Over mijn narcistische zus en mijn ouders

Met heel veel interesse las ik deze website en andere websites. Dit dankzij een tip van iemand die luisterde naar m’n verhaal, ook m’n man had het woord narcisme al laten vallen.

Ik probeer te begrijpen wat er gebeurt. En ermee om te gaan. Dat is niet altijd even makkelijk! Maar door het lezen van informatie over narcisme kan ik sommige dingen beter plaatsen. Maar het blijft moeilijk…

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Daarom stel ik me even voor. Vrouw van 41 jaar, moeder van een fantastische dochter van 15 jaar ondertussen. Bijna 14 jaar jaar samen met mijn nieuwe partner, 7 jaar getrouwd. De samenwerking met de papa van m’n dochter loopt eigenlijk prima! En dat is voor m’n dochter heel fijn. Voor ons allemaal eigenlijk ?

Constant conflicten met mijn zus

Twee jaar geleden heb ik het contact met m’n zus verbroken. Omwille van aanhoudende en steeds weerkerende conflicten. Jaloezie, vieze blikken, spanningen, om de haverklap discussie of conflict. En zodra de rust was weergekeerd dan kwam er wel weer een ander conflict omwille van een andere reden. Steeds oude koeien uit de gracht halend. Er kwam geen einde aan en ik heb van m’n hart een steen gemaakt.

Enkele voorbeelden:

  • Diefstal van een erfstuk dat ik van m’n vader gekregen heb (onder het mom van ‘ik heb die ring gekregen’)
  • Bedriegen van haar man (en twee kinderen) met de beste vriend van mijn man. Dit bedrog speelde zich zo goed als helemaal bij ons in huis af. Dus toen we hier achter kwamen hebben we hier paal en perk aan gesteld! Maar toen alles aan het licht dreigde te komen beschuldigde m’n zus m’n man van bedrog, met háár nota bene, om alle schuld buiten zichzelf om te kunnen leggen… Mijn man zou mij hebben willen bedriegen met … m’n zus? Ik heb dit nooit willen geloven…
  • Dit heeft heel wat teweeg gebracht in onze vriendenkring
  • Mijn man en ik hebben 6 jaar geprobeerd om kinderen te krijgen. Jammer genoeg is dit niet gelukt, ook niet via IVF. Gedurende deze hele periode praatte m’n zus niet liever dan over haar eigen ‘over-vruchtbaarheid’ en kreeg ik nog een bericht over een abortus naar m’n hoofd geslingerd in een conflict over een kleedje. Ze moest en zou namelijk een kleedje terugkrijgen tijdens een weekendje dat we gepland hadden in de Ardennen. 1 weekendje weg van huis. En toen dat niet lukte (pas zondag waren we terug), riep ze dat ze een abortus had ondergaan.
  • Haar toenmalige partner is na een relatie van 7 jaar een goeie vriend van ons geworden. Na de zoveelste relatiebreuk hebben we hem niet laten vallen. Integendeel. Het onrecht dat hem was aangedaan, heeft ons erg aangegrepen. We hebben hem gesteund en zijn nieuwe partner in de armen gesloten. Dit is nooit een probleem geweest. Na 7 jaar plots wel. Een zoveelste crisis over het feit dat ik niet loyaal zou zijn, omdat ik nog contact heb met haar ex. En omdat ik haar kinderen (neefje en metekind) bij hem af en toe zie. Maar het is niet omdat m’n zus partners laat vallen, volledig zwartmaakt, beschuldigt van allerhande zaken (verkrachting, druggebruik..) dat wij dit ook moeten doen. Dat is niet onze manier van ‘omgaan met mensen’. Ik ken de strategie van m’n zus maar al te goed: verliefd tot over de oren, en dan plots… helemaal niet meer waardoor ze de persoon in kwestie volledig gelijkmaakt met de grond. Wanneer hij niet doet wat zij verwacht, verlangt, wenst, hoopt, dan heeft hij er gelegen…
  • Deze crisis was er voor mij één teveel. Als je niet kan zeggen dat je ergens een probleem mee hebt, op het moment zelf, dan is dat niet mijn probleem. Maar bij m’n zus stapelt zich dan alles op totdat de bom barst en ik zo’n hoop gezeik over me heen krijg. Twee jaar geleden was dit de druppel. Ik heb zelfs nog 2,5 u geluisterd naar haar geroep en getier. Maar op het moment dat ze zei ‘dat ze over mij ook eens boekje ging opendoen’ ben ik rechtgestaan en haar tirade afgebroken met de boodschap: ‘ik heb hier geen zin in’.

Emotionele chantage

M’n ouders kunnen dit echter niet verkroppen. Zij hebben al heel m’n leven partij gekozen voor m’n zus. En ook al geeft de breuk met m’n zus zoveel rust en ‘vrede’ hier in huis, m’n ouders nemen haar rol gewoon over en belagen ons op een niet zo fijne manier.
Ondertussen heb ik al zeker zes keer gevraagd eens samen te zitten om alles uit te praten. Maar dit wordt steevast afgeblokt met ofwel de uitspraak ‘je moet vooruit kijken en niet achteruit’ of een hoop emotionele chantage.

Ondanks het feit dat zij niet meer wensen in te gaan op een gesprek, en dat ik voordien al enkele tegenvoorstellen deed om iets af te spreken met m’n dochter, hebben m’n ouders vorig jaar een advocaat op ons afgestuurd, onder valse voorwendselen.

Ze willen m’n dochter enkel zonder ons zien, ook al gaven ze eerder aan ‘begrip te hebben voor m’n beslissing’. Zonder overleg kwam de brief van de advocaat op onze huwelijksverjaardag. M’n moeder legt plots de schuld van alle gezondheidsproblemen van m’n vader bij mij (ook al kreeg m’n vader een eerste hartaanval zo’n 8 jaar geleden).

Ze communiceren enkel met m’n dochter en doen dit op een hele manipulatieve manier.

Ze hebben van het begin af aan mijn partner opzij geschoven (hij mocht niet mee komen naar de advocate). Ze isoleren zowel mij als m’n dochter in heel deze situatie. Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat het hen niet meer alleen te doen is om ‘m’n dochter zien’ maar wel om mij zo lang en zo hard mogelijk te straffen voor een terechte beslissing die ik nam, 2 jaar geleden. Mijn zus kan in hun ogen niets verkeerd doen.

Al haar intriges worden goedgepraat met ‘maar ze was zo ongelukkig’. Diefstal van een ring die ik kreeg van m’n vader (van oma)… wordt teniet gedaan met ‘ga boven eens zien in een doosje, daar liggen nog veel ringen, kies er maar 1′.

Ik heb niet echt het gevoel dat ik ooit gehoord werd in m’n verhaal, integendeel. Ik kreeg van alles de schuld, was de moeilijke en de oorzaak van alle spanningen. Het enige wat ik heb gedaan, is daar afstand van nemen om m’n eigen gezinsrust te garanderen. Maar dat wordt me niet in dank afgenomen.

Omgangsregeling

Bovenop de week – om -week regeling die er al is met de vader van m’n dochter, kwam er dus een nieuwe regeling bij: 1 maal per maand op zondag gaat m’n dochter naar de grootouders. Mijn dochter en ik hebben dus iedere maand maar één weekend dat we samen kunnen doorbrengen.

Alle afspraken zijn het afgelopen jaar doorgegaan, zoals afgesproken. Maar de voorwaarden die ik hieraan koppelde (en die werden bekrachtigd door de advocate van m’n ouders), daar houden ze zich niet helemaal aan:

  • mijn dochter niet in contact brengen met mijn zus
  • geen afspraken via m’n ex partner (ze vinden het maar doodnormaal dat er na 14 jaar via mijn ex contact wordt gelegd ivm m’n dochter zien)
  • niet negatief praten over de situatie (m’n dochter komt regelmatig overstuur terug en als ik dan hoor wat er werd gezegd, dan frons ik m’n wenkbrauwen toch even…)
  • als er bijkomende afspraken worden gemaakt, dan is dit in overleg met ons als ouders..

Tijd voor nieuwe afspraken

We zijn nu een jaar verder en ik heb zelf de stap gezet om nieuwe afspraken te maken in overleg met mijn bemiddelaar en de advocate van m’n ouders. Opnieuw hebben zij aangeven geen bemiddeling te willen.Al 3 jaar lang komen m’n ouders niet naar de verjaardag van m’n dochter, iedere zondag dat zij m’n dochter kwamen ophalen en terugbrengen, heb ik hen uitgenodigd voor een tasje koffie. Ze zijn hier geen enkele keer op ingegaan.

Mijn inzet stopt. Ik weet niet wanneer we een nieuwe datum afspreken om een nieuwe planning te maken, maar zodra die er is dan gaat mijn man mee (om heel duidelijk aan te geven dat zij ons gezin niet meer uit elkaar kunnen halen en niemand van ons kunnen isoleren). Indien zij geen bemiddeling wensen dan zal er iedere 6 weken een contactmoment zijn ipv iedere maand.

De enigen die geen gesprek willen zijn m’n ouders. Mijn basisvertrouwen in hen is meermaals geschonden. Ik heb het gevoel me tegen hen te moeten beschermen. Ze sturen aan op nog meer gerechtelijke stappen (door agressieve mails in, dit staat haaks tegenover de gemoedelijke momentjes hier aan onze deur). Het ene moment zeggen ze A maar via mail zeggen ze B.

De afgelopen 2 jaar is m’n vader nog 2 maal geopereerd geweest aan zijn hart. Niemand heeft ons hierover ingelicht. Wel vertellen ze dit in geuren en kleuren aan m’n schoonouders met als afsluiter: ‘ze weten hiervan’. Niet dus. Vind ik erg jammer. Ik zou alles laten vallen en naar ’t ziekenhuis hollen moest ik het weten…

Uitsluiten van familieleden

Heel mijn jeugd, heel de levenswandel van m’n ouders, is er één van uitsluiten. Iedereen die niet doet wat m’n ouders (vooral m’n moeder) verwachten, wordt gedumpt gelijk een baksteen. We zijn opgevoed als Jehovah’s getuigen tot m’n 18de verjaardag.

  • M’n tante is op een bepaald moment uitgesloten uit de gemeenschap. We mochten geen contact meer hebben met haar, haar man, m’n nicht. Ik heb zelfs m’n neefje niet geboren weten worden. We zaten op dezelfde school, maar mochten niet praten met elkaar.
  • We hebben 30 jaar lang geen contact gehad met de broer van m’n vader, zijn vrouw en zoon. 30 jaar… Ik heb hen heel toevallig via het werk teruggevonden en dat deed enorm veel deugd!! Maar m’n nonkel is inmiddels gestorven. De reden hiervoor? Een heel vaag verhaal. Maar als ik het goed begrepen heb kon mijn nonkel in de ogen van mijn grootmoeder nooit iets verkeerds doen. Klinkt herkenbaar.
  • Geen contact meer met een andere tante want ‘ze zou zich misdragen hebben’ tijdens de begrafenis van m’n oma. Niets van gemerkt. Ondertussen is ze ook gestorven. Niemand van ons ging erheen (en was op de hoogte van de begrafenis)
  • Bevriende koppels van m’n ouders zijn hetzelfde lot beschoren. Rare dingen zeggen, ‘hautain’ overkomen, is reden om geen contact meer te hebben.

M’n ouders staan er helemaal alleen voor. Hebben geen of een heel klein netwerk en dat is nefast voor onze gezinsrust. Ik leg me er niet bij neer dat zij proberen ons uit elkaar te halen, via onze dochter. ’t Is echt moeilijk om te zien dat dit m’n dochter ook geen goed doet!

Mijn dochter en ik verdienen beter

Ze beklagen zich de hele tijd dat ze dit niet verdienen. Maar ik verdien het ook niet om op deze manier behandeld te worden. Dit is niet wat moeders doen.

De enige die hier iets verdient is m’n dochter:

  • grootouders die geen partij kiezen
  • grootouders die onbevooroordeeld zijn
  • grootouders die conflicten helpen oplossen ipv bestaande conflicten in stand te houden en nieuwe conflicten te creeeren
  • grootouders die mijn dochter niet in een loyaliteitsconflict duwen

Dit kost energie

Iedere mail die binnenkomt haalt me uit balans. Iedere afwijzing ook. Ik hou me rustig omwille van m’n dochter. Omwille van de dreiging verdere gerechtelijke stappen te moeten ondergaan. Ik vraag me af hoe lang dit nog zal duren. M’n job (leidinggevende functie van 3 deelwerkingen OCMW) vraagt al m’n energie. Dit kan ik er niet altijd bijnemen. Ik wil dit geen impact laten hebben op m’n gezin. En heb eigenlijk echt te doen met m’n ouders.Het vertrouwen is geschonden, dat komt niet meer goed. Ik kom ook niet terug op m’n beslissing terug contact te hebben met m’n zus. En al zeker niet omwille van de manier waarop ze hierop hebben gereageerd en reageren.

Maar… ’t mag stilaan stoppen!

Herkenning

Ik heb me geinformeerd over de narcistische persoonlijkheidsstoornis. En hoe meer ik hierover lees, hoe meer ik herkenbare dingen vind. Precies een dagboek.

Mijn moeder zal zich nooit laten begeleiden. Dit gaat helaas ten koste van onze relatie. Op dit moment wil ik hen ook nooit meer zien.

De ravage die m’n zus overal heeft aangericht onder het bijna goedkeurende oog van m’n ouders… Zij komt niet meer in mijn buurt.

De manier waarop m’n ouders omgaan met mensen… ook niet.

Ik ben erg bang dat wanneer m’n dochter iets verkeerds zegt of doet, zij ook wordt gedumpt als een baksteen met alle gevolgen van dien. Daar behoed ik haar liever voor.

Het is fijn m’n verhaal eens te mogen doen. Het is jammer dat ik ook de rest van de familie niet meer zie of hoor. Wie weet wat er allemaal wordt gezegd?

Het leven is al moeilijk genoeg. Op deze manier gekwetst worden door mensen die je ’t volle vertrouwen zouden moeten geven is zwaar.

Ik weet niet of jullie wat hebben aan mijn verhaal, maar misschien kan het verheldering brengen?

Zelfzorg is belangrijk… en toch laat ik nog steeds over m’n grenzen gaan… ?Meer en meer kan ik dit ook plaatsen, en dat doet deugd.

Click Here to Leave a Comment Below

Nova - april 26, 2024

Heel herkenbaar
Ik krijg ook altijd overal de schuld van door mijn zusje, mijn moeder wil van mij geen emoties horen want dan ben ik overgevoelig en wil ze dat het gezellig blijft. Ik zie mijn zusje elke dag op het schoolplein en ze is haar persoonlijke flying monkeys aan het werven nu. Terwijl zij in een groep moeders staat en ik alleen (vind ik fijn in m’n eigen bubbel) gaat ze me aankijken met een grijns dat ik alleen sta en zij niet.
Ook verspreidt zij diverse leugens dat ik haar mishandeld heb en met een mes heb achterna gezeten, ik vind de situatie niet meer om uit te houden en heb hulp gezocht bij een psycholoog.
Zij had eerder 2 jongens beschuldigd van verkrachting en bedreiging met pistool, terwijl zij zelf een neef bedreigd heeft met een mes, en mij met een taser. De meeste familieleden zeggen neutraal te willen blijven, maar eigenlijk wil ik met niemand meer iets te maken hebben waar zij komt, aangezien het gewoon als vergif werkt als ik haar naam alleen al hoor, zoveel spanning geeft het, ik heb alleen geen idee hoe ik dit aan moet pakken.
En ook ik ben opgevoed als Jehova’s getuige trouwens, tot ik bijna 16 was.

Reply
De Wolf Daisy - augustus 10, 2023

Zelf slachtoffer van parentificatie met narcistische moeder en 2 oudere zussen, eveneens narcisten en ons vader onwetend wat er thuis gebeurde , geloofde de meerderheid.VEEEEEEL TE LANG VERHAAL………..en MET GEWELDPLEGING OUDSTE ZUSEN VADER OP VRAAG VAN MOEDER.
Uit alle verhalen die ik gehoord heb en dat zijn er HEEEEEL VEEEEL en bovenstaande verhalen blijft toch altijd weer 1 ding HEEL DUIDELIJK:
In extremis ( het is maar een voorbeeld )zijn het hier allemaal Martin Luther Kings en Hitlers en daartss dient ge dan enkel uit te filtreren: Deze persoon is eerder goed , deze is eerder slecht . En dat na heeeel veeel observatie en luisteren.
Wat op kleine schaal misgaat in het leven , binnen het gezin , tss mannen en vrouwen , in vriendschappen ,in de liefde ….gebeurt op grote schaal in het leven vb Dictators in al hun gedragingen
Martin Luther King 1 schot en het was gedaan , ze hoefden er geen schrik te hebben het was een door en door goed mens. Hitler daarentegen dat was een ander paar mouwen , de schrik voor zijn macht in zijn aanhang even giftig als hemzelve.
Daar ziet ge dan de zelfde gedraging van buitenstaanders die slachtoffers van vb :narcisten begeleiden. De getroffene dient zich anders op te stellen, de getroffene moet aan zichzelf werken…
EN DE NARCIST, OH DIE KUNT GE NIET VERANDEREN…..m.a.w. ze maken slachtoffers en laat ze maar verder doen,” ze vinden wel vlug een ander slachtoffer” ?!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Op die manier laten wij de mens over aan de Hitlers van deze wereld?????!!!!!!!
NARCISTEN MOETEN GESTOPT WORDEN !!!!!!!!!!!!!!!!
Denk indien je dat wil, eens na waar je overal de narcist tegenkomt………
De mens met de gezonde inborst gaat uit zijn evenwicht en zie hij gaat onderuit , kruipt weg , pijnigt zichzelf …SCHULDGEVOEL
De mens met de ongezonde inborst gaat uit evenwicht en zie hij maakt mensen kapot , pijnigt ze letterlijk en /of figuurlijk en stellen zichzelf in de aandacht …GEEN SCHULDGEVOEL
Tussen deze twee soort mensen dient men terug uit te filtreren.
Hoe kan je iemand doen stoppen: o.a. door de GEVOELIGE SNAAR TE RAKEN .
Natuurlijk zal de narcist zijn wraak zoet zijn als je hem bekritiseerd, dat laatste is zijn gevoelige snaar. WIL DAT DUS ZEGGEN DAT WIJ DE NARCISTEN VAN DE WERELD HUN GANGETJE LATEN GAAN ZE NEGEREN EN ER ALDUS VOOR ZORGEN DAT ZIJ ANDEREN TOT SLACHTOFFER MAKEN!!!!!!!
Deze vraag stel ik vooral aan de hulpverlening ;EN MOETEN NARCISTEN EERST OVERGAAN TOT DE ECHTE MISDAAD VB: EEN MOORD VOORDAT ZE GESTOPT WORDEN!!!!!
Nogmaals het zijn toch altijd de slachtoffers die in therapie moeten , die zich moeten veranderen…….. EN DE OORZAAK GAAT VRIJUIT????!!!!!!!!!!!!
Aldus blijft het probleem onderhouden of niet????!!!!
En , ja het is niet makkelijk om den narcist te benaderen en deze komt niet tot rede enz. enz.enz.
Ik zou nog veel kunnen schrijven ,ik zou nog veel willen zeggen uit al die schrijnende verhalen van mensen, met alle mogelijke psychishe aandoeningen…
DE “PUBERS” van deze wereld MET HUN ONTAARDE GELDINGSDRANG( heb het hier niet over de jonge puber, maar zij die op late leeftijd nog altijd in de pubrerteit blijven steken) die mogen dus hun gangetje blijven gaan en de slachtoffers in therapie onder medicatie …ge moet draagkracht krijgen om opgewassen te zijn tegen de MONSTERS van de wereld..a neen hé , zo werkt da nie . DAT MISDOET MOET GESTRAFT WORDEN EN ZIJ DIE ONDERUIT GAAN DOOR DEZE MISDADIOGERS ZULLEN OPENBLOEIEN!!!!!
Laat ik hier maar besluiten uit alle verhalen en mijn eigen verhaal: in de hulpverlening laat men de oorzaak bestaan , brengt men je tot inzicht en stuurt je terug naar” de oorlog zonder wapens”daar komt het op neer.DE NARCIST IS ER NOG: ONGESTRAFT en ZONDER INZICHT . BEHANDEL DE JUISTE EN DE ECHTE ZIEKE GEESTEN . HOE : denk daar eens diep over na, het kan !!!!!!!

Reply
Anoniem - september 15, 2022

Heel herkenbaar helaas. Bij ons thuis gaat het precies het zelfde. Mijn zusje heeft 2 jaar lang het leven van iedereen kapot gemaakt, en ze was net 1 week weer bij mijn ouders binnen, en alles lag ineens weer aan mij. Wéér was ik de oorzaak, de leugenaar en weer werdt alles omgedraaid, zoals het al jaren lang gaat. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn, en de vraag “waarom” blijft onbeantwoord. Het is verschrikkelijk dat mensen zo met hun eigen kinderen omgaan, en zich dan ook nog “ouders” willen noemen. In mijn ogen zijn het monsters.

Reply
  • Marie - april 10, 2022

    Wat naar dat je ouders je dochter mogen zien… dapper hoe je daar mee omgaat. sterkte!
    Ik herken je verhaal deels (zus) maar prijs me na het lezen van jouw verhaal gelukkig met een moeder die niet wil kiezen tussen haar twee dochters maar het blijft een strijd. Ik heb zojuist weer contact gestopt Ze wilde ‘met een schone lei en zonder oordeel’ opnieuw beginnen maar dat bleek alleen voor mij van toepassing zij mocht wel heel veel bagger over mij heen gooien. En ik sta dat gewoon niet meer toe. En ze wilde mijn kind zien maar ik moet er niet aan denken om haar alleen te laten met hem. Toen ik overstag ging met oppassen toen hij heel klein was heeft ze hem een halfuur alleen gelaten omdat wij niet op het door haar vereiste tijdstip thuis waren en zij de volgende ochtend zo nodig naar haar ontspanningsgym moest. Op die avond heeft ze ook mijn broer waar we toen heel moeilijk contact mee hadden in MIJN huis uitgenodigd die haar even in haar fantastische tanterol konden bewonderen. Zodat mijn broer mijn kind kon zien zonder ons… ze heeft ook altijd mijn kind zonder mij willen zien ik vermoed omdat ze hem als de hare wilde zien / voelen etc. Gelukkig wil mijn kind ook niets van haar weten

    Reply
    Anoniem - september 28, 2021

    Het is goed om zoveel mogelijk te lezen over narcisme. Door alle informatie leer je te begrijpen wat je hebt doorgemaakt. Je zult sterker worden en de narcist sneller detecteren. Als jij je rug recht en goed weerstand biedt neemt de narcist zelf afstand. Een narcist veranderd niet maar jij kunt de regie terugpakken over je leven. Hoe moeilijk ook, neem afstand. Doe het uit zelfbehoud. Zet jezelf op de eerste plaats en leef in liefde.
    In jouw leven is geen ruimte voor leugens, haat, jaloezie bedrog.
    Sterkte!

    Reply
    Ronald - augustus 12, 2020

    Heel herkenbaar, mn zus is er zo een. Toen mn beide ouders ernstig ziek werden was de ravage compleet. Mensen met zo’n ziekte moeten in vroeg stadium worden herkend
    , gelabeld als geestelijk gehandicapt en in speciale tehuizen worden opgenomen. Als ze maar van de straat af zijn. De wereld zou een stuk frisser en aangenamer worden. Mensen met deze ziekte zijn monsters . De ongelimiteerde hoeveelheid haat in hen is slecht voor je gezondheid.

    Reply
      Anoniem - september 28, 2021

      Helemaal mee eens. Ik proef uit je reactie dat je ernee te maken hebt gehad en eronder hebt geleden. Er zijn ouders die de prachtige titel ‘ouder’ niet verdienen. Ik hoop dat mijn moeder zware laatste levensjaren zal hebben. Dat ze pijn mag voelen als straf voor het leed wat zij haar kinderen en kleinkinderen heeft aangedaan.

      Reply
    Inge - juni 21, 2020

    Herkenbaar verhaal. Hier een narcistische vader en zusje. Zusje is door beide ouders op een voetstuk gezet en ik zelf werd omlaag gehaald. Heb zelf een zoon en ook hier is er alleen interesse in mijn zoon en niet in mij terwijl ik een heel aardig mens ben maar ben gewoon niet gewenst. Zelf hou ik het contact met mijn zoon en familie onder controle door af en toe mijn zoon daar te laten zijn, maar ben dit steeds meer en meer gaan afbouwen onder het mom dat mijn zoon minder tijd heeft ivm vriendjes en hobby’s. Ook een manier om rechtzaken op afstand te houden. Al verbaasd het mij alsnog dat grootouders contact kunnen afdwingen met hun kleinkinderen bij de rechtbank. Een rechter zou in zo’n geval ook kunnen zeggen tegen grootouders dat ze misschien eerst maar hun best moeten doen om het contact met hun eigen kind te herstellen en dat bij herstel het contact met kleinkinderen vanzelf volgt, want anders blijft de situatie zoals het is en een kleinkind wordt zodoende als speelbal gebruikt door de grootouders met alle emotionele chantage vandien. Jouw advocaat zou bij de rechtbank duidelijk moeten maken dat jij bent opgegroeid temidden van narcisten en dat jouw kind daar nu dankzij de rechtbank aan wordt blootgesteld en dat bemiddeling tussen jou en ouders verplicht moet worden gesteld en als jouw ouders daar niet aan willen meewerken dat ze dan ook geen recht hebben op contact met jouw kind. Sterkte verder!

    Reply
      Anoniem - september 28, 2021

      Heel goed verwoord. Daar ben ik het volledig mee eens. Het probleem is helaas dat veel rechters nauwelijks bekend zijn met de narcismestoornis. Die kijken dus door een andere bril. Ook therapeuten zijn vaak helaas niet voldoende op de hoogte van de impact en de schade veroorzaakt door narcisten.

      Reply
    Peter Prince - oktober 17, 2019

    Heel herkenbaar interessant verhaal.
    Ik heb een broer en zus die beide narcist zijn.
    Ik word als jongste altijd gekeineerd, zolang als ik me kan herinneren.
    Heb ook een andere broer, die is “normaal” net als ik.
    Heb besloten na wat er gebeurd is met mij en mijn inmiddels overleden
    ouders, om het contact te verbreken.
    Het was een moeilijke keuse, maar de juiste.
    Met zulke mensen valt niet te leven, ze veranderen nooit.

    Groeten…Peter P.

    Reply
      Peter Prince - oktober 17, 2019

      Sorry, typefout…gekleineerd moet het zijn.

      Reply
      Corine - september 28, 2021

      Ja maar dat neemt niet weg dat dat heel zwaar is. Ik kom uit een toxisch gezin van 5 kinderen. Ben de enige ‘normale’. Je wilt zo graag een liefdevolle familie die je steunt. Ook mijn kinderen hebben geen contact. Maar hoe moeilijk ook.. liever geen contact dan steeds geconfronteerd te worden met deze giftige mensen. Sterkte!

      Reply
    Angel - april 29, 2019

    Overleden moeder moet zijn overleden vader. Excuus voor de tikfoutjes ik kon niet terug in de tekst.

    Reply
    Angel - april 29, 2019

    Ik ben er 2 jaar geleden achter gekomen dat ik opgegroeid ben in een toxisch gezin. Mijn vader was een klassiek voorbeeld van een narcist. Misbruik, mishandelingen fysiek en emotioneel. Zijn wil was wet. Een zwakke moeder aan zijn zij. Op mijn 17e verliet ik mijn ouderlijk huis. Ik heb mezelf daarmee gered. Mijn ouders waren niet bereid tot een gesprek. Het lag allemaal aan mij. Ook met hulpverlening kwam er geen gesprek. Mijn vader is gelukkig al overleden maar mijn moeder beweert dat het mijn eigen keuze was om weg te gaan. Ik durfde nu op te staan en haar te zeggen dat als er een warm nest was geweest een jong meisje dat echt nooit zomaar zou verlaten. Zo vaak heb ik geprobeerd om te praten. Ook na het overlijden van mijn moeder. Zij ging of huilen of ik werd weggestuurd. Dit patroon gaat van generatie. Ik had ook geen grenzen leren stellen. Maar uiteindelijk wel. Toen ik alles las over wat narcisme was viel alles op zijn plek. Mijn oogschellen vielen af. Dus zonder met mijn moeder te praten kreeg ik de antwoorden die ik zocht. Binnen ons gezin was heel veel mis. Er was een golden child, een broer die werd verwend en niets fout kon doen. Hij heeft mij mijn hele kindertijd gepest en vernederd. 2 jongere zusjes kregen alle aandacht en zorg. Mijn oudste zus moest bij mijn vader werken in de zaak voor een schijtloontje. Die zus is ook mishandeld en is nu zelf narcist. Ik moest ook al op mijn 12e bij hun kennissen schoonmaken. Op zaterdag mocht ik niet thuis zijn. Dan had mijn moeder het rustiger. Uiteindelijk moest ik op mijn 13e op zaterdag het huis schoonmaken anders kreeg ik geen 2,50 zakgeld. Mijn jongere zusjes hebben nooit iets gedaan thuis. Ik streek bergen was weg. Mocht niet naar een schoolfeest als dat niet was gedaan. Dat was misbruik. Op mijn 14e moest ik op zaterdag in een winkel werken bij een viezerd van een baas. Door een gelukje ontsloeg hij mij. Ik kon thuis geen goed doen. Mocht mijn eigen school niet kiezen. Was overal te dom voor. Ben wel de enige van 5 kinderen met 2 academische titels. Op eigen kracht gedaan, geen cent gekregen van mijn ouders. Nooit. Andere gezinsleden mochten naar particuliere scholen. Er werd yhuis met 2 maten gemeten. Ik heb nooit spijt gehad van mijn vertrek. Mijn moeder wil mij niet meer zien. Na 10 jaar geen contact probeerde ik t weer. Eigenlijk op verzoek van mijn lieve dochters. Had ik niet moeten doen. Ze zei weer dat het mijn eigen keize was dat ik was weggegaan. Toen heb ik eindelijk durven zeggen dat ik geen keuze had. Dat mijn vader een narcist was en dat hij ook voor haar niet goed was. Al beweerde zij van wel. Zij heeft zelf een rotjeugd gehad met een vreselijke narcistische vader en trof een narcistische man. Scheelde 17 jaar met mijn vader. Ze is niet ontwikkeld, heeft geen identiteit. Is gehersenspoeld thuis èn door haar man. Liet haar kinderen mishandelen, stond erbij, is net zo fout. Ik heb met niemand van mijn gezin contact. Heb altijd verdriet gehad geen warmte te hebben gekend van familie. Maar bied mijn kinderen een heel warm thuis. Ik leer mijn meisjes grenzen en ook wat narcisme is. Ze zijn nu groot genoeg en begrijpen nu waarom ze hun familie niet zien. Mijn moeder wil mijn mooie, lieve meisjes ook niet zien. Onbegrijpelijk. Mijn meisjes zijn beide gymnasiasten, zijn doortastend, zullen vragen stellen aan oma. Ze durft waarschijnlijk de confrontatie niet aan en zegt dan gewoon geen contact te willen. Ze hebben hun oma 10 jaar niet gezien en hebben er nu na mijn verhaal ook geen behoefte meer aan. Ze heeft nooit interesse getoond in mijn kinderen en mijn stiefzoon nooit erkend als kleinzoon. Ik wil nu zelf mijn moeder nooit meer zien. Voel mij bevrijd na de beslissing. Liever geen moeder dan een liefdeloze. Zoals Jeroen Pauw ooit zei over zijn moeder. Er rust nog een taboe op het afstand nemen van je ouders helaas. Eva, wijd hier maar eens een uitzending aan! Veel te weinig mensen zijn bekend met de narsistische persoonlijkheidsstoornis en de schade die de slachtoffers hier hun latere leven van ondervinden. Ik wens alle lezers een liefdevol leven en adviseer zoveel mogelijk te lezen over deze vernietigende stoornis.

    Reply
    Angel - april 29, 2019

    Toxisch gezin. Heel klassiek voorbeeld. Neem afstand van deze mensen. Lees het boek van Mjon van Oers. Ga in therapie. Laat je dochter niet je familie bezoeken. Negeer de advocaten. Trek je eigen plan of zoek een advocaat die thuis is in de gevolgen van de manipulaties van de narcist. Het is een ernstige stoornis. Je moeder is ernstig ziek.

    Reply
      Ik - augustus 28, 2019

      Zeer juist. Alles doen om de contanten te verbreken. Je moeder is narciste en je zus ook. Kappen met die handel. Kijk ook op youtube bij Petra Vandeijl. Bovengenoemd boek is idd een topper.

      Reply
    Liza - april 1, 2019

    Ja, heel herkenbaar allemaal.
    Jehova Getuigen is trouwens een sekte, en sekteleiders zijn altijd psychopaten.

    Reply
    Leave a Reply: