Behandeling Narcistische Persoonlijkheidsstoornis

De behandeling van narcistische persoonlijkheidsstoornis is een lastig en meestal langdurig traject. Vaak omdat de personen die lijden aan deze stoornis het als een teken van zwakte zien om zich te laten behandelen door een ander persoon.

De hoofdkenmerken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn vrijwel altijd hetzelfde. Personen die lijden aan deze persoonlijkheidsstoornis voelen zich belangrijker dan anderen. Ze komen vaak gevoelloos en ongeïnteresseerd over. Ze trekken graag de aandacht naar zichzelf en worden graag op een voetstuk gezet. De verwachting van deze personen is dat iedereen altijd voor hen klaar staat, altijd naar hen luistert en zich zal gedragen zoals hij wil.

Personen die lijden aan deze persoonlijkheidsstoornis hebben vaak een laag zelfbeeld en proberen van iedereen om hen heen de bevestiging te krijgen dat ze goed zijn en goed doen. Van de Nederlandse bevolking lijdt ongeveer één procent aan deze persoonlijkheidsstoornis. Hiervan is het overgrote deel mannen.

Exacte oorzaken van narcisme zijn over het algemeen lastig te bepalen bij een diagnose. Vaak liggen er meer psychische problemen ten grondslag aan de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Jeugdtrauma’s, ontwikkelingspatronen en opvoeding van de ouders of verzorgers spelen vaak een belangrijke rol in de ontwikkeling van deze stoornis.

Kenmerken in het kort

Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis vinden zichzelf specialer dan anderen. Ze kunnen slecht tegen kritiek en tegenslagen en zullen dit uiten door boosheid en agressie. Een relatie hebben met een persoon die aan deze stoornis lijdt is vaak moeilijk, zowel in de werksfeer als privé.

Narcisten hebben zelf vaak niet door dat ze dit gedrag vertonen, voor hen is het de normaalste zaak van de wereld. Vaak proberen ze met hun gedrag mensen uit te buiten en te manipuleren om er zo voor te zorgen dat ze hun zin krijgen. Ze zetten mensen graag naar hun hand.

Hoewel narcisten in eerste instantie erg charmant over kunnen komen, is een langere relatie voor mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis vaak niet te doen. Ze verliezen erg snel hun interesse, komen arrogant over en zijn vaak niet geïnteresseerd in de gevoelens van anderen. Omdat er vaak meer psychische problemen aan ten grondslag liggen, ervaren narcisten vaak periodes van angst, depressie en eenzaamheid. Vaak is het hebben van een relatie met een narcist alleen mogelijk wanneer deze continu bewonderd en geprezen wordt door zijn/haar omgeving.

Diagnose stellen

Het stellen van een diagnose gebeurt door iemand die gespecialiseerd is in persoonlijkheidsstoornissen. Voor narcisten is het vaak een enorme drempel om hulp te gaan zoeken voor hun stoornis. Zij worden immers niet graag gezien als iemand die geholpen moet worden. Dit zien zij als een enorme krenking van hun persoon.

Meestal wordt er uiteindelijk pas hulp gezocht na het verliezen van de zoveelste relatie of het stellen van ultimatums van bijvoorbeeld familie of partners. De diagnose wordt vaak gesteld door een psycholoog op basis van het voldoen aan de kenmerken, de geschiedenis van deze persoon en een psychologisch onderzoek. Een belangrijke rol hierbij zijn gesprekken met vrienden, collega’s, familie en de patiënt zelf.

Behandeling narcistische persoonlijkheidsstoornis

Er zijn verschillende vormen van behandeling voor narcistische persoonlijkheidsstoornis zoals bijvoorbeeld gezins-, gespreks- en groepstherapie. Deze behandelingen bestaan allemaal uit psychotherapie. Soms worden medicijnen zoals antidepressiva of angstremmende middelen voorgeschreven die kunnen zorgen voor verlichting van depressie en angst. Deze gevoelens gaan vaak gepaard met deze stoornis.

De behandeling van narcistische persoonlijkheidsstoornis is in veel gevallen een langdurig proces, hoewel er ook patiënten gebaat zijn bij een kortdurende behandeling. Al met al is het vaak een moeilijke zaak. Narcistische persoonlijkheidsstoornis is een term uit de DSM-IV, het medische classificatiesysteem voor psychische stoornissen. In dit boek wordt vaak gesproken over de openlijke narcist. Het lastige van dit type narcisten is dat ze zich zelden melden voor behandeling. Vaak pas wanneer hun hele omgeving hen heeft verlaten, ontstaat een gevoel van waardeloosheid of zinloosheid en zoeken ze uiteindelijk hulp.

De verborgen narcist is vaker meer gemotiveerd voor behandeling. Vaak lijden zij aan ernstige depressie en een gevoel van leegheid. Dit type narcist is echter ook weer lastig te behandelen door de verborgen grootheidsfantasieën. Dit maakt dat dit type narcisten vaak moeilijk bereikbaar is en lastig toegankelijk is voor verandering van het probleem.

Hoewel veranderingen vaak lastig zijn, zijn ze niet onmogelijk en wordt met langdurige behandelingen toch vaak wel resultaat bereikt.

De eerste stap in de behandeling van narcistische persoonlijkheidsstoornis is het zoeken van hulp. Hoewel het voor veel narcisten een enorme drempel is om hulp te zoeken, kan behandeling van de narcistische persoonlijkheidsstoornis uiteindelijk wel verlichting brengen. Raadpleeg hiervoor een psycholoog en stel met hem of haar de beste behandelmethode vast.

Carolina

"Via NarcismeGids wil ik meehelpen om het stilzwijgen rondom narcisme te doorbreken. Dit doe ik door kennis en tips te verspreiden en ruimte te bieden voor het delen van ervaringen door (ex-)slachtoffers."

Click Here to Leave a Comment Below

Hans - november 17, 2020

Mijn vrouw is sinds een maand bij mij weg en zonder pardon naar een onbekende man overgestapt. Nu blijkt ze een verborgen narcist te zijn.
Aankomend weekend mag ik bij hun langskomen. Is dit verstandig of niet?
Mijn hart wil absoluut langsgaan omdat ik nogsteeds van haar hou. Er waren nooit ruzies maar wel om de zoveel tijd het doodzwijgen. Wat moet ik doen?

Reply
Stemmingswisselingen en emotionele impulsen bij narcist en slachtoffer VKoN - november 17, 2019

[…] narcist wilt niet behandeld worden als een probleem en gedwongen om medicijnen te nemen. Ze willen niet aangemerkt worden als iemand  […]

Reply
Wim - september 14, 2019

De verborgen narcist is vaker meer gemotiveerd voor behandeling? De verborgen narcist is de ergste en meest destructieve, het is een ware psychopaat. De verborgen narcist zal zich nooit laten behandelen. Ze hebben geen enkel contact met het zelf, en vinden zichzelf de grootste slachtoffers van deze wereld. Als ze depressief worden zullen ze dat nooit laten merken, ook dat speelt achter gesloten deuren af. Niemand zal weten dat ze depressief zijn, zelfs tijdens ernstige depressie weten ze naar de buitenwereld nog Oscar waardig te acteren dat ze perfect zijn.

Reply
    Tio Huisman - november 20, 2019

    Guilttripping blameshifting. Zij zijn degenen die het meest lijden van iedereen. Rock bottom van als zij niets meer hebben. Van een acteur weet je dat die in een rol speelt in een film maar dat weet je pas in het gewone leven als het soms te laat is. Met cognitieve empathie van het weten waar je zwakke plek zit en iemand hier op zitten lovebomben waardoor je een goed gevoel over je zelf krijgt. Je voelt je erkend en begrepen. Men komt ook wel eens binnen op een eerder opgedane wond om dan eerst op een voetstuk te stellen om er vervolgens weer van af te halen. Als men hun in vertrouwen neemt en het daarna tegen je gebruiken en dat is eigenlijk verraad. Die wond moet dan van binnen uit genezen en vertrouwen hebben in je zelf selftrust. .

    Reply
  • Stephanie - juni 7, 2019

    Therapie kan verlichting brengen? Voor wie? De narcist of zijn omgeving? Naar mijn gevoel brengt therapie verlichting wanneer de narcist erin slaagt om de therapeut te manipuleren en zijn vals zelfbeeld mee kan in stand houden. In het ergste geval wordt de narcist erger voor de omgeving, want hij kan de empathie van de therapeut gebruiken om zijn omgeving nog maar eens een schuldgevoel aan te praten. Och, narcisme is 1 van de moeilijkste dingen om van af te raken. Eigenlijk moeten deze personen behandeld worden voor complexe PTSS, maar eerst en vooral is er bij therapeuten amper kennis over en dus ook gepaste therapie. En ten tweede, is het maar bij een handvol specialisten geweten dat deze stoornis maar een van de vele uitingen is van complex trauma. Er is nog een lange weg te gaan!

    Reply
      Nancy - juni 16, 2019

      Wat een heuse waarheid!

      Reply
      Angela - september 20, 2019

      Nou, gelijk heb je, ik ben er net achter dat mijn ex net als ik uit een gezin komen waar autisme de oorzaak is. Zijn ouders leven weliswaar niet meer en ik ken ze niet maar zie duidelijk dat een zus en een broer hoogstwaarschijnlijk een vorm van autisme hebben. Zijn 60+. Dus die zijn niet meer te helpen. Mijn ex is 57 maar na 2 jaar is hij nog steeds ervan overtuigd dat hij uit een goed gezin komt en leerde hem kennen als een pleaser, wat ik helemaal niet wil. Ik wil dat iemand gewoon zichzelf is maar dat was tegen de stroom in willen zwemmen. Aangezien ik zelf nog het één en ander te verwerken heb, kan ik dit er niet bij hebben uiteraard, maar hij ontkent, ontwijkt, vlucht, negeert, projecteert, externaliseerd, manipuleert iedereen en vooral zichzelf.
      Heb er lang over gedaan om dit te kunnen duiden omdat veel kenmerken lijken op autisme, afhankelijke PS, ontwijkende PS, angststoornis, fobie, depressie, en ook schizofrenie want de denkpatronen zijn voor hem de werkelijkheid.
      Laat ze maar hun eigen rotzooi opruimen en net als ik jezelf beter behandelen en waarderen.
      Succes,
      Angela

      Reply
      T. Huisman - november 20, 2019

      Sommige therapeuten gaan hun enabelen en ook daar kunnen ze een geloofwaardige rol spelen. Men leidt hun om de tuin en misleiden. je mag wel een universele mensenkenner zijn of mediamiek zijn met kennis ervaring aanleg. Je kunt je hier op laten onderzoeken en soms eist een rechter dan ook wel eens onderzoek in een zaak en dan kan door middel van een test uitsluitsel worden gedaan of diegene narcistische trekken heeft en zo is er ook een psychopathychecklist en emotieherkenning en realitytest. Heb het idee dat mensen die voorkennis hebben van antwoorden andere antwoorden geven om maar niet zo neergezet te worden voorkomt. Ik denk dat er best gave en talent tussen zit en mensen die er voor geknipt zijn dit werk te doen, en een goede diagnosticus kan zijn en die het weten. Er zijn wel meetinstrumenten voor om hier achter te komen. Zij zorgen er zelf wel voor om er niet zo uit te komen.

      Reply
    Stemmingswisselingen en emotionele impulsen bij narcist en slachtoffer. - juni 12, 2018

    […] narcist wilt niet behandeld worden als een probleem en gedwongen om medicijnen te nemen,. Ze willen niet aangemerkt worden als […]

    Reply
    Emely - maart 22, 2018

    Ik herken deze aandoening (zal ik zeggen) bij mijn vriend! Hij is super veel beeig met zijnuiterlijk(als hij 50 maal per dag een spiegel zie zal hij 50 maal naar zijn gezicht en kleren zien en zijn haar goed leggen ) zo extreem is dat !! Hij knuffelt nooit (niet over dag niet als wij samen op de zetel naar tv ziten zien ook niet in bed als wij slapen )!! Hij is erg bazig en geeft mij dikwijls kritiek over mijn tanden gezicht haar enz voort,terwijl dat ik zeer verzorgde vrouw ben!! Hij kan nooit een emotioneel gesprek voeren of medelijden hebben met andere personen,bjvb zijn vader is overleden van kanker en zijn moeder heeft moeilijk financiël,de laatste keer heeft hij zelfs geen 20 € willen lenen aan zijn moeder terwijl dat hij wist dat zij geen cent op haar rekening had ( ik heb 20€ gestort op haar rekening ) en hij wilt dikwijls dat alles op zijn manier gebeurt en niet anders,En als ik mijn mening zeg over iets dat hem niet aanstaat word hij enorm agressief en begint hij dingen kapot te slaan en roepen !! Hij zoekt ook enorm aandacht ,hij vraag mij elke dag of dat hij goed uitzie en als wij ooit uitgaan met vrienden moet iedereen naar hem zien en zeggen hoe geweldig dat hij is!! En als niemand dat zegt en hij aan achtergrond is ganze avond ,word hij slecht gezind en is onze avond ook naar de knopen ! Hij maakt ook dikwijls ruzie over iets klein (dikwijls iets stom ,iets dat niet op zijn manier gebeurt is in het huishouden of gelijk wat ! Ik was verliefd op deze man in begin omdat hij zo charmant was en grappig (ook super verzorgd ,mooi) maar nu 6 maand later twijfel ik of dat ik verder wil gaan met deze relatie,ik lijd eronder dat is een Narciste daar heb ik nu echt geen twijfels over,de vraag is of dat ik daar iets kan aan doen om met zo iemand te leven ? Het is moeilijk omdat ik besef dat ik tocht ergens deze man nog graag zie ,ik weet ook niet warom !!?

    Reply
      J - juni 18, 2018

      met zo iemand leven. Nee dat gaat niet, hij zal je kapot maken en naar nog diepere dalen sleuren dan je nu al in zit.

      Je hebt moeite je er van los te maken. Spreek eens uit tegen hem wat jou verwachtingen van hem zijn (want wat hij allemaal van jou verwacht is nu wel duidelijk) Dan kan je zien of hij bij JOU past. Op dit moment wordt alleen maar getest of jij bij HEM past. Daarom kan je je nog niet los maken.

      Reply
      Francis De Clercs - augustus 13, 2019

      Ben met een narciste getrouwd…allee..geprobeerd toch.in de 3 maand dat we getrouwd waren heeft ze mij 2 keer gedumpt…alles wat jij schrijft herken ik heel duidelijk..

      Reply
    Kris - december 31, 2017

    Ik ben een 47-jarige man uit West-Vlaanderen, gescheiden en vader van een narcistische zoon van 19. Ik zeg “narcistisch” want één énkel bezoek aan de psycholoog heeft dit bevestigd en hijzelf weet het ook ondertussen… Wat ik hier allemaal lees bevestigt mijn conclusie: mijn zoon is echt onmogelijk geworden en het botst heel regelmatig tussen ons. Ik zie zoveel herkenbare zaken hier…
    Zo erg zelfs dat hij ondertussen niet meer bij me woont maar wel bij een vriend die er schijnbaar in meegaat om hem nog meer op een voetstuk te plaatsen. Ik zou hem zo graag therapie doen volgen maar uit puur narcisme is hij er rotsvast van overtuigd dat hij het zelf wel zal oplossen… Hij aanvaardt met andere woorden geen hulp, ook van zijn naaste vrienden niet en ik heb zo het idee dat hij in een vicieuze cirkel zit waar hij naar mijn mening nooit meer zal uitraken. Bij deze gedacht breekt mijn vaderhart … Met zijn moeder heeft hij weinig of geen contact en dus sta ik er praktisch alleen voor. Ik weet me geen raad meer en ik ben gewoon te rade gegaan bij een psycholoog… Dit echter niet voor hem (aangezien hij alle hulp weigert) maar wel voor mij… Ik ga kapot aan het feit dat mijn zoon, die nochtans heel erg lief kan zijn voor de medemens, alle contact met mij zal verbreken en ik dus hem voor altijd kwijt zal geraken. Dit omdat ik steevast tegen zijn manier van leven inga… Ik wil hem echter niet in de steek laten en doe mijn uiterste best om hem levensvreugde te schenken want hij heeft al tot driemaal toe geprobeerd zich van het leven te beroven, zonder succes… Het zit dus echt heel erg diep… Geef me alstublieft goede raad om hem terug het geluk te schenken dat hij verdient en hem te “genezen” van zijn narcistische trekjes die eigenlijk buiten proportie geworden zijn, en dit op zo’n korte tijd… Ook geld is in zijn leven een dwangmatig verlangen geworden… Voor het slijk der aarde zou hij spreekwoordelijk zijn ziel verkopen en dit vind ik heel erg ongezond… Mijn grootste verlangen is mijn zoon te helpen omdat ik echt zielsveel van hem hou en alleen wil dat hij gelukkig is… Hartelijk dank bij voorbaat. Mvg, Kris V.

    Reply
      Anoniem - januari 3, 2018

      Beste Kris, Een grotere liefde dan voor je eigen kind lijkt me onvoorstelbaar! Je gevoelens zijn voelbaar in je reactie! Maar persoonlijk zet ik hier en daar ook wat vraagtekens bij: Een diagnose na 1 enkel bezoek aan een psycholoog lijkt me verre van voldoende. Je zoon is 19, adolescent, en narcistisch gedrag is niet per definitie pathologisch. Terug kijkend op mijn eigen leven zie ik hier en daar herkenning in je verhaal wat je zoon aangaat. Ook ben ik inmiddels bekend met de verhalen van anderen die hun weg zijn gegaan om uit de narcistische cirkel te komen.
      Voor mij is het liefde geweest, de oprechte betrokkenheid van naasten wat een persoonlijke verandering in gang heeft gezet, en mijn eigen keuze hiervoor. Geaccepteerd worden voor wie je bent met wat je hebt! En onacceptabel gedrag wordt liefdevol niet getolereerd. Het is eigenlijk heel complex en wat volzinnen dekken de lading nauwelijks! Kant en klare antwoorden ga je hier niet en nergens vinden! De oplossing is zo vaak het antwoord niet! Misschien voor jou als vader zou informatie over hoe met zijn gedrag om te gaan de goede raad zijn om mee te geven! Veel sterkte en succes toegewenst!

      Reply
      C. de Kl - februari 4, 2018

      Ik voel de pijn en het verdriet in je verhaal, het grijpt mij enorm aan.
      Ben zelf ook dringend op zoek naar hulp, ik lijdt zelf aan deze verschrikkelijke stoornis.
      Het heeft mij tot een zeer eenzaam mens gemaakt met vreselijke angsten.
      En ik bid en vraag om hulp hierbij van bovenaf.
      Voor dieren ben ik goed, voor mensen niet, het is schrijnend, ik gun niemand de gevolgen hiervan.
      Ik heb er veel over gelezen vandaag, er schijnt wel resultaat gehaald te kunnen worden met psychotherapie, maar het is een lange weg, ik wens jullie alle goeds toe!
      C

      Reply
        Angela - september 20, 2019

        Hoi C, als naaste van iemand met dezelfde kenmerken wil ik je stimuleren om hulp te vragen, omdat je anders ook anderen meetrekt in deze moeilijke aandoening en het eigenlijk niet anders kan om het een beetje in te perken. En wees vooral open en eerlijk naar jezelf en mensen die dichtbij je staan. Meestal is er sprake van jeugdtrauma maar hoe vervelend het ook is ben jij de enige die het verschil kan maken.
        Sterkte
        Angela

        Reply
        T. Huisman - november 20, 2019

        Ik had een therapeut die aan aantrekken en afstoten deed en de emotionele staat heeft gekaapt. het was een vieze ouwe rukker die vieze verhalen wou uithoren om er zich op af te rukken. Hleld mij afhankelijk en heeft mij verleid een liederlijk leven aan te gaan en beschuldigde mij van van alles. het was een mindfuckende bewustzijnsvernauwende pulpverlening en heb daar alleen maar negatieve ervaringen van gehoord die landelijk slecht bekend stond als hulpverlenende instantie. Zo iemand maakt dat je een wond krijgt waardoor het leven en contact een mijnenveld lijkt en draait de rollen om. het gaat hun alleen maar om de ruk en de fuck en het interesseert ze geen ruk en fuck en de mindfuck. Leefde nog in die tijd van de dolle mina en l.s.d. en excessen en wil hier jongere hier in meesleuren in deze negatieve invloed. Ze krijgen iedereen op hun hand en maken dat je emotionele staat wordt gekaapt waardoor je in de verdedigingslinie gaat. Later zei een lector die les gaf aan de universiteit dat het mij had geschaad maar dat geloven ze niet en dat zijn meestal mensen uit het grote publiek en de massa die graag macht over je uit willen oefenen en misbruiken. Als je niet toegeeft gaan ze dreigen en chanteren en zeggen ze iets negatiefs. Dit soort therapeuten is een venerisch gevaar voor de samenleving en het is ons kent ons. Een zieke ongezonde invloed en het tast je welzijn en welbevinden aan. het zijn gemene klootzakken die zelf iets hebben zoiets als een b clusterpersoonlijkheid en het zijn bullies en dat ben ik niet. het zijn gemene rotzakken en fielten die ze zelf moeten onderzoeken voordat ze hun aannemen. Ze willen nooit ongelijk bekennen en kijken op de gewone burger neer als vulgus en je zou een hitman van darkweb scoren om een afrekening te plegen omdat het leugenaars zijn en er voor zorgen dat je leven over de kop gaat en dat willen ze. het zijn sadisten en hebben vermoedelijk een parafilie maar in die krijgen kan dat straffeloos en hun slachtoffers daar komen we nooit iets over te weten en zij ontspringen de dans en mogelijk draait het slachtoffer ene inrichting of de bak in nadat wat zij hebben uitgevreten en je krijgt met deze shitverlening mess on your hands. Ik kan me niet voorstellen dat ze deze doorgedraaide gekken nog aanbieden. In hun standaard kantoorbaantje willen ze sensatie en avontuur omdat ze zelf de inspiratie missen. Die kwaadheid die mensen hebben krijgt nooit erkenning maar hoop van wel en van de universiteit. Ze zouden wel graag als antistablishment willen maar kunnen dat niet om de schone schijn uit te hangen of zijn te laf. Ze hebben een vrij huwelijk en verleiden anderen en maken hun van hen afhankelijk. Als je in de verdediging gaat wordt je meteen tegen gesproken en vallen je eigenwaarde aan. Des te meer overstuur je wordt des te meer het hun opwindt. mensen die je achter de rug om zwart maken daar heb je geen vertrouwen meer in en dan ook nog achter je rug om.

        Reply
        Evelien Hielkema - augustus 1, 2020

        Hoe gaat het nu? Ik zou graag met u in contact komen. Wat is uw emailadres

        Reply
      Ute Apfelstedt - november 23, 2020

      Ik voel met u mee. Misschien klinkt het u vreemd in de oren, maar de liefde die u voor hem voelt, ook op afstand, zal bij hem aankomen en heel veel goeds verrichten. Hij zal hierdoor terugkomen bij u, omdat onvoorwaardelijke liefde het grootse geschenk is, dat een ouder kan geven aan zijn kind.

      Reply
    Maria - december 1, 2017

    In mijn jeugd geconfronteerd geweest met mijn narcistische vader die mogelijk ook borderline had. Na al die ellende mag ik het de laatste jaren doen met onze oudste zoon die deze zelfde “trekjes” heeft. Een vuist boven mijn gezicht gehad met een blik in zijn ogen die iets te herkenbaar was. En een aantal weken geleden tegen de muur gekwakt door mijn inmiddels 130 kg zware zoon. Manipuleren, liegen, zichzelf superieur vinden en vooral iedereen de schuld geven van zijn falen, het hoge IQ zou voor het slagen van een “simpel” theorie examen de schuld zijn van diegene die wel drie keer dezelfde vraag had bedacht (en dus 3x daarbij fout had ingevuld) Als ouders worden we niet geholpen door instanties want meneer kan zo goed de schijn op houden waardoor de ambulante crisis zorg niet meer nodig geacht werd. Helium, game verslaving en mogelijk meer waar wij geen weet van hebben. Mijn grootste angst (niet ongegrond, als je bedenkt dat mijn moeder er minstens 300 hechtingen aan over heeft gehouden) is de veiligheid van alle gezinsleden, inclusief die van hem. Dit kan uitlopen in een catastrofe. Uiteraard ziet onze 17 jarige dit probleem niet, tenslotte heeft hij geen probleem maar wij. Wat kunnen wij doen om hem en ons zelf te helpen. We zijn knap wanhopig en bang op dit moment.

    Reply
    Anoniem - september 27, 2017

    Net gebroken met heel mijn narcistische familie, ik ga zelf in therapie om alles een plekje te kunnen geven. Het ergste van het verhaal is, en dat lees je bijna nergens terug, niemand wordt zo geboren. We worden allemaal gevormd door onze opvoeders en dat gaat generatie op generatie door. Een cirkel die doorbroken moet worden. Dan pas kun je alles weer vanuit liefde gaan zien. Die tijd komt er als je los kan laten. Lieve mensen er zijn heel veel therapieën voor en coaches, nu lijkt het alsof je levenslang hebt, maar ook jullie mogen er zijn! Sta op voor jezelf en zeg vaarwel tegen narcisme en laat je niet misbruiken❤️❤️

    Reply
    Jane - juli 20, 2017

    Hoi,

    Ik ben er vandaag achtergekomen dat ik een narcist ben. Ik was boos geworden op een vriend van mij omdat hij mij kritiek gaf en ik ging hem negeren. Maar ik weet van mezelf dat ik al sinds kleins af aan niet tegen kritiek kan ook al is het opbouwend. Vroeger als ik kritiek kreeg van mijn moeder en ik vond niet dat het klopte ging ik naar boven en dan ging ik tekenen. Dat was mijn oplossing om met kritiek om te gaan door het te negeren. Nu ben ik 20 jaar ik kan nog steeds niet tegen kritiek, ik kan geen empathie tonen & alles moet naar mijn wensen gaan. Ik gaf vroeger ook heel veel om wat mensen van me dachten en nu nog steeds wel een beetje. Maar ik weet niet wat ik eraan kan doen en of er iets aan te doen is aangezien het op jonge leeftijd al begon. Ik wil liever niet aan pillen en ik denk niet dat psychotherapie voor mij gaat werken aangezien ik mensen niet serieus neem en niet luister naar wat ze te zeggen hebben. Is er nog iets anders wat het kan verhelpen?

    Reply
      Karin - juli 24, 2017

      Ik ben christen en misschien wil je het niet, maar ik geloof dat bij God alles mogelijk is. Misschien kun je kijken naar de volgende site: http://www.delaatstereformatie.nl

      Daar is een mooie film te zien en als je in hun netwerk kijkt dan kun je contact opnemen met iemand bij jou in de buurt. Jezus maakt vrij en Hij wilt je hiervan verlossen. Vertel gewoon aan deze mensen wat er van binnen in je omgaat. God bless you

      Reply
        Anoniem - augustus 9, 2017

        Ik ben ook een christen. En ik heb ook narcisme.
        Daar kwam ik pas achter als slachtoffer van narcistisch misbruik in een liefdesrelatie, of eigenlijk werd ik me er van bewust na met haar gebroken te hebben om ervan te willen herstellen.
        Voor mij als christen is narcisme een verslagen vijand geworden in gevangenschap. Het is een vijand die zich niet gewonnen kan geven, in bewaring moet worden genomen, en bewaken, en dat is zeker een verlossing!
        Ik ben niet (meer) wat ik wel heb.
        En idd, Gods liefde maakt vrij.

        Reply
          Anoniema - maart 23, 2019

          Hi, bij is petsoonljkheids stoornis, vermijden van confrontaties en borderline trekken, disasociatief, geconstateerd. Tevens PTSS, sterk emotioneel verwaarloosd als kind, beschadigd in de jeugd door tevens fysieke en verbale mishandeling, emotioneel sterk afhankelijk, etc. Het is erg veel. Schrok er erg van. Eigenlijk ook sexueel onbetamelijk bepoteld maar dat was ik vergeten te vertellen aan de psycholoog. Op 8 jarige leeftijd zorgde ik voor moeder die geregeld depressief was, voor zusje die chronisch longproblemen had. Gaf veel, kreeg geen affectie, complimentjes. Liefde, aanmoediging of steun. Mocht zelfs niets vertellen. Moest zwijgen. Leefde in eigen wereldje. Zo derde me af. Was geregeld oorlog thuis. Dan kreeg mijn vader kortsluiting in zijn hoofd en moesten we t ontgelden. De 1 meer dan de ander. Het ging er extreem aan toe. Met veel schreeuwen, kwetsen, bang maken, slaan, vernederen. Mijn vader genoot ervan ons schrik aan te jagen. Hij was wel een vader die t goed bedoelde denk ik verdedigde met mijn leven mijn moeder en zussen en broers. Maar niemand was er voor mij als ik aan de beurt was afgeranseld te worden. Heb met mijn hele familie gebroken. Iedereen is zelfgecentreerd. Iede vindt dat hij/ zij het ergst zijn mishandeld. Er is nooit cohesie geweest. We moesten zien te overleven. Ook onze moeder die ook mishandeld werd. Uiteindelijk zijn zij en onze vader zeker 59 jaar getrouwd geweest. Goed, dat was ons leven in een notendop. Aan narcisme gaat veel akeligs vooraf. Niemand is voor zijn lol narcistisch. Je moet als overlever je ego boven water houden want feitelijk ben je al zo vaak verzopen. Diec9e leven vecht je om overeind te blijven. Niet oordelen maar enkel meeleven. Dag. Liefs. Voor elke overlever.

          Reply
      NicoW - november 22, 2017

      Wat je zegt, hoeft zeker nog niet te wijzen op narcisme! Bij narcisme is er sprake van een gebrekkig geweten. Wat denk je van een assertiviteitstraining?

      Reply
      Stephanie - juni 7, 2019

      WoW! Wat een fantastische stap zeg! Hier mag je echt fier over zijn. Zelfbewustzijn is zo wezenlijk belangrijk om te herstellen. En daar heb je al het narcisme wat doorbroken. Het is zelden dat iemand met deze stoornis erkent dat het probleem bij hem ligt! Probeer je identiteit niet te laten bepalen door dit etiket. Het zijn gewoon een bundel symptomen. Waar jij in werkelijkheid mee te maken hebt, is complex trauma of ook complexe posttraumatische stress genoemd. Dit zegt iets over de oorzaak en hierin ligt je behandeling. Ik raad je deze boeken warm aan: traumasporen van Bessel van der Kolk en complex trauma: from surviving to thriving van Pete Walker. Check eerst even zijn website: Pete-Walker.com Deze is fantastisch en je gaat er zoveel herkenning en erkenning vinden! Zo wordt er uitgelegd dat je in feite al je hele leven kampt met emotionele flashbacks en dat die plotse gevoelens van schaamte of verschrikkelijke leegte die ondragelijk kunnen zijn, in feite verlatingsdepressie is. Ik wens je alvast zoveel succes met je bewustwordings- en helingsproces. En ik wens je veel (echte) zelfliefde en mildheid toe. De weg is niet makkelijk, maar ze is de moeite waard! Ikzelf ben opgegroeid met een narcistische moeder en was ook narcistisch met veel problemen tot gevolg. Kritiek raakte me zo verschrikkelijk en gaf in mij zo’n emotionele reactie die ik niet kon stoppen. Nu weet ik dat die kritiek een emotioneel flashback teweegbracht. Het was alsof héél mijn persoon en identiteit werd aangevallen en ik volledig werd gewist of verworpen. Nu weet ik dat dit voorkomt uit een opvoeding, waarin liefde van de ouder extreem voorwaardelijk is. Wanneer er kritiek komt, ervaar je opnieuw die gevoelens van extreme verlatingsangst van vroeger (alleen besef je dit niet, omdat die gevoelens zijn losgekoppeld van de herinnering. Dit heet dissociatie en vormt de basis van Cptss). Daardoor ga je zo extreem reageren en de ander afwijzen. Dat is een beschermingsmechanisme die je hebt aangeleerd om je jeugd te overleven. Toen was dat effectief, maar nu niet meer. Ik wens je veel succes toe en ik hoop dat je bij je verdriet raakt, want dat moet eruit. Een periode van rouwen hoort erbij, maar daarna zal het héél stilaan beter gaan. Je moet de emoties doormaken die vast zijn komen te zitten. Veel goede moed gewenst! Je komt er wel!

      Reply
      Angela - september 20, 2019

      Ja stoppen met je hakken in het zand te zetten en aanvaard jezelf zoals je bent. Als je niet in therapie gelooft, niet aan de pillen wilt maar nogal makkelijk anderen die niets met jouw verleden van doen hebben door jouw onmacht beschadigd worden. Vaak zijn het mensen die al eerder beschadigd zijn door anderen. Neem je verantwoordelijkheid en doe wat het verstandigste is voor alle partijen.
      Angela

      Reply
    Marc fripont - juli 13, 2017

    hoi
    ik ben Marc, 44 en op zoek naar een psychiater die mij kan helpen…
    ik denk… vermoed dat ik een pathalogische leugenaar ben, ben er helemaal niet fier op gezien de geschiedenis die ik mee draag en zeker het laatste Jaar
    zou ook best kunnen zijn dat ik een narcist ben, maar na het lezen van de beschrijving hier twijfel ik daar dus aan

    dus als iemand een gespecialiseerde psychiater kent die mij kan helpen hoor ik t graag

    Reply
      Marc - juli 13, 2017

      hoi
      ik ben Marc, 44 en op zoek naar een psychiater die mij kan helpen…
      ik denk… vermoed dat ik een pathalogische leugenaar ben, ben er helemaal niet fier op gezien de geschiedenis die ik mee draag en zeker het laatste Jaar
      zou ook best kunnen zijn dat ik een narcist ben, maar na het lezen van de beschrijving hier twijfel ik daar dus aan

      dus als iemand een gespecialiseerde psychiater kent die mij kan helpen hoor ik t graag
      liefst regio Genk Hasselt Bilzen

      Reply
    Bloem - juni 2, 2017

    Ik herken nps in mijn dochter van 15 jaar.
    Haar vader , mijn ex , is een narcist.
    Hoe kan ik mijn dochter helpen?

    Reply
      NicoW - november 22, 2017

      Nee, bij zo’n jong meisje kan dat nog niet. Vaak wordt narcisme verward met autisme. Lees daar eens over, en heel waarschijnlijk gaat er dan een wereld voor je open!

      Reply
        J - november 22, 2017

        NicoW, dat is wel een stellige aanname. Ik google en zie op de eerste pagina al een artikel van een GGZ psycholoog die het heeft over ‘vanaf 7 jaar’.

        Daarnaast vermeld Bloem dat haar vader narcisme heeft volgens haar, kans is dan toch wel aanwezig dat die kleine daar ook wat van mee gekregen heeft.

        Neemt niet weg dat het vanalles kan zijn, of helemaal niets, maar om nou gelijk een draai te maken naar autisme vind ik best opvallend.

        Reply
        T. Huisman - november 20, 2019

        Vooral ervaringen van mensen die er in het echte leven mee te maken hebben gehad maken dat je er veel in kan herkennen van hoe het zich voordoet van aantrekken en afstoten. Ik las ook boeken die geschreven waren door professoren en hoogleraren maar dan zaten ze in een kliniek en dan komt het over alsof ze meestal in een kliniek zitten en niet of maar weinig daar buiten. Sommigen lijken voor geen gat te vangen te zijn, maar soms wil de rechter er onderzoek naar doen n.a.v. een zaak en dan komt er uit dat onderzoek wel eens naar voren dat zij een persoonlijkheidsstoornis hebben met narcistische trekken of borderline a-sociopatische trekken en zich niet aan regels willen of kunnen houden in het maatschappelijke verkeer. Het is naief te denken dat ze alleen in een kliniek zouden zitten want je kunt het niet zien aan de buitenkant. Ze komen vak geloofwaardig charmant over en alles spelen wat je maar in hun wil zien en dan lijkt het zo en zo spelen ze toneel zonder zo in het echt te zijn. Mensen die er in hun echte leven mee te maken kregen kunnen het na vertellen. . .

        Reply
    Iemand - maart 17, 2017

    Hallo, ik herken heel veel zaken bij mijzelf. Ik merk dat m’n omgeving (privé en zakelijk) moeite met mijn ‘gedrag’ heeft. Er wordt geroepen op m’n werk dat ik arrogant ben. Ik vind mezelf niet arrogant, ik heb gewoon meer drive dan m’n collega’s en heb de lat hoger liggen. Ik begrijp dat dit arrogant klinkt, maar ik zie mezelf als persoon echt niet beter dan anderen. Ik heb een gedrags- en drijfverenanalyse laten maken ik verzoek van m’n werkgever omdat ze erg tevreden zijn over mijn resultaten maar de samenwerking verschrikkelijk vinden. Ik heb vaak goede ideeën maar de manier waarop ik dit communiceer creëert weerstand bij collega’s. Privé loop ik er tegenaan dat ik weinig interesse in anderen heb en weinig echte vriendschappen heb. Ik haf vroeger een goede vriendin die alles leuk en goed vond wat ik deed. Mensen noemden haar mijn schaduw… wanneer ik ook maar de mildste vorm van kritiek krijg, ga ik meteen in de aanval. Ik bekritiseer de ander om hiermee mijn gedrag te rechtvaardigen. Ik maak mensen belachelijk wanneer ze kritiek op mij geven. Ik lieg dat ik barst. Ik blaas alles op, maak alles veel mooier dan het is en blaat continu over mijn ‘prestaties’. Ik heb een fantasie dat ik ooit super succesvol word. Dat ik de juiste partner gewoon nog niet ben tegen gekomen. Alle jongens waar ik mee heb gedate waren losers of mijn standaard is te hoog. Hoe deze nonsens in mijn hoofd is gekomen? Ik denk dat de basis ligt in mijn jeugd. Ik was altijd erg verlegen en op mezelf. Hierom werd ik altijd gepest en buiten gesloten. Mijn vader was voor zijn werk vaak op reis en van huis. Mijn moeder had een depressie en alchohol probleem en mijn broer een drugsprobleem en hij is in de criminaliteit beland.. Ik ben nu alleen. Ik praat mezelf in dat ik het aankan en dat ik bij de bijzondere gevallen hoor die uit de ellende iets hebben opgebouwd maar vooralsnog heb ik de basis niet. Geen liefde, geen vrienden. Ik weet niet eens hoe je vrienden moet maken.. Iemand vroeg mij ooit of ik een bindingsprobleem heb, maar ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ik me in bescherming neem omwille van het feit dat ik niet bekend wil komen te staan als een mafkees. Ik ben niet depressief, nooit geweest ook. Heb teveel energie en m’n plannen wisselen om de dag. De rooskleurige toekomst die ik in m’n hoofd heb gecreëerd is hetgeen mij met volle moed verder doet gaan. De waarheid is echter hard. Maar ik wil hieruit breken. En hierin wil ik begeleid worden..

    Reply
      j - maart 18, 2017

      Wauw, ja narcisme komt wel erg naar voren, met als uitzondering dat de echte narcist vaak niet kan inzien dat ie narcist is. Erg goed van jou dat je aan jezelf wilt gaan werken! Ik vind het ook niet raar als je zo’n lastige jeugd hebt gehad dat je zulke gedragingen aanleert om jezelf te beschermen en er weer bovenop te komen, en vaak gaat dat dan behoorlijk grenzeloos en regelloos. Ik hoop dat je ermee geholpen kunt worden, huisarts zou een goede eerste ingang zijn zou ik denken.

      Reply
      jammer - juni 9, 2017

      ik herken dit ook bij mezelf.
      en volg de ene therapie naar de andere.
      ik ben nu 48 jaar en herken het wel maar kan het niet veranderen.
      vreselijk vind ik het voor mezelf en voor de ander.
      ik heb een slechte jeugd gehad geen liefde geen aandacht vooral van mijn vader.
      heb met mijn 15 jaar een hersentumor gehad heb er alleen epilepsie en vergeetachtigheid van over gehouden.
      die is goed onder controle. Ik ben daarna allerlei therapieen gaan volgen.
      je wilt je best doen voor iedereen wat ik dus ook voor mijn vader en moeder deed.
      en telkens ga je op je bek je doet toch wat je zelf wilt enzovoorts.
      ik heb 17 jaar een relatie gehad en nu 4 jaar gescheiden heb 2 kinderen en ben bang dat hun er ook wat van mee krijgen.
      Ik heb weer hulp en wil een harde aanpak maar die MOET je zelf doen en dat is lastig.
      Je moet eerst bij jezelf beginnen en de opdrachten en tips ook werkelijk doen!!!!
      En dat is heel moeilijk veel sterkte

      Reply
    enigma - november 7, 2016

    Na het lezen van dit artikel over narcistische personen, heb ik zelf (gelukkig) maar een jaartje samen geweest met zo’n persoon. Wat heeft die man mij ontzettend beledigt…. ik sta er nog steeds verstelt van te kijken wat ik allemaal wel niet gepikt heb van die persoon. Het werd van kwaad tot erger. Het hebben van een laag zelfbeeld en dan de ander (vriendin) er op de een of andere manier ook nog de schuld van geven. Nooit geen rekening houden met de gevoelens van de ander en het moet altijd gaan zo als hij wil. Vaak depressief en angstig in bed blijven liggen was ook iets dat vaak voorkwam. Hij moest ook vaak door iedereen geliked worden viel mij op. Dit soort gedrag zie ik niet vaak bij anderen. Zijn vorige vriendin is ook al gillend bij hem weggegaan. Tijdens de vakantie heeft mij uitgescholden voor van alles en nog wat, omdat verkeerd reed op dat moment.
    Uiteindelijk zijn we met ruzie uit elkaar gegaan en hij heeft mij zelfs geslaan in een kroeg. Toen ik mijn spullen uit zijn huis wilde pakken had hij de politie al gebeld dat ik hem nota bene lastig viel… echt ongelooflijk…. ben blij dat ik er vanaf ben

    Reply
      Edmund - november 9, 2016

      Lieve “slachtoffer” van een narcist:
      Sta me toe om hetvolgende op te merken.
      In de toekomst, zodra je merkt dat je partner niet aan je verwachtingen voldoet: Bespreek dit met hem en als dit geen verbetering brengt: Beëindig de relatie! Wordt geen massochist! Wacht niet een jaar! Anders wordt het: EIGEN SCHULD, DIKKE BULT!
      Liefdevolle goede wensen van
      E.P.N.

      Reply
    vermoeide vrouw - oktober 17, 2016

    Ik woon onder 1 dak met mijn narcistische moeder voor verschillende losstaande redenen. Als gevolgd zie ik haar wel elke dag. Ik kan me dus nooit ontspannen bij mijn thuis.
    Soms vraag ik me af als ik de enige ben die zo uitgeput is. Sommige dagen wil ik me echt laten gaan en gewoon in bed blijven liggen, uiteindelijk denk ik aan de negatieve gevolgen ervan en probeer ik toch wat energie bij elkaar te rapen en naar het werk te gaan. Ik probeer haar iedere dat te laten inzien wat ze doet, maar ze snapt het niet. Ze blijft medelijden hebben met zichzelf omdat ik niet meer ja wil knikken op alles. Naar een gezinspsycholoog wil ze niet gaan. Ik dacht dat mijn tante mij begreep, en me kon helpen door met haar te spreken. Het gevolg van dat gesprek is dat ze nu ook aan mijn moeders kant staat. Ze zal weer hebben gelogen en elk verhaal hebben verdraaid. Dus ben ik weer bij 0. Ze vernederd me graag voor de anderen, dus heb ik het vorige keer bij haar gedaan aangezien ze niet wilt inzien dat ze me kwetst. Heeft evengoed niet geholpen ze had weer medelijden met zichzelf maar een verontschuldiging krijg ik nooit. Ze wil alle touwtjes van mijn leven in handen hebben, ik hou nu mijn been stijf, het gevolg is natuurlijk dat ze me weer belachelijk maakt , dus maak ik haar belachelijk (gelukkig was wel niemand bij dit keer) dan begint ze te slaan. Wanneer ze probeerde mijn vinger te breken gaf ik haar ook 2 raken klappen terug en liet ze me los. Toen had ze weer medelijden met zichzelf omdat ik haar terug heb geslagen. Zij vind dat ze als 50 plusser mij kan slaan maar ik heb niet hetzelfde recht heb in verdedigen aangezien ze ouder is. Ik ben er al jaren voor aan werken dat ze me gewoon graag heeft zonder voorwaarden. Ze blijft me gewoon manipuleren. Ik heb moeite met het aanvaarden dat het me niet lukt. Dit is een voorbeeld ervan: Ze verdeeld graag zelf de huishoudelijke taken, aangezien ik niet meer wil ja-knikken heb ik eerlijk gezegd dat ik een bepaalde taak niet wou doen maar een ander ging doen. Toen werd ze boos en zei ze me “val dood”. Voelt dus niet als moederliefde, geeft het gevoel dat ik voor haar evenveel waard ben als een huishoudelijke taak. Ik kan dit niet achteraf bespreken want dan ontkent ze weer alles.
    Het blijven gênante verhalen om te vertellen, maar ik vind nergens nuttige tips op het internet om haar te veranderen.

    Reply
      els - november 11, 2016

      Beste vermoeide vrouw,
      Ik herken héél veel van wat jij schrijft ook bij mijn eigen ma. Onze narcistische moeders zoeken ruzie met ons als ze er zin in hebben, ze hebben heel scherpe kwetsende woorden
      Ze kunnen zoooo goed verzwijgen hoe ze ons behandelen, we staan er echt alleen voor, ze gaan dan het slachtoffer spelen bij iedereen en de ganse familie , ja ze doen enkel tegen ons zo en gedragen zich dan vervolgens weer normaal en charmant tegen de andere mensen en ze verzwijgen hoe ze ons de duivel aan doen.
      Zelfs mijn dochter die mij zo goed kent en met wie ik een hele goeie band heeft mijn moeder niet door, ze denkt dat mijn ma en ik gewoon twee tegenstrijdige karakters zijn die het echt niet met elkaar kunnen vinden.
      Onze narcistische moeders mogen inderdaad van alles, zij redeneren ‘ ik mag dat’, precies een privilege van hen
      En inderdaad ze proberen macht te hebben over ons, En wij maar bang blijven van hen,
      ons hele leven proberen wij al hun vriendin te zijn, en zij misbruiken dat.
      Ik heb mij ooit eens niet laten slaan door mijn ma en toen begonnen we te vechten en toen greep ze uit de lade een mes en schreeuwde ‘ en nu ga ik je vermoorden’ en het was menes, ik was als de bliksem buiten en heb toen op het internaat van de school geslapen.
      Ze verontschuldigen zich inderdaad nooit. Ja een crimineel zegt nooit sorry.
      Ik las onlangs een interview van Saskia van Nieuwenhove in de Humo en zij had een ma die psychisch ziek was, en een rechter of een opvoeder ( ben vergeten wie) zei tegen haar dat zij met haar gezonde geest de zieke, geest van haar ma niet moest proberen te begrijpen. En ik denk inderdaad dat je een zieke geest niet kan begrijpen, maar we moeten wel goed beseffen dat het psychisch zieke mensen zijn, maar hoe je er precies mee moet omgaan weet ik ook nog niet, ik ben ook nog op zoek, Ik denk dat ik de nodige afstand zal moeten houden, ik heb hier nog veel over te leren hoe ik ermee moet omgaan.
      ik lees ook wel eens wat over KOPP kinderen dit zijn kinderen van psychisch zieke ouders, ook lees ik soms iets over het munchen by proxy syndroom ik vind dat dit allemaal heel erg aanleunt bij het gedrag van mijn ma.
      Wij zullen hen helaas nooit veranderen, die illusie ben ondertussen kwijt.
      Ik hoop dat je spoedig bij je ma weg kan, maak maar een plannetje om er weg te geraken, spaar wat geld iedere maand dat je er ooit weg kan, blijven denken aan een uitweg, maar het haar zeker niet vertellen , anders zullen ze alles doen om je plannetje te doen mislukken, dan maken ze ruzie, ruzie ruzie tot jij niet meer kan. ze zijn medogenloos hoor, maar dit moet ik je wellicht niet meer vertellen.

      Reply
      m - april 25, 2017

      lieve vermoeide vrouw, ik herken alles wat je schrijf, ik had dat ook met mijn moeder, ze maakte me gezin en mij kapot, zette me kinderen tegen me op, zelf een x me zoon ontvoerd want zij vind dat ik niet goed voor hem ben en me zoon beter bij haar kon wonen, jeugdzorg zag wat er gebeurde in mijn gezin en dat ik met me 2 kids kapot werden gemaakt, ik moest afstand doen van me moeder, zo moeilijk om haar los te laten, ik heb al die tijd voor haar gezorgd enz ik voelde me verantwoordelijk voor haar, jeugdzorg was heel duidelijk los laten want ik ben alleen verantwoordelijk voor mezelf en me kids, toen ik afstand deed brak de hel los, hier was ik zo bang voor ik wist dat dit ging gebeuren, me moeder was een rechtzaak begonnen om mijn kinderen, veel leugens, chantage, valse aangifte 8x, voor me huis staan en foto`s maken, me zwart maken overal en vooral op fb, de rechtzaak heb ik gewonnen, ze mag niet meer in onze buurt komen, ze sta bekend nu als stalker bij de politie en heb code op locatie voor het geval dat ze weer wat uit haal, ik ben nu 2 jr verder heb nog last van haar, niet meer elke dag maar als ze me met iets kapot kan maken zal ze het doen, dat zeg ze ook, als ik jou was zou ik afstand doen en weer gaan leven, je heb het nu niet door maar als je afstand heb gedaan ga er een wereld voor je open geloof me

      Reply
    Marjolein - september 1, 2016

    Mijn moeder is een narcist, en ook een zus van mij.
    Als kind werd ik al vaak uitgebuit door mijn moeder, door het opdragen van allerhande klusjes, nu is met het doen van klusjes niets mis, maar er zijn ook grenzen.
    Als ik als werkende tiener vroeger uit mijn werk kwam, lagen er thuis weer werkjes klaar, ook als ik een vrije dag had moest ik steeds voor haar aan het werk, terwijl ik zelf een 40 uur in de week werkte, mijn moeder was gewoon kerngezond, mankeerde lichamelijk niets,en werkte niet buitenhuis, had alleen de zorgen van het gezin
    Ook mijn zus had hier de hand in, vroeger zag ik dat niet, maar als ik zo terug kijkt, is het al 35 jaar zo geweest.
    Mijn vader was vroeger erg depressief, en nu pas link ik het aan dat gedrag, het was voor mijn gewoon normaal, ik wist niet beter. In mijn verkeringstijd ben ik het gaan zien dat het absoluut niet normaal was, maar ik durfde uit angst niets te zeggen, het was mijn moeder, had ook respect voor haar.
    Het was zelfs zo erg dat ze in mijn eigen huis, en voor mijn kinderen de zaken nog probeerde te regelen, en naar haat hand te zetten, ze vond het zelfs normaal om een sleutel van ons huis te hebben, ook mijn zussen vonden dit normaal.
    Mijn man zag het anders, die vond het niet normaal, eiste de sleutel terug, de sloten werden vervangen, bij hem was de grens bereikt.
    Sinds dat dat gebeurd is probeerde ze mijn belachelijk te maken, te negeren, ook mijn kinderen werden genegeerd, wat als moeder, en ook bij de vader vreselijk pijn deed.
    Alles aan mijn Moeders kant, en ook van mijn zus was beter, ik moest maar een voorbeeld aan haar nemen, mijn kinderen aan haar kinderen.
    Het hebben van een andere mening dan die van haar, of van mijn zus is uit de boze.
    Dan worden we genegeerd, of ze proberen je te kleineren en belachelijk te maken.
    Nu mijn ouders ouder zijn geworden, en de lichamelijke gebreken komen er steeds meer aan, probeert mijn moeder, en nu zeker ook mijn zus me weer voor hun karretje te spannen, ik moet daar gaan werken, mijn eigen werk laten schieten, mijn narcistische zus regelt alles, probeert alles naar haar hand te zetten. steeds belt ze op voor boodschappen, of andere dingen, van ik had gedacht als jij nu eens zus en even zo.
    Ik voel me zo enorm in een spagaat, Ik weet als ik er voor kiest om hun zin te geven, dan gaat mijn huwelijk kapot, mijn gezin kapot, en ook ik zelf kapot. En toch het gevoel het blijven mijn ouders.
    Mijn verstand zegt dat ik moet kiezen, mijn man zegt dit ook, maar toch het blijft enorm moeilijk.

    Marjolein

    Reply
      lbbn - september 14, 2016

      Beste marjolein

      Mijn vader is ook een narcist en mijn zus heeft ook een stoornis… die 2 zijn ineens 2 handen op 1 buik… (terwijl mijn vader haar vroeger ook vreselijk heeft gekleineerd… en ze zelfs in bed plaste van alle stress) nu zijn ze dikke maatjes. Ze hebben elkaar nodig… want hij heeft haar gebroken en opnieuw gekneed/gebrainwashed) Ik zie ze allebei niet meer !! Dit heb ik 3 a 4 jaar geleden besloten. En ik heb eindelijk rust !! Misschien helpt dit jouw ook… kies voor jezelf meid en je huwelijk. Dit is jouw leven!! Maak je eigen geluk! Sterkte ?

      Reply
      m - april 25, 2017

      lieve marjolein kies voor je gezin, je moeder en zus zijn volwassen, hun zullen altijd wel wat hebben, je moet op je tenen lopen en hun problemen oplossen terwijl de gene waar je wel verantwoordelijk voor ben en die wel echt van je houden in de wacht worden gezet, ga lekker van je mooie gezin genieten, tijd om je masker af te zetten en weer jezelf worden want ook jij ben belangrijk! knuf m

      Reply
      Truus - november 16, 2017

      Kies voor je eigen gezin. Dan doorbreek je het.
      Anders blijf de ellende doorgemeten.

      Reply
      J - november 17, 2017

      Hallo Marjolein,
      Jij bent de zondebok en jou zus the golden child. Zolang jou zus een co-narcist is en niet een keer bij jou aansluit zodat ze kritisch naar haar moeder kan kijken, heb je niks aan haar. Maar van binnen weet zij wel degelijk dat er wat mis is met haar. Mocht het je lukken om e.e.a. met haar te bespreken, en zij jou kant kan kiezen, is er een oplossing mogelijk. Dan zal ze zich samen met jou tegen haar moeder verzetten en zijn jullie een ijzersterk team. Kiest ze voor moeder, of ben jij niet in staat meer om een gesprek aan te gaan met haar (wat kan vanwege jou ‘zwakkere’ positie) dan is de zaak verloren maar dat maakt het kiezen om weg te gaan voor jou ook makkelijker. Dit is mijn ervaring van deze gezinsdynamiek. Succes.

      Reply
    Linda - augustus 1, 2016

    Hallo,

    Ik ben bang dat ik getrouwd ben met een narcist. Waarom ik dat denk? Alles wat ik lees in dit artikel komt me zeer bekend voor. Ik wil de stempel NPS niet direct toepassen, maar ik vrees er wel voor.

    Wij zijn nu een jaar getrouwd. Sinds de eerste week heeft hij me duidelijk gemaakt dat het nu alleen om zijn familie draait en ik MOET veranderen om zoals hun te worden. Ik kon niet zonder iets te zeggen en verantwoording af te leggen naar buiten. Na een aantal maanden heb ik dat uiteraard wel gedaan, maar dan was het meteen “waaom neem jij je telefoon niet meteen op als ik je bel?! Wat ben jij allemaal aan het doen?!” Wanneer ik met mijn zus of vriendin aan de telefoon was en hij hoorde het, was het altijd op een minachtende toon “wat moeten zij nou weer”. Ik durfde nooit met iemand te praten. Ik mocht niet samen met mijn zus naar buiten. Als ik haar wilde zien, deed ik dat maar bij mijn moeder thuis. Waarom? Hij vond haar niet goed genoeg. Ze waren volgens hem allemaal jaloers op mij omdat ik een man zoals hem en een prachtige huis heb die hij heeft gemaakt. Ik mocht niet naar vriendinnen. Reden? Hun echtgenoten hebben mijn echtgenoot niet serieus genomen en zijn nooit bij ons geweest om kennis te maken. Ze zien mijn echtgenoot niet als een MAN. Ik moest altijdd langs gaan bij zijn ouders,ik was verplicht om voor hen ieder moment te zorgen. Ik moest hem altijd vertellen hoe geweldig hij was in zijn werk (stukadoor), en dat hij een geweldige prater was. Hij praatte graag en alleen maar over zichzelf. Alles wat hij vond en vertelde was juist en de rest wat er gezegd werd was verkeerd. Hij heeft een slechte jeugd gehad en is de enige zoon van zijn ouders. Iedereen, voornamelijk zijn zussen en moeder, praten over hoe geweldig hij is. Niemand kon aan hem tippenen oh wat had ik zo een geluk met hem als man, werd er continu gezegd. Je hoorde hem altijd zeggen “iedereen denkt aan mij, ik ben de enige man, jij moet het nog beter doen dan hun”. Of hij vertelde me dat ik op moest scheppen met hem, waarom ik dat niet voortdurend deed, andere vrouwen deden het toch wel over hun mannen?

    Hij vertelde me dat iedereenn, vrienden en kennissen, hem allemaal geweldig vinden. Hij werd overal thuis aan het hoofd van de tafel geplaatst. Waarom zouden kinderen op zijn plaats zitten? Mijn familie heeft dat niet gedaan, hij moest wachten tot de kinderen klaar waren met eten. Dat kon toch niet? Hij moest aan het hoofd geplaatst worden! Vond hij.

    Hij oefende super veel macht over me uit. Hij zegt dagelijks dat HIJ het belangrijkste is in mijn leven en dat ik moest doen wat hij tegen me zei. Iedereen is slecht! Behalve hij en zijn familie is geweldig, zei hij. Hij wordt overal boos om, de kleinste dingen. Bijvoorbeeld wanneer ik koffie kocht op een tankstation, dat kon echt niet! Dan begon hij te schreeuwen en keek hij woedend. Waarom had ik daaaaar nou geld aan uitgegeven? Oh, maar een fles drinken kon wel ipv koffie, dan zou het geen probleem zijn. Maar ik weet dat hij diep van binnen heel eenzaam is.. Hij wil een gezin, hij wil ie and waar hij op kan leunen. Achter zijn woede schuilt er vaak verdriet, die hij probeerd te onderdrukken.

    Ik weet echt niet wat ik ermee aan moet. Ik weet niet meer wie ikzelf ben en wat mijn eigen waarden waren. Sinds 8 weken ben ik weg bij hem, of eerder gezegd, heeft hij gezegd dat hij niet meer verder wil en ben ik vertrokken. Hij zei trouwens wel vaker dat ik mijn spullen kon pakken en kon vertrekken. Een aantal minuten later kwan hij dan terug en zei hij dat hij het niet meende. Ik denk alleen maar aan zijn gevoelens en aan hoe hij zich voelt als ik iets zeg of doe. Ik onderdruk mezelf. Vilgens mij heb ikzelf ook problemen met mijn zelfvertrouwen, want ik voel me machteloos zonder hem. Soms voel ik me sterk, soms zit ik weer in een dip. Deze gevoelsverandering komt gedurende een dag wel 3x voor. Dan begin ik letterlijk weer te smeken om het nog een kans te geven, om weer terug bij elkaar te komen. Vaak snauwt hij me dan af, neemt hij me in de maling en wordt ik afgekraakt, wat mij nog meer machteloosheid bezorgd en ik me super waardeloos voel. Een paar minuten later kom ik weer bij mezelf en denk ik “waar ben ik in godsnaam mee bezig? Doe normaal!” en ga ik weer verder met mijn leven.

    Het is zo’n nare ervaring. Ik herken mezelf niet meer. Ik durf hem ook geen verbeterende reacties te geven, omdat ik dan denk dat hij zich verdrietig gaat voelen. Ik krijg dan medelijden met hem en denk niet meer aan hetgene wat ik heb gevoeld of meegemaakt. Zoals ik al zei, denk ik dat ik ook hulp nodig heb. Heb hiervoor al een afspraak staan, want ik wil nu echt genezen en kiezen voor hetgeen wat het beste voor mij is.

    Dit wat ik heb geschreven is maar een zeer kleine gedeelte van alles. Er kwam bijvoorbeeld ook geweld te pas wanneer hij niet zijn zin kreeg na uren discussie . Hij begreep nooooit hoe ik me voelde als hij zei dat ik VERPLICHT was en mijn hele familie bij me vandaan hield. Uiteindelijk werd ik ook helemaal gek en duwde ik hem ook van me af. Heel ingewikkeld allemaal..

    Lang geschreven, maar ik moest een aantal dingen echt ergens kwijt. Het speelt zich al zo een lange tijd af in mijn hoofd. Herkent iemand dit verhaal?? Lijkt het op NPS of toch niet?

    Reply
      burkii - augustus 3, 2016

      beste,ik ben al 7 jaar samen met zo een man.zoveel keer uit elkaar geweest,maar telkens smeekte hij en verplichtte mij om terug bij elkaar te komen.maar maak je geen zorgen en wees blij dat je ervan af bent.het gaat van kwaad naar erger!!ik kan hierover zelfs een boek van schrijven.ik wens u de allerbeste toe,en sterk blijven is de voornamste

      Reply
        Linda - augustus 3, 2016

        Beste Burki,

        Bedankt voor je reactie. Nu ben ik nog steeds niet terug bij hem. De eerste paar weken heeft hij er alles aan gedaan om me weer terug te krijgen. Ik was iedere keer overtuigd van zijn verandering en wilde echt weer terug. Ik voel me machteloos, alsof ik verslaafd ben en niet zonder hem kan. Maar ik heb het moment om terug te gaan telkens uitgesteld. Nu zijn de rollen uit het niets opeens omgedraaid sinds 2 weken. Het lijkt alsof ik fout zit en ik hem kwijt ben geraakt. Hij heeft mij een diepe schuldgevoel gegeven. Het heeft mijn hele opluchting zo erg overhoop gehaald, ik voel me zo schuldig, ik voel me in een diepe donkere gat waar ik niet uit kan komen. Het is zo erg geworden, dat ik letterlijk aan niks anders meer kan denken en hele vreemde gevoelens en gedachtes heb gekregen. Hoe gebeurd dit? Hoe krijgt hij het voor elkaar om opeens de rollen om te draaien. Of ligt het ècht aan mij? Hij heeft er zo een toestand van gemaakt, of ik moet voor hem kiezen, of voor mijn ouders/familie. Hij zegt dingen als “je bent mij kwijt geraakt, je zult me nooit meer zien! Jij vind het zo belangrijk om je vriendinnen te kunnen zien, dat je mij bent kwijtgeraakt. Ik had belangrijker moeten zijn dan je zussen, want ik ben je man! Maar altijd heb je mij op de tweede plaats gezet”. Dit is niet zo, maar ik begin er echt in te geloven. En omdat ik na een jaar vechten dit uiteindelijk begin te accepteren, begin ik letterlijk achter hem aan te gaan. Ik ben zo erg in de war. Ik probeer alleen maar afleiding te zoeken, maar al mijn vriendinnen hebben afstand van me genomen. Dus ik ben continu alleen, ik vlucht van de vragen die over hem gaan, en wanneer ik alleen ben, voel ik me echt depressief. Hij is nu de gene die mij dr deur wijst, hij negeert me, hij doet alsof ik niet besta. Hierdoor word ik nog wanhopiger, en begin ik letterlijk te smeken.. ik raak mijn verstand kwijt.

        Als ik dit nu terug lees, begrijp ik dat ik echt hulp nodig heb. Dat het niet goed gaat met me. Ligt het echt aan mij? Hoe kom ik hier bovenop. Ik kom er niet meer uit. Ik wil zo graag weer bij hem zijn. Maar aan de andere kant weet ik dat ik weer onderdrukt zal worden. En toch wil ik alleen bij hem zijn op dit moment. Wat moet ik doen, hoe kom ik uit deze situatie. Ik zie geen uitweg meer..

        Reply
          Tess - augustus 9, 2016

          Beste linda,
          Ik kan je niet helpen maar ben getroffen door je verhaal. Mijn zus zit in zo’n destructieve relatie en ik probeer haar waar dan ook te helpen. Maar alle manipulatie, bedreigingen en zoete woorden maken het heel lastig!
          Zoek goede hulp! Vergeet niet hoe je ooit was, ergens zit jouw kracht verstopt. Probeer het te vinden, je bent het waard en omring je met mensen die echt van je houden!!! Ooit komt de dag dat jij weer trots kan zijn op jezelf en je niet meer laat manipuleren. Hou vol.
          Heel veel sterkte!

          Reply
          Lilian - augustus 9, 2016

          Beste Linda,

          Wat schrijf je daar een intens verhaal. Ik ben grootgebracht door een moeder met NPS en ik heb het contact 25 jaar geleden definitief verbroken en ben er ook nooit meer op terug gekomen. Ik weet niet hoe het is voor jou, maar ik weet wel dat je altijd voor jezelf mag kiezen en dat er altijd ruimte moet zijn voor wie jij bent. Het schijnt dat men een verslaving kan hebben naar de persoon met narcisme, dus schaam je niet, er zijn meerder mensen die dit zo ervaren dat ze moeilijk los komen van deze persoon. De afwijzing is pijnlijk en je wilt dit niet voelen en ergens heb je als mens ook de neiging om dingen dan goed te maken, die reflexen in ons zitten zo diep en zijn goed voor mensen die ook goed voor ons zijn en niet zo ziek zijn als je man. Voor mensen met narcisme zijn juist deze mooie reflexen een manier om je manipuleren. Vind je mooie zelf alsjeblieft terug, dat is wat je nu het hardste nodig hebt. Wie jij zelf bent! Hoe meer je dit vindt, hoe sterker je bestand geraakt tegen deze persoon met narcisme. Veel succes.

          Reply
          Lotgenoot - juni 23, 2017

          Beste Linda,

          Hoe gaat het nu met jouw?
          Na het lezen van je verhaal, wil ik eerst weten, of “de kust veilig is”, om te praten.

          Heb je intussen hulp ingeschakeld, of ben je terug samen?
          Hoe voel je je, ondertussen?
          groetjes
          een bezorgde lotgenoot

          Reply
          amber - januari 21, 2018

          Ik zou je zo aanraden om hulp te zoeken en die vent laten voor wat ie is. Wat hij nu doet is een wanhoop poging l. Hij wilt jou niet voor wie je bent of uit liefde , jij liet over je heen lopen hij negeert jou zodat jih weer interesse gaat tonen dus hem weer voedt zodat hij zich weer goed kan voelen.Ik heb zon hufter ook gehad maar ben er nu helemaal klaar mee en heb hem helemaal door ik heb veel van geleerd en herken een narcist erg snel. Kom op meid help jezelf is belangrijk.

          Reply
      lbbn - augustus 23, 2016

      Ja ik herken dit ALLEMAAL!!! En weet ook dat er nog veel meer is dan je nu kunt opschrijven. Het is heel erg moeilijk om als slachtoffer van een nsp uit te leggen wat het met je doet. Als jouw man echt een nsp is. Moet ik toch heel hard tegen je zijn: “vertrek” en kijk nooit meer achterom. Je bent nu “nog maar” 1 jaar getrouwd met hem. Mijn moeder is 26 jaar getrouwd geweest met een nsp. En wij hebben allemaal verschrikkelijk psychisch geleden in dit gezin. Ik spreek als kind van een vader met een nsp… deze mensen zijn niet tot nauwelijks te helpen omdat ze geen hulp aanvaarden want, met hun is niks mis… het ligt aan jou… en jij moet veranderen… toch ??!! Nee absoluut niet ! Tenzij jij het de rest van je leven op kunt brengen om het hem en hem ALLEEN naar de zin te maken… en jezelf TOTAAL te vergeten en in dienst te kunnen zijn van hem. Maar denk eerlijk gezegd dat niemand dat kan. Sterkte met de situatie!

      Reply
      Sven - september 2, 2016

      Voorkom zwangerschap. Ga praten met mensen buiten de relatie. Ga ABSOLUUT niet met hem de discussie aan hierover. Neem bijtijds voorzorgsmaatregelen en indien je van je hulpgevenden om je heen het advies krijgt weg te gaan ga dan ook in 1x. Totaal onverwachts met de spullen die van jou zijn cq die je dierbaar zijn.

      Maar ga hier in eerste instantie over in gesprek. Laat je NIET GEK MAKEN dat er instanties zijn om te werken aan je relatie, bespreekbaar maken met je man etc. etc. Het WERKT NIET. Ik heb die ervaring met mijn ex die als vrouw mijn leven geruineerd heeft. Nu 2 kinderen waarvan ook daar de jongste narcistische trekjes heeft maar mijn ex meent dat er niets aan de hand is en zij kerngezond is.

      ALSJEBLIEFT: GA HIEROVER NADENKEN EN ZOEK HULP!!!!!

      Reply
    Ruz - mei 13, 2016

    Hallo,

    Ik ben teweten gekomen dat ik NPS heb.
    Ik ben 2 jaar getrouwd, en we hebben vaak zelfs zeer vaak moeten discussieren door mijn egoistische en nonchalant gedrag.
    Ikzelf zag het problemen tussen ons meestal in na een bepaalde discussie. Maar gaf meestal heel zeldzaam toe dat het mijn fout is.
    Ik heb een beeldschone vrouw, met een gigantische hart! Ze is en blijft natuurlijk een vrouw die snel kwetsbaar is door mijn gedrag.
    Ik kan haar niets verwijten. Namelijk was het zeer moeilijk het feit dat je NPS hebt te accepteren. Ik ben iemand die zeer veel zelfvertrouwen heeft, maar ben ook gelijk iemand die zeer snel zijn eigen in een leegte kan voelen.
    Ik zou er graag verandering in willen brengen. Mijn allerliefste vrouw is al dit niet waard. Ik zou nooit willen dat ze mij verlaat.
    Ik wil er vanaf nu, heel veel moeite in steken, en een duidelijke verandering in brengen.
    Ik vind het wel spijtig dat ik als NPS hebbend persoon bij de sommige reacties moet lezen alsof ik of wij pscyhopaten zijn die het leven bewust het leven verpesten van ons partner, of familie.
    Ik kan wel met gemak zeggen, dat het accepteren van het feit dat je NPS hebt, de pijn kan verlichten in het persoonzelf.
    Het is nog mijn eerste dag, sinds ik ben tewetengekomen door mijn vrouw dat ik dit probleem heb. Ik wil en ga ervoor vechten, en mijn eigen en mijn vrouw bewijzen dat een mens echt kan veranderen in een positieve zin als hem dat echt wil.
    Ik wil nog paar dagen opzoeken en zeker zijn welke stappen ik moet zetten en nadien extra proffessionele hulp zoeken om er een punt achter te zetten.

    Dank,

    Ruz

    Reply
      Anoniem - mei 18, 2016

      Wat een mooie woorden en ook voor jou wat een verdriet. Op je opmerking over ervaren kan ik je alleen meegeven: je vrouw (iin dit geval) ervaart het leven met jou toch echt heel anders dan dat jij dat ervaren hebt. Als je eerlijk bent en terughaalt wat je vrouw gezegd heeft en inziet waar zij tekort gekomen is, zul je ook snappen waar andere partners tekort komen. Dan kun je als partner compleet kapot gaan aan het gedrag van je partner. Ik hoop niet belerend over te komen om nu te zeggen: lees hoe andere partners het ervaren hebben en trek er je lering uit naar je eigen partner toe als je echt veranderen wilt.

      Reply
      Lilian - augustus 9, 2016

      Hallo Ruz,

      Het klinkt goed dat je je eigen verantwoordelijkheid wilt gaan nemen. Ik ben benieuwd. Voor mij zijn mensen met NPS inderdaad een soort psychopaten die niet eens tot de conclusie kunnen komen dat er misschien uberhaupt iets aan hen zal liggen, laat staan dat ze een verantwoordelijkheid daarin willen/kunnen nemen. Het vergt bovendien nog een pijnlijk pad voor hen die dat wel willen, het vergt kwetsbaar zijn en oprecht je eigen gevoelens leren onderkennen en er naar te handelen, dat is accepteren dat je misschien ook een gebrek hebt en voor de meeste is deze gedachte al te veel. De valkuil is ook dat nu je weet/denkt deze ziekte te hebben dat je daarmee weer in de spotlights staat met allemaal zieligheidszin om uit te buiten naar de buitenwereld. Ik moet toegeven dat ik simpelweg niet graag in de schoenen sta van een narcist, maar er ook nooit met eentje wens te leven. Groet!

      Reply
      lbbn - augustus 24, 2016

      Ruz,

      Tot mijn verbazing zie ik hier dan ook mensen die toegeven die ze een nsp zijn. Dit is een openbaring voor mij. (Ik weet alleen nog niet zo goed of me dat nou goed doet en of ik het geloof).
      Ruz, mijn vader is ook een nsp maar, vroeger was hier nog niet zoveel bekend over. Ik kan je wel vertellen dat het leven met een nsp of in mijn geval opgevoed (of moet ik zeggen “gevoed”) door; je veranderd in iemand die je niet bent. Ons vader heeft ons geestelijk allemaal kapot gemaakt en ons veranderd in afhankelijke emotionele wrakken zonder zelfvertrouwen en konden geen kind zijn thuis en heb dan ook NOOIT echte vader liefde gekend. (Ik vind het dan ook niet zo gek dat vele slachtoffers nsp bestempelen als psychopaten). Tegelijkertijd ben ik mij ook bewust van het feit dat je niet zomaar of per ongeluk een nsp wordt. Ik heb ook geprobeerd zo naar mijn vader te kijken; dat hij een zwaar beschadigd en getraumatiseerd kind moet zijn geweest. (Van verhalen weet ik dat hij het vroeger ook niet prettig heeft gehad). Toch kan ik het moeilijk bevatten dat je dan je hele gezin zo behandeld als hij heeft gedaan. Ik ben nu 36 jaar en heb 4 jaar geleden het contact volledig gebroken met hem. Dit heeft mij veel rust gegeven en 1 van de belangrijkste dingen die ik heb moeten leren is “acceptatie” dat in mijn geval het “nooit” zal veranderen en beter af ben zonder contact met mijn vader. Hoop wel oprecht dat zowel nsp en hun slachtoffers in de toekomst kunnen genezen. Dat bespaart ons allen een hoop ellende!!

      Reply
      Karina - januari 8, 2017

      Hoi Ruz,

      Ik lees net je bericht , een half jaar na dat je het hebt geplaatst . IK wil graag weten hoe het met je gaat .

      mvg, Karina

      Reply
      Anoniem - januari 9, 2017

      Wel of geen NPS. De diagnose (terecht) stellen is bestempelen. Iemand is iets omdat iemand het wel of niet heeft.
      Een NPS is een pathologische aandoening. Narcistisch gedrag vertoont iedereen in meer of mindere mate in verschillende vormen.
      Wanneer dergelijk gedrag primair is, dan kan er een (ernstig) probleem zijn voor alle betrokkenen! Wanneer dergelijk gedrag secondair is en goed gehanteerd kan worden en wordt kan men met en naast elkaar leven!
      Hetzelfde kan gelden voor gedrag van slachtoffers! Een goede oplossing is werk aan de winkel!

      Reply
    sandy - maart 21, 2016

    Ik vermoed dat mijn ex partner waar ik 17 jaar mee samen was het ook heeft.
    Hij loopt wel bij een psycholoog. Maar omdat hij zo charmant is en niet eerlijk. Heeft zei er totaal geen zicht op wat er speelt.
    Hij is zomaar de deur bij ons uitgelopen. Nu is hij sinds augustus weg. Hij wil niet aan onze relatie werken. Maar houd wel van mij. Het is voor mij onbegrijpelijk dat de man waar je 17 jaar mee was. Dit ons aandoet. We hebben ook nog 2 kinderen.
    Ik voel me zo machteloos. Omdat ik weet en zie dat hij niet de juiste hulp krijgt. Hij zegt zelf dat hij steeds meer bij zijn gevoel komt. Terwijl hij voor ons steeds hartelozer en afstandelijke word.
    De kinderen zeggen ook we kennen papa niet meer. Hij heeft nu een huis voor zichzelf gehuurd van 1200 euro exclusief. Hij wil niet op een flatje zitten. Hoezo hoogmoed???
    Ik woon nog in ons oude huis. Waar van alles moet gebeuren maar dat is niet belangrijk meer. Hij is zijn huis helemaal aan het opknappen. En wij zitten hier in de stank omdat de riolering stuk is.
    Helaas heb ik zelf geen inkomen. Ik ben aan het herstellen van botkanker. Dus ben al blij dat hij nu nog wel de huur betaald.

    Reply
      Lotgenoot - juni 23, 2017

      Klinkt in mijn oren als een NPS met een fase Midlifecrisis.
      Die hebben mensen met die stoornis jammer genoeg vaker…

      Het betalen van gedeelte huur, is enkel om je toch “verbonden” te houden aan elkaar.
      En om zijn eigen ego te strelen. Hij ziet het als een sympathieke daad van zichzelf.
      Opnieuw een methode van hem om naar de buitenwereld toe, charmant en behulpzaam over te komen…

      Reply
    Marjan - februari 29, 2016

    Lieve mensen,
    Er is ontzettend veel info te vinden op internet over NPS, als ook over NSS.
    De één heeft het, de ander is er slachtoffer van.
    Zelf ben ik ervaringsdeskundige en inmiddels begeleid ik mensen die met deze problematiek worstelen. Het leven met een narcist, in welke relatievorm dan ook bevat een levensles. In mijn visie gebeurd niets in het leven ‘voor niets’. Wanneer je bereid bent, valt er altijd een waardevolle les uit te halen en word jij er een krachtiger mens van.
    Ook hebben al mijn eigen ervaringen, en de ervaringen van de mensen die ik mag begeleiden mij een eigen visie gegeven. Mijn visie bestaat niet uit ‘mensen indelen in vakjes’. Je kunt gedurende je leven zelfs ervaren zelf narcistisch te zijn, en tevens slachtoffer van… Waar het volgens mij om gaat is het zoeken, en vinden van balans. Trauma en pijn zullen altijd de balans doen zoekraken.
    Ook heb ik ervaren hoe ingewikkeld het is om de juiste hulp te vinden, als slachtoffer van een narcist. Veel hulpverleners zijn niet (genoeg) bekend met NPS. Kennis uit een boekje volstaat echt niet!
    Het herkennen als ook begrijpen wat de gevolgen zijn zijn essentieel. Dit geldt voor beide partijen. Ook narcisten verlangen naar meer balans, alleen weten vaak niet hoe dit te bereiken.
    Slachtoffers willen graag weer terug naar zichzelf, naar wie ze waren vóór de relatie met een narcist. En ook dat is een tijdrovend en heftig proces. Het belangrijkste basis-ingrediënt voor het leven lijkt nl. verdwenen en dat is VERTROUWEN. Vertrouwen in je Zelf, maar ook in de medemens.
    Zou jij graag hulp willen, dan ben je welkom in mijn praktijk in Raalte. Woon je niet in de buurt, zoek dan iemand in jouw omgeving die écht verstand én gevoel van deze materie heeft. Dat zal je tijd besparen in je healingstraject.

    Weet dat jij niet je gedrag BENT….maar een liefdevol mens in essentie.

    Hartelijke groet,
    Marjan
    Praktijk Puur Jezelf (ook op Facebook te vinden)

    Reply
      Lilian - augustus 9, 2016

      Beste Marjan,

      Ik quote je even: Het leven met een narcist, in welke relatievorm dan ook bevat een levensles. In mijn visie gebeurd niets in het leven ‘voor niets’. Wanneer je bereid bent, valt er altijd een waardevolle les uit te halen en word jij er een krachtiger mens van.

      Ik geloof meteen in je goede bedoelingen en intenties en hoop dat je praktijk veel goeds voortbrengt. Toch kan ik (zelf kindslachtoffer) niet onderschrijven dat je hier stelt dat ‘niets in het leven voor niets’ gebeurd. Alsof er een soort zin is aan deze pot met ellende. Het is gewoon 1 groot pijnlijke geschiedenis. Overal kan je wat van leren, ook van kijken naar een zonsondergang, dat heeft totaal geen enkele rede, maar is wel een stuk mooier om naar te kijken. Nee bij mij gaat er niet in dat er ook maar iets moois is of goeds aan die ellendige NPS- ers. Ze zijn ziek, niet een beetje ziek maar volkomen ziekelijk, dat is zelfs voor hun zelf niet meer grappig of zinnig of ‘iets om van te leren’. Dat is gewoon tragisch. Ik zal je ook vertellen waarom ik dat denk en vind. Een nps-er zoekt naar je zwakheden en zal die vroeg of laat vinden en daarop aanhaken en je manipuleren en proberen dit uit te buiten. Dan kan je zeggen: dat je los moet komen hiervan en je eigen zwakheden versterken. Prima. Het enige probleem daarmee is dat een NPS- er niet specifiek gebonden zal zijn aan bepaalde zwakheden van een ander, maar willekeurig naar een zwakheid zoekt. Met andere woorden, wanneer je deze ene zwakheid dan hebt versterkt, zal hij/zij opzoek gaan naar de volgende enz. Mensen zijn niet perfect, zullen ze ook nooit worden, er zal ALTIJD een zwakheid zijn. Een normaal empathisch mens zal deze kwetsbaarheden in andere zien en deze omzeilen of er empathisch op reageren. Een narcist zal deze juist volledig aanvallen. Sorry als ik wat fel overkom in deze. Ik heb echt even mijn buik vol van dit soort goedpratende teksten. Het gebeurd te vaak dat slachtoffers ( die al zo geneigd zich steeds bij zichzelf te kijken naar de schuld of wat ze anders hadden moeten/kunnen doen) alleen nog maar verder vertrapt raken. Er is echt geen ruimte voor waar ‘2 vechten hebben er 2 schuld’. Dat gaat alleen op voor normale mensen met normale situaties. Het is echt godsgeklaagd om een slachtoffer ook maar de vaagste indruk te geven dat het (voor een deel) aan hem/haar zelf ligt en dit moet ten aller tijden volkomen helder zijn.

      Reply
        Cherrie - mei 7, 2017

        Goed verwoord! Helemaal mee eens !!! Ik ben alleen zwakker van geworden en. Zeker niet sterker en, niks van geleerd. De enige les die je er uit kan halen is dat men er juist ellendiger van wordt en nog meer moeite voor moeten doen om echte liefde te voelen! Zinloos te denken dat alles een les is. Tis alleen een obstakel op de weg die het lastiger en langer maakt te bereiken wat een normaal mens hoort te hebben (liefde en..zelfvertrouwen)!!

        Reply
    - februari 27, 2016

    Hallo,

    Mijn vader heeft hoogstwaarschijnlijk een narcistische persoonlijkheids stoornis. Dit kan ik niet bewijzen of 100% zeker weten omdat hij niet gediagnostiseerd is. Echter zal hij nooit of de nimmer zelf hulp zoeken, is er een mogelijkheid om hem te laten diagnosiseren zonder dat hij dat initiatief neemt?

    Reply
    Frank - oktober 23, 2015

    Wat een verhalen
    Bij mij geconstateerd het narcistische persoonlijkheidsstoornis , als dat zo is accepteer ik dat en stel ik mij hiervoor open om het volgend traject te volgen Er zijn onderwerpen waar ik mij niet in kan vinden o.a
    het opeisen van anderen ben totaal het tegenovergesteld , inlevingsvermogen idem dito heb altijd voor anderen klaar gestaan, denk mee aan oplossingen, nooit mijn grenzen aangegeven in het werk, als maar door gaan niet opgeven, daar kan ik mij niet in vinden wat ik lees , Heb in mijn kleuter jaren veel zelf al de beslissingen genomen die eigenlijk als kind niet hoort te nemen . loop nu ontzettend tegen de lamp , ik kijk niet naar mezelf, heb totaal geen gevoel voor mijzelf wel voor mijn kinderen , Denk vaak zwart wit om problemen uit te sluiten, vooral cognitief denken heb ik moeite mee.. wie kan mij vertellen en of je baat hebt gehad met de na behandelingen en de tijd die je daarvoor nodig hebt. ……………… ?………..

    dank Frank

    Reply
    Gerard - oktober 23, 2015

    Goedendag,
    Hoewel het vaak moeilijk is om zelf een diagnose te stellen, ben ik, door het lezen en spitten, achter gekomen dat ik lijdt aan een narcistische persoonlijkheid stoornis. Ik zeg bewust “lijdt” want zo voelt het ook. Het liegen en bedriegen..ik wil het niet maar het gebeurt als “vanzelf”. Zonder nadenken en, op dat moment, zonder enkele schroom. De spijt komt altijd later. Meestal als het bedrog of de leugen uitkomt. Dan volgt vaak depressiviteit. Leegte. Stilte. Eenzaamheid. Ik ben me bewust dat dit “zielig” overkomt, maar zo is het niet bedoeld. Ik wil geen slachtofferrol aannemen, ik ben per slot zelf de aanleiding van al het leed. Ik ben een dader! In mijn zoektocht wat er mis is met mij, en bij het vinden van de diagnose, lees ik bijna alleen maar verhalen van de slachtoffers van narcisten. Ik leef met hun mee (hoe ironisch uit de mond van een narcist). Ook lees ik dat het moeilijk, zo niet onmogelijk, is om de narcist te “genezen”. Niet dat ik nu suïcidaal ben, maar ik vraag me wel af waarom ik verder zou leven, als het enige wat ik in dit leven kan is anderen beschadigen om mezelf “goed” te voelen.
    Ik heb nu verschillende relaties achter de rug met de meest fantastische, begripvolle en geduldige vrouwen. Ik heb ze allen, zonder uitzondering, gekwetst. Pijn gedaan. Iedere keer was het “zij” die een einde maakte aan de relatie. In mijn huidige relatie is het niet anders verlopen. De enige verandering is dat ik er nu zelf een punt achter wil zetten. Niet omdat ik niet van haar hou, maar om haar verder leed te besparen.
    Men zegt vaak dat bewustwording een eerste stap is. Dat is mij te makkelijk. Ik ben me er nu van bewust. En nu zal het niet meer gebeuren? Dat gaat er bij mij niet in. Ik zou graag hulp willen. Hoe mooi zou het zijn als er een pilletje zou bestaan. Ik heb vanmiddag een afspraak met de huisarts. Ik wil/hoop/vraag/eis (hoi narcist) op een doorverwijzing naar een psycholoog. Gaat dit werken? Kan ik genezen worden? Of ben ik de narcist onder de narcisten en hou ik mezelf voor dat deze narcist wel even gaat bewijzen dat narcisten wel degelijk te genezen zijn? Kan ik veranderen? Als er iemand is die wil veranderen, dan ben ik dat wel. Het doet pijn. Vreselijk veel pijn.

    Reply
      Jan - november 12, 2015

      Worstel al jaren met een narcistische persoonlijkheidsstructuur.
      Typ in google even Alexander Lowen in…..
      Het inzicht in narcisme is niet voldoende.
      Een narcist moet terug in contact komen met zijn gevoelens.
      Bio – energetica is zeker aan te raden.

      Reply
      renardo - november 12, 2015

      Dag Gerard,
      We bestaan niet uit structuren, of concepten of ideeën. We bestaan uit Zijn…. Dat is onze ware natuur. De structuren die ons ‘beheersen’ kunnen dat slechts omdat we erin geloven. Door jezelf te onderzoeken in stilte, je gehechtheid te zien aan alle gedachten die opkomen, uiteindelijk te zien dat alles, ja alles slechts een verhaal is die we zelf creëren in onze gedachten. We zijn echter niet onze gedachten, emoties of ideeën of concepten. Dit is geen filosofietje. Het wordt wel eens genoemd; samenvallen met de waarheid. Dat klinkt misschien als iets onmogelijks maar is het niet.
      Dit vraagt een tijd lang grote aandacht en een oprecht verlangen uit zoeken wie of wat jezelf bent.
      Indien je daadwerkelijk wilt veranderen is het mogelijk om ‘jezelf’ terug te vinden. Dat zal overigens heel anders zijn dan dat je nu voor mogelijk kunt houden.
      Het is een lang proces waar je overigens (zonder dat het veel hoeft te kosten) breeduit ondersteunt kunt worden. In alle gevallen geldt; wie zoekt zult vinden…
      De mooiste en belangrijkste zaken zijn niet met een pilletje op te lossen. Je zult afstand moeten doen van wie je denkt te zijn…

      Ik hoop dat je enigszins gaat zien welke kant je op moet.
      Hoop dat je het verlangen in je hebt om er voor te gaan. Wens je veel sterkte en succes

      Reply
        Rozanne - januari 20, 2016

        Hallo Renardo,
        Ik vind dat je een mooi filisofie hebt, alleen ben ik het niet eens met de eerste zin.
        We bestaan namelijk wel uit structuren. In onze hersenen zitten allemaal cellen. En elke cel heeft verschillende ‘aansluitmogelijkheden’. Op deze manier kunnen cellen met elkaar verbonden worden. Door een handeling met een andere te combineren ontstaat zo’n verbintenis. Meerdere cellen die aan elkaar verbonden zijn heet een hersenpatroon.
        Hoe vaker je deze handelingen achter elkaar doet hoe sterker deze hersenpatronen worden. Dit zorgt ervoor dat bepaalde handelingen, of manieren van denken etc automatisch zullen gaan. Hersenpatronen kunnen goede of minder goede gewoontes. Je kan ze wel degelijk veranderen, maar het kost heel veel moeite om je constant bewust te zijn van deze hersenpatronen.
        https://www.youtube.com/watch?v=vyNkAuX29OU = dit legt het een beetje uit.

        Reply
      Karin - januari 19, 2016

      Ik vind het al heel wat ls je inderdaad zelf inziet dat het zo is
      Mijn vraag i heb je wel eens gebald als er een vriendschap of relatie stuk ging of voel je daar niks bij
      Ik heb ervaring met narcistische ex vriendin
      En ik merk als ik ze tegen kom en ik zg bewust niks dat z kijkt en kijkt en kijkt
      En het lijkt wel pf ze spijt heeft maar dit nooit toe zal geven klopt dit
      Als je echt denk dat. Het zo is ga inderdaad hulp zoeken voor je zelf
      Ieder mens mag r wezen en elk mens maakt fouten
      Wat ik lees is het vaak trauma uit de jeugd op opvoeding
      Niemand en zeker wij ( normale mensen) om het even zo te zeggen kan daar iets aan doen
      En Narcisten hebben naar mijn idee dan ook geen idee wat ze andere aan doen
      Iedereen moet geven en nemen water bij de wijn doen
      Het gaat niet altijd zoals je wil maar is dat erg
      Nee denk het niet ,ik denk dat je juist door middel van comuniseren veel verder komt succes en laat even weten of je antwoord kan geven op mijn vraag
      Van hbben jullie wel eens spijt maar zijn jullie eigenlijk te laf om iets goeds te maken want jullie liegen bedriegen en manupuleren mensen om je zin te krijgen

      Reply
        Alex - januari 29, 2016

        Beste Karin,

        Sta mij alsjeblieft toe je opmerking/vraag te beantwoorden… Ik begrijp dat je boosheid, verdriet en frustraties voelt. Wil je even volhouden en met me meelezen?

        Weet je wat het is; ik die deze stoornis ook jaren heeft ondergaan en uitgevoerd – door extreem gekwetst te zijn als kind door zowel ouders als school ‘vriendjes’ – heeft ter bescherming een innerlijke barrière, een droomwereld voor mijzelf opgeworpen.

        Vooral om van die diepe diepe pijn “er niet bij te horen, maar wel weten van waarde te zijn”, af te zijn. Die pijn snijdt als een bot mes, raffelt en laat verwondingen achter die moeizaam maar in ieder geval heel lelijk helen. Als ze dat al doen. In mijn geval weet en merk ik dat mijn gedrag zo automatisch was en ik mijzelf lang een ‘meester in manipulatie’ genoemd heb, maar ik juist heel erg veel schaamte voelde. Spijt? I’m WAY beyond that. Een zoon die ik al jaren niet gezien heb, financiële malaise, geen vrienden, maar vooral die voortdurende schaamte. De pijn van verlies, die voortdurend is… Ik zie mijzelf niet als laf, maar juist open omdat ik nu weet wat er aan de hand is. Ik verwijt ook niemand dat ik deze storing voel en 40 jaar lang heb toegepast, gewoon om te hopen een leven te kunnen leiden en iemand aan mij te kunnen binden. Ook mijzelf verwijt ik het niet meer. Ik heb ooit een verkeerde link gelegd in mijn hoofd, omdat ik niet óók nog eens zwak wilde overkomen (ook zo’n eigenschap). Dat heeft mij er ook van weerhouden om hulp te zoeken: ik vond mijzelf zwak, terwijl dat juist hetgeen was wat ik veroordeelde ‘wat mij werd aangedaan’ in de eerste plaats! Wat een paradox, niet? De erkenning dat ik die vergissing begaan heb, dat was een grote eerste stap.

        Ook die stap is niet zonder gevolgen: mijn derde lange huwelijk wordt over een maand ontbonden, maar nu omdat wij dat SAMEN de beste keus vinden. We blijven wel bij elkaar in een huis wonen. Deze vrouw heeft een groot hart. Liefde, hoop, vertrouwen en zorg zijn allemaal eigenschappen die ik nu goed ken en meestal ook voel. Manipulatie is nu nog mijn grootste zorg en daar werk ik hard aan. Dat doe ik o.a. door dit soort reacties te geven.

        Hebben wij ‘narcisten’ een idee wat we anderen aandoen? Ik denk het wel, maar alléén als het langer voortduurt. Crisis op crisis moeten elkaar opvolgen tot de allesvernietigende crisis zich aandient. En crises creëren? Dat kun je aan een narcist wel overlaten. Maar er is nog iets anders…

        Nu weet ik dat die crises creëren, gecreëerd zijn door mij om een kans te creëren en een opening te vinden iets anders te gaan doen. Een crisis is namelijk een kans, zo weet ik nu. Daar opent zich het bewustzijn. Narcisten hoeven zich alleen de vraag te stellen: “Heb ik een idee wat ik MIJZELF aandoe?”. Spijt komt, schaamte komt, maar dan de doorbraak je daarin niet als slachtoffer of dader te blijven zien, maar juist over te gaan op acceptatie. Eruit stappen en in het NU te komen.

        Ik ben alle mensen die met mij samengeleefd hebben heel erg dankbaar. Waar ik er voor hen kan zijn, alleen al door te luisteren en hen te laten begaan, te laten schelden, daar ben ik er voor hen. Nu mag ik helpen helen, zoals zij zich ‘geleend’ hebben voor de crisis. Hun crisis is namelijk óók een kans! Realiseer jij je dat ook al? Of trek je nog een narcist aan…? Pas goed op jezelf, okee?

        Namens mijzelf, en misschien ook wel namens al die anderen vraag ik je om vergeving. Vergeef daarbij niet je ex-vriendin in kwestie, mij of anderen, omdat wij/zij dat (zouden moeten) ‘verdienen’, maar JEZELF. Omdat jij rust en vrede verdient.

        een welgemeende knuffel,
        A

        Reply
          Marieke - juni 30, 2016

          Sterk bericht van je Alex.

          Reply
          Lotgenoot - juni 23, 2017

          En wat, als je het gevoel hebt ontwikkeld, door jarenlang samenleven (en nog steeds) met iemand met heel vele kenmerken van een NPS op termijn heel hard aan jezelf begint te twijfelen? Denkt dat je zelf NPS-kenmerken hebt, of de “stoornis”?

          Want… ik merk, dat het heel vaak mijn emoties zijn, die mijn partner ombuigt en naar mijn hoofd slingert als behandel ik hem zo…

          Moeilijk om uit te leggen 🙁
          Terwijl ik over-empathisch ben, absoluut trauma’s heb waarvoor ik traumatherapie volg, en constant huil, twijfel ik toch enorm hard aan mezelf. Of, zou het mogelijk zijn dat ik narcistische kenmerken heb “overgenomen”, als een teken/mechanisme van verweer?
          Geen idee, wat ik met m’n eigen hoofd moet aanvangen soms.
          Ik heb zo het gevoel dat ik alles moet afwegen. Mijn woorden en daden.
          Om een voorbeeld te geven:
          We hebben een meningsverschil over de kinderen. Ik haal de kids een tablet, die ze zelf betaalden met hun spaarcentjes. Maak met hen hier afspraken over. Dit alles in een periode waarin mijn partner vreemdgaat. Tijdelijk zelfs elders introk.

          Mijn partner keert wonder boven wonder terug (nochtans deugde ik niet toen zijn affaire begon :-/) Maar, toch keert hij terug.

          Geen rekening houdend met de afspraken die ik ondertussen heb gemaakt met mijn kids, betreffende het gebruik ervan, maakt hij plots eigen regeltjes. Neemt hen die tablet ten pas en ten onpas af (hij vind altijd wel een (voor zichzelf) verantwoorde reden) en dan voel ik me zo machteloos. Mijn kids zijn intussen beginnende teenagers en hebben het er moeilijk mee. Ze hebben mijn verdriet in de loop der maanden gezien en van heel dichtbij meegemaak en komen (of liever luchten hun hart) bij mij aankloppen met hun frustraties hierover. Ze vinden het onvoorstelbaar, dat hij in eerste instantie heeft gedaan wat hij deed ten opzichte van mij. En bovendien vinden ze het moeilijk dat ze nu plots terug moeten gehoorzamen aan iemand die best wel het hand op eigen hoofd eens mag leggen en zichzelf mag berispen. Aleer de kinderen normen en waarden bij te proberen brengen, die hij zelf niet hoog in het vaandel draagt. Wel in zijn regels die hij de kids oplegt, maar niet in de reflectie terug te vinden van zijn eigen daden.

          Meestal zwijg ik dan, voor de rust. En dit nemen mijn kids me dan kwalijk.
          Ga ik in, tegen zijn regels, krijg ik tegenwind van hem.

          Hier ga ik in beide gevallen onderdoor. En weet niet wat te doen.

          En met “ingaan tegen zijn regels”, kan ik dan boos uit de hoek komen. Sommige frustraties bij mij, hebben zich jarenlang opgestapeld. Heb me jarenlang als een pleaser gedragen. Maar, door het ouder worden en meer en meer lezen over narcisme en het langdurige en veruiteenlopende bedrog, heb ik “meer haar op mijn tanden” gekweekt.
          En dit wordt natuurlijk door hem niet in dank afgenomen. Eigenlijk gaat het om ik die eindelijk grenzen aantoon. Iets wat ik nooit heb gedaan. Wel heb geprobeerd, al jammerend maar sinds zijn laatste affaires aan het licht kwamen, nu in concrete en transparante (denk ik toch) taal.

          Ik vind het keimoeilijk om uit te leggen en hoop dat iemand hier IETS snapt van mijn wirwar 🙁

          Ik kan me daar dan boos inmaken.

          Reply
            Lotgenoot - juni 23, 2017

            Ook nog even toevoegen waarom ik vaak keihard aan mezelf twijfel:
            – als we ruzie hebben, lijk ik wel “de doordrammer”. Hij klapt dicht en reageert echt onverschillig 🙁 Koel. Geeft geen enkel weerwoord, onder het mum “wat ik ook zeg of doe, je gelooft me toch niet”. Meestal gaat dit over (vermoeden van) ontrouw
            – als we ruzie hebben, ben ik diegene die m’n stem vereffend. Hij is een stille ruziemaker.
            – stiltebehandeling van hem, kan ik moeilijk herkennen. In die zin, ik doe het ook soms. Bewust mijn mond houden. Is dat dan ook stiltebehandeling? :-/
            – hij gaat wel vreemd. Echt vreemd. En kan geen vriendschap aangaan, met een vrouw, zonder er een affaire mee te starten. Ik heb al jarenlang dezelfde vriendenkring en trek heel duidelijk de grens en geef dat duidelijk ook aan, naar de buitenwereld toe. “Ik ben bezet”. Of doe ik dit als claimend naar mijn partner toe? 🙁
            – soms geraak ik uit mijn eigen woorden niet meer. En terwijl ik vanbinnen goed weet dat ik bepaalde dingen niet heb gezegd, zoals hij beweerd, begin ik toch aan mezelf te twijfelen.

            – hij verwijt me nooit echt in uitgebreide scheldtirades. Maar, subtiel geeft hij vaak wel signalen dat ik bepaalde dingen niet kan.

            – hij is als de dood om bedrogen te worden en door mij verlaten te worden, toch stoot hij me af, komt niet tegemoet aan wat ik van hem verlang en heeft al een ander slachtoffer nog voor ik ook maar (voor mezelf) een duidelijk signaal gaf dat ik me niet lekker voel… Maar ik ook. Ik ben ook bang, om bedrogen te worden. En door bedrog verlaten.

            -Hij gaat enkel tegen zijn affaires rotzooi over me rondstrooien. Of vrienden die hem nog niet lang kennen. Terwijl ik, met iedereen zou willen praten over mijn leven met hem. Goede en minder goede wil vertellen. Gewoon, mijn perceptie, mijn ervaring, mijn gevoel… Tijdens zijn periode van vreemdgaan hemelt hij me dan eerst op bij mensen die me kennen, waardoor ze me niet geloven als mijn voelsprieten ontrouw aanvoelen “Want hij is zo vol lof over jouw” en anderzijds gaat hij ook over tot het rondbazuinen dat ik “gek” ben, maar bij een zeer select groepje waarbij dit “pakt”.

            Geen idee, ben ik het?
            Is hij het? Zijn we het allebei? Of ben ik “slachtoffer”-“overlever” die in opflakkeringen in weerstandmodus gaat?

            Geen idee.

            Reply
              Anoniem - juni 23, 2017

              Om überhaupt iemand te labelen met narcisme heeft iets negatiefs, vind ik, behalve door een professional! Uit je verhaal kan ik wel opmaken dat er sprake zou kunnen zijn van narcistische dynamiek. I.i.g doet de relatie jullie zo geen goed!

              Reply
    Henk - augustus 31, 2015

    Help, ik ben een narcist en zoek dringend hulp. Kan iemand mij hierin adviseren? Wie kan de best mogelijke hulp verlenen? Ik heb me inmiddels aangemeld bij 3 GGZ instellingen maar wil graag zeker weten dat ik echt goede hulp krijg. Iemand hier met ervaring?
    Zijn er goede boeken over? Ik vind op internet alleen maar hulp voor slachtoffers van narcisten maar niet voor narcisten zelf.

    Reply
      Elisabeth - september 19, 2015

      …..hallo Henk ,

      ,,,,het is vooral je =aangeleerd’ oud patroon herkennen in je omgang …….er zijn tal van Energetische behandelingen die je ‘oude’ programma s in je Mind Re-setten . Er zijn Heel goede vormen van Hypnotherapie , die deze ‘oude’ programma s kunnen resetten .
      …k ben erg met Mindsetting bezig , spiritueel gezien …..hoe ‘oude’ patronen je leven bepalen , in plaats van in Harmonie met je eigen Zelf . …..wens je succes ……groetjes uit Belgie

      Reply
      Hans - december 19, 2015

      Een boek wat mij is aanbevolen door mijn behandelaar: “Een spiegel voor Narcisten”

      Reply
    Lientje - juli 18, 2015

    Hey,

    Ik moet zeggen dat ik ben opgegroeid met iemand die zo’n persoonlijkheid heeft. Het was hel en heeft zijn gevolgen op mij ook gehad.
    Maar langs de andere kant ken ik mensen met deze persoonlijkheid en is het toch ook soms anders. Ze compenseren dit met veel paniek en angst en naar mij toe doet hij dat niet.
    Als hij bij andere mensen is, is het wat anders.
    Ik kan zeggen dat mijn ervaring wel anders is…

    Reply
    annet - mei 30, 2015

    Het valt mij op dat er vaak het advies gegeven wordt om te gaan scheiden als je een relatie hebt met een narcist.
    Zelf heb ik dit ook vaak overwogen maar zie ook duidelijk dat het om ziekte gaat. Ik zie ook de angst en de eenzaamheid. En dat hij soms toegeeft fout te zitten vooral naar zijn kinderen toe van wie hij veel houdt. Ik ben zelf een niet drinkende alcoholiste en heb dus ook een ziekte. Ik vind weleens dat er nogal negatief aangekeken
    wordt tegen narcisten alsof ze uitbuiters zijn van anderen wat ook soms zo is. maar ik denk dan ook dat het zelf hebben van nps bepaald geen pretje is voor de persoon zelf. Ik ben benieuwd na reacties

    Reply
      Lientje - juli 18, 2015

      Ik versta zeker wat je wilt zeggen annet. Zelf heb ik zo’n vader gehad en dat was hel.
      Toch kan ik zeggen dat ik bij andere mensen met deze persoonlijkheid die mij nauw aan het hart liggen, ook eenzaamheid zie en veel angst.
      Hetgene het wel allemaal voedt, is dat hij zeer intelligent is en het meestal ook beter weet. Het is dan niet zo simpel, maar ik hou van zoveel en ik heb er geen negatieve ervaringen mee.
      Ik moet wel zeggen, zelf ben ik niet op mijn mond gevallen en laat ik mij niet doen.
      Hij heeft iemand nodig met pit 🙂

      Reply
    Bezorgde vriend - april 10, 2015

    Als ik over narcisme lees, herken ik veel van syndroom van Asperger ! M’n vriendin zou Asperger en Borderline hebben, wat van de twee. Dus Autisme Spectrum Syndroom.
    Wat is het juiste herkenbare verschil tussen Narcisme en Asperger bijvoorbeeld ?

    Reply
      Stella - juli 13, 2015

      Daar denk ik ook zo over…veel egoisme kan hebzuchtig gemeen en geslepen zijn..maar het kan ook naief onwetend onbewust en ziekelijk zijn…Misschien dat als iemand asperger heeft er ook best narcisme bij kan hebben.Het lijkt me een enorme lijdensweg voor mensen met stoornissen ook voor de naasten overigens.

      Reply
    Guido - maart 30, 2015

    Ik heb sinds kort een vriendin wiens ex leed aan NPS. Nu merk ik dat dit toch op dr een of andere manier tussen ons staat. Zij is een jaar of twee gescheiden van deze man.
    Hoe kan ik haar het best ondersteunen. Ik geef veel om haar. Ik heb heel wat gelezen over NPS.
    Ik heb heel veel geduld omdat dat forceren averechts zou werken.
    Maar ik zou graag op dit vlak meer voor haar willen betekenen.

    Wie kan me tips geven?

    Reply
      didi - april 19, 2015

      Ik kan je zeggen dat het een lange weg is die jij te gaan heb. Ik heb toevallig een ex (genaamd Guido) die lijd aan NPS. Ik geef ook heel veel om hem en ik hou ziels veel van hem. Maar 2 jaar lang heb ik veel geduldt opgebracht en alles geprobeerdt eraan te doen. Maar helaas!! De prijs die ik ervoor moest betalen was keihard gedumpt te worden. Hij ging er koelbloedig met een collega vandoor. (Na dat hij in die 2jaar herhaaldelijk vreemd gegaan is.) zowel schipperen tussen mij en zijn ex. Daarnaast nog iemand van een datingssite. daarna de collega. Mijn ex liegde vaak over van alles en nog wat. Alle dingen die je hier op deze site tegenkomt heb ik wel ervaren ja. Het is inmiddels 6 maanden uit!! ik ben kapot en gebroken. Ik loop bij een psycholoog om mij zelf weer terug te vinden en mijn eigenwaarde terug te krijgen. Om mijn onzekerheid te laten verdwijnen. Ik was voor hem zijn tijd een sterke vouw. Dat was totaal omgeslagen in zwakte inmiddels gaat het al wat beter. Er is niemand die daar wat aan kan doen dan zij zelf en goed advies van een professionele hulpverlener. Door narcistisch misbruik krijg je een laag zelf beeld en voel je je in veel punten heel onzeker en onwaardig en moet je leren weer van je zelf te houden. Zolang jij niet genoeg van jezelf houd en je weinig eigenwaarde hebt kun je ook niet genoeg van een ander houden. Een relatie is ook heel moeilijk om tot stand te houden als je niet eerst alles verwerkt hebt. ik kan het weten het is een langdurig proces, Ik heb een aantal keer een poging gedaan om opnieuw een liefdes relatie aan te gaan. Het werkt niet! Ik ben inmiddels al een tijdje bezig met therapie en weet nu ook heel goed waarom het niet werkt en dat ik de komende tijd nog keihard aan mijzelf moet werken om in de toekomst weer een gezonde relatie aan te gaan. Het is fijn dat je om haar geeft en haar wilt steunen! Maar ze moet het toch echt zelf doen. Je zou mee kunnen gaan naar haar hulpverlener als ze die heeft! Heeft ze die niet dan raad ik aan deze in te schakelen. Ze moet zich er ook zeker niet voor schamen zij kan er niks aan doen dat ze slachtoffer is geworden van een narcist. Zelfs de narcist kan er vaak weinig aan doen dat hij/zij zo is. Ik ga de narcist niet hoog houden, want het is al erg genoeg dat er slachtoffers vallen door narcisten. Maar daar naast zijn het ook mensen en diep van binnen zouden ze net zo willen zijn als ieder ander welvarend mens. Alleen weten ze niet hoe.Daarnaast ligt het ook aan jezelf hoe ver zij het laat komen. Op dat moment als je in handen bent van de narcist zie je niet goed wat er gebeurdt. Maar je merkt wel dat dingen niet normaal verlopen en je gevoel onzeker,verward en ongelukkig wordt.Dat voel je tijdens de wrede behandeling van een narcist. Daar kun je je leer uittrekken en daardoor weet je hoe het absoluut niet moet. Ze is inmiddels bij hem weg en niet voor niks en weet ze dus,dat het een doodlopende weg was met hem. Hoeveel ze ook van hem hield.Ze weet nu ook dat hij niet van haar hield anders was dit nooit gebeurd met haar. Ze is gekwetst waardoor ze moeilijk zelf echte liefde kan geven. Ze moet echt eerst aan zichzelf werken en dan pas kan ze weer aan een relatie werken.Zonder hulpverlening word dat heel moeilijk dan blijf je met dingen zitten en erin hangen. nogmaals het is een langdurig proces om weer de oude te worden wie je werkelijk was. Zoals je zegt dat je veel om haar geeft. Geef haar dan de tijd aan zichzelf te werken. en doe voorlopig rustig aan en dingen die haar een goed gevoel geven. Je moet haar vertrouwen winnen!! Ik hoop ook dat je een eerlijke oprechte vent bent!! want dat hebben slachtoffers van narcisme echt nodig. Als je twijfelt en het niet zeker weet of je het aan kan en dit geduld op kan brengen of nu al het gevoel hebt niet zeker te weten of het dit wel voor je is. Zeg dit eerlijk en bedenk voor jezelf of je er dan wel mee doorgaat of een punt achter zet. Want als je dat na van loop van tijd zou doen valt ze weer terug en heeft ze het weer ontzettend moeilijk. Dit is ook waarom eerst aan jezelf werken heel belangrijk is! Want zij moet het doen, anders word het nooit een gezonde relatie. ruzie hoort ook bij een gezonde relatie en mocht het op 1 of andere manier niet gaan,dit gebeurd ook in gezonde relaties dan moet dat kunnen zonder dat zij daar zo aan kapot gaat en dat gaat ze als ze het niet eerst verwerkt en de juiste hulp erin heeft. Dan gaat een relatie ook geen stand houden. De kans dat ze dan weer in de slachtoffer rol komt is dan groot. Dit komt door wat ze door gemaakt heeft tijdens de relatie met de narcist. Ookal ben jij dan echt oprecht geweest dat herhaald zich dan weer.Die zelfde gevoelens komen dan weer aanwaaien. Dit is ook het moeilijkste ervan de dingen die een narcist heeft projecteert hij/zij op jou als slachtoffer.Het slachtoffer gaat dingen overnemen en zich zelf dit aan trekken.Daardoor ga je als slachtoffer je anders gedragen en bepaalde dingen ga je herhalen in je nieuwe relatie en worden betrokken op de nieuwe partner!!! In dit geval jij ! Jij gaat je ook onzeker voelen. Je gaat dingen denken doe ik het wel goed? Hoe moet ik hier mee omgaan? Hoe kan ik haar gelukkig maken? etc.! Logisch ook omdat je niet weet hoe dat moet. Dat wisten jou vriendin en ik ook niet toen wij aan de relatie met de narcist begonnen. Wij hadden toen het zelfde als jij. Wij wilden het ook goed doen vertrouwen en liefde geven en de narcist helpen met zijn laag zelfbeeld. Dus conclusie is als je met een narcist hebt zo gauw als mogelijk weg wezen van die persoon! Dat heeft ze inmiddels gedaan! Maar wel net zo als ik aan de late kant! als je er niks mee doet als slachtoffer dan herhalen deze punten keer op keer in elke relatie. en mensen met een gezonde relatie vermogen, komen dan ook in die spiraal van onzekerheid terecht.(anders schreef je nu niet hier) Met de juiste hulpverlening en tijd kun je ver komen en leren weer stabiel,en gelukkig op je eigen benen te staan. zodat je daar na kan bouwen aan een gezonde gelukkige relatie.

      heb je nog vragen vraag maar groeten didi

      Reply
    Anoniempje - november 16, 2014

    Ik kom uit een jarenlange relatie met ups en downs. Héél intens en héél uitputtend. Ik heb een sterk vermoeden dat mijn ex een narcist is. Momenteel lees ik er veel over en denk ik ook vaak aan mijn gezin van oorsprong waar ik zowel narcistische trekken bij mijn beide ouders zie als bij mijn broer. Ik voel me héél eenzaam momenteel en ik heb het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Daarom ben ik op zoek naar een therapeut/coach die kennis heeft van narcisme en volwassenen van narcistische ouders. Heeft iemand een idee hoe ik zo iemand kan vinden? Bedankt.

    Reply
    lynn - oktober 28, 2014

    Sorry maar “de “makkelijke” optie van verlaten is dom en laks” dat klinkt mij wel kort door de bocht. Ik ben 20j getrouwd geweest met iemand waarvan ik intussen weet dat hij NPS had en geloof me, ik heb alles geprobeerd. Mijn scheiding 3j geleden, is het beste wat ik ooit deed. “Zoek samen hulp” dat lukt nl. niet als de persoon in kwestie absoluut geen probleeminzicht heeft en alleen maar wild in het rond roept hoe fout/ dom/ schuldig de ander (vooral ik dus) is. Na 3j en intussen met een “normale” man, besef ik nu eindelijk dat ik best ok ben… Maar wel fijn dat jouw man blijkbaar wél inzicht heeft,dat had in ons geval mogelijk een heel verschil gemaakt (ik vraag me wel af of hij dan geen “gewone” narcist is en niet echt iemand met NPS??), maar ik heb niemand gevonden van vrienden, buren, familie, of ikzelf… die daarin slaagde, zelfs geen mensen met een therapeutische/medische/ psychologische achtergrond. Altijd hetzelfde patroon: wie hem niet goed kent, vindt hem supercharmant en een toonbeeld van ijver en inzet (niemand kan iets even goed als hij…); wie hem beter kent, ziet de arrogantie en eigendunk; nog wat beter, dan krijg je ook de neerbuigende agressie en de totale onvoorspelbaarheid te zien. En vanaf iemand hem confronteerde met zijn aandeel, hoe klein ook: gedaan met de relatie, 1 regel: de ander was fout…

    Ik zag eerlijk waar, helaas na jaren van vernederingen maar 2 uitwegen nl scheiden of doodgaan (en neen, ik ben geen labiel iemand, integendeel, ik ben zo gewoon en evenwichtig als het maar zijn kan) dus dan lijkt me mijn keuze toch de beste…

    Ik hoop nog elke dag dat hij op een of andere manier aan dat inzicht komt en zo gelukkiger kan worden, want als je dénkt dat de wereld rond je een soort vreselijk ondankbaar complot smeedt tegen jou, waar je zelf geen enkele invloed op kan hebben aangezien je geen enkel aandeel hebt, tja… dan geeft dat toch een machteloos gevoel…

    Reply
      Daan - februari 26, 2015

      Oh wat ben ik het met jou eens Lynn!
      Ik heb ook na een relatie van 31 jaar 2,5 jaar geleden mijn ex verlaten en als ik lees wat jij schrijf dan is het net of ik zelf geschreven heb. Heel raar is dit!
      Ook ik heb zeer sterk met het idee aan de dood gespeeld en zag uiteindelijk maar een uitweg: weggaan. Oh niet dat ik niet alles geprobeerd heb: relatie therapieën, praten, praten…maar vooral luisteren want oh wat kon hij praten!!! maar omdat alle problemen “alleen maar aan mij lagen” loste het niets op…Het werd wel beter als ik nooit tegen hem inging en braaf alles deed volgens zijn voorschriften maar hoe lang kan een mens zich voorliegen? Uiteindelijk was ik beland aan het einde van wat ik kon verdragen en op het punt dat ik toch nog iets van mijn leven wilde maken, mijzelf terugvinden op emotioneel vlak en ben abrupt en direct weggaan. Er bestaat geen elegante manier om een narcist te verlaten want dan beland je in eindeloze verwijten en manipuleren.
      Het gaf hem wel de mogelijkheid om mij helemaal zwart te maken tegenover de buitenwereld. Ik was een immoreel en gevallen vrouw.
      Wat hem vies tegenviel was dat ik alleen lieve en begripvolle reacties kreeg van de mensen die ons goed kenden… en de rest tja, die zal ik toch nooit meer zien.
      En nog even dit voor anoniem van 14 oktober: ik heb gewacht totdat onze kinderen op eigen benen konden staan want ik voorzag dat kleine kinderen alleen nog meer de dupe konden worden van zijn manipulaties als ik niet voor hen kon relativeren.
      Dus anoniem: denk eerst goed na voordat je zulke woorden de wereld in slingert als dom en laks!
      Tot slot nog dit: Natuurlijk zag ik ook zijn onvolwassen emotionele ontwikkeling en had medelijden met hem en cijferde me daarom ook jarenlang weg en gaf ik hem iedere keer toch weer een kans… en inderdaad Lynn ik ken dat machteloos gevoel zo goed!

      Reply
    Anoniem - oktober 14, 2014

    Wat een vreemde adviezen hier… Direct iemand verlaten die aan deze stoornis leidt?!
    Dit is vaak een traumatische stoornis (dus komt voort uit vroegere gebeurtenissen/trauma’s). De persoon kiest niet bewust zo te zijn maar zijn psyche is verstoord.
    Zoek samen hulp. Al duurt het erg lang, er is goed iets aan te doen.
    Als deze persoon niet wil meewerken kun je altijd bog beslissen een punt achter de relatie te zetten.
    Bedenk wel: als er kinderen in het spel zijn hebben zij er ook baat bij dat hun vader/moeder behandeld wordt en is de “makkelijke” optie van verlaten dus dom en laks. Sinds wanneer word er niet meer gevochten voor huwelijken/ relaties.
    Ik ben al een aantal jaar getrouwd met iemand met deze aandoening en door in gesprek te blijven en therapie is dat te doen. We boeken vooruitgang en waar we eindigen is nu niet belangrijk!

    Reply
      Lilian - augustus 24, 2016

      Het zijn geen vreemde adviezen, maar adviezen van mensen die ervaringsdeskundige zijn. Dat jij denkt dat in jou geval met je man er wel wat aan te doen valt kan allerlei redenen hebben, tot en met dat je man helemaal geen narcist is, of geen volledige (wat in mijn idee hetzelfde is, maar blijkbaar verschillen daar de meningen over). Normale mensen draaien gewoon door in de omgang met een narcist. Ik heb het te vaak gezien, ik heb gezien hoe destructief ze zijn. Ik weet ook dat er mensen rondlopen met deze diagnose die het (als je het mij vraagt) niet hebben, ze hebben het niet omdat deze mensen wel degelijk oprechte empathische gevoelens en reacties hebben. En geloof me, een echte narcist heeft het gewoon simpelweg niet, het komt niet in degene op, en er is niets wat oprecht is of door voelt bij deze mensen, je zou kunnen zeggen dat ze niet echt bestaan. Te vaak heb ik gezien dat mensen met een zeer kleine zelfvertrouwen de diagnose narcisme kregen en mijns inziens een onderschatting van wat narcisme inhoudt. Psychologen zijn ook maar mensen en mensen maken fouten. Maar wanneer je dagelijks psychisch wordt geterroriseerd dan zeg je niet dat je bij je partner blijven zal, wanneer je eigen leven je nog lief is. Dan is het echt geen vreemd advies om mensen te zeggen weg te gaan. Dat heet overlevingsdrang, en zo erg kan het echt worden of zijn met een narcist.

      Reply
    Charlie - september 19, 2014

    Ik zit nu 4 jaar in een relatie met mijn vriend, en het loopt niet al te best. Hij komt bijna nooit zijn afspraken na, vind zichzelf helemaal geweldig, wordt woedend als ik hem tegenspreek tijdens een discussie of iets dergelijks. Wij zien elkaar niet dagelijks dus je zou denken dat als je elkaar ziet alles dan super moet wezen. Ik heb ook altijd meer voor deze relatie gevochten dan dat hij dat heeft gedaan. Hij zegt regelmatig de verkeerde dingen, maar in 4 jaar tijd heb ik hem misschien 4 keer sorry horen zeggen, en ook dit koste hem heel veel moeite. Ook is hij erg goed in verhalen verdraaien en kleineert hij mij tegenover andere (ik denk zonder dat hij dit door heeft). Toch heeft hij al vanaf jong dezelfde vriendengroep en weet hij deze ook te behouden. De relatie met zijn familie is ook goed. Ik heb er ook nog nooit met 1 van zijn vrienden of familieleden over gesproken maar heb me wel altijd afgevraagd waar zijn gedrag vandaan komt. Zijn vrienden hebben ook voorrang op mij. Ik heb niet het idee dat ik erg hoog in het lijstje sta. Verder als hij mij vraagt om iets voor hem te doen en ik doe dit niet, is hij meteen beledigd.Toch kan hij ook super lief zijn, of na een ruzie (als ik eigenlijk nog boos ben) doen alsof er niks is gebeurd. Nu wordt ik er zo moe van en voel ik me vaak zo gekleineerd door hem, dat ik op internet ben gaan zoeken. Ik heb nu meerdere pagina’s over de narcistische persoonlijkheidsstoornis gelezen en veel dingen kloppen. Toch klopt het dan niet dat hij verder zulke goede vriendschappen en familie kan onderhouden. Echter zit hij wel de hele dag bij hem thuis met zijn vrienden te gamen (hij kan absoluut niet tegen het alleen zijn). Ik ben heel benieuwd naar de mening van anderen. Ik weet inmiddels niet meer zo goed wat ik hiermee aanmoet en of ik nog wel voor deze relatie moet vechten..

    Reply
      wijnandus - november 6, 2014

      Wellicht kan adhd/add een rol spelen, afspraken nakomen is dan lastig en gamen ’therapeutisch’ hoewel niet genezend..

      Reply
      Kim - april 22, 2015

      Wow Charlie, het is alsof ik een samenvatting van mijn eigen relatie lees! Ik heb er alleen nog wel een dochter van 2 bij rondlopen. Ik herken het uitvallen, doen alsof er niets is gebeurd, niet kunnen praten over situaties waardoor ik me totaal niet serieus genomen voel, kleineren om vervolgens weer aan te trekken (alleen als het écht moet, denk soms dat hij precies weet wanneer ik het bijltje erbij neer dreig te leggen), geen sorry kunnen zeggen, slecht alleen kunnen zijn (hij zit momenteel alleen in het buitenland, lijkt nog niet eens super slecht te gaan), goede relatie met (jeugd) vrienden, redelijk goede relatie met gezin (de rest van de familie is slechter dan zij, dat vinden ze allemaal), super lief kunnen zijn en af en toe ook met heel veel pijn en moeite kunnen toegeven fout te zitten… Ik ben ontzettend in de war, er valt veel op zijn plek als ik over NPS lees, maar het alleen zijn (kan hij eigenlijk niet maar zit toch wel in het buitenland voor 2 jaar op eigen initiatief), goede relatie met gezin en vrienden en af en toe fouten toegeven passen daar weer niet bij. Hij had na een paar maanden in onze relatie veel woede-uitbarstingen maar nadat ik mijn ongenoegen hierover heb uitgesproken is dit niet meer voorgekomen, hij doet er dus wel iets mee. Ik hoop echt dat het geen NPS is, dan stop ik er namelijk direct mee aangezien onze dochter nu nog jong is en ik haar geen pijn wil laten lijden. Ik zit echt tegen het punt van opgeven aan maar ik wil het allerliefst oud met hem worden. Ik ben dan ook op zoek naar mensen die soortgelijke situaties herkennen en wellicht handvatten kunnen bieden om de finish te halen (het liefst met zijn drieën)..

      Reply
    Harrie Kortekaas - september 15, 2014

    Dag Tarik,

    Mijn vader heeft nps en ik ben in deze problematiek zeer geholpen door mijn personal coach Margot Groot, zij heeft een praktijk in self management en is zeer ervaren in de nps problematiek.
    Haar praktijk zit in Apeldoorn aan de Arnhemseweg. Zie ook haar web-site stilstaan bij bewegen.

    Sterkte ermee, Harrie Kortekaas

    Reply
      Wim - april 14, 2015

      Ik was ooit bij jou in behandeling en had sterk de indruk dat jezelf ook vrij veel last had van Narcisme, misschien toch eens hulp vragen aan Margot Groot.

      Reply
        Kees - augustus 22, 2016

        Hallo Wim,
        Klopt wat je schrijft, Harrie vertoont zelf al die kenmerken!
        Hij, noch Margot Groot hebben dat ingezien.
        Margot Groot is GEEN psychotherapeut, ook geen psychiater dus KAN geen diagnose stellen of behandelen. Haar team maakt gebruik van oa waarzeggers( Daan Akkerman) . Dus geen goed advies

        Reply
    Tarik - september 2, 2014

    Mijn vrouw zit in de psychiatrie en is onlangs achter gekomen dat ik wellicht leidt aan nps. We hebben samen de kenmerken van een nps’er doorgenomen. Ik herken een deel van de kenmerken bij mezelf en geef dit ook toe. Ik wil hier graag verbetering in. Wat, wie kan mij hierbij helpen. Ik begrijp dat nps een gedrag stoornis is en dat dit niet zomaar verandert kan worden. Voordat ik het leven van mijn vrouw en onze kinderen volledig kapot maak wil ik mijn beste been voor zetten. Waar moet ik aankloppen?

    Reply
    alexander - juli 2, 2014

    Hoi, ik zat/zit in een relatie met een vrouw die kenmerken vertoont van een verborgen narcist. Dit legt veel druk op de relatie. Ik vind het wel problematisch om haar los te laten. Lastig hoor, ik weet onderhand niet meer wat de waarheid is en wat een leugen. Ik heb haar verteld dat ze zich moet laten testen op een NPS. En nu ze dit ook doet verdenk ik haar van het manipuleren van de onderzoeken om maar niet uit te komen op NPS. Ik twijfel enorm. Toen ik nog met haar en haar kinderen samenwoonde kreeg ik het idee dat ze alles doet voor haar kinderen zodat zij nix te kort komen. Heel altruïstisch en opvoedkundig heel goed. Maar toch zie ik ook een andere kant van haar. Gemeen, zelfzuchtig, liegen, bedriegen, projecteren, gaslighting, vreemdgaan (althans vermoed ik het. Harde bewijzen heb ik niet), woede uitbarstingen, krokodillentranen, manipulatie, stalking, gebrek aan empathie, etc..Sinds ik haar verlaten heb en mijn vermoedens naar haar heb uitgesproken is ze in een depressie terecht gekonen. Ze heeft bijna iedereen om ons heen weten te overtuigen dat ik psychisch niet in orde ben en dat ik lijd aan wanen en psychoses. Het is gewoon krankzinnig dat ik daar zelfs een tijdje in ben gaan geloven. Dat is haar kracht. Haar overtuigingskracht. Ik heb zelfs een zelfmoord poging achter de rug door haar toedoen. Hoe stom kon ik zijn.
    Maar ergens blijf ik twijfel houden. Ze beloofd me verbetering maar ondertussen voel ik nog steeds de manipulatie door haar woorden heen.
    Maar ik kan bijna niet geloven dat ze nooit of niet van me gehouden heeft. We waren matties, soulmates. Was alles dan een grote leugen?
    Is zij in staat om haar zieke gedrag aan te passen? Eigenlijk weet ik het antwoord al wel. Ik lees overal dat het beste wat je kan doen is verhuizen en al het contact verbreken.

    Maar zie ik iets over het hoofd?
    Any advice is welcome..

    Reply
      Jan - juli 12, 2014

      Beste Alexander,

      Heel herkenbaar je verhaal, al ben ik nu 1 jaar gescheiden, maar kwam toevalig linkje tegen op faceboek over narcosme. Toen schrok ik me rot en kwam er achter 15 jaar met een narcitische persoonlijkheid die me werkelijk in een psychose heeft weten te brengen met haar onberekenbare gedrag. Het heeft me, me werk gekost en ben afgekeurd. Verbetering komt never nooit hooguit enkele dagen. Het zegt ook wat over jou. Narcisten zoeken mensen met relatief laag zelfbeeld en die onvoldoende van zichzelf houden. Je moet dus werken aan jezelf zonder goedkeuring narcist en bijna letterlijk de navelstreng tussen jezelf en haar doorknippen. Succes het zal niet meevallen

      Reply
      Willem Jan - juli 18, 2014

      Beste Alexander,

      Een vrouwelijke narcist, jouw partner. Dat is vaak geniepiger en achterbakser dan een mannelijke narcist. Heb ik ook achter de rug, maar dan zonder kinderen. Dat maakt het wel eenvoudiger om totaal te breken. Nergens meer op antwoorden, laat het haar zelf maar uitzoeken, want je hebt alles al gedaan om alleen haar tevreden te stellen, om de lieve vrede maar te bewaren. Het heeft mij bovendien de vriendschap met mijn beste vriend gekost want mijn ex heeft zeer doeltreffend haar voet tussen de deur gezet en zijn vrouw in haar slachtofferschap alle kanten uit gemanipuleerd.

      Het kost je veel, bezittingen (krijg je echt niet van een narcist – bezit en geld is alles waar ze oog voor hebben), vriendschappen etc. Je krijgt er ook veel voor terug: een leven. Hou je vast aan de toch ook mooie herinneringen die je ongetwijfeld hebt en vergeet nooit dat deze vrouw niet degene is zoals ze zich voordoet.

      Bij mijn ex kwam de NPS pas laat bovendrijven, getriggerd door grote problemen op haar werk. Ik leefde vanaf dat moment met een heel ander mens samen dan met degene die ik trouwde.

      Denk niet dat scheiden eenvoudig is. Ze zal alles in het werk stellen om je vast te houden, maar ook om je in niets je zin te geven. Stap uit alle vormen van manipulatie, ook als dat je je bezittingen kost. Een narcist is niet geïnteresseerd in jouw welbevinden, alleen maar in haar eigen rotgevoel om dat vervolgens op jou te projecteren. Het gaat uiteindelijk niet om jou maar om haar.

      Dat is aan de andere kant ook een geruststelling: jij was het niet die alles verkeerd deed, zij probeerde je dat te laten geloven.
      En sorry: het idee dat je aan haar een soulmate had is echt niet correct. Ze moet een erg goede manipulator zijn geweest. Narcisten snappen niets van zielsverbindingen, geloof me. Ze weten al niet hoe ze met zichzelf moeten omgaan, hoe ze zichzelf moeten waarderen, laat staan dat de weten hoe ze dat met een ander moeten.

      Als je je soulmate ontmoet weet je dat heus. En dat is niet altijd even makkelijk want juist zij doorzien alles, niet alleen de goede maar ook de verkeerde dingen.

      Enfin, lees zoveel mogelijk over narcisme, doe eventueel een test om jezelf te overtuigen en zoek bekwame hulp. Alleen red je dit misschien niet, je moet hier echt hulp voor zoeken.

      Reply
    Marjel - maart 20, 2014

    Ik ben er zeker van dat mijn moeder een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft, alleen haar ‘werkwijze’ is geraffineerder. Ze zal nooit harteloos overkomen, maar gooit zichzelf juist op een zeer dramatische wijze op de slachtoffer-rol. Verder herken ik alle kenmerken, ik kan alleen niets doen zolang ze dit zelf niet inziet van zichzelf. Ondertussen kan ze andere mensen compleet kapot maken door ze een schuldgevoel aan te praten. Ik zie mijn vader en broers namelijk met hetzelfde worstelen. Konden we maar iets doen! Mijn vader is nu in de zoveelste relatietherapie met haar omdat ze het nu ‘nu echt he-le-maal niet meer ziet zitten’, maar dat ligt uiteraard allemaal aan mijn vader en niet aan haar. Ik ben inmiddels zelf volwassen en een moeder, maar moederliefde zoals ik die ervaar naar mijn kinderen toe, zo heb ik die nooit echt van haar ervaren. Triest.. Maar ik heb eigenlijk al vroeg geleerd dat de enige manier om te overleven is, niet emotioneel alle verwijten en negatieve kritieken me te laten raken, maar eigenlijk telkens tegen mezelf te zeggen: dit is zoals zij het ervaart. Dit is niet de volledige waarheid. Als persoon ben ik wel ok.
    Lang heb ik daar aan getwijfeld en ben ik ervan overtuigd geweest dat alles wat ik deed of zei of vond, bij voorbaat al dom en niet goed zou zijn. Ik weet nu dat dat niet zo is en dat ik best goede ideeën en dingen heb en doe. Maar lastig was het wel!
    Hoe kom ik er toe om haar in te laten zien dat ze echt een probleem heeft? Ze staat wel open voor therapie en momenteel loopt ze dus ook bij een therapeut, ik heb alleen het idee dat deze therapeut niet deze optie van potentieel narcisme, in ogenschouw neemt terwijl het juist veel opheldering zou geven. Moet ik me ermee bemoeien? De therapeut op narcistische stoornis wijzen? Ik ben bang dat het anders weer de zoveelste therapie wordt die op niks uitdraait (zoals al zo vaak eerder is gebeurd..). Kan het zijn dat therapeuten er nog te weinig van af weten? Ik weet namelijk zeker dat psychologen in mijn moeder een perfect onderzoekspersoon zullen ontdekken waar nog veel over narcistische persoonlijkheidsstoornissen BIJ VROUWEN!! te ontdekken valt.
    Wat te doen? Wat te doen? Advies welkom!

    Reply
    Koos - maart 9, 2014

    Mijn broer is narcist. Dat is hij niet omdat ik dat denk of vind, maar omdat we het met vier personen samen hebben vastgesteld. Het heeft vele jaren geduurd voordat ik de gedragsafwijking psycho-pathologische trekken wilde toekennen. Mijn vrouw zat meer op die lijn. De grote doorbraak kwam nadat drie ex-vriendinnen van mijn broer zich (ongevraagd) bij mij meldden. Die vertelden onafhankelijk van elkaar zo’n beetje hetzelfde verhaal. Niet uit rancune, maar als vrij heldere analyse. Wij konden daar van onze kant een paar ontbrekende puzzelstukjes aan toe voegen. Vanaf dat punt was het klip-en-klaar. Voor ons allemaal. Behalve mijn broer. Hij heeft dus NPS.
    Dat heeft al de nodige slachtoffers gemaakt in zijn leven. Niet fysiek, maar wel in zijn werk, zijn hobby, zijn liefdesleven en in zijn familie.
    Aan de ene kant is de conclusie ook een opluchting: het lag dus niet aan ons dat we geen (duurzaam) contact konden maken.
    Aan de andere kant hebben we er nu wel een serieus probleem bij; NPS. Ontkenning van NPS en de weigering om zich te laten behandelen. Ondertussen is hij alles kwijt; zijn werk, zijn vrouw, zijn huis, zijn vrienden, zijn familie. Hij is een lone wolf aan het worden en we weten dat die soms gevaarlijke dingen kunnen doen.

    Moeten we wachten op de forensisch psycholoog die straks komt uitleggen hoe de verdachte tot zijn daad is gekomen?
    Of kunnen we behandeling toch op de een of andere manier afdwingen? Dat is in zijn belang, maar ook in het belang van de maatschappij als geheel….

    Reply
    Truus - februari 24, 2014

    Sinds dit weekend weet ik het ook zeker dat mijn vriend deze stoornis heeft. Maar ben er na veel lezen van artikelen en reacties van degene die last hebben van deze ziekte nog niet aan toe om aan het advies zo snel mogelijk te stoppen met deze relatie gehoor te geven. Er zijn ook goede kanten. Zo heeft hij mij door een heel moeilijke periode heen geholpen. Het zal veel energie gaan kosten, maar ook hij is het waard om in ieder geval een poging te wagen. Door te vertrouwen op mijn eigen gevoel, te weten dat het niet aan mij ligt (zelf narcistisch gedrag gaan vertonen?) en vooral zijn gedrag te accepteren. Ik houd van hem, onvoorwaardelijk, maar ga nu 1 voorwaarde stellen: dat we samen (pas nu dringt door dat hij het, het beest in hem noemt) zijn angst gaan aanpakken. Niet meer weglopen en verstoppen. Wat ik niet ga doen is hem confronteren met zijn leugens, maar liefdevol zeggen dat ik denk dat ik weet, wat hij zelf waarschijnlijk ook wel in de gaten heeft. De reden waarom ik dit schrijf is omdat ik zo graag zo horen van partners, die een positief resultaat hebben kunnen bereiken en tips krijgen hoe je degene die je ondanks alles liefhebt kunt bereiken.

    Reply
      René - september 2, 2014

      Beste Truus,

      Als jouw vriend een narcist is, dan zou je dit best kunnen doen. Begrijp wel dat een narcistische persoonlijkheidsstoornis iets anders is. In dit geval zal je vriend jouw vertrouwen vermoedelijk misbruiken. Maar goed, iemand helemaal opgeven is ook niks. Het beste wat je kunt doen is professionele hulp zoeken. Dit moet jouw harde voorwaarde zijn. Zoals alle artikelen schrijven zal de hulp hoogstwaarschijnlijk langdurig zijn en het voordeel is dat je een officiële diagnose krijgt.

      Als je dit zelf gaat proberen en hij heeft echt een stoornis, dan kan je er vergif op innemen dat je een zeer ellendige tijd tegemoet gaat met een zeer ellendig einde.

      Ik wens je veel succes en bel morgen de huisarts, daar zijn ze voor!!

      Reply
    sabrina - februari 9, 2014

    ik heb een relatie met een narcist, vier jaar lang geen last van gehad tot het moment dat hij werd ontslagen, ik denk dat dat alles weer heeft aangewakkerd, zoals overal omschreven staat, hij zoekt steeds contact bij dames, en zweert dat hij niets doet, maar natuurlijk weet ik beter, hij wil me absoluut niet kwijt ik hem ook niet want onze relatie was altijd prima, en onze drie kinderen vinden hun papa geweldig, maar toch ben ik radeloos ik voel me hulpeloos, er zijn mensen die met niet willen geloven dat hij daar last van heeft, ook de dames in kwestie denken dat ik hun informatie geeft uit eigenbelang. ik krijg hem ook niet naar een instantie om hulp te vragen, en hij doet alles uit angst, depressie heb ik bij hem nog niet kunnen vinden, mishandeling is ook nog geen sprake van, ik vind het wel allemaal moeilijk, maar overal lees ik dat ik hem moet verlaten met een grote bocht om hem heen moet etc etc ik ben daar ng niet aan toe denk ik

    Reply
      Sien - februari 10, 2015

      Hi ik wil anoniem blijven maar ik zit ook on zo een probleem en lees ook veel op internet over dit soort aan doeningen.
      En ben inmiddels gescheiden maar mijn ex zoek mij toch weer op en smeekt mij vervolgens om hem terug te nemen.
      Maar wil hem toch helpen d.m.v professionele hulp.
      En hoop dat het lukt uit zo een probleem te komen.
      Graag hoor ik ireactie van je op dit nr 0681420733

      Reply
    Fred - januari 29, 2014

    Ik ken inmiddels veel slachtoffers van narcisten persoonlijk. Althans, mensen die vermoeden dat hun relatie (ouder, partner, collega, baas) een narcist is en dat ze enorme schade ondervinden van diens gedrag. Echter ken ik geen narcist die dusdanig kritisch is naar zichzelf dat hij in therapie gaat. Inherent aan zijn probleem natuurlijk, zoals eerder beschreven, want hij legt de oorzaak van de problemen altijd buiten zichzelf.

    Ik twijfel daarom ook aan mensen die vermoeden dat ze zelf narcistisch zijn. Want kun je werkelijk zo kritisch zijn naar jezelf dat je dat kunt constateren? Wellicht zijn er andere problemen die spelen. Sowieso wel goed van mensen die kritisch naar hun eigen gedrag kijken, maar een narcist zal dat niet doen.

    Reply
    Sal - januari 23, 2014

    Ik ging om met een narcist bovendien had hij
    een trots dat torenhoog was. Hij moest zijn zin krijgen
    als hij het niet kreeg, werd hij boos.
    Maar hij probeerde toch niet te laten zien dat hij boos was,want het deed het hem zogezegd niets.
    Hij kraakte mijn uiterlijk vaak af of hij probeerde mij te veranderen, qua uiterlijk en innerlijk

    Reply
      admin - januari 24, 2014

      Beste Sal,

      ik weet niet of je nu nog contact met hem hebt maar mijn advies is om dat contact te verbreken (als je dit nog niet gedaan hebt).

      Groeten Rinus

      Reply
    Wim - januari 14, 2014

    Hey allen

    Ik heb de narcistische persoonlijkheidsstoornis en zoek een psychiater die me kan helpen men gedrag te wijzigen. Is er iemand die hiermee ervaring heeft?

    Mvg
    Wim

    Reply
      admin - januari 14, 2014

      Kijk eens op http://www.nvvp.nl. Dit zijn psychologen etc. die gespecialiseerd zijn in langdurige trajecten.

      Reply
    sandra - januari 12, 2014

    ik herken mij x vriend totaal daar in.
    en toch blijf ik bang van die persoon omdat ik niet weet waar die in staat is. spijtig heb ik er een kind mee.
    hij zet mij Constant onder druk om zijn zin te krijg met ons kind.en achter af beseft ik van shit hij heeft weer voor elkaar gekregen waarom trap ik daar altijd in?..hij heeft voor elkaar gekregen dat ik ons kind maar om de 14 dagen zei..ik weet gewoon geen begin aan die man. ben wel blij dat er niet meer samen mee woon.spijtig genoeg ons dochter van amper 6j wel.

    Reply
    Anoniem - januari 9, 2014

    Mijn leidinggevende is een narcist. Ze is intelligent, charismatisch, zakelijk en verbaal sterk. Ze weet perfect hoe zij zich naar buiten toe, als een sterke en betrokken leidinggevende, moet presenteren. Maar ze terroriseert ons team. Haar wil is wet en haar mening is verheven boven alles. Haar visie is de waarheid. Niemand ontkomt aan haar drang om alles en iedereen naar haar hand te zetten. Niemand mag een eigen mening hebben. Karaktertrekken die haar niet aan staan worden niet geduld; de één is te luidruchtig, de ander te stil; gegarandeerd krijg je “feedback” om te veranderen. Ben je niet bereid om voor haar te buigen, word je net zo lang onder druk gezet tot je knapt. Meerdere mensen zijn door haar toedoen ziek en overspannen geraakt. Mensen die al lang voor het bedrijf werkten en zeer gewaardeerd waren, heeft zij weten te ontslaan. Ze manipuleert en liegt. Het duurt lang voordat je doorkrijgt wat ze écht doet. En zelfs als je het doorhebt, blijf je twijfelen. Het is voorbij je voorstellingsvermogen; dit mens heeft geen genade. Je wilt liever haar leugens geloven; dat de ander heeft gekozen voor ontslag. Maar van die ander hoor je dat ze net zo lang heeft gelogen, gemanipuleerd en gedreigd, dat hij uiteindelijk akkoord is gegaan met een ontslagregeling. Want geen normaal mens kiest om verder te werken onder een leidinggevende die je kapot maakt. En de directie; die ziet de leugen als waarheid. Omdat haar leugens gewoonweg geloofwaardiger zijn dan de waarheid.
    En wat moet je als werknemer doen? Het is haar woord tegen het jouwe. Zij is leidinggevende, doet het zakelijk goed. Zij is waardevol voor het bedrijf. Jij bent een werknemer, voor jou tien anderen. Zeker in deze crisistijd. Daarnaast is zij sterk en sluw en gewetenloos. En jij bent gevoelig en gewetensvol. Je wilt de situatie veranderen, zonder haar kapot te maken. Maar zodra je een poging doet, wordt je haar vijand. En dat heb je gezien bij anderen; ze bijt zich vast en laat niet los tot ze je heeft neergehaald. Ze is zo gewiekst, dat ze feilloos weet hoe ze het beeld moet verdraaien; zij is de welwillende leidinggevende. Ze heeft álles geprobeerd en het béste voor met haar medewerker. Maar helaas, de medewerker heeft gekozen. En zij kan niet anders doen dan hem het beste toewensen, zoals ze altijd heeft gedaan.

    Reply
      admin - januari 10, 2014

      Beste Anoniem,

      het klinkt als een zeer lastige en complexe situatie. Ik ben bekend met meer verhalen waarbij een leidinggevende dit soort trucs uit haalt om alles naar haar hand te zetten. Er lijkt weinig tegen te doen, zeker niet als haar prestaties gewoon goed zijn. De enige manier om haar in te laten zien dat dit niet de juiste manier is, is door samen een blok tegen haar te vormen. Dit hoeft niet op een extreme manier. Haar op een nette maar directe manier duidelijk maken dat een groot gedeelte (misschien wel allemaal), niet met haar kan of wil werken op deze manier. Hierdoor zou de directie ook een seintje moeten krijgen dat er iets echt niet goed zit en hopelijk opent het haar ogen ook. Zorg wel dat je allemaal samen een blok vormt en dat niet jij alleen de dupe wordt. Probeer het als blok direct maar rechtvaardig te brengen (opbouwend ipv afbrekend), je zal immers daarna ook nog samen moeten werken.

      Groeten Rinus

      Reply
    Eliane - januari 7, 2014

    Mijn vraag is wat ik kan doen om ervoor te zorgen dat mijn ex, een narcist, niet doorgaat met zijn gedrag. Ik zie mijzelf niet als slachtoffer, omdat ik nadat ik hem in kaart had gekregen afstand van hem heb genomen, waarbij hij uiteraard alles bij mij neer heeft gelegd. Ik heb zelf een borderlinepersoonlijkheidsstoornis die voor ik met hem was goed onder controle was, maar door zijn vreemdgaan is daar weer beweging ingekomen. Ik heb evenwel door naar mijzelf gekeken te hebben mijzelf opgepakt en ben sterker uit de relatie gekomen dan toen ik de relatie aan ben gegaan, daar ben ik heel blij mee. Er is heel veel afstand tussen ons letterlijk en figuurlijk, maar ik weet dat hij gewoon doorgaat met zijn gedrag en ik weet ook dat hij daarbij opnieuw vrouwen voornamelijk misbruikt voor zijn emotionele armoe. Dit mag zo niet doorgaan.

    Reply
      admin - januari 10, 2014

      Beste Eliane,

      ten eerste sorry voor het late antwoord. Het spijt mij ook om te zeggen dat het voor jou moeilijk wordt om hem weg te houden bij andere vrouwen. Vraag is natuurlijk of je dit moet willen. Ik snap dat je vrouwen wil behoeden voor wat jij hebt mee gemaakt. Het is echter niet jouw taak om de hele wereld te beschermen en ik kan je vertellen, dit gaat je ook niet lukken. Het is fantastisch dat je het contact volledig hebt verbroken en dat je dit zo houdt. Wat voor jou nu het belangrijkste moet zijn is het geluk vinden met jezelf en je eigen leven. Jij moet voor jezelf op nummer 1 staan!
      Qua advies om hem te stoppen niet meer jou lastig te vallen (eventueel in de toekomst), leg alles vast. Mails, smsjes, whatsapp etc. Tijdstippen dat hij je bezoekt, hij je bedreigt. Noem het maar op. De enige manier waarop jij met dit soort praktijken een zaak kan hebben om naar de politie te gaan is om te bewijzen dat hij je stalkt, langdurig en stelselmatig. Natuurlijk kan je altijd eventueel aangifte doen van bedreiging of mishandeling, dat zijn directe strafbare feiten. Verder wil ik je het advies geven om alles vast te leggen en eventueel al een melding te maken bij de politie. Deze doen hier verder niks mee maar dan weten ze dat dit speelt. Hierna is het eventueel bewijzen verzamelen waarmee je bijvoorbeeld een op een later tijdstip je echt kunt gaan richten op bijvoorbeeld het verkrijgen van een contactverbod. Hoop dat je hier iets mee kan.

      Sterkte met je situatie en zorg dat je gelukkig wordt!

      Groeten Rinus

      Reply
        Johannes - september 1, 2014

        Rinus, misschien is Eliane’s reactie aangepast, maar nergens lees ik iets over de concrete gedragingen die je noemt (bezoeken, bedreigen, stalking, etcetera).

        Wat late reactie overigens, maar de verhalen hier vond ik erg interessant en zodoende de vraag. Het kan erg lastig zijn en je moet een lange adem hebben om een zaak aanhangig te maken bij de politie met dit type persoon.

        Reply
    me - december 27, 2013

    Hoelang duurt het voor een narcist zijn ware aard weer in een nieuwe relatie laat zien? En hoe komt het, dat een narcisf toch vaak weer terug komt bij een en dezelfde persoon?

    Reply
      René - september 2, 2014

      Beste me on,

      Iemand kan een narcistische persoonlijkheidsstoornis niet uitzetten, echter is hij (of zij) in eerste instantie charmant. Hou er rekening mee dat de narcist wel mensen nodig heeft om te gebruiken.

      Sommige veelal vrouwen vallen op narcistische mannen, dat is de reden waarom deze vaak bij hem terugkomen.

      Reply
      SM - november 17, 2016

      Dat duurt 2 à 3 jaar, tot dat hij fouten begint te maken, want alles is berekent.
      En vaak gaat hij terug naar zijn oude (geliefde?) omdat hij weet dat er nog wat energie te halen valt.
      Tot hij weer een andere slachtoffer vindt.
      Ben 20 jaar getrouwd met zo een man en weet heel goed wat ik zeg.

      Reply
    Yvonne de Bree - november 25, 2013

    Ik ben bang zelf narcistisch te zijn.
    Al jaren zit ik jn therapie voor ADHD, toen Borderline, nu ASS. Doordat ik een hele hoge dosering methylfendidaath slik, lijk ik hier bewust van te worden. Ik verdacht mijn vader en ex-partner er van, maar als ik de vragen eerlijk antwoord, dan herken ik mezelf hier in… Al eerder dan vandaag. Veel vertel ik ook niet in therapie uit schaamte. Ik lijk alleen kwetsbaar te kunnen zijn als ik alleen ben en ben dan razend op diegene die mij zover bracht. Ik voel vaak leegte, altijd al, ik verveel me snel en ga dan de draak met alles steken, alles belachelijk maken. Ook voel ik veel schaamte, dat ik nimmer uit en voel de behoefte om anderen kapot te maken als ze mij gekwetst hebben of tegen willen werken in mijn beleving. Indien ik me volledig in het nauw gedreven voel (veel emoties voel) dan wordf ik geweldadig, cynisch of wraakzuchtig. Ik zal diegene ten gronde richten. Ik voel me snel minderwaardig en overschreeuw dit door anderen naar beneden te halen, me stoer/hoogmoedig voor te doen. Ik toon geen zwakte, kwetsbaar zijn voelt gevaarlijk. Alleen ben ik vaak somber of depressief, maar niemand neemt dit serieus of weet ik. Ik toon me alleen als ik me weer sterk en weerbaar voel, anders trek ik me terug. Als mijn uiterlijk niet aan mijn maatstaven voldoet, probeer ik er alles aan om dit te bereiken. Al kom ik te laat waar dan ook. Mijn uiterlijke presentatie is mij masker, evenals mijn communicatie. Alles dat niet voldoet, verander ik naar mijn maatstaven of verberg ik. Dit gedrag put me volledig uit. Als ik besluit af te willen vallen, dan eet ik gerust niets meer, beweeg de hele dag. Alles om snel mijn doel te bereiken. Op liefdesgebied, intimiteit wordt ik steeds weer geconfronteert met de pijn, het gemis en verlangen om echt liefde te kunnen voelen/toelaten zonder me te maskeren. Tot dusver is het me niet gelukt en heb ik al jaren geen intimiteit meer met een man. Ik voel me steeds eenzamer. Het bewustzijn maakt het alleen nog maar pijnlijker.

    Dit zou ik nooit

    Reply
      Xray - december 1, 2013

      Hoi Yvonne,
      Herken me helemaal in je verhaal.
      De eenzaamheid maakt je rustiger en nog meer
      racistisch.
      Gewoon diep ademhalen en blijven wie je bent.

      Reply
      monique - augustus 21, 2014

      Hoi Yvonne,
      Ik herken mezelf ook heel erg in jou verhaal en ik wordt al van zeer jong af gediagnostiseerd als hoge mate adhd !echter het feit dat je al in therapie bent en je naar jezelf durft te kijken …lijkt me niet erg narcistisch! en ik elke diagnose herken je altijd wel een hoop kenmerken…en de lijntjes tussen de verschillende etiketjes is maar erg dun soms! We blijven allemaal gewoon mensen en zijn op zoek naar liefde erkenning en waardering ….groetjes mo

      Reply
    Bezorgde moeder - november 18, 2013

    Mijn man is een narcist en we zitten al dik 1 jaar in een scheidingsprocedure. Mijn dochter word nu slachtoffer van zijn gedrag. En begint zelf ook al zijn karakter eigenschappen te vertonen. Wat kan ik doen? Hoe moet/ kan ik mijn dochter helpen begeleiden? Het is zwaar en moeilijk. Maar ik wil niet dat mijn dochter ook narcistisch word.

    Groet, bezorgde moeder

    Reply
    dilara canpolat - augustus 25, 2013

    Mijn opa is 66 jaar en hij heeft narcistische persoonlijkheids storing. We willen graag dat hij geneest door naar psychiater te gaan maar hij is nogal oud kan hij nog genezen?

    Groetjes dilara.

    Reply
      admin - augustus 26, 2013

      Beste Dilara,

      hier is moeilijk een antwoord op te geven. Mensen die lijden aan narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn vaak moeilijk te genezen omdat ze de hulp niet accepteren vanwege hun aandoening. Praten met een psycholoog kan verstandig zijn om vast te stellen of uw opa echt aan narcistische persoonlijkheidsstoornis lijdt. Ook zal de psycholoog hierop dan een stappenplan voor behandeling kunnen bepalen, indien dit nodig is. Uw opa is 66 jaar dus het zal moeilijk zijn om hier nog verandering in te brengen, zeker gezien de aandoening. Maar professionele hulp en advies zoeken kan natuurlijk altijd vooruitgang met zich mee brengen.

      Met vriendelijke groet,

      NarcistischePersoonlijkheidsstoornis.nl

      Reply
    Leave a Reply: