatste conflict was over geld/cadeaus. Ik was net jarig geweest. We wonen heel ver van elkaar, dus mijn moeder was bij ons blijven logeren, samen met mijn vader. Cadeaus is altijd een issue. Ik een mijn man geven elkaar niet vaak cadeautjes. Mijn man kan mij een bos bloemen kopen zonder reden, of iets moois als we ergens op vakantie zijn. Of ik zeg koop mij geen verjaardagscadeau, we gaan straks een weekendje weg, dan koop je mij daar iets leuks. Dus dat vindt mijn moeder een probleem en ze onderstreept het. Ze heeft mij een heel dure cadeau gegeven. Ook geld. Ik zei ik wil en kan die geld niet accepteren (het is niet de eerste keer trouwens en ze doet hetzelfde met mijn kinderen – geld en cadeautjes, niet te stoppen! altijd ruzie er over). Dus er ontstond ruzie dat ik die geld niet wil accepteren. Ze bracht ook een bos bloemen. Volgende dag toen ik ging werken, nog 2(!) . Op de dag van verjaardag (derde dag dat ze waren aan het logeren), nog een! Om te laten zien, hoe ze van mij houdt. Meer, dan mijn man – geen cadeau, en bloemen bijna vergeten. Als we samen gaan winkelen of uit eten, wilt ze altijd betalen voor ons. We gaan dus niet zo vaak samen uit eten, want er ontstaat dan altijd ruzie over wie gaat betalen. We hebben echt geld genoeg om te betalen voor ons en onze ouders, als we hun uitnodigen. Geld is macht voor haar, en dat voelt zo slecht.
    Verder vind ik het meest moeilijk hoe ze met mij praat. Als ik met haar niet mee eens ben, is discussie onmogelijk. Ze zegt altijd “hoe kan je zo tegen mij praten, ik ben je moeder! Je schreeuwt tegen mij! Waarom schreeuw je zo niet tegen je man of tegen je schoonouders, die helpen jullie nooit, ik help jullie zo veel (niet waar, heeft geholpen toen kinderen klein waren, is echt lang geleden – heb nu spijt dat ik toen haar heb gevraagd om op te passen). Of ze zegt “ja, sorry dat ik besta! sorry dat ik nog niet dood ben!”. Maakt zich een slachtoffer. Sorry voor de lange verhaal, heb net een moeilijke verjaardag achter de rug 🙂

    Reply
      Ed Buijs - april 7, 2018

      Ik kan je helaas de hand schudden kerel.

      Reply
      Ccvpijn - mei 17, 2018

      Echt rot voor je! Ik herken bij jou ook wel dingen uit mijn situaties…sterkte, liefs

      Reply
      erna - oktober 10, 2018

      Hallo NN, helaas ben ik opgevoed door een narcistische moeder, heb n narcistische ex en twee narcistische kinderen. Ik herken je verhaal helemaal. Ik ga er af en toe echt aan kapot. Mijn moeder is overleden, en mijn ex zie ik af en toe bij mijn kinderen. Hij probeert mij nog steeds te kwetsen. Mijn dochter kwetst mij momenteel het hardst. Wat ik ook doe het zal nooit goed genoeg zijn. En ik ben degene die niet spoort in haar ogen. Het doet vreselijk veel pijn. Daarbij ben ik ook nog hsp-er en in de overgang. Pffft best een zware periode. Hoop ergens iemand te vinden die mij kan leren omgaan met narcisme. Maakt t misschien allemaal iets luchtiger.
      Liefs Erna

      Reply
        Saar - oktober 10, 2018

        Dag Erna,
        Omgaan met narcisten zou ik nooit aanraden en zelfs sterk afraden. Familie of niet. Ze maken je kapot waar je bijstaat. Echter kan ik het wel begrijpen wanneer het je eigen familie is dat het lastig is om deze afstand te nemen. Het kan sowieso nooit kwaad om te gaan kijken naar je eigen gevoelens die tekort gekomen zijn door dat je zolang in een narcistische omgeving hebt moeten leven. Met name bij narcistisch misbruik kan er een chronisch gebrek aan zelfzorg ontstaan of emotioneel empathisch tekort. Wanneer je dit tekort in en voor jezelf ervaart ondermijnt dat o.a je eigenwaarde en je vermogen om te kunnen handelen in je eigen voordeel en daar voor gaan staan. Er zijn overigens meer problemen die kunnen ontstaan in je psyche door narcistisch misbruik. Hiervoor zou je hulp kunnen zoeken bij een psycholoog en b.v schema therapie volgen. Niet omdat er iets mis is met je, maar omdat je de zorg verdient en de hulp goed kan gebruiken. Wanneer je steun hebt, kan je ook beter aan van de situatie waarin je zit. Take care

        Reply
    linda - maart 28, 2018

    maar hoe krijg ik hem buiten het is mijn huis scheiding van goederen hij lacht mij gewoon uit wil hem er NU uit dan dat ik nog moet wachten tot uitspraak en deurwaarder

    Reply
    Anoniem - maart 8, 2018

    Hallo allemaal, narsicme is iets wat helaas heel veel voorkomt! Ik heb zelf jaren in de slachtofferrol gezeten (terecht)
    Maar wat nu als je in jezelf gaat zoeken, en je van binnen uit jezelf gaat genezen? Het is namelijk zo dat iets in jezelf narcisme aantrekt! Het buiten jezelf blijven zoeken, geeft geen definitieve oplossing. Het is je overkomen! De ander is het ook overkomen, want niemand kiest ervoor om narcist te worden. Ga door met je eigen leven en vergeef die ander. Want vergeving is het echte medicijn! Jezelf sterker maken en niets meer binnen laten komen. Het is een hele klus, en het kost heel veel energie! Maar uiteindelijk kun je ervan verlost worden. Het punt is namelijk als je de oude wond niet geneest, je weer in een volgende zelfde relatie/vriendschap terecht zou komen! En over familie, je moet echt door niets meer te raken zijn en de wond genezen… dan lopen ze voortaan in een boog om je heen! Ik spreek puur uit eigen ervaring, maar stapje voor stapje kun je eruit komen… Positive mindset.. Heel veel sterkte iedereen☺️

    Reply
      Yeppi - oktober 9, 2018

      Ik vind dat je een goed punt hebt, maar wanneer je genezen bent van het misbruik, mag je dan terug op schoot van je narcistje gaan zitten, of niet?
      Ik vraag dit omdat blijkbaar iedereen in mijn omgeving dit verwacht.
      Ik ben mijn narcistische schoonfamilie, waardoor ik jaren mishandeld geweest ben, gewoon zat. Mag dat, of moet ik aan de tepels van mijn schoonmoeder gaan zitten zuigen als teken van waardering voor alles wat zij mij heeft misdaan? Ik weet niet…

      Reply
    OMGAAN MET NARCISME – Body 'n Mind - januari 22, 2018

    […] Omgaan met narcisme […]

    Reply
    vero - december 11, 2017

    hallo allemaal ik vraag me af is en ex een narcist?
    hoop dat jullie me antwoord kunnen geven.
    me ex en ik in zijn na 8 jaar nu 5 maanden uit elkaar. Hij heeft mij en de kinderen zonder pardon op straat gezet en is vervolgends binnen 3 dagen met een getrouwde vrouw en haar 3 kinderen samen gaan wonen. ze is gelijk zwanger geraakt van hem. wat hij ontkent naar mij toe hij liegt er over. in 8 jaar lang in het begin ging het goed leuk en aardig en was die voorbeeldig. maar na dat ik was bevallen begon het hij was vaak weg en was vaak alleen met de kleine hij heb nooit naar de kleine man gekeken en tegen iedereen dat hij geen kind wilde maar dat ik het wilde houden. tegen de buiten wereld was hij voorbeeldig maar binnen huis sloeg hij om 2 gezichten dus. Hij was buiten huis ineens voorbeeldige papa wat dus eigenlijk niet was om de kleinste dingen liegen en bedriegen hij gelooft in ze eigen leugens en ging je daarna koeieneren met zogenaamde grapjes over dat je dik was en dat soort dingen. Hij lacht op ze eigen grappen. En als je het dan niet leuk vind snap.hoj dat niet wat het zijn maar grapjes. toen werd ik zwanger van onze dochter hij wou haar niet kan kreeg de schuld want ik was met me benen wijd gaan liggen had ik ze maar dicht moeten houden. wou haar ter adoptie af staan maar uit eindelijk toch samen voor gekozen om haar zelf op te voeden ben ik blij mee. meneren lach vaak in bed tot uurtje of 12 soms 3 soms 4 kinderen koeieneren deed hij ook dat ze niks konden en dat ze dom waren . Hij heeft keer voor onze zoon een tehuis gezocht omdat hij niet naar hem luisterde. waar ik boos op werd natuurlijk. als ik weg ging en hij de Kids even had alleen belde hij wel 20 x op hoe laat ik kwam of dat kids vervelend waren of dat ze in de luier hadden gepoept en hij dat niet ging doen . 3 jaar geleden abortus voor hem gedaan want hij wilde geen kinderen meer alles moest gaan zo als hij wilde anders was die boos en als je hem tegen sprak ook. deed alles wat hij wilde voor hem. Want je wilt geen ruzie! hij heeft x uit woede de laptop helemaal kapot getrapt en we hadden veel gaten in de deur zitten omdat hij dan boos was en gat in deur sloeg mij nooit niks gedaan want ik sla terug! nu zijn we uit elkaar wil alles weten van me en ik mag niks met een ander en dreigt veel om de kinderen af te pakken. Hij kan mooie praten tegen over mensen en instanties waar dus niks van waar is . Hij wind iedereen om een vinger x op x. nu speelt hij alles over de rug van de kinderen en zegt tegen hun als je n iets komt met oud en nieuw hoef k jullie ook niet meer te komen bezoeken. Hij heeft ze weekenden niet omdat kids niet naar hem willen me zoon zegt zelf als ik stout ben bij papa krijg ik harde schop onder me kont dus hij mag ze zien maar hier waar ik bij ben . zal.hem nie egt houden maar luister naar de wensen van de kinderen hij koopt ze om met cadeaus en agter af lopen zeuren dat hij alleen daar goed voor is hij doet het zelf kids vragen er niet om. zodra ik de waarheid spreekt word hij boos en gaar hij alles doen om te zeggen dat niet waar is of wat dan ook of hij negeert het . negeren kan hij totaal niet tegen word die bloedlink hij vind het altijd leuk om te zeggen wat ik wil horen volgends hem en dat het me dan pijn doet lacht hij gewoon om als ik.huil lach hij er om. Hij kick daar op. nu probeerd hij bij ze nieuwe vriendin voorbeeldig te zijn maar als hij hier is of hij belt op het werk San is die lief en aardig tegen me wat zei niet weet en is die thuis negeert hij een volkomen. En zo nog veel meer maar hoort dit bij narcisme??

    Reply
      Syl vddoes - februari 10, 2018

      lieve meid, strik erom, inpakken en wegwezen!! Je verdient beter dan een narcist!! De kids ook!! dikke knuf en sterk zijn!!

      Reply
        vero - februari 16, 2018

        Dankje wel lieverd is wel lastig zo gaat goed zo maak die ruzie en ben k van alles en nog wat . dreigen dat is wat die blijft doen als hij boos is

        Reply
      Beer (Berendina) - juli 15, 2018

      Ja, ja en nog eens ja, hij klinkt Super narcistisch. Van A tot Z klinkt je verhaal bekend bij mij in de oren. Afschuwelijk dit soort mensen. Ik voel voor je het is zo moeilijk en ongrijpbaar. Het enige, echt enige dat je kunt doen is ‘geen contact’ alle contact verbreken. Een saaie dode muis worden ..een steen..dan laat hij je…op den duur…hopelijk wel met rust.
      Reacties, maakt niet uit wat het is, daar leven ze van.
      En nee, veranderen zal hij NOOIT. Geloof me maar, neem het maar van mij aan want ik heb het 18 jaar lang geprobeerd. Het probleem ligt immers niet bij hem toch! zo denken ze…., want als ze zouden moeten toegeven dat het probleem bij zichzelf lag dan zouden ze niet meer perfect zijn…hun valse zelfbeeld in stand houden is alles waar ze hun energie aan spenderen..jouw rol daarin is: als vuilnisbak voor hun rotgevoelens fungeren, een zondebok zijn, een (emotionele) boksbal waarop ze hun frustraties kunnen afreageren, hem prijzen en aanhoren, idolaat en verliefd op hem zijn, hem keer op keer vergeven, denken dat je hem kan veranderen en kan helpen., dat hij kan en wil veranderen…hij speelt hierop in door slachtoffer te spelen die hulp zoekt van je, al zijn foute gedrag ontkennen en tolereren, een projectiescherm zijn waarop ze kunnen projecteren wat ze zelf zijn (zij doen iets fout maar projecteren dat dan op jou en laten je geloven dat hun waarheid ook echt waar is omdat ze zelf heilig in hun leugens geloven). Jij bent de perfecte partner voor een narcist zolang je dit toestaat. Je hebt het eenmaal toegelaten omdat hij zich ooit voordeed als je prins op het witte paard, en je hem daarna zijn kut gedrag steeds weer vergaf omdat je goed bent en van hem hield…dus hij wil je vasthouden als zijn openbare Vuilnisbak. Weggaan bij een narcist is zwaar, hij zal alle taktieken die hij kent toepassen..slachtoffertje spelen, je zwart maken, je gek proberen te maken, hulptroepen inschakelen die hem gaan helpen om je kapot te maken.,,zodat je maar bij hem blijft…uit angst of verwarring of vermoeidheid.. Als hij eenmaal een ander slachtoffer heeft gevonden zal hij je nog steeds proberen kapot te maken…je klein blijven houden…je intimideren, manipuleren..,want hij wil niet dat anderen de waarheid over hem zullen inzien..en jij bent nu een gevaar voor hem want jij kan anderen wel laten inzien wie hij echt is.

      Het beste is om een narcistische sociopaat te leren herkennen en meteen weg te rennen. Als je er eenmaal diep inzit met zo iemand is het contact verbreken de enige optie..hoe moeilijk het ook is.

      Reply
        Yeppi - oktober 9, 2018

        Dit heb jij heel goed verwoord. Bravo!

        Reply
    help - oktober 26, 2017

    Halo mensen. 2 jaar geleden was ik op het punt om zelf therapie in te gaan omdat ik het niet meer aankon, en begreep niet goed of het aan mij lag of toch mijn ouders. Ik vind het moeilijk om de grens te trekken en conclusie aan te nemen omdat ik bang ben alleen over te blijven. Ik hoop dat jullie commentaar kunnen plaatsen na mijn verhaal, dat zal mij helpen.
    Toen ik 6 was vertrok mijn moeder naar ander land,daar leerde ze direct iemand kennen,dit was nodig om goed leven aan mij en haarzelf te geven.Op mijn 8e kwam ik voor het eerst naar haar toe en op mijn 12e verhuisde ik naar nieuw land.Omdat het niet direct soepel liep was mijn moeder hele week weg aan het werk en weekenden thuis,mijn stiefvader die ik als mijn eigen vader zag was altijd bijzonder figuur(casino etc)hij deed veel voor mijn moeder en dus ook voor mij waardoor ik hem onwijs respecteerde, tegelijkertijd was hij zowel vaderfiguur(ik moest studeren, juist eten etc) als dat er dingen gebeurde die ik niet kon plaatsten, zoals tijdens stoeien met mijn vader hij voor de lol aan mijn vrouwelijke delen zat en ging dat lachen. Toen ik kleiner was voelde het niet als seksueel maar als kittel..en dat gaf ik aan ..toen ik steeds ouder werd bleef hij dat doen in vorm van spel..op gegeven moment vond ik het raar en erg onprettig en dat gaf ik aan.Ik kan mij nog herinneren dat er gigantisch ruzie ontstond toen ik agressief werd en zei dat het niet normaal was toen werd ik voor gek verklaard en was hij boos gaf ook voorbeelden van zieke mensen ..maar dat was niet het enige, altijd als iets niet naar zijn zin was ..hoe hij het voor zich zag was hij boos op mij, hij negeerde mij dan..dit kon hele week of langer duren..meestal tot mijn moeder thuis kwam. Ik was altijd erg mentaal afhankelijk van hem want ik keek ook naar hem op en ik hou van hem als vader..die ik nooit had. Negeren was heel zwaar want ik kreeg altijd schuldgevoel en ik miste liefde dus ik ging maar weer sorry zeggen..pubertijd was erg zwaar..ik had geen connectie met mijn moeder en hij was dan enige die tussen ons kwam en bij elkaar bracht..op gegeven moment ging ik slechte pad op en hij kwam er uiteindelijk altijd achter en dat was dan iets tussen mij en hem..om mijn moeder niet te kwetsen omdat ze zon zware baan had(dat zei hij altijd)ook altijd als er ruzie was tussen hun kreeg ik de schuld dat ik de oorzaak was(misschien was ik dat ook wel 80procent) maar ze maakte het altijd goed en keerde zich dan tegen mij, of hij bleef mij negeren en mijn moeder nam zijn kant(ze werd altijd door hem beinvloed, en ik begrijp waarom..ze had een moeilijk leven)toen ik 19 was ben ik fout ingegaan in mijn leven, dit werd vroeg of laat ontdekt en ze steunde mij toen..dat er van alles kan gebeuren..start met blanke list..dat voelde vertrouwt en dankbaar naar hun toe..ik werd voor blok gezet..of het veranderd of je bent laatste persoon op aarde..en ik veranderde, achteraf heb ik bijna onmogelijke gedaan..dit was om hun respect /liefde terug te winnen..niet voor mezelf. Maar jaren later..kreeg ik regelmatig bij elke gelegenheid verwijten van hem..wat ik had gedaan…en alle mogelijke slechte karaktereigenschappen werden naar me gegooid..ontrouw. later kreeg ik vriendje en daar was ik 4,5 jaar mee..toen ging het uit en ik hoorde continu dat ik zelf geen goede keuzes kan maken,dat als ik naar hem luister het wel goed komt.( ouders hebben altijd gelijk en als ze niet gelijk hebben kijk naar de 1e zin)dat werd altijd herhaald. Ik groeide om met belangrijkste gebed( vertrouw niemand, vraag nooit om hulp, en wees nooit bang)er werd altijd gezegt dat ik alleen mijn moeder heb (dat zei hij) en dat geen een lul op aarde(man) dit kan vervangen. Er werd ook continu gezegd dat ik lul afhankelijk ben(met nog lelijkere worden..dit omdat ik verliefd was)en dat ik door” lul” hun zal verraden..er werden altijd zulke uitspraken door hem gedaan. Mijn moeder veranderde met jaren..ze nam zijn trekjes over.Ik had oma en oom.Oma in ander land waar ik opgroeide..was oprecht geen goed persoon,was niet goed voor mijn moeder. Mijn oom was maar 5jaar ouder dan ik en had niet de meest trouwe karaktereigenschappen ,had vriendin wilde trouwen daar,toen zei mijn vader als je leven wilt verpesten en nooit beroep bereiken wat je wilt dan trouw je..en hij luisterde ernaar en ging uit elkaar..want hij wilde worden wat hij uiteindelijk is.toen brachten mijn ouders mijn oom hierheen..er werd continu tegen ons gezegd ..jullie hebben niemand alleen elkaar. het was mijn tweede gebed..ik heb alleen hem als ouders dood gaan en hij is dan mijn steun..(wat ik al betwijfelde)ze investeerde veel geld in hem en verwachte dat ook uiteindelijk terug..dat wist hij en had deal met ze dat als hij zijn beroep zou bereiken en geld zou verdienen hij samen met hun huis zou kopen..een voor hem en een voor hun ( happy family) toen kwam hij iemand tegen en zijn plannen veranderde..meisje had veel invloed op hem en raakte snel zwanger zonder dat dit in de planning was.Toen vroeg hij om onze mening..kind houden of niet. en iedereen was zo in de war dat er van alles is gezegd(dat ze hem gebruikt,dat kind weg moet, dat hij haar moet verlaten,dat kind wel houden maar haar niet vertrouwen)dit zei ik en mijn moeder omdat vader niet thuis was. Toen kwam vader thuis: en hel begon, hij was altijd losjes in uitspraak:en dat was hij nu ook, dat hij lul is en mijn zijn lul denkt,dat er alles in hem is gestoken en dat hij hun verraad, dat hij laagste persoon op aarde is….etc)veel vernedering. En toen kwam hij volgende dag naar huis in de avond(ik lag op bed) en er was ontzetten veel geschreeuw,veel beledigingen naar hem toe en hij zei dat hij nog net niet dood moet gaan voor hun als ze maar krijgen wat ze willen..hij is volgende ochtend stiekem weggegaan..heeft nieuwe koffer etc meegenomen wat ook niet netjes was..(tijdens de ruzie zei hij dat hij na jaar of 2 terug ging betalen) sinds dat moment heb ik geen contact met hem of mijn oma gehad. Mijn oma verdedigde hem..waardoor het laatste druppel was naar haar toe(ik sta erachter dat ik geen contact met haar wil)wat betreft mijn oom..ik begrijp dat hij familie op bepaald manier in de steek heeft gelaten..hij heeft nooit geld terug gegeven het is nu 2 jaar,alles wat hij heeft bereikt is dankzij de ouders. hij is wel met dat meisje en hij heeft een kind, maar hij heeft nooit meer contact met mij opgenomen(wellicht omdat ik toen zei dat hij mij teleurgesteld heeft). Ik ben nu getrouwd..en woon jaar samen, regelmatig gebeurd er iets van ruzie en krijg ik weer dat schuldgevoel en heb ik neiging om weer te bellen, nu net komen ze op bezoek omdat ik ziek ben..tv staat aan en is programma over bevalling,waarin man hand van zijn vrouw vasthoudt. Mijn vader zegt dat dat het niet mannelijk is dat hij bij bevalling is en dat hij zelf in casino was toen zijn kind geboren werd(van ander huwelijk)ik zei dat het niet mannelijk is om ergens anders te zijn als je eigen kind word geboren,hij dat het geen ziekte is maar bevalling ..dit gebeurde allemaal op hoge tonen zoals altijd(mijn ouders schreeuwen altijd waardoor ik zelf ga schreeuwen…terwijl ik nooit dit ergens anders doe)hij bleef doorgaan met zijn mening omdat hij het altijd opdringt waardoor ik zei dat ik het niet deel en het niet wil horen, mijn moeder neemt dan zijn kant zoals altijd en zegt dat ik dictator ben geworden dat ze niet eens mogen zeggen wat ze vinden..en ze zijn weggegaan. Nu zoals altijd verwachten ze dat (goedmakertje)vanuit mij komt. Ik ben ontzettend in de war..ik hou van mijn ouders maar sommige dingen passen niet in mijn verstand.. ik heb afgelopen jaar elke nacht gehuild door te realiseren dat ik alleen blijf als ze dood gaan en geen contact met oma en oom heb..ze zijn ook niet op mijn bruiloft geweest. Ik weet niet wat ik moet doen en absoluut ook niet meer wat wel en niet juist is. Het ergste is ik werk in de zorg en elke keer als ik naar psycholoog wil gaan, weerhoud mijn beroep mij..ik ben bang dat het uitkomt of iemand het leest die ik ken..ik ben ten einde raad.

    Reply
      Beer - juli 15, 2018

      Verbreek alle contact met de toxische mensen in je leven, familie of niet het maakt niet uit. Je bent en blijft niet alleen want er is een wereld vol mensen die je vriendin of vriend willen zijn. Begin bij een goeie therapeut, via het GGZ bijvoorbeeld, deze kun je vertrouwen en zo een begin maken andere mensen in je leven te laten die de toxische mensen gaan vervangen
      Een therapeut mag geen vertrouwelijke informatie doorgeven en zullen dit ook nooit doen dus voor je baan in de zorg hoef je het niet te laten. Doen, echt doen. Het leven is maar zo kort, gooi het niet weg door je tijd te verdoen met narcisten en ander giftig gespuis. Het zal even zwaar zijn, je zult je eenzaam voelen maar als jij stappen gaat ondernemen en gaat veranderen zullen er zomaar mensen op je pad komen. Goeie mensen! Succes!

      Reply
        J - juli 16, 2018

        Wel de juiste therapeut dan he, er zijn al veel verhalen van therapeuten die je nog een trap nageven. Zo van, weet je zeker dat ie narcist is, dat kunnen wij beter bepalen, jij weet dat niet. etc.
        Of je wordt niet geloofd als je je extreme verhalen verteld…

        Reply
          Beer - juli 16, 2018

          @J Ow ja!! Precies!! Helaas een feit. Je denkt:” tja, hij/zij heeft er verstand van…zegt dat ie 40 jaar in het vak zit….dus hij zal wel gelijk hebben…de zogenaamde ‘professionelen’ die er totaal geen kaas van hebben gegeten of gewoon zelf narcistisch zijn. Dan ga je met je ziel onder je arm weer naar huis met de zelfde boodschap die je thuis ook al krijgt : het is jouw schuld, of het zijn ‘relatieproblemen’ ..in relatietherapie zijn de narcisten voorbeeldig en charmant…aargh. of twee kijven twee schuld..al dat soort onzin. Dieptreurig maar helaas een feit ja. Dus zoeken idd naar iemand die er verstand van heeft en echt gespecialiseerd is op dit gebied, dus al meerdere slachtoffers van emotionele mishandeling etc heeft geholpen..en als het niet goed voelt wegwezen en verder zoeken. En wees stellig, laat je niet afwimpelen…jij bent het slachtoffer en hebt het allemaal meegemaakt. Die hulpverlener niet! Degenen die narcistische mishandeling hebben meegemaakt zijn uiteindelijk de echte experts op dit gebied, zoiets kun je niet leren uit de boeken.

          Reply
        Mimi - juli 17, 2018

        Herkenbaar van die hulpverleners die je vertellen dat het aan jezelf ligt. Ik weet uit ervaring dat al ben je nog zo perfect in het deëscaleren en gedraag je op ieder punt, tot in de puntjes goed, eerlijk, oprecht en zou je op het gebied van ‘goed gedrag’ de olympische spelen kunnen winnen, dan nog.. weet de narcist iets te vinden om met je te kijven en je zwart te maken. Het is namelijk de enige manier van contact maken en een relatie hebben die ze kennen en die voor hun niet bedreigend is maar veilig aanvoelt. Met zo iemand kan je niet anders dan ruzie krijgen, of je zwijgt zo iemand gewoon dood, en dan nog krijg je daarover ruzie. Alles wat je doet zal verkeerd zijn als iemand daar zin in heeft om je te beschuldigen. Ik heb er ook een andere uitleg voor: Totaal gebrek aan respect voor jou als persoonlijkheid. Wanneer een hulpverlener dat niet ziet, zal hij inderdaad altijd een deel, zo niet het grootste deel in jou schoenen leggen. De basis van de meeste therapie is namelijk nog altijd de eigen verantwoordelijkheid nemen en je eigen stappen zetten, zelfs al is je probleem een narcist. In dat opzicht heeft het ook niet zo veel zin om te gaan bewijzen dat iemand anders een stoornis heeft. Als slachtoffer heb je wel veel behoefte aan die erkenning en die bevestiging omdat jou wereldbeeld vaak onder vuur heeft gelegen en nog steeds ligt met een narcist in je buurt. Dan heb je vaak moeite met het helemaal begrijpen van wat er gebeurt. Het kan dan helpen dat iemand met inzicht over narcisme jou helpt dat inzicht beter te zien en te krijgen. Want het werkt wel dat inzicht, het werkt als een heldere lamp in een heel duistere wereld!

        Reply
          Yeppi - oktober 9, 2018

          Hallo, maar ergens ligt het toch wel aan jezelf.
          Als je slachtoffer bent van narcistisch misbruik dan is dat omdat je het hebt toegelaten.
          Waarom? dat ligt bij iedereen anders, hangt vooral af van je vorming.
          Gewoon een goede psycholoog kan helpen om jezelf beter te leren kennen. Om zodoende te leren waarom je zo aantrekkelijk bent voor de narcist.
          Want er is iets wat hen aantrekt. Naïeviteit en gewilligheid, bijvoorbeeld.
          Eens je dat inziet, ben je niet meer van toepassing voor een narcist. En lopen ze om je heen.
          Heel tof om dit uiteindelijk mee te maken. Dag narcistjes.

          Reply
            Truus - oktober 9, 2018

            Yeppi. En weer iemand die denkt te kunnen beweren dat mensen er voor kiezen om misbruikt te worden door een narcist. Als iemand je met een stok de pan uit slaat ligt het toch ook niet aan jezelf? We hebben het over een ziek iemand die andere mensen kapot maakt, dat ligt niet aan slachtoffers. En wat denk je van al die kinderen aan wie het natuurlijk ook aan henzelf ligt dat ze ouders hebben die narcisten zijn. Nee ik ben het er niet mee eens dat het aan slachtoffer zelfs ligt. Waar ik wel mee eens kan zijn is te gaan kijken met een psycholoog, maar dan om hun eigen draad weer te vinden en op te pakken die een narcist aardig in de war kan trappen. En niet iedereen kan/kon weglopen bij een narcist omdat het praktisch niet te doen was. Het koud zeggen dat je misbruikt bent omdat je het hebt toegelaten is bizar. Vraag die mensen achteraf met de kennis van nu of ze destijds met diezelfde narcist zouden om zijn gegaan en ze zeggen allemaal nee. Dat komt grotendeels vanwege kennis die ze toen niet hadden en nu wel. Je moet maar weten waar je naar kijkt met een narcist. De meeste gewone mensen bedenken die spinsels van een narcist niet. Dat komt omdat ze in aanvang niet ziek zijn en de narcist wel.

            Reply
              J - oktober 10, 2018

              Truus uiteraard ben ik het met je eens, maar wat ik ook lees bij yeppi is dat sommige mensen voorgevormd zijn om een blinde vlek te hebben voor narcisten truukjes. Ik zelf ben ook zo voorgevormd en ben ook heel m’n leven een magneet geweest voor narcisten. Sommige had ik niet door, en vond ik eigenlijk best fijne vriendschappen waarin ik een bepaalde controle had, precies doen wat hun willen en ze laten mij nooit vallen. Dit is natuurlijk een ziekelijke relatie, maar de enige die ik kende en best goed vond werken, ook omdat ik niks om mezelf gaf. Nu ik inmiddels weet hoe een normale relatie tussen mensen kan zijn, kies ik natuurlijk nooit meer voor een narcist en kan ook niet meer in hun truukjes trappen.

              Reply
                Truus - oktober 10, 2018

                Ik begrijp wat je wilt zeggen J. Toch weet ik uit ervaring dat er voor iedere zwakte in een mens wel een narcist is die erin bekwaam is dat tegen je uit te spelen. Niet doen wat een narcist vind dat je zou moeten doen, is genoeg om die hele heisa over je heen te krijgen waar ze zo goed in zijn. Ze kennen geen grenzen en als ze deze wel kennen dan erkennen ze ze niet en respecteren doen ze al helemaal niet. Immers zijn ze volmachtige narcisten. Althans, dat is mijn ervaring. Je hoeft niet perse ‘iets´te doen om een kwaadaardige narcist over je heen te krijgen. Iets laten of gewoon nee zeggen kan al voldoende zijn. Hoe haal je het immers in je hoofd. Of gewoon simpelweg op het verkeerde moment in hun buurt zijn. Dus nee, ik denk niet dat het aan jezelf ligt als je in de netten van een narcist bent gevallen. Maar het kan inderdaad helpen om wat minder aantrekkelijk voor ze te worden en ze door te hebben in wat ze doen. Zelfinzicht kan niemand kwaad.

                Reply
            Farizeeër - februari 3, 2020

            Een narcist is toch nog nooit degene geweest die zich niet laat dienen door misbruik; dan is de dader toch wel degene die ten onrechte een slachtoffer eist. Een schadelijke daad, wordt nooit door een slachtoffer van een misdaad als wenselijk ervaren. De rechten zijn al 2000 jaar oud. Vrijheid van meningsuiting en geloof, kunnen een narcist nooit vrijspreken, of een slachtoffer van zulks vertoon beschuldigingen

            Reply
    Kathleen - september 1, 2017

    Ik lees bijna alles over een echtgenoot of echtgenote maar vind niets over eventuele narcistische zoon of dochter. Hoe pak je dat aan en hoe kan je daarmee omgaan? Deze woont ook nog thuis….

    Reply
      Moeder - oktober 3, 2017

      Ik zit ook in zo’n problenatische situatie met mijn oudste zoon en zoek naar een therapeut die me helpt nu ik de relatie heb moeten verbreken. Ik kon het na 40 jaar niet meer aan.

      Reply
      Ga - april 12, 2018

      Hallo Kathleen.
      Ik heb een zoon die narsistische is.
      Verschrikkelijk is het …..nooit de schuld op zich nemen terwijl hij wel schuldig is.
      Hij mishandeld zijn vrouw …..heb het van haar zelf vernomen en dan nog zeggen dat ze zelf schuldig is.
      Er is bij ons een kleinzoon afgenomen die mogen we niet meer zien……machtspel.
      We hebben zijn vrouw gesteund en dat accepteren narsisten niet …..dus kleinkind weg maar ook haar zien we niet meer.
      Wij hebben afstand genomen anders wordt je gek.
      Ik kwam zelf al te lopen bij doktoren zo speelt een narsist op je gevoel en psychische toestand.
      Er moet meer aandacht komen in de media.
      Ontmasker de narsist dat scheelt heel veel schade bij een hoop mensen.
      Veel sterkte allemaal.

      Reply
        Ga - april 12, 2018

        Wij hebben hem door na 30 jaar.
        Kun je zien hoe lang ze het kunnen verbergen met hun mooie vernietigende gedrag. …bah! !!!!

        Reply
      Yeppi - oktober 9, 2018

      Hallo,
      Een narcist is een narcist. Gewoon afhandelen met het vaste recept, zou ik zeggen.
      Je leeft maar één keer, geniet ervan. 🙂

      Reply
    mmmm - juli 8, 2017

    in mijn jeugd heb ik van thuis uit weinig zelfvertrouwen meegekregen bovendien was ik ongeschoold ,deze dingen zorgen er voor dat je onzeker voelt en ik was vereerd dat een knappe man aandacht aan mij gaf. Geleidelijk viel mij op dat zijn gedrag afweek altijd kleine speldenprikken en beschuldigingen en ik maar sussen. Ik ben naar school gegaan en heb veel gelezen en geleerd. Mijn man is een narcist zijn moeder leed aan chizofrenie. Het heeft veel energie gekost maar ik heb me weten te handhaven,ook ik werd geestelijk en lichamelijk mishandeld door mijn man totdat er een knop bij mij omging ik heb aangifte gedaan en hij is in therapie gemoeten en past nu op zijn tellen dat wil niet zeggen dat het kwaadaardige in hem weg is ik moet op mijn tellen passen als hij de kans krijgt doet hij mij pijn ,geestelijk en ik moet alert blijven wat niet leuk is want een huwelijk moet harmonieus zijn en je moet je prettig voelen en dat is iets wat een narcist je niet gunt, hij frustreert als hij de kans krijgt.

    Reply
      Lian - augustus 14, 2017

      Ik zit nu zelf in zn situatie hij wil niet meer verder met me en ik heb nu een advocaat toe gewezen die gaan de zaak afhandelen per 13 aug 2017
      Lian

      Reply
      mariska - augustus 23, 2017

      ach mmmm, ik lees mijn eigen drama, voel het precies zo, ik lees hier zoveel herkenning, wat erg toch, maar het geeft me ook rust, na zoveel jaren kleine stapjes vallen en opstaan, ja mijn man en vader van onze 2 kinderen is in zijn jeugd zwaar getraumatiseerd, en een narcist, ik heb zelf geen goede jeugd gehad, waarschijnlijk was ik daardoor ook vatbaar voor hem, als ik aan al die alarmbellen denk, ik heb ze genegeerd, uit verliefdheid en was gewend aan een niet normale omgang, ik ben nu 51 en prik er doorheen, snap het helemaal wat er gaande is , ik was vele jaren zo onwetend, kon het niet in woorden vatten, lichamelijk heeft ie me niets en nooit wat misdaan maar wel met woorden en daden, en dat knaagt,ik sta op mn strepen en vecht voor mn rechten en voor mn kinderen, dat verraderlijke wat ie heeft, en dat manipuleren vind ik heel erg, en ben zo blij en dankbaar dat ik niet zo ben, ik ga hier even verder lezen, hartelijk dank groetjes mariska

      Reply
        Petra Pauwels - september 29, 2017

        Hallo Mariska, ik lees mijn eigen verhaal. Ik ben nu 55 jaar en hij heeft mij 2 weken voor mijn 55 ste verjaardag verlaten. Dat is nu 8 weken geleden.
        Mijn kinderen wonen nog thuis gelukkig. Ben er inmiddels achter gekomen dat hij mijn kids, jongen 26 en meisje 23 jaar door de jaren heen heeft gelagen met een stuk hout! Heb dit nooit geweten. Zoon en ik zelf zitten al bij psygoloog en proberen te overleven. Dochter zit op slot. We zijn wel blij dat we rust hebben en zijn veel bij elkaar, praten , knuffelen en houden elkaar vast. Maan dag as heb ik met narcist de eerste mediation sessie, benieuwd en angstig wat te verwachten. Ik heb alles goed op papier voor mezelf en de kids en hou daar aan vast. Ik laat me niet meer gek maken door hem. Ga ervoor en als dat achter de rug is kunnen de kinderen en ik het loslaten en met veel hulp verder met ons leven!
        Liefs, Petra

        Reply
          Yeppi - oktober 9, 2018

          Mijn vrouw heeft mij een paar maanden verlaten.
          Ik voelde me totaal hulpeloos en onmachtig in onze relatie, en wist totaal niet waarom.
          Ik was heel gefrustreerd hierdoor en werkte dit uiteindelijk uit op mijn vrouw.
          Na een aantal maanden zijn wij van nature weer samen gekomen.

          Mijn vrouw begint nu stilaan in te zien dat het in feite door haar familie komt. Die haar op sluwe wijze dingen ingefluisterd hebben, die zouden leiden tot een breuk tussen ons.
          Heel moeilijk om dit hier zomaar even uit te leggen.
          Maar narcisten (verborgen narcisten) kunnen heel sluw en doortrapt zijn zonder dat iemand het voor jaren in de gaten heeft.
          Zij behandelden mij totaal anders dan hun eigen dochter.

          Om een voorbeeld te geven van hoe zij te werk gaan, en nog steeds!:

          Zij behandelden mij alsof ik “een individu was die zij steeds voor de eerste keer zagen”
          Zij waren beleefd en correct, maar met deze gedachte in hun achterhoofd.

          Terwijl behandelden zij hun dochter alsof zij “een alleenstaande vrouw met één kind ten laste” was. Ook beleefd, correct en liefdevol, met die gedachte in hun achterhoofd.

          Dit zorgde voor zodanige verwarring dat het op de duur niet uit te houden was tussen ons. Ik zou een moord gedaan hebben, zo voelde ik mij.
          Maar nu ik dit “mysterie” heb ontrafeld en ik het hen heb medegedeeld. Heeft het gelukkig geen effect meer op onze relatie.
          Ik heb dit ontdekt omdat ik van nature een analytische denker ben, want zij stonden werkelijk versteld dat ik het had ontrafeld. Mijn schoonvader reageerde aan de telefoon verbijsterd en in paniek.
          Tot op vandaag gaan zij hiermee door tegenover hun dochter, maar ik heb besloten om hen niet meer op te zoeken.

          Sommige narcisten zijn echte killers. Als je het niet doorhebt, gaan zij voor de kill.

          Reply
            J - oktober 10, 2018

            Ja ze houden zich mooi voor de buitenwereld. Ze gedragen zich bij iedere persoon anders, sommige paaien ze, sommige haten ze, andere kleineren ze etc.

            Zo zien ze mensen soms als zondebok, en andere mensen weer als hun gouden leider.

            Knap hoe je het afgehandeld hebt! Overigens worden sommige narcisten in 1 dag ontdekt, en andere duurt langer, vaak ligt dit wel aan de oplettendheid van het slachtoffer. In mijn werk werd een nieuwe narcistische baas binnen 3 weken door iedereen bijna opgemerkt als een eng/fout type. Mijn eigen moeder heeft mij zo’n 30 jaar geduurd, nu is het mij zo overduidelijk glas helder, maar mijn relatie met haar is ook verandert. Eerst leefde ik met haar in haar bubbel.

            Reply
      Ccvpijn - mei 17, 2018

      erg hoor, ik herken dingen! Liefs

      Reply
    annoniem - juli 5, 2017

    Inderdaad dreigen om weg te gaan helpt tijdelijk, alleen echt weggaan lukt vaak niet. Ze hebben je vaak al zo afgezonderd van iedereen. En de mensen die je nog om je heen hebt geloven niet dat hij zich zo kan gedragen. Vaak zeggen ze juist je hebt het echt getroffen met hem.

    Reply
      Puck - juli 10, 2017

      Je slaat de spijker op zijn kop… heel erg herkenbaar! Ben je nog bij deze persoon? Zoniet ,hoe is het je gelukt om er van los te komen…. ?

      Reply
      mariska - augustus 23, 2017

      ja anoniem, inderdaad, 2 gezichten, hoe is dat mogelijk dat hij zich zo anders kan voordoen bij bepaalde mensen?

      Reply
      Ga - april 12, 2018

      Anoniem zorg voor jezelf een relatie gaat het niet worden.
      Je wordt meer een Slaaf van hem dan een geliefde ik maak het van heel dichtbij mee.
      Ze zijn bij andere altijd zo geweldig dat klopt. …Zeer irritant.
      Het Is doorbijten voor je maar uiteindelijk ben je de winnaar.
      Hou je sterk en ga.
      Beter een leven zonder narsist dan met een narsist.
      Heel veel sterkte.

      Reply
    anoniem - juni 2, 2017

    Ik ben er achter gekomen dat mijn broertje ook lijdt aan narcisme. We waren een weekendje weg op vakantie op een gegeven moment had ik oneindigheid met hem. Sindsdien negeert hij mij nu al dik 2 maanden. Hij geeft mij geen blik waardig, doet net alsof ik niet besta, is tegen mijn andere familieleden joviaal en hij maakt mijn leven zuur door mij elke keer te krenken d.m.v. keiharde muziek te draaien wanneer ik op mijn kamer ben. Ik kwam er 2 weken geleden achter dat hij in mijn kamer was wezen snuffelen en alles was overhoop gehaald. Dus ik heb een slot in mijn kamer laten maken. Ik ben nu einde raad en ik weet niet hoe ik een normaal leven zou kunnen leiden als ik hem elke dag zie en hij mij straal negeert. Ik hoop dat iemand tips voor mij heeft.

    Reply
    Handvatten voor narcisme in je relatie - SamenCommuniceren - mei 2, 2017

    […] Omgaan met narcisme […]

    Reply
    Annie - maart 4, 2017

    Ik werk al geruime tijd bij een mooi bedrijf. Heb het enorm naar mn zin en ga met plezier naar m’n werk. Echter, ik heb een leidinggevende die een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
    Een aantal jaren geleden heeft er een werkgerelateerde gebeurtenis plaatsgevonden, waarbij leidinggevende het persoonlijk heeft opgevat. Vanaf dat moment is zij bezig met treiteren en probeert zij iedere keer mij het leven zuur te maken. Iedere keer verzint zij iets en is zij bezig mijn personeelsdossier te vullen met gesprekverslagen die zij heeft samengesteld en waarin allerlei zaken in staan vermeld zoals die volgens haar waarheid zijn. Hetgeen ik heb gezegd in het gesprek wordt nauwelijks tot niet vermeld in het gesprekverslag. Dat heeft te maken met het feit dat zij totaal niet luistert. Niet alleen naar mij luistert ze niet, ook niet naar anderen.
    Ze doet wat ze zelf wilt en houdt met niemand rekening. Als een olifant loopt zij door een porceleinen kast.
    Aangezien ik mijn werk met veel plezier doe en ik niet van plan ben mij weg te laten jagen door haar, zou ik graag wat tips willen ontvangen, hoe je met zo’n iemand kunt omgaan.
    Ik krijg iedere keer het gevoel dat zij mij uit de tent aan het lokken is.

    Reply
      j - maart 4, 2017

      Hallo Annie, ik heb hetzelfde meegemaakt op een bedrijf, maar aangezien ik een kind ben van narcistische moeder liet ik me niet uit het veld slaan en heb actie ondernomen, misschien heb je wat aan mijn tips, al ligt het natuurlijk ook aan de omstandigheden in jou bedrijf, die hoeven niet overeen te komen met die van mijn vorige werkgever.

      Mijn manager was een narcist. We hadden een bedrijf met zo’n 50 mensen, en de meeste kregen of hadden ook in de gaten dat er iets met hem was. Hij deed maar wat, luisterde nooit, etc etc je kent het wel.
      Veel mensen hadden al wat laten vallen bij human resource maar niemand durfde echt een klacht in te dienen. Ook best logisch want in het begin wordt de narcist altijd geloofd, en zowiezo het is de narcist die vaak beloofd de winst van het bedrijf wel eens te verdubbelen dus die wordt al gauw als heilige gezien.

      Het voordeel dat ik had, was dat er al veel klachten lagen, dus ik werd geloofd. Dus zoek uit in hoeverre er al geklaagd is over haar, en hoe de rest van het personeel tegen haar aankijkt. Als je er alleen voor staat is het kansloos.

      Punt twee, je zal naar een vertrouwenspersoon of human resource toe moeten stappen. En daar tactisch je verhaal neerleggen, dus niet meteen volle klacht of gestrekt been erin. Probeer juist hen te peilen hoe zij over jou baas denken. Soms laten ze niets los, maar kan je toch merken dat ze hem als heilige zien etc, soms laten ze juist veel los. In het begin zal je informatie moeten inwinnen, bij HR maar ook bij collega’s. Dan weet je hoe sterk je staat.

      Uiteindelijk is bij ons 1/3 van het personeel weggegaan vanwege hem. Dat vertelde ze wel tegen de rest van het personeel maar niet tegen de narcist of hr. Sommige wel, maar de meerderheid is bang en vertrekt liever stilletjes. Het bedrijf is uiteindelijk ook tenonder gegaan door wanbeleid.

      Mocht het uit de hand lopen of te heet onder je voeten worden, ziekmelden, gesprek met huisarts of bedrijfsarts en daar je klacht neerleggen. Reken er wel op dat je dan zeker bij HR moet komen.

      Het uiteindelijk doel zal moeten zijn dat HR genoeg klachten of aanleiding ziet, dat ze een dossier gaan opbouwen. Daarmee kunnen ze je baas dan uiteindelijk ontslaan. Is dit niet mogelijk, dan zou je misschien kunnen kijken of je overgeplaatst kunt worden naar een andere afdeling.

      Dingen die je kan verwachten: wanneer je narc baas doorheeft dat je dus een strijd begonnen bent, zal ze jou nog zwarter maken dan nu al. Ze zal samen spannen, mensen opnaaien dat jij slecht bent voor het bedrijf, ze zal allerlei truukjes uithalen.

      Ik heb 2 keer bij HR tegenover de narc gezeten. Ik won telkens de strijd omdat ik door had wat hij telkens deed en dit benoemde. Hij legde woorden in mijn mond die ik niet gezegd had. Zoiets als wanneer ik zeg dat ik lastig met hem samen kan werken dan zegt hij oh dus jij vind mij een klootzak, nou dankje wel hoor. Dan zei ik weer nee dat zei ik niet, nu verdraai je mijn woorden. Klaar, hij wordt zo langzaam ontmaskerd. Ook ging het van, nou de rest vind mij een top gozer, ik zeg dat is misschien hoe jij het ziet, maar niet wat werkelijkheid is. Klaar zo werd ie weer ontmaskerd dat ie de waarheid zit te verdraaien.

      Een collega vertelde mij ook, narcisten hebben maar een paar simpele schijnbewegingen en verders niks. Dus op zich kan je een discussie makkelijk winnen, zolang je maar alert blijft op wat ie probeert, ga niet teveel op de inhoud in, maar meer op wat ze probeert.

      Succes! Voor vragen hoor ik het wel.

      Reply
        Annie - maart 5, 2017

        Hartstikke bedankt voor jouw reactie.
        Helaas is de HR afdeling niet te vertrouwen. Dat heb ik uit eigen ervaring Al meegemaakt. Ik en mijn leidinggevende zijn al naar een mediator geweest. Dat was voor mij zo’n opluchting. Eindelijk kon ik mijn verhaal kwijt na al ruim 4 jaar te worden getreiterd. Die mediator heeft geluisterd naar mijn verhaal en zij heeft mij als advies meegegeven om voor mezelf op te komen en mij nooit meer door leidinggevende in een hoek te laten duwen.
        In het driesprek wat wij uiteindelijk hadden heb ik dat duidelijk aan leidinggevende medegedeeld.
        Het is eventjes goed gegaan, maar nu denkt ze de tactiek te hebben gevonden om mij iedere keer uit de tent te lokken. Ze verzint van alles. Zoals, van derden heeft zij vernomen dat ik mij negatief uitlaat over haar. Zij creeert haar eigen verhalen en waarheid. Vervolgens vindt er dan weer een gesprek plaats (tesamen met onze gezamelijke baas, dit op mijn verzoek). Hiervan maakt zij dan weer een gespreksverslag. Echter, hetgeen ik vertel/zeg wordt hierin nauwelijks tot niet vermeld. Hiermee sta ik dus iedere keer in een negatief daglicht. Als ik iedere keer hierop reageer, graaf ik mijn eigen kuil, want dan raakt onze baas mij beu en zie ik de bui al hangen. Wat ik nu wel doe, is aan- en opmerkingen verwoorden in een verslag wat ik bewaar voor mezelf.
        Je hebt gelijk dat narcisten woorden in je mond willen leggen en dat je heel alert moet blijven op wat ze proberen. Ik denk zelf, dat ik haar zoveel mogelijk moet negeren en moet proberen haar los te laten en niet teveel ingaan op wat zij probeert uit te lokken.
        Het gekke is, dat ik iedere keer een soort patroon constateer bij haar. Als zij Kritiek krijgt op haar werkwijze dan gaat zij wraak nemen. Eigenlijk vind ik haar triest.
        In ieder geval nogmaals dank voor je reactie.

        Reply
          j - maart 7, 2017

          Wat apart dat zij de gespreksverslagen maakt waarin zij zelf partij is. Over partijdigheid gesproken…

          Ja narcisten kunnen geen kritiek verdragen. Ze vinden zich zelf nooit goed genoeg, en daarom doet het extra pijn als je zegt, hey dat kan beter. Voor een gezond persoon is dat een fijne tip, maar voor een ongezond persoon neemt het op van, zie je wel ik ben niet goed genoeg.

          Ik hoop dat je strategie werkt. Probeer ook voorzichtig te peilen of je medestanders hebt, kan je ook meteen zien welke mensen juist helemaal meegaan in haar gekte. Die zijn er ook altijd wel een aantal. Van die slijmballen. Die verraden jou ook als ze even kunnen.

          Reply
        hartvansteen - september 7, 2017

        Beste J,
        Kun je aangeven wat jou het meest heeft geholpen om je narc. moeder te doorzien en weerbaar te worden in plaats van slachtoffer? Ik heb een zoon van 13 die al 4 jaar klaagt over het gedrag van zijn vader, van wie ik 8 jaar geleden gescheiden ben. Geen hulpverlener die hem gelooft/serieus neemt, en inmiddels is hij depressief. Ik wil hem dan maar zelf gaan helpen, maar weet niet goed hoe ik moet beginnen. Hij probeert nl wel afstand te houden, maar wordt steeds weer door zijn vader ingepalmd waarna zijn zelfvertrouwen weer een paar nieuwe deuken oploopt.
        Hoe is bij jou het eerst inzicht gekomen/het kwartje gevallen waardoor je er los van kon komen?
        Van harte alvast.

        Reply
          j - september 10, 2017

          Nou in eerste instantie kwam ik erachter dat mijn moeder een narcist was/kon zijn doordat ik in een boek las dat mensen met schizoïde persoonlijkheid, vaak een narcistische moeder hadden. Daarna ging ik eens kritischer kijken. Want, zoals je misschien wel weet, als je er midden in zit, ben je compleet blind. Zo kwam ik erachter.

          Afstand nemen gaat het beste door te veranderen van omgeving of vriendengroep. Gewoon niet meer met m’n moeder omgaan, en me mee laten slepen door gezonde mensen. Ik ga nu zo min mogelijk op bezoek, want ik weet dat als ik daar een uur ofzo zit ik weer mezelf een beetje wazig ga voelen, mezelf ga verliezen. Geen of weinig contact is het beste, maar dan moet je wel een alternatief hebben, dus een (gezonde!) vriendin en gaan samenwonen, of zoiets dergelijks. Compleet andere omgeving, dat scheelt een hoop!

          Reply
            Karin - september 10, 2017

            Hoi j.
            Ik ben ook sinds 2 jaar achter dat m’n moeder een narcist is
            Ik zat er midden in
            Ze had grote ruzies met mijn siblings die haar eerder voor narcist verklaarde maar ik verklaarde hun voor gek
            Ik dacht hoe kun je je moeder zo kwetsen
            Maar ok hoorde alleen het verhaal van m’n moeder
            Mijn man kwam er ook mee maar dacht ooh heb je hem weer
            Maar nu weet ik het zeker en al haar spelletjes waar ze mee bezig is
            Zielig gedoe
            Haar ziekte is altijd erger
            Snakt altijd naar aandacht
            Manupileren, verwijten nooit iets is genoeg en vernederingen niet te vergeten
            Ik ben zo opgevoed dus dAcht dat het hoorde. Totdat ik mijn eigen kindreen kreeg
            En de belletjes beginnen te rinkelen
            Nee een moedrr houdt liefde te geven. Heeft mijn kind plezier heb ik dat ook
            Mijn moedrr kan het niet uitstaan Als ik haar nergens meer bij betrek
            Jaloezie als ik op pad ben met m’n gezin
            Haar frustratie reageert ze op mij af
            Door iets onbenulligs te verzinnen
            Als ik 1 x in de week bel dan zegt ze nee je moet vaker bellen want ik ben ziek
            Terwijl m’n siblings bijna nooit bellen
            Altijd ieder iets dat ze me noet raken
            Schuldgevoel spelen
            Ze weet dat ik ontzettend veel van. Mijn vader hou en hij arme doel gevangen zit in haar ziekte
            Ze expres hem gebruikt zodat we reAgeeen
            Uit get niets bellen en zeggen dat ze per ongeluk belde
            Arogant maar de controle wil ze overal op hebben
            Nu ik niets meer deel afstand heb genomen ben ik de boosdoener
            Schuldgevoel aanpraten
            Jou vader zegt ook al hoe durft ,,,,,,,, weinig van zich te laten horen
            En hij trilt helemaal door jou
            Ik weet dat mijn vader dat nooit zou doen maar puur manupileren
            En jij was mijn beste dochter en jij was mijn grote steun en nu ven je er niet meer voor me en jou man deugd niet want het komt vast door hem

            Wat moet je er nou mee
            Laten gaan en idd bellen en discussies vermijden zodra ze weer begint met verwijten ?
            Ik jan het contact niet verbreken want het blijft m’n moeder hoe gek get ook klinkt
            als ik ju vaker ga bellen nadat ze me weer voor 436 x heeft verweten dat ben ik bang dat ze weer haar zin krijgt
            Want ja ik moet haar bellen ik ben tenslotte online geweest!!! Ze is me gewoon aan het controleren
            Ik mag met nienamd anders appen want ik moet haar bellen!
            Hoe durf ik
            Ik had overwogen om die dag niet online te komen maar dacht neee dan heeft ze weer haar zin
            Dan belt ineens’ per ongeluk’
            Ik bel terug zegt ze ooh was per ongeluk ik wilde jou zus bellen want die vroeg me terug te bellen ondat ze om mij vroeg !!! Tja dat is dus niet gebeurd maar puur een spelletje!!!
            Wat moet je hier nou mee
            Het vreet aan me maar ja blijf op mn goede blijf allert en moet zeker m’n grenzen laten zien anders begibtbhst misbruik opnieuw

            Reply
              Erica - september 20, 2017

              Ik ben er ook na meer dan 30 jaar achter dat ik een narcistisch moeder heb. Ik heb per direct afstand genomen, want omdat ik d’r spelletjes door had ben ik nu de grote boosdoener. Zij is zooo zielig nu. Maar ik zoek iemand die in de zelfde situatie zit. Ik vind het namelijk er moeilijk te accepteren en te geloven enz enz

              Reply
                Natascha - oktober 3, 2017

                Hallo Erica,
                Ook ik ben er onlangs achter gekomen dat mijn moeder narcistisch is, ik ben daardoor depressief en krijg therapie maar zij vind thet heel erg voor zichzelf dat ik aan mezelf werk en haar dus geen aandacht meer wil en kan geven. Zij is in haar ogen nu slachtoffer van mijn depressie. Ik herken het gevoel van moeilijk te accepteren en heb daarbij zelf nog een schuldgevoel naar haar toe. In mijn hoofd weet ik dat schuldgevoel niet terecht is maar ja………

                Reply
                Jackelien - december 6, 2017

                Ik ben nu 33 en er sinds dit weekend achter gekomen dat mijn vader narcistisch is of in ieder geval dit gedrag vertoont. Ik vind t heel moeilijk om in te schatten of ik nou gek ben en me aanstel of dat dit de waarheid is
                Ben erg van slag. Ik zoi opk graag in contact komen met iemand die ook narcistische ouders heeft.

                Reply
                  J - december 6, 2017

                  Hallo Jackelien,

                  Ik sta wel open voor mail contact, ik hoop nog een keer een golden child te spreken, degene met wie ik contact heb gehad waren de scapegoats. Mocht je interesse hebben, mijn email is roodbruinzwart@hotmail.com

                  Gr. J

                  Reply
      Jasmijn - maart 17, 2017

      Hallo, mijn leidinggevende is overgeplaatst,wij zijn dus serieus genomen daarin.
      Ik heb ook narc.collega’ s die mij voor hun karretje willen spannen en ik weiger voor hen te buigen. Een paar tips: probeer als gevoelig persoon, want die moeten ze juist hebben, onverschillig te worden, afstand te bewaren, en geen persoonlijke dingen te vertellen.
      Het boek van jan storms: destructieve relaties op de schop heeft mij enorm hierin geholpen.
      Zodra narcisten merken dat je niet meer reageert laten ze je los.je kunt hen nooit veranderen , je moet jezelf veranderen. Ze zitten overal! Als je weggaat tref je ze ergens anders weer.ik ben daardoor mijn hele familie kwijt, ik ben verstoten omdat ik niet mag zijn die ik ben. Stinkend jaloers zijn ze op jouw geluk. Zorg dat je dat blijft en koester jezelf. Je wordt er heel sterk van.
      Het ga je goed!

      Reply
        j - maart 18, 2017

        Hey Jasmijn, wat een super nuttig verhaal.

        Onverschillig worden noemen ze wel eens de grijze steen techniek, supersaai zijn.

        maar geen persoonlijke dingen vertellen is ook een goede tip. Ze zijn altijd zo grensoverschrijdend en hebben geen respect voor je prive leven, alsof je alles MOET delen. Want anders hoor je er niet bij. Lekkere voorwaardelijke acceptatie weer…

        En inderdaad ze zitten overal, vooral op kantoor heb ik gemerkt, in magazijnen juist weer niet.

        Wat bedoel je met stinkend jaloers op jou geluk, welk geluk doel je op? dat je niet heel de tijd hoeft te faken zoals hen misschien?

        Erg dapper van jou, om zo stand te houden, dat is echt een inspiratie voor mij! Thanks 🙂

        Reply
          Z - april 21, 2017

          Ze zijn jaloers op een anders geluk omdat’ ze zelf dat geluk willen hebben maar voor narcisten is dat niet mogelijk juist door de stoornis die ze hebben……Daarom zuigen ze je leeg zoals een vleermuis in de nacht……Ze zijn onverzadigbaar …..Ze draaien geestelijk gezien in een cirkel en komen daardoor altijd weer bij hun eigen uit…,

          Groeten z

          Reply
      Ga - april 12, 2018

      Dit is een stilte om jou gek te maken.
      Trap er niet in anders geef je hem het gevoel dat hij gewonnen heeft. .,precies wat hij dus wil.
      Probeer hem te negeren dat is het enige wat werkt.
      Ga vrolijk doen waar hij bij is daar heb je m veel meer mee.
      Versla hem!!!!
      Succes je kan het! !

      Reply
    Anoniem - januari 24, 2017

    Ook op deze site herken ik wederom patronen in de artikelen die aanzetten tot reacties met ook wederom herkenbare patronen. Uiteindelijk komen we toch bij onszelf uit, en staan we allemaal voor dezelfde keuze; blijven of verder gaan.
    Velen maken zich er schuldig aan wat de zogenaamde narcist wordt verweten; zondebokken (als werkwoord) ook wel genoemd. Het is alles voornamelijk de schuld van de vreselijke gestoorde manipulatieve monsters, is wat ik veel lees. Alsof we er zelf niet echt toe doen of hebben gedaan.. Blijven vervallen in soortgelijk destructief gedrag is het toepassen van karaktermoord! Wat is het doel hiervan, en zal het hiermee bereikt worden? En zeker kan ook op mij overtuigende overredingskracht worden losgelaten. Maar wat zal het brengen, en voor wie? Om er dan ook maar eens een psychologische term in te gooien, is dit vooral primitieve conflicthantering!
    Wat extra toevoegen lijkt me zinvol. Al die vreselijke ellendige verhalen hebben na verloop van tijd door inhoudelijk onveranderlijk herhalen het effect van bijvoorbeeld de vluchtelingencrisis. Eerst de oh’s en ah’s, en veel verder komen we niet, uitzonderingen daargelaten. En na weer een tijd lezen we erover heen, zappen we door naar misschien iets vrolijks.
    Hou toch op, schei toch uit, wat een poppenkast!. Ja, het is werkelijk vreselijk wat ons overkomt en is overkomen. Maar er is zoveel meer. We veranderen er geen reet meer aan, totdat we zelf veranderen, maar dan wel in mensen die iets positiefs weten te brengen. Of anders, blijf kauwen op dat kauwgompie dat allang zijn smaak heeft verloren en maar niet wordt uitgespuugd.
    Voor de nieuwkomers hier, wees alert en blijf niet hangen, want anders zul je ondergaan wat sommigen van ons al jaren, zo niet een leven lang doen. Let op de beheerders van dit soort sites! In het begin is er respons, maar later ook niet meer. Die zijn het ook zat geworden, denk ik dan, en logisch!

    Reply
      Sietske - maart 7, 2017

      Hallo anoniem, wat jammer dat je zoveel kritiek benoemt zonder ervoor uit te komen wie je werkelijk bent. Heb je interpersoonlijk of nabij ervaring met narcisme? Ben benieuwd. Iedereen heeft z’n eigen redenen om hier iets te schrijven, laat een ieder dan ook in z’n waarden. Ik hoop dat wat gezocht is wordt gevonden, herkenning, erkenning, kracht, inzicht, wat dan ook om tot ontwikkeling te komen. Ieder zo z’n pad, is t niet, Anoniem?

      Groeten, Sietske

      Reply
        Anoniem - mei 29, 2017

        Hoi Sietske, Pas vandaag lees ik je reactie terug. Eigenlijk schrok ik er zelf van. Inderdaad, ieder in eigen waarden laten, ik ben het met je eens. Sorry aan iedereen die ik ermee heb gekwetst! Misschien had ik een baaldag met kortsluiting, ik weet het niet meer? Geen excuus! Nogmaals sorry!

        Reply
          Anoniem - mei 30, 2017

          Of misschien weet ik het wel! Kort na de breuk en in de relatie met haar zijn veel van de verhalen hier vergelijkbaar met mijn verhaal in die tijd die ik zo hier en daar heb achtergelaten. Bijna totaal verloren heb ik mij gevoeld. Zo intens verdrietig. Dat heeft maanden geduurd en daarna ging het met beetjes steeds beter.
          Maar af en toe is er boosheid, onbegrip over het kwaadaardige en voelt bijna alles onrechtvaardig. En ja, dan zijn veronderstellingen eenzijdig, ongenuanceerd en flap ik het eruit. Erg stom!
          Vaak kan ik er met mijn gevoel niet bij dat het me is overkomen. Maar die liefde, dat verlangen was zo groot en de weerstand zo klein. Het was niet dat ik niet meer wilde, maar ik moest haar loslaten en daarom wilde ik, anders zou er alleen maar eindeloze leegte overblijven.
          De conflicten bleven zich herhalen en steeds sneller, ondanks of dankzij mijn verzet. De gewetenloze zeer onfatsoenlijke vernederingen stapelden zich op en bleven zich opstapelen. Al mijn open kwetsbaarheden werden ingezet en opgelopen trauma’s uit het verleden, in een sneltreinvaart en dat in het kwadraat. Zeer waarschijnlijk zal er bedrog zijn geweest waarvan ik niet eens wil weten om me nog meer pijn te besparen. En de leugens verpakt in verdraaiingen of door de aandacht te verleggen. Doorslaggevend is misschien wel geweest hoe zij haar zoon behandelde. De kleine jongen wist vaak niet meer waar hij aan toe was en onderging het alsof het erbij hoorde. Na herhaaldelijk waarschuwen heb ik een melding gedaan bij het AMK. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
          Tsjee, wat een ongelooflijke duivelse bitch! Maar hoe raar ook, ik hield van haar, en ik vind het vooral in en in triest.
          Mijn reactie hierboven zal het niet verklaren, of misschien wel voor sommigen, denk ik. I.i.g een beetje een antwoord op je vraag Sietske over mijn ervaring met vermoedelijk narcisme.

          Reply
            Anoniem - juni 3, 2017

            Eigenlijk kom ik wel uit bij mijn reactie waar ook deze een vervolg op is. De fout is geweest om mijn aannames en veronderstellingen (kritisch) te uiten. Beter is er het zwijgen toe te doen om mensen niet te raken, of dan met een andere nuance! Ook hier is voor mij ‘not the place to be’!

            Reply
      J - maart 7, 2017

      Compleet onsamenhangend verhaal vol abstracties…

      Reply
    een moeder die wanhopig is - januari 4, 2017

    hallo een wanhoopskreet van een bezorgde moeder, voorop gesteld dat mijn man asperger heeft en mijn oudste zoon verongelukt is, mijn andere zoon, is door dit ongeluk dat eenzijdig was erg in een trauma terecht gekomen, hij zat toen in zijn tiener jaren, ik heb geprobeerd hem te steunen waar ik kon.
    nu jaren later heeft hij verkering gekregen met een meisje die erg op zich zelf is, ze heeft in het begin geuit dat ze maar niet kon wennen bij ons, we hadden blijkbaar een ander gezin dan waar zij vandaan kwam, zij woonde met 16 jaar al op kamers, ik had een goede relatie met mijn zoon, maar meteen vanaf het begin werd ik langzaam totaal afgebroken, ik kon niet koken, hield het huis niet schoon genoeg, was dik, was niet netjes gekleed, etc. vele ruzies volgde waarbij mijn zoon niet tussen beide wilde komen, maar hij werd hierdoor verscheurd, na jaren van struggelingen, is het nu na 6 jaar zo ver dat hij een hekel aan mij heeft , mij wantrouwt, en eigenlijk alles vergeten is wat ik voor hem gedaan heb, iedere dag krijgt hij rond het middag uur een telefoontje met 5 vragen, hoe laat was je op? wat heb je gedaan? waar ben je nu? wat ben je aan het doen? en wat ga je doen? een soort controle..iedere dag! hij is helemaal weg van haar alhoewel ze stevige ruzies hebben tot zelfs handgemeen, ze gilt alles bij elkaar, ze kijkt niet naar ons om en wil zelfs niet bij ons komen, met kerst zitten we al 6 jaar alleen, als ik haar probeer te door gronden kom ik uit op een narcistische persoonlijkheid stoornis, ze isoleert hem totaal, heeft geen emotie ten opzichte van het verdriet van mijn zoon voor zijn overleden broer! en manipuleert hem zo ver dat hij nu zelfs mij niet vertrouwt, natuurlijk ligt het complex omdat autisme erfelijk is en mijn man asperger heeft , dus in hoeverre hij hier last van heeft weet ik niet, het maakt hem misschien erg kwetsbaar. haar macht is nu zo ver dat een breuk tussen mij en mijn zoon op de loer ligt, ik kan geen goed meer doen, hij heeft zichzelf opgevoed en hij heeft alles in zijn leven zelf gedaan! ik zag hem de laatste jaren veranderen, zijn woord is steeds daarop ik ben volwassen en jij accepteert dat niet! ik doe moeilijk volgens hun omdat ik mijn zoon ben verloren en mijn man met asperger, en alhoewel ik met hulp van de ggz nu al een huwelijk van ruim 30 jaar erop heb zitten, geloof ik dit zelf niet, het maakt alles wel moeilijk omdat ik geen normaal gesprek met hem kan hebben, ik weet dat bij een breuk mijn zoon hier straks veel verdriet van zal krijgen, we hebben samen veel meegemaakt hij had een stoornis vroeger met veel ziekenhuis opnames en dan het verongelukken van mijn andere zoon…toch ben ik nu zo ver dat ik bijna niet meer tegen alle emoties kan, toenadering naar zijn vriendin voor de zoveelste keer haalt toch niks uit, wij moeten buigen voor haar en constant onze excuses aanbieden aan haar, er wordt zelfs nu al gedreigd dat we de kleinkinderen die er nog helemaal niet zijn , nooit te zien krijgen, echt we zijn wanhopig hoe ga ik hiermee om…ik weet het niet meer!

    Reply
      iris - januari 19, 2017

      Beste wanhopige moeder,
      Inmiddels ben ik bijna 66 jaar, ben 25 jaar getrouwd geweest met een narcistische getraumatiseerde man…heb slechts 1 zoon van nu 35 jaar. Ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik had me de relatie met mijn schoondochter ook anders voorgesteld en toch……als moeder bouw je een band op met een zoon , die is zeer speciaal…je bereid je zoon voor op zijn toekomstig leven en hopelijk in een gelukkige relatie…echter je kunt niet meer doen dan je best als moeder…als je jezelf leeggegeven hebt. kun je niet anders dan erop vertrouwen dat je je best gedaan hebt.
      Zonen raak je kwijt, ze gaan zich hechten aan het meisje en haar familie, daar kwam ik ook pas door ervaring achter..heeft me veel pijn gedaan, je kunt ervoor kiezen om te blijven vechten en tenslotte in de slachtofferrol te komen, daar heb je alleen jezelf mee, ook ik heb die vreselijke pijnlijke periode doorstaan, tot ik tot bewustzijn kwam…”LOSLATEN!!!”IK HEB ER ALLES AAN GEDAAN.. en ik heb het losgelaten, met veel pijn geconstateerd dat noch schoondochter noch mijn zoon contact opnam, tenzij ik dat zelf deed, en dan steeds koel bejegend werd..tot ik voor mezelf besliste dat ik mezelf niet langer pijn liet doen…ik belde niet meer maanden geen reactie, ik overleefde door tegen mezelf te zeggen dat zoon en schoondochter dit leven zelf zo wilden. Op enig moment had mijn zoon een probleem en tsja wie wordt dan gebeld? juist ma wordt gebeld. Ik heb niets opgerakeld, slecht advies gegeven over het probleem waarvoor hij belde, met de geruststelling dat als dit niet werkte en hij aanvullend advies wilde, hij altijd mocht bellen…heeft wel jaren geduurd….nog steeds zal mijn schoondochter niet uit zichzelf contact opnemen…ik laat het zo…ze komen nu al eens een enkele x op bezoek en als ik voorstel bij hun langs te gaan zijn ze blij dat ik kom…zo ver is het nu..ik rakel niets meer op, we praten over koetjes en kalfjes, houden het gesprek vrolijk en ik zie wel hoe dit verder gaat verlopen, intussen leef ik mijn leven, want daar heb je als moeder, die alles gegeven heeft, zeker recht op.
      Ik hoop dat u hiermee een steuntje in de rug krijgt.
      Trouwens, zowel zoon als schoondochter zijn beiden universitair geschoold..je ziet alles is mogelijk.
      ik wens u sterkte, een moeder die losgelaten gelaten heeft in volle vertrouwen dat wat voor haar bestemd is zal komen en zoniet zal het me bespaard blijven.

      Reply
      Marie -Louise - januari 21, 2017

      Heel veel sterkte wens ik je , ja, het is hartverscheurend hoe je zoon zo ingepalmd wordt. Het is zo en niet anders. Wacht en bid voor betere tijden. Jouw zoon wil wel maar kan niet anders, hij is onderinvloed van alle dreigingen en manipulaties en waarschijnlijk heeft hij het zelf niet in debatten. Als er geen kinderen zijn dan inpakken en wegwezen maar dat zal niet toegelaten worden.

      Reply
      j - maart 4, 2017

      Hallo wanhopige moeder, ik kan je niet helpen maar ik herken wel het eea in je verhaal, zo ben ik een neef kwijt geraakt aan een gekke vrouw. Hij is helemaal in haar wereldje meegegaan en heeft inmiddels met heel de familie ruzie gemaakt.

      Als je leest hoe een sekte werkt, dan zie je daar veel kenmerken terug die je bij de gedragingen en effecten van narcisme ook terug ziet. Mogelijk helpt het om het van die kant te bekijken. Je zoon is in de ban van een sekteleider. Even uit m’n hoofd gezegd, is de standaard procedure om iemand uit een sekte weg te krijgen een interventie, waarbij gesprekken, in dit geval met jou zoon, vooral ten doel zouden hebben om zijn kritisch denk vermogen terug te krijgen. Hier kan ik zelf over mee praten als zoon van een narcistische moeder. Als je er midden in zit, zie je de gekte niet meer, en je gaat erin mee. Het heeft weinig met intelligentie te maken. Uit onderzoeken blijkt dat bij sektegangers delen van de hersens dusdanig anders zijn gaan werken dat ze niet meer kritisch kunnen nadenken. Bij een sekte duurt het doorgaans 4 dagen voordat je ‘snept’ (engels ‘snapt’).

      Als jou zoon vrienden heeft zullen die als eerste met hem kunnen proberen te praten en laten inzien dat die controle etc niet normaal is. Zodra hij dit langzaam doorkrijgt zal hij gaan zien dat hij in een gevangenis is beland, geisoleerd is en opgezet is tegen jou.

      De kansen zijn klein, en soms komen de kansen pas na lange tijd en soms zelfs niet. Maar er is in ieder geval wel hoop. Je zou eens kijken of je inlichten in kunt winnen bij een instantie die er verstand van heeft. Jeugdzorg etc, die doen ook aan interventies om mensen uit de handen van een narcist te krijgen.

      Deels zal je ook moeten accepteren dat hij zijn eigen weg volgt en de fouten zal moeten maken die hij maakt. Desalniettemin als je deur open staat voor hem is dat al voldoende. Verwijt jezelf niks. Narcisten zijn helaas zo machtig als de duivel.

      Sterkte!

      Reply
    Naat - december 17, 2016

    Mijn vader heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis, een schizofrene ontwikkeling en een alcohol verslaving. Dit kwam bij de op één na laatste rechtszaak naar boven toen hij externe TBS op zich kreeg. Vroeger ben ik zowel fysiek als geestelijk mishandeld. Hij valt me nog vaak lastig en het houdt naar mijn idee niet op tot hij op een blijde dag dood neer zal vallen. Het is moeilijk ermee om te gaan omdat er veel mensen daardoor liever hun afstand bewaren en hierdoor is vrienden maken ook erg lastig. Nu woon ik bijna een jaar samen met mijn vriend die wél alles heeft zoals het hoort en vaak ben ik er verdrietig om en weet niet wat ik met mijn verdriet aan moet. Mijn vriend wil er namelijk niets van weten als het me slecht gaat en vind dat ik dan zeur. Ik wil niet ook nog ruzie met hem en hem kwijt raken heeft iemand tips?

    Reply
      Tanja - december 26, 2016

      Zo te lezen ben je misschien wederom in een narcistische val getrapt met je huidige vriend. Dat is niet gek want mensen zoeken op wat ze gewend zijn, helaas! Als hij niet met je meevoelt en je kan troosten en van je houden maar in plaats daarvan jou kleineert, heeft hij absoluut niet alles!! If it hurts, it’s not love. Onthoud dat!! Liefs en sterkte gewenst. Tip: ga in (groeps)therapie zodat je gaat ontdekken dat jij het verdient om goed behandeld te worden!

      Reply
      Dota - januari 15, 2017

      Een vriend die niks wil weten van jou verdriet klinkt mij ook als potentieel narcistisch. Als jenpartner huilt of verdriet heeft dan wil je die toch aanhoren en troosten?
      Ik heb veel gehad aan het boek “waarom gaat het altijd over jou” hierin worden diverse vormen van narcisme beschreven alsmede de patronen bij jezelf waardoor je veel narcisten in je leven hebt. Ook rijkt het handvatten om te gaan met een narcist.

      Reply
      j - maart 4, 2017

      uhhh jou vriend heeft niet alles zo als het hoort hoor. Mensen die je alleen willen horen als het goed gaat en snel beu worden als het slecht gaat zijn egoistisch. Ik snap als je dag in dag uit het erover wilt hebben dat je dan nog niet klaar bent om een leuke relatie te maken, maar als je niet op een volwassen manier met elkaar kan praten dan is dat een grote rode vlag. Accepteer dat je zelf niet goed kan inschatten of iemand goed is of slecht, heb het eens met een gezonde vriendin erover hoe die jou vriend ziet, misschien verheldert dat.

      Reply
    S - oktober 30, 2016

    Ik ben er sinds 2 jaar achter dat ik met een narcist leef. Ik ontdekte het via mijn psycholoog. Ik kwam eigenlijk voor jeugdtrauma, maar de problemen in mijn relatie waren zó groot dat als ik iedere keer daar kwam het over onze relatie ging. Hoe moest ik mezelf staande houden? Iets klopte gewoon niet en toen zei mijn psycholoog, google thuis maar eens op narcisme. Mijn mond viel open, zovéél gelijkenissen! Maar goed, ik ging hem hiermee confronteren en dat had ik nooit moeten doen! Hij ontkende uiteraard. Want zijn woorden zijn áltijd (haast bij élke discussie): “zo zie jij het, je ziet het verkeerd” of “je snap het niet hè”. Soms had ik na een ellenlange discussie de gedachte dat ik mij niet moest overgeven aan hem, hoe moelijk dit ook was want het ging tegen mijn gevoel in, ik wil gewoon normaal kunnen communiceren, maar hield dit weleens na een discussie op zo’n dag vol. De volgende dag ging hij mij doodzwijgen! En als ik ergens niet tegen kan is dat het wel. Ik stortte weer in en ik zocht weer contact met hem om mij ook maar niet ellendig te voelen. Alles werd weer met de vinger naar mij toegewezen en ik zat snikkend alleen maar zijn “gelijk” te geven.
    Hij heeft mij en mijn kinderen zo ook eens een keer zonder pardon op straat gezet. En het ging maar om een hele kleine discussie waar ik op dat moment niet met mij liet sollen en mijn standpunt vasthield. Ik was in shock toen hij zei dat ik het huis uit moest. Ik was in paniek en vluchtte het huis uit, ging naar iemand toe om daar even snel mijn verhaal te doen. Ik ging weer terug want mijn kinderen zaten daar ook nog. Ik keek op mijn telefoon terwijl ik naar huis ging en kon mijn ogen niet geloven! Hij had mij een berichtje gestuurd en vroeg wanneer ik mijn kinderen kwam halen want die had hij al buiten gezet! Ik kwam aangereden en mijn kinderen stonden huilend op de stoep. Mijn hart brak! Ik had ze in de auto gezet en probeerde nog met hem een gesprek aan te gaan want ik begreep het gewoon niet. Hóe kan iemand dit doen? Eenmaal binnen en ik nog zwaar overstuur, probeerde ik een gesprek aan te gaan. Maar hij leek wel van steen en zijn blijk was ijzig dat had ik nog nooit gezien. Hij keek als een psychopaat! Ik kon praten wat ik wilde maar ik drong niet tot hem door! Uiteindelijk ging hij naar bed en zei tot morgen. Ik heb mijn spullen gepakt en ben weggegaan. Wat dacht hij nou, dat ik nog in zijn huis zou blijven! Na een week bij mijn vriendin te zijn geweest en hij dus niet wist waar ik uit hing en ook niet heeft gevraagd hoe het met mij ging, heb ik contact opgenomen. Ik kan mijzelf nog steeds voor de kop slaan! Maar net zoals vele is de vraag, waarom stellen wij onszelf zo achter?! Zo heeft hij nog een aantal keren gedreigd dat ik een andere woning kon zoeken, gezegd dat ik een slechte moeder ben, terwijl hij met z’n kids niet eens contact heeft, gezegd dat hij mijn kinderen haat en er nooit een band mee zal krijgen en zo kan ik nog een hele waslijst opnoemen. Ik neem het mijzelf kwalijk dat ik het pik. Maar denk dat het komt dat ik mijzelf te zwak voel. Bang weer alleen te zijn, terwijl ik ondertussen weet dat het mij ten goede zou komen. Binnenkort start mijn behandeling voor psychotrauma i.v.m mijn jeugd. Ik heb daar ook verteld dat ik met een narcist leef en die man die de intake afnam zei dat het overleven is, ik wist niet beter door mijn jeugd en dit is dan een veilige manier om in die cirkel te blijven. Klinkt ook wel logisch, maar er zijn ook vast mensen die leven met een narcist en die geen traumatische jeugd hebben. Daarom volg ik het niet waarom we het accepteren terwijl je verstand allang weet dat het foute boel is. Is het de hoop, is het de teleurstelling/schaamte? In elk geval lastig. Ik weet wel dat ik er klaar mee ben. Dit jaar begon voor mij uiterst slecht want kreeg te horen dat ik epilepsie heb, wat vanaf mijn 20e al zo blijkt te zijn en daarnaast kreeg ik nog een andere psychische diagnose waar ik enorm tegen heb moeten vechten. En ik ben er nog lang niet maar heb mij voorgenomen om aan mijzelf te werken en mij niet meer in een negatieve spiraal naar beneden te laten trekken. Hij negeert mij nu al 2 dagen en het raakt mij op een irriterende manier, maar ik wil nu écht een keer niet toegeven aan zijn zwijgen! Daarom, leven met een narcist maakt je kapot! Liegen kunnen ze als de beste! Het is zo erg dat ik gesprekken gewoon zit op te nemen. Ene moment zegt hij dit, andere moment zegt hij dat. Of hij weet zich zogenaamd iets niet meer te heugen. Wat ik wel lastig vind is dat het lijkt of ik hem in een kwaad daglicht wil stellen. Wat ik nog wel wilde zeggen is dat mijn partner in tegenstelling tot jullie verhalen, totaal níet jaloers is. Ik mag gewoon met andere mannen afspreken, het interesseert hem niet. Is dit een teken dat hij dan zelf vrij bal heeft, hoe zien jullie dat? De reden dat hij trouwens nu zwijgt is dat ik hem betrapte op een leugen. Ik sprak hem hierop aan en ik voelde mij voor het eerst uiterst rustig. Ik zei hem ook dat ik mij er totaal niet meer om druk ga maken en dat hij alleen maar zijn eigen ruiten in zou gooien. Hij gaf mij voor het eerst “gelijk” maar gooide het erop dat hij het niet meer wist, dat hij in shock was (ahum) en legde later de vraagstelling bij mij neer of het misschien door zijn alcoholgebruik kwam. Nou goed, uiteindelijk wende hij het gesprek af door het over mijn dochter te gaan hebben en dat zij niet zover was gekomen zonder hem en dat ik een slechte ouder ben bla bla. Ik glimlachte, knikte nee en zei op een hele relaxte toon: ” je hebt helemaal gelijk, ik ben een slechte moeder”. Hij zei: ” je bent het er niet mee eens hè. Ik zei: “weet je, ik ga deze hele discussie niet eens meer aan”. Maar weer op een koele relaxte manier. Hij zwaaide met z’n hand van laat maar en zei: ” alles voor je dochter, maar dan ook álles. Ik zei: ” dat zeg jij”. Nee zegt hij: “dat is zó” en liep naar boven.

    Reply
      Tanja - december 26, 2016

      Dit is een wedstrijd geworden in het denigreren van de ander. Stap er toch uit.

      Reply
        iris - januari 19, 2017

        steeds hetzelfde verhaal, ik ben nu 66 jaar, heb 25 jaar geleefd met een narcistische partner, heb zelf 16 jaar geleden de stap genomen de relatie te verbreken. Ben erachter dat ook mijn moeder een narcist is…je zelf beschermen, er niet op in gaan en je eigen leven leiden, heeft mij geholpen tijdens mijn huwelijk. mijn moeder is nu 93 jaar en in haar omgeving gebeurt nog steeds hetzelfde, heb intussen ook emotioneel afstand van mijn moeder genomen, ik help haar wel, maar stel mijn grenzen en geniet intussen volop met mijn vrienden en vriendinnen.

        Reply
      Verz - december 12, 2017

      Ik denk dat ik ook met een nacist getrouwd ben
      ..kan zich absoluut niet inleven in mijn gevoelens…alles wat mis gaat,is mijn schuld…hij zegt dat ik me steeds in de slachtofferrol wil wentelen maar dat hij het grote slachtoffer is….ik wil gewoon kunnen converseren met hem maar draait altijd in ruzie uit…hij doet of zegt niets verkeerd..ik ben het steeds die volgens hem ,hem het leven zuur wil maken
      ..erg moeilijk
      .

      Ik

      Reply
    Jojo - oktober 8, 2016

    Ik heb een vader met het syndroom van asperge en een man waar ik 17 jaar mee samen ben die narcisme heeft.
    Allebei geven ze je het gevoel dat wat liefde betreft, ik niet de moeite waard bent.
    M.a.g voor mij, weinig zelfvertrouwen. Geen eigenwaarde enz…
    Er zijn dagen dan ben ik sterk genoeg om er mee om te kunnen gaan, er zijn ook dagen dat het hopeloos voelt, en ik alleen maar denk: waarom?!? Waarom ik?!? Een gevoel waar ik niet te lang in kan blijven hangen. Dan raap ik mij bij elkaar en dan maak ik er het beste van voor mijn kindjes en mij.
    Of er ooit een dag komt dat ik voor mijzelf zal kiezen, ik weet het niet. Denk dat mijn zelfvertrouwen een te grote deuk heeft opgelopen om die stap te durven zetten.

    Reply
      Quadro - oktober 10, 2016

      Beste Jojo,
      Als ik je een tip mag geven; kies voor jezelf! Dat komt niet alleen jou maar ook jouw kindjes ten goede. Ik heb onlangs, na een relatie van 16 jaar ook de stap gezet. Het is een heftig traject, een emotionele achtbaan maar uiteindelijk voel ik me bevrijd en de kindjes zijn totaal positief veranderd. Zorg dat je iemand vindt (vriendin / familie / huisarts) die je steunt en waar je op terug kan vallen op het moment dat je het even niet meer weet. Het leven is te mooi om niet gerespecteerd en geliefd te worden. Je bent echt de moeite waard!

      Reply
      Mo - november 12, 2016

      Jojo zet die stap het is het beste wat mij is overkomen

      Reply
      Eline - november 25, 2016

      Ik heb een narcistische moeder en een man met ass. Precies andersom. En mijn man triggerde mij met zijn gedrag en de dingen die hij zei alsof ik niks waard was. Nu begrijp ik pas dat dat komt door mijn moeder (en vader). De pijn uit mijn jeugd is bovengekomen door mijn ass man.
      Sterkte voor jou! Zorg goed voor jezelf!

      Reply
    eigenzinnig - september 24, 2016

    ik ben zelfs zo narcistisch en extreme egoist en inzich zelf gekeerd dat ik zelfs nooit met mensen om ga en dus zo erg dat ik niet eens instaat ben om andere te kwetsen of ook maar met een vingertje naar uit te steken.

    Ik lees een narcist vind zich zelf goed en andere mensen gestoord , ( lekker belangrijk wat een andere denkt )
    Ik ben zo in mijn zelf en eigen wereld gekeerd en zo narcistisch dat ik zelfs te lui ben om over andere mensen een mening te hebben en zelfs niet eens instaat ben om over een ander iets negatiefs te denken, want als ik da wel doet moet ik al te veel aan een andere denken en daar ben ik te egoistisch voor.

    Dan zegt men een narcist heeft een hoge eigendunk en alles van zich zelf goed en top

    Maar narcisten zijn niet tevreden genoeg en daarom kan ik al uberhoud nooit zeggen dat ik alles goed en top vind van mijzelf , en daarom om toch op rechtmatige wijze mij zelf wel goed te vinden , want ja dat willen narcisten maar al te graag, dus ben zo narcistisch dat ik het van mijzelf ook eis dat ik het verdient heb om te zeggen dat ik me zelf zo goed vind.
    Dus daar werk ik dan ook aan om want pas dan verdien ik het pas om me zelf de hemel in te prijzen , maar mijn narcistische ontevredenheid is te groot om mijzelf als de beste persoon van de wereld de hemel in te prijzen . Dus vind alleen maar iets goed als daar een gegronde en onderbouwende basis voor is.
    Ik heb een baan waar ik alleen werk als wetenschappelijk medewerker want ik wil het werk goed doen en niet te door ruzie met collega , het werk waar niks over aan e merken valt te niet doen en als ik ruzie maak met mensen waar dan ook dan ben ik teveel met andere mensen bezig en daar ben ik zelfs daar veel te egoïstisch voor .

    Nu lees ik narcisten kunnen niet tegen kritiek , maar ik streef naar rechtmatige verdiende eigen dunk dus wil alle kritiek graag horen want dan kan ik dat gebruiken om dingen te verbeteren en kan ik daarna mij n hoge eigenwaarde rechtmatig onderbouwen .

    Kijk nu zullen lezers wel zeggen waren ze allemaal maar zo zwaar en extreem egoistisch dan zou niemand daar last van hebben.
    Of is mijn sociale beperking met andere mensen geen onwil en arrogantie maar heb ik niet de vermogen om goed en sociaal met mensen om te gaan en vind ik dat zelf ook niet even fijn die beperking in mijn ontwikkeling van sociale vaardigheid en heb ga er op zo manier mee om dat ik andere niet schaad , want ja dat is in strijd met mijn trotse egoïsme omdat als ik aan andere schaad dus teveel me aandacht op de andere richt dus ik ben zelfs te egoistisch om andere te willen beschadigen .

    Dus ik ben wel zo extreem narcistisch en in zijn eigenwereldje gekeerd dat ik dus zo in elkaar zit en zelfs te egoistich ben om mij met een ander bezig te houden en erger nog lastig te vallen laatstaan dat ik met zo weinig mensen om mij heen instaat ben een ander de schuld te geven, nee dan zou ik al weer teveel aan een andere denken en daar ben ik te egoistisch voor .

    _____________________________________________________________________________________________

    Maar mischien zijn er al lezers die die iets meer zien aan mijn verhaal, maar wie nog niks in de gaten heeft

    dan verklap ik het nu : Dit is het grote verschil tussen de sociale handicap van een narcistische persoonlijkheid stoornis en AUTISME PDD NOS /asperger .

    Ik wil met mijn deels satirische reactie hiermee er op wijze dat men altijd het verschil tussen AUTISME en Narcisme goed moet scheiden .

    Dan nu even concreet want ik ben geen narcist maar heb Autisme PDD nos en dat is een totaal andere sociale beperking.

    Want met autisme is juist de rechtvaardigheid gevoel te hoog om hetzelfde te zijn en te andere mensen te flikken als wat een narcist doet en mensen met autisme die willen geen mensen tot last zijn en kijken juist hoe ze er mee omgaan en hebben wel schuld gevoel als ze iets verkeerd gedaan hebben en die willen hun eigenwaarden eerst verdienen en die hebben het vermogen om andere gek te vinden behalve zich zelf .

    een autist zal niet snel opzettelijk een andere beledigen en als het perongeluk gebeurt voelen juist autisten zich schuldig . Helaas komt het in de sociale communicatie wel vaker voor dat een ander iets negatiever opvat wat iemand met autisme zegt dan wat de autist bedoelt. Ik zal in zo geval dan nader uitleggen wat ik bedoelde want ja ik ben te veel in mijn zelf gekeerd om iemand met opzet te willen beledigen. Dus dan maar liever nader uitleggen da ik he goed bedoel.

    Of om zijn de autisten de narcisten die het extreme egoïsme echt slimmer aanpakken .
    Nee , want een autist wenst alleen op zo manier aan zich zelf te denken dat het niet tenkoste en over de rug van een andere gaat . Kijk egoïsme ook is pas fout gedrag als een ander mens hiermee benadeeld word en het eigen belang ten koste gaat van de andere persoon .
    Kijk net als dat nationalisme pas politiek fout is als het gepaard gaat met racisme en discriminatie .

    Ik ga niet ergens heen als de kans op herhaling da he mis gaat aanwezig is op zowel social media als in he echte realive ja want ik ben te egoistisch om mijn energie te steken in een andere en dat zou ik juist dan op de meest negatieve manier doen ook als dat middels conflict situaties met andere mensen gebeurt.

    Groeten

    Reply
      Lilian - september 25, 2016

      Hallo Eigenzinnig,

      Het is belangrijk inderdaad voor mensen het verschil te herkennen tussen autisme en narcisme. Het grote verschil zit hem ook in het pesten/verdraaien/drama schoppen van een narcist. Autisten kunnen soms ook wat moeilijker zijn om mee in contact te staan, maar mijn ervaring is dat ze wel oprecht zijn. Dat is met een narcist absoluut niet het geval. Goed van je dat je het benoemd hier!

      Reply
      Pino - oktober 1, 2016

      Damm dat was even schrikken jou hele verhaal komt overeen met mijn zelf beeld dacht even dat ik een narsist was maar keek om te kijken of m’n partner er een is. Ik heb ook autisme en botst heel erg ik heb me wel laten onderzoeken anderhalf jaar lang omdat ik wist dat er iets met me was. Vanaf kleins Af aan al. Maar een narcist lijkt op mij maar wil me constant op m’n geweten trappen en me een schuld gevoel aanpraten om haaar gelijk te krijgen of mij bang te maken. Of gewoon om mij op het verkeerde spoor te krijgen. Ik weet het nu ze is narcist tanx .

      Reply
      James - oktober 4, 2016

      Authis bestaat niet je heb auhisme is soms beledigd maar die echt authisme me hebben zien dat niet. Zet daar zo fout in. Maar die zich liefer wil leven en authisme. Wil onder scheiden narcisme is niet zelfde en borrelijn ook niet. Het is steeds anders

      Reply
      Anoniem - oktober 14, 2016

      Hoi “eigenzinnig”,

      Ik heb een autistische zoon en helaas een narcistische man (Merk op dat voor “autistisch” niet het woordje helaas staat).
      Het is mij al vaak opgevallen dat autisme en narcisme vaak verward worden door mensen die niet gewend zijn om met narcisten en autisten om te gaan.
      Ik vind dat je het hier geweldig onder woorden hebt gebracht, ik had het door en moest erom lachen. Ik denk echter niet dat veel mensen jouw satirische reactie snappen. Dat is auti-humor…Slechts toegangkelijk voor een select publiek. 😉
      Maar ik wel. Knap gedaan, man.

      Groetjes.

      Een fan van autistische mensen.

      Reply
      Emiel - oktober 29, 2016

      Het grote verschil tussen autisme en narcisme is dit:

      Stel je hebt twee bureau`s. Een autist heeft alle spulletjes geordend en netjes neergelegd. Hij kent het verschil tussen zijn bureau en dat van zijn buurman. Zelfs al komt er een meetlint aan te pas om de beide ruimtes op gelijkwaardige wijze gescheiden te houden. Een autist zal altijd je bureau (persoonlijke ruimte) respecteren, als het bij hem ook gebeurt.

      Een narcist kan het geen flikker schelen als zijn spullen op het bureau van zijn buurman terecht komt. Sterker nog als er een meetlint aan te pas komt, zal de narcist het juist gebruiken om jou als persoon op te meten en niet jouw bureau. Als hij van mening is dat jij niet groot genoeg bent, dan beschouwt hij je als minderwaardig en zal allles in zijn macht doen om jou in een ondergeschikte positie te krijgen. Hij zal proberen je wijs te maken dat het probleem bij jou ligt en hij je zelfs kan ‘helpen’ door een oplossing aan te dragen waarmee jij uiteindelijk in het nadeel bent. En het ook nog eens accepteert als hij zijn spullen op jouw bureau legt.

      Een autist wil in harmonie leven met zijn omgeving en is al blij met zijn eigen kleine bijdrage als hij zelf mag bepalen wat dat is. Hij is het meest gelukkig in zijn eigen wereldje. Een narcist wil altijd de boventoon kunnen voeren. En is het meest gelukkig als hij zijn hele omgeving als zijn wereldje kan beschouwen.

      Reply
      Anoniem - november 26, 2016

      Hallo Eigenzinnig,

      Vanaf regel 1 van je reactie herkende ik autisme.
      Persoonlijk ken ik een tweeling en beide zijn autistisch, en heb ik omgang mee. Wat dat betreft ervaar ik geen beperking, behalve mijn eigen, en vind ik het een gave. Ook heb ik relaties van dichtbij meegemaakt van narcisten met autisten. Wederom hetzelfde; narcisme als beperking en autisme als een gave.
      Nota bene: Autisme zal een gemiddelde eigenschap worden van een nieuwe generatie in de nabije toekomst gezien de genetische ontwikkeling. Geen mening maar een feit!

      Reply
      Cat - maart 28, 2018

      Hoi Eigenzinnig! Ik herken wat je zegt, ook in heb oa pdd-nos. Had een zogenaamde vriend met een enorm narsistisch karakter. Alles wat ik kan zeggen op jouw verhaal is dat Narcissen toxic zijn en dat is pdd-nos op zichzelf niet.
      Aan een ieder hierboven: heb je problemen met diegene die narcistisch is in je leven, kap er dan acuut mee, neem afstand en leer weer genieten. Weggegooide tijd van je leven haal je nooit meer in. Dagelijkse dosis gif wordt nooit gezond. Gewoon écht rigoreus kappen en voor jezelf opnieuw beginnen!

      Reply
    Olivier - september 7, 2016

    Ik ben blij dat ik niet alleen ben . Ik ben bang dat ik mijn kinderen verlies , want die kiezen steeds door manipulaties de kant van mijn echtgenoot . En omdat het nog niet erg genoeg is neemt ze nog een jongen binnen met zware autisme die enkel rond haar rond draait. Die ze behandelend als een straathond die regelmatig buiten moet slapen.
    Bij elke aanval van haar tegenover mij staat die jongen als een waakhond naast haar. Ik probeer en voorlopig lukt het mij om kalm te blijven maar is het heel moeilijk. 

    Reply
      Lilian - september 7, 2016

      Dat is ook moeilijk. Deze mensen zijn meesters in het veroorzaken van strijd en afscheiding. Deze mensen willen geen vrede en ook geen goedmaken. Ze willen alleen maar winnen om het winnen en winnen bevredigd ze ook al niet genoeg dus moeten ze steeds opnieuw ‘iets’ winnen. Het enige wat helpt is bij jezelf blijven, je eigen gemoedsrust cultiveren en je voeden met zaken die je energie geven en vreugde. Je kan je kinderen niet helpen met kiezen, ze moeten zelf leren wat ze willen kiezen en waarom, door schade en schande. Misschien niet nu, maar op een dag gaan ze inzien. Zo niet, dan kan je alleen maar beste voor ze hopen en er beter ook maar niet teveel mee omgaan, hoe pijnlijk dat ook kan zijn. Het is echt belangrijk dat op alle vlakken goed voor jezelf zorgt, want zeker als je moet blijven omgaan met deze partner om wille van de kinderen, neigt het aan je te gaan vreten. Daarom moet je steeds bij jezelf blijven en jezelf alle goeds geven wat er is zodat je sterk kan blijven. Veel goeds!

      Reply
    S.G. - augustus 17, 2016

    Ik ben een jongedame van 25 jaar. Ik leerde 7 jaar geleden mijn (inmiddels) ex kennen. Hij had een hele charmante persoonlijkheid. En hij was zeer geintresseerd in hoe ik me voelde. Hij toonde vaak zijn kwetsbaren kanten. Ik had het gevoel dat hij mij een kijkje in zijn ziel liet nemen. Ik was zelf toen 18 jaar en dat stukje kwetsbaarheid raakte me. Ik vond het erg om hem zo te zien lijden en wilde hem helpen te helen.
    Al snel gingen er dingen mis, hij liet weinig horen en hij gaf mij overal de schuld van. Ik trok me dit zeer persoonlijk aan en werd onzeker. De relatie liep stuk. Ik voelde me schuldig en had het gevoel dat het door mij kwam. Ik ben verder gegaan met leven, andere relaties gehad, maar ik bleef altijd aan hem denken. Na jaren zocht hij weer contact. Ik was zo blij want ik kon nu eindelijk laten zien dat ik veranderd was en ik wilde weer volledig voor hem gaan. Dat is nu ongeveer 1 jaar geleden. De eerst maand was geweldig en ik had hem eindelijk weer terug in me leven. In die periode begon hij veel kritiek op me te leveren. Ik hoorde soms 1 of 2 dagen niets van hem en als ik dan aangaf dat ik er moeite mee had dan werd er gezegd dat ik een kleinkind ben die teveel aandacht nodig heeft. Net als 7 jaar geleden betrok ik dit weer op mezelf. Ik ben in die periode daarna (afgelopen jaar) een stuk zelfverzekerder geworden.

    Begin dit jaar kwam hij weer terug in me leven en ik ben weer opnieuw met hem in zee gegaan. Naast dat ik zelfverzekerder ben geworden volg ik ook een sociale opleiding waarin ik veel leer over gedrag. En de afgelopen 8 maanden ben ik in gaan zien dat dingen niet klopte. Ik deed zo mijn best maar nooit was het goed genoeg. Toen mijn oma overleed was hij er niet voor me. En dat waren allemaal signalen van hoe kan dit? Hoe kan het zo zijn dat je eigen partner er niet voor je is? Soms lag ik huilend in me bed en dat trooste hij me niet en kreeg ik dit horen dat zijn problemen erger waren dan de mijne.
    Stap voor stap ben ik dingen op gaan zoeken op internet en ben ik tot het besef gekomen dat ik te maken heb met een narcist.

    In het artikel staat het volgende geschreven:
    “Een narcist is vrijwel niet te veranderen. Daarom moet je de narcist zien voor wat hij is. Het is belangrijk om zijn ware gedaante te ontdekken. Ze liegen en manipuleren om hun zin te krijgen. Ze zullen altijd de schuld op iemand anders afschuiven en deze nooit zelf nemen. Niets is immers hun fout. Vaak zul je in discussies een schuldgevoel aangepraat krijgen. Als je dit allemaal weet en hiermee om kunt gaan, dan blijf je immuun voor dit gedrag en kun je de ware persoon in de narcist zien.”

    Doordat ik dit allemaal in ben gaan zien ben ik immuun geworden voor zijn gedrag en ben ik zijn ware persoon gaan zien. Ik heb geprobeerd om hier mee te leven maar het lukt niet omdat ik zelf dan chronisch aandacht tekort kom. En daarnaast ben ik niet in staat om de hele relatie in mijn eentje te dragen.
    Met als gevolg dat ik de knoop nu echt door heb gehakt. Ik ben iemand die gelooft in het goede van de mens, maar ik ben ook gaan inzien dat een narcist niet in verbinding staat met zichzelf, met zijn ziel. En dat zo iemand eigenlijk gewoon een gevaar is voor je hele zelfbeeld en eigenwaarde.

    Ik ben dankbaar dat ik tot deze ontdekking ben gekomen. Ik ben in gaan zien dat ik hem niet kan helpen, hoe graag ik het ook zou willen. Het lukt niet omdat hij niet in verbinding staat met zijn ziel. En daarom koster ik ook geen wrok jegens hem. De meeste narcisten zijn simpelweg niet bewust van wat ze doen omdat hun leven simpelweg alleen om hun draait.

    Voor alle mensen die wrok dragen naar narcisten wil ik meegeven probeer je in te plaatsen in hun want daardoor kan je gaan begrijpen dat het een stoornis is. Ze doen het niet express, ze zijn zich er zelf vaak niet bewust van.

    Reply
    Florian - juni 4, 2016

    Hoi allemaal,

    Hier een verhaal vanaf de andere kant. Met andere woorden ik weet dat ik ernstige narcistische trekken heb. Kan zelf de niet aangeven hoe sterk ik het heb omdat ik me niet herken in het volledig ongevoelig zijn voor anderen. Wel ben ik mede door deze slechte eigenschap heel veel kwijt geraakt (heel veel) en wordt ik elke dag met tranen wakker en ga met tranen en gebroken hart naar bed. Het klopt dat ik altijd de controle (macht) emotioneel dan wel praktisch uitoefende en daardoor heel ongevoelig over kwam. Ik zie heel veel overeenstemmingen in de bovenstaande verhalen en ja, ik heb het leven van zeker twee relaties kapot gemaakt. Zie m’n dochter niet, ga ook niet stalken omdat ik wel de wens van de moeder om geen contact te hebben respecteer. Dat is een van de redenen die mijn hart doen tekeer gaan.
    Zelf is alles aan het licht gekomen doordat ik zelf in een relatie terecht kwam met een vrouw (waar ik nog steeds m’n hart aan verloren heb) die zelf trekken van narcisme vertoonde. Ik kwam uiteindelijk in een situatie van jullie. Alles geven, alles doen om de ander tevreden te stellen, haar niet kwijt te raken maar, als een narcist zijn gelijke tegen komt gaat het helemaal mis. Ik kwam in een narcistische crisis. Heb die relatie beëindig en doordat ik herkende wat er fout ging en zelf eindelijk in zag hoe ik ben, alles op tafel gegooid. Ook naar oudere relaties. Hierbij alles verloren wat ik nog enigszins had.
    Dit is nu bijna drie maanden geleden en ik ben (gemakshalve) drie weken naar Canada gegaan om tot mezelf te komen. Inmiddels weer terug en nee….. Ik ben hier niet meer thuis. Van een manipulatief, sterk, minder gevoelig iemand naar een zwak, emotioneel wrak veranderd die zich nergens meer thuis voelt. Om het dan heel eerlijk te (anoniem) te zeggen, ik wil niet meer leven…. Niet alleen omdat mijn hart nog bij m’n vorige relatie ligt, niet alleen omdat ik mn dochter nooit meer zie. Maar eerder omdat ik niet goed kan maken zoals ik ben geweest (en misschien nog steeds ben) , moe ben, een super leven heb gehad (zo egoïstisch als ik ben), mijn hoogtepunten heb meegemaakt, en ja, omdat er twee mensen zijn die ik heel erg mis.

    Reply
      S.G. - augustus 17, 2016

      Wauw, wat een verhaal. Ik ben trots op je dat je het bent ingaan zien. Is het misschien mogelijk dat ik met je in contact kom? Ik zou graag met je willen praten.

      Reply
      S.G. - augustus 17, 2016

      Ik ben een jongedame van 25 jaar. Ik leerde 7 jaar geleden mijn (inmiddels) ex kennen. Hij had een hele charmante persoonlijkheid. En hij was zeer geintresseerd in hoe ik me voelde. Hij toonde vaak zijn kwetsbaren kanten. Ik had het gevoel dat hij mij een kijkje in zijn ziel liet nemen. Ik was zelf toen 18 jaar en dat stukje kwetsbaarheid raakte me. Ik vond het erg om hem zo te zien lijden en wilde hem helpen te helen.
      Al snel gingen er dingen mis, hij liet weinig horen en hij gaf mij overal de schuld van. Ik trok me dit zeer persoonlijk aan en werd onzeker. De relatie liep stuk. Ik voelde me schuldig en had het gevoel dat het door mij kwam. Ik ben verder gegaan met leven, andere relaties gehad, maar ik bleef altijd aan hem denken. Na jaren zocht hij weer contact. Ik was zo blij want ik kon nu eindelijk laten zien dat ik veranderd was en ik wilde weer volledig voor hem gaan. Dat is nu ongeveer 1 jaar geleden. De eerst maand was geweldig en ik had hem eindelijk weer terug in me leven. In die periode begon hij veel kritiek op me te leveren. Ik hoorde soms 1 of 2 dagen niets van hem en als ik dan aangaf dat ik er moeite mee had dan werd er gezegd dat ik een kleinkind ben die teveel aandacht nodig heeft. Net als 7 jaar geleden betrok ik dit weer op mezelf. Ik ben in die periode daarna (afgelopen jaar) een stuk zelfverzekerder geworden.

      Begin dit jaar kwam hij weer terug in me leven en ik ben weer opnieuw met hem in zee gegaan. Naast dat ik zelfverzekerder ben geworden volg ik ook een sociale opleiding waarin ik veel leer over gedrag. En de afgelopen 8 maanden ben ik in gaan zien dat dingen niet klopte. Ik deed zo mijn best maar nooit was het goed genoeg. Toen mijn oma overleed was hij er niet voor me. En dat waren allemaal signalen van hoe kan dit? Hoe kan het zo zijn dat je eigen partner er niet voor je is? Soms lag ik huilend in me bed en dat trooste hij me niet en kreeg ik dit horen dat zijn problemen erger waren dan de mijne.
      Stap voor stap ben ik dingen op gaan zoeken op internet en ben ik tot het besef gekomen dat ik te maken heb met een narcist.

      In het artikel staat het volgende geschreven:
      “Een narcist is vrijwel niet te veranderen. Daarom moet je de narcist zien voor wat hij is. Het is belangrijk om zijn ware gedaante te ontdekken. Ze liegen en manipuleren om hun zin te krijgen. Ze zullen altijd de schuld op iemand anders afschuiven en deze nooit zelf nemen. Niets is immers hun fout. Vaak zul je in discussies een schuldgevoel aangepraat krijgen. Als je dit allemaal weet en hiermee om kunt gaan, dan blijf je immuun voor dit gedrag en kun je de ware persoon in de narcist zien.”

      Doordat ik dit allemaal in ben gaan zien ben ik immuun geworden voor zijn gedrag en ben ik zijn ware persoon gaan zien. Ik heb geprobeerd om hier mee te leven maar het lukt niet omdat ik zelf dan chronisch aandacht tekort kom. En daarnaast ben ik niet in staat om de hele relatie in mijn eentje te dragen.
      Met als gevolg dat ik de knoop nu echt door heb gehakt. Ik ben iemand die gelooft in het goede van de mens, maar ik ben ook gaan inzien dat een narcist niet in verbinding staat met zichzelf, met zijn ziel. En dat zo iemand eigenlijk gewoon een gevaar is voor je hele zelfbeeld en eigenwaarde.

      Ik ben dankbaar dat ik tot deze ontdekking ben gekomen. Ik ben in gaan zien dat ik hem niet kan helpen, hoe graag ik het ook zou willen. Het lukt niet omdat hij niet in verbinding staat met zijn ziel. En daarom koster ik ook geen wrok jegens hem. De meeste narcisten zijn simpelweg niet bewust van wat ze doen omdat hun leven simpelweg alleen om hun draait.

      Voor alle mensen die wrok dragen naar narcisten wil ik meegeven probeer je in te plaatsen in hun want daardoor kan je gaan begrijpen dat het een stoornis is. Ze doen het niet express, ze zijn zich er zelf vaak niet bewust van.
      Voor mij is het een bevrijdend gevoel om te weten dat het niet aan mij ligt maar dat neemt niet weg dat ik mijn ex het geluk van de wereld gun en hoop dat hij zelf ook ooit gaat inzien wat er speeltZ

      Reply
        mermaid - augustus 26, 2016

        Je schrijft een herkenbaar verhaal over hoe het is om met narcistische partner te leven. Het is een troost te weten dat anderen hetzelfde kunnen ervaren , terwijl je je anders afvraagt : ben ik nou de enigste met zo’n bizarre relatie.
        Hoeveel ik ook lees over narcisme , het blijft voor mij iets onbegrijpelijks. Met name hun gevoelsstoornis.
        Als ik het goed lees heb jij geen kinderen van deze partner , en daar kun je gerust opgelucht over zijn. Je hoeft hem als je niet wil nooit meer te zien.
        Het eerste wat door me heen ging toen ik zwanger was van mijn vriend was paniek ,… oh mijn god dacht ik , nu kan ik nooit meer totaal loskomen van hem.
        Ik heb al vrij gauw gevoeld dat deze man destructief was , ongrijpbaar , een soort vrijgezel die ergens op de achtergrond een relatie wil. Maar nog meer dan dat was hij fantastisch , warm en verzorgend.
        Nu zijn we 20 jr samen en hebben 2 kinderen gekregen. En onze “dijk van een huis relatie ” is een tochtige iglo geworden , ik ben een soort van antwoord op alle fouten in zijn leven.
        Zolang hij geen overspel pleegt of lichamelijk geweld vertoond ga ik nooit weg.
        Dat kan ik niet ,…om wat we hadden en de nog zeldzame momenten van verbondenheid. Maar het verbaast me wel hoeveel ik pik van hem. Zijn woedeaanvallen om niks , en vooral het aandacht tekort . Soms baal ik van mezelf hoe ik steeds een stap verder ga om alles op zijn manier te doen.
        Je eigenwaarde gaat eraan als je je steeds aanpast aan een ander.
        Je schrijft dat een narcist er niks aan kan doen , … en dat vraag ik me steeds af?
        Want voor buitenstaanders is hij wel die joviale man.

        Reply
          Marleen - september 30, 2016

          lieve mermaid,

          zou ik een keer privé met je kunnen mailen? Ik ben 15 jaar samen met mijn partner en we hebben 3 jonge kinderen. We hebben al jaren een moeizame relatie waarin ik al heel veel aan mezelf heb gewerkt, in het begin voor hem maar nu al veel langer voor mezelf. Ik denk dat ik nu pas in ga zien dat hij (misschien…) een narcist is en ik zou hierover graag in contact komen met jou om het een en ander te bespreken.
          Alvast bedankt,
          warme groeten
          Marleen

          Reply
            Verz - december 12, 2017

            Hey ik denk dat ik ook een narcistische man heb.kunnen we misschien eens mailen?

            Reply
          Jasmijn - november 12, 2016

          Narcisten kunnen in therapie, hij kan er dus zeker wel wat aan doen (afgezien van de vraag of het ook werkelijk zal slagen). Maar het gaat niet om de vraag of hij iets aan zijn gedrag kan veranderen, maar om het effect ervan op jou. Zijn gedrag heeft een destructieve uitwerking op jou en dat is het probleem.

          Natuurlijk is hij naar buiten toe de joviale man, narcisten dragen maskers en kiezen zorgvuldig het geschikte masker voor iedere situatie/persoon uit. Ze weten precies hoe ze anderen moeten bespelen. Ze laten je in een onechte wereld leven wat je door alle manipulaties niet eens meer beseft.

          Ik hoop voor je dat je jezelf weet te redden hieruit, want zo te lezen ga je er kapot aan maar lijk je nog in de ontkenningsfase te zitten. Die fase maken we als omstanders van narcisten helaas allemaal door. Probeer je op de feiten te baseren, zoals de woedeaanvallen enz. zonder er een excuus voor te vinden. Dat is een van de knelpunten: altijd proberen om het destructieve gedrag goed te praten. Als je maar lang genoeg nadenkt, vind je altijd wel een excuus.

          Maar niemand heeft een geldig excuus om een ander zo kapot te maken. Jij hoeft dat van niemand te pikken omdat jij veel meer waard bent dan hij je doet denken. Natuurlijk breekt hij je eigenwaarde af, want zo kan hij je makkelijker bespelen. Hij zorgt ervoor dat jij jezelf waardeloos voelt, wat niet betekent dat je dat ook bent. Ik wens je veel sterkte toe!

          Warme groet, Jasmijn

          Reply
      P - augustus 25, 2016

      Hoi,
      Het raakt me wat je schrijft. Narcisme is eigenliefde en iedereen heeft het in bepaalde mate nodig om te overleven. Het is lastig omdat het verkapte angst is. Behoefte aan controle en angst tekort te komen. Het klinkt of je nu door een crisis gaat. Dat is heel goed nieuws. Patronen breken open en er ontstaat chaos. De natuur zal er een nieuwe balans in maken. Iedere keer opnieuw. Dat doe je niet eens ‘zelf’. Volgens sommige spirituele leraren, degenene die spiritualiteit zien als het steeds beter leren kennen van jezelf, ga je je hele leven door crisissen heen om te ontdekken wie je niet bent. Alles wat je van je fictieve zelf onder ogen komt wat je niet bent laat je los. Dat gaat samen met rouw, om wat er was of niet was. Dan blijft over wat je bent. Dat kan vele jaren duren. Je wordt steeds bewuster. Een echte narcist, zoals ik het begrijp, heeft geen geweten. Als je huilt, heb je verbinding met je hart en met je geweten. Dat is een hele waardevolle stap, hoe pijnlijk ook. Pijn is groei en door het te omarmen zal er vanzelf iets nieuws zichtbaar worden. Verbonden met de aarde, ben je creativiteit, heb je vertrouwen, handel je eenvoudig en betrouwbaar, spreek je woorden met compassie, denk je vanuit nondualiteit en ervaar je innerlijke vrede. Dat wens ik je van harte.

      Reply
      Hopen - december 20, 2016

      Beste Florian,
      Ik las je verhaal en moest gelijk denken aan mijn ex vriend die ook helaas een narcist is. Ik las je verhaal met tranen in mijn ogen en dacht ik “misschien is ’t zijn verhaal, misschien heeft hij spijt wat hij aan mensen heeft gedaan, misschien heeft hij spijt wat hij aan mij heeft gedaan ” want jouw verhaal is zo herkenbaar voor mij :-). Ik hield van iemand die meer dan mijn eigen leven was, ik hield van iemand aan wie ik mijn hart en mijn ziel heb gegeven, mijn liefde tegen hem was grens los…hij was voor mij mijn leven en mijn toekomst, zonder hem kon ik zelf 1 dag niet voorstellen maar nu zijn al paar maanden …zonder hem…
      Volgens hem “hield” hij ook van mij en ik was zijn redende engel, we hebben heel veel samen meegemaakt. Hij was heel erg ziek en ik smeekte dagelijks aan GOD dat hij i.p.v. hem mij moest meenemen. Ik heb voor hem 400 kaarsjes aangezet om hem te redden…
      Door deze slechte eigenschaap is hij ook heel veel kwijt geraakt ( heel veel ) maar hij ging toch door en door…hij heeft ook geen contact met zijn dochter… hij heeft ook paar relaties kapot gemaakt…
      Ondanks dat ik van hem zo veel hield, ondanks dat ik aan hem zo veel liefde heb gegeven heeft hij stiekem een mes in mijn hart gestoken, hij beseft zelfs niet eens wat hij aan mij heeft gedaan, hij heeft mij geestelijk vermoord ….iemand heeft mij vermoord van wie ik zielsveel hield …mijn liefde is mijn vijand geworden !
      Ik hoop dat je eerlijk bent in jouw verhaal en ik HOOP ECHT dat je ook spijt hebt wat je hebt gedaan.
      Men zegt dat de narcisten nergens spijt hebben , ze zijn moordenaars….Maar ik wil toch HOPEN dat ze toch spijt hebben van zijn daden !

      Reply
    Kelly - mei 23, 2016

    Zo herkenbaar voor mij. Mijn vader heeft namelijk alle karaktertrekken van een narcistisch persoon. Onze jeugd en gezinssituatie thuis was dan ook een hel en dat is dan nog maar licht uitgedrukt ik praat hier over een periode van 30jaar. Alles moest volgens zijn regels, wetten en richtlijnen. En als iemand daar anders overdacht of überhaupt durfde te spreken wist hij het zo te manipuleren dat het toch echt jouw probleem was en zeker niet die van hem. De buitenwereld heeft vaak geen idee van z’n monster. Want voor de buitenwereld is het een geweldig persoon, iemand die altijd voor een ander klaar staat. Maar personen die inderdaad dicht bij hem staan worden in ons geval vaak emotioneel vernederd.
    Mensen vragen zicht vaak af waar onze moeder was. Die zat gevangen tussen emoties en vernederingen tot op het bot. Zo gemanipuleerd dat ze zelfs haar eigenwaarden is verloren, iets wat ze nu langzamerhand met professionele hulp weer terugkrijgt. Daarnaast heb ik alleen maar lof over mijn moeder, ondanks de hel waarin wij leefde heeft onze moeder alleen maar vreugde voor ons gebracht.
    Zoals in het artikel dan ook wordt beschreven heb ik de 30 jaar niets anders gedaan dan omgaan met een narcist. Hem veranderen is geen enkele optie, investeringen in een ander met z’n gedrag is in mijn ogen dan ook totaal nutteloos. Je verwaarloost alleen je zelf. Ze weten je emotioneel zo manipuleren dat het jouw probleem is. De beste keuze die ik van mijn leven heb gemaakt was in 2012 net voor mijn 30ste verjaardag. Het voorgoed afscheid nemen van hem. “Book Closed”. Die bewuste dag heb ik duidelijk aangegeven dat ik genoeg heb van zijn gemanipuleerde gedrag, vernederingen en leugens en dat ik nu eindelijk voor mijn eigen geluk, mijn eigen IK kies. En dat hij niet past in mijn plaatje van geluk. Het enige argument wat hij kon uitbrengen was “dus je wilt mij niet meer in leven” waarop ik antwoorden; JA. Sindsdien was het spel voor hem gespeeld en heb ik nooit meer iets van hem vernomen. Ben ik haatdragend en sta ik niet openen voor andere, of vergeving. Nee dat zeker niet. Deze vraag stel ik me zelf regelmatig, alleen de kant van weegschaal met de ellende uit mijn jeugd, die door hem is veroorzaakt, staat zo hoog. Dat ik voor me zelf heb gekozen en een hoge prijs betaal, door hem nooit meer te zien/horen of spreken. En deze keuze is niet altijd even makkelijk. Maar mijn eigen geluk en inmiddels dat van ons eigen gezin staat voorop. En daar is geen plek voor met iemand met een narcistische persoonlijkheid.

    Reply
    andre - mei 1, 2016

    ik vraag me echt af hoeveel er van dit soort mensen zijn
    en ik heb medelijde met ze
    omdat ze er zelf niet voor kiezen om zo te zijn
    toch worden ze weg gezet alsof het gewoon monsters zijn
    ik vind het allemaal heel ongeloof waardig

    Reply
      A - mei 7, 2016

      Ongeloofwaardig? Geloof me als je er diep in zit en je geen uitweg weet isnje leven een hel.
      Zelfs werken en overwerkem voelt als een bevrijding. Het enige fijne moment van de dag is het slapen gaan.
      Constant die strijd constant ee schuld ergens vsn krijgen. Maar het ergste is het niet ontvangen van liefde begrip een klein beetje aandacht voor jou als mens. Dit heeft mij hard gemaakt en ervoor gezorgt dat ik met een ander oog naar het vrouwelijk wezen kijk. Ik zie ze allemaal als manipulerende wezens die alles doen om iets gedaan te krijge .
      Ik ben het echt moe

      Reply
        adrie - juli 6, 2016

        helemaal mee eens, ik heb twee relaties gehad met een narcistische vrouw, de eerste heeft maar liefst 32 jaar geduurd en de tweede 2 jaar, narcistische vrouwen zijn dementors……..ze zuigen al het gelukkige gevoel uit je….voor mij geen relaties meer, ben beter af in mijn eentje

        Reply
          Freddie - oktober 14, 2016

          hallo Adrie zou je een omschrijving kunnen geven van kenmerken van narcisme,
          die jou zijn op gevallen.

          Reply
          hopen - december 20, 2016

          Hallo Adrie,
          Je zegt dat je twee relaties heb gehad met een narcistische vrouw ….EN JE ZEGT dat je toch medelijden met narcist hebt ….medelijden met wat ? omdat ze zijn wie ze zijn ? dat is onbegrijpelijk …ik denk dat je NIET ECHT een narcistische vrouw hebt gehad. Een narcist/ hij of zij …die zijn allebei een geestelijke moordenaars …monsters …die zijn vampiers…
          Als je ooit een relatie met een narcist hebt gehad dan blijf je eeuwig een slachtoffer van hem/haar….Mensen met narcisme zorgen ervoor dat de mensen om hen heen totaal verward raken. Je probeert namelijk te begrijpen wat er gebeurt en gaat er over malen. Je wordt tot de eeuwige vertwijfeling veroordeeld.
          Ik hoop voor jou dat dit ( medelijden ) sarcasme is en je bedoeld niet ECHT…

          Gr.

          Reply
            iris - januari 19, 2017

            sorry maar jij zit nog in de pijnfase, zelf heb ik een narcistische moeder en 25 jaar een narcisitische man gehad. Ik heb 16 jaar geleden mijn huwelijk verbroken, ik had al na 15 jaar huwelijk gezien wat het met me deed, maar gewacht tot onze zoon op eigen benen stond, in die 10 jaar al alle fases doorlopen en na de scheiding ben ik zelf los gegaan in goede zin, gedaan wat ik al die jaren ontbeerd had, goed voor mezelf gezorgd en de dingen gedaan die ik zelf leuk vond, zonder kritiek te krijgen op elke stap die nam. Mijn moeder is nu 93…inzien hoe ik met haar om moest gaan was bijna nog een zwaardere klus, ook daar heb ik nu een modus in gevonden en grenzen voor mezelf gesteld, dit kwam ook mede door het verpleegtehuis, waarvan de verzorging vast liep op haar gedrag en een psycholoog ingeschakeld heeft, wat mij bevestigde. Arme vader die 45 jaar huwelijk heeft volgehouden.
            Je ziet alles kan weer goedkomen, als je aan jezelf werkt echter heeft het veel tijd nodig om je eigenwaarde terug te vinden, maar het kan wel. Intussen vergeef ik, want zelf kan ik niemand veranderen, alleen jezelf en zorgen dat je zelf niet verbitterd raakt of kei hard wordt. Zorg voor lieve mensen om je heen, dat geluk heb ik altijd wel gehad, misschien ( bijna zeker) daardoor ben ik geworden wie ik nu ben, met veel levenslessen en zonder rancune, ben nu 66 jaar.
            Veel sterkte. gr.

            Reply
              Merel - mei 16, 2018

              hallo Iris, ik ben nu 40 jaar en heb een zoontje van 6 jaar. Ik zou graag jouw reactie of die van anderen willen. Ik zit zo in dubio wat ik nu moet. Blijven of weggaan. Mijn zoontje die al uit zichzelf zegt dat hij wil scheiden en met mama in een ander huis wil wonen!! Nu ik het opschrijf, realiseer ik me des te meer hoe ziek ons gezin is geworden. Mijn vriend en vader van ons kind vertoont ook zeer narcistische trekken. Sinds een paar dagen Google ik me rot op “narcisme” en herken heel veel gedragingen. Zo ben ik laatst van de trap gevallen en maakte een rotsmak op mijn bil. Ik kermde van de pijn, hij komt naar me toe en het enige dat hij geirriteerd kon zeggen is; hoe had je dat nou weer?? Mijn bil is inmiddels al kleuren van de regenboog aan het krijgen, maar reken maar niet dat hij vraagt hoe het met me gaat. En hij wil overal ruzie over maken. Ook als ik hem aanspreek op de manier waarop hij met me omgaat, duikt hij de inhoud/onderwerp in. Hoe vaak heb ik al gewezen op zijn manier van communiceren, elke keer verdraait hij het onderwerp en begint over iets anders. En elke keer weer die “sorry’s” na een woede-uitbarsting… zo ongeloofwaardig inmiddels. Dat heb ik hem ook gezegd, dat zijn excuses mij niks meer waard zijn, want hij wordt de volgende keer weer boos om niks. Soms zoekt hij zo ver, dat het achterlijke vormen aanneemt! Zo werd hij eens boos op mijn neef en mij omdat we gezellig zaten te praten en betichtte ons van verliefdheid!?!? Ik ben inmiddels op een punt dat ik wegwil, maar zit met het volgende. Ik wil niet dat mijn zoontje de dupe wordt van zijn gedrag als we uit elkaar zijn. Nu ben ik er nog bij, zou het ook erg vinden als mijn kind geestelijk wordt uitgezogen. Hierbij speelt ook dat mijn vriend wel een hele lieve vader is, echt gek met zijn kind. Dat maakt het voor mij ook moeilijk om een besluit te nemen. Mocht ik weg gaan, dan heb ik geen geld, alles wat ik verdien, daar heeft hij wel een doel voor. Dus dat wordt stiekem sparen.. Ik ben wel zo slim geweest om mezelf 2 jaar geleden in te schrijven bij dr woningcoöperatie ivm de wachtlijst. Ik zit zo in dubio…

              Reply
        Kim - juli 28, 2016

        Juist ik heb ook hele lange tijd medelijden gehad en ruim drie jaar achter hem aangelopen om hem aan te sporen om hulp te zoeken want ach hij verdiende toch ook geluk. Nu bijna vier jaar verder merk ik dat hij steeds gerafineerder wordt en nog makkelijker zich afsluit. Hij wordt steeds harder. Het is geen leven je hebt de hele dag strijd ochtend middag avond het maakt niet uit. Mijn n kan het dagen vol houden om geen aandacht te geven en naar boven te gaan en dan na dagen ineens is er niets meer aan de hand. Maar als ik dan aangeef he maar vriend zo werkt dat niet dan is hij weer beledigd en komen de verwijten en gaat hij tieren. Kortom de reden dat ik nu overtuigt ben dat hij wel zeker weet wat hij doet is dat hij bij andere nog steeds het spel speelt van lieve man

        Reply
        Katja - augustus 5, 2016

        Ik heb ook in zon relatie gezeten geestelijk ben ik gebroken zulke mensen moeten ze verplicht opnemen dit meen ik echt

        Reply
          Elma - augustus 9, 2016

          Helemaal gelijk heb,want hun weten zelf nog wel of niet eens dat ze daaraan lijden

          Reply
        Verz - december 12, 2017

        Hey ik heb zo’n man…en geloof me er zijn ook nog lieve vrouwen maar twijfel eraan of er ook nog lieve mannen zijn…

        Reply
          J - december 13, 2017

          ja, alleen zijn die vaak niet spannend genoeg…?

          Reply
      Wouter - mei 11, 2016

      Ik heb exact zo’n werkgever. Alles wat er over narcisme en bazen is geschreven klopt exact. Toen ik deze man door had (lezen van diverse boeken) ben ik hem gaan zien als een kleuter in een volwassen gedaante. Deze man is echt een ramp maar weet het goed te verbloemen voor de buitenwereld. Als je hem tegen spreekt gaat hij je daarna negeren of enkel via emails communiceren en zie ik hem weken niet of nauwelijks. Echt zo zielig. Vergeet alles wat met goed samen werken te maken, maar hij ziet zich als het voorbeeld van samen werken. M.a.w. hij snapt er echt h.el.e.m.a.a.l. niks van.

      Ik herken dit soort figuren tegenwoordig erg gemakkelijk.

      Hoop dat je nooit zo’n baas treft.

      Reply
      Marjo - mei 29, 2016

      Het zijn ook monsters omdat ze geen gevoel hebben voor diegene die dat wel hebben. Ik leef nu nog met een narcistische man en met een narcistishe vader. Wat voor impact dat heeft!! Gelukkig zie ik dit nu.

      Reply
      M - juli 29, 2016

      De valkuil!!
      Medelijden is een normale reactie als je empathisch bent. Geloof me, een narcist heeft nooit medelijden.
      Dan kun je vast wel nagaan wat dat betekent als je partner of kind of ouder bent van een narcist. Die gaat over lijken. En speelt tegenover anderen dat hij empathisch is. Ja, het is lastig, want je denkt ze snel en eenvoudig aan te kunnen wijzen. Maar helaas zijn het uitermate goede toneelspelers.

      Reply
      Lilian - augustus 11, 2016

      Lol. ongeloofwaardig. Ja ik kan me voorstellen dat je het ongeloofwaardig kan vinden. Het is ook gewoon niet prettig ook om te veronderstellen dat er iemand zo doortrapt kan zijn voor anderen. Het is gewoon niet leuk om dat te zeggen/vinden/denken/voelen. Precies daarom zal je het niet doen. Precies daarom zal je hem/haar ook niet zien voor wat hij/zij is. Je kan het niet geloven gewoon, dus je kijkt weg en vraagt je af welke kant van het verhaal van de narcist moet zijn en wat je daaraan kan doen. Een volstrekt normale reactie! In principe ook nodig om zoveel vertrouwen te hebben in je medemens, zonder dat is er namelijk geen leven. En dat is ook wat de narcist weet. Dat is ook waar hij/zij misbruik van maakt en dat is ook waarom slachtoffers zo totaal van het padje kunnen geraken. Omdat je touw probeert te maken van al die losse fratsen van ze. Er valt geen snars van te snappen ook. Zodra je daar mee ophoud en ze leert zien voor wat ze zijn.. ow jongens dan ben je vrij! Zo blij! Geen demon meer voor mij. Zielig.. ja ze zijn zielig.. dat ook. Het probleem is wel dat ze dit meteen zullen uitbuiten zodra ze door hebben dat je daar gevoelig voor bent.
      In zijn diepste dieptepunt kan ik wel degelijk meevoelen met de narcist. Het mag alleen geen consequenties hebben dat ik mee voel. Ik ben blij voor je dat het voor jou een ongeloofwaardig verhaal is en ik hoop van harte dat het zo zal blijven voor jou en iedereen die je kent.

      Reply
      joy - september 24, 2016

      het zijn ook monsters in mijn ogen!
      ik leef al jaren samen met een narcist en ik heb niks.
      geen vrienden en geen leven! En dan heb jij medelijden met ze?
      Je weet niet wat je zegt!

      Reply
        Lilian - september 24, 2016

        UUH? Joy, schrijf je dit nu richting mij? Het spijt me overigens voor je dat je geen vrienden hebt en geen leven behalve de narcist. Ben je onlangs erachter gekomen dat je samen leeft met een narcist? Of ben je daar al langer van op de hoogte?

        Reply
      Lilian - oktober 14, 2016

      Heb je ook medelijden met hun slachtoffers?

      Reply
      Lilian - oktober 14, 2016

      Ik heb meer medelijden met hun slachtoffers.

      Reply
      Ga - april 12, 2018

      Uit jou reactie merk ik dat jij niet weet wat het in houd .
      De narsist doet heel aardig en vriendelijk zolang je met hem mee gaat.
      Zodra je het even niet eens bent met een narsist dan slaat hij/zij gelijk toe.
      Het machtspel wat ze spelen dat vinden ze geweldig maar ze hebben geen gevoel Hoe de ander zich voelt dat intresseert ze totaal niet zolang de narsist zich maar goed voelt is het prima.
      Onze zoon mishandelt zijn vrouw dat heb ik ook van haar rtl
      Ze heeft totaal niks te vertellen en is bang voor hem.
      In n het verleden heeft hij zoveel geflikt dat wil jij niet weten ….maar hij had nooit schuld! !!
      Zo zielig zijn ze niet hoor geloof mij maar.
      Als jij ouders een kleinkind af neemt omdat wij zijn vrouw steunde en niet hem dan ben je voor mij niet helemaal goed bij je hoofd.
      Zijn vrouw zei altijd tegen mij dat hij Hulp nodig heeft om de dingen die hij haar aan doet.
      Meneer zegt gewoon ik heb geen hulp nodig maar jij …..en ze is bij een psycholoog beland. …en wat denk je ….die zei hij heeft Hulp nodig.
      Wij hebben afstand genomen omdat hij ons alleen maar nodig had om grote conflicten op te ruimen. .politie. justitie. ..Zelfs de kinderbescherming kwam om de hoek door hem vanwege alle leende die hij veroorzaakt .
      Het zijn grote leugenaars en komen er altijd goed mee weg en de slachtoffers worden achter gelaten als een stel idioten.
      Dus ga niet lopen roepen dat je medelijden hebt met ze als je er niks van weet!
      Het heeft ons 25 jaar gekost om er achter te komen dat hij ons misbruikt heeft en altijd gelogen heeft en liegt nu weer terwijl er bewijs is maar nu is het afgelopen.
      Nu is er rust. ….ontmasker de narsist! !!! ….geef ze geen kans meer om slachtoffers te maken. ….denk in daar maar eens aan .

      Reply
      Farizeeër - februari 3, 2020

      Geloof is wat de gene die zelf geen waardigheid verdient misbruikt. Een gelijkwaardig mens leeft in een relaas van al zijn slechte daden, die zijn aangedaan bij een ander. Daarentegen is een slachtoffer, door zijn liefde, niet in staat om degene die deze daden eigenlijk met gelijke munt terugverdiend, door te zetten. De daad moet duidelijk worden gemaakt en bij narcisten alle pijn laten voelen. Een psych kan een narcist alleen diagnostiseren als de omgeving van de narcist hier heel duidelijk over is. Onzekere slachtoffers bloeden dood, omdat er geen liefde is vanuit de samenleving. Als een slachtoffer van een narcist ongeloofwaardig overkomt, dan is er geen sprake van liefde bij de dader, wel bij degene die de dader eigenlijk de baas is. Geloofwaardig genoeg?

      Reply
    K. - februari 25, 2016

    Ik had een narcistische moeder (had, omdat ik het contact met haar heb verbroken). Ik was nooit goed genoeg. Alleen lelijk, slecht, ik kon nooit iets bereiken. Uiteindelijk is ze van mijn vader gescheiden en er viel een enorme last van mijn schouders.
    Een hele tijd was ik zo enorm onzeker en trok ik me terug. Bang voor de mening van de buitenwereld.
    Ondertussen zijn we zeven jaar verder. Ik ben 24, heb een vriend en het eerste kind is op komst. Ik moet zeggen dat ik, ondanks de emotionele mishandeling, goed terecht ben gekomen.

    Reply
      Nadiq - juli 18, 2016

      Hallo,

      Ik herken je verhaal helemaal. Mijn ouders zijn allebei narcisten. Nooit waren we goed genoeg voor ze. Daar bij had mijn moeder een ziekelijke relatie met haar zus. De kinderen van haar zus waren in haar ogen de beste kinderen die je Jakob voorstellen. Ze brak ons altijd af en terwijl hemelde ze de kinderen van haar zus op. Vader ging ook mee met haar doen. Papa heeft haar altijd bedrogen, toen ze erachter kwam kroop zo nog meer voor hem en kregen we de schuld van alles. Ze eiste zelfs dat we respect voor hem moeten hebben en dat het nog altijd papa was. Het enigste dat ik nog ergens hoop is dat ze ooit zouden inzien wat ze ons hebben aangedaan. Maar daar twijfel ik sterk aan.

      Groetjes

      Reply
    Janna - februari 21, 2016

    Hallo Allemaal.
    Wat herkenbaar voor mij wat ik hier allemaal lees. Ik ben nu 66 jaar enigs kind .
    Ik heb altijd wel geweten dat er iets met mijn moeder die nu 92 is was maar ik begreep het nooit.
    Ik heb nooit geen liefde van haar gehad nooit geen arm om me heen. Maar zij wil ook geen liefde ontvangen ook nu nog niet wat mij erg zeer doet want wat is er zo mooi als je moeder er nog is. Mijn vader is negen jaar geleden overleden daar had ik gelukkig wel een goede band mee.
    Achteraf heeft mijn vader het niet makkelijk gehad hij vertelde wel veel erover. Hij ving de meeste dingen op en vaak ruzies met elkaar zij bepaalde alles . Maar dat het zo erg was heb ik onderschat ik heb nu heel veel respect dat hij bij haar is gebleven ik mis daarom mijn vader nu ook heel erg. Sinds mijn vader overleden is ben ik nu de vervanger voor mijn vader ik krijg alles over mee heen . Heel dwingend dominant en scheldpartijen. In middels zit ze een aantal jaren op de dagopvang dat ging redelijk goed maar de laatste week niet meer eigenlijk wil ze niet meer.
    Daar is ze ook dwingend en dominant ja dat botst. Ze accepteerd geen huishoudelijke hulp alles is geregeld ze hoeft enkel maar ja te zeggen maar ze doet het niet dus ze vervuilt. Verleden jaar is ze uit bed gevallen sindsdien komt er in de morgen en in de avond thuiszorg
    Langs maar ze laat ze binnen voor een praatje verder komt het niet. Terwijl ze haar eigen niet meer verzorgt hygiene is slecht haren wassen doet ze niet meer . Ze zegt van wel. Ik heb ook gezegd zal ik het doen ik kan enkel maar een grote mond krijgen. Afgelopen week is het echt ruzie met haar geweest ik moest van haar gelijk komen ze moest brood hebben en dat heb ze in huis elf halfjes brood . Ik heb afspraken met haar wanneer ik kom . Maar daar houd ze geen rekening mee ik heb mijn poot stijf gehouden en nee gezegd. Uiteindelijk kan ze het niet afwachten en spreekt zo gewoon iemand op straat aan en vraagt aan haar om mee te lopen naar de winkel en houd ze die ook vast. Tot ze er is. Ze kan het best alleen ze heeft een rollator en loopt nog goed en is verder gezond. Ik vind het zo moeilijk allemaal kan geen gesprek voeren met haar geen dingen delen over ons. Ze heeft geen interesse ook als er iemand overlijd praat ze er niet over. Maar nu ga ik wel geloven wat mijn moeder mankeert ik vind het eigenlijk heel erg Ik zal er altijd voor haar zijn . Dat voel ik ook als plicht voor mijn vader,
    Maar vanaf nu stel ik wel mijn grenzen . Want je gaat hier aan onderdoor en zij leeft vrolijk verder. Gelukkig heb ik veel steun van mijn man en dochter maar die heeft ook haar eigen gezinnetje.

    Reply
      iris - januari 19, 2017

      Sorry dat ik het zeg Janna, ik vond je verhaal heerlijk..zo herkenbaar en ook mijn moeder is 93 en mijn vader heeft ook altijd alles opgevangen Echter mijn moeder presteert het ook om hele families uit elkaar te drijven…Met mijn enige zus lukt het me niet meer om contact te hebben, omdat ze ons ook uit elkaar gedreven heeft.. bizar…je zou toch denken als 2 volwassen zussen moet je toch zien wat er gebeurt en jezelf er niet in laten meeslepen, mijn zus wil geen contact meer met me en zo te zien ook niet meer met onze moeder.. ik heb al op meerdere verhalen gereageerd en gelukkig heb ik mezelf na 16 jaar weer hersteld van zowel een narcistische man als een narcistische moeder. Volhouden en grenzen stellen aan jezelf, wat ik merk is dat niet reageren vaak beter werkt en intussen kijk ik wat er nodig is en breng dat de volgende x mee als ik weer ga. Hoe minder vragen ik stel hoe beter, want bij elke vraag van mijn kant wordt toch weer geprobeerd ruzie te ontlokken. Zelf vraagt mijn moeder niets, want daarvoor voelt ze zich te superieur, dus probeer ik haar steeds een stap voor te zijn.

      Reply
        Jasmijn Couwenberg - januari 20, 2017

        Precies, niet reageren is een goede tactiek. Heel koel en afstandelijk doen werkt goed, want alles wat je zegt, vormt een voedingsbodem voor narcisten om jou aan te vallen. Zeg je weinig tot niets, dan kunnen ze niet zoveel meer met je, ze weten niet meer waar en hoe ze je nog moeten raken.

        Pas op: ze kunnen wel weer andere manieren gaan verzinnen, maar de kans op succes is gewoon veel kleiner geworden wanneer jij je ervoor afsluit.

        Wat enorm zwaar voor je dat ze jou en je zus uit elkaar gedreven heeft. Hopelijk komt dat ooit weer goed. Ook als volwassene kun je je er nog lang door laten meeslepen, omdat je ‘onder narcistische invloed’ verkeert: als kind weet je niet beter en dat kan tot lang in de volwassenheid blijven voortduren. Tel daarbij op de enorme chaos die heel verwarrend is, en de buitengewone angst voor de narcist, en dan blijkt dat dit niet iets is waar je zomaar even doorheen prikt en er heel wat voor nodig is om daadwerkelijk te durven erkennen dat er iets mis is. Dat is een heel proces.

        Mijn moeder heeft mij bij mijn vader weg gehouden én bij de rest van de familie. Zulke types willen dat alles om hen draait en wie niet in hun droomplaatje past, wordt verstoten, en ze genieten er gewoon van om te zien hoe je eronder lijdt. Ik ben ongelofelijk blij dat ik het contact heb verbroken, dat was echt de beste en enige oplossing.

        Reply
    S - oktober 18, 2015

    Omgaan met een narcist heeft zowel nadelen als voordelen.. Ergens is het omgaan uit ‘pure vrijheid’ met zo iemand ook wel weer iets verslavends.
    Ik heef hem ook wel weer gelijk.
    Voorbeeld: Vandaag met hem iets gaan eten.
    Als je om je heen kijkt hadden wij de meest eerlijke intense tijd samen.
    Als je je jezelf voorop stelt heb je een onafhankelijke doch meest eerlijke relatie met elkaar.
    Het totaal niet creëeren van geen verwachtingen naar elkaar resulteerd ook wel weer in iets puurs.

    Ja ben verliefd op een narcist. Hij waarschuwt me, maar mijn besluit staat vast: Ik ga door.
    Want de narcist zegt ook beetje verliefd te zijn.

    Het blijft en is inderdaad verre van gemakkelijk.
    Beschreven in bovenstaande artikel.
    Je moet erg veel inleveren maar krijgt er in mijn geval ook heel veel voor terug.

    Speelt wel een rol dat ik zelf ook excentriek ben en dat een ‘gewone’ relatie niet echt tot de mogelijkheden meer behoort.
    Wat ik heerlijk vind is dat deze mensen in het nu leven en ik bestrijd het idee dat een relatie met zo iemand nooit mogelijk is.

    Maar denk dat je het aan moet kunnen.
    En helaas vermoed ik dat je zelf ook al het nodige moet hebben meegemaakt ( levenswijsheid door kommer en kwel) om zo’n relatie al echt bevredigend te kunnen beschouwen.

    Maar voor iedereen ligt er een ander pad.
    En uiteindelijk ga je mij niet vertellen dat er 1 persoon bestaat die het leven ‘niet’ als een lijdensweg ziet..
    Uiteindelijk zien we allemaal wel in (ver uit de meeste onder ons), dat het leven een leeg vat is wat we zelf moeten vullen.
    Ieder op zijn of haar eigen manier.

    In elk geval ervaar ik narcisten ook juist als hele mooie mensen die ergenst juist wel uiterst gevoelig zijn en ontzettend lief.
    En hij leert me ontzettend veel bij.

    Reply
      ps - november 2, 2015

      S,

      Ik kan mij deels in jouw verhaal vinden, ik stond er ook zo in. Maar ik merkte wel dat ik het lastig vond dat hij mij niet kon geven wat ik wilde omdat hij inderdaad ook in het moment leeft. Dus het ene moment vond hij mij leuk en het volgende moment was het ruzie. Hij was niet verliefd op mij, maar was altijd wat aan de vage kant. Hoe ga jij daarmee om? Je zegt dat jij verliefd bent op jouw narcist, geeft hij jou (voldoende) aandacht? Is er nooit ruzie of een vervelende opmerking en zo ja kun je dan denken dat het vanuit zijn narcisme komt? Ben wel benieuwd.

      Reply
        Marjo - mei 29, 2016

        HELEMAAL MEE EENS. HET BEGIN IS SUPER MAAR NA VERLOOP VAN TIJD……..

        Reply
      jos - november 18, 2015

      hij leert niet bij dat kan hij niet

      Reply
      Ieneke - januari 6, 2016

      Her klinkt erg mooi. Maar ook heel naïef. Als er straks iets met je is of je wordt ziek dan zal hij er niet voor je zijn. Geen ziekenhuis bezoekjes en je rolstoel zal je ook zelf moeten duwen. Narcisten zijn alleen aardig en bij je als zeiets van je kunnen krijgen. Geld seks status…als dat minder is of weg valt dan is hij ook weg. Het klinkt of je het allemaal beter weet en bijna als verwijt na de ex vrouwen familieleden en vrienden die ooit net als jij veel om deze man gaven maar zich ook eenzaam en verlaten voelen omdat er nooit sprake is van oprechte wederzijdse relaties ook niet met zijn kinderen. Het voor elkaar willen zorgen er zijn in voor en tegen spoed is de basis van elke relatie en een basisbehoefte van een mens. Ook de seks met een narcist is plat pornografisch en weinig liefde vol de grenzen worden steeds verlegd en zijn falen zal altijd aan jou liggen. Succes

      Reply
      Lola - april 28, 2016

      Ik vraag me af of je wel echt begrijpt wat het inhoud om met een narcist te leven.
      Je put uit een leeg vat. Narcisten zijn leeg van binnen, geen empathie, geen gevoel.
      Je zegt hij is een beetje verliefd op jou. Dat kan hij helemaal niet voelen. Hij weet niet hoe het voelt om verliefd te zijn. Je zal hem waarschijnlijk iets kunnen geven wat hij nodig heeft. Veel zal het niet zijn aangezien het om een beetje verliefd gaat. Zo werkt dat bij narcisten. Daarbij hij waarschuwt je ook nog!
      Ik vraag me af waarom je genoegen neemt met een narcist, vind je jezelf dan niet belangrijk genoeg?
      Nog een tip: neem nooit kinderen met deze of een andere narcist. Opgroeien bij een narcist is een ramp voor een kind. Ik ben lichamelijk en geestelijk mishandeld door mijn narcistische moeder. Mijn hele leven ben ik er mee bezig, ook nu het contact is verbroken.
      Als ik een narcist zie, dan is het zo snel mogelijk maken dat ik weg kom.

      Reply
        hopen - december 20, 2016

        Ben ik met je het eens Lola…Narcisten zijn leeg van binnen, geen empathie, geen gevoel …GEEN LIEFDE ! als je van iemand houd hou je niet klein beetje….maar als je ’t wilt geloven dat iemand beetje van je houd dan lieg je tegen je zelf …van iemand “beetje” houden dat bestaat NIET …houden van kan je niet meten…wil je dat geloven dat iemand klein beetje van je houd dan WIL JE hem/haar met een roze bril zien….iedereen kiest voor zichzelf….wat wil je? wil je leven met leugens dan is het jouw keuze…
        Het manipulatieve gedrag van een narcist om alles te krijgen zoals hij wil !!!!

        Reply
      Kim - juli 28, 2016

      Sorry maar een n ziet zijn fouten niet dus erkent ze ook niet. Lief dat de jouwe je waarschuwd maar ook dat doet hij met een reden zodat hij je inpakt. Want tenslotte vindt je hem lief dat hij bezorgd om je is. Wakker worden hij is niet met jou bezig als willen we dat nog Zo graag. Mij is verzekerd dat als. De narcist hulp gaat zoeken doet hij dat alleen omdat jij bv een ultimatum heb gesteld en zal wat hij Leert bij therapie juist gebruiken om het nog beter te kunnen gebruiken sorry

      Reply
    Gerda - oktober 4, 2015

    Wat een verhalen allemaal. Als ik dit zo lees dan heb ik nog geluk gehad. kwam na een jaar al achter dat hij een narcist was. Heb in dat jaar veel dingen moeten doorstaan, en nog. Was een dom varken, had een dikke pens, moest dingen doen om te bewijzen dat ik van hem hield. ruzie uit het niks, ga zo maar door. Ben gestopt met hem, na nog rare dingen te hebben ontdekt. nog loop me zwart te maken wat niet waar is. loop leugens te vertellen over mensen, dat ze dingen over mij hebben gezegd wat niet waar is. Ook krijg ik smsjes van ik houd van jouw, en daarop dat hij mij gaat lynchen, zo ziek. Heb nu besloten mensen die hij ken en ook hem, definitief uit mijn leven te zetten. Ik werd en word daar niet gelukkig van. Sterkte iedereen en denk aan je zelf. Dit is een stukje van hun.

    Reply
    Emma - augustus 16, 2015

    Iets meer dan een jaar geleden leerde ik als 24-jarige vrouw een oudere (45) man kennen via internet.
    Ik was toen al behoorlijk lang alleen, was nochtans ook niet bepaald op zoek, maar hij sprak me wel aan.
    Op zich was het zelfs niet mijn bedoeling om echt een relatie met hem aan te gaan, maar uiteindelijk ben ik er wel bij blijven “plakken”.

    In het begin ging het vrij goed, hoewel ik moet toegeven dat ik al snel hier en daar een klein alarmbelletje hoorde: hij bleek nog maar 3 weken (!) terug alleen te zijn, kon mij desondanks niet genoeg pushen om asap bij hem in te trekken (wat ik tot zijn grote frustratie wel niet gedaan heb), begon ook al snel over zijn interesse voor parenclubs, enz.

    Allemaal dingetjes waar ik probeerde niet te veel acht op te slaan, want tenslotte: ook hij kon immer charmant en gedienstig zijn, niet alleen tegenover mij, maar -natuurlijk- tegenover iedereen.
    Maar al snel merkte ik hoe hij mijn doen en laten in de gaten hield, hoe ik mijzelf (en nu soms nog) moest verantwoorden omdat ik eens met een kameraad op stap ging, hoe hij er altijd en overal moest bij zijn, want stel je maar eens voor dat ik met persoon X of Y iets zou doen wat niet mocht of dat hij zou worden zwart gemaakt!
    Vervolgens liet hij mij bij woordenwisselingen ook om langsom meer gewoon achter: overdag, ’s nachts, in onze eigen stad of zelfs in het buitenland, meneer was wég. En als ik ’s nachts verkracht zou worden, “dan had ik dat zelf veroorzaakt”.
    Hij heeft het dan ook meer dan een keer uitgemaakt, om mij vervolgens -ook ‘natuurlijk’- te verwijderen en te blokkeren op Facebook e.d.
    Dan, plots, ontmoette hij vrouwen waar ik nog nooit van gehoord had, ging hij met hen op zwier.
    Telkens hij mij liet zitten, kreeg hij zomaar ineens contact met andere vrouwen, alsof ze als het ware net dàn uit de lucht vielen.
    En toch bleef hij mij tussendoor bestoken met vragen over waar ik had uitgehangen, met wie, tot hoe laat, hoeveel ik gedronken had, enz.
    Maw: hij is stik,-stikjaloers.
    Toen ik een bijverdiente kreeg in een café, is hij gaan lopen met de woorden “dat we maar beter elk onze eigen weg konden gaan”, omdat ik blijkbaar eens te veel had gelachen naar een andere man. Ik moet er wel bij zeggen dat die man minstens 70 jaar was…

    Heel die periode heeft hij mij meer dan eens kunnen overhalen om terug te keren, want ook hij wist maar al te goed hoe hij mij terug moest “lokken”.
    Zelfs nadat hij mij eens voor volle café heeft zitten uitmaken voor “hoer”, “non” en nadat hij mij achterbaks en een leugenaar heeft genoemd.
    Zelfs nadat hij in een ruzie eens mijn keel heeft dichtgeknepen en mij in het midden van de nacht op straat heeft gegooid en de deur heeft dicht gesmeten, letterlijk.
    Telkenmale opnieuw moet hij dan ook weten wat ik over hem zeg tegen andere mensen en wat zij over hem zeggen. Als ik dit dan herhaal, zegt hij koel: heb je er tenminste bijgezegd dat dat was omdat jij niet mee wou naar huis?
    Natuurlijk, alsof mijn ouders daarom gaan goedkeuren dat hij dochterlief haar keel dicht knijpt…
    En toch, toch hebben we overzalige, supermomenten beleefd samen. Veel dingen op tv, radio, straat, enz. doen mij aan die momenten terugdenken en geven mij het gevoel dat mijn hart krimpt.

    Momenteel ben ik op een punt gekomen dat ik zijn gedoe écht zàt ben. En ook dat mag letterlijk genomen worden, want ik probeer vaak mijn zwaarmoedige emoties af te zwakken met alcohol, sigaretten en medicatie.
    Ik merk dat hij nu opnieuw vrouwen ontmoet, dates heeft, uitgaat, om vervolgens mij opnieuw te controleren. Ohja, niet alleen mij, maar ook iédereen waarvan hij weet dat ik er contact mee heb. Neen, dit klopt niet, niet iedereen, wel àlle mannen. Elke mannelijke vriend van mij is voor hem een reden om mij te treiteren, om mij uit te dagen, te koeioneren, om mij het bloed van onder de nagels te halen, mij te kleineren.
    Dan weer probeert hij mij te pesten door mij te negeren, door koel te doen, door dingetjes die ik eerst wist nu ineens verborgen te houden. Dan negeert hij me. Dan begint hij me te sms’en, te bellen, op mijn gsm, op onze vaste telefoon, dan begint hij zelfs met een ander nummer te bellen opdat ik wél zou opnemen.
    En dan plots, heel ineens, word hij weer de meest attente, vriendelijke vent ter wereld. Dan komt hij af met de woorden “dat hij door mij alleen nog maar interesse heeft in vrouwen van 25”, dat die van zijn leeftijd toch maar op niets trekken en hem niet kunnen boeien. Narcisme en midlifecrisis, heb ik niet ergens gelezen dat die twee hand in hand gaan?
    Na opnieuw een zware nacht, ben ik zo op, zo leeg geweend, zo suf, dat het mij momenteel eigenlijk niéts meer kan schelen.
    Alsof ik met zo’n man zelfs nog maar in één kamer zou kunnen zitten. En zeggen dat hij vanmorgen alweer vroeg “of we nu vandaag gaan afspreken”. Vanwaar haalt hij het lef?!
    Ik kan niet meer. Enkele jaren terug heb ik keihard tegen een depressie gevochten. Na een tweetal jaar had ik eindelijk mijzelf terug gevonden, en nu voel ik mij opnieuw slechts een schim van wie of wat ik ooit was.
    Ik vind dit werkelijk zo jammer. Hoe vermoeiend en allesbehalve empatisch kunnen sommige mensen zijn?
    Dit vreet al mijn energie van me op, ben voortdurend moe, heb hoofdpijn, heb geen fut of levenslust meer.
    En toch: zelf alle contact verbreken met hem kan ik niet, zo ver ben ik nog lang niet.
    Ik wil hem ook niet bombarderen tot de slechtste man op aarde, want dat is hij ook niet.
    Ik dring gewoon helemaal niet tot hem door, kan geen vijf minuten een normale conversatie met hem hebben.
    Alleszins blij om te horen dat ik niet de enige ben die dit doormaak.
    Jullie ervaringen lezen is een steun voor mij.

    Reply
      Danielle - september 21, 2015

      Wauw! Helaas voel ik wat jij voelt alleen ben ik ervan af gekomen met blijvend letsel en veel verdriet . Ik was onstabiel toen ik hem leerde kennen hij heeft mij kapot gemaakt! Ook ik ben een schim van wie ik was na jaren knokken! Maar ik heb besloten niet op te geven. Ondanks al het verdriet en alle pijn en de rechtszaak in het vooruit zicht zal hij mij niet meer terugkrijgen.

      Reply
      Leon - november 3, 2015

      Hey,

      Ik heb precies zelfde, ga er 6 jaar mee, ik mag niet kijken naar vrouwen, ik moet opgesloten thuis zitten, ze was destijds nog gehuwd, en heeft bijna 6 jaar gelogen, te breken, vorig jaar zou ze een miskraam hebben gehad. Om mij weer extra te binden. Zei mag alles, ik moet mn telefoon laten zien en die van haar zit met 3 codes op slot. Ze hebben geen gevoel die mensen. Drangmatig gaat alles ze willen regie van a tot z kunnen sneller liegen als wij dat kunnen hebben overal al een antwoord op bedacht, on zich eruit te lullen. Zodat jij je klote voelt.

      Reply
        Piet - februari 6, 2016

        Ik las jou reaktie en die herken ik volkomen.
        Ik leef nu al 6 jaar samen met een Narcist. In het begin was alles koek en ei.
        Maar al snel begon ze te veranderen. Zo lang ik maar met geld bleef strooien was
        alles prima. Maar op een gegeven moment hield ik mijn hand op de knip.
        Ineens deugde er niks meer van mij ik werd uitgescholden gekleinneerd door haar,
        Ze kon op een gegeven moment niet eens meer een normaal gesprek voeren begon gelijk te schreeuwen en me uit te schelden. Ze gooide ook met spullen heeft 2 deuren vernield,Ze vertelde tegen andere mensen dat ik haar sloeg terwijl het juist anderom was.
        Ze spiegelde haar eigengedrag op mij. Soms schreeuwd ze de hele buurt bij elkaar als wij dan onenigheid hebben.
        Het is moeilijk heel moeilijk om met haar om te blijven gaan.

        Reply
      Lotgenoot - juni 27, 2017

      Behalve het stuk, dat jullie elkaar leerden kennen via internet herken ik ALLES.
      Het vreemdgaan en overcontrolerend zijn naar jouw toe…

      Ik hoop dat het nu terug beter met je gaat.
      En dat je je Way-Out hebt gevonden.

      Reply
    Victoria - juli 30, 2015

    Beste,

    Ook ik zit in een relatie met een narcist, althans de bovenstaande eigenschappen komen volledig overeen. Maar het vreemde is, bij niemand is hij zo. In zijn vorige relaties niet, bij zijn dochter niet, bij de rest van de familie niet… Ik heb er geen woorden voor hoe lief hij voor hen allen is. Hij doet alles, helpt ieder, ook financieel. (soms tot ongenoegen van mij)

    Hij wilt me in zijn macht, de relatie is begonnen toen ik 17 was. Eerste weken was hij super lief, tot ik iets deed wat in zijn ogen niet kon. Ik ging na een avond met hem (aardig wat gedronken) langs een groep vrienden die me de halve avond al geprobeerd te bellen hadden. Daar was ik eerlijk over. De volgende ochtend, kon ik kiezen, hij was boos. Dat was de eerste keer dat ik huilde bij een man / jongen. Ik kon kiezen uit hem of m’n eigen weg gaan… Ik was stapel verliefd. Voelde dat hij mijn ware is. Ik koos natuurlijk voor hem.
    Hij ging steeds meer beslag op mij leggen, en wilde mij voor hem zelf. Isoleerde me, nou hebben die “vrienden” ook geen contact met mij meer gezocht.
    Ook kwam er agressie bij kijken, ik was nooit goed genoeg. Terwijl ik het onderste uit de kan haalde voor ons. Hij zat in een moeilijke periode van z’n leven en gebruikte geregeld drugs. Daar heb ik hem van af geholpen (al grijpt hij een keer of 4 per jaar een avond naar de drugs).
    Dat was dan na jaren zijn excuus. Het speet hem vreselijk, die agressie kwam door alle drank en drugs. En alles ging weer goed voor een lange tijd.
    Ik begrijp het dat jullie vinden dat dit geen gezonde start van een relatie is geweest.. Dat weet ik ook.
    Het gaat lange tijd goed, tot we elkaar onverhoopt een periode niet kunnen zien. Dan slaat hij volledig om, wat ik allemaal fout doe (Hij nooit! Niks), hoe ik van hem afdwaal, hij dreigt en wordt weer agressief. Alsof hij denkt dat hij me kwijt raakt als ik hem even niet zie. Of hij mist me te veel en beseft dat en moet even z’n punt zetten, dat ik het zonder hem niet redt en dat ik niet zo heel veel ben. Van de een op de andere dag veranderd hij van een geweldig iemand, naar een monster.
    Dat raakt me uiteraard. En ondanks dat ik me onder laat schoffelen door hem, heb ik nog wel zelfvertrouwen.
    Ik wil de man die zo lief is, maar in die periodes drijft hij me tot het uiterste en wil ik weg. Daar heb ik nooit mee gedreigd of iets over gezegd. De stap is zo groot. Een paar weken per jaar klopt er iets niet in zijn hoofd, wat voorheen heel vaak was. Als we zonder elkaar zijn.
    Die weken zijn een hel, ik weet al wat er komt, ik weet dat hij veranderen zal.
    Hij moet even laten weten wie de baas is. Hij bestookt me met berichten en vragen.
    Het is een dwaas op dat moment. Ik ga er dan ook niet tegen in, weet onderhand wanneer ik mijn mond moet houden.
    Jullie zullen denken dat het in deze relatie enkel uitstel van executie is, misschien is dat zo. Maar ben er nu nog niet klaar voor. Ik denk ook vaak hoeveel hij veranderd is. Sinds de eerste jaren en nu. Dat is een wereld van verschil.
    Hij heeft in z’n jeugd veel meegemaakt omtrent verlaten.
    Ik vind ons het waard eraan te werken.

    Vinden jullie het niet vreemd dat hij bij andere nooit zo is geweest? En nooit zo is. En enkel bij mij?

    Victoria

    Reply
    Annelies - juli 25, 2015

    Ik denk dat ik al ruim drie jaar een relatie heb met een narcist. Zelf zegt hij dat niemand rekening met hem hoeft te houden en zich steeds wegcijfert. Toch merk ik in de praktijk het omgekeerde. Hij doet steeds waar hij zin in heeft, is lui, houdt wenig tot geen rekening met anderen en hun gevoelens. Ook alles wat misloopt is telkens een ander zijn fout. Bij de vele ruzies draait en manipuleert hij steeds alles zo zodat ik er als schuldige uit kom. Ik krijg bvb. nooit een compliment van hem omdat ik in het begin van de relatie eigenaardig op een compliment zou hebben gereageerd en ik hem dat daarmee onmiddellijk heb afgeleerd. Hij beweert ook dat ik niet geloof in zijn liefde voor mij terwijl dat absoluut niet klopt. Een jaar geleden verbrak hij het contact met mijn familie, beweert dat ze het te hoog op hebben en op hem en mij neerkijken. Dit klopt ook voor geen meter. Tevens wonen we in een bijna onbewoonbaar huis. De meeste bouwmaterialen liggen klaar maar hij heeft in 3 jaar o,o in de woonst gedaan. Telkens met uitvluchten, vaak dat hij bij anderen is gaan werken maar de waarheid is dat hij geen zin heeft en liever wil luieren, gaan drinken en YouTuben. Hij zegt dat ik hem demotiveer. Maar of ik nou zeur, poeslief ben, boos ben of niets doe, ik blijf hem volgens hem demotiveren. Hoe kan ik het dan wel goed doen? Ook heeft hij veel kenissen ( vlotte prater) maar uiteindelijk maar één vriend die ook bijna constant aanwezig is, op al de rest heeft hij veel commentaar ( ook op zijn beste vriend achter de rug om). Ik denk dat het is omdat deze man hem abnormaal adoreert omwille van zijn sterke computerprogrammering, ICT en hardware kennis. Verder hebben we constant ruzie, zit ik er emotioneel door en merk dat ik te vaak een glaasje te veel begin te drinken. Hij heeft me ook al een aantal keren buiten gegooid. Het is zijn ” way our the highway”. Zijn letterlijke woorden. Wat moet ik hiermee? Wat Denken jullie er van?

    Reply
      mira - januari 26, 2016

      Hey
      Wat je vooral hoeft te doen, is je focussen op jouw stuk. En dat van hem proberen loslaten. Zoek hulp voor jezelf ipv voor hem… Als jij gelukkiger wordt, terug plezier vindt in je eigen leven,… komt het allemaal goed. Het feit dat je hulp vraagt via dit forum verklapt deels dat je er niet echt met vrienden over kunt praten. Dit is normaal als je zo opgeslorpt bent door zo’n relatie. Toch is het belangrijk voldoende vrienden rond je te hebben. Als je je isoleert, ben je nog afhankelijker van hem. Ga op zoek naar je eigen behoeften en noden. Neem er verantwoordelijkheid voor. Hij heeft mss een probleem, maar mss komt dit cru over, jij ook. De enige manier om hieruit te geraken, is door je te focussen op jezelf!!
      Veel sterkte!
      Grtjs
      Mira

      Reply
    mozj - juni 30, 2015

    Hallo allemaal,

    Nu ik dit lees vallen er een paar stukjes op zn plaats. Ik ben sinds 2014 voor de islam getrouwd. Aangezien we nog niet voor de wet zijn getrouwd en geen bruiloft hebben gehad mocht ik in t begin niet bij hem wonen van mn ouders. Ook omdat hy nog geen eigen huis had en mn ouders zeiden als je bij je schoonfamilie gaat wonen krijg je hele grote problemen met hun.
    Goed niet gedaan thuis gebleven. Een maand na onze verloving/islam huwelijk heeft hy me een volle week volledig genegeerd omdat ik om 21.00 chocola ging halen bij de shell tegenover ons huis.
    Ik ben te dik te lui terwijl zn ex (in zijnogen) t beste is wat iemand kan overkomen.
    Goed hy kreeg een huis en sunds afgelopen december wonen we samen. En nu is t elke x ik ga scheiden van je wacht maar als mn ouders terug komen/als ramadan voorbij is. Kortom elke x dreigen. Gister vergeleek hy mijn karakter met dat van een varken omdat ik niet vroeg hoe t met hem ging (ik zat tegenover hem). Hy doet niks in t huishouden en kookt ook nooit. Maar klaagt wel elke keer over t eten. Of hy vind zn kleren niet schoon genoeg.
    Nou ben ik niet t stille type en ik zeg er ook wat van. Als hy bv over eten klaagt zeg ik rustig nou dan kook ik niet meer dan kook jij voortaan als je t beter weet.
    Of als hy zeurde over t huis dan zei ik voor iemand die geen poot uitsteekt klaag je wel veel he…
    Wat ik tegenwoordig doe is gewoon negeren paar dagen noet praten wanneer hy weer ruzie probeert te zoeken. Ik heb geen keus ik heb epilepsie ik mag geen stress. En hy weet dit maar dan zegt hy je zit hele dagen thuis waarom zou jij stress moeten hebben. Mijn zwager zegt zelf ook dat mijn verloofde totaal geen gevoel heeft.
    Bij ons in de cultuur kan scheiden wel dat is geen probleem t probleem is dat je dan daarna noet opnieuw mag/kan trouwen. Ik wil zelf geen niet-moslim. Maar moslim mannen willen geen vrouw die al eens is verloofd/getrouwd. Ik krijg daardoor t gevoel dat dit t gewoon is. Ik zit hier aan vast. Enig idee hoe ik er mee om moet gaan zonder dat t mij van binnen kapot maakt?

    Reply
      hind - september 5, 2015

      Hallo,
      Het is zeker niet waar dat moslimmannem niet trouwen met vrouwen die gescheiden
      Zijn.in ons cultuur genoeg gescheiden vrouwen met zelfs kinderen die terug hertrouwd zijn.
      Wat ik vind van jouw situatie over jouw leven met een narcistische man is het volgende,hou je nog van je echtgenoot?wil je met zo’n persoon je hele leven doorbrengen?kan je met je epilepsie z’on mens aan en wil je dat?als je antwoord nee is weet je wat je moet doen.om met een narsist te kunnen leven moet je hard worden.als hij dreigd om weg te gaan zeg je daar is de deur ik hou je niet tegen,wie denk je wel dat je bent.want narcisten denken dat ze onmisbaar zijn.hem een toontje lager laten zingen,maar daar moet je echt een sterk en harde karakter voor hebben.het moet je niet meer kunnen schelen wat hij zegt of doet .ze denken dat ze almachtig zijn maar in werkelijkheid stellen ze niets voor.ik hoop dat je sterk genoeg bent om hem aan te kunnen.om met een narsist te leven is niet gemakkelijk ,ik spreek uit eigen ervaring,pas nadat ik zelf de teugels in handen nam en me niet meer laat vernederen en koeieneren en zelf dreigde weg te gaan ,is hij gaan piepen.mijn man is en blijft een narcist maar hij weet nu dat hij mij niet meer kan neer walsen.ik had een zacht karakter maar moet nu bikkelhard zijn om hem te overleven.ik leef nu al 20jaar met hem en besefte pas npaar jaar geleden dat ik te maken heb met een narsist.dan heb ik besloten om niet hem te veranderen wat dat lukt toch nooit maar mezelf tegenover hem.en voorlopig gaat het goed.ik heb de rollen wat omgedraaid en speel nu de narcist tegen hem.alleen tegen hem.
      Vaak voelde ik me schuldig maar nu weet ik dat het zijn doel was om mij zo klein te krijgen.
      Ik wens je veel suxes en hoop dat je je weg kan vinden.
      Groetjes

      Reply
        shania - november 11, 2015

        Klein heb ik hem ook gekregen na een depressie..en dan achterkomen dat er mensen als narcisten bestaan…van die 14 jaar ben ik er pas sinds 2 jaar achter dat een narcist is…kon niet tegen zijn scheinheilig kop als hij loog…ik ga me echt niet aanpassen wetend dat ze geen gevoelens hebben..achterop jouw kunnen blijven naaien…met vrouwen die ook een narcist zijn…geen gevoel hebben ze het gaat puur om de sex…ik waarschuw….iedereen die met 1 re maken krijg je eigen waarde gaat kapot…als je bij zo iemand blijft…ik ben nu op het goeie pad…en ik zie mezelf als een sterke vrouw die niet opgeeft…ik ga net zolang door tot ik krijg waar ik recht op heb….

        Reply
      Francoise - september 23, 2015

      Zojuist las ik jouw bericht.
      Ik ben inmiddels 7 jaar samen met, wat ik nu vermoed, een Narcist. Inmiddels depressief geworden met een burn out. Momenteel bezig om hier uit te stappen.

      Ik heb een hoop doorgemaakt en dat wens ik niemand toe.
      Wat ik je wil meegeven is het volgende;
      Wat hij doet is jou compleet afhankelijk maken van hem, jou kleineren, jouw eigenwaarde kapot maken zodat hij kan heersen over je. Dit is geen gezonde en gelijkwaardige relatie!. Dit wordt alleen maar erger, zelfs agressie zal er aan te pas komen.
      Je bent een jonge vrouw, nu kun je de stap zetten om voor jezelf te kiezen. Je bent immers niet voor de wet getrouwd wat het makkelijker maakt. Je bent zoveel meer waard en zie je eigenwaarde en je kracht.
      Hou genoeg van jezelf om jezelf een gelukkig leven te geven. Je hebt hem niet nodig in je leven. Er zijn genoeg mannen die jou wel zullen waarderen en je schoonheid zien. Getrouw geweest of niet.. We leven in 2015. Jouw geluk staat voorop. Je hebt de kans nog om een mooi leven op te bouwen. En een man zal jou op handen moeten dragen, jou met liefde en respect behandelen Je bent het waard. Zoals dat in de bijbel staat geschreven.
      Je hebt je vergist in deze man en dat is niet erg. Kies voor jezelf en ga terug naar je ouders. Het wordt echt niet beter en jouw gezondheid en rust is het allerbelangrijkste.
      Heel veel kracht en liefde toegewenst.

      Reply
        Jazzica151 - februari 14, 2016

        Francoise…wat een mooie reactie!
        Jij beschrijft precies de essentie van alles:
        Van jezelf houden…je eigen geluk voorop zetten…dat een man een vrouw op handen moet dragen…kortom zoals je zegt met LIEFDE en RESPECT te worden behandeld!
        Ik vind vanuit ervaring dat het inderdaad het beste is om uit een relatie met een narcist te stappen. Zo iemand zuigt je helemaal leeg en aan het einde van de rit zou je jezelf moeten afvragen ‘Wat heeft het je uiteindelijk gebracht’? Helemaal niks…hopelijk wel een wijze LEVENSLES!

        Reply
    K...y - mei 31, 2015

    Sinds een paar maanden ben ik er achter gekomen dat mijn schoonmoeder een narcist is. Ze viel bij mij door de mand na een week vakantie met de familie. Ik heb nu 5 jaar een relatie met mijn vriend en samen een zoontje van 14 maanden. Mijn schoonmoeder is zolang ik haar ken een ongelukkig, eenzaam en emotioneel mens. Vorig jaar heeft haar oudste zoon het contact verbroken omdat zij zijn nieuwe relatie niet accepteerde en er alles aan heeft gedaan om dat kapot te maken. Na een goed gesprek met mijn zwager ben ik er achter gekomen dat ze mij ook nooit heeft geaccepteerd tot ik zwanger werd. Ze heeft me toen regelmatig uitgenodigd om samen uit eten te gaan en kleding te shoppen voor de baby. Ze betaalde alles en was o zo blij met mij. Ondertussen probeerde ze mij altijd uit te horen over haar zoon en vertelde zij altijd slechte verhalen over hem. Vooral
    Over zijn gedrag. Dit eindigde altijd met een huil partij. Op de vakantie aan het begin van mijn verhaal heeft ze haar ware aard laten zien door sjacherijnig, stil, en verwend gedrag te vertonen. Ik kreeg hier ruzie omet mijn man, hij nam het voor zijn moeder op en het verhaal werd zo verdraaid dat ik de gene was die sjacherijnig, stil en verwend gedrag vertoonde. Ik heb na de vakantie het contact verbroken om tot rust te komem. Mijn eigen moeder wees mij op narcisme nadat ik het hele verhaal had verteld. Ik ben gaan googlen.. Maar nu krijg ik de indruk na het lezen van alle info dat mijn man ook narcistische trekjes heeft. Hij heeft altijd gelijk, gebruikt dingen die ik ooit in vertrouwen heb geteld tegen mij als we ruzie hebben, alles ligt altijd aan een ander en nooit aan hem zelf. Het manipulatieve gedrag wat zijn moeder doet doet hij regelmatig ook naar mij. En vooral het deingende.. Doe dit doe dat en snel ipv wil je dit of dat aub even voor mij doen.

    Waar ik me het meeste zorgen over maak is de ruzie die ik met hem heb over zijn moeder. Hij wilt niet horen dat zijn moeder een narcist is en dat zij hem manipuleert.. Sterker nog ze gaat het nog voor elkaar krijgen dat onze relatie stuk gaat.
    Ik wil het contact met mijn schoonmoeder breken maar ik weet niet hoe. kan ik drijgen met ze haar kleinzoon niet meer krijgt te zien dodat ze indimt? Of komt dat voor haar als een verrassing? Een narcist is zich niet bewust van haar eigen narcisme.

    Reply
      D.... - juni 2, 2015

      Dreigen met het contact met haar kleinzoon onthouden…. doe dit maar beter niet. Ik weet ook niet direct de oplossing voor je probleem, maar als je dit doet besef dan dat:
      Ten eerste verval je in exact hetzelfde gedrag als je schoonmoeder, namelijk manupulatie. Ten tweede is dat een beslissing die jij met je man zou moeten nemen, als je dit op je eigen houtje beslist dan zal dat je man en jou verder uit elkaar driijven. Ten derde: je ontzegt er niet alleen het contact van oma en kind mee, maar ook kind en oma. Dit laatste is wat mij is overkomen in mijn jeugd.
      Weliswaar was mijn situatie anders, nl. ik ben opgegroeid met een narcistische moeder die ervoor heeft gezorgd dat het contact met haar schoonouders werd verbroken, en dus met mijn opa en oma.

      Reply
      Marjootje - juni 17, 2015

      Hoi,
      Ik lees in het begin van je verhaal over je schoonzus en zwager, die het contact hebben verbroken.
      Heb jij hier nog contact mee? En hoe is de verhouding hiermee met jou man?
      Ik zou hier eens mee praten , wat hier bevindingen hierin zijn. misschien kunnen de jongens onder elkaar meer met elkaar delen in hun opvoeding.
      Het is erg lastig, maar je man moet het leren zien en dat kan je zwager beter doen dan jij, omdat hij in het zelfde schuitje zit als je man. Blijf ook met je schoonzus praten, ook jullie zitten in het zelfde schuitje, al heeft zij nog geen kinderen misschien, dit maakt het alleen maar moeilijker.
      Bij mij is de situatie mijn moeder die de narcist is, mn broer ben ik erdoor ook al kwijt en mn kinderen probeert ze ook te beïnvloeden (16,18) vooral die van 16.
      Blijft erg lastig en ze blijft stalken, maar zoals deze site meld, ga hier niet in mee, ook al moet je wel 100 x tot 10 tellen. Ze wachten op die ene keer dat jij in die valkuil stapt en dat misbruiken ze meteen en ben je je man en kind kwijt, waak hiervoor!
      Ik vind narcisten in sommige opzichten gevaarlijk. Ik ben een gelovig iemand en ik bid iedere dag voor kracht en dat helpt me er bovenop, ik wens jou het zelfde. sterkte!

      Reply
    marieke - mei 20, 2015

    Een en al herkenning. Ik sprak gisteren een collega, zij noemde het woord narcist toen ik vertelde over mijn vader. Ik kwam op deze site terecht..WoW alles wat er staat is bij ons thuis gebeurd vroeger. Mijn vader, nooit heb ik liefde gevoeld, nooit deed ik iets goed, nooit begrip, vond het normaal maar vroeg altijd aandacht door gekke dingen ik was het moeilijke kind, zette me enorm af, elke dag ruzie, irritatie, boosheid van hem, en nu , ik ben 6 jaar getrouwd, 1 dochtertje, na de geboorte overspannen/ emotioneel uitgeput, kon niks meer, maar ook uitte ik richting mijn man, hij deed niets goed genoeg in mijn ogen, afgelopen jaren ook al, maar kon nooit goed benoemen wat ik nu precies wilde ( had een enorm fantasiebeeld van het leven) langdurig traject bij psycholoog verder, kom ik er nu dus achter dat mijn vader, maar uiteindelijk moeder ook( totaal onder invloed van hem)er laag zelfbeeld en altijd naar zijn pijpen dansend, soms tegen ons klagend.. narcisten zijn!
    Mijn zus is voor mij al bij een psycholoog beland, zij had veel last van stress en alles moest precies zoals in gedachten.. zij was het type wat zich terughoudend gedroeg, zei niets, liet alles gebeuren en zeggen net als mijn. moeder. Ik ben altijd het rotkind geweest, en als ik de laatste jaren al een een opmerking maakte over vroeger, hoe pa was werd me dat weer toegesmeten, ja maar jij was ook niet makkelijk…oh misselijkmakend ze zijn zo geraffineerd maar ook zo dom! dat ze er in de basis vanuit gaan dat je nu eenmaal een lastig kind hebt, en niet bij jezelf gaat kijken, is er misschien iets wat ik doen kan…

    Reply
      Tb - juni 1, 2015

      Het is zo moeilijk om hiermee samen te leven, het vreet al je energie die je hebt op, en steeds maar weer vraag je je af waarom?
      Het is zo herkenbaar allemaal

      Reply
    bloem 2 - mei 5, 2015

    Omgaan met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis is erg lastig, omdat je altijd op je hoede moet zijn en er altijd addertjes onder het gras zitten. Als het mogelijk is dan is het verbreken van alle vormen van contact waarschijnlijk de beste oplossing, als er bijvoorbeeld kinderen bij betrokken zijn en je dus contact met bijvoorbeeld een narcistische ex-partner moet hebben dan is het erg belangrijk om goede en duidelijke grenzen te stellen. Als mijn ex hier was om onze dochter te zien en mij probeerde te manipuleren of te stoken in mijn relatie dan zei ik altijd dat ik niet gediend was van zijn gemanipuleer en dat hij daar mee moest stoppen. Hij voelde zich dan altijd betrapt en ongemakkelijk en zei dat hij het zelf niet eens meer merkte als hij aan het manipuleren was, maar volgens mij was dat ook weer een vorm van manipulatie. Nu mijn dochter eigenlijk geen contact met haar vader wil en hij een nieuwe vriendin heeft zien we hem gelukkig al een tijd niet, maar als mijn dochter toch weer contact wil en we dus weer gedwongen contact met hem moeten hebben dan zal ik weer verder gaan met het stellen van enorm duidelijke grenzen, want anders probeert hij alles te doen om mij in de war te maken, het is namelijk een soort gestoorde hobby van hem om mensen in de war te maken . Ik denk dat mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis ergens juist behoefte hebben aan grenzen en een directe aanpak, als ze weten dat ze geen spelletjes met je kunnen spelen zullen ze je eerder respecteren en zullen ze zich naar jou toe beter gaan gedragen. Mijn moeder is ook nogal grensoverschrijdend in het contact met anderen en ik ben de enige bij wie ze bepaald gedrag niet meer durft te vertonen, omdat ik haar altijd direct met haar gedrag confronteer en zeg dat ik dat soort gedrag niet accepteer. Helaas hebben andere familieleden nog wel last van het gedrag van mijn moeder, omdat ze bang zijn voor haar emotionele uitbarstingen en de schuldgevoelens die ze ze aanpraat. In zekere zin behandel ik mijn ex vaak alsof hij een kleuter is en dit werkt erg goed. Bij mijn moeder doe ik dit ook als ze bepaald gedrag vertoont en ik merk dat het bij haar ook erg goed werkt. Het is natuurlijk wel vervelend als je volwassen mensen zo moet behandelen, maar als ze zich als kleine kinderen gedragen en voortdurend andere mensen proberen te domineren, chanteren, manipuleren en kleineren dan zit er niks anders op dan ze te begrenzen en ik denk dat je de persoon met de stoornis er ook nog mee helpt.

    Reply
    D - april 23, 2015

    DIT IS PRECIES WAT MIJ NU OVERKOMT!
    Ik had 1,5 jaar een relatie met een jongen, hij deed precies ALLES wat hier staat, ene moment aggresief, andere moment de allerliefste jongen. Ik zei altijd tegen hem in ruzie’s dat hij een moederfiguur zoekt, iemand die ALLES voor hem doet wanneer hij dat wilt, aangezien hij aggressief werd als ik iets niet binnen 2 seconden voor hem deed. nja het probleem is nu… hij gaat niet uit mijn huis!! hij maakt me steeds duidelijk dat het uit is en blablabla maar hij wilt niet uit MIJN huis!! als we ruzie hebben ben ik altijd diegene die weg gaat omdat hij losse handjes heeft… heb al een paar keer klappen van hem gehad.
    Iemand die dit meemaakt of mee heeft gemaakt….. ZOU JE ME KUNNEN HELPEN??
    HOE KOM IK VAN HEM AF?
    IK BEN ME EIGEN HUIS UITGEVLUCHT MET EEN PAAR KLEREN EN IK BEN NU BIJ ME MOEDER.
    IK WIL WEER NAAR ME EIGEN HUIS EN IK DURF ER NIET EENS HEEN!..

    help..

    Reply
      Gerlady - april 26, 2015

      Ach wat een bekend verhaal, ik hoop na 9 jaar nog steeds tevergeefs op ware woorden.
      Ik ben een volwassen vrouw van 53 en dacht mijn droom man te hebben gevonden!
      In allerlei opzichten speel ik het spel mee en alleen wel ten kosten van mezelf.
      Wat ik ook doe het is nooit goed dus een ieder die leeft met een narcist hoef ik dat meer uit te leggen.
      Het zegt ook wat over mezelf en dat is nou juist de spiegel die ik nodig had om mij nu sterker te voelen dan ooit!
      Lieve dames het ligt niet allemaal aan ons het zegt wat over ons gedrag er is niet mee om te gaan!
      Je kan hier niet mee omgaan en het went nooit, door financiële acties zit ik vast dat is de enige vrijheid die ik heb of heb gehad. Ik dacht ook dat het liefde was en het zal vast liefde zijn maar het is en blijft éénrichtings verkeer. Ik ben nu zover dat ik mij niet meer emotioneel laat leiden door het gedrag van een narcist! Hoe mooi, hoe lekker , hoe veelzijdig of ik ben het is en blijft nooit goed. Dus weet ik waar mijn doel ligt,, gescheiden van tafel en bed begin ik mee en dan hoppa weg wezen…want ook hierin moeten wij de stap nemen!
      Ik heb nu twee banen sinds kort en ik voel mijn vrijheid komen

      Reply
      ... - mei 18, 2015

      Ben je al terug in je woning? Ik heb hetzelfde meegemaakt, alleen duurde het bij mij 18 jaar voordat ik de stap durfde te nemen. Probeer met een hulpverlener naar je huis te gaan. En eisen dat ie je woning verlaat, in bijzijn van de hulpverlener. Lukt dat niet: politie bellen. Laat de hulpverlener net zolang bij jou zijn, totdat je alleen bent. En dan de sloten veranderen.

      Reply
      Francoise - september 23, 2015

      Schakel de politie in.. Zij zullen je helpen om hem uit je huis te krijgen.
      Hij zal echt niet uit zichzelf vertrekken. Hiermee heeft hij jou nog steeds in zijn macht. Succes en veel kracht toegewenst!

      Reply
    Anoniemp - april 16, 2015

    Bizar om te lezen, allemaal.
    Zelfs met 2 narcistische ouders en 39 jaar verder, kan ik nog steeds amper bevatten dat mensen zo leeg en liefdeloos kunnen zijn. En dat wat je ook probeert: het wordt niet beter!
    Het hoogtepunt uit mijn opvoeding was dat ik misbruikt ben op de basisschool. 6 jaar lang. Mijn ouders vertelde ik wat er gebeurde, dagelijks en hun reactie: naar de huisarts gaan voor valium; dan schreeuwde en huilde ik niet zo hard als ze me naar school sleepten.

    Ik heb besloten dat ze zijn wie ze zijn en dat er hopelijk snel 2 euthanasiespuiten uit de lucht vallen….maar jeez…ik kan er niet bij dat mensen werkelijk zo ziek kunnen zijn.

    Reply
    Antonia - april 11, 2015

    Mijn zoon van 25 heeft sinds 10 maanden een vriendin. Ze zijn versneld gaan samenwonen. Mede door omstandigheden. Vanaf ze samen zijn gaan wonen begon zij ook aan een nieuwe baan. Mijn zoon verdiende zijn geld als artiest. Maar had daar sinds een half jaar veel minder werk in. Waar ik nu achteraf gezien haar daar ook verantwoordelijk voor neem. Maar in ieder geval woonde ze nog maar een maand samen en ging er vanalles mis. Mijn zoon herkende haar niet meer. Zo koel en afstandelijk. Niks was meer goed aan hem. Ze kleineerde hem en nog veel meer.Hij is gewoon het sloofje, wat voor haar normaal is want zij heeft een drukke baan. Hij houdt geen geld meer over, want ze betalen ieder de helft van de vaste lasten. Terwijl mijn zoon maar voor een paar uur in de week werk heeft. Hij solliciteert zich suf. Maar goed nog zoveel meer over te vertellen wat vreselijk is. Mijn zoon wees ze de deur want ze wilde de ruimte. Terwijl ze net in een leuk huis (antikraak), met meerdere kamers en grote keuken etc. zijn gaan wonen. Mijn zoon is een paar dagen bij mij geweest. We hebben heel veel gepraat. En ik vertelde hem dat dit niet normaal was. Hij begon door haar zelfs te geloven dat hij traag was. Hij deed in haar ogen alles te langzaam in het huishouden en het solliciteren. Ik zei dat hij nooit traag is geweest. Maar zo wordt hij dus gehersenspoeld.Enfin, ze hebben uiteindelijk een gesprek gehad. Het komt er nu uiteindelijk op neer dat ze hem helemaal in haar macht heeft.Hij moest ook meer ‘los’ komen van mij. ( maar ze bedoelt natuurlijk dat ik niet teveel mijn mening moet vertellen tegen mijn zoon) Anders wordt hij beinvloed door mij en heeft zij geen macht meer over hem. Intussen ben ik er dus achter dat het gedrag van haar een naam heeft, en dat al die kenmerken horen bij NPS. Ik heb hem nog een mailtje gestuurd met deze info. En later gevraagd of hij het gelezen had. ( hij was een paar dagen met haar mee ivm haar werk. Ze moest aan de andere kant van het land zijn en mijn zoon heeft zich gewoon ziek gemeld op het werk om met haar mee te gaan. Zo is hij echt niet opgevoed door mij. Maar hij vertelde me dat het weer helemaal goed was tussen hen. En dat hij met haar verder wil in de toekomst!! …Ik ga hier stilletjes aan kapot! Ik kan dit eigenlijk niet aanzien. Maar in mijn omgeving zeggen ze dat ik het moet loslaten. Dat hij er zelf moet achter komen.Maar als ik dit zo lees zal hij er dus ook jaren of bijna een heel leven aan vast zitten. Wat is jullie advies? Hadden jullie geluisterd naar het advies van een naaste in de beginperiode? Moet ik het hem op zijn hart drukken dat hij er beter mee kan stoppen, hoe moeilijk dat ook is? Het is ook nog eens zijn eerste vriendin. Dus hij denkt dat hij er voor moet knokken en niet te snel opgeven. Help me aub! Een zeer bezorgde moeder.

    Reply
      Chantal - april 12, 2015

      Je verhaal is heel beknopt en er zal zeker meer achter schuilen. Wat je tot nu toe laat horen zie ik nog niet echt als NPS. Meer als een zelfstandige vrouw welke ook vind dat haar partner zijn eigen boontjes moet doppen. De helft van de vaste lasten betalen lijkt mij ook niet meer dan logisch. Nogmaals je verhaal is beknopt maar zoals je het nu schrijft lijkt het er inderdaad op dat je een bezorgde moeder bent welke haar zoon het nest ziet verlaten, en ja dat zal met vallen en opstaan zijn.

      Reply
    Tini van Buuren - november 11, 2014

    Beste muurbloem,

    Heel knap van je dat je in ieder geval het probleem van je ouders herkent. Dat op zich is al lastig. Ik begrijp dat je beide ouders narcistisch zijn. Dat is extra problematisch. Ik vind het heel schrijnend om te moeten lezen dat zelfs de hulpverleners/overheidsinstanties je niet helpen. Zeer kwalijk.
    Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten, degene die het probleem veroorzaakte, de narcist, kreeg de hulp en niet de slachtoffers van deze ‘valse, achterbakse’ persoon. Mijn kinderen en ik werden in de steek gelaten door de hulpverleners.
    Waar het op neer komt, is dat de veroorzaker (de narcist) het slachtoffer uithangt en iedereen weet te manipuleren, om de tuin te leiden.
    Overigens de hulpverlening laat zich om de tuin leiden, zijn vaak niet echt betrokken. Zeer ernstig!
    Mijn tip: Ga een cursus/workshop/ training doen waarbij je geleerd wordt boven de narcist te staan. (Je hebt een mental coach, hartstikke goed.) Niet om te winnen van de narcist, maar om je zelf alles te gunnen wat je kan bereiken, niet op het materiële vlak, maar op het sociaal, emotionele vlak. Dan is niet de narcist de baas over jou, maar ben jij de baas. Je eigen baas. Dan kun je ze van repliek dienen. Dan kan jij bij jezelf blijven en er een mooi leven van maken.
    Ik wens je wijsheid en kracht toe. Gebruik je kwaadheid, (mocht je die hebben) zet die om in energie om er alles uit te halen voor jezelf om een goed leven te hebben.
    Geniet met andere mensen van het leven, die wel ‘echt’ zijn.

    Hartelijke groet, T i n i

    Reply
    muurbloempje - oktober 5, 2014

    Als dochter van narcisten herken ik mezelf volledig. het ergst is dat overheidsinstanties op de hoogte zijn en mij alle hulp weigeren, meer nog ze steunen mijn ouders tegen mij waardoor ik geen kans heb op een normaal leven: wel werk en rijbewijs, wel liefde, geen gekleineer meer en ik hoop dat ik in begeleiding kan blijven bij mijn mental coach

    Reply
      a g sparreboom - januari 2, 2016

      De kerk steun deze mensen ook ik heb dit allemaal mee gemaakt met een stiefmoeder en ook nog met mijn man.
      ja een narcist zoek een slachtoffer.ze steunen de slachtoffer en jij de zwarte piet. ik ben van het lezen misselijk geworden ik stop re mee.

      Reply
    MAOO - oktober 5, 2014

    Narcistische personen, mijn moeder was er een. Ben 13 jaar getrouwd geweest een narcist en woon nu 2 jaar samen met een vreselijke narcistische vriend. Toch fijn dat ik een jaar geleden eindelijk mijn valkuil ontdekt heb. Waarschijnlijk kom ik nooit meer van die narcistische personen af ik ben natuurlijk een makkelijke prooi voor ze, want een narcist zoekt zijn slachtoffers. N.l. mensen die makkelijk manipuleerbaar zijn en ik weet niet beter want ik ben ermee geboren. Gelukkig krijg ik volgende week de sleutels van mijn appartement en begin dan ook nooit meer aan een relatie.

    Reply
    Maria - september 11, 2014

    Hai,
    Na 14 jaar vallen de stukjes op zijn plaats. Ik herken erg veel. Na vele keren bedondert te zijn, weer terugkomen, en het ligt allemaal aan mij. Hij heeft altijd gelijk.
    Ben ik nu bezig om de boel te sluiten.moet zeggen dat ik zijn gedrag, van lief tot woedeaanvallen, constant manipuleren, van alles naar mijn hoofd gekregen, het tijd is om verder te gaan. Maar soms is dit toch heel moeilijk. Ik weet nooit hoe hij reageerd. Maar voor het eerst reageer ik niet zoals hij verwacht van mij. Ik probeer afstandelijk te doen. Niet te reageren, maar soms komt toch het gevoel weer terug van toen ik hem leedre kennen. Ik weet dat ik dit moet door zetten alleen weet ik soms niet hoe, en denk ik toch wel weer eens van had ik maar anders gereagerd en ja ook denk ik wel eens ligt het toch niet aan mij . Maar sinds hij weg is bij zijn vriendin lijkt het of ik veel meer energie heb.
    Kan iemand mij zeggen die er ook mee gestopt is hoe die dat erbaren heeft.
    Thks

    Reply
      sofie - november 7, 2014

      ja het is heel moeilijk want ik lees vaak als tip dat je moet dreigen hem te verlaten of hem moet verlaten, maar nu hem ik daadwerkelijk verlaten heb is het natuurlijk alleen maar erger geworden want hij is de controle kwijt over mij wat hem dus zot maakt… ik weet dus niet hoe ik hier mee om moet gaan… ik probeer niet meer te reageren of heel droog te reageren pas na een paar dagen in de hoop dat hij zo geconditioneerd gaat worden dat als ik niet meer reageer hij zijn doel niet bereikt dus gaat opgeven…. iemand andere, betere tips?

      Reply
      shania - november 11, 2015

      Goh zat ook 14 jaar vast…heb mij gekeerd naar God daaruit mijn kracht gekregen om het door te zetten..het zelfde meegemaakt. Maar ken ondertussen mijn waarde ik verdien het niet mezelf door wat zielige narcisten mijn leven op zijn kop te zetten. Ik ben gelukkig waar ik nu ben..er is geen had ik maar…..want hij is wat hij is . Een leugenaar, bedrieger, manipulator, brain washer. Als je eenmaal af ben….ik kan niet helemaal af zijn heb 3 kinderen met hem. Maar spreek of zien doe ik niet…ondertussen echte man ontmoet…met een schone hart….iets wat mij aantrekt in een man is zijn ogen wiens ogen de spiegel van zijn hart is…een narcist is leeg hij wordt ook leger met de dag…jeczal niet tot hem kunnen dringen. En sterke vrouwen kan hij niet aan….daarom gaan ze vreemd….zorg dat ze geen macht over je hebben door controle te houden. Pak de draad op…en er gaan deuren open voor je…ik ben zelf een moslima…dus van mijn gebed krijg ik mijn kracht en door mijn standvastigheid..
      Als ik 1 keer een besluit neem dan ga ik er voor.

      Reply
    Angela - augustus 21, 2014

    Ik weet pas sinds kort dat mijn ex een narcist is………
    De puzzelstukjes vielen op hun plek, pfffffffffffff
    Al vanaf het begin van ons huwelijk in 1980 ging het fout en een jaar later zat ik al bij de jeugdafdeling van het Riagg.
    Tot aan 1999 toen hij wegging, hebben ze mij het gevoel gegeven dat het altijd aan mij lag, want ik was druk en praatte veel, en nog veel meer……
    Elke maand had ik een sessie, en nu voelt het als geldklopperij……….Want ze hebben me nooit echt geholpen, en ik moest na 19 jaar horen dat hij me psychisch mishandelde en emotioneel verwaarloosde en ook de kids…….. Mijn oudste heeft er Anorexia door gekregen, mijn jongste is “gevoelloos” zeiden ze op school…………terwijl ze thuis zo’n knuffel was………Ik heb altijd op mijn tenen gelopen, vechtend om mijn huwelijk goed te houden……….heb zelfs 13 jaar Melleril geslikt, een middel dat ze in Psychiatrische inrichtingen gebruiken om moeilijke patiënten rustig te houden………. Nooit was het goed, zelfs niet na een jaar van Dagbehandeling, was er niks veranderd zei hij………….Bij toeval kwam ik er achter dat ik bij het Riagg wel het etiketje Borderline had gekregen, daar hebben ze tegen mij nooit iets verteld. Toen heb ik ook met het Riagg gebroken, want ik vind hun verantwoordelijk voor al die jaren ellende……….als zij eerder hadden verteld wat ze later verteld hebben, was ik veel eerder, zelf opgestapt. Maar het ergste vind ik dat ik nu nog lijdt door wat hij me heeft aangedaan, ik voel me nog steeds waardeloos, nog steeds een erg laag zelfbeeld en onzeker………

    Reply
      shania - november 11, 2015

      Als je zo een beeld van je zelf hebt is het tijd God aan te roepen. Ik haal mijn kracht uit de Koran en de mooie quotes van onze profeet Mohammad (saw) wil je meer weten of wil je hulp….hier mijn e-mail adres meera_khan@live.nl geld ook voor anderen….wil je je zelfvertrouwen weer terug…dan wordt het tijd eerst God te leren kennen…het is genoeg geweest dat anderen controle daarover hadden en je helemaal kapot hebben gemaakt..Geef de controle over jouw leven aan god en voel wat je nooit eerder gevoeld hebt…en sorry ik ben geen manipulator ik geef je een tip ..het is gratis en jeckuntcer verl van leren…leer samen met god je zelf kennen en via hem weer controle erop te krijgen…en het jij die gelukkig met je zelf eerst miet worden voordat een ander jouw kunt aanvullen. Dat is een feit!

      Reply
    Chantal - augustus 20, 2014

    Ik lees hier veel wat herkenbaar is echter zie ik ook veel reactie’s met kinderen welke toch naar hun narcistische ouder gaan. Ik ben er bang voor dat hij straks mijn zoontje als pressiemiddel gaat gebruiken…. denk aan niet wassen, te laat naar bed, niet op tijd ophalen dan wel thuisbrengen etc… iemand een idee hoe ik daar mee om kan gaan? Dit is eigenlijk nog wel een groot punt wat mij tegenhoud om hem de deur te wijzen.

    Reply
    Linda - juli 9, 2014

    Hoi,

    Ik ben Linda. Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Ik ben nu 25, maar ik heb het gevoel dat ik zo leeg ben van binnen. Ik wist wel dat mijn jeugd niet normaal was maar als kind zie je nog niet in hoe verknipt de situatie nu echt is. Ik ben nu uit huis, maar ik ben nog steeds bang. Mijn moeder en zusje wonen nog thuis. Ze zijn een stuk zachter dan ik, en ik zie gewoon hoe er over hun heen gelopen wordt. Ik heb al een tijdje het vermoeden dat mijn vader aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis lijdt. Ik wist wel dat er iets niet goed was. Ik ben heel lang ongelukkig geweest. Ik heb hierdoor een hele moeilijke jeugd, en vooral pubertijd gehad. Ik was altijd degene die voor mijn moeder en zusje op moest komen, als sterkste persoon in huis. Dit werkte ook meestal vooral averechts helaas. Ik moest me niet met volwassen zaken bemoeien. Nu ik ouder ben zie ik hoeveel ik eigenlijk in karakter op mijn vader lijk. Ook al ben ik geen narcist, ik ben zo bang dat ik ook ooit zo wordt.
    Ik ben vaak bang en onzeker, en ik weet niet hoe ik met de emoties van anderen om moet gaan omdat ik me alles te zwaar aantrek. Ik heb het gevoel dat gewoon Linda zijn niet genoeg is. Ik vind het moeilijk om in relaties de balans te vinden en kan nog wel eens onredelijk zijn. Ik vind het moeilijk om dingen aan te nemen en afhankelijk te zijn, want dan kun je gekwetst worden. Ondanks dat ik nu uit huis ben, geweldig lieve vrienden heb en aan de universiteit studeer om arts te worden durf ik niet te vertrouwen dat ik ooit goed genoeg wordt, en echt mensen kan helpen. Hoe kan ik mensen helpen als ik mezelf niet eens kan vertrouwen?
    Ik hoop dat er iemand is die hier meer ervaring mee heeft en mij kan helpen. Ik zie het niet meer zitten, ik denk dat ik hulp moet gaan zoeken, maar ik heb geen idee hoe. En of ik hier ooit vanaf kan komen en gewoon mezelf kan zijn. Want ik kan dit niet alleen aan.

    Liefs,
    en sterkte voor iedereen.

    Reply
      Eline - oktober 27, 2014

      Hoi Linda
      Ik herken mij helemaal in je verhaal… Ik ben echter 20 jaar ouder als jijzelf en ben er nu pas achtergekomen. Al mijn ganse leven ben ik ‘het moeilijk, slecht en verwend kind die geen respect heeft voor haar ouders’… en tot over een paar weken heb ik dit altijd geloofd. Ik zie nu pas in dat ikzelf een slachtoffer ben, maar dat proces gaat zo traag… ik vind altijd dat het nog best meegevallen is, alhoewel ik het meeste uit mijn jeugd verdrongen heb.
      Ik heb nu zelf ook een kindje en ben zo bang dat ik het fout doe… ik twijfel zo hard aan mezelf. Ik heb gelukkig een hele goeie psychologe gevonden waar ik mijn hart kan luchten. Ik vraag mij ook af of ik hier ooit vanaf kom en of ik ooit nog kan genieten van gewone dingen in het leven, of ik ooit terug in mezelf kan geloven en hoe ik het goed kan doen voor mijn eigen kind… Veel succes

      Reply
      Mirjam - april 27, 2015

      Hi Linda, jij bent in staat om naar jezelf te kijken en kritische vragen tav jezelf te stellen!! Dat alleen al bewijst dat jij geen narcistische pers. stoornis hebt!! Een narcist is daartoe niet in staat! Ik kan me voorstellen dat je gekwetst, boos en verdrietig voelt over wat er in jouw jeugd gebeurd is, ga naar een therapeut/psycholoog die speciaal werkt met slachtoffers van een narcist, dan kan je dit stap voor stap verwerken. Dan voel je je vast minder leeg. Veel sterkte, ik weet uit ervaring wat je meemaakt.

      Reply
      Jootje - augustus 10, 2015

      Hoi Linda,
      Ik ben ontroerd door wat je verteld. Ik ben zelf even oud, allebei mijn ouders zijn narcistisch. Ik had het ‘geluk’ dat ik op mijn 15de lichamelijk zo ziek was dat op dat moment niet thuis kon wonen.Toen ik weg was, werd langzaam duidelijk wat een schadelijke invloed zij beiden op mij hadden en ben ik niet meer terug gegaan. (Hele strijd want mijn ouders pakte jeugdzorg en zelfs de raad van de kinderbescherming in met hun manipulatie.) De afgelopen tien jaar ben ik bezig geweest met de schade herstellen die ik heb opgelopen, ik had emotioneel enorm veel in te halen oa wbt onzekerheid, maar ook heel belangrijk hierin was het proces om onafhankelijk van hun te zijn. In alle opzichten, dus financieel, sociaal, emotioneel. Gelukkig heb je zelf veel vrienden en die kunnen jou steunen. Onafhankelijk zijn is zoizo heel moeilijk maar met zulke ouders extra moeilijk. Inmiddels zie ik ze als mensen die vroeger mijn ouders waren, nu niet meer.
      Het is ontzettend moeilijk, vooral omdat ik ergens nog steeds hunker naar hun goedkeuring, liefde en waardering. Ik heb gelukkig een goede therapeut gevonden. Net als jij twijfel(de) ik vaak ook aan mezelf, of ik niet zelf ook een stoornis eraan over heb gehouden. Zij legde mij uit dat dat niet zo was, maar dat ik met veel emotionele en sociale dingen een achterstand heb. Daardoor zijn die dingen als een vreemde taal waarin ik nooit vloeiend zal zijn maar die ik wel heel goed kan leren spreken. En inmiddels spreek ik het vrij goed 😉
      Ik wil je graag een hart onder de riem steken. Je bent goed op weg, en met een goede therapeut gaat het jou ook lukken om sterk in je schoenen te staan. Je kan van de huisarts een verwijzing krijgen. Het gaat om tweedelijnszorg en die wordt vrijwel volledig vergoed 🙂

      Reply
    nath - mei 18, 2014

    Wat een heftige verhalen allemaal. Ik schrik er een beetje van. Wil jullie in dde eerste plaats veel sterkte wensen met het verwerken, dat is een heftig proces.

    Graag zou ik graag mijn verhaal kwijt willen. Ik zal mij eerst even voorstellen: Ik ben Nathalie , 22 jaar en opgegroeid met een naracistische vader. Vroeger had ik altijd het idee dat ik geen tegengas mocht geven. Ik mocht geen mening uiten tegenover mijn vader . Alles wat mijn vader zei was waar. Zijn wil was wet. Ik denk er nu nog steeds aan hoe mijn vader keek , als die dat zei. Nathalie :’Ik ben je vader , dus je moet naar mij luisteren’. Maar ik ben niet dom. Dus verzette ik mij daar tegen. Elke week een schop naar boven de trap op. Soms geslagen op mijn blote billen. Ik vertelde het niemandm Turnen was mijn uitlaatklep. Mijn opa en oma hebben mij (en mijn tweelingzus altijd beschermd. Ze hebben ons erdoorheen gesleurd. Elke mmiddag aten ze een broodje met ons. Daar ben ik ze erg dankbaar voor. Maar goed even verder met mijn verhaal . Ook mmijn moeder heeft veel last gehad van mijn vader . Ze zijn gescheiden toen ik 15 was. In de pubertijd en dat was niet zo’n prettige scheiding . Want mijn vader had natuurlijk niks fout gedaan. KorTom: De scheiding was mijn moeder haar schuld. Ik ben na mijn examen het juhuis uitgegaan (18). Dit was zwaAr mijn beste vriendin Myrthe heeft mij geholpen een therepeut te zoeken in Groningen . Ik studeer aan de RUG (godsdienstwetenschappen. Ik heb veel vrienden en ik heb alleen oppervlakkig contact met mijn vader (kerst , 1 keer per jaar concert, ssoms lunchen) thats It. Sinds ik studeer en mijn tweelingzus oook die doet nu een master ! Super:).

    Maar ik ben goed terecht gekomen , maar ik heb tijdens het studeren soms erg veel last van angsten . Ik heb hier een cursus voor gevolgd en dat hielp goed.

    Als jullie vragen hebben over mijn therapie of hoe ik er verder mee omga ,vraag maar raak!

    Hopelijk kan ik helpen

    Liefs ,

    Nathalie

    Reply
    Co - april 30, 2014

    Helaas zijn mijn dochters en ik het slachtoffer van een narcistische schoonmoeder/ oma en schoonzus/ tante. ik ben een volwassen vrouw en heb er afstand van genomen. Dat geld ook voor mijn man om wiens moeder en zus het gaat. Maar voor mijn kinderen is het een ander verhaal. Ze zijn wel duidelijk willen niet naar hun oma en tante toe maar deze zoeken mijn kinderen op via internet door foto’s en mailtjes rond te sturen waarin bv staat dat oma maar 1 kleinkind heeft ( de zoon van mijn schoonzus) en dat ze daar heel happy mee is. Ik vind dit zo ziek en kwetsend vooral voor mijn dochters dat ik ol het punt sta op dezelfde manier terug te slaan. Maar dat is mijn gevoel mijn verstand zegt negeren.

    Reply
    chahrazaad - april 10, 2014

    Hallo, ik heb zelf ook een narcistische partner en zit nu te denken om hem er eerlijk mee te confronteren (niet aanvallend) en erover te praten. In hoeverre zal dit helpen ?

    Reply
      sigurd - mei 18, 2014

      Ik denk dat het niet zal helpen. Zeker niet op lange termijn, het is een aandoening die niet zomaar verbetert of verdwijnt. Het is al voor
      zovelen moeilijk om gewoontes te veranderen, laat staan narcisme ‘ genezen’? ttz een normaal mens te worden. Er zal ruzie van komen,
      maak je huiswerk! ikzelf zat in zo’n relatie, heb mijn ‘partner’ ermee geconfronteerd en uiteindelijk is ze opgestapt. Onmogelijk om er een gezonde relatie mee te hebben.

      Reply
      nath - mei 18, 2014

      Meestal helpt confronteren niet, tenzij de narcist zelf in therapie is en weet dat hij of zij een probleem heeft .

      Kritiek geven zijn ze goed in , ontvangen niet . Misschien eerst op een zachte manier proberen ?

      Veel sterkte

      Reply
      Marie - juni 29, 2014

      Hai hai,

      Confronteren heeft geen zin, hij zal je uitlachen en voor gek verklaren. Ik ben zelf sinds vijf maanden weg bij m’n narcistische ex-man. Het was een hel tijdens het huwelijk en toen onze zoon werd geboren werd alles vermenigvuldigd. Niemand mocht op kraambezoek komen of om mij te helpen. Toen m’n vliezen braken thuis en heftige weeën kreeg savonds en snachts, moest ik stil zijn want hij moest slapen. Ik mocht niet naar buiten met onze Zoon, m’n moeder mocht hem niet verschonen etc. Hele psychische spelletjes speelde hij met me zodat ik zwak zou Zijn, vooral na mijn zware bevalling, ik was een emotioneel wrak. Zoveel pijn en ellende terwijl de kraamperiode iets moois moet zijn. Heb er nu nog fysieke en geestelijke pijn aan over en kan het nog steeds niet geloven.,,

      Reply
        sofie - november 7, 2014

        Mag ik vragen hoe het nu gaat dan? Nu je een narcist verlaten hebt en hem dus de ultieme ‘doodsteek’ gegeven hebt door God te verlaten? Tis maar dat ik nu zal moeten boeten tot in de hel dat ik, de narcist (ja je leest het goed, hij kwam er eerst mee af dat IK psychisch gestoord was en IK een narcist ben) HEM, ALLAH, GOD ALMACHTIG verlaten heb. Laat hij je wel met rust dan? En indien niet, hoe ga jij er mee om da?

        Reply
      Suzy - augustus 25, 2014

      Hallo,
      Wat kunnen mensen elkaar bewust en onbewust een hoop verdriet bezorgen.
      Sinds kort weet ik dat mijn man nps heeft. Ben 55 jaar. Sinds 2 sessies naar psycholoog, nadat ik er zoveel aan heb gedaan en niet meer wist wat ik nog kon doen, leek mij dit de enige redding. Tot mijn vreugde/verbazing gaat hij mee!! Het is hem duidelijk??? dat het nu echt 1 minuut voor 12 is. Aan hem mankeert niets het ligt allemaal aan mij.
      Op dit moment nog niet de hoop na 2 sessies dat er ook maar iets aan veranderingen aan zitten te komen, maar ja 2 sessies.., blijf positief, blijf hoop houden, misschien valse hoop… Van alles met hem meegemaakt, veel verdriet, wanhoop, agressie, hoop… Zit dus nog in deze relatie.

      Vroeg me af of jullie gesprekken hebben gehad dat jij je niet gelukkig voelt in de relatie, of komt het bij hem als donderslag bij heldere hemel? Ik denk dat hij niet blij is met het etiket nps/narcist. En het maakt in wezen niet uit wat voor sticker je opplakt, hij zal het moeilijk tot niet accepteren, het gaat om wederzijds respect en dat is zoek in zo’n relatie. Het draait allemaal om de narcist. De partner is helemaal niet belangijk, vaak lastig, zit te zeuren, het draait om hem hoe liefdevol je zaken ook naar voren brengt en niet aanvallend. Want begin je daarmee gaat het helemaal niet lukken en komt er agressie.
      Vraag me af of het helpt/zin heeft dat je benoemd dat je denkt dat hij narcist is. Zal hij zeggen dat je niet de therapeut uit moet hangen. Mijn eigen ervaring. Psychologisch gedoen was het volgens hem.
      Blijf in je gevoel, ga niet zorgen!! JIJ bent belangrijk, hoe moeilijk je dit misschien ook vindt!! En inderdaad ALTIJD open en eerlijk zijn, geen manipulatie bereik je niets mee… dat zie je toch al veel van je partner. Hoe akelig is dat….

      Zijn er ook mensen met positieve ervaringen omtrent leven met nps-persoon en evt. gesprekken met psycholoog en toch samen verder zijn gegaan?
      Sterkte allemaal.

      Reply
      Mirjam - april 27, 2015

      Niet doen! Hij zal je niet kunnen horen en het tegen je gebruiken! Als je hem wilt confronteren wil je hem waarschijnlijk nog proberen te veranderen, wat je niet gaat lukken, overigens. Het is een moeilijk proces met jezelf, het voelen van je grenzen ipv het oprekken van je grenzen. Als je meg een narcist leeft zijn de woorden : ho, stop en nee, van levensbelang! Veel sterkte! Zoek steun!

      Reply
    saskia joos - maart 27, 2014

    hey allemaal…
    verlies de moed niet! Het feit dat we hier onze “zieleroerselen” durven neer te pennen, wil toch wel zeggen dat we onszelf nog niet helemaal verloren hebben? Dat we welbeschouwd toch nog sterk genoeg zijn om te beseffen dat er diep daar ergens nog wel een zaadje van onszelf zit? Ik heb nu ook heel erg het gevoel dat het glas dat ik was niet zomaar gevallen is, maar tegen de muur gesmeten is, in duizend stukjes, maar het zijn wel “mijn” stukjes : en moet je eens zien als ik die ooit terug bij elkaar gesprokkeld krijg : een mooiere, koninklijkere drinkbeker zal er niet te vinden zijn…Ik ben nu bijna 45 jaar, kom tot de ontdekking dat ik een sterk narcistische moeder heb (maar het geluk dat ik 3 broers heb), 13 jaar geleefd met een narcistische partner : maar : ik breek uit!!! ze krijgen me er niet onder, heb een fantastische band met m’n dochter (12j, en oh, wat was ik bang dat ik haar niet genoeg liefde kon geven…)en ondanks alles : ik ben er nog!!! veel liefs voor iedereen, en veel positiefs!

    Reply
      Eefje - mei 2, 2014

      Hay allemaal,

      Ik ben 48 jaar en dochter van 2 narcistische ouders waarvan de vader psycholoog is. Ik voelde als kind al aan dat er iets niet in de haak was maar kon mijn vinger er niet op leggen. Omdat ik met mijn ouders in mijn jeugd 15 keer ben verhuisd had ik ook geen vergelijkings materiaal. Gelukkig heb ik een jongere zus en wij zijn elkaars overleving geweest. Het is 4 jaar geleden dat ze mij wees op narcisme. Ben het gaan lezen en alles viel op zijn plek. We zijn allebei proffesionele hulp gaan zoeken om de schade die het narcisme heeft veroorzaakt aan te pakken. Blijkbaar zat er nog een goed beschermd waak vlammetje diep in ons om onzelf belangrijk genoeg te vinden om die stap te maken. Desondanks dat het een pijnlijk proces is gaat het met ons allebei beter. Het contact met onze ouders is minimaal.

      Reply
        Renske - maart 26, 2016

        Echt fijn om te lezen dat jullie hulp hebben gezocht en dat jullie elkaar hebben.

        Ik snap dat het een heel pijnlijk proces is voor jullie. Notabene twee ouders nog wel die narcistisch zijn.
        Ik denk dat jullie ondanks alles toch ontzettend veel geluk hebben gehad dat jullie kennelijk toch de juiste genen hebben gekregen om niet hetzelfde als jullie ouders te worden.

        Kan me wel voorstellen dat jullie het altijd met jullie mee moeten dragen.

        Heel heel veel geluk wens ik jullie toe.

        Renske

        Reply
    Saskia - maart 4, 2014

    Als één of beide ouders een narcistische opstelling hebben of hadden is het enige wat je kunt doen:

    · Je zelf zo veel mogelijk beschermen, emotioneel afstand nemen van je ouders.
    · Inzien dat jouw gevoelens van tekortschieten, e.d. niet terecht zijn.
    · Je egoïstischer opstellen naar anderen (om zodoende je eigen narcisme dat waarschijnlijk onvoldoende ontwikkeld is te herstellen naar een gezond narcisme).
    · Je minder proberen aan te trekken van kritiek van anderen
    · jezelf positief benaderen (affirmaties e.d.)
    · Je realiseren hoe pijnlijk het is dat je nooit die ouders hebt gehad en zult hebben die je nodig had en waar je bewust of onbewust naar verlangt of verlangd hebt.

    Reply
      helena - mei 31, 2014

      vooral de laaste zin doet zo zeer (je realiseren hoe pijnlijk het is dat je nooit die moeder (in mijn geval ) hebt gehad ect en zult hebben ect).Ik (53)ben op dit moment in therapie en ben er “net “achter wat er allemaal met me gebeurt is .het doet zo zeer om uiteindelijk te ontdekken op mijn leeftijd dat ik nooit de moeder ga krijgen waar ik altijd nog op gehoopt had ! en dat er nooit iets gaat veranderen aan haar !

      Reply
    Jolanda Bouwhuis - maart 4, 2014

    Ook ik wil hier even mijn verhaal kwijt.
    Ik ben meer dan 25 jaar getrouwd geweest met een narcistische man, en heb eindelijk de moed gevonden om weg te gaan . Ja, de moed gevonden….want zo makkelijk gaat het allemaal niet. Helemaal niet als er ook nog een kind bij betrokken is. Vorig jaar Mei (2013) ben ik naar een advocaat gegaan. Want de opgave om met een narcist te leven, werd voor mij na 25 jaar toch echt te zwaar, en ik ging er voor de zoveelste keer bijna aan onderdoor. Ook ik had de pech dat ik nergens heen kon…geen verdere familie ! En daar heeft hij jarenlang van geprofiteerd, want hij nam het recht om alles tegen mij te kunnen zeggen, en van alles met me te doen, want waar moest ik heen zei hij dan !! Ik herken zoveel in alle verhalen die hier staan. Ook al heb ik altijd wel geweten dat er iets met mijn man was….ik kon de vinger er niet opleggen. Nu…nu weet ik beter. Het laatste jaar was verschrikkelijk voor me. Mijn enigste zoon (17), wou graag bij zijn vader blijven. Niet leuk voor mij, maar ik heb hem de vrije keus gelaten, want had absoluut geen zin in touwtrekkerij met mijn eigen kind waar ik veel van hou. Drie weken geleden zijn ze het huis uitgezet omdat mijn ex de huur niet meer betaalde !! Dus ook nu nam hij niet de verantwoording ! Waar ze op dit moment zijn….ik heb nog steeds geen idee. Maar mijn hart breekt voor mijn zoon, want hij wou graag bij zijn vader blijven om het huis waar hij in geboren is. Ook verwijt ik mijn ex dat ik mijn zoon al 9 maanden niet gezien of gehoord heb. Een keer ben ik even terug gegaan naar huis omdat mijn zoon me miste. Het was een drama, want hij liet ons nog geen 5 tellen met rust ! Toen ik te kennen gaf dat ik maar weer wegging, omdat het niet de afspraak was om met hem in discussie te gaan, maar dat ik voor mijn zoon was gekomen, was het hek van de dam. Hij waarschuwde mijn zoon dat hij niet doei mocht zeggen, en er zou wat zwaaien als mijn zoon me een kus zou geven !! Ik vergeef mijn ex dit nooit meer, want ik heb mijn zoon nog nooit zo kapot gezien. Alle contact wordt bewust verstoord door hem. Maar oh…wat ben ik blij dat ik weg ben. Een huwelijk zonder liefde is een hel. Nooit eens een lief gebaar, nooit eens een kus bij het weggaan of thuiskomen, nooit eens zijn initiatief om te vrijen, nooit eens een goed gesprek, nooit eens een complimentje….etc etc. En zo kan ik nog wel even door gaan. In 1989 werd ons eerste kindje levenloos geboren na een zwangerschap van 42 weken. Huilen….nee dat mocht niet, want je moest je gevoel maar uitschakelen !! En dat moest ik bij alles, omdat hij dat ook deed. Proberen om uit te leggen dat ik anders in elkaar zat…nee dat had geen zin, want zoals hij het zag en voelde…zo was het.
    Nee, ik ben er nog lang niet, heb nog steeds te kampen met huilbuien en nachtmerries, schuld gevoel etc. Op dit moment betwijfel ik het of ik er ooit overheen kom ! Voel me in steek gelaten, door mijn zoon, mijn schoonfamilie, maar ook door mezelf. Want waarom heb ik het toch zolang toegelaten en geaccepteerd ? Ben in ieder geval blij dat ik uit dat leven heb durven stappen, een leven zonder liefde, zonder genegenheid, met veel haat en woede, en sadistische praktijken !

    Reply
      Renske - maart 26, 2016

      Jolande ik heb hetzelfde meegemaakt. Twee dochters die ik ook niet meer zag. De oudste is vijf maanden geleden gekomen.

      Het gaat de goede kant op met het contact. Echter ik merk wel dat ze haar narcistische vader als voorbeeld heeft gehad aan haar gedrag. Ik weet echter dat ze geen narcist is, maar gewoon heel onzeker. Aan mij de toch wel zware taak haar de goede kant op te leiden. Door zelf de regie te blijven houden en geen verwijten naar haar toe. OOk geen confrontatie, maar gewoon rustig blijven en zelf de regie houden in het contact.

      Dan gaat het de goede kant op.

      Ook ga ik niet in als ze probeert te manipuleren. B.v als ze zegt dat ze bijna dood was door een ongeluk, dan zeg ik dat ze voortaan beter uit moet kijken nu ze volwassen is.Dat soort dingen. Niet schrikken, maar rustig dit soort dingen zeggen.

      Mijn jongste dochter is (nog ) niet zover. En misschien wel nooit.

      De toekomst zal het leren

      Ik wens je de beste toekomst die er is Jolande. Ik heb het gered dus jij zal het ook kunnen redden.

      Zorg goed voor jezelf en houd van jezelf

      Renske

      Reply
    gerda - februari 12, 2014

    Ook ik ben ooit getrouwd geweest met een narcist. Veel dingen herken ik. Werd midden in de nacht wakker gehouden, zodat ik moe was de volgende dag, dat een hele week lang. Werken werd steeds moeilijker. Feestjes gehad, dan kregen we ruzie ik had raar gedaan. Ruzie maken met vrienden en vriendinnen, en vooral die van mij. Auto rijden kon ik niet, zij hij. Zag er niet uit, moest blij zijn dat ik hem had, en ga maar door. S’nachts verkracht worden. Wakker worden met een hijgende man op me. Nu 15 jaar alleen. Kwam weer een nieuwe man tegen, en weer zo een. Weer ruzie maken met mijn familie, Ruzie uit het niks. Ben voor van alles uit gemaakt. Laatste wat hij tegen mij zij was dat ik een varken was, toen had ik het helemaal gezien met hem. En dan de tijd dat het duurt voor je van zoon gast af bent. Je moet zo goed uitkijken, je trapt er gewoon in. Ze beginnen altijd heel aardig, van je kent mijn tante en oom toch? Nu die is overleden. Dan gaan ze over dat ze je nog een keer willen zien. En zeg je van ik heb er geen behoefte (ik zeg dan gelijk dat ik een ander tegen ben gekomen) Dan ben ik een gek wijf en stalk ik. Beste is helemaal uit je leven. Maar is en blijf moeilijk.

    Reply
    Celia - februari 9, 2014

    hallo mensen,

    Bovenaan word het advies gegeven na 32 jaar huwelijk in therapie te gaan met een narcistisch mens.

    Dat advies zou ik niet opvolgen. Een narcist leidt de psychiater zelfs om de tuin en als slachtoffer heb je het nakijken. Ze zijn zo ontzettend geraffineerd.

    Beter is de therapie zelf te gaan volgen en ontdekken waarom je je leven aan een gestoord mens wijdt, die niet in staat is ook maar enige energie te steken in het krijgen van een gelijkwaardige relatie. En niet in staat is tot liefhebben.

    Dat is hoe ik erover denk. En dat komt omdat ik die ervaring zelf heb gehad door met mijn ex (die narcist is) in therapie te gaan. Nou dat heb ik geweten. Niet doen.

    celia

    Reply
    Maria - januari 14, 2014

    Hoi allemaal! Ik ben welliswaar wat jonger dan jullie allemaal waarschijnlijk (18) maar ik vermoed dat mijn vriend (nu ex vriend) ook een narcist is. Hij dreeg altijd als ik ook maar een dingetje leek fout te doen met uitmaken en mij fysiek pijn te doen. Hij heeft me meerdere malen geknepen, geduwd en pijn gedaan. In het begin leek hij echt mijn soulmate, maar hij loog zo veel! Onze hele relatie was gebaseerd op een leugen. En hij is een meester in grootspraak en sowueso liegen. Ik geloofde hem altijd alles omdat hij in het begin ook echt alles voor me deed maar naar een maand of 5 deed ik ineens alles fout en was niks meer goed. Hij is van zichzelf al een heel explosief iemand en wordt snel handtastelijk! Hij gaf mij de schuld van alles en op het eind kwam ik er achter dat hij met allemaal meiden zat te flirten en af te spreken en ze complimentjes zat te maken. Ik confronteerde hem daarmee.. maar hij bleef liegen.. ik rende altijd als een hondje achter hem aan. Hij gebruikte mn diepste geheimen tegen me. Is hij een narcist? Ik ben werkelijk waar een wrak.. ik kan niks meer, ik ben angstig, ik ben psychisch kapot. Ik ben in die periode 17 kg afgevallen. Waarom heb ik nog gevoelens voor hem en wil ik het liefst het mooie weer terug? Groetjes Maria

    Reply
      admin - januari 14, 2014

      Beste Maria,

      je moet het jezelf niet kwalijk nemen. Zoals jou zijn er heel veel (hoofdzakelijk) vrouwen die hetzelfde me maken als jou. Een narcist kan zich, vooral in het begin, heel anders voor doen. Hij komt charmant en lief over en zorgt goed voor je. Hij geeft je het gevoel dat je zijn alles bent maar na een tijd veranderd hij. Narcisten kunnen hun ware aard lang verborgen houden maar uiteindelijk komt het er vrijwel altijd wel uit. En dan begint de ellende.
      Mijn advies is om definitief met deze man te breken en totaal geen contact meer te hebben. Uit ervaring (gesprekken met andere vrouwen) kan ik je zeggen dat deze man je alleen maar meer gaat gebruiken en kwetsen. Je gaat niks positiefs uit deze relatie halen, kies daarom voor jezelf!

      Ik hoop dat je de kracht hebt om dit te kunnen doen. Bouw je eigen leven weer op en zoek een man die echt goed voor je is.

      Reply
    Gwyn - januari 14, 2014

    Mijn baas is een narcist, daar ben ik deze week achtergekomen. Ik werk er dit jaar 10 jaar. In de eerste jaren kon ik niks verkeerd doen, maar ik hield de zaak draaiend terwijl zij met een tas koffie en de krant rondliep. Ze maakt nooit iets af en doet net alsof ze overal alleen voorstaat. Ze vertelt me dat ze dit ook zegt tegen haar oversten en andere hooggeplaatste mensen. Zolang ik al het werk deed en geloofde wat ze allemaal zei over mijn enige “luie collega”, ging alles prima. Maar toen viel ik ziek: een angststoornis en een zware depressie. Daarna heeft ze zich volledig tegen me gekeerd en neemt me alles af: vrije weekends, werk dat ik graag doe mag ik niet meer doen, … Ze kan enorm lief zijn, maar dat is om iets gedaan te krijgen. Maar daar kom ik nadien pas achter, als ik haar vuiligheid weer opgeruimd heb en als ze weer met mijn ideeën is gaan lopen. En keer op keer trap ik erin. Ze doet ook verrassingsaanvallen: dan komt ze op onze bureau en wordt erg gemeen door me af te snauwen of om me te bedreigen. Ze stinkt ook vaak naar de wijn en dan is ze heel erg. Haar baas gelooft me niet, omdat ze alles ontkent en keihard kan liegen terwijl ze in je ogen kijkt. Daarbij kan ze verhalen omdraaien, zodat zij er als slachtoffer uitkomt. Ik weet niet meer wat doen. Ik voelde me terug erg ziek worden. Ik heb nu enkele dagen verlof genomen om meer te lezen over hoe je met een narcist moet omgaan, maar ik ben erachter dat er maar 1 oplossing is: weggaan. Maar dat is in deze tijden niet gemakkelijk, want ik heb ook een lening af te betalen. Ik kan niet weg. Ik blijf zoeken, maar het is niet simpel. En om te solliciteren moet je sterk in je schoenen staan, en dat is momenteel niet het geval. W

    Reply
      admin - januari 14, 2014

      Beste Gwyn,

      je zit in een lastige situatie. Hoeveel is je baan je waard ten opzichte van het respect voor jezelf? Ik snap dat je vaste lasten hebt en dat weg gaan daardoor moeilijk wordt. Sta je er binnen je bedrijf alleen voor of zijn er anderen net als jou die ook problemen (liefst dezelfde) met haar hebben? Anders zou je een blok tegen haar kunnen vormen en haar proberen te dwingen via hogerop om met respect behandeld te gaan worden. Als dit niet het geval is, zou je assertief kunnen zijn en op een respectvolle manier tegen haar kunnen zeggen (liefst waar iemand anders bij is als getuige) dat je haar gedrag niet tolereert en dat je met wederzijds respect wil werken. Dat je ook je respect richting haar aan het verliezen bent en je niet wil dat de situatie onwerkbaar wordt. Zo te lezen is de situatie dat namelijk voor jou al.
      Ik vind dat je je niet weg moet laten pesten. Ik weet niet wat voor contract je hebt (eigenlijk maakt dat ook niets uit) maar jij hebt ook recht op een veilige en respectvolle werkplaats. Dit zou ik haar duidelijk proberen te maken (op een duidelijke maar nette manier).

      Sterkte met je situatie!

      Reply
        Gwyn - mei 2, 2014

        Ze werd nog erger. Ik had het gevoel dat ze niet meer zou stoppen vooraleer ik volledig kapot wat. En het deed haar niks! Vreselijke aanvallen moeten ondergaan en ik ging compleet onderuit. Mijn werkgever zei het te begrijpen, maar ze kunnen er niks aan doen. Dus: ik heb gewoon ander werk gezocht en heb ontslag genomen. Ik heb geen dag uitgewerkt, maar ik heb haar gewoon de rug toegekeerd. Alle contact in 1 handtekening verbroken. Ik weet niet wat de toekomst zal brengen, maar ik voel me fantastisch!!! Ik wil iedereen oproepen: breek met de narcist en zorg voor een keertje voor jezelf!

        Voor meer info: lees het boek “Pesten en treiteren, psychisch geweld in het dagelijks leven” van auteur Marie-France Hirigoyen. Hier heb je enorm veel aan.

        Reply
    wilma keus - januari 9, 2014

    ook ik ben slachtoffer van een narcist,na een huwelijk van 13jaar heb ik hem de deur uitgezet,omdat hij al langer dan een jaar een dame had,en idd alles in de vergrotende trap,zij:beter,mooier,heeft goede baan,betere sex enz.enz. de scheiding duurt nu 5!! jaar en hij laat mij niet met rust hij krijgt al even zo lang de stilte behandeling van mij en pakt nu onze zoon van 15 jaar,die ikdoor het gestook dreig te verliezen,wanneer houdt de N op en laat hij mij met rust? ik kan om gezondheids redenen niet werken,dus hij moet mij tot mijn aow onderhouden,nou lekker dan ik wordt in maaart 58- nog 10-jaar te gaan.heeft iemand tips voor mij??? grtjs.voetjes

    Reply
      admin - januari 10, 2014

      Beste Wilma,

      je zit in een lastige situatie, zeker omdat jullie samen een zoon hebben. Hierdoor blijf je altijd met elkaar verbonden, tenzij dat je rigoreus het contact zou verbreken en jij voor jezelf en je zoon kiest. Deze keuze kan alleen jij maken, ook gezien het feit dat hij jou zal moeten onderhouden maakt dat het erg moeilijk.
      Wat belangrijk is, is dat je zoveel mogelijk geluk uit je leven gaat halen. Als hij altijd met je verbonden blijft, dan zal je moeten proberen om de negatieve invloeden die hij in je leven brengt te minimaliseren. Hoe is het contact met je zoon nu? Zou je hem bijvoorbeeld uit kunnen leggen hoe de situatie in elkaar zit zonder direct zijn vader zwart te maken? Uitleggen dat deze situatie voor jou niet meer echt leefbaar is maar dat je zoon alles voor je is en je daar nooit iets tussen wil laten komen.

      Ik hoop dat je hier een weg in zult vinden en je kwaliteit van leven op een punt kan brengen waar jij tevreden mee bent. Het feit dat je bij hem weg bent is het begin geweest, nu moet je eigenlijk door pakken door hem je leven zo min mogelijk negatief te laten beïnvloeden.

      Reply
      Mirjam - april 27, 2015

      Zoek steun bij een deskundig therapeut die speciaal werkt met slachtoffers van narcisme! In Alkmaar kan je terecht bij de psychologenpraktijk Huiswaard, zij zijn gespecialiseerd in narcisme. Echt een enorme steun op weg naar een leven zonder hersenspoeling en manipulatie!
      Succes en veel sterkte

      Reply
    Megan - januari 2, 2014

    Alle voorgaande posts hier zijn (helaas) zo herkenbaar, maar wat een geruststelling te beseffen dat ik niet de enige ben en ook dat ik niet degene ben die gek is, maar mijn ‘vader’.

    In mijn jeugd was alles altijd anders dan bij gewone families, maar ik dacht dat dat kwam omdat mijn vader kunstenaar was, en dus een beetje excentriek. Maar inmiddels is hij gediagnostiseerd is met NPS begrijp ik ook waarom ik ben zoals ik ben. Ik vrees dat mijn moeder, broertje en ik veel meer geestelijk beschadigd zijn dan we ons beseffen.

    Niet om zielig te zijn, maar wel om mijn frustratie even kwijt te kunnen: hij heeft een groot deel van mijn jeugd verknald door zijn eigen gestoordheid. Als ik teveel lachte, deed hij me na met een irritant stemmetje. Op een gegeven moment lachte ik nooit meer hardop. Dat viel natuurlijk op, en ik kreeg er dan plagerige opmerkingen over vanuit mijn omgeving omdat ik een beetje een ‘raar’ kind was. (Dat lachen was natuurlijk niet het enige trekje dat ik had). Toen we naar Nederland verhuisden was mijn moeder een tijdje weg om een vrachtwagen met spullen alvast te verhuizen. Mijn vader moest dan voor mij zorgen. Ik mocht het bad maar halfvol laten lopen en moest dat zelf verzorgen, terwijl ik niet goed wist hoe de mengkraan werkte. Het water was dus of te heet of te koud.

    Als kind had ik verschillende fascinaties. Ik hield van tekenen maar was in een fase dat ik alleen maar eenhoorns wilde tekenen. In mijn vaders ogen was dat stom en maakte hij er pesterige opmerkingen over. Manga was natuurlijk ook uit den boze en Harry Potter mocht ik al helemaal niet leuk vinden (deed ik lekker toch). Een opmerking over mijn transseksuele gevoelens heeft ertoe geleid dat ik maar verstandig mijn mond houd als ik er niet mee gekwetst wil worden.

    Nu heb ik concentratieproblemen, compensatieproblemen, ik woon nog thuis omdat ik bang ben mijn ouders ongelukkig te maken of dat ze elkaar wat aandoen (ik ben 23). Ik heb studievertraging omdat ik me constant laat afleiden door negatieve gedachten en alles steeds uitstel, terwijl ik weet dat ik goed kan presteren.

    De relatie tussen mijn ouders is al lang voorbij maar hij weigert te vertrekken en maakt ons thuis het leven zo zuur mogelijk door te manipuleren, aandacht te trekken etc. etc.

    Zo kan ik nog wel even doorgaan, want dit is natuurlijk lang niet alles. Ik ga morgen nog professionele hulp zoeken, al is het maar een huisarts die me aan wil horen.

    Reply
      Marieke - januari 14, 2014

      Hoi Megan, jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders. Je kunt ze ook niet gelukkig maken, want dat kunnen mensen alleen zelf. Met een narcist is dat al helemaal een hopeloze zaak, want die zal alleen “gelukkig” zijn (als je dat al geluk kunt noemen) als jij er bent voor zijn behoeften en je eigen behoeften helemaal wegcijfert. Ga voor je eigen geluk, hoe moeilijk dat ook is. Maar mààk die keuze. Ik heb mijn studie niet meer af kunnen maken door deze problemen van mijn ouders. Had ik toen geweten dat het niet aan mij lag maar aan hen, dan had mijn leven er nu een stuk leuker uitgezien. Ik ben nu 47 en nu ik weet wat er aan de hand is, kan ik eindelijk voor mezelf gaan kiezen. Voorlopig zet ik het contact op een laag pitje (dat kan helaas op het moment even niet anders), maar uiteindelijk wil ik helemaal breken met mijn ouders. Het is zò zonde geweest van al die kostbare jaren van mijn leven. Ik zit nu ook zonder baan en doordat ik mijn studie niet heb afgemaakt kan ik alleen maar rotbaantjes krijgen. Zonder partner, want een relatie heb ik nooit kunnen opbouwen. Meid, laat jou dit niet gebeuren, want het leven heeft nog veel te veel moois voor je in petto!

      Reply
      Mirjam - april 27, 2015

      Ga echt naar een therapeut die gespecialiseerd is in het helpen van slachtoffers van narcistisch misbruik. In Alkmaar bv bij de psychologenpraktijk Huiswaard. De meeste hulpverleners kunnen er nl niet mee uit de voeten waardoor je steeds verder van huis raakt.
      Veel sterkte gewenst!

      Reply
    jane - december 30, 2013

    Wat ben ik blij dat ik deze site ben tegengekomen. Ik leef nu al 5 jaar met een narcist. Vorig jaar ben ik gaan googlen om onze relatie sterker te maken en per toeval kwam ik op een site over nps. Alles klopte gewoon. Geen liefde of affectie kunnen geven behalve als hij sex wou. Wilde je het niet dan nam hij het gewoon en dan de woorden erbij dat ik het wel lekker vond. Constant te horen krijgen dat ik het niet goed doe. Van het opvoeden van ons zoontje tot het koken van een aardappel. Hij heeft me ook vaak geslagen of me keel dichtgeknepen om daarna zogenaamd zoveel spijt te hebben en beloven dat hij hulp zou zoeken. Wat nooit is gebeurd. Hij gunt me geen rust…ik ben degene die elke dag opstaat voor ons zoontje maar hij maakt je snachts wakker omdat het hoekje van de gordijn niet goed ligt. Ik ben op…uitgeput en emotioneel een wrak. En hij weigert er iets aN te doen want ik zorg daar zelf voor dat ik me zo voel. Ik ben zo dom geweest om mijn familie en vrienden achter te laten en met hem te verhuizen naar belgie. Sinds we bij elkaar zijn heb ik geen nieuwe vrienden kunnen maken want hij blokkeerde het. Ik wil zo graag weg bij hem. Maar ik weet niet waarheen. Ik wil als 38 jarige vrouw ook niet bij familie aankloppen. Ik weet het gewoon niet meer.

    Reply
      anon - januari 2, 2014

      Het klinkt misschien hard, maar je zult er toch doorheen moeten.
      Uitstellen helpt je niet verder, en als je familie de enige optie is, dan moet dat maar. Zoals je hierboven leest is het zwaar, maar de de beloning aan het einde van de weg is groter. Ik wens je heel veel sterkte in het maken van keuzes!

      Reply
      Joy - januari 14, 2014

      Beste Jane on,

      Ik ben 33 jaar en heb 2 zoontjes,5 en 1 jaar.
      Ik lees nu net jou stukje op deze site en ik herken zo wat jij schrijft. Mijn ex partner is ook een narcist. Ik kan je wel vertellen: ga bij hem weg. Ik heb er vaak aan gedacht maar steeds hem de voordeel van de twijfel gegeven, tot ik ging praten met een vriendin en ik er achter kwam dat dit geen gezonde situatie was om in te leven. En zeker niet met kleine kinderen. Als ik afgelopen juni er geen punt achter had gezet had het niet lang geduurd voor ze mij weg konden brengen. Je gaat gewoon denken dat er met jou wat aan de hand is en dat ik niet spoor. Maar dat doe ik zeker wel, hij spoort niet. Ik ben sinds oktober 2013 weg en het geeft zo veel rust. Ik moet wel zeggen dat ik enorme mazzel heb gehad. Ik had heel snel een eigen huis. Probeer met familie en vrienden een oplossing te zoeken. Schrijf je in bij een woningbouw, kijk of je iets particulier kan huren of op een huis passen van iemand die er tijdelijk niet woont, gooi het open en je zult zien dat er een wereld voor je open gaat.
      Nu ik weg ben wil niet zeggen dat ik er al ben. Ik betrap me er nu zelf ook op dat ik zijn gedrag ben gaan overnemen, is ook niet zo gek als je er jaren mee te maken hebt gehad en er zo met je is omgegaan. Iets wat ik zo niet wil. En nu ik dat zelf inzie voel ik me rustig. Het kwartje is bij mij gevallen. Ik moet niet overhaasten en anderen de tijd geven om bijv. te reageren als het hun uit komt en niet mij. Ik wil snel, snel, snel. En ik wil controle, op alles. Omdat ik dat kwijt was. En omdat hij dat bij mij ook deed. Nu nog steeds trouwens, maar nu zeg ik er gelijk iets van en dat hij dat niet meer hoeft te doen. Ik ben niet meer zijn bezit. Bijv. over de spullen van de kinderen, of ik die dan in orde heb als hij ze komt halen, duhhh… Ik geef de kinderen mee zonder spullen… Nee, natuurlijk niet!!!
      Nou meid, ik hoop dat je wat aan deze woorden hebt en als je nog meer wil weten dan lees ik het wel van je.

      Groetjes,

      Joy

      Reply
    Peggy - december 28, 2013

    Is mijn moeder een narcist?
    Mijn ouders zijn uiteen gegaan door een vechtscheiding. Ik als dochter voelde mij dikwijls het bolletje wol tussen kat en hond. Ik werd door beide uitgespeeld dan nog maar te zwijgen over mijn grootmoeder, zij voerde meestal het kruisverhoor.
    Nu is mijn moeder al bijna 30 jaar samen met haar vriend die bijna alleen in het weekend thuis was omdat hij met de vrachtwagen reed .Al jaren zaagde ze dat hij thuis niets deed en dat ze alles voor hem moest doen , dat totaal niet waar was . De laatste jaren was het zelfs zo erg dat ze lijstjes opstelde met de opdrachten wat hij moest doen. Die mens was nog maar juist thuis en zij commandeerde hem al. En wat doet zij, uitslapen tot s’middags en dan in de zetel naar tv kijken tot een kot in de nacht. Zelfs eten maken doet ze niet meer. De strijk ligt torenhoog en ze verzamelt alles.
    Niets doet ze weg.
    Nu zijn ze beiden zopas samen op pensioen en het enigste wat mijn moeder kan is iedereen afbreken , commanderen ,bijten, alles moet zoals zij dat wil, negatief zijn, de schuld altijd op iemand anders steken, ze gooit geld door ramen en deuren buiten, heeft ze juist iets gekocht is dat weer niet goed genoeg en moet er weer iets anders komen en die brave man slikt dit allemaal.
    Mijn vriend accepteert ze ook niet . Hij is niet goed genoeg voor mij ,ik moest al lang met hem samenwonen, ik zou ziek van hem worden enz…Nee zij is gewoon jaloers op haar eigen dochter omdat we het ‘ goed ‘ samen hebben. Och mensen ik kan nog uren doorgaan als ik wil! Ik krijg er gewoon zenuwen van.

    Reply
      Megan - januari 2, 2014

      het verzamelen van spullen (vaak rommel of afval) herken ik, doet mijn pa ook. Vriendjes afbranden heeft hij ook een handje van waardoor ik nu al een paar jaar geen vriend durf te hebben of me durf te binden aan iemand. In godsnaam niets van aantrekken en jezelf dat geluk gunnen!

      Reply
    Henk - december 18, 2013

    Willeke,

    Wat een triest verhaal. Gelukkig hebben je kinderen je ogen geopend. Maar toch, je moet het toch maar verwerken en je leven de moeite waard maken.
    Ik heb al kromme tenen bij een alleenstaande oom van mij die zich ook zo gedraagt.
    STERKTE!!

    Reply
    marjanne - december 18, 2013

    ongelooflijk! Pas, nu mijn vader is overleden(meer dan 50 jaar getrouwd geweest met een narcist) heb ik het volkomen helder;
    ik ben mee getrokken door mijn vader (die ik niet wilde verliezen)om te “ZORGEN…” voor zijn vrouw. Ik ben meer dan 50 jaar verregaand loyaal geweest aan hem…. Ik ben blij dat ik nog leef, en overeind ben gebleven. Eindelijk, ver over mijn grenzen, nu de moed gevonden met haar te breken. Weet ook nu pas dat haar eigen (klein)kinderen een soortgelijk verhaal hebben als ik….
    Zoek hulp bij vermoedens en vragen, krijg het duidelijk en…. KIES VOOR JEZELF!
    Zorgen voor een narcist is een heilloze weg (je kunt het nooooit goed doen), je gaat er zelf kapot aan (en de omgeving ziet het niet;prikken niet door het (slimme) charmante gedrag van de narcist heen!) .
    Ik heb haar huisarts ingelicht om het zorgvuldig af te ronden.EINDELIJK ben ik vrij! Marianne

    Reply
    willeke - oktober 5, 2013

    Een reactie? Ppfff ben bang dat die te lang zou worden. 34 jaar getrouwd geweest. Kinderen. 32 jaar daarvan waren manipulatie, verkrachting, langzaam waardeloos gemaakt, alle familie wil niets meer met me te maken hebben, altijd op je tenen lopen want zomaar ineens kan hij woedend worden. Geen baan kon hij houden want als er iemand was met een groter ego maakte hij ruzie. Altijd al zijn problemen opgelost en weer voor hem gesolliciteerd. Als we door zijn gedrag in de financiële problemen waren gekomen nam ik soms wel 3 banen om het op te lossen. Zoals eerder gezegd geen vakantie of feestdag die hij niet verpeste met rothumeur. Ook al weet ik nu dat ik altijd een leuke meid geweest ben, hij liet me altijd geloven dat ik er niet uitzag en niemand me wilde hebben. Dat ik de reden was van alle problemen. Hoe meer ik de laatste jaren voor mezelf opkwam, hoe narcister hij werd. Agressiever. Me subtiel laten weten dat hij zo mooie jonge vrouwen kon krijgen. Hoe meer ik zijn seksuele verkrachting weerstond hoe harder hij werd. Steeds meer dreigen met zelfmoord als ik hem niet gelukkig zou maken. Ik heb het altijd verstopt gehouden voor de kinderen. Dacht ik. En toen kwam de dag dat de kinderen mij lieten inzien dat het zo niet langer ging en zij mij steunden. Zelfs tegen mij zeiden, mam, ga alsjeblieft scheiden. Je verdiend beter. Vanaf die dag heb ik NEE gezegd tegen hem en toen begon de ellende pas goed.
    Zulke dramatische dingen heeft hij sinds die tijd gedaan dat hij nu gezocht wordt voor zware lichamelijke mishandeling van mij mijn schoondochter en zoons, stalking, meervoudige verkrachting en noem maar op. Hij woont bij een pleegdochter waar hij zich al heel lang seksueel toe aangetrokken voelt. Maar is officieel zonder woon en verblijfplaats. Daardoor kan er geen contactverbod aan hem worden uitgereikt en dus hoeft hij zich er niet aan te houden. Datzelfde met de scheiding. Eerst gaat hij akkoord. Maar hoopt dat hij daarmee weer in contact met mij kan komen door zijn spullen terug te eisen. Als ik daarbij eisen ga stellen hoe en wanneer, laat hij zijn advocaat zeggen dat hij niet meer wil scheiden. Ondertussen houdt hij alle inkomsten zoals zorgtoeslag en verzorgkosten voor de jongsten vast. Door de mishandelingen mag ik niet werken, dus heb geen inkomen. Bijstand aanvragen kan niet want ik woon met 2 kinderen samen die een klein inkomen hebben waardoor we boven de bijstandsgrens komen. Dus ook al heb ik het er allemaal voor over om eindelijk vrij te zijn, het is zwaar. Heel zwaar.
    Maar ik weet nu dat ik en dat geldt voor iedereen die het soms 30 jaar of langer heeft volgehouden, de sterke ben geweest. En dat is mijn drijfveer waarom ik het vol kan houden. Ooit kan ik die energie en kracht inzetten om MIJN leven op te bouwen.

    Reply
    marjanne - september 24, 2013

    Hallo,

    Kan iemand mij wat meer informatie verschaffen als je een kind bent geweest van een vader met NPS?

    Reply
    Truusje - september 24, 2013

    Ben een 44-jarige enige dochter van een alleenstaande narcistische moeder met bipolaire stoornis. Zeer zware tijd gehad maar sinds een paar jaar los aan het komen. Dat is dus de enige manier om je eigen geluk en rust te krijgen: l-o-s-l-a-t-e-n en beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor het (on)geluk van die ander.

    Reply
      Helena - mei 31, 2014

      DAT vind ik moeilijkste LOS KOMEN van je moeder ! dan zegt de buitenwereld (die het niet begrijpt) maar het is toch je moeder !ik ben nu 53 en weet sinds kort hoe “het ” zit . Ik wil en kan niet meer met haar omgaan ,maar hoe kom je LOS van je moeder ?

      Reply
        Suzy - augustus 25, 2014

        Hallo
        Los komen van je moeder is ongelooflijk moeilijk want als je voor jezelf opkomt komen schuldgevoelens om de hoek kijken.
        Probeer bij elke keer contact, te voelen: doe ik dit voor mezelf of omdat mijn moeder dit van me verwacht (het kleine meisje in je). En bij het laatste probeer je geen contact op te nemen. Gaat soms lukken en soms niet, blijf proberen. Uitspraken van: “Ja, maar ik ben je moeder!” slaan nergens op want jij bent de dochter, zeker zo belangrijk!!
        Ik heb zelf deze ervaring en inderdaad een aardschok. Maar helaas sommige moeders zijn alleen op papier moeder hoe ongelooflijk dit ook klinkt. Ik heb een “koelkastmoeder”. Zij vindt zichzelf het belangrijkste, egoïsme is haar niet vreemd.
        Hoe belangrijker je jezelf vindt, hoe sterker je wordt en hoe gemakkelijker het loslaat-proces op termijn wordt. Echt waar!! En gun jezelf die tijd. Als het een keer niet lukt, volgende keer beter. Het is een lang proces, je hebt geen knopjes die je om kunt zetten waardoor het geen pijn meer doet of gemakkelijker wordt. Ga (meer) van jezelf houden, luister goed naar jezelf, JIJ bent belangrijk blijf jezelf trouw. Heel moeilijk als je ZORG voor een ander op je voorhoofd ziet staan, dat heb ik ook, maar met vallen en opstaan zal het slijten.

        Heel veel wijsheid en sterkte wens ik je.

        Reply
    Blij met deze site - september 8, 2013

    Hier ook net uit zo helse relatie, ik heb maar 1 advies maak die relatie stuk voordat de narcist jou stukmaakt! Trap niet in de gladde beloftes er komt nl niks van in. Dit is een en al leugen en bedrog en zolang je dat zelf niet inziet blijf jij de prooi.

    Dumpen en zorgen dat t je nooit meer overkomt! En vooral zorgen dat je niet aan jezelf twijfelt, wij zijn niet gek en de narcist dus wel.

    Reply
    Karlien - juli 31, 2013

    Beste,
    Heb mijn man,sinds december, na 37 jaar huwelijk verlaten.Sinds vandaag weet ik dat hij een narcist is.Ieder letter dat ik daarover lees komt overeen met zijn gedrag .Ben heel blij dat ik de stap heb durven zetten en voel mij nu een vrije vrouw.Met deze mensen kan je niet samen leven ,heb duizende keer mijn man opnieuw (moeten) leren graag zien tot aan de laatste grens .Ben blij dat ik er vanaf ben.
    +++++++

    Reply
    Edwin - juli 19, 2013

    hoi ik ben man van73 jaar na 32jaar kom ik er achter dam mijn vrouw een narcist is maar ik weet niet om nu verder te gaan vrouw is 60 jaar moet nog 7 jaar werken is paramedicus en wet alles beter ik wil wel weg gaan maar weet niet waar natoe help

    Reply
      admin - juli 24, 2013

      Beste Jacobus, er is blijkbaar een reden waarom je het 32 jaar vol hebt gehouden. Dat betekent waarschijnlijk dat er wel iets is tussen je vrouw en jou. Als je vrouw narcistisch is en werkelijk een persoonlijkheidsstoornis heeft op dit gebied, dan betekent dit dat zij dat niet 32 jaar verborgen heeft kunnen houden. De symptomen van deze aandoening hadden zich dan al veel eerder moeten openbaren. Mijn vraag aan jou is: hoeveel hou je van je vrouw? En hoe heb je de afgelopen 32 jaar ervaren? Wanneer is het probleem zich gaan openbaren of bestaat het al heel lang? Zou je willen dat jullie relatie weer goed komt? Er zijn zoveel factoren waar het antwoord afhankelijk van kan zijn. Misschien is het een optie om samen therapie te volgen. Hierdoor is misschien te achterhalen waardoor het gedrag van je vrouw komt en hoe jullie daar samen aan kunnen werken. Een huwelijk van 32 jaar weggooien kan heel zonde zijn. Zoek steun bij familie en vrienden, als deze er zijn. Sorry dat ik geen concreter antwoord kan geven op je vraag. Ik hoop dat ik je hiermee een beetje op weg heb geholpen en dat je je weg weer zult vinden.

      Reply
        Patrick - augustus 3, 2013

        Een narcist kan de stoornis inderdaad niet 32 jaar verborgen houden. Het kan wel zo zijn dat het slachtoffer zich al die jaren heeft laten opofferen. En dat het slachtoffer nog nooit van narcisme gehoord heeft. Zo heeft het slachtoffer al die jaren geen erkenning voor het probleem. Hij zal dan wel al die tijd de narcist als een heel moeilijk persoon hebben ervaren.

        Reply
      lotte hendriks - juli 24, 2013

      hoi Jacobus,

      ben nu 8 jaar af van een narcist: het was een hel, zowel daarvoor als daarna. ik had niets meer: geen eihen identitei, geen eigen leven, ik raakte geisoleerd van mijn omgeving, alles, alles was ik kwijt. Ik heb mezelf weer van de grond op moeten bouwen en ben daar nu na al die tijd nog steeds niet mee klaar.

      sommige aspecten van typisch kwaadaardig narcisme zijn strafbaar bij de wet als misdrijf, er staat vijf jaar op. Ik ben bezig met een aangifte, maar de moeilijkheid is dat mijn ex zo charmant lijkt aan de buitenkant. niemand wilde me geloven, niemand steunde mij of ving mij op. en het lag toch allemaal aan mij? ik heb een dochter met hem, hij bespeelt dat allemaal met me uit. ze zit nu in een pleeggezin, want zij woonde bij hem en ze was daar niet veilig meer. dus misschien gaat er nu wel iets veranderen en verliest hij de macht over mij die hij via mijn dochter en mijn angst kon afdwingen.

      Reactie?

      Lotte

      PS en laat je niet aanpraten dat je het allemaal moet oplossen, dat heb je al lang genoeg gedaan. JE MOET WEG. En daar ligt je leven, er is nog tijd voor liefde en vertrouwen, hoe oud je ook bent.

      Reply
        lily - september 11, 2013

        ook ik ben slachtoffer geworden van een sadist/narcist .alles kwijt en zit in de bijstand
        hij is uit zichzelf weggegaan ,mijn redding
        al ben ik er nu naar een jaar nog dagelijks mee bezig
        ben ook opgelicht ,zo zie ik het want nooit had hij zogezegd geld ,de zielige piet uit te hangen
        nadat hij weg was kwam ik erachter dat hij duizende op een bankrekening heeft
        ik zou hem t liefst aan willen geven ,maar waarmee ,waarop ,wie gelooft mijn verhaal /waar heb ik t bewijs ergens van dat ik geestelijk zwaar mishandeld ben
        ik wou toch immers zelf niet dat hij wegging
        hij heeft me vanaf t begin voorgelogen over alles ,/was een controlfreak/ik pastte mij er geheel op aan /isoleerde me geheel van heel de buitenwereld
        raakte door hem mijn baan kwijt dus dat kwam hem maar al te goed uit ,had de totale geestelijke controle over me en ik was nog steeds in de ban van /ja in de ban van de momenten dat hij de charmante lieve man uithing /wat elke seconde ineens kon omslaan ,constant liep ik op mijn tenen /eistte alle aandacht op hem /mijn problemen waren totaal niet belangrijk en ik cijferde mezelf geheel weg
        ben nl erg behulpzaam van nature en zijn problemen gingen voor die van mij
        eiste elke dag sex en zoniet dan wantrouwde hij dat ,sex ja ,want t leek totaal niet meer op liefde /oversex ,ik walgde ervan
        was abnormaal jaloers ,mocht t nooit leuk hebben /genoot er van om mij te zien lijden ,kwelde me voordurend expres ,en intussen begreep ik maar niet waarom hij me nooit een plezier wou doen terwijl ik juist alles voor hem wou doen
        /hij raakte zijn baan kwijt ,ik zorgde ervoor dat hij bij mijn baas kon komen werken /hoe stom achteraf /stinkendjaloersgedrag als ik contact had met collega,s dus om hem tevrden te houden isoleerde ik me ,resultaat /mijn baas verlengde me jaarcontract niet en hij mocht blijven
        leuk contact met mn kinderen mocht ik niet hebben /hij zei niks ,maar ik merkte t aan alles in zijn gedrag ,vriendjes over de vloer ,niet toegestaan ,werd hij woedend
        en ik begreep heel t gedrag niet
        feestdagen verpestte hij en ik begreep t niet verjaardagen ging nooit mee maar rothumeur als ik wel was geweest/rare slaapgewoontes /rare eetgewoontes ,overal excuses voor woedeaanvallen /kompleet abnormaal gedrag van ineens uitkleden en naakt achter de bank gaan liggen
        heel veel bier drinken ect ect ect
        pas toen hij weg was /geheel als een donderslag hoor ,woedend door de telefoon /ik moet je niet meer /.geen tekst of uitleg /geen afscheid /nooit meer gezien
        erna las ik pas over exhabitionisme sadisme en narcisme en t leek wel mijn eigen 5 jaar leven met hem /posttrauma heb ik en geen mens om ermee over te praten
        hij is terug naar zijn eigen land ,portugal /terug naar zijn vrouw [als ze hem nog wil] scheiden zou hij toen hij mij ontmoette want zijn huwelijk was allang voorbij en smeekte op zijn knieen of ik op hem wou wachtten want ik was zijn engel /zijn missende stuk in zijn leven en hij wou vrij zijn
        ja 1 bonk leugens en bedrog en deze zwakkeling viel voor zijn charmes want ik snakte naar liefde ,[nog steeds] voel me moederziel alleen
        emotioneel een wrak /totaal geen energie meer ,heb een baan nodig /bijstand is hongerlijden /maar heb geen kracht meer /geen eigenwaarde meer en heb grote faalangst
        hoe is t toch mogelijk dat deze ziekelijke monsters ongestraft verder mogen /kunnen leven /meer slachtoffers mogen /kunnen maken
        en de slachtoffers ??????waar is ons recht
        /
        t is een schale troost /maar toch beter dan niets als er een sraf voor deze zielige schepsels was

        Reply
      Helena - mei 31, 2014

      mijn vader (73)is na 42 jaar kerkelijk huwelijk uiteindelijk opgestapt (bij mijn narcistische moeder ) en is nu heel gelukkig met een stabiele vrouw en is niet “bang ” meer wat de dag hem zal brengen. hij komt nu helemaal tot rust . ikzelf (53) zit nu in therapie vanwege mijn (verziekte ) jeugd

      Reply
        Elisa - juli 14, 2014

        Ik herken heel wat zaken hierin, heb ook nooit het gevoel gehad dat ik bij mijn ouders terecht kon en vooral mijn moeder is nogal heel erg op haar eigen behoeften gericht. Ik vind het vooral moeilijk omdat ik gewoon het liefst zou hebben dat ik van haar kon houden zonder dat al die pijnlijke gevoelens tussen ons hangen. Ik heb hier naar mijn gevoel vooral last van. Ik weet ook dat zij niet zo n makkelijke jeugd heeft gehad. Ik heb enerzijds de behoefte om mijn verdriet en boosheid te kunnen uiten en anderzijds is er iets in mij dat “volwassen” wil doen en gewoon normaal met haar wil kunnen omgaan. Tips iemand?

        Reply
    Leave a Reply: