Narcisme in relaties

Ik lees op de site
De narcist houd alleen van zichzelf.

De narcist kan NIET houden van, van niemand niet…ook niet van zichzelf.
De narcist heeft geen zelf en geen empathie.

ZUCHT…

Een narcist is een persoon met een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis.

Hallo allemaal .
2017 kreeg ik relatie met vrouw .
Vond haar heerlijk .
We hadden best leuk samen in begin.
Tot mensen vrienden fam er mee gingen bemoeien.
De doodsteek van alles was vriendin van haar .
In de 3 de maand we kregen veel woorden .
En ik zei steeds dat moet je stoppen ja ik zei dan moet je stoppen maar begreep ook waar het vandaan kwam .
Ik had ook kunnen omdraaien .
Deed ik niet daar ik echt van haar hield ze vertelde me haar verleden .
En daar schrok ik van .
Niet dat mijn zo mooi is maar dat kende ik al .
Op verjaardag van haar zoon kwam haar dochter en haar vriendin die vriendin heeft voor de grootse wending van onze toekomst gezorgd door haar toch al boze dochter tegen moeder op te zetten .
Ben gezinds man vond dat heel erg .
Maar kon niets doen .
Dacht nog tijdje zal ik maar stoppen maar kwaad is al geschiet.
En dan dacht ik ben ik voor … want dit komt om mij om dat we samen gingen wonen vrij snel.
Helaas daardoor en anderen zaken ging het meer en meer berg af .
Ik zei nog ga dan terug naar je huis en stoppen nee dat wou ze niet.
Als we getrouwd zijn gaat hoed want dan weet ik zeker je bent van mij zei ze .
Ik zei nou dat is de insteek van het trouwen .
Maar hoed wilde en liet me overhalen want hield echt van haar dag voor trouwen ruzie zelfde dag na trouwen ruzie .
En vervolgens niets was hoef ik was de baas zei ze ben ik gewend zei ze .
Ik zeg nee hier in dit huis zijn we onze gelijken .
Huis inrichten wilde ze niet moes ik maar doen mijn huis als ik vroeg welke kleur verf en vroeg het ook mijn kinderen was het als zei zei grijs en kinderen vonden ligt grijs mooi zei ik nou onder dat grijs van jou en boven maken we het lichter .
Daar kwam ook ruzie over waarom ik pas ja zei toen mijn dochter zei ligt grijs afijn .
Dat soortdingen jaar ze raakt zwanger heel veel ruzie van beiden kanten ik sliep bank en buiten in winter auto .
In tussen was ik avonds aan drinken om rust in mijn hooft te krijgen .
Kind werd geboren heb mijn dochter 5 of 3 minuten mogen vast houde.
Daarna bijna nooit meer steeds was er wat .
Bij alles wat ik zei ja ben niet artelijk en weet het wel je bent mijn vader niet kortom schelden ging tegen elkaar op den duur op toch hield ik van haar .
We verhuisde naar dorp waar ik echt niet wilde wonen van wegen haar verleden .
Maar toch gegaan nu leven we uit elkaar probeerde op alle mogelijker manieren verder te kunnen gaan .
We hadden elkaar geslagen kwam er ook nog eens bij.
Dus steeds als ze mee wilde .
En er was stres zei ik nee wil dit soort dingen niet .
Dan was het om dat ik vreemd ging dat hoorde ik al sinds 2017 .
Nee ik ging niet vreemd als van iemand hou dan is dat door dik en dun alleen dit bleef dun .
Me na twee jaar hoor ik dat ze in tijd wij probeerden het weer hoe te krijgen .
Met mij 5 mannen had die ze waar het op neer kwam misbruikte voor geld de 5 zal de nieuwe man worden waar ze mee verder gaat ,
Man heeft 2kinderen ik moet er bij vermelden ze heeft mijn kinderen ik liet toe als ik nu achterover kijk dat ze uit huis gingen werden gek van ons haar want had ook kind nu met haar dat was allemaal erg moeilijk.
Nu wil ze ze door gaan voor de hoofd prijs mij als slechte vader pedo en wat al nog niet .
Weet er niet mee om te gaan .
Wordt bozer en bozer .
En begrijp zoon man niet dat hij niet ziet dat die vrouw steeds het slachtoffer is ik ben bang voor mijn dochter

Hallo,

Even het verhaal van mijn afschrijven, na een relatie van 3 jaar met een narsiste ben ik deels verlost. Ondanks dat ik het zelf wel 100x heb uitgemaakt in onze relatie omdat telkens mijn grenzen werden overschreden en ik mij door ongelukkig voelde, mis ik haar op een bepaalde manier toch in mijn leven en dat doet pijn. Zeker nadat het uit was ze binnen 2 weken weer een nieuwe vriend had en ze iedereen via fb insta moest laten weten hoegelukkig ze nu wel niet is en hoe goed ze bij elkaar passen.

Dit doet pijn omdat ook wij een heel actief sociaal leven hadden, waarbij het mij op gegeven moment wel opviel dat het wel heel erg voor de buiten wereld was. Alles moest altijd breed op FB worden vermeld en als ik dit dan geen like gaf kreeg ik commentaar.

In bij zijn van andere altijd heel vrolijk en lief, maar zodra we thuis waren lui op de bank, altijd moe en zeuren over iedereen en over vanalles.
Als er zaken waren die ik niet leuk vond of als ik iets vroeg, kreeg ik standaard de opmerking loop niet zo te katten. waarop ik vaak reageerde ik kat helemaal niet. Tevens vaak het laatste woord willen hebben, zich overal met haar kont indraaien, constant willen weten waar ik ben en of er geen andere vrouwen in mijn omgeving zitten.

Wanneer we naar feestjes gingen, liep ze constant aandacht van andere mannen te vragen, achteraf kwam ik er achter dat je vaak ook de telefoon nummers verzamelde. Als ik dan vervolgens met een vrouw in gesprek was, was ze telkens als de kippen bij en kreeg ik onderweg naar huis hele preken en verwijten naar mijn hoofd.

Regelmatig betrapte ik haar op allemaal kleine leugens of overdrijvingen en als ik haar daar mee confronteerde dan was ik raar.

Omdat ik het belangrijk vind dat mijn partner weet wat mijn angsten onzekerheden en zaken waar ik spijt van heb gehad in het verleden weet heb ik dit altijd met haar besproken. Later werden deze zaken keihard tegen mij gebruikt als het haar uitkwam.

Als ze haar zin niet kreeg begon ze altijd heel gemeen te doen en probeerde me altijd te straffen, was op alles en iedereen jaloers en altijd negatief over de positieve dingen van andere.

In het begin niet maar toen het eenmaal begon te veranderen werd het opgegeven moment steeds erger, als ik aan gaf meer behoefte te hebben aan intimiteit, dan was het resultaat geen intimiteit, als ik bv links zei dan zei ze standaard rechts. Als ik de auto aan mijn kinderen uitleende dan had ze daar altijd commentaar op.

Het grootste probleem is dat ik echt van haar gehouden heb en eigenlijk alles heb willen doen om haar gelukkig te maken, ik ben alleen vergeten ook aan mij zelf te blijven denken en dat heeft me in een heel diep dal gebracht. Het gaat langzaam beter met me maar ik voel dat er nog een lange weg te gaan is.

Het grootste verwijt wat ik mij zelf geef is dat ik genoeg signalen heb gehad van ho stop dit is niet goed dit doet een normaal mens niet. maar telkens praten ik het goed naar mij zelf en omgeving. hierdoor ben ik ipv 6 maanden (toen het nog leuk was) veelste lang doorgegaan. telkens als ik het uit maakte kwam ze een paardagen later weer terug en dan dacht ik, ach zand er over ze is ook best lief. dan ging het een week of paar weken weer goed en dan begon het weer.

Het constant misbruik maken van mij en anderen puur alles uit eigenbelang, alleen rekeninghouden met de andere als het echt niet anders kan, maar nooit spontaan.

Deze mensen zijn zeer toxic sommige mensen hebben ze snel door en worden dan door de narsist gelijk afgestoten of wordt je ontmoedigd om mee om te gaan.

het is nu wonden likken en de stukjes weer oprapen en proberen weer vertrouwen in de liefde te krijgen, Het is voor mij nu eerst belangrijk dit eerst te verwerken voordat ik in een nieuwe relatie stap, anders krijgt deze nooit een eerlijk kans

[…] bevinden in een relatie met een narcist kan vreselijk zijn. Een narcist toont geen echte interesse in een ander, is vaak gevoelloos en […]

Ze is niet alleen fake, ze verkoopt ook nog eens iets wat je niet kan verkopen: De liefde van een ander mens. Leer liever jezelf lief te hebben, en ga op zoek naar mensen die jou ook vanzelfsprekend hun liefde aan je geven. En stel.. het was iets wat wel had gekund, een liefde terug winnen van iemand die je blijkbaar niet voldoende liefheeft, dan nog is de actie om hem op deze wijze terug te krijgen niet gebaseerd op liefde voor deze andere mens, maar op angst en hebzucht. Dus nee.. dank je.. ik geef mijn geld liever aan een werkelijk goed doel.

Ik lees zoveel verhalen over slachtoffers van verhalen. Ik herken mijzelf heel erg in deze verhalen. Zullen wij een Whats app groep beginnen. Waar wij met elkaar kunnen praten, vooral de mensen die nog steeds contact hebben met een nareist. Samen bedenken hoe wij hier uit gaan stappen. Eb verhalen met elkaar delen.

Ik wil getuigen over een spell caster die me helpt mijn gebroken huwelijk te herstellen nadat mijn man bijna van me is gescheiden voor een andere vrouw, ben blij vandaag dat we allebei weer samen zijn dankzij Dr. Ocolose, de grote spreukgieter. U kunt contact met hem opnemen op zijn mobiele nummer of hem toevoegen op WhatsApp +2348101599658 E-mail hem op: ocolosehelp@gmail.com

Edad máxima de 65 años, 300€ para nuevos clientes.

Bent u op zoek naar een betrouwbare hacker die u kunt vertrouwen? Neem contact op met eazlife98 AT gmail DOT com voor alle soorten hackdiensten, zoals het wissen van strafregisters, het stimuleren van credit scores, achtergrondcontroles, het in rekening brengen van schoolcijfers en alle sociale media-accounts zoals Facebook, instagram, WhatsApp, Snapchat, Twitter, enz.

Hoi ik had een relatie met een man bijna 1 jaar een van de eerste maand hij hebt mij gevraagd geilijk voor samen wonen een ik heb gezegd dat net ik ben verguzend om zelefstandig te wonen ik heb paar jaren gewoon met mij zus tot ik huisje krijgen….ik ben geen famlile hier in Nederland ,,dus als wij samen wonen ik wil alles op papier woord gezet dat de huis woord ook voor mij,,,andres als gebeurd iets mij zus helpen mij nooit meer zij is getrouwd en ze hebt 2 kinderen…dus mijn vriend hebt gezegd Neeee de huis is allen voor mij ik heb zelf gekchokt en later woord voor mijn kinderen…dus hij wui zoo met mij wonen niks op papier woord gezet ..ik dat mijn huis door betalen en mijn werk verlaten en bij hem werk zoeken ..of bij hem op adres dat inschrijven worden maar de boodschapen moet betalen en eten koken en schoonmaken zijn huis…een ik was niet akkord ik was erg bang zoo met iemand te wonen..steel je voor hij overleden of grote ruzie is,,ik ben geilijk op de straat ik ben alles kwijt ook mijn zorg toeslag een ik krijgen minder uwv uitkering….wat zal jullie over mijn setuatie zegen…GROETJES MARIA

Ook ik heb (als vrouw) het sterke vermoeden in een destructieve relatie te zitten met een vrouw. In het begin alles super, maar dat verandert snel eens ik voor haar gevallen was. Alles was en is dan opeens mijn schuld, ook al weet ik heel goed dat zij er een even groot aandeel in heeft, maar dit ondanks alles ontkent. Als ik haar hier tracht op aan te spreken, volgt een tirade aan beschuldigingen aan mijn adres en dat ik het veel te groot maak. Zo moet ik bijv. gewoon wéten hoe haar te behandelen. Als ik eens een mindere dag heb, gedraagt ze zich alsof ze te weinig aandacht van me krijgt. Als ik haar zeg dat ik het gevoel heb dat mijn gevoelens en gedachten er niet echt toe doen, dan weerlegt ze dit met het feit dat ik de daguitstap toch mag kiezen of wat er ’s avonds op het menu staat (ook niet altijd trouwens)? Als ik wil afspreken met vriendinnen mag het zeker niet te vaak en moet het op een moment dat het haar uitkomt, dit is dan zogezegd bezorgdheid en ga zo maar door. Als ik hier tegenin wil gaan, omdat het zo onnatuurlijk voelt, hebben we zeker ruzie die ze niet wil uitpraten, omdat het geen zin heeft.

Tot je je afvraagt of dit wel normaal is. Ik vind het rot dat ik me steeds weer door haar laat meeslepen. Heeft iemand tips/ervaringen om hier tegenin te gaan? Sterkte aan allen die hetzelfde meemaken. Wie me wil contacteren om ervaringen/verhalen uit te wisselen, laat maar weten.

Ik heb me net losgeworsteld uit een narcistische relatie met een vrouw. Welke vrouw heeft ook een vrouwelijke partner gehad die narcistisch is? Ik wil graag in contact komen en elkaars verhalen horen. Ook hoe jullie bij wegblijven terwijl zij je steeds weer opzoekt.

narcisme is in. opeens zijn alle mannen narcisten. bullshit.

ik herken zoveel in deze verhalen graag kom ik ook in contact met vrouwen die hier mee te maken hebben gehad

mijn emailadres is rachelmeents@hotmail.com

Hallo.
Ik weet niet of mijn partner narcist is maar zoek verduidelijk. 5 jaar geleden leerde ik hem kennen via werk, hij was getrouwd en met 3 bijna volwassen kinderen en 19 jaar ouder als ik. Hij overwelmde me met cadeaus, reisjes, liefde, was fantastisch in begin, maar ik merkte ook dat als ik vroeg naar scheiding en wanneer wij verder konden, hij altijd maar vage antwoorden gaf met ik ben ermee bezig, het is moeilijk of ik weet het niet. Hij had ook al paar affaires in huwelijk gehad. De laatste 2 jaar merkte ik stilaan dat hij boos wordt als ik mij niet gedraag of doe wat hij zegt of volgens wat hij zegt. Ik heb moeilijke periode gehad met ouders, en hij was blij dat ik tijdelijk contact met hen had onderbroken. Telkens ik iets zelfstandig doe zoals huis kopen ( ik wou met hem kopen, maar is na 5 jaar nog niet gescheiden dus kan niet), dan heeft hij me precies gestraft en zegt hij dat we niet bij elkaar passen. Hij weet dat hij me kwetst en dat ik steeds naar hem terug kom. Hij weet het ook steeds beter en als ik dan al probeer normaal te communiceren, dan worden de rollen omgedraaid en ben ik de schuldige en begrijp ik hem niet en beschuldig ik hem altijd, terwijl ik ontdekte dat hij zat te sexchatten met andere vrouwen snachts door op pc te kijken, maar dan ben ik niet te vertrouwen en respecteer ik hem niet want op pc gekeken. Hij heeft zelf een heel goed gevoel van zichzelf en als we een etentje met vrienden hebben, kan hij me echt publiekelijk op plaats zetten en kwetsen, maar hij komt dan over als de graaggeziene joviale Frank en ik als het jonge blondje dat niet veel weet. Hoe zelfstandiger ik ben of word, hoe moeilijker hij het heeft. Een week voor onze vakantie in juli zei hij plots, ik ga alleen op vakantie met mijn kinderen, ik stond daar: net huis gekocht, geen geld voor vakantie, en als ik vroeg waarom en dat het mijn kwetst zie hij: ik weet het, maar het is zo, en ik ben niet goed voor je ( geen antwoord, rollen omdraaien), zelfde scenario: na weken aandringen voor kerst, vertelde hij paar dagen voor kerst dat hij kerst zou vieren alleen met zen kinderen die in stad wonen. De kinderen zouden kerst pet ex vrouw vieren, dus op kerstavond zat hij doodleuk met zen kinderen en ex vrouw in haar appartement kerst t vieren: 1 happy ex familie en ik zat alleen en moest maar kerstdagen invullen, en als ik dan zeg dat dit kwetst en niet normaal is, dan reageert hij daar niet op. Ik heb het gevoel dat ik continue gemanipuleerd zorgt. Ik kan nog uren doorgaan, maar ik heb de laatste jaren daardoor zo laag zelfbeeld gekregen en hij bepaalt alles, of onze relatie on hold of doorgaat en als ik mijn leven richt naar hem is goed anders slecht, dat ik niet meer weet hoe hier uit te geraken en of hij narcist is?

Lieve mensen ik ben zo blij dat ik deze site heb gevonden en dat ik al deze verhalen lees.. het is alsof sommige van jullie mijn leven lijden en ik ben dus niet gek!
Ik ben 27 en 2 jaar samen Met hem .. ik kan hier idd ontzettend veel gaan vertellen maar het komt op hetzelfde neer de twisted mind games het vernederen agressief zijn mij willen verwoesten en kapot maken op welke manier dan ook. Na de buiten wereld heb ik trouwens een hele leuke vriend die ontzettend behulpzaam is en een goed hart heeft. Ik heb hem nog nooit betrapt op vreemdgaan eerlijk gezegd denk ik ook niet dat hij dag heeft gedaan maar wel is die contant bezig met het kijken naar andere vrouwen en het becomolimenten ervan in mijn bijzijn natuurlijk (anders heeft het geen nut het moet mij wel raken natuurlijk) nu heb ik 2 dagen geleden besloten om hem overal op te blokkeren het is over het is klaar nu ik kan het niet meer… ( wat ik me wel afvraag mijn vriend deed wel altijd heel afhankelijk van mij dus echt zeggen dat ik zijn enige hoop ben dat ik alles voor hem ben dat ik het beste ben wat hem is overkomen) dat lees ik bij jullie niet echt terug daar in tegen was ik de volgende dag wel een k hoer of een onzeker zielig meisje.. ik zou graag in contact komen met iemand die dit ook meemaakt en is of probeert los te komen… zodat we misschien erover kunnen praten of kletsen ik denk dat wij vrouwen en mannen die slchatofder zijn elkaar moeten steunen en kracht kunnen geven! Wij zijn het waard

Na 7 jaar ben ik het zat, als het goed is/was leek het perfekt. Maar door iets heel kleins escaleerde het. B.v. De enveloppen van de kerstkaarten deed ik dichtplakken met mijn tong. Hij ging gelijk door het lint. En liep weg. B.v. Bij een rotonde of stoplicht, ik zei dat hij rechtdoor moest gaan,, weer door het lint. Ik kreeg en krijg gelijk de stiltebehandeling. Wat ik ook probeerde, telefonisch contact of face time hij reageerde niet. Dit is de zoveelste keer. Ik ga weg, wat een moeilijke stap, ik hou van deze man, maar ik besef heel goed, ga ik door dan word ik een zielig persoon, terwijl ik op dit moment een zeer zelfstandige en ondernemende vrouw ben.
Een geluk, we wonen niet samen, gelukkig mijn eigen huis.
Wens mij maar sterkte, het word een zware stap, maar ik moet.

Mijn vriendin heeft een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis. Het duurde geruime tijd, met veel twijfels, of ik nu spoken zag of niet. Veel vallen en weinig opstaan, ik loop achter haar aan en zij doet alle moeite om de afstand zo groot mogelijk te houden èn tegelijkertijd charme te tonen, grappig te zijn, kortom aantrekkelijk te blijven, terwijl zij zich hult in een waas van geheimzinnigheid, op vakantie gaan met een andere vriend, genieten van een verhaal dat ze met die en die in bed heeft gelegen en dat hij zo goed was. Ze manipuleert 24 op 24. Ik had totaal niets door. Narcisten zijn namelijk in tegenstelling tot Depressieven en Borderliners zeer slim en wéten waar ze met hun strategie heen willen. Namelijk totale onderwerping van de ander, het tot slaaf maken van de ander. Narcisten zijn wreed, ongevoelig, maar ook hulpeloos, naïf en veranderen vliegensvlug van rol. Mijn vriendin is door een narcistische vader in een copycat verandert. Met wreed-schizofrenoïde kenmerken. Agressief, maar ook maatschappelijk hoog gewaardeerd.
Er zijn twee oplossingen voor een relatie of een vriendschap ( een relatie is zelfs onmogelijk ) : ofwel neem jij het heft in handen en laat de narcist alle hoeken van de kamer zien, desnoods dreun je er op bovenop, zij slaat, jij mept, het is niet anders, of optie twee scheldt je de narcist volledig de huid vol, de volle laag en dreunt dan de deur toe. Genezen is onmogelijk want de Narcist geniet van het Narcistisch pathologisch leventje.

Mijn ex Ray is ook zo en zijn ouders geloven hem hij stalk me zijn ouders ook hij zet de kinderen tegen mij op en heb met hem een zoon de andere zijn uit andere relatie met zelfde dingen waarom heb ik Dat steeds heb ze nu over al geblokeerd en hoe hou ik mijn zoontje van 3 weg bij zijn ouders ex die ook nog is zwaar aan de drugs drank zit in gevangnisen en gekkenhuisen heeft gezeten waar Ik later pas achter kwam hij en zijn familie maken alles kapot en blijfen mij lastig Vallen en stoke tussen mij vrienden kenisen familie

Hi wil je meer weten over de NArcissist volg me page on Pinterest NArcissist Recovery

2 jaar geleden kreeg ik een relatie met (nu) mijn ex. Op het begin was het erg leuk. Het was een aantrekkelijke jongen, en hij was lief voor me. We lieten elkaar toentertijd nog gaan en staan waar we wouden, en zagen elkaar een paar keer per week. Hij woonde in die tijd nog “begeleid” in een woongroep. Op internet had ik gelezen dat die instelling gebaseerd was op mensen met een beperking. Maar bij mijn vriend zag ik niet wat daadwerkelijk zijn beperking was. Hij vertelde me vaak over wat hij in zijn verleden allemaal had meegemaakt; qua familie, exen, etc. Ik toonde begrip en kreeg een soort van medelijden over wat hem was aangedaan. Ik moest wennen aan het feit dat mijn vriend een blowverslaafde was. Maar op een gegeven moment wist ik niet beter. Ik ging vaak met hem een zijn vrienden mee naar een plek waar zij gingen blowen. Ik blowde overigens zelf niet mee. Ook zijn er tijden geweest dat ik z’on 5 dagen per week een 10tje wiet voor hem betaalde. Ik werkte veel, dus ik zag niet in dat ik hem eigenlijk niet zoveel geld moest geven. Hij beheerde zijn eigen geld niet, dat deden zijn ouders. Wat hij deed met mijn geld zijn 3 dingen: blowen, gokken en eten. Pas na een tijdje kreeg ik hier moeite mee. Toch gaf ik hem nog regelmatig geld. De eerste keer dat hij boos werd, dat weet ik nog heel erg goed. Hij werd boos om zogezegd iets heel kleins. Hij schreeuwde als een klein kind. Ook zie ik nu na 2 jaar in dat hij de denkwijze heeft van een kind van 7 jaar. Ik was naïef, en heb geaccepteerd hoe hij tegen me deed. Hij schreeuwde meerdere periodes iedere dag tegen me, hij pakte me vast, duwde me weg, stuurde me weg als hij boos was, vernederde me met de meest erge woorden en hij heeft zelfs mijn spullen op een ochtend naar buiten gegooid, omdat ik niet uit mezelf weg wou gaan. Als hij boos werd, schaamde hij zich nergens voor. Al waren er mensen in de buurt en om hem heen, hij schreeuwde er niet minder om tegenover mij. Ik schaamde me daar vaak heel erg voor en voelde me mislukt. Ik dacht altijd dat zijn gedrag door zijn wietverslaving kwam, totdat een vriendin tegen me zei dat hij nogal narcistische gedragseigenschappen vertoonde. Tot op de dag van vandaag ben ik dus gaan Googlen op narcisme. Ik moest toch wat, ik stond er alleen voor. Mijn ouders durfde ik niks te vertellen want ik wist dat hun me dan zouden gaan verbieden om met hem om te gaan, en terecht. Maar ik dacht, en denk nog steeds dat ik niet zonder hem kan. In 2 jaar, is het 2 keer uitgeweest. Maar van hem af kwam ik niet. Hij wist mij terug te winnen met cadeautjes en mooie woorden. Met lief gedrag. Al snel viel hij weer terug in zijn oude gedrag. Ik heb hem vaak betrapt op contact en pogingen tot afspraakjes met andere meiden. Ook praatte hij regelmatig tegen mij over zijn ex. Alsof hij haar ook niet los kon laten.. Dit alles heeft me veel pijn gedaan. Toen ik na de eerste keer nadat ik het had uitgemaakt bij hem terug kwam, heb ik daarover een tijdje gelogen tegen mijn ouders. Omdat ik hun mening wel wist. Toch accepteerden zij mijn ex op een gegeven moment toch weer in het gezin. Maar nog ging het niet goed. Hij was naar mijn mening maar tijdelijk verandert. Ik moest altijd overal alleen heen: naar verjaardagen, vriendinnen, de stad in.. Op een gegeven moment kreeg hij een eigen huisje toegewezen. Ik heb hem geholpen met verbouwen, en dacht dat alles beter zou zijn als hij op zichzelf woonde. Want hij zei altijd dat het begeleid wonen hem zo frustreerde waardoor hij vaak zo ontzettend boos werd. Mijn ex zocht altijd discussies, schoof de schuld op mij, en wist nooit wat hij nou echt verkeerd deed. Wat mij ook op viel, was dat als ik bij hem was, hij altijd seks wilde. Één keer tegen mijn zin in. Ik wou niet, maar toch deed hij het. Eigenlijk pure verkrachting. Maar verzetten durfde ik mij niet. Anders werd hij weer zo gigantisch boos op me. Hij haalde door zijn zoekende discussies en het opzuigen van al mijn energie, het ergste in mij naar boven. Ik ben hem zelfs een keer aangevlogen terwijl ik helemaal niet z’on type meisje ben. Ik schreeuwde, wilde niet meer leven, ik deed mezelf pijn. Puur om zijn fysieke pijn niet te voelen. Ik probeerde me vaak sterk te houden voor hem, maar dat hielt ik niet lang vol. Na onze tweede breuk in de relatie, kwam ik weer bij hem terug. Dit weten mijn ouders ook niet, want ik weet hoe zij erover denken. Ik ben zo dom, ik denk dat ik niet zonder hem kan en dat ik overblijf. Dat hij verandert. Inmiddels is hij gestopt met blowen en heeft hij werk. Maar zijn gedrag is geen steek verandert. Sterker nog, ik heb het idee dat het steeds erger wordt. Toen we laatst eens ruzie hadden, stond hij ineens voor het raam van mijn huis. Ook bedreigt hij me sinds ik heb gezegd dat ik geen contact met hem wil. Hij zegt dingen als: ‘ jij komt hier nog wel achter, ik pik niet wat jij nu doet ‘ Hij praat altijd in: Ik- vorm. En zegt dan achteraf dat hij mij ook wel begrijpt. Ik ben zo bang voor hem, dat ik amper alleen over straat durf. En nog steeds sta ik er alleen voor. Ondanks een aantal collega’s, weet niemand hiervan af. Vervolgens zegt hij sorry voor alles wat hij heeft gezegd en zegt dat hij in de war is. Ook geeft hij mijn ouders de schuld van alles, omdat ik hem verteld heb dat ze liever niet willen dat ik nog met hem omga. Ik ben zelf te zwak om dat zelf in te zien. Het is wel uit, maar nog steeds laat hij me niet met rust. Hij wil me vaak zien en verwacht dan ook echt dat ik bij hem kom. Gek genoeg doe ik dat ook nog. Ik ben bang dat hij anders iets heel ergs met me gaat doen.. ik ben naarmate afgelopen ontzettend bang geworden. Mezelf ken ik niet meer zo goed. Vaak wil ik naar hem terug, en vaak wil ik hem nooit meer zien. Wat is dit voor persoon waarmee ik te maken heb? Is dit een narcist? Ik heb een ontzettend laag zelfbeeld, en voel me altijd schuldig als er zich een lastige situatie voordoet. Ik voel me ook mislukt en lelijk. Kunnen jullie me helpen om van deze persoon af te komen? Ik kom er niet meer alleen uit. Wat moet ik doen? Hij geeft me zoveel vernedering en onduidelijkheid. En erg genoeg sta ik dat ook nog toe. Ik had liever dat hij me lichamelijk had mishandelt dan dit fysieke. Het blijf maar in mijn hoofd spoken, en het meisje dat ik was, dat ben ik niet meer. Ik voel me gebruikt en in een hoek gedrukt. Wat moet ik doen?

Ik ben er nu aan toe om een stukje van mijn verhaal te doen. Ik werd verliefd op een man die een paar jaartjes ouders is dan ik. Vaak heb ik onderbuik gevoelens gehad die zeiden dat er iets niet klopte, maar omdat ik alles door een roze bril (wilde) zien heb ik alles genegeerd. Een belangrijk iets is bijvoorbeeld dat één van zijn eerste vragen tijdens onze lange telefoongesprekken was: “Wat zoek je in een man”? Mijn antwoorden bleken achteraf voeding te zijn voor hem om zich voor te doen als mijn prins op het witte paard, waarbij ik later pas merkte dat hij dat allemaal niet in werkelijkheid was. Zo zou onze eerste date zijn dat we zouden dammen, omdat ik een keer vertelde dat mijn opa mij dit geleerd had en ik dit erg leuk vond. Maar door miscommunicatie tussen ons beiden kon onze date niet doorgaan en wilde ik afbellen. Zijn reactie was dat hij eerst boos werd omdat ik af moest bellen en daarna blokkeerde hij mij. Ik was verbaasd en voelde me schuldig omdat ik hem teleurgesteld had. En daar was het begin waarbij ik mezelf nog steeds voor de kop kan slaan omdat ik in dit stadium had moeten luisteren naar mijn onderbuikgevoel en gezonde verstand. Echter, dit deed ik niet en bleef ik hem bellen. We spraken alsnog af en hij deed poeslief tegen mij. Toen we romantisch langs het water liepen tijdens een andere date begon hij mijn haar te vlechten waardoor ik me weer een klein meisje voelde en wist ik voor mezelf dat hij de ware was voor mij.
Helaas ging het vanaf dat moment allemaal veel te snel. Op een volgende date sloeg hij mijn trommelvlies kapot omdat ik stond te dansen met een andere man. Dit deed ik, omdat hij mij achterliet om te roken op het terras waar hij ook met andere vrouwen praatte. Hij liet me na die klap achter op de dansvloer zonder om te kijken of te bedenken dat ik geen portemonnee, sleutels, telefoon etc. bij me had. Die had hij meegenomen en ben ik huilend in de regen (zonder jas, omdat hij het kaartje bij zich had) naar mijn eigen huis gelopen.
Nu dat ik dit schrijf word ik best emotioneel, omdat dit de eerste keer is dat ik weer terug ga naar die tijd. Dit heb ik nooit aan iemand verteld, omdat ik me erg schaam hoe ik me heb laten behandelen. Maar goed, ook dit vergaf ik hem na een paar dagen toen ik mijn sleutels enz. terug kreeg, nu was hij namelijk afgekoeld en zei hij dat hij zich schaamde wat hij gedaan had in “the heat of the moment”. Maar ik had niet met een ander moeten dansen want daar kan hij echt niet tegen, waren zijn woorden. Nooit meer heb ik gekeken naar een ander, ik gaf mijn dansles (salsa) op, ging niet meer uit en durfde amper af te spreken met mijn vriendinnen omdat hij mijn goede, ontspannen gevoel na een etentje of iets dergelijks dan verpestte met achterdochtig gedrag en dingetjes zocht om ruzie te maken. Ik herinner me dat ik vaak tegen mijn vriendinnen zei dat ik het zo “benauwd” kreeg van hem.. als ik tomaten wilde halen of iets dergelijks moest hij zelfs met me mee. Maar omdat ik verliefd was, zag ik dat als aandacht in plaats van obsessief controle gedrag. Telkens als we ruzie hadden en ik zei dat ik het wilde uitmaken leek de duivel in hem te verschijnen. Hij werd dan buiten proporties kwaad en schelde mijn familie, mij en alles wat mij lief was uit. Omdat ik donker ben ( hij is Turks) schelde hij me zelfs uit voor zwarte aap en dat ik me moest schamen, maar dat dat uiteraard niet ging omdat ik daar de huidskleur niet voor had. Ik werd uitgemaakt voor hoer en mijn ras werd ook belachelijk gemaakt. Hij pakte spullen van me af of vernielde die en werd dan agressief. Als ik probeerde te slapen bleef hij bij mijn oren tetteren en zelfs als ik met huilende, bange ogen naar hem keek en hem smeekte om op te houden met lelijk doen of mijn kaak hardhandig vast te houden, schreeuwde hij dat ik hem stress gaf waardoor hij niet in staat zou kunnen zijn om de volgende dag te werken en ik dus het recht niet had om te slapen of rusten. In zijn ogen zag ik op dergelijke momenten geen emotie of menselijke ziel. Kippenvel.. krijg ik nog steeds als ik zijn blik voor mijn geest probeer te halen op die momenten. Hij bleef als een soort nachtwacht naast mij liggen en dreigde mij kapot te slaan als ik mijn ogen zou sluiten om te slapen. Ik was dan doodmoe van een dag werken (en heb ook een zoon uit een eerdere relatie) en ruzie met hem, maar moest dapper zijn om niet in slaap te vallen, want ik wilde geen klappen of dat mijn zoon wakker zou worden en getuige zou zijn van deze vreselijke taferelen.
Hij werd zelfs boos omdat ik de pil slikte, omdat hij wilde dat ik de moeder van zijn kind zou worden. Na een paar weken bleek ik zwanger te zijn en was ik super blij. Ook hij was super blij en wees naar zijn gezicht, waar een traan naar beneden rolde. Nooit eerder had ik iemand op zo’n vreemde manier zien “huilen” want zijn gezicht vertrok niet of iets dergelijks.. er rolde slechts een druppeltje water zonder emotie vanuit zijn oog naar beneden..
We waren blij en hij wilde alles voor me doen, maar toen ik na 3 maanden in mijn zwangerschap geïrriteerd raakte over iets kleins (hormonen) reageerde hij boos en kregen we weer ruzie. Ik gaf aan dat ik niet meer verder kon met hem op deze manier waarna hij mij weer begon uit te schelden. Omdat ik begon te schreeuwen ( hij hield weer mijn kaak stevig vast) rende mijn zoon naar me toe om te vragen wat er aan de hand was. Hij liet direct los en omdat mijn zoon boos deed tegen hem schold hij mijn zoon uit voor stinkneger en dreigde hij de keel door te snijden. Hij riep dat zijn moeder (ik dus) zich liet pakken in haar kont door iedereen en vernederde me tot op de bot met valse beschuldigingen in bijzijn van mijn zoon. Daarna dreigde hij mij neer te steken in mijn buik, mocht ik het kindje niet weg laten halen. Hij pakte zijn spullen, vernielde nog een paar spullen (van hemzelf, hij kon in zijn woede niet meer helder nadenken) en vertrok. Uiteraard was het feit dat hij mijn zoon en ongeboren kindje bedreigde de druppel en heb ik aangifte gedaan bij de politie.
De gehele zwangerschap heeft hij niet naar mij omgekeken en ik niet naar hem. Op de dag dat ik ben bevallen heb ik hem een sms gestuurd om hem te laten weten dat hij vader is geworden van een dochter (ik wilde het geslacht niet weten) en is hij in de avond op bezoek gekomen. Meerdere malen heb ik geprobeerd om een soort van omgang te realiseren tussen vader en dochter, omdat hij zielsveel van haar houdt, maar omdat de scheldpartijen jegens mij (zelfs nu ik de moeder van zijn kind ben) niet zijn opgehouden als het niet op zijn manier gaat heb ik besloten dat hij haar niet meer mag zien. Ik heb aangegeven dat wij sinds dat hij mij in de steek gelaten heeft tijdens de zwangerschap niet meer normaal gecommuniceerd hebben en dat ik een zware periode wil afsluiten. Hierbij heb ik hem 3 weken de tijd gegeven om te kijken of hij in gesprek wil gaan met mij om wellicht te kijken naar een reële omgangsregeling (waarbij ik als voorwaarde zal voorleggen dat hij psychische hulp moet gaan zoeken). Zijn antwoord was dat hij onze dochter zaterdag komt ophalen! Omdat ik aangaf dat het niet op die manier werkt liet hij weten dat als het niet op zijn manier zal werken dat het dan ook niet op mijn manier zal gaan. Duidelijker dan dit antwoord zal ik niet krijgen en heb ik geaccepteerd dat mijn dochter geen deel meer uitmaakt van zijn leven en zonder biologische vader zal opgroeien. Zij zal niks tekort komen, omdat ik alles in huis heb wat zij nodig heeft en na alles wat ik heb meegemaakt op het gebied van relatie/liefde alleen maar goeds zal krijgen op mijn pad.
Wat ik andere mensen wil meegeven vanuit mijn eigen ervaring; de ellende die een mens meemaakt is qua hoeveelheid exact wat binnen je draagvlak past en wat je dus aan kunt. Soms iets minder, maar nooit méér dat het buiten je krachten valt.

Ook ik kan hier heelwat neerpennen, over leven met n narcist, zelfs n dik boek schrijven, de Triller van het jaar ! Na 20j huwelijk ben ik gedwongen om hem te verlaten, voor m’n eigen veiligheid of er stond al 20j n pot chrysanten op m’n graf !
Heb daarbij ook m’n kinderen ook moeten verlaten, toen 16, 17, en 19j die partij trokken voor hem , hij beloofde hen elk n auto voor hun 18 verjaardag. Wat zij gekregen hebben ook als ze mij het huis hielpen uitpesten. Ook kocht hij hen ieder n appartement dat later op hun naam zou komen, dat heeft hij hen ondertussen afgenomen door ze terug te verkopen. Want kinderen gaan ondertussen ook al 9j niet meer bij hem en z’n vriendin. Maar ik ben hen ook voorgoed kwijt, ook ken ik m’n 3 kleinkinderen niet eens.
Erg dat ik moet zeggen dat ik hen liever nooit meer terugzie doordat ik zo hard ook door hen als door m’n ex zwaar mishandeld geweest ben ! En waarom moest ik buiten, wel de bouwgrond had ik van mijn ouders geërfd, samen n villa op gebouwd. Hij dacht, als hij mij liet colloqueren hij dan voor mij niets meer moest betalen en hij alles alleen in zijn bezit kreeg. Dat heeft hij geprobeerd maar is hem nooit gelukt !
De laatste 2j dat ik nog thuis was kreeg ik niets van zijn loon, dat zette hij op n verdoken rekening. Kreeg meer slagen dan eten, wat ik eigenlijk niet kreeg, want ik moest leven van het kindergeld, kon niet anders want ging al 20j niet werken.
Ach kan blijven schrijven, maar ook al heb ik het financieel heel moeilijk gehad, ben ik nu best heel gelukkig in m’n eentje ! N relatie heb ik nooit voor open gestaan na dit avontuur !
Ben nu gelukkig in mijn lot ! En nu zou ik iedereen aanraden als je nog n beetje gelukkig wil zijn, laat hem stikken ! Sorry !

Ik heb een relatie met een narcist.Ben nu 12 jaar getrouwd ..Ook mij man verheerlijkt zich zelf en vindt dat hij het enorm getroffen heeft met zich zelf.Empathie is een vreemd woord.Voortdurend kritiek op mij,niets was er goed….als ik thuis kwam van mijn werk,stond ie in de deuropening al te schreeuwen waar de shoarma broodjes waren.Hij heeft een weinig tot geen sociaal leven en eist van mij dat ik dat ook opgeef. Iets ondernemen wil hij alleen met mij..claimt mij en wil mij volledig opeisen.Vraagt veel aandacht en bevestiging hoe goed hij het allemaal doet.Mij minachten en vernedering is de normaalste zaak.Ben eens een keer met de fiets gevallen…was bont en blauw en had best pijn…dan krijg ik vervolgens te horen dat ik een stomme trut ben en moet uitkijken en meneer gaat vervolgens een spelletje op de computer doen.Ook is het de normaalste zaak om mij af te vallen in gezelschap…om vervolgens vol triomf rond te kijken..kijk eens hoe goed ik ben en wat ik allemaal durf.Grote sommen geld zijn weg gesluisd naar een privé rekening…en als ik daarna vraag krijg ik te horen dat hij niet met mij hoeft te communiceren.Tot 2 jaar geleden voor de maat vol was.Hij zei tegen onze zoon dat hij een hekel aan hem had.Vond dit ook normaal,want hij mag zeggen wat hij wil.Ik heb eerst de kinderen gevraagd wat ze van het gedrag van hun vader vonden. http://www.loveborrel.nl Onafhankelijk van elkaar zeiden ze precies hetzelfde. Daarop heb ik hem de keus gesteld,of je gaat nu hulp zoeken of ik stop ermee,maar meneer wou daar over nadenken.Dat heb ik dus geweigerd,er wordt nu een keus gemaakt.Hij heeft hulp gezocht en is 2 jaar in therapie geweest.Ik ben op het eind 2 keer mee geweest.En ineens had ik een probleem en had hulp nodig,volgens mijn man dan,volgens de therapeut niet.Hoe bizar.Het gaat nu redelijk tot goed.Hij doet zijn best,maar praten met elkaar blijft lastig,want een narcist kan niet tegen kritiek.Ik weet nu dat het niet aan mij ligt.Ik ga mijn eigen gang en doe leuken dingen zonder hem.Ik heb een leuke baan een eigen inkomen ,eigen auto,leuke kinderen en een leuk sociaal leven.En ja…daar kan een narcist niet zo goed mee omgaan.Maar hij weet dat het aan hem ligt .Als hij terug valt in zijn oude gedrag is ons huwelijk voorbij.Door zijn tiarnieke gedrag heeft hij mij tot een bepaalde hoogte weggejaagd.Het zal nooit meer zo worden als toen ik hem pas leerde kennen.En voor een leuk leven heb ik hem niet nodig en daar is hij zich van bewust en doet zijn best om zijn gedrag te verbeteren.

Beste
Ik ben mama van drie kinderen en vermoedelijk samen met een narcist. Ik heb geen familie in mijn leven omdat ik als kind mishandeld ben. Vroeger had ik nog vrienden maar daar mocht ik gee contact mee houden tenzij ik ze allemaal een voor een kom voorstellen. De mannelijke vrienden mochten sowieso niet omdat hij vindt dat ze allen met me in bed willen. Social media mag om dezelfde reden al niet. Zelfs cloud vind hij niet kunnen. In begin was ik stapelzot van hem , maar hij speelde, peste me, ging in het openbaar voor me staan, lachte me uit, roddelde over me bedroog me, sloeg me, beschuldigde me valsenz. samen met familie ( vooral zijn moeder) maar ook voor vrienden als vreemden. ( alleen het slaan niet bij de laatste.) Na een decenium ben ik gevlucht in een andere relatie en heb ik het gedaan gemaakt. Toen veranderde hij zo, hij leek een wrak. Ik heb dan besloten terug te gaan maar, sindsdien hoor ik zelfs nog meer van dat omdat ik volgens hem iets gedaan heb wat tot op het bot slecht was en naast dat ben ik volgens hem ook niet veel waard als vrouw. Voor zijn gedrag voor mijn serieuze misstap gaf hij aan o. a. dat dit kwam doordat hij aandacht en liefde van zijn moeder wilt, door zijn ervaringen in zijn jeugd en door dronkenschap. Nu komt het door dat ik niet te vertrouwen ben en veel misdoe en is, de controle, achterdocht en agressie nog meer. Zelfs oogpotlood gebruiken is verkeerd omdat het voor anderen zou zijn. Hij wou een groot gezin en was van de oude stempel en wou vrouw aan de haard. Nu verteld hij iedereen te pas en onpas dat ik hem gewoon gebruik voor zijn geld terwijl we maar een gewoon inkomen hebben. Wat vroeger voorviel is nu duizend keer slechter omdat ik niet te vertrouwen zou zijn op alle gebied. Ik was op een bepaald moment zo emotioneel kapot dat ik een zelfmoordpoging ondernomen heb. Nu bestempeld hij me als slechte moeder en labiel en omdat mijn energielevel zo minder geworden is, ben ik volgens hem niet zoals andere vrouwen en minderwaardig. Hij zegt me zelfs zonder ruzie dat ik eigenlijk niets waard ben en dat hij veel meer waard is en dat ik eigenlijk letterlijk op mijn knieen zou moeten kruipen en zijn voeten zou moeten likken omdat hij na al wat ik misdoe en met een minderwaardige vrouw als ik blijf , gewoon uit dankbaarheid. Mijn zelfmoordpoging , eenmalige misstap en epilepsie houdt hij als bedreiging voor mijn kinderen af te pakken indien ik weg zou gaan. Daarnaast zou hij ook zijn moeder en mijn ouders die mij jarenlang mishandeld hebben en overgeleverd aan een pedofiel tegen mij laten getuigen. Ook heb ik hem enkele malen met politie aan de deur gezet omdat ik vreesde voor mijn veiligheid. Omdat hij deze aanklachten een mes in de rug vond, heb ik ze ingetrokken omdat hij me blééf treiteren. Hij heeft me al tot oorschade toe geslagen maar vind dat hem aan de deur zetten ook een mes in zijn rug was. In de tijd dat ik alleen voor de toen drie kleuters zorgde, heb ik met een vriendin voor een week naar Engeland geweest en de kinderen ff in veilige handen gelaten voor 1 week om te herbronnen en daarna nooit meer. Hij vindt daarom dat ik een slechte mama ben en dat ik ze in de steek gelaten heb. Dit zou hij dan ook gebruiken tegen mij. Ik ben leeg en op maar durf geen kant op want hij is een vlotte babbelaar en iedereen gaat gelijk mee in zijn verhaal. Ik durf de kinderen niet bij hem achterlaten want als de kinderen iets fout doen, gaat hij ook tegen hen over de rooie en nu spring ik er gewoon tussen met als, gevolg dat ik het over mij krijg maar wat als ik er niet ben? Als er ruzie is betrekt hij ze en maakt ze duidelijk hoe slecht ik ben en hoe goed hij is terwijl ik het liefst hen niet zou betrekken. Ik ben leeg, ik ben op, ik ben bang. Hij zegt dat hoe slecht ik ook ben, hij bij mij blijft en dat bewijst dat hij als enige weet wat echte liefde is. Hij zegt dat ik hem met zijn kort lontje moet aanvaarden maar, dat ik moet veranderen. Ik weet niet waar in of uit… Ik ga dood vanbinnen

Ik herken alle symptomen die beschreven worden van een narcist bij de partner van iemand die zeer dicht bij mij staat. Probleem, mijn naaste heeft het nog niet door en is helaas erg vatbaar om in de klauwen van een narcist te vallen! Iemand tips om mijn naaste in te laten zien dat hij in een relatie met een narcist zit? Zijn ook kinderen in het spel wat het allemaal best gecompliceerd maakt.

NN

Ik herken veel van Narcisme in deze voorgaande verhalen.
Mijn vrouw had een zeer narcistische vader (hij waande zich adviseur van God), veel emotionele mishandeling, deed NOOIT wat goed en er was maar 1 iemand die de beste was en dat was hij zelf.
Gedurende mijn huwelijk met haar is er heel veel getriggered, ze leed aan, bijna dagelijkse, angst en panniekaanvallen, slapeloosheid, in de ochtend als ze op de slaapkamers was om te huishouden gilde ze vaak van angst en kwam vaak huilend naar beneden.
Ze leed aan enorm veel vluchtgedrag, vond de sex het meest verschrikkelijke wat er was en blokte het volkomen en ze was doodsbang voor haar vader die mege dominant is (nog steeds)
Door al het negatieve in haar onderbewustzijn is haar lichaam uitgeput geraakt, bloedsuiker daalde en er werd in 1994 hipo geconstateerd wat haar weerstand heeft ondermijnd.
Een griepje duurde bij mij 1/2 dag en bij mijn vrouw al gauw 2 of 3 week.
Haar lichaam was zo uitgeput dat ze na een aantal jaren kanker heeft gekregen en die niet heeft overleeft.
Dat was in 2012, nu ben ik weduwnaar, 46 jaar en heb 3 opgroeiende kinderen.
De kanker die zij kreeg was niet terug te vinden in haar genen, niet erfelijk dus.
Als je een boek wilt lezen over trauma’s, het ontstaan ervan en hoe je het kunt (moet) verwerken, lees dan het boek:
Innerlijke Macht, J korthuis Auteur.

Dankzij dat boek heb ik op alle vragen een antwoord gekregen, was net een biografie over het leven van mijn vrouw.
Ik denk dat emotionele mishandeling erger is dan lichamelijke mishandeling/vernedering.
Mijn vrouw is er aan overleden en de dader speelt de vermoorde onschuld.
Dit is in het kort mijn ervaring

Ik heb een vraag of ik met een narcist heb te maken.
Sinds enkele maanden heb ik een leuke jongen leren kennen, echt helemaal mijn type, knap, groot, stoer beetje bad guy. En daarbij kan ik ook heel goed met hem praten. Oorspronkelijk komt hij uit Hawaii en is hier terecht gekomen omdat zijn vrouw en zoontje zijn omgekomen bij een auto ongeluk…dus hij wilde weg uit Hawaii. Hij is mma vechter illegaal dus hij verdient veel geld schept hier soms over op. Hij gaf aan dat hij me alles kon geven, financieel zou ik niks te kort komen en hij wilde wel snel trouwen en kinderen krijgen. Hij wilde dat ik van hem was. Hij appte me dag en nacht vaak uren aan de telefoon ook s’nachts. Eerst dacht ik wat leuk die aandacht, denk nu achteraf dat het controle van hem was. De eerste keer dat hij kwaad was, sloeg nergens op. Hij had mij twee ochtenden achter elkaar geappt..zo moest ik hem niet behandelen en moest ik hem helemaal overhalen om t weer goed te maken.
Die periode vond ik een nieuwe baan, hij wilde absoluut niet dat ik ging werken, dat tastte hem aan als zijn vrouw ging werken. Hij zegt altijd dat hij het me gunt als ik met vriendinnen ga stappen, maar wel paar uur later appt hij me of er mooie mannen zijn en of hij mij kan bellen. Een keertje dat ik even de stad in ging en vroeg thuis kwam appte hij mij of hij kon bellen ik antwoordde niet meteen en blokte hij mij…hij was zo kwaad geworden hij dacht dat er een andere man op de bank zat. Heel gesprek gehad hij kon me niet vertouwen en hij geloofde niet dat hij de enige was blablabla.
Toen dacht ik wel dit is niet normaal en niet leuk meer. En ook precies willen weten of ik nog contact heb met exen hoe de seks was etc..steeds opnieuw vraagt hij weer. En merk steeds meer dat hij liegt hij zegt dan dat hij naar een beurs of concert gaat, dan google ik dat en kan ik er niks over vinden. Gebeurtenissen van hem veranderen steeds. Als ik hem erop aanspreek dan negeert hij mij dagen of hij valt me aan. Terwijl ik hem niet direct beschuldig. Hij is erg dominant betreft seks en fantasieen die over me grens gaan maar hij heeft zo op me ingepraat dat ik daar nu toch voor open sta.
Het laatste is hij wil dat ik met hem mee naar Hawaii ga voorgoed het liefst binnen drie maanden, zijn ouders hebben daar hotel hij wil dat overnemen…eerst kon hij daar niet wonen meer maar nu ineens wel. Hij zit nu in Hawaii en het tijdsverschil is 12 uur. Dus als hier 20:00 uur avond is is t daar 20:00 uur middag. Hij beweert dat er 8 uur verschil tussen zit. Dit klopt niet.
En hij heeft zoveel moeite met vertouwen dat hij verhalen vertelt dat een vriendin van een vriend vreemd ging en zij belande in de Ardennen. En als hij ooit achter komt dat ik vreemd ga zal dat de eerste keer zijn dat hij een vrouw slaat. Hij vind het leuk dat ik een sterke vrouw ben maar owee als ik hem tegenspreek. Paar dgn geleden een streep onder gezet
Groetjes

Goedenavond ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik zit al 25 jaar in een negatieve relatie wij hebben twee zoons beide volwassen nog thuiswonend . Toen ik mijn man leerde kennen was ik smoorverliefd en zat op een roze wolk, toen het serieus begon te worden merkte ik al dat het een en ander niet klopten als ik deed wat hij wilde was alles goed, hij begon zich arrogant te gedragen en achter mijn rug om begon hij mijn post te controleren, omdat mijn zus in het buitenland woont, en brieven naar elkaar schreven dacht hij dat er over hem geschreven zou worden, en is destijds daarmee geconfronteerd wat hij uiteraard niet leuk vond. Mijn leven is een aaneenschakeling die bestaat uit negativiteit bijna niets goed kunnen doen en vaak de schuld krijgen. Helaas tot op heden krijgt hij het voor elkaar om mij schuldig te laten voelen , deze avond had hij het over een kleinigheid waarover wij het niet eens kunnen worden waarop hij zei dat partners het met elkaar eens moeten zijn want hij vond dit onderwerp wel belangrijk iets wat buiten het gezin staat. Ik voel mij alsof ik op drijfzand naar beneden getrokken wordt. Een paar weken geleden barstte de bom bij mij en zei dat ik het meer dan zat was, waarop hij zei dat hij wegging dan gaat hij de deur uit zonder iets te zeggen alsof hij het slachtoffer was toen hij vervolgens later terug kwam vroeg hij of ik over het een en ander nagedacht had!! Heel bizar in heb vandaag besloten dat ik naar mijn huisarts ga om dit te bespreken ik wil uit deze relatie komen want ik wil gelukkig worden. Graag wil ik weten wat jullie hier van denken . Gr M H

Hallo lotgenoten

Ik zou nu eens graag jullie mening willen over hetgeen wat er recent heeft afgespeeld. Zoals ik eerder scheef heb ik een latrelatie inmiddels 7 jaar. Mijn zoons hadden een verassing voor mijn verjaardag en wel een etentje met zn allen. Dit kon niet doorgaan omdat mijn kleinzoon op het ic lag in het ziekenhuis. Nu is de zoon dinsdag
jarig van vriend en wordt 34 jaar (is thuis wonend). Ik werd gebeld door 1 van mn zoons met de vraag of ik aankomende woensdag zou kunnen betreft dat etentje.

Tuurlijk kon ik, dus ik belde vriend op en deze zei dat hij het krom vond, want zijn zoon was immers de dag ervóór jarig en twee van mijn zoons kwamen niet op zijn verjaardag (vanwege hun werk). Dus vond hij dat krom en knullig voor zijn zoon om dan de andere dag uit te gaan eten. Er vielen wat woorden heen en weer, kortom hij ging niet mee. Weet wat je doet zei ik want de kans is nu heel groot dat er helemaal niemand meer komt met verjaardagen bij jou. Moeten ze zelf weten, zei hij.

Er gaat natuurlijk een hele hoop vooraf, maar dit is een heel klein stukje waarvan ik zoiets heb, hoezo is dit krom? Omdat het de dag erna was? Affin, ik werd weer gebeld door zoon, hij zei ma, we gaan een dag later de donderdag. Ik zei is goed, en belde vriend weer op en vertelde hoe het zat. Mijn zoon werkt in de horeca en het is erg druk dus werd ie ingeroosterd, tja kan gebeuren toch? Dus ik vroeg aan vriend gaan jullie mee? Dit puur uit fatsoen en hem die keuze geven.

Ja daar kon hij wel mee leven zei hij, en ging mee. Vaag….dacht ik, een dag erna kan wel? Maar goed ik ben de moeilijkste niet en maak niet zo gauw problemen van dingen. Hij zei ook dat zijn zoon het ook vreemd vond als het op de dag na zijn verjaardag gehouden zou worden. Tja hij vindt wat zijn vader vindt dus ja….Maar goed, ik persoonlijk vind het niet krom, hij wel…wat is jullie mening hierover?

Hg: Juul

Hallo…

HELP…… Ik denk dat ik er ook een aan de haak heb! Of komt het door onze absurde situatie….??
Heb 5 jaar een relatie, waarvan 3 jaar getrouwd, 2 kinderen samen, ik nog 2 uit een vorige relatie en hij ook….
Dat verloopt met beiden exen totaal niet… Bij zijn ex dramatisch (een dikke narcist), kinderen worden gemanipuleerd, ze mogen niks tegen mij zeggen en bepaalde kinderen niet omgaan, mijn oudste is een rattenzwijn, het stinkt hier, ik ben gek, ze zijn altijd ziek etc. etc. ze heeft me vorig jaar hier aan de poort geslagen en gekrapt, omdat haar dochter van mij ¨mama¨ moest zeggen, gewoon lach wekkend eigenlijk… ik heb zelf 4 kinderen en die kinderen zijn zo sluw en achterbaks… dat ik ze niet eens als mijn kinderen zou willen!! Zijn oudste zoon, doet totaal anders als mijn man er is dan als hij bij mij is… daar hebben we dus vele ruzie’s over. Vanuit de rechtbank, omdat ze de kinderen nooit afgaf. (helemaal in het begin van onze relatie) is het naar jeugdzorg gegaan omdat ze 35 aanklachten tegen ons had, de politie vond de aangifte’s zo ver gaan … Jeugdzorg is na een jaar gestopt omdat de situatie absoluut niets verbeterden, na dat gebeuren aan de poort heeft de politie het doorgestuurd, en zitten we nu bij een vertrouwens centrum voor kindermishandeling…. Super!! Pluizen alles na, huisarts, school etc etc. ze zijn zeer bezorgt om de kinderen… Dus ben benieuwd wat daar uit gaat komen!! Mijn ex nooit goed gegaan, altijd wat. Kinderen gingen niet graag, maar het liep. Totdat hij ze gewoon weg niet meer kwam ophalen. Nooit antwoorden gekregen op de waarom vraag? Onze jongste dochter moest een openhartopereatie ondergaan, en was de spullen aan het inpakken… Gaat de deurbel, gerechts deurwaarder van mijn ex, dat ik de kinderen niet afgeef!!!!! Moest binnen 72 uur voorkomen….. Hij heeft de voordeel van de twijfel gekregen omdat ik er niet was en mocht de kinderen direct ophalen, 2 uur later waren ze alweer thuis…. via de advocaat te horen gekregen hij ze niet meer wilde zien…. Betaald geen alimentatie als ik er naar vraag na maanden, dan krijg ik allerlei dreigementen..
Dit duurt al jaren, wordt er stapel gek van…. Maar merk dat ik met mijn huidige man ook steeds meer strubbelingen begin te krijgen, ruzie’s om de kinderen, stress, strijd…. beginnen steeds minder tegen elkaar te praten. Hij komt nooit gezellig thuis, of hoe onze dag was…
Als de kinderen gedag zeggen, is het overdreven en als ze niks zeggen zijn het egoïsten.
Het eten, ik sneed de groenten verkeerd, gooide er teveel van weg… het is zover dat ik de hele tomaat er in gooi. Ik kook niet ik warm op… Tegen zijn kinderen zegt hij niet veel als ze iets verkeerd doen, maar mijn kinderen vooral de oudste van 12 krijgt het op zijn dak, en niet op een keurige manier. Hij vind dat ik achter hem moet staan, maar hij is zo grof en lomp in woorden gebruik, of hij nou gelijk heeft of niet ik daardoor absoluut niet achter hem sta… Hij heeft altijd gelijk en ik ben een zeur, en kan niks. Ik wordt er echt knetter gek van!!!! Ik doe mijn huishouden en tuin zelf en dat vindt ik niet erg maar woon in een vrijstaand huis een tuin van 3500 meter is wel veel, 4 a 6 kinderen, hoop gezeik, man die altijd werkt (eigen zaak), sta overal alleen voor! Heb geen familie waar ik op terug kan vallen… Zie door het bomen het bos niet meer!!
Volgende week wordt onze dochter voor de 2e keer aan haar hart geopereerd…
Vraag me gewoon af, wanneer houd het eens op, mag ik ook gelukkig zijn??
Is mijn man ook een narcist of ziet hij door de bomen het bos ook niet meer??
Liefs en bedankt voor het lezen 🙂

Ik sta versteld van wat ik hier allemaal lees, zo herkenbaar. Mijn broer pleegde vorig jaar zelfmoord na een ongelukkig huwelijk van 15 jaar. Nu pas ken ik de term Narcisme! Het zijn vreselijke mensen en jammer genoeg was mijn broer slachtoffer…

Hallo,

Het was maar een relatie van pakweg 4 maand, maar toch waren de discussies heftig. Ik moet zeggen dat de discussies meestal van mijn kant kwamen, maar de reden hiervoor waren meestal de opmerkingen die ze plaatste, die ik alleen maar kan bestempelen als: Raar. Laat ik direct even zeggen dat ik zelf ook niet de makkelijkste ben, maar ik wil graag een paar punten noemen, waarvan ik erg graag wil weten of het hier om narcisme zou kunnen gaan.

Haar opvoeding was slecht en heeft weinig (moeder) liefde gehad.

Zeer slecht contact met ouders, broers en overige familie.

Als ze een wedstrijd had en eerste werd, kreeg ze altijd wel enige vorm van kritiek.

Misbruikt door een aantal jongens in de buurt.

Gedwongen uit huis geplaatst op jongere leeftijd en verschillende psychologen bezocht (wat niets uitgehaald heeft).

Geslagen door haar eerste vriendje.

Haar laatste vriend is vreemd gegaan.

Ik weet niet of onderstaande punten iets met opvoeding te maken hebben (denk het wel), maar het gedrag dat ik als vreemd ervoer, is het volgende:

In het begin van de relatie kreeg ik regelmatig foto’s/lieve teksten via app (dit was na 2 mnd vrijwel afgelopen)

Ze is erg onzeker (maar dit ziet bijna niemand)

Heeft moeite met zeggen dat ze om me geeft / van me houdt.

Vind overleg in een relatie niet nodig.

Als we elkaar 4 dagen niet zien en ik geef aan dit jammer te vinden, kreeg ik de reactie: Zal wel vaker gebeuren, wen er maar aan.

Ontzettende behoefte aan “eigen” tijd

Op het moment dat we een discussie hebben gehad en ik ben daar “verdrietig” over, vond ze dat dat mijn probleem is en dat zij er niet voor hoeft te zorgen dat ik me beter voel (dit doet ze overigens bij haar vriendinnen ook niet). Met vriendinnen bedoel ik: Leuk voor de gezelligheid, maar als het puntje bij paaltje komt zal ze nooit iemand vertellen dat ze “verdriet” heeft of “ergens mee zit” omdat ze vind dat alles alleen opgelost moet worden.

Toen we van vakantie terug kwamen, was ze binnen 3 minuten gevlogen, nadat ik gezegd heb het heel normaal te vinden om nog even een drankje te doen (gewoon een half uurtje).

Heeft veel kritiek op anderen

Heeft vrijwel direct na het verbreken van de relatie contact gezocht met een “scharrel” waar ze voor onze relatie al contact mee had, welke overigens een relatie heeft. Ze had hier al contact mee (vage vorm van contact) en heb haar gevraagd om daar mee te stoppen, wat ze overigens ook gedaan heeft.

Doet alsof er niets aan de hand is en alsof alles perfect gaat

Probeerde me (voor mijn gevoel af en toe bewust) het bloed onder mijn nagels te halen, door bijvoorbeeld op vakantie te zeggen dat ze er soms wel eens aan denkt dat het misschien wel beter is om de rest van haar leven alleen te blijven (op dat moment zaten we nog in een relatie).

Graag zou ik willen weten of dit gedrag bij narcisme zou kunnen passen of niet.

Groeten,

Peter

Hallo
Ik heb een latrelatie en vermoed dat mijn vriend narcistische trekjes heeft. Hij bepaald namelijk onze relatie. Wil ik b.v een avondje extra thuisblijven, doet hij moeilijk en zegt dat het dan niet goed gaat tussen ons want op den duur wordt dit uit het oog uit het hart volgens hem. Ook verbaal is hij een ster en draait alles naar mij toe, wat ik ook zeg. Kortom ik ben de schuldige en veroorzaker van alles. Hij begrijpt, of wil niet begrijpen dat ik wel eens een avondje extra nodig heb, en dat zijn kwetsende opmerkingen cq reacties mij pijn doen. Hierbij draait hij het weer naar mij toe, wat ik gezegd heb doet hem pijn en ga zo maar door. Ik ben degene die moet veranderen vindt hij, waarop ik zei, it takes two to tango. Ik ben me ervan bewust dat ik zelf moet veranderen, maar niet zoals hij het zou willen. Mezelf veranderen in die zin dat ik bepaalde dingen niet meer met me moet laten gebeuren of zeggen door hem. Hij gooit ook dingen voor m’n voeten wat al een poos geleden gebeurd of gezegd is, terwijl hij zelf altijd zegt, wat gebeurd is is gebeurd! Ikzelf sla niet alles op wat er gezegd is, hij doet dat wel en krijg het dan later op mn bord. Als ik verkouden ben en ik haal soms mn neus op, vindt meneer dat vies en ergert hij zich er aan en zegt: heb je geen zakdoek? Je lijkt net een vent! Waarop ik antwoorde: jij doet dat toch ook net als iedereen die verkouden is? Ja, maar ik mag dat, ik ben een man en jij een vrouw! Ik wist niet wat ik hoorde en dan is dit nog maar 1 van de vele voorbeeldjes. Het slaat nergens op en het gaat nergens over.

Natuurlijk zeg ik wel eens wat, maar in zijn ogen doe ik dat altijd, steeds of vaak terwijl het niet zo is. Er tegenin gaan heeft geen nut daar ben ik inmiddels al achter want dan schuift ie het weer mijn kant op, maar ik laat ook niet het kaas van mn brood eten. Soms moet je wel reageren. Bij hem is het zo, het is gezegd dus doorgaan of er niks aan de hand is. Helaas ben ik niet het type die dat 1-2-3 kwijt is. Zo vindt hij dat ik niet moet zeiken in de auto, me nergens mee moet bemoeien (als een auto moet inparkeren, hij niet even wacht maar gewoon doordrukt om er langs te kunnen) mag ik niks van zeggen want hij heeft al jaren zn rijbewijs en ik heb geen rijbewijs dus weet ik niet hoe of wat. Alsof ik steeds (daar heb je het weer, STEEDS) wat zegt! En buiten dat, wat miszeg ik ermee?

Ikzelf ben een zachtaardig persoon, vergevings gezind en hou niet van ruzie en heb net als ieder ander mn fouten. Ik zeg dan ook sorry als ik tever ben gegaan, van zijn kant geen sorry (ja in het hele begin van onze relatie). Soms kan ik mezelf wel voor mn kop slaan dat ik het allemaal heb laten gebeuren en nog steeds. Maar ik voel dat het me meer en meer gaat tegenstaan. Erover praten met hem (vaak geprobeerd) werkt niet. Dan schuift ie weer alles mijn kant op, en wat ie er dan al niet uitfloept. Ik wordt nu heen en weer geslingerd door allerlei gevoelens. Ik geef nog om hem, maar aan de andere kant vind ik het vermoeiend en kost het me een hoop energie. Ik ben me ervan bewust dat dit geen gezonde relatie is, maar ik ben ook iemand die niet zomaar iemand laat vallen of opgeeft. De tijd zal het leren. Waarom ik niet van hem af ga? Misschien ben ik er nog niet klaar voor. Maar als het zo doorgaat, is de kans heel groot dat het ineens klaar is. Zucht, het houdt nooit op…..

De reactie van Petra is heel constructief. Zelf trap ik nog geregeld in de val: meegaan in de spelletjes, me vernederd voelen, me laten slaan en dan niet weggaan maar geloven in de betoonde spijt – terwijl je voelt dat hij die niet echt voelt. Een paar dingen heb ik wel geleerd: als ik niet reageer op ‘je bent een olifant’ of ‘je bent een oud wijf’, zal er iets anders volgen: ‘je familie moet jou ook niet’, ‘je hebt geen vrienden’, ‘één van deze dagen…! of ‘ik ken een heleboel mooie blonde vrouwen die…’
Het is moeilijk, maar als ik daar ook allemaal niet op reageer, houdt het op (met een slaande deur). Even later komt hij voor me staan dansen (hij is ook alcoholist) met een slijmerige glimlach. En nog even later zegt hij weer zoveel van me te houden als ik nooit zal begrijpen (want ik ben natuurlijk niet tot zoveel liefde in staat; ik ben trouwens ook dom en dement).

Het tweede dat ik heb geleerd is mijn eigen gang te gaan. Ik heb een caravannetje gekocht en daar ben ik één keer per week een middag, avond en nacht, als ik weet dat hij zich bedrinkt. Op andere avonden, als het misgaat met de alcohol, kan ik er per direct heen (er is altijd eten en verwarming) zodat ik me, ook als ik thuis blijf, veiliger voel. Het feit dat ik weg kán gaan, maakt dat hij beter op zijn tellen past.

Natuurlijk voel ik het soms niet aankomen en kreeg ik laatst zó’n keiharde dreun (omdat ik het had gewaagd op zijn sokken te wijzen die naast zijn stoel lagen), dat ik een nachtlang stekende pijn in mijn nek had – heel eng, aan de ándere kant dan waar hij had geslagen, en ik kon mijn hoofd haast niet bewegen.
Een normaal mens gaat na zo’n aanslag natuurlijk voorgoed weg. Dat wij veel te lang blijven, betekent dat wij niet stevig genoeg in onze schoenen staan. De enige manier om het op te lossen is dus door zelf sterker te worden.
Ik ben daarmee bezig, niet alleen met die caravan – die hij indirect betaalt, en dat hij niet protesteert zegt veel. Maar ook door de bijna verdwenen sociale contacten aan te halen, vriendschappen weer kans te gunnen. Ik zit op een dansclubje, een squashclubje, een filmclubje en op voetballen. Ik ga weer naar borrels en voorstellingen – hij heeft die dingen in het verleden uit mijn leven proberen te schrappen door niet mee te gaan, maar nu ga ik desnoods alleen. Ik hield van koken, maar hij heeft ontdekt dat hij dat van me af kan pakken door te doen of ik er niks van bak – en nu kookt hij. Een kleine concessie, want mijn vrienden ontvang ik nu in mijn caravan, waar ik me ook culinair kan uitleven. Zij vinden dat zielig, maar ik niet.

NPS bij de partner maakt je eenzaam, ook omdat je om je heen ziet hoe het ook kan, maar ik wil me er niet door op mijn kop laten zitten. Hij heeft geen vrienden, ik wel. Hij wilde ook geen kinderen om de aandacht niet te hoeven delen, maar ik heb een dochter.

Het is onwaarschijnlijk dat je liefde blijft voelen voor iemand die geen rekening houdt met jou en je vernedert, en misschien kan die liefde nooit meer 100 procent zijn. Maar zoals degene die zich hierboven zo toepasselijk ‘ik’ noemt zegt: een narcist is ook maar een mens, in al zijn kwetsbaarheid. Als hij jou kleineert, bedoelt hij eigenlijk zichzelf. Ik kan bijna alle opmerkingen van mijn man omdraaien: je stelt niks voor, je hebt niks bereikt, je hebt geen vrienden, je familie geeft niet om je… Het is niet op mij van toepassing, dus hij zegt het allemaal tegen zichzelf. Dus dan ga ik in bad met een boek en denk: arme. En ik blijf van hem houden – als het nodig is soms even op afstand.
Zolang ik dat volhoud, is het oké. En als ik eraan onderdoor ga, ben ik weg.

Zorg voor een eigen inkomen en een eigen plek, en geloof in je eigen kracht.

Heeft afgelopen Pasen het narcisme ook weer hoogtij gevierd bij meerdere gezinnen net als bij ons? Fijn een extra dag vrij , wat eigenlijk gewoon betekend een dag extra van mentaal getreiter?
Wij hebben geklust in de keuken , en hoewel het resultaat gek genoeg prachtig is geworden was het weer een horror dag als vanouds.
Omdat ik mijn man ken tijdens klussen met zijn superieure botte gedrag , heb ik juist mijn best gedaan om zo goed mogelijk mee te helpen met zagen , boren , koffie zetten.
Het heeft natuurlijk weer weinig uitgehaald. De kleinerende opmerkingen bleven , net als zijn kille arrogante gezicht.
Ik heb me voorgenomen om nooit meer van mijn levensdagen met hem te klussen.
Als ik nu de keuken inloop kan ik de mooie kasten niet zien , maar voel ik alleen de aura van haat en beklemming.

Ikke ikke ikke en de rest kan stikken!

Daar zag ik je dan de allereerste keer. Owjee, dacht ik; ziet er goed uit, charmant en zelfverzekerd!
Ik had toen nog geen idee, nog geen idee dat jij een wolf in schaapskleren was.
De eerste tijd, was het leuk. Overspoeld met aandacht en berichtjes. Een man die je leuk vindt om hoe je bent…( zou je denken).
Niets was minder waar….

Geen empathie :
Nee, ik was te gevoelig.
Ik was te zo sociaal, ik trok het leed van de hele wereld mij aan.
Ik was te vrij in het contact met anderen. ALLES LAG AAN MIJ.
Het punt was gewoon dat jij je niet in kon leven in anderen. Hierdoor dacht jij dat je alles zomaar kon zeggen, want nee jij kent geen schuldgevoel.

Slecht praten over vorige relaties:
Ze spoorde niet, ze had dit, ze had dat…etc.
Het zou zomaar waar kunnen zijn, maar…. Maar wat zeg je nu over mij tegen vrienden en familie?
Waarschijnlijk hetzelfde….

Jaloers, claimend en bezitterig:
In het begin dacht ik ; ow, wat leuk hij vindt me leuk en geeft mij aandacht en toont interesse.
Het gaat van leuk, naar …. Extreem.
Telkens willen weten waar ik zit, met wie en wat ik daar deed.
Elke vrije minuut met mij door willen brengen. Klinkt leuk, maar een persoon is geen bezit!
Het is alsof je me niet vertrouwde. Je beschuldigde onterecht van ontrouw!
Je ging zo ver, dat je dingen uit mijn telefoon haalde en je eigen gevoel belangrijker vond, dan vertrouwen in mij. Vertrouwen in ons.

Kritiek op anderen:
– Je bent te dik; Het is niet dat ik je niet leuk vind, maar dat er meer uit te halen valt. Dus val af en verander!
– Je kleding is niet mijn smaak; Ik wil dat je andere kleding aan trekt.
– Dat je dit besluit hebt gemaakt is echt belachelijk. Heb je dan werkelijk geen hersenen in je hoofd. Je bent dom en hebt geen normen en waarden.
– Die zal wel jaloers zijn op mij, om….wat voor reden dan ook!
– Mensen in een winkel, die in jouw ogen hun werk niet goed deden…Kregen zonder pardon een arsenaal aan scheldwoorden om hun oren…omdat jij vond dat je daar het recht toe had.
Kritiek leveren op anderen en jezelf zo op een voetstuk plaatsen, is jouw tweede natuur. Je bent er goed in! En je kon de ander zo hard laten twijfelen aan zichzelf… maar nee, met anderen is niets mis! Met jou is er wat mis!

Eisen dat een ander dingen opgeeft:
-Sporten; Dat kost echt teveel tijd. Het gaat ten koste van de tijd die we samen door zouden kunnen brengen.
-Vriendinnen; Ja leuk hoor. Maar jouw vriendinnen zijn geen echte vriendinnen. Je kunt toch ook bij mij thuis met ze afspreken als ik er ook bij ben. Je probeerde alle sociale contacten die ik had van mij af te pakken. Zodat ik steeds meer afhankelijk werd van jou.
– Fijn dat je je eigen huisje hebt; maar dan zijn we niet samen. Dus het wordt niet gewaardeerd als je thuis alleen slaapt. Je kunt niet alleen zijn.
Alles in het leven van een ander wil jij controleren. Helaas, we leven in een wereld waarin mensen een eigen leven hebben. Het draait niet allemaal om jou!
Ja, in een relatie is het geven en nemen…. Maar de verhouding moet wel juist blijven!

Gaat van de ene relatie naar de andere :
Poew, hiervan had ik gehoopt dat ik het mis had…Dat je niet bent zoals je bent…
Je kunt er niets aan doen, maar….Ai, deze deed wel een beetje pijn.
Een relatie van een half jaar, kun jij gewoon achter je laten alsof het er nooit was.
Via social media komt er een bericht voorbij dat je een nieuwe relatie hebt. Het bewijs is geleverd; jouw soort heeft geen gevoel. 6 dagen was onze relatie over….ZES!! En je hebt al een ander.
Het zit zo goed, beweer je…maar in feite kun je gewoon niet alleen zijn en heb je een nieuw slachtoffer gevonden.
Ook zij zal op een gegeven moment niet meer voldoen en ook haar wil je veranderen, controleren en jouw bezit van maken. Misschien is zij niet zo sterk om daar uit te komen. Maar uiteindelijk komt iedereen erachter wie je werkelijk bent.

Bedreigingen uit onmacht:
Jij wilt controle, en wanneer je die niet hebt… word je zo boos. Je had jezelf niet altijd in de hand.
Het is nooit ECHT mis gegaan…althans niet bij mij, maar bang was ik soms wel.
Bang zijn voor je eigen vriend, nou dan ben je goed bezig hoor. Alleen maar omdat jij de controle even niet meer had over mijn leven…

Nee, ik wil je met dit verhaal niet boos maken.
Ik schrijf dit om mijn eigen ongeloof en boosheid van mij af te schrijven.
Waarom ben ik boos? Niet om hoe je bent, nee want daar kun je niets aan doen.
Maar boos omdat ik me voor schut voel staan. Dat je na zes dagen alweer een relatie hebt, en doorgaat alsof ik er nooit was, dat maakt me wel boos. En ongeloof, omdat ik er ingetrapt ben. Ongeloof omdat ik nooit had gedacht dat dit mij zou gebeuren.

Ik wil je erop wijzen…dat je niet zo perfect bent als je zelf misschien denkt.
Dat het ongezond is, hoe jij je opstelt in een relatie en omgaat met anderen.
We hadden goede en leuke momenten…HELE goede zelfs!
Maar nee die wegen op een bepaald punt niet meer op tegen alle slechte momenten.
Ik denk niet, dat ik je ooit nog zal zien… Ik wil het niet eens.
Ik hoef niet te horen hoe perfect je leven is, want dat is het niet.
Het is een schijnvertoning voor de buitenwereld.
Ik hoef niet te zien, hoe je het leven van een ander weer probeert te veranderen.
Misschien zul je op een dag inzien dat je hulp nodig hebt, of dat je op deze manier niet in staat bent een relatie te behouden.
Toch wens ik je het allerbeste….
En mochten mensen de dikgedrukte kenmerken herkennen: WEGWEZEN

Beste lezers,..Ik heb achteraf gezien en nu pas begrepen waarom sommigen van mijn relaties en aangaande bepaalde personen in deze kwestie omtrent NPS,..stuk gingen in mijn leven.de verhalen bespaar ik jullie want die zijn dikker dan de bijbel.Ik heb er veel van geleerd de laatste weken,en soms waar 2 kijven hebben 2 schuld.Hier heb je te maken met een ander zeer zwaar en moeilijk probleem.Zowel voor slachtoffer als voor de NPS r.Maar woedde en verdriet maakt je stuk.Probeer te begrijpen dat je mede lijden kan hebben met die persoon,en zeker voor haar/zijn kinderen en of vorige relaties what ever die ooit geliefd waren,althans zover het dan reikt qua gevoel voor de NPS r.Want deze mensen zijn echt ziek ! Als ze zelf daar nooit achter komen en of willen komen heeft het verders ook geen zin om verder te gaan als vriend,want het is het type onbetrouwbaar en iemand waar je niet op kan rekekenen dan ook in geen enkel opzicht,En reken er op dat dit sympthoom veel vaker voorkomt dan je denkt.Verbaas je niet over de hoeveelheid vrienden die er toch om heen hangen die echt en andersom ook als vriend(in) worden beschouwd.Als je het weet,..weet je ook dat er een facade gaande is,en dat ook het overlevingspatroon en techniek bij nde NPS r zo werkt.Soort van belangenverstrengeling.Soort zoekt soort nietwaar ? We hebben allemaal vormen van narcisme in ons,maar dit is anders.Als je er mee moet leven,heb je in feite een rotleven,en als je er achter komt dat je zoiets dergelijks hebt,..en de kans is klein er vanaf te komen heb je een zwaar probleem,..als men dat echt zou willen.Het neemt niet weg dat je iemand terug neemt of wil omdat je het nu weet.Want reken er op dat je hoogstwaarschijnlijk nu dan echt de boot ingaat.De kans opnieuw te kunnen beginnen is heel erg klein.Zoveel jij van haar of hem hield,kunnen ze nooit voor jou namelijk voelen.Want die signalen bestaan namelijk niet dan wel op een ander vlak.Je bent gezegend dat je weet dat jij wel kan en mag veranderen,dat deed je waarschijnlijk al in die tijd dat je met zo’n persoon omging zonder dat je het zelf in de gaten had,of dacht dat veranderd wel,..want,…(geschiedenis/situatie/druk en bezigheden,..blabla) nogmaals respect voor leven voor een ieder,..vergeef ze,laat los jou woede en verdriet want jij gaat verder,..deze mensen niet,die leven in een vicieuze cirkel, monotoom zoekende naar een nieuw slachtoffer,..want ze genieten er echt van geloof me.En daarom zijn ze ziek.,

Ik schaam me zo …

Eigenlijk had ik in het begin mijn twijfeltjes echter kon ik er goed met hem over praten. Hij gaf aan dat hij veel had meegemaakt en daardoor verknipt was geraakt. Ik herkende veel van zijn problematieken en hij heeft mij ook op emotioneel gebied ontzettend goed geholpen. Toen ik hem leerde kennen lag hij al 6 jaar op de bank met een soos uitkering en rookte hij veel wiet. Hij vertelde veel mooie verhalen over zijn verleden hoe hij alles had van Ferrari tot porche zwembad jacuzzi etc… ik zei dat hij niet moest pronken met veren die hij niet meer had en opnieuw aan de slag moest gaan om een mooi leven op te bouwen.

Hij was zoals hij zegt alles kwijt geraakt door rechtszaken die hij moest voeren om de voogdij over zijn zoontje te krijgen. Ik heb hem geholpen hem weer laten genieten .. na 1 jaar kreeg hij werk en hij beloofde dat mijn spaargeld weer zou worden aangevuld. Dit lukte niet ondanks dat hij werkte … ik kreeg een deel van zijn loon altijd heel laat of niet en het werd uitgegeven aan uitstapjes etentjes en drugs .. als ik vroeg kan het wel stelde hij mij gerust en vertelde mij .. ja hoor alles komt goed laat gaan je maakt je zo druk. ik wilde het allemaal geloven en boekte elke keer meer geld over van mijn spaarrekening. Toen het bijna op was vroeg ik of hij toch echt ervoor kon zorgen om zijn loon eens over te maken. Toen liep hij weg en is nooit meer terug gekomen hij reageert nergens op .. Ik voel me zo bedonderd was alles een leugen? hij praat heel slecht over mij tegen anderen .. net zoals hij slecht praatte over zijn ouders en zijn exen. Hij geeft altijd de schuld aan anderen. In de relatie merkte ik dat hij niet eerlijk was .. appjes die hij wel had gelezen ik zag het op mijn telefoon maar hij zei kwaad dat ik moest ophouden ik kan niet tegen escalaties dus ik hield me mond. De keer dat hij niet thuis kwam op tijd en zgn auto pech had (heb ANWB gebeld, hij staat als partner geregistreerd). Ik vroeg hem ben je eerlijk? ja hoor zei hij dan en verder niks. Hij rookte steeds meer wiet was onrustig en voelde zich leeg van binnen zo vertelde hij mij. Als ik aangaf dat ik het niet fijn vond dat hij weer wiet moest roken werd hij furieus. Dan gaf ik maar toe .. ik verontschuldigde mij elke dag een aantal keren om maar niet in conflict te geraken met hem. Praten durfde ik niet meer omdat ik voelde dat hij weg zou lopen .. wat uiteindelijk ook is gebeurd. Toen ik in het begin van onze relatie zijn flat eens had gepoetst vond ik lege zakjes wat wit poeder in had gezeten. hij zei dat het coke was en dat hij dat niet meer deed ik was enorm geschrokken maar wilde hem geloven ik heb er ook niet meer bij nagedacht. tot nu …..

Ik heb zijn ouders gebeld en deze mensen zijn kapot .. ze mogen hun kleinkind niet meer zien. Het jongetje zit nu intern omdat hij een aantal beperkingen en gedragsproblematieken heeft (nu begrijp ik waarom). OOk zijn ouders heeft hij van de een op de andere dag verlaten hij heeft zijn zoontje opgehaald en is vertrokken vanuit Brabant naar Limburg. Zijn zoontje woonde grotendeels bij zijn Oma en Opa. Het is triest al die leugens zijn Ferrari was niet van hem maar van zijn baas hij mocht er wel eens in rijden. Al die vliegreisjes die hij heeft gedaan voor zijn werk zijn ook niet waar. Waarom al die leugens hij was voor mij goed zoals hij was zonder al die fratsen. Samen werken … ieder parttime en genieten van kids en het leven samen .. dat was genoeg geweest. Al zijn beloftes … wat hij mij liet geloven ik ben zo dom geweest. Ik hou zoveel van je zei hij ik wil je nooit meer kwijt je gaat niet weg he poetie je laat mij niet alleen he … ik zou mijn leven voor je geven poetie ..bla bla bla wat een bull en ik ben erin getrapt.

Hij kiest bewust voor een leven vol leugens en drugs omdat hij niet de ruggengraat heeft om verantwoording te nemen voor zijn gedrag.

Was hij gekomen en had hij eerlijk gezegd dat hij ziek was had ik hem ook nog geholpen ook .. zelfs zijn oude baas die hij ook opeens liet zitten zou hem terug willen als hij zich liet helpen. Want ik geloof dat hij diep van binnen geen slecht mens is maar dat hij echt heel ziek is.

Ik ben enorm verdrietig voel me alleen zo net voor de feest dagen .. heb onze hond weg moeten doen een deense dog pup die we net 4 mnd hadden .. hij wilde hem zo graag .. maar ik kan hem alleen niet betalen en verzorgen als ik aan het werk ben. het doet pijn alle dromen weg ……..

Ik ben al 2 jaar aan het scheiden van mijn ex. Een echte marteling die steeds maar blijft duren. Ik wil zo graag verder met mijn leven. Een nieuwe start maar daar heeft hij geen zin in. Het enigste wat hij wil is mij volledig kapot maken. Nu hij het niet meer psychisch of fysiek kan doet hij gewoon lekker voort door me financieel te ruïneren. En via onze kids mij zwart te maken. Enorm belastend! Als iemand een goede raad weet voor mij?

Goedemiddag, wil ook even mijn verhaal kwijt; ben iedere keer nog verbijsterd dat er zo’n slechte mensen/zombie’s bestaan. Een narcist is verrotte dan verrot! Dat zulke mislukkelingen vrij rond lopen is misdaad! Ook bij mij probeert eentje mijn hele leven kapot te maken…het is gewoon te bizar voor woorden. En het ergste ervan is dat R er absoluut niet kwaadaardig uitziet/integendeel zelfs. In het begin van de relatie natuurlijk alles koek en ei. Heb vaker nog gedacht: dit is te mooi om waar te zijn. Had ik er maar naar geluisterd. En na ongeveer 2.5 jaar begon de aap uit de mouw te komen. Dit voelde zo onwerkelijk!! Voelde me zo verraden. Hij gaat natuurlijk vreemd of liever gezegd “bekent” met een meid die ik ook nog ken en zich ook nog voor gedaan heeft als vriendin van mij terwijl zij ondertussen met elkaar lagen te rollebollen. In ieder geval heb ik afstand gedaan van haar. Maar nu zijn ze met 2 man mij kapot proberen te maken. We verblijven op dit moment in een vakantiepark….en natuurlijk heeft ie voor haar daar ook een huisje geregeld. (Ontkent hij natuurlijk, maar ik weet dat het zo is) hij laat haar zelfs s’nachts komen terwijl ik slaap, ligt hij met haar Door het hele huis te neuken. En als ik s ‘ morgens wakker wordt,mis ik geld of zijn er boodschappen weg enz enz. Hij zegt dan dat ik niet spoor, dat ik hersenspinsel in mijn hoofd heb bla bla. Ik zeg zo: ik ga wel eens even langs alle huisjes lopen dan zie ik zo waar die zit. Nou toen heeft hij mij bijna gewurgd. ..en hij zei als je het 1x in je hoofd haalt om te gaan kijken, trap ik je helemaal Door elkaar. Ik wil maar even zeggen: als je een relatie met een narcist hebt,heb je getekend met de DUIVEL!!! Dit zijn zeer kwaadaardige mensen die alles om hun heen kapot en naar de verdoemenis willen brengen!!! Groetjes F.

En wat doe je dan met degene die na jezelf een relatie begint met zo ’n kl***/k**? Want een narcist verdiend in mijn ogen eigenlijk alleen maar een kogel tussen z’n/ haar ogen… Die zijn dan misschien “ziek”, maar zitten zover dat ze niet geholpen kúnnen worden. Omdat vele mensen nooit doorhebben dat ze met een gestoord iemand voor zich zitten…
Hier ook lezen van “Get out” Alsof dat zomaar lukt… Als een narcist daar hoogt van krijgt, worden ze vaak gewelddadig en durft de partner niet meer te gaan…
En ja, ik klinkt érg kortaf, maar ben eigenlijk heel mijn leven voor de kar van narcisten gespannen (omdat ze denken dat ik niet echt van mezelf houd omdat ik niet al te mager ben, het idee hebben dat ze die “dikke” kunnen inpalmen door complimentjes te gaan geven, de “dikke” zo blij maken en dat die dan álles zal doen en blijven doen voor persoon in kwestie, ant njah, nog nooit heeft iemand zoveel goeds en geweldigs voor hen gedaan… Nou, zo ben ik dus niét) en lijk alleen maar zulke rotte appels tegen te komen in mijn leven, dat ik enorm hard ben geworden in mijn uitspraken jegens zulks individu… Ik walg enorm van zo’n mensen.

They will never change, al beloven z het je nog zo mooi: Ze blijven dezelfde rotte dingen met je doen, tot ze je gebroken hebben dat je amper nog kunt…

hallo
ik ben een vrouw van 32 en heb een vriend al 10 maanden of ja een knipperlicht relatie.. in het begin was hij super lief complimentjes en altijd lief zijn.. na een paar maanden kregen we heel vaak ruzie minstens 2 x per dag wat van het een op het andere moment ontstond om de kleinste redenen… na een tijdje begon het zo uit de hand te lopen dat hij me liet volgen en me in mijn eigen huis in de gaten liet houden.. ik mocht met niemand meer omgaan ik stelde niets voor.. niemand zou me nog willen en ik werd door heb midden in de nacht uit zijn huis gezet .. als ik dan weg was om naar huis te gaan belde hij dat ik onmiddellijk moest terug komen en zo niet mocht ik niet meer bij hem terug komen. hij gooide me van te trap af pakte me bij mijn keel sleurde me aan mn keel opgetild door zijn huis heen en sloeg me mijn bril van mijn gezicht. maar ondanks alles bleef ik bij hem… hij had ook een hele moeilijke jeugd gehad dus ik vergaf het hem telkens.. hij zou het nooit meer doen… na een tijdje ging hij eisen stellen over onze relatie ik mocht niet met bepaalde mensen omgaan die mensen mochten niet vriendelijk tegen mij praten op social media bijvoorbeeld. maar mij mocht uiteraard wel meiden bellen en zeggen kom je langs en ik hoop je snel te horen en te zien… ze belde hem zelfs snachts op of ze bij hem mochten slapen en dan zei hij nee die andere is er…. ik dus….
mensen vragen zich natuurlijk af waarom blijf je bij zo iemand?
ja dat is een goede ik heb een heel laag zelfbeeld… waar ook hij zijn steentje aan bij draagt door me hoer slet vies mens te noemen en dat ik niets waardeer geen respect heb altijd grote mond heb ik niets begrijp volgens hem en altijd alles mijn schuld is omdat ik lastig ben…. doordat hij me nog veel verder de grond in duwt durf ik niet eens meer van me af te spreken.. hij bepaald alles. wanneer ik mag komen wanneer ik moet gaan als zijn vrienden er zijn ben ik gewoon lucht.. ik moet hem niet lastig vallen maar als ik hem iets stuur vraag of bel dan ben ik hem gek aant maken en wilt hij er een einde aan maken … aan ons want ik heb al zoveel kansen van hem gehad en ik leer het gewoon niet.. en hij wilt zelf niet meer leven want niemand is er voor hem… ik doe alles voor hem betaal alles geef hem nog mijn laatste cent en als ik dan 5 euro aan mezelf zou uitgeven zegt ie jou geld is mijn geld dus je moet uit je eigen mij ook je geld geven. als er geld is dan is ie poeslief maar zodra het op is is meneer lastig..
ik heb hem zelf een paar honderd euro geleend en die zou ik zsm terug krijgen…. jaja nu zegt ie je krijgt t nog wel een x terwijl ik zelf steeds verder in de problemen raak.
het is zelfs zo dat ik voor hem boodschappen moet doen terwijl ik geen euro over heb en hij vreet zich dat dan in zn eentje op en ik moet kijken hoe ik me wat te eten regel. ook moet ik sigaretten voor hem kopen… maar een bedankje nee hoor dat kan er nooit vanaf en als meneer sex wilt en ik zeg nee is t helemaal tijd want dan zegt ie 1 van de andere 20 meiden wel te bellen die maar al te graag bij hem willen zijn.. die wat zo jaloers zijn omdat hij met mij is.. ik moet daarom volgens hem ook blij zijn met hem want ik kan niet tippen aan de rest van die meiden… ik snap niet dat ik geen afstand kan nemen van hem want dit word met de dag erger.. ik heb geen werk meer mn geld raakt op ik vind mezelf niets meer waar en dat allemaal door een jongen die 10 jaar jonger is dan mijzelf…
hij vind zichzelf helemaal geweldig maar loopt wel altijd te zeggen dat hij geen zelfvertrouwen heeft..
werken mag ik liever niet want stel je voor ik kom met mannen in contact..
als hij weer eens besloten heeft dat ik niet gehoorzaam laat hij me weken niet komen en als hij dan sex wil moet ik komen en zegt ie we gaan niet meer elke dag afspreken.. hij wilt niet elke dag door mij lastig gevallen worden maar moet mij wel elke dag uithoren waar ik ben en met wie ik spreek.
mijn gsm word elke dag als ik bij hem ben nagekeken en als hij berichten ziet die volgens hem niet normaal zijn spreek hij die persoon erop aan en niet op een heel vriendelijke manier.. met als resultaat dat ik niemand meer heb die met me omgaat.
ben ik op fb op whatsapp stuurt hij gelijk met wie ik aant praten ben. en als ik het aan hem vraag is het volgens hem een kruisverhoor..
ik loop nu bij een psycholoog wat ik ben natuurlijk niet in orde he… volgens hem dan..
maar die kan me ook niet verder helpen… ik durf geen grenzen aan te geven heb totaal geen zelfvertrouwen en ga hieraan kapot ik weet niet meer wat ik verder moet doen..

inge

Ik ben 23 jaar getrouwd met een narcist. In de eerste twee jaar had ik echt niets door.Na eigenlijk zo.n vier jaar ging hij zijn werkelijke aard laten zien. Ik kan allemaal voorbeelden noemen maar dat staat hierboven ook beschreven. Ik hou nog wel van hem.Er zijn ook momenten dat het goed gaat en dan is het contact wel heel leuk.
Het moeilijkste is op dit moment dat ik het moet ontgelden omdat mijn zoon iets fouts heeft gedaan. Hij is al anderhalve dag plotseling heel agressief en legt alles bij mij neer. Hij haalt uit naar mijn zoon wat ik heel erg vind en waar ik dan ook tussenspring. Eigenlijk voel ik mij uitgeput na anderhalve dag van conflicten. Wie heeft er adviezen voor mij

Ik weet niet of ik een relatie had met een narcist. Zo extreem als ik hier lees was het niet. Maar weet wel dat deze mensen, als je eenmaal zover bent dat je vertrekt, alles eraan doen om je zwart te maken tegen over iedereen en ook tegen de gezamenlijke kinderen. En loop je het risico dat je kind zich van je gaat afzonderen. Lees mijn verhaal op mijn blog of google eens op ‘ouderverstoting’. Met weggaan ben je er nog niet. Voorkom dat je je kinderen kwijtraakt door zo’n persoon. Een gewaarschuwd mens…..

Hallo allemaal,
Ook ik zit momenteel in een moeilijke situatie :(. Ik ben 26 jaar oud, heb 4 jaar een relatie en we wonen bijna een jaar samen. Ik merk dat het steeds erger wordt, de leugens, de schulden, hoe hij mij behandelt en hij mij kleineert waar anderen bij zijn. Zodat hij zelf voor een beter daglicht komt te staan. Maar in werkelijkheid ben ik degene die al klaar is met studie, gezond eet, fulltime werkt en alle zaken op orde heb. Maar een waardering krijg ik nooit helaas. Nadat wij gingen samenwonen ben ik achtergekomen dat hij best veel schulden heeft, ongeveer 20 duizend euro en dan zijn studie schuld niet meegeteld. Het klinkt niet veel maar voor iemand van zijn leeftijd is dat onnodig. En ondanks dat ik hem preek over zijn financiele situatie en hij hiermee akkoord gaat maakt hij ene domme fout na de andere. Soms vraag ik me af of het niet mijn eigen schuld is dat ik in deze situatie zit. En krijg ik medelijden met hem als ik eraan denk om bij hem weg te gaan. Voor de buiten wereld zijn we het ideale koppel en zelfs onze familie hebben het niet echt door.
Ik ben eigenlijk ten einde raad, ik wil aan de ene kant dat het werkt maar aan de andere kant maakt hij mij zo diep ongelukkig en weet ik ergens dat ik nooit een toekomst met hem kan opbouwen. Hopelijk vind ik de kracht om de knoop door te hakken. Want hier word ik ook niet heel gelukkig van.
Heeft iemand hier advies voor mij?

Groetjes Lauren

Jeetje… ik ben even helemaal sprakeloos. Maar toch wil ik ook hier mijn verhaal doen, niet zozeer om bevestiging te krijgen van mijn vermoedens, maar omdat ik hoop dat mijn verhaal ook iemand wakker schudt, zoals jullie verhalen dat mij deden.
Ik heb inmiddels 5,5 jaar een relatie. Eerlijk is eerlijk: ik was keihard op zoek naar de liefde, en toen ik hem dan eindelijk gevonden had was ik zo blij! Toch knaagde er vanaf het begin wel iets, maar dat heb ik genegeerd. Binnen 3 maanden had ik het salsadansen opgegeven voor hem, want hij kon er niet zo goed tegen dat iemand anders ‘aan mij zat’. Ok, salsadansen kan vrij intiem zijn, allemaal begrijpelijk dus dat doen we dan maar. Verder was er de eerste twee jaar nog niet eens zo heel erg veel aan de hand, behalve in toenemende mate ruzie: vaker en heftiger. Dat lag, en ligt, natuurlijk altijd aan mij. Ik ben zo onzeker, ik kan helemaal niet meer zo goed relativeren als in het begin van onze relatie, ik pis om de pot, ik loop te zeiken, ik ben zo negatief. Ik heb het me een tijdje aan laten leunen, in het begin heb ik een maand of twee bij een psycholoog gelopen via internet, elke keer dat ik vond dat hij toch wel een punt had probeerde ik me aan te passen, enzovoorts. En geloof me: als je het echt wilt, echt gek bent op iemand en er veel voor over hebt om de relatie in stand te houden, dan krijg je jezelf altijd wel zo ver om het eens door zijn ogen te zien, en te zien dat hij ergens wel een punt heeft! Na een half jaar gingen we samenwonen. Ik had destijds een fulltime baan bij twee verschillende werkgevers. Naderhand ben ik fulltime bij één werkgever gaan werken, en daar werk ik nu parttime vanwege een universitaire studie ter specialisatie waarvoor ik regelmatig (minimaal 1x per week, momenteel alle zaterdagen en soms een avond doordeweeks) naar Brussel rijd (vanuit NL). Ik doe ook vrijwel het volledige dagelijkse huishouden (boodschappen, koken, wassen, schoonmaken) omdat ik minder inkomsten genereer dan hij (regelmatig punt van discussie, want ook als ik fulltime werk verdien ik niet zoveel in mijn beroep in de zorg als hij in de zakenwereld). Ik mag dus wel iets doen om het verschil te verkleinen, ook al is dit appels met peren vergelijken. Waar de mensen om mij heen niets anders uitspreken dan respect voor het feit dat ik dit allemaal met elkaar combineer, daar maakt hij mij vaak belachelijk: doe niet zo dramatisch, het stelt allemaal niet zoveel voor wat je doet, loop niet zo te janken (wanneer ik echt moet huilen), ik zie je nooit studeren dus als het je zo makkelijk afgaat dan zal het wel geen moeilijke studie zijn, je bent een domme boerentrien, achterlijk kutwijf, lui kreng, je doet alleen maar aan damage control in het huishouden maar je maakt nooit echt schoon, je voert geen flikker uit hier, enzovoorts. Toen een financieel adviseur tegen mij zei: zo, dan verdien je best goed voor drie dagen in de week, zei hij: ja natuurlijk dat is ook zo, maar het is nog niet genoeg. Je moet straks wel fulltime gaan werken want dat hebben we afgesproken. Een extra jaar studie voor nog een tweede masterdiploma? Zijn eerste reactie: daar sta ik echt niet achter, want als je er niet meer door gaat verdienen, dan heeft het geen zin en bovendien hebben we afgesproken dat je na je studie meer financieel bij gaat dragen (we hebben het goed met zijn tweeën financieel, en hij verdient letterlijk 2x zo veel als ik). Hij zoekt momenteel vrijwel wekelijks het conflict op en weet me af en toe nog steeds aan het twijfelen te brengen over of ik het nou niet toch zelf veroorzaakt heb.
Hij heeft me in de afgelopen drie jaar vanaf een bepaald keerpunt ook 3x bij mijn keel gegrepen, enkele keren flink bij mijn arm gegrepen en door de ruimte gesleurd, geprobeerd me te schoppen, en één keer letterlijk uit bed gegooid, twee keer de deur van binnen op slot gedraaid toen ik ff een adempauze wilde in een ruzie. Elke keer als hij een getint persoon voorbij ziet komen op tv dan roept hij kutneger/marokkaan/turk maar hij is niet racistisch hoor! Zo’n beetje alle vrouwen hebben een dikke reet. Ikzelf uiteraard ook. Als ik iets aantrek wat hij niet mooi vindt dan zal hij net zolang doorgaan totdat ik iets anders aantrek (tegenwoordig doe ik dat dan maar gelijk, scheelt een hoop gezeur en energie!), maar hij vraagt wel ALTIJD mijn mening over zijn kleding, erg vermoeiend. Als hij me gekwetst heeft en ik zeg er iets van, dan was het natuurlijk een grapje, hoe kan ik denken dat dat serieus was? Een aantal uitspraken van al langer geleden van zijn kant die ik me nog goed herinner omdat ik ze toch best frappant vind: ik heb niemand nodig. Ik doe aan realtime zelfreflectie, dat kan ik zo snel dat jij het niet merkt. Met mijn inkomsten heb jij niets te maken (nadat hij mijn hele financiële situatie had doorgelicht). Mijn ex ….. deed wel altijd ……. . Je bent altijd zo negatief (ik lach zo’n beetje de hele dag door, en zie overal mogelijkheden). Enzovoorts…
En nu? Sinds enkele maanden is het echt even heel heftig geweest vanwege wat werkzaamheden thuis waar ik me volledig aan ontrokken heb, waardoor hij erg gemeen en kwetsend werd. Ik heb gemerkt dat ik richting een lichte depressie neeg waardoor ik wat veranderingen in mijn leven en denkpatroon heb aangebracht. Ik weet nu, vanuit mezelf en mijn beste vrienden/vriendinnen, dat ik een goed mens ben, een leuk mens ben, dat ik bepaalde kennis en talenten heb, en dat ik echt niet gek ben. Ik heb mezelf een aantal dingen voorgenomen om mijn eigen leven beter te maken. Maar weggaan, dat lukt me tot nu toe nog niet. Ik heb in de afgelopen drie jaar minimaal 5 keer bij mensen gelogeerd omdat het thuis echt even niet ging, maar de stap om weg te blijven is toch nog te groot. Ook nu ik ergens een reactie lees van een narcist die zegt dat narcisten wel degelijk van anderen kunnen houden, merk ik dat ik geneigd ben om te denken: zie je nou wel, hij kan er ook niet persé iets aan doen, en bovendien weet hij altijd precies op tijd even iets te doen of te zeggen waardoor ik ook weer eens een goede kant van hem zie. Maar de lol van je eigen leven gaat er wel snel af… erg moeilijk allemaal! Toch merk ik bij mezelf dat ik verstandelijk heel goed weet dat dit nooit gaat veranderen, waarschijnlijk niet meer beter maar eerder slechter gaat worden, etc. Het is meer mijn gevoel en inlevingsvermogen dat me nog tegenhoud. Binnenkort gaat hij zijn huis te koop zetten, met als oorspronkelijke doel om samen iets te kopen. Dat is voor mij wel het nu-of-nooit wegwezen moment, ik hoop dat ik tegen die tijd de kracht heb om nee te zeggen en mijn hebben en houden niet in de waagschaal te leggen voor iets wat eigenlijk gedoemd is te mislukken…

Ik zit in een gelijknamig schuitje,12 j geleden leerde ik L. kennen, ik was toen nog getrouwd met M, die was alcoliker, L was heel charmant en knap, we gingen wekelijks iets gaan drinken, plezier maken, dat was wat ik gemist had in mijn leven met 3 jonge kinderen. L zijn gedrag kon van de ene moment in de andere omslaan, als hij vroeg of ik hem kon komen halen en da pastte onmiddellijk niet kon hij heel woedend zijn en de telefoon dichtgooien om vervolgens dagen niet te antwoorden tot… hij me weer nodig had en telkens stond ik er voor hem terug. We zijn uiteindelijk gaan samenwonen maar niet zonder slag of stoot, gsm controleren, elk uur van de dag sms-en en als ik ni direct antwoordde,volledig uit de bol gaan, extreem reageren. We zijn een paar keer uit elkaar geweest, eerst mij buiten zetten, dan mij terug aanhalen want ja ik was zijn droomvrouw. Alles ging beter worden maar eigenlijk ben ik nog geen dag gelukkig geweest met hem, hij manipuleert, betaalt lening af van gewoon geleend geld waar hij telkens evenveel intresten moet op betalen, hij alleen werkt hard, geen enkele mens op de wereld doet da,(volgens hem), hij wil dat ik per maand extra 200 euro betaal voor elektriciteit omdat ik de was en strijk van mijn 3 kinderen doe. Laatst is hij volledig door het lint gegaan omdat ik bij hem ni gaan vragen had wat jij van de frituur nodig had, ik had hem het gebruikelijke van altijd mee maar ineens moest het iets anders zijn, volgens hem betuigde dat van geen respect voor een man die zo zijn kloten afdraait, volgens hem zou elke man op gans de wereld (dat is zijn woord) zo fel reageren op da feit, hij vindt da heel normaal, ik zou uren kunnen doorgaan, ik haat hem echt, hij neemt mij voor zijn slaafje. Het enige wat ik zou mogen doen is werken en zorgen dat ik alles kan betalen, liefst ni weggaan want hij, de sukkelaar doet ik niks anders dan werken, wel, ik ga ook 40u per week werken, was, plas van 5 personen, 2 honden, elke dag mee gaan wandelen, eten maken, boodschappen doen, poetsen 3 a 4 x per week, mijn weekend begint op zaterdagavond maar voor hem is da ni werke. Thuis is het enige dat hij doet, 1x per week gras maaien (zomer) en di,za, zondag met de honden wandelen, daarnaast is zijn vaste stek in de zetel met Duvel, op zondag slapen tot bijna 10.45 u. Hij insinueert ook dat ik niet op mijn werk ben of dat ik rotzooi,altijd achter alles iets zoeken. Met vriendinnen afspreken met partner kan ook niet meer want dat hij heeft hij verkloot, van het enen moment op het andere beginnen ruzie te maken, mede door de drank. Gezamelijke vrienden hebben we dan ook niet, wij moeten nergens meer gaan, met dank aan hem, gelukkig heb ik zelf nog vriendinnen die weten in welke situatie ik zit, ze zeggen mezelf dat ze ni zouden kunnen leven met zo iemand en begrijpen ni hoe ik het kan maar ik kan het financieel niet aan om alleen te gaan wonen en ik kan onze hond helemaal ni missen, mijn grote vriend. Het feit dat ik weet dat hij narcist is komt omdat hij me dat zelf ooit gezegd heeft na dat er terug een extreme ruzie geweest is en mijn kinderen, mezelf en mijn hondje (alles wat mij aanbelangt)naar beneden haalt. Ik stop er hier maar mee, ik kan blijven zagen…maar soms wordt het teveel.

ik ga al acht jaar met een vriendin om waarvan ik nu weet dat zij voor 99% aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis lijdt. achteraf besef ik dat ik door haar gedrag zelf ook psychisch in de knoop ben gekomen.
haar gedrag is sinds mei heel extreem geworden
zij is mij sindsdien gaan claimen, stookt tussen mij en mijn vriendinnen, stookt tussen mij en mijn vriend en zij kleineert en manipuleert mij nog meer dan zij al deed.
ik heb al het mogelijke al geprobeerd sinds begin juli om het contact te verbreken;
1 op 1 gesprekken
email gestuurd
instagram, snapchat en messenger verwijderd en ik heb haar ondertussen al helemaal mobiel geblokkeerd
ondanks dat zij en onze gemeenschappelijke vriendinnen weten dat ik haar niet wil zien, krijgt zij het toch voor elkaar om mij op te zoeken
zij probeert mij opzettelijk via allerlei manieren te kwetsen
ik heb gezien tot hoever zijn in staat is
nu is mijn vraag waar narcisten nog meer toe in staat zijn?
1 gemeenschappelijke vriendin wordt helemaal meegenomen in haar gedachtes en gevoelens. zij wordt nu geïsoleerd van de rest van haar vriendinnen
zij is erg onzeker en beïnvloedbaar
ik spreek haar door mijn vriendin nu ook niet meer
moet ik haar helpen?
en hoe moet ik het beste reageren op dat narcistische meisje?
Ik ben al maanden, zelfs jaren doodmoe door haar gedrag en wat ik ook doe of zeg, niks lijkt te helpen en ik ben bang dat zij opeens voor mijn deur staat of iemand wat aandoet waar ik om geef

Ok, waar zal ik eens beginnen. Ikzelf heb indirect met een NPS-persoon te maken. Mijn vriend des te meer. Zijn baas lijdt aan NPS (ziet dit zelf niet natuurlijk) en omdat mijn vriend communicatief niet zo sterk is als hijzelf krijgt mn vriend t vaak te bezuren. Deze “baas” heeft t zo hoog in zn bol, pleegt fraude, heeft de 1 na de ander weggewerkt&ontslagen met smoesjes en heeft zich van onder naar boven gewerkt en geilt op macht. (hij heeft de persoon die bij hem op kantoor zat met bedreigingen naar n lagere functie gewerkt en heeft sindsdien zijn kantoor als troonzaal ingericht & heeft n greins op zn gezicht van heb ik jou daar) & Hij heeft nog n aantal hogere bazen boven zich die hij ook naar zijn hand heeft weten te zetten en gaat over lijken. Hij kleineert, manipuleert door de ene week mn vriend te “groomen” en de week daarna hard toe te slaan door hem compleet de grond in te boren als mn vriend ook maar iets van tegenspraak geeft.

Hij dreigt mn vriend met ontslag en officiële waarschuwingen (wat bluf is) mijn vriend is hier niet tegen opgewassen en omdat mn vriend via een sociale werkvoorziening bij dit bedrijf terrecht is gekomen word er ook nog eens regelmatig onder de gordel opmerkingen gemaakt over zn “verstandelijke beperking” (deze verst. beperking is zo minimaal, en uit zich alleen in bijv. dingen 3x moeten navragen ipv 1x, waardoor t werk wat langzamer gaat dan bij n ander maar het bedrijf (een garage) krijgt hier dan ook subsidie voor. Verder is er emotioneel en sociaal gezien niets mis met hem) mijn vriend is n lieverd en n gevoelsmens en kan niet tegen onrecht en als zn baas “kuttekop” of “homo” zegt trekt hij zich dat aan. Zoals ieder ander dit zou doen. Dan komen er opmerkingen als; “jij met je verst. beperking snapt dit natuurlijk niet” “je pakt alles veel te zwaar op” “je moet eens een psycholoog bezoeken” “wat doe je weer moeilijk” “zal ik je jobcoach eens even bellen en haar de waarheid vertellen over t feit dat jij zo met mij omgaat” (hier bedoelt ie dan mee dat mijn vriend bijv niet met zn ogen mag rollen als zn baas em weer eens nagegild)

Deze “baas” lijdt aan ADHD en gebruikt drugs. Maar t gekke is dat de ADHD overduidelijk is maar in zijn ogen mankeert hij niks. Hij praat alleen tegen mijn vriend over zn drugsspelletjes maar of dit een soort sensatiemethode is en hij in zijn eigen leugens geloofd is niet duidelijk. Wel zijn de feiten dat deze man altijd grote ogen heeft, heel vaak even “weg moet” om t half uur op de wc zit en door mijn vriend n x met een soort van witte neus gespot is. En daarnaast nog alle verhalen van zn drugstrips dat weekend.

Deze man liegt en bedriegd om zn zin te krijgen, maar kan dingen zo geloofwaardig brengen dat je er akelig van word. En als t em te heet word de vermoorde onschuld spelen. Het ligt altijd aan n ander. De rest van de wereld is gek maar hij niet. Hij kan geen 5 sec zn mond houden (of stil zitten) en wil zich overal tussen mengen. Hij roddelt tegen zn personeel over anderen en is zo onprofessioneel. Flapt er alles uit wattie denkt en vaak zijn dit hele pijnlijke en harde woorden. Hangt gewoon de telefoon op middenin t gesprek, blaft zijn collega’s af waar de klanten bij staan en dit alles vind mijn vriend niet te geloven. Hij staat iedere dag weer perplex over hoe deze man met anderen omgaat.

Heeft deze gast bijv. net een collega de deur uit gewerkt dmv leugens, roept ie doodleuk tegen de overige: “ben maar niet bang voor je baan hoor, ik zal jullie nog niet zeggen wie de volgende is”
Ook weet mijn vriend 95% zeker dat hij oude voorraad van t werk verkoopt maar dit geld in zijn eigen zak steekt. Dit heeft hij mn vriend een keer in n cryptische opmerking verteld en toen mn vriend later vroeg of ie dat werkelijk heeft gedaan speelde die de vermoorde inschuld.

Deze man kickt op sensatie en discussie en zal winnen hoe dan ook. Het erge is dattie hier ook voor uitkomt. Hij kent geen gevoel van schaamte en empathie en de empathie die hij heeel af en toe geeft is een toneelstuk. (bijv. Collega heeft moeder verloren is t enige wat hij zegt “ahh wat erg ja” and that’s it)

Mn vriend zn collega’s houden hun mond stijf op elkaar, doen hun werk en gaan naar huis. Maar de drugs-verhalen horen zij niet, de ADHD vinden ze gewoon bij hem passen, de geheime zaakjes die in dit bedrijf gaande zijn willen zij zich niet in mengen, ze vinden t schijnbaar doodnormaal dat ze worden afgeblaft (en dat gaat er op geloof me) door hun baas. Maar mijn vriend is de enige die deze drugspraat te horen krijgt. Hij spant iedereen voor zn karretje door vriendelijke woordjes zoals “ahhh je wast wel even mn auto he dan haal ik dalijk voor jou wat lekkers te drinken” maar vergeet dit dan “per ongeluk” te halen.

Ook dreigt hij mijn vriend zn functie aan te passen als mijn vriend nog 1x wegloopt in t gesprek. Hij wil dat mn vriend blijft staan en zich compleet de grond in laten boren door hem maar ik heb mn vriend gezegd hem voortaan te negeren en weg te lopen en dit leert mn vriend nu te doen maar deze beste man kookt hiervan. Negeren is iets wat ie absoluut niet tolereert en ik snap ook wel waarom want dan is de mogelijkheid tot discussie weg. Want 9 van de 10x wint hij deze discussie van mijn vriend.

Dit heeft grote impact op ons leven en iedere dag weer hebben wij t over deze man. Deze man denkt verheven te zijn boven de wet, komt vaak te laat of gewoon niet, er mag niet gerookt worden maar hij rookt gewoon binnen (binnen in een garage roken is levensgevaarlijk) hij mag de werkbus mee nemen naar huis, hij schept op over hoe hard hij wel niet werkt maar soms heeft ie op t einde van de dag nog niks uitgevoerd als spelletjes op zn pc. Maar dit “groomen” is de laatste tijd heel erg. Hij verteld (onzin)drama-verhalen in vertrouwen aan mn vriend. Mn vriend vind dit dan heel erg voor hem en leeft met hem mee en geeft hem advies. Zn baas zegt dan: “jij bent de enige die me begrijpt, je bent zo rustig, we kunnen t goed met elkaar vinden he” om hem vervolgens een aantal dagen later compleet de grond in te boren.

Ik noem deze man de duivel… Maar misschien ligt t aan mij? Ik zit eraan te denken de raad van gelijke rechten in te schakelen en juridische hulp. Is dit slim?

Ik vraag me af of ik met een narcist te maken heb , ik ben 2.5 jaar geleden een relatie begonnen met iemand ,hij was (en is nog tegen vreemden) zeer charmant , ziet er goed uit, komt heel zelfzeker over , was heel lief , heel behulpzaam en beschermend , …..dat heeft wel even geduurd , ik ben dan ook naar zijn streek komen wonen met mijn kinderen (behalve de oudste , die woont samen met haar vriend ), ik heb mijn job opgezegd voor hem , en ik ken hier niemand , maar dat is waarschijnlijk wat hij wil , ……hij vraagt geregeld aan mij geld, hij heeft een hoop schulden, hij liegt constant, over de kleinste dingen, hij beloofd vanalles maar doet nooit iets wat hij beloofd, is heel bezitterig , en jaloers . In de loop van het jaar dat we nu samen wonen is hij al 9 keer terug naar zijn moeder gegaan, en liet hij ons achter ,hij had ook een alcoholverslaving en daar heeft hij zich voor laten opnemen , hij is nu 6 weken in de instelling voor afhankelijkheid , hij zei nog : 2014 wordt ons jaar , nu …….dat denk ik niet , vorige week zei hij me dat ik de grootste slons ben die er rond loopt en dat hij dat met de paychiater besproken heeft , dat ik niet kan praten met mijn dochter terwijl hij tot haar kon doordringen , maar ja nu hij er niet is , haar situatie verslechterd ( zij heeft tekenen van borderline en we hebben volgende week een intake-gesprek), en dat hij nu langer in de instelling gaat blijven omdat hij mijn negativiteit niet meer aankan , ……….ik weet het niet goed wat ik hier mee moet , hij heeft ook enorm grootheidswaanzin, alles wat hij zegt en doet en denkt is goed , een ander is niets , of kan niets , alhoewel ik hier veel lees dat er andere relaties in het spel zijn heb ik dat tot nu toe nog niet ondervonden , als hij over dingen vertelt weent hij ook vlug, dus is hij wel gevoelig , of zou dit ook toneel zijn, want soms heb ik de indruk dat hij kan wenen wanneer hij maar wil, het erge is dat hij mijn kinderen volledig in de greep heeft , ze zijn verzot op hem , tegen hen is hij ook altijd heel lief en houd hij volgens mij de schijn op omdat hij weet dat mijn kinderen voor mij belangrijk zijn, en dat ik voor mijn kinderen door een vuur loop, nu krijg ik de indruk dat hij hen gebruikt om mij bij hem te houden, hij heeft sinds dit weekend gevraagd om hem met rut te laten want ik weet niets van hem en ik haal hem naar bebeden met mijn negativiteit , ik laat hem ook met rust , en eigenlijk overweeg ik om terug naar mijn geboortestreek te gaan en helemaal geen contact meer te hebben met hem, alleen ik moet ook met de scholen rekening houden . Ik zou graag jullie reacties weten of ik gelijk heb met wat ik denk of is dit te overroepen, een objectieve mening kan nooit kwaad , groetjes

Ook hier weer een gelijksoortig verhaal. 25 jaar samen geweest, 4 kinderen en gelukkig eruit gestapt 12 jaar geleden. Heb ik een nieuwe man? Nee helaas moet ik toegeven dat ondanks de vele jaren therapie, ik eigenlijk geen enkele man nog vertrouw.
Ik ben zo belazerd al die jaren, had het vertrouwen in mezelf verloren en ook mijn kinderen zijn het slachtoffer geworden van deze man. Hebben ook geen contact meer met hun vader. Ik was zijn 4e echtgenote, waar ik uiteraard later (te laat) pas achter kwam, hij had al 5 kinderen. Hij heeft een nieuwe vrouw en heeft hiervoor weer een gezin kapot gemaakt. In de laatste jaren met mij heeft hij zich ontwikkeld als “spiritueel genezer” en heeft vele vrouwelijke slachtoffers gemaakt. Hij rijdt nu rond in een camper en dat is een voordeel, want vrouwen misbruiken zal nu minder makkelijk zijn. Leeft een half jaar in NL en het andere half jaar in Spanje en Marokko. Mocht je hem ooit tegenkomen geloof hem maar niet, al die praktijken van hem zijn ter meerdere glorie van zichzelf. Hij zal je altijd aanraden je moeder, vader of je man te verlaten, volg je zijn advies niet op of heb je kritiek dan word je op zijn minst op FB pagina geblokt. Dus wees gewaarschuwd.

[…] Veel mensen die in een relatie zitten met een narcist weten niet beter meer. Ze gaan er naar leven om de narcist tevreden te houden. Hier komt vaak emotioneel misbruik bij kijken. Stel uzelf de vragen hierboven. Kon u op veel vragen bevestigend antwoorden, dan bent u vrijwel zeker slachtoffer van emotioneel misbruik. En dat is niet normaal en niet gezond voor u als persoon! […]

Komt narcisme alleen bij mannen voor?

ook ik had een relatie met een narcist hij heeft me net gedumpt dit nieuws is vers van de pers het dringt nog niet echt tot me door wat er is gebeurd ik ben getrouwd maar jammer genoeg zo dom geweest om voor de charmes van die man te vallen ik heb hem ontmoet in het verzorgingstehuis van mijn moeder zijn vrouw ligt hier al 12 jaar in een soort van coma en langzamerhand groei je naar elkaar toe en in het begin ging het nog goed maar later begon hij met te controleren, te treiteren en als ik hem confronteerde met de leugens die hij vertelde zag ik het verkeerd en hing hij rare verhalen op, seks met hem was ook niet mogelijk steeds rare uitvluchten en smoesjes zoals het is niet het belangrijkste in een relatie, en nu was hij zo woest omdat ik hem weer maar eens confronteerde met n leugentje dat hij me heeft gedumpt, ik ben blij dat ik ervan af ben alleen jammer voor het volgende slachtoffer want dat zal hij al wel weer op het oog hebben of nu gezellig mee op de bank zitten en allerlei leugentjes over mij vertellen en me zwart maken. maar in tegenstelling tot pennie en alle andere zal hij mij wel met rust laten.

Ik herken al deze kenmerken in mijn vriend, waar ik nu een jaar aan/uit mee ga. Nu weet ik niet zo goed wat ik moet doen na het lezen van ervaren narcistische partners. Onlangs voor hem naar Australie verhuist maar erg bang dat het uiteindelijk vreselijk eindigt. Op het moment val ik nog steeds voor hem..

zo ongelooflijk herkenbaar idd. net een relatie verbroken met een narcist, van af en aan 20 jaar, hij zocht mij steeds weer op als hij niemand anders had en zich alleen voelde dan weer voor een half jaar, dan weer 7 maanden, 1x samengewoond voor 3 maanden, na tien jaar het contact verbroken te hebben ineens aan de telefoon, daarna 1,5 jaar, en na een jaar weer contact toen weer 1,5 jaar, hij zocht mij steeds weer op en dat gaf mij weer hoop @ ik hield nog steeds van hem!! na al die jaren en het patroon was steeds hetzelfde, steeds als ik voor mijzelf opkwam of ergens boos over was of gewoon een andere mening had, of kritiek uitte kreeg ik de…”stille behandeling”… en bleef ik met veel vragen en een schuldgevoel achter.
de kenmerken zijn voor mij een Eye Opener gebleken ineens kwam ik tot het besef dat het allemaal om hem draait, ik voelde me vaak minderwaardig ging aan mijzelf twijfelen. niet in het begin hoor dan zette hij me op een voetstuk en was alles leuk aan mij maar in de loop van de tijd werd dat steeds minder en werden de gevoelens anders, hij manipuleerde, ik mocht niet meer over het verleden praten/ zeggen dat was afgesloten, hij gaf vreselijk af op al zijn exen die deugden allemaal niet! hijzelf trof geen blaam. Hij was dwingend vooral op seksueel vlak, en vond zichzelf erg belangrijk/ geweldig charmant en knap & uniek en onvoorspelbaar zei het ook vaak, ik zit vol verrassingen!! Hij negeerde me vaak vooral in gezelschap, stelde me dan ook niet voor. ik werd steeds onrustiger, en voelde me vaak schuldig,belde dan weer op en zei Sorry en dan gaf hij aan dat hij alles altijd goed bedoelde. Nu weet ik beter, de knop ging om toen ik laatst in het ziekenhuis belandde best met iets ernstigs en hem niet te pakken kreeg hij drukte me weg, s’avonds belde ik, hij had geen tijd zou wel op zijn gemakkie terugbellen, hij was in gesprek met zoon terwijl hij aan mij hoorde dat het ernstig was, nou ja ik werd natuurlijk wel een beetje boos, vanaf dat moment kreeg ik vervolgens weer de “stille behandeling” het interesseerde hem werkelijk niet ook de volgende dag heeft hij niet geïnformeerd hoe het met me was, Hij nam de telefoon niet aan! Nu twee maanden later waarin ik niets meer van hem gehoord heb, en wetende wat ik nu weet ben ik mijn spulletjes wezen halen dat ging niet zonder slag of stoot, al mijn woede kwam eruit van al die jaren dat ik alleen heb gegeven… Het was niet fraai. Ik wilde wel rustig blijven maar is me niet geheel gelukt helaas.
En nu word ik benaderd met woedende sms’jes waarin hij veel bedreigingen uit en laat hij niet los. In het begin heb ik gereageerd toen zijn eigen sms’je teruggestuurd en daarna genegeerd en dat helpt. Hoop nu dat hij me voorgoed met rust laat, dan kan ik terug naar wie ik ooit was valt niet mee heb nog veel verdriet en voel me soms heel depressief maar ik weet zeker ik veer terug.Nu nog de verwerking van alles dat heeft tijd nodig.
Pennie

Het is zo herkenbaar wat ik lees over narcisme.
Ben 21 jaar getrouwd geweest, was een zorgzame en lieve vrouw voor hem.Ik werkte buiten de deur en thuis wist ik mij taken als vrouw. Stond er altijd alleen voor, hij was na een werkdag altijd moe.En elke weekend had hij recht om uit te slapen tot 12.30u, de kinderen mochten geen lawaai maken van hem.Ik heb te veel gegeven,en dacht hier goed mee te doen. Je gaat steeds meer je grenzen verleggen, in de hoop dat het beter wordt tussen beiden, helaas.Na 21 jaar wilde hij scheiden, ging 2x vreemd met collega.Er werd enorm gelogen, en bedrogen.Naar de kinderen toe, zette hij mij in het zwarte daglicht.Ik heb maanden lang in zo gigantisch stress geleefd, kon niet eten/slapen/moe, heb een hartinfarct gekregen op 46 jarige leeftijd.Werd op genomen in ZH, nooit kwam hij mij opzoeken,geen kaartje sturen. Hij ging met z’n minnares op vakantie, toen ik in het ZH lag.Zoon suïdaal, heeft mij helemaal gepasseerd met het regelen v/d begrafenis, zo onmenselijk! Ik heb tegen mij zelf gezegt, nooit meer een man, nu ben ik zo ver dat ik het aan durf ( jaren verder ) Door toeval ben ik er achter gekomen dat m’n ex narcistisch was, heb mij wel afgevraagd waarom ging dit huwelijk zo moeizaam, ik kon nooit goed doen! Ik heb dit verwerkt, zocht hulp bij een psychotherapeute.Nooit meer NPS, het heeft m’n kop gekost!

Na een 20 jaar huwelijk met een narcist kreeg ik weer een relatie met een dergelijke persoonlijkheid. Deze relatie heeft ruim 10 jaar geduurd. De laaste 2 jaar ben ik veel ziek en kom er maar niet bovenop. Zelfs op geestelijke vlak blijf ik mij leeg en moe voelen. Deze relatie heeft zoveel gevergd dat ik het niet meer kan opbrengen om mijn leven weer op de rails te krijgen.

Momenteel loop ik zelfs in de ziektewet. Wil er uit maar krijg door mijn huisarts en arboarts geen groen licht om geheel aan het werk te gaan. Ik,lees jullie site over narcisme en herken alles hierin wat ik mee gemaakt heb.

Waar en hoe vind ik hulp om mijn oude energie en kracht en zeker mijn spontaniteit terug te vinden? Waarom overkomt mij dit nu twee keer? En waarom kunnen deze mannen mij niet loslaten?

Graag advies,

Patricia
Le