Narcistische dochter en schoonzoon

Mijn verhaal is er één van zes jaar vertwijfeling. Maar nu ik de stoornis van mijn dochter en schoonzoon kan benoemen, begrijp ik alles beter.

Mijn dochter was zeer egoistisch toen ze nog thuis woonde. Ook hadden we geen vat op haar. Niets scheen haar te raken en vroeg je om iets niet te doen dan deed ze dat toch.

Ze trouwde met iemand van Poolse afkomst en raakte zwanger.

Hij woonde het éérste jaar van hun huwelijk in Engeland. Om nog verder te studeren.

Ze kregen twee kindjes kort na elkaar en die werden 3 dagen door mij opgevangen en de dagen dat ik ging werken moest ik ze bij de opvang afzetten. Er was enkel tijd om hun doctoraat te schrijven.

Na 4 jaar verhuisden ze naar Duitsland. Nog eens 6 jaar later kwamen ze terug naar Belgie wonen. Toen is mij nachtmerrie begonnen.

Ik ging naar Brussel babysitten maar hoefde niet meer te komen want ze hadden een Poolse babysit gevonden. Ik zag mijn kleinkinderen enkel als ik zelf naar Brussel ging. Maar voelde me er niet meer welkom. Nu ze in Belgie woonden konden wij (mijn man en ik) ze veel meer zien dan zijn ouders en moesten de kinderen iedere vakantie naar Polen.

Vroegen de kinderen om naar ons te mogen komen dan vond hij dat ik zoiets niet in het bijzijn van de kinderen mocht bespreken. Een afspraak voor een weekend bij ons in april, vastgelegd in januari werd nog verder gegeven aan vrienden.

Omdat dat me verdrietig maakte zei mijn dochter dat ik een psycholoog nodig had en de kinderen enkel nog mocht zien als ik in behandeling ging. Hoe meer ik het met haar wilde uitpraten des te erger het werd. Na 3 bemiddelingsgesprekken werd het als maar erger.

Ze leek er genoegen in te scheppen om mij steeds meer voor de gek te houden. Kregen we een datum om onze kleinkinderen, drie intussen, te zien dan waren ze ziek. Maar later hoorde ik van de kinderen dat ze gaan paardrijden waren en van haar moesten liegen.

Of ze stelde voor dat haar man mij moest komen observeren om te zien of ik mij wel normaal gedroeg, Maar toen hij uiteindelijk toekwam met de kinderen wilde hij niet uitstappen. Omdat ik vroeg om binnen te komen in het belang van de kinderen, zei hij dat hoeft niet ze weten het al een jaar.

Later kwamen er verwijten naar mij toe want ik betrok de kinderen in de ruzie en was nog altijd niet stabiel en veel te veel over de dood bezig. Mijn uitspraak van je kan niet in het midden van de rijbaan fietsen want er is hier te druk verkeer dan rijdt die auto je plat en ben je dood. Of als de papa in die hete auto blijft zitten (het was 33 graden in de schaduw ) dat is niet goed dan kan je temperatuur te hoog oplopen en dan sterf je.

Mijn schoonvader op leeftijd wilde mee op vakantie en omdat hij had gezegd “als ik in het buitenland kom te sterven”, werden die woorden ook in mijn mond gelegd.

Mijn oudste kleinkind had als gevolg daarvan gedroomd dat ik haar achtervolgde ging vermoorden haar ogen ging uitsteken en vervangen door pareltjes. Hoe zou dat nu komen dat ze niet van de opa had gedroomd.

Er kwamen steeds meer emails waarin ik als labiel werd afgeschilderd. Toen haar pc het niet goed deed suggereerde ze dat ik haar gehackt had.

Mijn vader en echtgenoot kregen steeds meer brieven waarin ze schreef dat het vijf voor twaalf was. Ze moesten hun verantwoordelijkheid nemen. Dat was nadat ze geld had willen lenen en ze dacht dat ik het haar niet wou geven.

Ofwel waren ze het met haar eens dat ik psychisch niet in orde was en dan wisten ze dat ik niet in staat was om financiële beslissingen te nemen. En ‘narcistische pervert’ googelen want ik leed aan die persoonlijkheidsstoornis.

Ik ben toen veel over narcisme beginnen gelezen. Omdat ik dacht een stoornis te hebben. En ben tot de conclusie gekomen dat niet ik maar zijzelf, beiden, zeer inteligent gevoelloos betweterig en altijd juist zijn.

Belde ik op dan werd ik gewoon gepest. Hij zei dan: “Ik kan u nu niet te woord staan, belt u maar terug.” Na enkele dagen belde ikzelf terug. Weer eenzelfde antwoord. Maar ze belden niet terug.

Indien je moeder psychisch niet in orde is dan raakt je dat normaal toch? Ik kreeg steeds meer en meer maagpijn en kon niet meer eten. Mijn gezondheid ging achteruit. Ik verloor 9 kg en woog nog 46 kilo.

De artsen vonden niets. Diagnose: depressie. Mijn dochter had gelijk; ik was labiel.

De eerste maal dat ik werd opgenomen in de psychiatrie was op eigen verzoek. Mijn vrienden zeiden steeds: dit is toch geen plaats voor jou? Je had altijd zoveel energie en levensvreugde.

De tweede maal had ik een overdosis slaaptabletten, Dafalgan en een flesje Novalgin ingenomen. Na drie dagen van de wereld kwam ik terug bij en heb me lang afgevraagd waaraan ik het verdiend had dat ik niet had mogen sterven.

Een jonge arts, die mijn verhaal van gastroscopie en alle onderzoeken van mijn spijsvertering hoorde, stelde voor om de buitenkant van mijn maag na te kijken.

Na zes weken werd ik geopereerd van een zeldzame aandoening. De bloedtoevoer naar mijn maag zat afgekneld. Na tests op voeding is ook nog gebleken dat ik gluten en melk niet verdraag.

Mijn dochter is mij niet komen bezoeken. Door haar en haar echtgenoot word ik gestigmatiseerd. Wegens mijn zelfmoordpoging ben ik nu een gevaar voor de kinderen. En mag zelfs niet naar de manege komen.

Ik ben blij dat ik langs deze weg mijn verhaal kan delen. Door een diep dal gaan en het gevoel hebben dat je in een nachtmerrie terechtgekomen bent, waaruit je niet kan ontwaken, dat is niet meer. Ik ben terug wakker.